'Zoals zaken er nu voor staan kan Brunswijk zeker niet kandidaat gesteld worden als vicepresident'

President en vicepresident mogen geen concessiehouder zijn


Volgens artikel 96 van de Grondwet mogen de president en de vicepresident rechtstreeks noch zijdelings deelhebber zijn in enige concessie of onderneming van welke aard dan ook, in Suriname gevestigd of aldaar haar bedrijf uitoefenende. Volgens het Dagblad Suriname van donderdag 2 juli 2020 heeft Ronnie Brunswijk (ABOP), die de functie van vicepresident zou ambiëren, meerdere concessies op zijn naam heeft. 

Angelic del Castilho voorzitster van DA’91: 'Dat staat gewoon letterlijk en helder in onze Grondwet, dus zoals zaken er nu voor staan kan hij zeker niet kandidaat gesteld worden als vicepresident. Daar is een reden voor. Het gaat om het aspect van belangenverstrengeling, want concessies en ondernemingen hebben hele grote belangen. Het enig belang van de president of vicepresident moet het algemeen belang van de Surinaamse samenleving zijn. Deze functies moeten dus vrij zijn van dergelijke verbintenissen. Hij zou minstens voor de tijd dat hij vicepresident wil zijn deze en alle andere zaken waar hij rechtstreeks belangen in heeft, moeten overdragen of overschrijven, en dat moet tijdig gebeuren. Op het moment van de kandidaatstelling moet hij voldoen aan alle eisen die de Grondwet stelt. Daar moet de samenleving dan ook het bewijs van te zien krijgen, dat hij geen aandeel heeft in dergelijke bedrijven.'

Volgens Del Castilho is weliswaar ook bekend, dat Brunswijk ook in de goud-business zit, maar zijn naam nooit tegengekomen is in de registers voor zover haar bekend is, anders had de Assemblee meteen maatregelen moeten treffen.

'Alleen is het publiek geheim, zelfs een feit, dat de vertrekkende regering wet en recht altijd aan haar laars lapte. Hun meerderheid in de Assemblee liet zich daartoe ook al te graag gebruiken, en daarom juist zien we een nieuwe Assemblee en een nieuwe regering, die gevrijwaard is van zulke onhebbelijkheden, tegemoet. De verwachtingen en verlangens in de samenleving zijn erg gespannen, omdat juist tegen dit wanbeleid gestemd is. We willen nu iets nieuws, een kritische Assemblee die met een schone lei begint en die paal en perk stelt aan dit soort zaken. Met vier partijen in een coalitie zijn de checks en balances wat beter ingebouwd dan wanneer een partij het monopolie heeft, en wij van DA’91 zullen buitenparlementair ook kritisch blijven volgen dat de belangen van ons Surinaams volk behartigd worden, conform wet, recht en goed fatsoenlijk bestuur.'