Het continue foutencircus van de Ware Tijd en Starnieuws

Kanttekeningen plaatsen op en de protest......

31-05-2015 Door: Paul Kraaijer

Het foutencircus van de Surinaamse krant de Ware Tijd en van de nieuwswebsite Starnieuws gaat dagelijks onverminderd voort. Er gaat werkelijk geen foutloze dag voorbij bij het lokaal journaille. Van een eindredacteur heeft waarschijnlijk niemand ooit gehoord. Immers, hoe anders is de hoeveelheid taal- en andere fouten dagelijks in de Ware Tijd (en in haar wededitie) en op Starnieuws te verklaren? Zit iedereen op de redacties te slapen? Interesseert het het journaille niet? Willen zij geen, inhoudelijke, kwaliteit leveren? Het is een blijft een journalistieke blamage, dat dagelijkse foutencircus.

Laten we het vandaag maar houden bij twee artikelen.

Vandaag, zondag 31 mei 2015, in de Ware Tijd Online, in een artikel over leiderschap onder druk van enkele V7-partijen, is dit te lezen:

'(...) De bevindingen van hun achterband zullen doorslaggevend zijn bij het nemen van een besluit. Maar sowies, zegt Breeveld, zullen consequenties verbonden worden aan de verkiezingsuitslag.(..)'

en

'(...) Breeveld zegt verder, dat hij het niet eens is met de stelling, dat de NDP de enige partij is in de geschiedenis van Suriname die in zijn eentje regeermacht heeft weten te bemachten.'

Achterband?

Sowies?

Bemachten?

Achterband was binnen korte tijd gelukkig gewijzigd in achterban, maar de twee andere fouten zijn onopgemerkt gebleven of het zijn in de ogen van de redactie geen fouten.....

Eindredacteur?

Dit is de eerste regel van een artikel dat zaterdagavond 30 mei op Starnieuws verscheen:

'De politieke combinatie V7 heeft vandaag een brief gestuurd naar de voorzitter van het hoofdstembureau Paramaribo, districtscommissaris Jerry Miranda. Hierin worden kanttekeningen geplaatst op de protest van de Nationale Democratische Partij (NDP) (…)'

U leest het goed: 'Hierin worden kanttekeningen geplaatst op de protest (...)'

Kanttekeningen plaatsen op?

De protest?!

De webredactie van Starnieuws heeft later alleen 'de protest' keurig veranderd in 'het protest', maar kanttekeningen plaatsen op is kanttekeningen plaatsen op gebleven. Prima, maar fouten kunnen simpelweg voorkomen worden wanneer voor plaatsing een artikel goed wordt gelezen door een kwalitatief goede eindredacteur, en die zijn er, ook in Suriname.

Let wel, dit is te lezen op de oh zo gewaardeerde nieuwswebsite Starnieuws........ Onbegrijpelijk dat men in Suriname zo weg loopt met deze nieuwswebsite, waar van enige kwalitatief inhoudelijke journalistiek nauwelijks sprake is. Starnieuws teert gewoon op het feit, dat zij eigenlijk de eerste echte nieuwswebsite in Suriname was, waar gepretendeerd wordt 24 uur per dag en 7 dagen in de week nieuws te brengen. Maar, berichten die zogenaamd 's nachts op de site verschijnen kunnen natuurlijk qua tijd overdag al worden geprogrammeerd, zodat die berichten op vooraf vastgestelde tijden 's nachts op de website verschijnen. Door de opgebouwde naamsbekendheid en de naam van de eigenaresse, het vermeend media-icoon Nita Ramcharan (Network Star Suriname), weten organisaties, politieke partijen, politici, bedrijven, enzovoorts Starnieuws snel te vinden. Iedereen gaat uit van een kwalitatief goede nieuwswebsite, maar, helaas, dat is zij verre van dat. Dagelijks zijn vele taal-, journalistieke- en andere fouten op Starnieuws te vinden. Het lijkt wel of iedereen hiervoor de ogen sluit. Is iedereen een koe van zondag, zoals hier wordt gezegd. Wat is in vredesnaam het niveau van de webredacteuren bij Starnieuws? En waar is ook hier de eindredacteur?

Met regelmaat heb ik geschreven over de inhoudelijke kwaliteit van Starnieuws. Die nieuwswebsite geeft daartoe dan ook genoeg aanleiding.

Het wordt hoog tijd dat Suriname door Starnieuws heen weet te prikken en gaat inzien dat er geen sprake is van een journalistiek inhoudelijk kwalitatief goede nieuwsvoorziening. Starnieuws heeft enkel en alleen bestaansrecht vanwege haar naam. Niets meer en niets minder.

Bedrijven en dergelijke die op zo'n nieuwswebsite adverteren zouden ook eens achter hun oren moeten krabbelen, wakker worden. Bedrijven en dergelijke die zelf kwaliteit leveren zouden niet op een kwalitatief slechte nieuwswebsite moeten willen adverteren – ondanks de waarschijnlijk dagelijks grote hoeveelheid bezoekers -, maar op zoek gaan naar een acceptabel alternatief en dat alternatief is er.

Vuil smijten hoort gewoon bij Surinaamse politieke cultuur

Politieke achterdocht, achterklap, corruptie, hoogmoed, arrogantie en beschuldigende tori's bepalen vooral politiek en beleid 

31-05-2015 Door: Paul Kraaijer

Vuil smijten voor, tijdens en na de verkiezingen.... Het gaat gewoon door.... De politiek en het beleid zijn ervan doordrenkt en nu heerst er vooral bij de grootste kemphanen en rivalen voor, tijdens en na de verkiezingen van maandag 25 mei 2015 (NDP en VHP/V7) achterdocht en wantrouwen en gaan beschuldigingen over malversaties, omkoping en fraude en over en weer. Persconferenties worden in aller ijl belegd, persberichten verschijnen in de e-mail in-box, breaking news en zelfs het ABC- actualiteitenprogramma op televisie 'Magazine 4' breekt zaterdagavond 30 mei in met een extra uitzending. Ongehoord, terwijl er nog steeds sinds 23 mei een helikopter van het bedrijf Hi-Jet met twee inzittenden wordt vermist in het binnenland. Het toestel, met aan boord alleen de piloot Donovan van Embricqs en een technicus, was op weg vanuit het district Sipaliwini naar Paramaribo en kwam, met een andere helikopter van hetzelfde bedrijf, in slecht weer terecht. De piloot van de andere helikopter besloot een tussenlanding te maken bij het inheemse dorp Pusugrunu, maar de tweede heli vloog door maar bereikte nooit Paramaribo..... Nog steeds wordt naar de heli en de inzittenden intensief gezocht, zowel vanuit de lucht als op de grond door militairen.

Malversaties en omkoping.....

De Nationale Democratische Partij (NDP) vermoedt malversaties rond de stembusgang in met name het kiesdistrict Paramaribo. De partij belegde hiertoe zelfs zaterdag 30 mei een speciale spoedconferentie. Er zou onder andere een groot verschil zijn tussen geturfde stemlijsten en de uiteindelijk door een stembureau vastgesteld processen-verbaal. Hierdoor zou de partij mogelijk een zetel in het parlement mislopen.

Kort na de persconferentie bracht de VHP (Verenigde Hervormings Partij) een persbericht uit waarin de NDP en de ABOP worden beschuldigd van omkoping. De partijen zouden stemmen hebben gekocht. Volgens de VHP heeft tijdens een bijeenkomst kort na het behalen van vijf zetels in het parlement (De Nationale Assemblee), partijvoorzitter Ronnie Brunswijk iedereen bedankt die een bijdrage geleverd heeft voor het binnen halen van de vijf zetels voor de partij. Natuurlijk, aldus de VHP, bedankte Brunswijk de kiezers op zijn wel bekende manier, door geld te verdelen c.q. te strooien. Alle aanwezigen kregen, zo schrijft de Mediacommissie van de VHP, een biljet van 50 Surinaamse dollar (Srd). De VHP beweert dat Brunswijk meer dan Srd 100.000 heeft verdeeld onder de kiezers.

In het inheemse dorp Kwamalasamutu, in het zuidwesten van het land, zou, aldus de VHP, ook NDP-voorzitter Desi Bouterse 'flink gestrooid' hebben met geld om in de gunst te komen van de kiezers. Er zijn bedragen genoemd van Srd 350 tot 500. Al eerder had de VHP ook al laten weten de gang van zaken rond de stembusgang in het Paramaribo te wantrouwen.

Dat de VHP, als verliezer, met allerlei insinuerende en beschuldigende uitspraken komt ligt voor de hand. Excuses worden gezocht voor de verloren verkiezingsstrijd. Maar, dat ook de NDP twijfelt over een correcte gang van zaken rond de verkiezingen is opmerkelijk. Kort na de verkiezingen lieten de waarnemingsmissies van de UNASUR (Unión de Naciones Suramericanas) en OAS (Organisatie van Amerikaanse Staten) juist weten tevreden te zijn over het verloop van de verkiezingen.

Nu komt er plotseling, zoveel dagen na de verkiezingen, allemaal bagger boven water drijven en blijken er her en der fouten, al dan niet bewust, al dan niet met opzet, te zijn gemaakt door diverse stembureaus. De UNASUR en OAS kunnen hun verklaringen feitelijk gaan bijstellen....

