 |
| (Bron foto: Hurleurs de Guyane) |
19 maart 2016 De Surinaamse Krant/Paul Kraaijer
Het was De Surinaamse Krant die al op 17 februari berichtte over de aanwezigheid van mogelijk zo'n twintig scalians op de Marowijnerivier (Maroni) tussen de dorpen Taluen en Maripasoula. De redactie van de nieuwswebsite was hierover getipt, met foto's van goudpontons, door de organisatie Hurleurs de Guyane in Frans-Guyana. De redactie van De Surinaamse Krant nam contact op met minister Regilio Dodson van Natuurlijke Hulpbronnen met de vraag of hij ook tegen die goudpontons - zoals hij heeft gedaan met scalians op het stuwmeer - gaat optreden. Maar, een reactie is uitgebleven. Ook de Commissie Ordening Goudsector en enkele Assembleeleden zwegen. Is iedereen geschrokken van het nieuws over de massale aanwezigheid van goudpontons op de grensrivier?
In ieder geval is het stilzwijgen vanuit de overheid opmerkelijk als we even in herinnering roepen de ophef eind 2015 over een paar scalians op het stuwmeer. Maar, het stilzwijgen kan ook erop duiden, dat de overheid weer gewoon haar oude beleid van gedogen en doen alsof je neus bloedt volgt.
Minister Dodson lijkt in zijn maag te zitten met de goudpontons en zit niet te wachten op een tweede affaire, na de 'affaire stuwmeer'. Dus, lijkt hij nu willens en wetens doofstom te zijn geworden. De 'affaire stuwmeer' wist hij op zijn manier op te lossen in samenspraak met het Openbaar Ministerie; een inbeslagname van scalians en het uiteindelijk toestemming verlenen aan drie eigenaren van pontons om in het zuidoostelijk deel van de Sarakreek, aan de zuidzijde van het stuwmeer, te 'dredgen', voor een periode van maximaal twee jaren. Het gaat in totaal om vijf scalians. Vier overige in beslag genomen en aan de ketting gelegde scalians zouden worden ontmanteld of een andere bestemming krijgen, zo liet de bewindsman weten.
Nu lijkt hij de scalians op de grensrivier te gedogen. Na het bericht van 17 februari van De Surinaamse Krant is geen enkele actie tegen de scalians ondernomen. Betrokkenen zwijgen en de rol van de Commissie Ordening Goudsector is, na het vertrek medio december vorig jaar van haar spreekbuis Gerold Dompig, onduidelijk. De commissie – die nimmer sinds haar oprichting eind 2010 een inhoudelijk en financieel jaarverslag ter verantwoording voor haar activiteiten heeft gepubliceerd, terwijl miljoenen aan Srd's in die commissie door de overheid zijn gepompt – is dit jaar nog in geen velden of wegen te bekennen geweest.
Er lijkt een einde te zijn gekomen aan de ordening van de goudsector, terwijl er nog zeer veel geordend moet worden. Immers, nog steeds zijn vele goudzoekers in het binnenland illegaal aan het werk, nog steeds wordt met het voor mens en milieu schadelijke kwik gewerkt en is nog geen kilo van dat spul in beslag genomen, nog steeds gaat de vernietiging, door activiteiten van illegale goudzoekers, van het zogenoemde beschermde Brownsberg Natuurpark door en nog steeds is geen nieuw acceptabel werkgebied door de overheid aangewezen voor de goudzoekers uit het dorp Nieuw Koffiekamp die uit diverse goudvelden zijn verwijderd. Van enige ordening is verre van sprake.
Een maand na de publicatie op de website van De Surinaamse Krant bericht de Ware Tijd pas over de aanwezigheid van tien goudpontons op de Marowijnerivier. Een zogenoemde granman van de Paramaccaanse stam zou geld innen van de scalianhouders. Dat lijkt verdacht veel op een soort smeergeld en dat de aanwezigheid van de goudpontons op de rivier daarmee gedoogd wordt. Mogelijk is de overheid hiervan op de hoogte en wordt daarom geen actie tegen de varende 'goudfabrieken' ondernomen.
Het wachten is nog steeds op een reactie van de regering in casu van minister Dodson. Hij kan niet om de berichten heen, vooral niet met de 'affaire stuwmeer' in het achterhoofd en de commotie die daar omheen ontstond. Hij kan de aanwezigheid van vele, biodiversiteit vernietigende, goudpontons deze dagen op de Marowijnerivier niet negeren, niet ontkennen, en zal hoe dan ook moeten gaan optreden, willen hij en zijn beleid niet aan geloofwaardigheid en betrouwbaarheid inboeten.
Een maand na de publicatie op de website van De Surinaamse Krant bericht de Ware Tijd pas over de aanwezigheid van tien goudpontons op de Marowijnerivier. Een zogenoemde granman van de Paramaccaanse stam zou geld innen van de scalianhouders. Dat lijkt verdacht veel op een soort smeergeld en dat de aanwezigheid van de goudpontons op de rivier daarmee gedoogd wordt. Mogelijk is de overheid hiervan op de hoogte en wordt daarom geen actie tegen de varende 'goudfabrieken' ondernomen.
Het wachten is nog steeds op een reactie van de regering in casu van minister Dodson. Hij kan niet om de berichten heen, vooral niet met de 'affaire stuwmeer' in het achterhoofd en de commotie die daar omheen ontstond. Hij kan de aanwezigheid van vele, biodiversiteit vernietigende, goudpontons deze dagen op de Marowijnerivier niet negeren, niet ontkennen, en zal hoe dan ook moeten gaan optreden, willen hij en zijn beleid niet aan geloofwaardigheid en betrouwbaarheid inboeten.
