De macht en kracht van een het volk ontlopende 'volkspresident' worden zichtbaar en hoorbaar met de dag zwakker
27-02-2017 Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant
Het was weer eens zover. President Desi Bouterse viel tijdens zijn redevoering vrijdagavond 24 februari 2017 bij de 37e herdenking van zijn coup van 25 februari 1980 voor het Monument van de Revolutie bij de Waterkant in Paramaribo weer met zijn bekende retoriek zijn vermeende tegenstanders aan. Het aanvallen van opponenten door Bouterse is een teken van zwakte, een teken van onzekerheid, een teken van onmacht en vooral van frustratie.
Zo zei hij, dat er altijd mensen zijn die zich zullen verzetten tegen verzoening en dat het met onwillige honden moeilijk hazen vangen is. Met die laatste opmerking viel hij de voorzitter van de onderwijsbonden Bond van Leraren en Associatie van Leerkrachten in Suriname, Wilgo Valies, aan. Bouterse beweerde, dat welk voorstel ook gedaan wordt vanuit de zijde van zijn regeringsteam inzake het in te voeren zogenoemde herwaarderingsprogramma voor onderwijsgevenden, het nooit goed is.
Valies laat zich door niets en niemand muilkorven...
Tja, de president is er nog niet aan gewend, dat er een unieke vakbondsleider is die echt opkomt voor de leden van zijn bond en daartoe onder andere gebruikmaakt van het grondwettelijk vastgelegde stakingsrecht. Een voorzitter die zich niet laat muilkorven door goed verdienende, ondeskundige zogenoemde raadsadviseurs ofwel spreekbuisjes en sloofjes van de president. Valies staat dus simpelweg in zijn recht, maar dat valt bij Bouterse niet in goede aarde.
Een president die zelf overigens gebruik heeft gemaakt van het Surinaamse recht om als hoofdverdachte in het 8 decemberstrafproces dat proces constant te traineren. Door Valies aan te vallen blijkt op welke hypocriete wijze Bouterse personen aanvalt die zich tegen het door zijn regering gevoerde beleid keren.
De 'clone' van Bouterse
Overigens heeft hij een soort 'clone' van zichzelf rondlopen in de persoon van het NDP-parlementslid André Misiekaba, een partijgenoot dus, een keffertje. Ook een schreeuwer, een slijmerd, die maar wat graag zijn baas in woord steunt. En dat deed hij ook bij de herdenking van de coup van 25 februari 1980. Hij zei, dat Bouterse nu de mensen die het systeem in de war schoppen moet verwijderen. De president moet van Misiekaba de laatste stoot geven. En, zoals gebruik is bij hem en Bouterse in aanvallen op opponenten, namen worden niet genoemd. Neen, Misiekaba en Bouterse trachten politiek correct te blijven, terwijl ze ondertussen met hun opmerkingen en verdachtmakingen een onprettige sfeer in het land creëren die vandaag of morgen gaat ontaarden in een vorm van escalatie.
Bouterse heeft er, vanuit zijn steeds verder afzwakkende kracht en gezag, een gewoonte van gemaakt om zijn opponenten in woord aan te vallen en altijd zonder argumenten, zonder bewijzen. Hij roept en schreeuwt maar wat, veelal om de aandacht van actuele ernstige politieke en andere issues weg te manoeuvreren. Zo is Bouterse, laf en wegkruipend ('dokken') in zijn hol aan het plein en aan de rivier (in de stad en te Leonsberg). Hij roept en schreeuwt maar wat, en verdwijnt vervolgens weer van zijn theatrale podium om de media en anderen maar zoveel als mogelijk te ontlopen.
Zo is hij ook te bang om in De Nationale Assemblee te verschijnen om verantwoording af te leggen voor het door hem gevoerde beleid, bijvoorbeeld rond de procedurele gang van zaken het vertrek van de Amerikaanse bauxiet-/aluminiummultinational Alcoa uit Suriname. Bang om geconfronteerd te worden met aanvallen van pitbulls als Mahinder Jogi en Asiskumar Gajadien van de VHP (Vooruitstrevende Hervormingspartij) of Edward Belfort van de ABOP (Algmene Bevrijdings- en Ontwikkelingspartij) of William Waidoe van de Pertjajah Luhur.