Te lange werkdag stembusbureaupersoneel

Een en ander, alle verdachtmakingen en beschuldigingen, zorgt er ongetwijfeld voor, dat de officiële uitslag van de 25 mei gehouden 'algemene, vrije en geheime' verkiezingen nog enige tijd op zich zal laten wachten.

(Bron foto: verkiezingen.sr)

Dat zaken niet goed zijn gegaan bij diverse stembureaus is eigenlijk niet opmerkelijk. Het waren verkiezingen in een land dat doorspekt is van fraude en corruptie. Dus, waarom ook niet tijdens de verkiezingen?

Daarenboven werden stembureaus bemand door slechts tien personen, van alle leeftijden en opleidingsniveaus, dus ook ouderen, dus ook mensen die niet eens wisten wat turven is. Voor diverse medewerker(st)ers van stembureaus begon de 25e mei al heel vroeg: half vijf aanwezig zijn 's morgens was heel gewoon. Kiesgerechtigden konden hun stem uitbrengen tussen zeven uur 's ochtends en zeven uur 's avonds. Het personeel van een stembureau kreeg overdag een uur de gelegenheid om zelf ook te gaan stemmen - waardoor er niet van een pauze kon worden gesproken - en tussen zeven en acht uur in de avond werd gepauzeerd, maar in de praktijk bleek dat in deze pauze ook werd doorgewerkt. Tot diep in de nacht, de volgende ochtend, 26 mei, werd gewerkt. Sommige medewerk(st)ers konden pas om half drie in de ochtend of nog later naar huis gaan, doodvermoeid. Enkele oudere medewerk(st)ers vertoonden in de loop van de dag tekenen van vermoeidheid. Hier en daar vielen de ogen dicht. Het personeel in de stembureaus moest veelal op een onverantwoordelijke wijze het werk verrichten, tegen een vergoeding van een paar honderd Surinaamse dollar.

Strengere selectie stembusbureaupersoneel bij volgende verkiezingen

Het zou aan te bevelen zijn dat bij volgende verkiezingen de selectie van stembusbureaupersoneel strenger is: een maximum leeftijd is aan te raden als ook een minimaal opleidingsniveau.

Weer vijf jaren corruptie in vooruitzicht....

Men (lees: de politici) krijgt geen genoeg van vuilsmijterij.... en dat gaat de Surinaamse bevolking, die er kennelijk zelf voor gekozen heeft, dus vijf jaren lang weer over zich heen krijgen in dat switi Sranan, aan de opbouw waarvan iedereen zogenaamd oh zo graag wil bijdragen, maar dan wel in het voordeel van de eigen portemonnee.

Het land van politieke achterdocht, achterklap, corruptie, hoogmoed, arrogantie en beschuldigende tori's..... Maar, het land is zooooo mooi en heeft zoveel potentieel en dat wordt door de heren en dames politici en zogenoemde beleidsmakers wel eens vergeten.

Den Blauwvinger: Het volk kiest blind voor charisma, demagogie en populisme en laat duister verleden voor wat het is

COLUMN: Wachten op eerste motie van wantrouwen nieuwe oppositie in Assemblee...

29-05-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


De verkiezingen zijn achter de rug. Grote winnaars zijn de Nationale Democratische Partij (NDP) en haar voorzitter en president Desi Bouterse. Het volk heeft gekozen, het volk heeft beslist. Uit de uitslag van de verkiezingen zou geconcludeerd kunnen worden, dat de NDP (met 26 tot 27 zetels) alleen kan gaan regeren. Het is nu nog onduidelijk of de NDP dat werkelijk gaat doen. De kans is reëler, dat de partij een paar coalitiegenootjes gaat zoeken om verzekerd te zijn van een aanzienlijke meerderheid in De Nationale Assemblee, het parlement.

Blindstaren op regeermacht en aanzien
Tijdens de verkiezingscampagne hebben politici en kandidaten elkaar voor rotte vis uitgemaakt, op de politieke podia werd ongegeneerd met vuil gesmeten, propagandamaterialen (billboards, vlaggen) werden al dan niet door politieke opponenten of gewoon door baldadige figuren vernield, de ethische gedragscode, waar zo mee werd gezwaaid, bleek van tafel te zijn geveegd. Bij het formeren van de regering zullen politici zich waarschijnlijk blindstaren op slechts regeermacht en aanzien en wordt vermeende vijandschap even in een kast gezet. Dat is politiek, een onbetrouwbaar spel met vooral macht en aanzien als inzet en nauwelijks oog voor de dagelijkse problemen van vele burgers.

Jongeren negeren duister verleden Bouterse en NDP
Niemand, nationaal en internationaal, lijkt verrast te zijn door de uitslag. De winst zou vooral het gevolg zijn van het stemgedrag van jongeren. Jongeren voor wie een duister Surinaams verleden in dit tijdsgewricht totaal oninteressant is. Zij leven nu en in het onderwijs wordt nauwelijks aandacht besteed aan het militaire verleden van Bouterse, laat staan aan zijn drugsveroordeling in 1991 van elf jaar gevangenisstraf in Nederland en zijn directe betrokkenheid bij de ernstige mishandeling van- en moord op vijftien onschuldige vermeende opponenten op 8 december 1982. Het was bij de verkiezingen geen issue. Niemand lijkt er wakker van te liggen dat het land de komende jaren weer geregeerd gaat worden door Bouterse, die vooral door buitenlandse media en niet door de lokale pers constant herinnerd wordt aan zijn 'criminele' verleden.

Nabestaanden van de vijftien 8 decemberslachtoffers zullen hier compleet anders over denken. Zij blijven volharden in een correcte afwikkeling van het strafproces. Zij leven dagelijks met een trauma en met verdachten en daders die nog steeds in vrijheid mogen leven. De jeugd staat daar niet bij stil. De jeugd denkt niet na, maar staart zich vooral blind op Iphone, Damaru, Facebook en Bryan B. De jeugd, voor wie De Nationale Assemblee, onbekend terrein is, leeft in een bekrompen koker.

De verfoeide issues.....
Volgens Bouterse had zijn grootste concurrentie tijdens de verkiezingscampagne, het politieke samenwerkingsverband V7 (VHP, NPS, SPA, DA91, PL en BEP), geen issues. Het enige waar de oppositie tijdens de verkiezingscampagne toe in staat bleek te zijn, was het ophemelen van de regering Venetiaan-Sardjoe. Zo zouden diverse projecten waar de regering Bouterse-Ameerali mooie sier mee heeft lopen maken, feitelijk uit de koker zijn gekomen van de vorige regering. Het was een zwakke verkiezingscampagne, ondanks de vele door de VHP gedomineerde V7-verkiezingsspotjes op televisie, en dat gold zeker voor partijen als de NPS, DA91 en de SPA. De Surinaamse Partij van de Arbeid en het Democratisch Alternatief '91 keren zelfs niet terug in het parlement en de NPS heeft een zetel verloren. Dramatisch en grotendeels te wijten aan hun wijze van campagnevoeren.

Regering van ad-hoc beleid en van projecten achterstevoren uitvoeren
Maar, ook de NDP had een inhoudelijk zwakke campagne. De partij leek het vooral te moeten hebben van vlaggen, vlaggetjes, petjes, T-shirts, auto's, motoren en scooters in paarse kleuren gespoten en voorzien van afbeeldingen van Bouterse en van het eenzijdige staatsvoorlichtingsprogramma InfoAct met gelikte filmpjes om het gevoerde beleid van de regering Bouterse-Ameerali maar zo zonnig mogelijk in de huiskamers te brengen.
Tijdens de diverse zogenoemde massameetings van de NDP kon Bouterse niets meer doen, dan alleen maar tot vervelends toe opsommen wat zijn regering de afgelopen vijf jaren zou hebben bereikt. Natuurlijk, de gebruikelijke verkiezingsretoriek, vooral maar constant blijven hameren op de drie tot stand gekomen sociale weten (met nog vele niet uitgewerkte en opgeloste haken en ogen), op de overeenkomsten met de Canadese goudmijnmultinational IAmGold en het Amerikaanse Newmont (die veel milieuschade veroorzaken en afhankelijk zijn van de prijs van goud op een onzekere wereldmarkt), de Chinese prefabwoningbouwfabriek te Smalkalden aan de Surinamerivier in het district Para, de nieuwe Staatsolie raffinaderij, op de verhoging van de Kinderbijslag en de Algemene Oudedagsvoorziening, op de bouw van een dijkje hier en een dijkje daar en de asfaltering en rehabilitatie van een wegje hier en een wegje daar. Van enig gestructureerd beleid op lange termijn is nauwelijks sprake geweest de afgelopen vijf jaren.

De regering Bouterse-Ameerali was een ad hoc-regering, waarin eerst plannen werden ontwikkeld en met veel tamtam werden aangekondigd waarna vervolgens bleek, dat er allerlei problemen rond bijvoorbeeld grondrechten waren. De regering werkte van achteren naar voren. De regering plande eerste en dacht vervolgens pas na over de haalbaarheid en realiteitszin van haar plannen. De spoorlijn bestaat nog slechts op papier en de Surinamerivier bij Paramaribo moet nog steeds worden uitgebaggerd en een groots ontwateringsplan voor de stad moet ook nog steeds op de rails worden gezet.

Natuurlijk er zijn issues bereikt, maar niet vergeten mag worden, dat ook diverse projecten nog niet zijn afgerond en zelfs, vanwege financiële redenen, zijn uitgesteld, zoals het beruchte spoorlijnproject (de aanleg van een spoorlijn van Paramaribo naar het dorp Onverwacht in het district Para, een paar kilometer voor de nationale luchthaven Johan Adolf Pengel). Gezwegen werd, uiteraard, over het wegsturen en reshuffelen van diverse ministers, ook eigen ministers, over de aanzienlijke schulden van de regering, over de geringe inhoud van de staatskas, over het niet uitbetalen van bedrijven, aannemers en burgers die diensten voor de overheid hebben geleverd, over het disfunctioneren van de presidentiële Commissie Ordening Goudsector, over de steeds aanwezige goudpontons op het stuwmeer die vernietigend zijn voor de biodiversiteit en de gezondheid van lokale bewoners, de inheemsen en marrons, over de wanprestaties van de NV Elektriciteitsbedrijven Suriname (EBS), over de problemen in de rijstsector in het district Nickerie, enzovoorts, enzovoorts.

Kiezer ziet slechts charisma Bouterse en hoort slechts het geschreeuw van Misiekaba
Dit interesseert de doorsnee kiezer echter niet. Die ziet alleen het charisma van Bouterse, die hoort het hysterisch geschreeuw van het Assembleelid en pastor en volksmenner/demagoog André Misiekaba (amusant om te zien en te horen, maar weinig inhoudelijk), die ziet een paar geasfalteerde wegen, die ziet dat er iets wordt gedaan aan dijkenbouw her en der, die ziet een paar sociale wetten aangenomen worden in parlement, die ziet her en der wat nieuwe woningen verrijzen, die ziet dat het project Naschoolse Opvang functioneert, die ziet dat Bouterse, met zijn diverse bezoeken aan dorpjes in het binnenland, het binnenland niet vergeet, en ziet niet dat het nog steeds schort aan de uitbetaling van leerkrachten, die ziet dat her en der wat kanalen en trenzen worden opgeschoond, dat her en der wat extra schooltjes en klaslokalen zijn gebouwd, maar het merendeel van de binnenlandbewoners zit nog steeds grote delen van de dag zonder elektriciteit en zonder schoon drinkwater en bij zware regenval stromen overal nog steeds percelen onder water.

Het wachten is op de eerste oppositionele motie van wantrouwen
Bouterse wordt nu de mogelijkheid geboden om de komende vijf jaren onder andere zijn projecten af te ronden, de staatskas aan te zuiveren, de schuldenlast te verlagen, belangrijke wetten aangenomen te krijgen in het parlement, schulden aan bedrijven, burgers en aannemers te voldoen, de goudsector in het binnenland eindelijk eens goed te ordenen en om het 8 decemberstrafproces niet langer te traineren. De vraag is of de aanstaande oppositie hem de gelegenheid gaat geven om zijn plannen te realiseren. Het wachten is op de eerste motie van wantrouwen vanuit de oppositie tegen de regering.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

29 mei 2015

Amsterdam-Paramaribo

Den Blauwvinger: 'Heh, pres, Desi, kan ik wat goudpontonnetjes van het stuwmeer verdrijven?'

COLUMN: Commissie Ordening Goudsector verschuilt zich passief achter ministerie

Commissie neemt niet zelf initiatief om over te gaan tot verwijderen skalians, maar wacht op instructie

24-05-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


In Suriname is afgelopen middernacht een officieel einde gekomen aan de verkiezingscampagnes van de politieke partijen en politieke samenwerkingsverbanden. De kiezers gaan morgen, maandag 25 mei, naar de stembus. Het is de drukte rond deze verkiezingen waarom er niet wordt opgetreden tegen de voor het milieu en de volksgezondheid van inheemsen en marrons in het binnenland schadelijke drijvende goudwinningsbedrijven ofwel goudpontons ofwel skalians, waarop ook kwik wordt gebruikt. Dat beweerde althans afgelopen donderdag Gerold Dompig, voorzitter van het managementteam in de presidentiële Commissie Ordening Goudsector, in een van de lokale kranten.

Hij reageerde hiermee op een alarmkreet van de bekende botanicus en eigenaar van het toeristische Tonka eiland in het stuwmeer, Frits van Troon. Die zei 19 mei in diezelfde krant, dat op dit moment dertien goudpontons op het meer werkzaam zijn, terwijl dat verboden is (de wet verbiedt het mijnen in open wateren) en dat geen enkele autoriteit ingrijpt. 'Dit is echt een ontwikkeling die begonnen is tijdens de huidige regering in 2011', aldus Van Troon. Nu is het Van Troon die aan de bel trekt, maar het parlementslid Ronny Asabina van de BEP (partij van Broederschap en Eenheid in de Politiek) heeft vaak in De Nationale Assemblee aan diezelfde bel getrokken. Maar, niemand binnen de overheid lijkt die bel te willen horen. Asabina was de afgelopen vijf jaren een roepende in de politieke en bestuurlijke woestijn.

Goudponton inkomstenbron voor overheid. (Bron foto: Ronny Asabina)

De overheid zwijgt, de overheid is passief, de overheid gedoogd, immers die heeft juist baat bij de aanwezigheid van de goudpontons op het stuwmeer en rivieren. De Belastingdienst heeft aanzienlijke bedragen kunnen innen bij eigenaren van goudpontons. De skalians worden dus gedoogd, ondanks het feit dat ze een vernietigende werking hebben op het milieu, om de staatskas aan te kunnen vullen.

Dat wordt nota bene erkend door Dompig. 'We hebben eerder opgetreden op de Marowijnerivier. Eigenaren van skalians hebben ieder zes miljoen Surinaamse dollar aan belastingaanslagen gehad. We hebben sommigen aan de ketting gelegd en sommigen weggesleept.' Maar, dat was natuurlijk geen actie om het milieu te beschermen en om de wet na te leven, dit was een actie om de staatskas te spekken.

En afgelopen week durfde Dompig de schuld van een toename van de illegale goudpontons op het stuwmeer te geven aan het uitblijven van instructies van het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen (NH).

'Er was geen duidelijke instructie vanuit NH. Ik, als technocraat, moet afgaan op instructie van een politiek verantwoordelijke', beweerde Dompig, die werkzaam is voor een presidentiële commissie en dus feitelijk zou moeten afgaan op instructie van president Desi Bouterse. Ook zei hij, dat door het gebrek aan wetgeving er volgens hem geen basis is om de illegale pontons uit het meer te ontruimen. Wat een onzin.

Kennelijk is Dompig zelf niet op de hoogte van wetgeving, immers het mijnen in open wateren is bij wet verboden en dus strafbaar. Het mag niet en dat zou Dompig behoren te weten. Er is dan ook een wettelijke basis om op te treden tegen de goudpontons en hun eigenaren.

'We staan te trappelen om direct na deze drukke periode in te grijpen als we de instructie krijgen. We zijn slechts een werkarm', aldus Dompig.

Dompig wacht, wacht, wacht en wacht op instructie. Hij maakt deel uit van een presidentiële commissie. Dus wat let hem om zelf eens in actie te komen, de telefoon te pakken en te zeggen:

'Heh pres, Desi, fawaka? Ik moet uit media vernemen, dat er kennelijk zo'n dertien stuks van die drijvende goudfabriekjes op het stuwmeer ronddobberen. De oude plantenkenner Van Troon, Frits toch, ja, die van Tonka, wil eigenlijk wel eens van die dingen af. Ze schijnen schade toe te brengen aan het meer en ook aan de gezondheid van mensen. Natuurlijk blijven ook nog eens bezoekers weg van zijn eilandje. Dus, wordt het niet eens tijd om ze te verwijderen? Het mag toch ook niet, goud zoeken ii watra? Mi wakti al maanden om in actie te komen, heb er zin in, maar krijg maar geen instructie. No kan toch? En tja, ik ga natuurlijk niets iets uit mezelf ondernemen, toch, pres?'

'Gerold, mi begrijp yu volledig. Je bent toch een volwassen vent brada!? Waarom wakti? Treedt op, doe iets, verwijder die dingen van dat meer. Nog voor de verkiezingen hoor!' Kan ik een zoveelste wit voetje halen bij mijn burgers in dit mooie land.'

'Maar, what about al die belastingcentjes dan?'

'Oh ja, tsjoerie. Pfffff..... Gerold, gooi ze toch maar van het meer af. Doe maar. Binnen no time zijn ze weer terug, toch, net als al die porknokkers die je her en der hebt verwijderd, iedereen keert weer terug, en dan kunnen we centjes blijven innen bij de eigenaren van die pontons, we kennen ze toch, hier in de stad, en hebben wij, switi Sranan dus, laten zien dat wij het menen met ons milieu en de gezondheid van de binnenlandbewoners. Daar zitten toch ook onze kiezers?'