De 'clone' van Bouterse
Overigens heeft hij een soort 'clone' van zichzelf rondlopen in de persoon van het NDP-parlementslid André Misiekaba, een partijgenoot dus, een keffertje. Ook een schreeuwer, een slijmerd, die maar wat graag zijn baas in woord steunt. En dat deed hij ook bij de herdenking van de coup van 25 februari 1980. Hij zei, dat Bouterse nu de mensen die het systeem in de war schoppen moet verwijderen. De president moet van Misiekaba de laatste stoot geven. En, zoals gebruik is bij hem en Bouterse in aanvallen op opponenten, namen worden niet genoemd. Neen, Misiekaba en Bouterse trachten politiek correct te blijven, terwijl ze ondertussen met hun opmerkingen en verdachtmakingen een onprettige sfeer in het land creëren die vandaag of morgen gaat ontaarden in een vorm van escalatie.
Bouterse heeft er, vanuit zijn steeds verder afzwakkende kracht en gezag, een gewoonte van gemaakt om zijn opponenten in woord aan te vallen en altijd zonder argumenten, zonder bewijzen. Hij roept en schreeuwt maar wat, veelal om de aandacht van actuele ernstige politieke en andere issues weg te manoeuvreren. Zo is Bouterse, laf en wegkruipend ('dokken') in zijn hol aan het plein en aan de rivier (in de stad en te Leonsberg). Hij roept en schreeuwt maar wat, en verdwijnt vervolgens weer van zijn theatrale podium om de media en anderen maar zoveel als mogelijk te ontlopen.
Zo is hij ook te bang om in De Nationale Assemblee te verschijnen om verantwoording af te leggen voor het door hem gevoerde beleid, bijvoorbeeld rond de procedurele gang van zaken het vertrek van de Amerikaanse bauxiet-/aluminiummultinational Alcoa uit Suriname. Bang om geconfronteerd te worden met aanvallen van pitbulls als Mahinder Jogi en Asiskumar Gajadien van de VHP (Vooruitstrevende Hervormingspartij) of Edward Belfort van de ABOP (Algmene Bevrijdings- en Ontwikkelingspartij) of William Waidoe van de Pertjajah Luhur.
De zogenaamde 'volkspresident' legt zelden publiekelijk verantwoording af aan het volk voor zijn beleid. Neen, het volk staat te ver af van Bouterse. Neen, de president heeft gewoon lak aan het volk. Suriname heeft een niet capabele, laffe en waarheid en wet en recht ontlopende president en hoofdverdachte in een meervoudige moordzaak aan het roer staan.
Maak eens 'n ommetje in een volksbuurt
Laat hij eens het lef hebben om alleen, in z'n eentje dus, een ommetje te maken door de diverse volksbuurten in Paramaribo. Buurten, waarin diverse bewoners moeten leven in bouwvallige houten krotten, waar mensen op blote voeten lopen in versleten en aftandse kleding, waar huisjes en percelen bij de minste en geringste regenval onder water lopen, waar op iedere straathoek hinderlijke jongeren rondhangen voor een snesi, waar wegen nog nauwelijks zijn voorzien van een asfaltlaag en waar dagelijks de vieze stank te ruiken is van verbrandend afval op erven.
Neen, de Surinaamse volkspresident blijft liever in zijn door airo's gekoelde omgeving, omringd door beveiligers. Zou hij zijn volk, het volk dat hem aan de leiding van het land heeft gebracht, echt serieus nemen, dan zou hij vandaag nog terugtreden en gaan genieten van zijn door 'louche' praktijken verkregen rijkdom en weelde, zolang dat nog kan.
Hoogachtend,
Maak eens 'n ommetje in een volksbuurt
Laat hij eens het lef hebben om alleen, in z'n eentje dus, een ommetje te maken door de diverse volksbuurten in Paramaribo. Buurten, waarin diverse bewoners moeten leven in bouwvallige houten krotten, waar mensen op blote voeten lopen in versleten en aftandse kleding, waar huisjes en percelen bij de minste en geringste regenval onder water lopen, waar op iedere straathoek hinderlijke jongeren rondhangen voor een snesi, waar wegen nog nauwelijks zijn voorzien van een asfaltlaag en waar dagelijks de vieze stank te ruiken is van verbrandend afval op erven.
Neen, de Surinaamse volkspresident blijft liever in zijn door airo's gekoelde omgeving, omringd door beveiligers. Zou hij zijn volk, het volk dat hem aan de leiding van het land heeft gebracht, echt serieus nemen, dan zou hij vandaag nog terugtreden en gaan genieten van zijn door 'louche' praktijken verkregen rijkdom en weelde, zolang dat nog kan.Hoogachtend,
Den Blauwvinger
27 februari 2017
Amsterdam-Paramaribo