'Ah bun. Is goed brada, pres. Ik zal zien wanneer we met de sterk arm van onze gewapende machten het meer op kunnen. Hopelijk lukt dat nog voor de verkiezingen, want na de verkiezingen kan de wereld er heel anders uit zien, ook voor mij en de commissie.'

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

24 mei 2015

Amsterdam-Paramaribo

Slotmassameetings politieke partijen dag voor verkiezingen Suriname brengen niets nieuws onder de zon

Laatste bijeenkomsten V7, ABOP en NDP aaneenschakeling van verkiezingsretoriek en natrappen

24-05-2015 Door: Paul Kraaijer

Geen enkele politieke partij of -samenwerkingsverband had gisteravond tijdens de laatste zogenoemde 'massameetings' voor de verkiezingen van morgen, 25 mei, iets nieuws te melden. Het was overal (NDP, V7, ABOP) dezelfde zich al wekenlang tot vervelends toe repeterende verkiezingsretoriek. Een saaie monoloog, beetje drama en vooral veel lol, plezier, vlaggen en vlaggetjes en petjes en shirtjes in de kleuren van een partij. 

Het oogde allemaal de afgelopen weken wat onvolwassen. Politieke inhoud was ver te zoeken. Waarschijnlijk hebben negen van de tien stemmers nog nooit een politiek partijprogramma gezien, laat staan gelezen, laat staan begrepen.

Algemene termen vlogen gisteravond weer over de podia in Paramaribo en een podium in Moengo in het district Marowijne. Concrete beleidsplannen kwamen nauwelijks aan bod.

Kandidaten deden hun best zich te profileren in uitersten, van keurig rustig taalgebruik tot luidruchtig geschreeuw van een kandidaat bij wie het zweet als een waterval in het Brownsberg Natuurpark over het kale hoofd naar beneden stroomde.
Een enkele kandidaat dacht in een blijspel op het podium van een theater te staan en te acteren en vond zichzelf kennelijk ook nog eens belangrijker dan welke politieke inhoud dan ook.
Een huidig parlementslid en kandidaat van een partij nam plotseling een collega van een andere partij onder vuur. Ongegeneerd en ongepast. Een trap na van een politicus en arts die bij hoog en bij laag de afgelopen periode heeft beweerd, dat hij en zijn partij geen gedrags- ofwel ethische code nodig hebben en zich netjes en correct gedragen. Daar was op de valreep niets van te merken. Hij viel door de mand.

Retoriek, retoriek. Amusant en rechtstreeks uitgezonden op televisie.

Het enige nieuwtje onder de zon was de bekendmaking, tot ieders verrassing, van NDP-voorman en president Desi Bouterse, dat hij de huidig minister van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur Ashwin Adhin graag na de verkiezingen bij eventuele verkiezingswinst als zijn vicepresident. Ahdin was zichtbaar zelf het meest verrast. Wie niet, maar laten we eerlijk zijn, niets mis toch met die jonge intelligente en sympathieke Adhin....

Nog een aantal uren en dan worden de partijen en kandidaten afgerekend in de vele stemhokjes. De uitkomst kon nog wel eens verrassend zijn..... toch?

Den Blauwvinger: Het regent in april en mei plotseling officiële openingen en ingebruiknames

COLUMN: Zelfs paars feestje bij 'technische oplevering' vishal Centrale Markt.....

Regering (lees: NDP) heeft 'charme-offensief' nodig met oog op verkiezingen

22-05-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Suriname is gespannen. Suriname is woelig. Suriname kijkt uit naar de verkiezingen van maandag 25 mei. Politieke partijen en politieke samenwerkingsverbanden zijn in het veld. Ze houden zogenoemde massameetings en gewone bijeenkomstjes in buurten en wijken in Paramaribo. Een enkele partij heeft de mogelijkheid om inheemse- en marrondorpen in het binnenland te bezoeken om stemmen te werven. Langs wegen zijn hier en daar politieke billboards te zien, al dan niet beklad of vernield, door baldadige figuren of door politieke opponenten. Politieke partijen en politieke samenwerkingsverbanden zijn op tv in verkiezingsspotjes te zien en ze worden door kandidaten vertegenwoordigd in allerlei politieke debatten waarin op geen enkele wijze sprake is van vuur, van strijd en van echte keiharde tegenstellingen.

Het einde van de regering Bouterse-Ameerali komt in zicht. Maar, het lijkt of de regering een eigen soort verkiezingscampagne houdt. Het lijkt of de grootste regeringspartij, de Nationale Democratische Partij (NDP) onder leiding van Desi Bouterse, een soort charme-offensief voert sinds april. Immers vanaf die maand blijkt. dat er opvallend veel officiële aangelegenheden zijn waarbij de NDP duidelijk zichtbaar aanwezig is, in de vorm van haar ministers en vlagvertoon.

Gebouwen en panden worden geopend of technisch opgeleverd, startseinen worden gegeven voor asfalteringswerkzaamheden van wegen, vele, zeer vele grondpapieren worden plotseling in sneltreinvaart door het ministerie van Ruimtelijke ordening, Grond- en Bosbeheer op feestelijke wijze uitgereikt aan dolblije burgers, commissies worden door de regering in het leven geroepen vlak voor het einde van de regeertermijn, het ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling wordt op de valreep het ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur, de officiële start van de aanleg van een dijk bij de Waterkant van Domburg wordt gevierd en een heus legermuseum wordt geopend. Het zijn allemaal feestjes, NDP-feestjes. Het zijn allemaal verkapte stemmenwervingsactiviteiten.

Natuurlijk, vooral als je die stemmenwervingsactiviteiten in april en mei afzet tegen de maanden januari, februari en maart in welke maanden slechts een op een hand te tellen officiële openingen en ingebruiknames plaatsvond. In maart gebeurde zelfs helemaal niets.

Twee officiële festiviteiten in januari:

15 januari: Het Lachmipersad Mungra Streekziekenhuis Nickerie (LMSZN) nam 15 januari 2015 een nieuw kantoorgebouw in gebruik. President Desi Bouterse en de ministers Michel Blokland van Volksgezondheid, Rabindre Parmessar van Openbare Werken en Stevan Relyveld van Ruimtelijke ordening, Grond- en Bosbeheeer woonden de activiteiten bij.

30 januari: De Task Force Sportaccommodaties van het ministerie van Sport- en Jeugdzaken startte met de rehabilitatie van de sporthal te Tammenga. Bij het startsein van de renovatiewerkzaamheden waren onder andere van de partij Assembleevoorzitter Jennifer Geerlings-Simons, minister Ismanto Adna van Sport- en Jeugdzaken, minister Ashwin Adhin van Onderwijs en Volksontwikkeling, het NDP-Assembleelid Melvin Bouva en ook districtscommissaris van Paramaribo Zuidwest Mike Nerkust.

Slechts een officiële activiteit in februari:

20 februari: Suriname Kaloti Mint House (SKMH) te Zanderij, in het district Para, werd officieel geopend. De regering werd vertegenwoordigd door vicepresident Robert Ameerali. President Bouterse was verhinderd wegens andere verplichtingen.

Gelet op het aantal officiële handelingen door de regering (lees: de NDP) in april en mei kan niet anders geconcludeerd worden dan dat de regering (lees: de NDP) daarmee willens en wetens heeft willen inspelen op de gemoedstoestand van de kiezers, de burgers. De regering (lees: de NDP) heeft om twee minuten voor twaalf nog getracht een wit voetje te halen bij potentiële kiezers met diverse positieve gebeurtenissen, ook om daarmee de geur van corruptie en andere negatieve issues weg te blazen. Een andere verklaring voor de grote hoeveelheid officiële regeringshandelingen in de maanden april en mei kan niet worden gegeven en toeval bestaat niet.......

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

22 mei 2015

Amsterdam-Paramaribo

Den Blauwvinger: Regering Suriname, neem verantwoordelijk en verbiedt Gramoxone

COLUMN: Jonge meisjes uit Frans-Guyana kopen dodelijk gif in Suriname om uit het leven te stappen

Suriname lijkt door laks beleid medeschuldig aan zelfmoord Franse jonge meisjes

14-05-2015  Door: Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Gebleken is, dat wanhopige jonge meisjes uit buurland Frans-Guyana de grensrivier met Suriname oversteken om daar het dodelijke onkruidbestrijdingsmiddel Gramoxone te kopen. Ze kopen het echter niet om het onkruid op het perceel van hun ouders te doden, maar om zichzelf te doden. In Suriname kan dat: gramoxone is her en der verkrijgbaar, niet verboden, door een lakse overheid, een lakse regering. Een regering die de dodelijke werking van Gramoxone kent, een regering die nu indirect meewerkt aan zelfmoorden van tienermeisjes in Frans-Guyana.

De Ware Tijd bericht woensdag 13 mei, dat er in het grensgebied rond Maripasoula aan de Marowijnerivier bezorgdheid is ontstaan over een reeks zelfmoordgevallen in dat grensdorp. Sinds begin dit jaar hebben vijf tienermeisjes Gramoxone ingenomen, na het gif in Suriname te hebben gekocht. Drie van de meisjes zijn niet meer in leven.

De districtscommissaris van Sipaliwini, Yvonne Malonti, weet alleen te reageren met een opmerking, dat het motief van die meisjes te maken heeft met 'liefde'. Volgens haar zou het om meisjes gaan van wie de ouders 'een uitverkoren liefde' hebben afgewezen. Maar, had zij niet anders moeten reageren? Had zij niet een strenge vingerwijzing moeten doen naar haar werkgever, de Surinaamse regering? Of zou zij niet bekend zijn met Gramaxone? Want daar moet zij over praten, niet over de achtergronden van de zelfmoorden en pogingen daartoe van die Franse meisjes, maar over het feit, dat dat dodelijke onkruidbestrijdingsmiddel voor die meisjes eenvoudig te koop bleek te zijn in haar district.

Malonti had er meteen bij 'Paramaribo' op moeten aandringen, dat nu eens eindelijk werk wordt gemaakt van een permanent verbod op Gramoxone. Immers, verboden in Frans-Guyana, nadat de Europese Unie het product per juli 2007 verbood, hebben jonge meisjes de weg naar Suriname makkelijk gevonden om Gramoxone daar ergens in een goudzoekersdorpje te kunnen kopen. Mogelijk verkrijgbaar bij elke 'Snesi' aan de Surinaamse zijde van de Marowijne(grens)rivier.

Op 1 mei berichtte De Surinaamse Krant nog, met kennelijk een vooruitziende blik, over het nog steeds in Suriname overal verkrijgbare zeer giftige Gramoxone. Terwijl op het Latijns-Amerikaanse continent de strijd, ook door nationale overheden, wordt opgevoerd tegen dergelijke dodelijke stoffen, toont de Surinaamse overheid een passieve houding als het gaat om het verbieden van dergelijke onkruidbestrijders en andere gifsoorten die in de landbouwsector worden gebruikt.

Het is nu echter echt tijd voor actie, tijd voor handelen door de Surinaamse regering. Het kan toch niet zo zijn, dat door een terughoudend en laks overheidsbeleid jonge meisjes uit het oostelijk buurland de weg weten te vinden, net over de grensrivier op Surinaams grondgebied, naar het uiterst dodelijke gramoxone?
Feitelijk maakt dat de Surinaamse overheid medeschuldig aan het overlijden door zelfmoord na inname van Gramoxone van jonge kinderen.
Iets om over na te denken voor de Surinaamse verantwoordelijken...

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

14 mei 2015

Amsterdam-Paramaribo

Ter info: 
Persbericht Gerecht van Eerste Aanleg van de Europese Gemeenschappen van 11 juli 2007, verbod op paraquat (Gramoxone) in EU:

Het volledig vonnis:

'Senior journalisten' bevestigen falen lokale Surinaamse journalistiek

Journalisten zijn passief en aantal staat op betaalrol politieke partijen of politici – 'Journalistiek heeft eigen Surinaamse versie gekregen'

Surinaamse Vereniging van Journalisten weigert pro-actieve houding aan te nemen

08-05-2015 Door: Paul Kraaijer

Met toch wel nu en dan gekromde tenen en soms schaterlachend heb ik de afgelopen jaren (en nog steeds) de erbarmelijke kwaliteit van het Surinaamse journaille tegen het licht gehouden. Nu en dan specifiek benoemd aan de hand van een van de vele, dagelijkse (!), voorbeelden. Erbarmelijke inhoudelijke journalistieke- en taalkwaliteit, waaruit klip en klaar blijkt, dat het merendeel van de artikelen in kranten en op nieuwswebsites niet door echte journalisten is geschreven, maar door een uniek soort species, een laag niveau opstelschrijvers. Het is niet anders. Het is triest en er is geen enkele verbetering waar te nemen. Er wordt maar wat aangemodderd door vermeend journalisten en webredacteuren.

Eindelijk een paar kritische geluiden uit spelonken Surinaamse journaille
Maar, eindelijk! Tot mijn toch wel aangename verrassing klonken zondag 3 mei plotseling enkele kritische geluiden over de lokale journalistiek en wis en waarachtig uit de eigen sector. De nieuwswebsite Starnieuws, nu zelf ook niet bepaald een schoolvoorbeeld van hoe journalistiek beoefend zou moeten worden gelet op de a-journalistieke dagelijkse stukjes proza op de website en de vele journalistieke- en taalfouten, liet enkele zogenoemde 'senior journalisten' aan het woord , geïnterviewd door webredacteur Wilfred Leeuwin, in het kader van de VN Wereld Persvrijheidsdag. Hun reacties waren voor mij een verademing. Heerlijk om te lezen. Eindelijk wat kritische zelfreflectie uit het lokale journalistieke veld en een bevestiging van mijn visie op het lokaal journaille. Triest, dat wel, dat zogenoemde senior journalisten kennelijk zich realiseren, zich ervan bewust zijn, dat het slecht is gesteld met de algehele journalistieke kwaliteiten, maar dat kennelijk niets en niemand er ook maar iets aan doet, ter verbetering.

'Waar gaan we naartoe met dit beroep?'
'Ik ben als senior journalist wel erg teleurgesteld geraakt in het journalistieke beroep en wat van de persvrijheid is geworden', zegt Arney Belfor, hoofd van de nieuwsredactie bij Radio 10 en al zo'n 25 jaar journalist. 'Als ik zie wat we met z’n allen produceren, wat we zeggen, hoe we ons gedragen als journalisten, dan vraag ik me af waar we naar toe gaan met dit beroep en welke maatschappelijke waarde we nog hebben.'
Volgens hem heeft de journalistiek een eigen Surinaamse versie gekregen. 'Buiten Suriname kom je er nergens mee, want hoe goed of slecht het in andere landen ook gaat, er is een zekere mate van beroepsethiek. Hier wil elke journalist een eigen invulling geven aan het beroep. Onze journalisten hebben naar mijn gevoel weinig of geen passie voor het beroep, erger nog ze willen het beroep uitoefenen zonder bestaande standaarden en normen', zegt Belfor.

Passie ontbreekt
Natuurlijk sta ik volledig achter de opmerkingen van Belfor. Met name dat lokale zichzelf journalist noemende figuren weinig of geen passie voor het beroep hebben. Was die passie immers aanwezig, dan waren artikelen uitgebreider, diepgaander en ben je dag en nacht journalist en niet alleen tijdens kantooruren van zeven uur 's morgens tot drie uur 's middags.

Leeuwin laat in het artikel op Starnieuws ook het hoofd van de nieuwsredactie van de Surinaamse Televisie Stichting, STVS, Roy Jong A Fat aan het woord, een staatszender. Hij stelt onder andere:

'Het is juist die relatie met de overheid, die maakt dat bij ons journalisten bij voorbaat zelfcensuur plegen, omdat ze er al rekening mee houden dat de leiding, de regering of regeringsgezinde personen een bericht niet leuk gaan vinden.'
Natuurlijk Jong A Fat, maar ik neem toch aan dat iedere redacteur weet dat hij in dienst is van een staatszender en dat dat zijn consequenties kan hebben. Een serieus redacteur en journalist gaan nimmer werken voor een staatszender waarin ze beperkt worden in de uitoefening van hun vak. Overigens is hijzelf eindredacteur van het dagelijkse ochtend actualiteitenprogramma 'Mmanten Taki'.....een programma dat verre van serieuze journalistiek genoemd kan worden en het niveau van een nieuwsprogramma van een Nederlandse lokale omroep nog niet weet te halen.

Angsthazerij belemmert gedegen journalistiek
Zowel Jong A Fat en Belfor zijn van oordeel, dat de passiviteit van journalisten veel te maken heeft met de hun betrokkenheid bij politieke partijen. Beide eindredacteuren stellen met zekerheid dat behoorlijk veel journalisten op de betaalrol staan van politieke partijen, zo niet politici. 'Als we daar tegen niet vechten zal er nog lang geen sprake zijn van persvrijheid en zullen we maar oppervlakkig nieuws brengen uit seminars en persconferenties. Ik zou wel graag zien, dat ook bij de STVS in een live programma we de president confronteren met de vraag hoe hij omgaat met het 8 decemberstrafproces en als hij niet de persoon is die met het ultieme antwoord, dus de waarheid, op de proppen zou moeten komen. Als journalist zou dat moeten kunnen zonder dat ik bang zou zijn dat het gevolgen voor mij zou kunnen hebben', aldus Jong A Fat. Maar, dat doet hij dus niet, dat durft hij niet. Zou hij dat werkelijk willen dan zou hij van omroep moeten veranderen, dat doet hij niet. Angsthazerij.

De enige journalist die werkzaam is bij een krant die kennelijk voor zijn artikel door Leeuwin is benaderd is Alirio Polsbroek, hoofdredacteur van de ranzige Times of Suriname.

'Mij bekruipt het gevoel en eigenlijk de zekerheid dat er vooral in deze politieke periode naar verkiezingen toe behoorlijk wat zelfcensuur wordt toegepast, maar het valt mij ook op dat behoorlijk veel journalisten verbonden zijn aan politieke organisaties en daardoor geen diepgang in hun artikelen of berichten weten te brengen. Iedereen weet dat de eigenaar van deze krant (de bekende zakenman Dilip Sardjoe) een loyalist is van de regering, maar als hoofdredacteur zal ik er alles aan proberen te doen dat de man zijn politieke kleur geen invloed heeft op de redactie.'

Als bij mediabedrijven bekend is dat er onder het personeel journalisten of redacteuren zijn die betrokken zijn bij een politieke partij, dan zouden zij ontslagen moeten worden. Hun onafhankelijkheid is absoluut in het geding. Maar, ook dat gebeurt niet. Het heerst in de hele sector, het passiviteitsvirus. Er wordt gewoon voort gemodderd en geklungeld.

Overigens ontbreekt in het artikel een formele reactie van de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) waarvan Wilfred Leeuwin de voorzitter is.... Ook daar heb ik vaak over geschreven, de passieve houding van de SVJ die niet als vereniging een stelling of standpunt lijkt in te durven nemen. Het is telkenmale haar voorzitter, Starnieuws-webredacteur Leeuwin, die op persoonlijke titel ingezonden stukken en dergelijke plaatst en dan ook nog eens alleen op de website van zijn werkgever.

Op dezelfde dag plaatst Starnieuws een door Leeuwin op persoonlijke titel ingezonden stuk waarin hij in algemene bewoordingen ingaat op de internationale Dag van de Persvrijheid, zonder welke kritische noot dan ook in de richting van het lokale journaille.

Zelfs SVJ-voorzitter eindelijk scherp en kritisch, maar op persoonlijke titel....
Als klap op de vuurpijl volgt ook nog eens een ingezonden stuk ondertekend door 'Wilfred Leeuwin, journalist' met als veelzeggende kop 'Mediabedrijven en journalisten ondermijnen persvrijheid'.  Een kritisch stuk en een stuk waarin ik mij volledig kan vinden. Maar, toch weer de vraag, waarom Leeuwin dergelijke stukken niet ondertekent als voorzitter van de Surinaamse Vereniging van Journalisten.... Angsthazerij?

Leeuwin schrijft het onder andere 'triest' te vinden, 'dat voor zeker negentig procent van wat rondloopt als journalist of een bedrijf heeft waar journalistiek ‘bedreven’ wordt niet eens weet wat het woord betekent, vanwaar het komt, waarom het bestaat en waarom het journalistieke beroep wordt, kan en moet worden uitgeoefend.'

'Veel mediabedrijven hebben wel de beschikking over een nieuwsredactie, hebben ‘journalisten’ in dienst, maar ontberen de redacties en de journalisten de fundamentele kennis over wat zij eigenlijk aan het doen zijn. Dit heeft geresulteerd in het ontstaan van een een eigen subcultuur binnen de media en de journalistiek, die niets te maken heeft met het oorspronkelijke beroep. Wat we kennen is een zelfgemaakte Surinaams model, zonder toegevoegde waarden, standaarden en ethische codes. Ik geloof niet in een Surinaams model van het beroep waar vrijwel alle basisvoorwaarden en -standaarden waaraan het moet voldoen ontbreken.'

'Het is een keiharde realiteit dat wanneer onze mediabedrijven en journalisten zonder, om even te zwijgen over ontwikkelingsjournalistiek, zelf de basisbeginselen van het vak ontberen de eerste verantwoordelijken zijn die het beroep ondermijnen. Was het maar dat het resultaat slechts voor eigen rekening was. Helaas wordt niet alleen schade toegebracht aan het beroep, maar wordt onrecht aangedaan aan zij (het publiek) die recht heeft op een juiste en kwalitatieve belevenis van het recht op vrije meningsuiting.

Wat doen Leeuwin en SVJ aan verbeteren kwaliteit journalistiek?

Ik ben mij ervan bewust dat deze kritiek hard is, maar zeker niet ongegrond. Het zou onfair zijn, wanneer ik als criticus en zeker als voorzitter van de Surinaamse Vereniging van Journalisten, niet aan de andere kant van deze spiegel zou gaan staan, goed er in te kijken en vooral geen excuses te vinden op de vraag: Maar wat doen jij en de vereniging er zelf aan, dan je eigen beroepsgenoten op de korrel te nemen? Het zou me hier te ver voeren om daarover uit te wijden. Ik wil volstaan met te zeggen dat elke beroepsuitoefening in de eerste plaats een individuele verantwoordelijkheid is. Een collectieve verantwoordelijkheid wordt het wanneer, gedreven door passie beroepsgenoten, zonder emotionele trammelant bereid zijn zich in te zetten voor een kwalitatieve ontwikkeling van hun beroep.'

Scherpe teksten van Leeuwin. Prima. Eindelijk. Maar, hij legt een zwakte aan de dag. Hij weigert te reageren op de terechte vraag wat hij en de SVJ doen om het journalistieke metier in Suriname naar grotere hoogten te brengen. Dat is zwak. Hij en de SVJ kunnen wel degelijk iets doen aan de kwaliteit en de ethiek van en in het metier. Maar, hij en de SVJ doen niets. Leeuwin perst alleen nu en dan wat ingezonden stukjes geschreven en ondertekend op persoonlijke titel uit zijn computer en de SVJ kijkt vanachter een ander scherm toe, passief, net zo passief als het merendeel van de journalisten in het veld.

SVJ, pak eindelijk eens die handschoen op: wordt pro-actief en blijf niet passief aan zijlijn
Het wordt tijd dat de SVJ de handschoen oppakt en in actie komt om de kwaliteit en de ethiek binnen de journalistiek in Suriname te verbeteren. Beleg eens een voor iedereen, dus ook voor niet-leden, toegankelijke bijeenkomst om in algemene termen over die kwaliteit en ethiek te spreken. Inventariseer.
Gooi de knuppel in het hoenderhok van passiviteit.
Noteer wat er in het veld leeft en wat er aan mankeert.
Verander jezelf van een slapende aan de zijlijn knikkebollende journalistenvereniging, in een pro-actieve vereniging die zich gesteund weet in een nog te ontwikkelen streven om de kwaliteit en ethiek in de sector drastisch te verbeteren.
Begin aan de basis: wie, wat, wanneer, waarom, waarom en een lesje Nederlandse taal. Maak het veld duidelijk dat wanneer iemand zo graag journalist wil zijn, hij of zij dat zeven dagen in de week vierentwintig uur per dag is.
Wil hij of zij dat niet: daar is het gat van de deur. Geen fluwelen handschoentjes, maar stevige werkhandschoenen, die heeft de SVJ nodig om nog iets van de journalistiek te kunnen maken.

Fuck het 'slavernijverleden-gedoe' in Nederland....

Accepteer slavernijverleden, Zwarte Piet en Gouden Koets als onuitwisbare onderdelen geschiedenis

Klein groepje 'Nederlanders' tracht wil aan grote massa op te leggen: neigt naar fascistisch gedrag

07-05-2015 COLUMN Door: Paul Kraaijer

Zegt iemand in Nederland 'fuck de koning' dreigde hij maanden later door het Openbaar Ministerie (OM) te worden gedagvaard. Maar, erger zijn alle uitwegen/excuses van de gedagvaarde verdachte, die zelfs terugvoeren naar het slavernijverleden, Zwarte Piet en zelfs de Gouden Koets van het Koninklijk Huis. Het gaat om ene activist Abulkasim Al-Jaberi die ergens vorig jaar 'fuck de koning' riep tijdens een van de vele zinloze protesten van een handjevol 'Nederlanders' tegen Zwarte Piet in Amsterdam. Dat is majesteitsschennis, zei het OM. Hem werd een boete van 500 euro opgelegd, maar die betaalde hij niet. Nu moest hij voor de rechter komen. Maar, een dag later, vandaag, donderdag 7 mei 2015, trok het OM de aanklacht alweer in, voorlopig, om zich te beraden.

Natuurlijk, was het ietwat overdreven en laat van het OM om die activist te dagvaarden, immers hij zal niet letterlijk bedoeld hebben 'fuck de koning', maar gewoon 'weg met de koning', dat zal iedere simpele ziel toch wel kunnen begrijpen....

Maar, dat alles neemt niet weg, dat ook nu weer Zwarte Piet, het slavernijverleden en de Gouden Koets er aan de haren bij werden getrokken door nota bene iemand waarvan je je kunt afvragen wat zijn betrokkenheid in werkelijkheid is bij die onderwerpen. Dat is erger dan het 'fuck de koning'-incidentje, een storm in een glas water, dat snel gaat liggen, absoluut.

Wanneer stopt nu eens eindelijk dat vervelende, zeurderig irritante Nederlandse slavernijverleden-'gedoe' en -'gezeur' en -'gezever'? Dat handjevol 'Nederlandse' activisten, waaronder de nodige zogenoemde beroepsactivisten, strijdt al jarenlang een zinloze strijd tegen vermeend racisme. Zwarte Piet blijft gelukkig overal in Nederland over het algemeen Zwarte Piet, de Gouden Koets gaat zich niet aanpassen vanwege een paar schreeuwers die nauwelijks weten waarover ze schreeuwen en het slavernijverleden is nu eenmaal onderdeel van de Nederlandse geschiedenis, zoals ook bijvoorbeeld de Hoekse en Kabeljauwse Twisten, de Spaanse Burgeroorlog en de Tweede Wereldoorlog.

Blijven Nederlanders rondlopen met een een dergelijk zelf gecreëerd trauma richting Duitsers voor wat zij Nederlanders in het verleden hebben aangedaan of richting de Spanjaarden voor wat zij Nederlanders vele jaren geleden hebben aangedaan? Moet ik doorgaan met dit rijtje....?

Natuurlijk, slavernij is en was verwerpelijk. Maar, what the fuck! Life goes on, maar kennelijk niet voor een klein groepje 'Nederlanders' dat maar in dat slavernijverleden blijft hangen, blijft irriteren, blijf demonstreren zelfs tegen een Zwart Pietje en een of andere Gouden Koets die slechts een of twee keer jaarlijks uit het stof wordt getrokken..... Het begint echt op een zielige wijze irritant te worden en een belachelijke vertoning die alle geloofwaardigheid aan het verliezen is.

Racisme en slavernijverleden zitten bij velen in Nederland gefixeerd tussen de oren, de woorden worden tegenwoordig snel overal bijgehaald, door weer dat kleine groepje 'Nederlanders'. Want dat is het, een klein groepje dat zich heeft vastgebeten in Piet, de Gouden Koets en het slavernijverleden.

Slavernij behoort helaas tot de geschiedenis van Nederland, ook zichtbaar op de Gouden Koets, die ook bij nacht en ontij erbij wordt gesleept vanwege een tafereeltje op dat 'vehicle classique', ook in literatuur, ook in kunst. Overigens liet de Rijksvoorlichtingsdienst al medio september 2011 terecht weten: 'We gaan niet de geschiedenis herschrijven door de Gouden Koets te vernielen.'

 

Geschiedenis wis je niet weg met een demonstratie hier en een protestje daar. Ga er volwassen mee om en probeer niet je wil als klein groepje aan de massa op te leggen, dat neigt naar fascistisch gedrag.

Overigens, hoeveel nazaten van Nederlandse slavenhouders wonen er op dit moment niet in Suriname, maar daar hoor je niemand over...... Kortom, leef en denk vandaag en zet hypocrisie en fake betrokkenheid bij het slavernijverleden, Zwarte Piet en de Gouden Koets in de kast!

Stemadvies....

Facebook 'het politieke theater van de lach'

06-05-2015 COLUMN Door: Paul Kraaijer

Heerlijk, om zo, op relatieve afstand, te zien hoe zielige types, ook nog vaak onder valse of gekopieerde namen, op Facebook elkaar trachten zogenaamd 'politiek' te bestrijden met forse termen, beschuldigingen, kleuterig in elkaar gedraaide fotocollages met kinderachtige teksten, zogenaamd leuke videootjes en meer onzin om elkaar te beschadigen, te beledigen, belachelijk en zwart te maken.

Deze zielige types, die waarschijnlijk in hun leven zijn vastgelopen op het niveau van de 'Fröbelschool', begrijpen niet dat ze de politiek, en hun eigen partijen - zo die ze al hebben - ook beschadigen en belachelijk maken. Dit heeft niets met campagnevoering te maken. Dit is gewoon zinloos en nutteloos tijdverdrijf van een types die hoognodig is op de bank van de psychiater of psycholoog moeten plaatsnemen.

Wie kan de Surinaamse politiek nog serieus nemen?

Facebook is het toneel geworden van 'het politieke theater van de lach', een klucht, voor en door dommeriken en andere idioten en zwakzinnigen die werkelijk niets, maar dan ook niets, van de politiek begrijpen.

Mijn stemadvies: negeer op Facebook alle 'politieke' kolder en waanzin voortgekomen uit de geest van praktisch hersenlozen. Laat u wel uw verstand gebruiken...

Den Blauwvinger: Politieke verkiezingsbanner vernield en daar is het beschuldigende vingertje

COLUMN: Politieke partijen wijzen elkaar als verdachte aan voor baldadige vernielzucht

Maar, waar zijn de bewijzen?

06-05-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Gebeurt het vernielen van verkiezingspropagandamateriaal, zoals vlaggen en banners (spandoeken, billboards en dergelijke) in Suriname niet over en weer vanuit alle politieke kampen? Daar kunnen politieke partijen toch niet verantwoordelijk voor worden gehouden? Je kunt als partij toch nooit je complete achterban aan leden en sympathisanten in de hand houden, laat staan iedereen voorzien van een soort elektronische enkelband..... Of zijn het misschien toch gewoon baldadige rondhangende jongeren die zich vervelen....? Of zijn het misschien toch eigen partijgenoten die gewoon willens en wetens politieke opponenten in een kwaad daglicht willen stellen? Wie het zeker weet mag het zeggen.

Het beschuldigende vingertje

Toch wordt bij elke vernieling met een beschuldigend vingertje meteen gewezen in de richting van een politieke opponent, een politieke partij. Achterdocht en wantrouwen vieren deze dagen hoogtij in het Surinaamse politieke mijnenveld. Slechte en onbetrouwbare raadgevers.

De verkiezingscampagnes van partijen en combinaties van partijen worden samengepropt in slechts een maand, de maand voorafgaand aan de verkiezingen. En alles wordt uit de kast gehaald om de eigen partij in de schijnwerpers te plaatsen en de tegenpartij te beschadigen, op welke wijze dan ook. Sommige partijen laten hiervoor geen middel onbenut. Naast de simpele ordinaire landschap vervuilende partijvlaggen, zijn er ook partijen die her en der grote doeken, banners, vastschroeven of -timmeren, met afbeeldingen erop van kandidaten voor het parlement bij de verkiezingen, aan grote metalen of ijzeren stellages langs wegen, in bermen.

Banners en dergelijke makkelijke prooien

Dat dergelijke doeken een mooie en makkelijke prooi zijn voor vernielzuchtige figuren lijkt een vanzelfsprekendheid. In een verkiezingsstrijd lijkt alles geoorloofd. Maar, worden die vernielingen wel aangericht door politieke opponenten? Is het niet gewoon jeugdige baldadigheid?

Het BEP-Assembleelid en lijsttrekker van de partij/V7 in Brokopondo, Ronny Asabina, deed zondag 3 mei 2015 aangifte van de diefstal van een banner, die geplaatst stond langs de Afobakaweg, bij de politie te Brokopondo.

Een verkiezingsbanner van de partij, met de beeltenis van kandidaat Asabina erop, aan een stalen constructie, bleek plotseling te zijn verdwenen. 'Ik haal het niet uit mijn hoofd, dat deze handeling uit de hoek van politieke tegenstanders komt. Het is schering en inslag dat propagandamateriaal door leden van partijen die deel uitmaken van de coalitie, worden weggehaald en of vernietigd. Ik vraag mij af waarom men bang is voor fair play', liet een verontwaardigde Asabina weten.
Hij beweert dus, ongefundeerd, glashard, dat de diefstal is gepleegd door leden van een coalitiepartij. Hij kan dat slechts beweren op basis van een gevoel, van een gedachte, van een vooroordeel. Bewijzen heeft hij niet en kan hij ook niet hebben, omdat die er simpelweg niet zijn. Misschien is de banner wel verwijderd door eigen partijgenoten van Asabina, om anderen in het verdachtenbankje te plaatsen..... Alles is mogelijk en dat blijkt ook uit de vele reacties over dit issue op de eigen Facebookpagina van Asabina.
Hij is niet de enige politicus die indirect slachtoffer wordt van de ongebreidelde vernielzucht van onbekende zielige figuren.

Het VHP-Assembleelid Shailendra Girjasing maakte woensdag 22 april jammerend bekend, dat maar liefst een (!) van de vijftig billboards met zijn tronie erop in het district Commewijne lichtelijk was beschadigd. Hij sprak de verdachtmaking uit, dat de billboard door een buurtbewoner moest zijn beschadigd. Immers, die persoon, die woont in de straat waar dat billboard stond, was volgens de verbolgen politicus de enige persoon in het district die openlijk via een radioprogramma kritiek op de aanwezigheid van het bord had geuit. In dat radioprogramma had hij volgens Girjasing gesteld, dat hij het bord ‘misselijk’ vond. De bewoner in kwestie is een NDP’er, zei de VHP’er. Maar, ook hier geldt dat er geen bewijs is. Ook hier kunnen het gewoon misselijk baldadige buurtjongeren zijn geweest.

Politiek verblind

Slachtoffers van vermeende politiek gedreven vernielingen wijzen steeds en meteen met hun beschuldigende vingertjes in de richting van hun politieke opponenten. Verdachtmakingen gebaseerd op niets, vermoedens, gedachten. Het komt niet onder hun hersenpannen op, dat die vernielingen wel eens gepleegd zouden kunnen zijn door gewoon baldadige jeugd of een toevallig passerende dronkaard of een dak- of thuisloze die wat tijdverdrijf zocht.

Of zou er een mogelijkheid zijn, opgekomen in de zieke geest van slecht denkenden, dat iemand door een politieke partij betaald wordt om vernielingen aan te richten aan verkiezingsmaterialen van een politieke tegenstander? Immers, er zouden ook mensen zijn betaald door partijen om partijvlaggen op hun percelen te plaatsen of al geplaatste vlaggen van andere partijen te vervangen. Alles in een verkiezingsstrijd is mogelijk en geoorloofd, toch?!
Mensen halen zich van alles in het hoofd, zien spoken, complotten en zijn door de politiek verblind. Het is een politieke billboard, het is een politieke banner, dus die zal wel gestolen of vernield zijn door mensen uit het politieke tegenveld. Politici, kennelijk vooral in het oppositionele veld, kunnen bekrompen, verkrampt en ook emotioneel denken en redeneren, tunnelvisie, en staan niet open voor andere gedachten en andere potentiële dadermogelijkheden. Het zijn ook vooral dergelijke politici die klagen en jammeren over vernielingen en dergelijke van verkiezingspropagandamaterialen en over andere intimiderende en irriterende activiteitjes vanuit, mogelijk, het coalitieveld.

Met verstand reageren....
Laat iedereen eens verstandig reageren en de rust bewaren en niet vervallen in allerlei ongefundeerde beschuldigingen, dat komt geen enkele partij ten goede en daar is geen enkele partij bij gebaat, toch?! Met het vernielen van verkiezingsmaterialen wordt niets bereikt, alleen frustratie en kleine schadeposten bij de eigenaren. Dus dat, ai boi, tjoerie!

Hoogachtend,

Den Blauwinger

06 mei 2015

Amsterdam-Paramaribo

Den Blauwvinger: Doekhie (NDP) heeft schijt aan gedragscode voor politici

COLUMN: Paarse politicus smijt met vuil en bagger in richting van oranje kandidaat-politica voor parlement

Niemand lijkt goed gebekte Nickeriaan tot de orde te durven roepen

03-05-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Met vuil smijten is een bekend fenomeen in de Surinaamse politiek. Het elkaar bekladden, zwart maken, beschuldigen van van alles en nog wat. Het is de normaalste gang van zaken op het politieke strijdtoneel. Maar, nu, met de verkiezingen van 25 mei in het vooruitzicht, leek het het merendeel van de politieke partijen toch verstandig om een gedragscode voor politici in te voeren. Daartoe werd op 20 februari van dit jaar een gedragscode van de Interreligieuze Raad in Suriname aangenomen, ook door de Nationale Democratische Partij (NDP). Daarin is onder andere opgenomen, dat personen op politieke podia niet negatief mogen worden besproken. Alleen DA'91 liet 2 april weten, dat het afspreken van een gedragscode een probleem is, omdat het alleen zinvol is als de participanten daadwerkelijk een voorbeeld zouden zijn van het naleven van de code of ethics.

Vuilsmijten op podia tot in de kleinste wijken

Inmiddels naderen de verkiezingen met rasse schreden. Het lang wordt overwoekerd door een grote kleurrijke politieke vlaggenparade, plotseling lopen velen rond met de meest afzichtelijke politieke petjes op het hoofd en vlaggetjes wapperen zo vrolijk en uitbundig mogelijk uit voorbijrijdende auto's, gestreken en al. Social media worden misbruikt om elkaar uit te schelden en zwart te maken. Facebook is een vrijplaats geworden voor ongecontroleerde vuilsmijterij. Er wordt online op een verwerpelijke wijze 'campagne' gevoerd. Kleine politieke zogenoemde 'massameetings' vinden plaats van districten tot in de kleinste wijken van Paramaribo. En op die politieke podia blijkt het vuilsmijten, gedragscode of niet, gewoon door te gaan.

Doekhie met stip op één

Het NDP-hoofdbestuurslid en -Assembleelid Rashied Doekhie zou in een vuilsmijterij hitlijst ongetwijfeld met stip op nummer staan en 26 mei een 'dirt-award' in ontvangst mogen nemen van het nog op te richten 'Comité van Keurige Politici'. Nu staat hij al bekend om zijn vlijmscherpe commentaren, ongegeneerde beschuldigingen, grote mond en arrogantie. Maar, hij durft. Hij benoemt zaken, schuwt de confrontatie niet. Hij zegt niet zomaar iets, of misschien toch wel.

Afgelopen week spande hij de vuilsmijt-kroon door een kandidate voor het parlement bij de verkiezingen uit het tegenkamp, de VHP, tijdens twee NDP-bijeenkomsten in Nickerie uit te maken voor crimineel. Starnieuws berichtte zaterdag 2 mei uitgebreid hierover. Let wel, het gaat hier om de oud-commissaris van politie Krisha Mathoera. Zij zou volgens de snedige Doekhie als commissaris van politie betrokken zijn geweest bij criminele activiteiten, waaronder wapensmokkel en drugsactiviteiten.
Het NDP-kopstuk beweerde, dat Mathoera gekandideerd is door Santokhi, omdat ze haar mond moet houden over de 75 kilo cocaïne die uit een kluis van de politie zou zijn verdwenen.
Ook beweerde Dekhie, dat een zoon van Mathoera een moord heeft gepleegd en dat hij via Cayenne naar Nederland is gevlucht. Zij zou hem naar Albina hebben gereden. 'Dus houdt u uw mond wanneer u zegt dat u een voorbeeldige vrouw bent en op de lijst bent in Wanica. Je bent een waardeloze crimineel', zei Doekhie in bijzijn van onder andere de aandachtige toehoorders de ministers Steven Relyveld (Ruimtelijke ordening, Grond- en Bosbeheer), Soeresh Algoe (Landbouw, Veeteelt en Visserij) en districtscommissaris Wedprekash Joeloemsingh.

Passieve reacties

In een reactie heeft Mathoera, via Starnieuws, laten weten, dat 'Als mensen met modder willen gooien, mogen ze. Ik ga me handen en mond niet vuil maken met modder'.
Haar partijleider Santokhi reageerde kort, dat het beter zou zijn om president Bouterse te vragen wat hij ervan vindt, met het oog op de gedragscode voor politici. Maar, wie gelooft of denkt dat Bouterse zijn pion in Nickerie op het matje gaat roepen, moet vooral door blijven dromen.

Kennelijk kan en mag Doekhie met zoveel vuil en bagger smijten als hij wil. De gedragscode heeft hij waarschijnlijk maanden geleden al door het toilet gespoeld. Niemand lijkt de wapens tegen hem op te durven pakken.
De reacties op zijn uitspraken zijn vooralsnog terughoudend, behoudend. Hij mag zelfs met modder gooien van zijn, kennelijk, geduchte opponente. Maar, waarom? Wat wil deze kampioen vuilsmijten bereiken met zijn beschuldigingen, waar of onwaar, aan het adres van de oud-politiecommissaris? Waarom nu? Natuurlijk, hij wil terugkeren in het parlement en is gebaat bij de nodige heibel en onrust in de geledingen van zijn grootste politieke opponent, de VHP. Hij wil de spaak zijn in het wiel van de goed draaiende en geoliede VHP-karavaan.

Vis in het water

Maar, wat de reacties ook moge zijn, Doekhie is niet echt de persoon naar om zich er ook maar iets van aan te trekken. Hij is vooral te vinden in zijn eigen 'ver-weg-district' waar hij zich als een vis in het water voelt tussen de altijd jammerende en scheldende rijstboeren. Het zijn welhaast allen beroeps onruststokers.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

03 mei 2015

Amsterdam-Paramaribo

Den Blauwvinger: De milieuvriendelijke Michi melkfabriek en haar statiegeld melkfles met schroefdop

COLUMN: Consument met fles in milieuverontreinigende bus of auto naar fabriek voor statiegeld......

01-05-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


De Michi Natural Foods melkfabriek in Paramaribo maakt sinds kort op televisie reclame voor plastic melkflessen van vijf Surinaamse dollar per stuk. Op die flessen staat vijfentwintig Surinaamse dollarcent statiegeld. Het bedrijf zegt dat te doen uit milieuoverwegingen.

Heel nobel en toe te juichen, maar er is een milieuonvriendelijk addertje onder dat melkwit groene gras.

Wil je als consument wel dat statiegeld in ontvangst kunnen nemen, nadat je een of meer van die plastic flessen melk, met schroefdop, hebt weten leeg te drinken, dan moet je die fles of flessen wel zelf naar het bedrijf brengen.... Gewoon inleveren bij Snesi om de hoek is er dus niet bij. Kennelijk is dat toch iets te ingewikkeld voor Michi.

Neen, je moet als trouwe Michi-klant dus wel even zelf die milieuverontreinigende bus naar Michi nemen of een milieuonvriendelijke taxi of met de eigen benzineslurpende auto gaan. Ga je met de bus dan ben je dus 1.25 Surinaamse dollar heen en 1.25 Surinaamse dollar terug kwijt, ervan uitgaande dat je in de stad, Paramaribo, woont. En weg is je statiegeld.....
Overigens, wie uit het district Marowijne, Nickerie, Coronie, Brokopondo of Sipaliwini gaat helemaal naar de Michi-fabriek in Paramaribo rijden met een of meer lege melkflessen om statiegeld te innen?

Statiegeld op deze wijze innen, daarmee ben je als bedrijf - hoe mooi Michi het ook tracht te presenteren in een commercial op televisie – verre van milieuvriendelijk bezig, integendeel..... Gooi de fles dan maar gewoon in de vuilniszak en niet ergens in een trens! Dan ben je toch een beetje schijn-milieuvriendelijk bezig.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

01 mei 2015

Amsterdam-Paramaribo