dinsdag 30 juni 2015

Den Blauwvinger: De te lange zoektocht naar Donavan en Ryatno

COLUMN: Al vijf weken ondraaglijke onzekerheid

Suriname moet meer praktische buitenlandse steun betrekken bij zoektocht

30-06-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Paramaribo – Vijf weken al. Vijf weken ondraaglijke onzekerheid. Het was een gewone vlucht, die 23e mei. 'Even' wat materialen voor de verkiezingen van 25 mei naar het diepe binnenland vliegen. Maar, het werd een vlucht met een nog steeds onbekende eindbestemming, gedwongen uitgeweken vanwege het slechte weer. De Hi-Jet-helikopter en de Nederlandse piloot Donavan van Embriqs en zijn Surinaamse technicus Ryatno Kertodikromo lijken van de aardbodem te zijn verdwenen. Het lukt de Surinaamse autoriteiten maar niet om de heli te vinden tot welhaast wanhoop bij de familie, bekenden en vrienden van Donavan en Ryatno. 


Acties in Nederland vragen aandacht voor Donavan en Ryatno
Waarom? Waarom moet het zo lang duren voor ze zijn gevonden? Inmiddels is een paar acties opgestart om aandacht te vragen voor de vermiste mannen en de heli, om steun te krijgen en om geld in te zamelen en om via een petitie president Desi Bouterse te vragen alles in het werk te stellen om beide vermiste mannen en de helikopter te vinden. En vanavond staat de bekende Club Panama in Amsterdam in het teken van een benefietconcert voor Donavan en Ryatno. Die avond heeft inmiddels ruime media-aandacht gekregen, in onder andere het Parool, op de lokale Amsterdamse zender AT5 en op de radiozender FunX en de Amsterdamse zender Radio Tamara.

De zoektocht wordt geleid door het Nationaal Coördinatiecentrum voor Rampenbeheersing (NCCR), dat wordt geleid door de militair Jerry Slijngard. De afgelopen weken is duidelijk geworden, dat het nogal schort aan communicatie vanuit dat centrum met media en familieleden van Donavan en Ryatno. Het eerste summiere bericht over de vermiste helikopter verscheen zondagmiddag 24 mei op de nieuwswebsite Starnieuws. Gemeld werd onder andere dat twee toestellen van Hi-Jet in zwaar weer waren terechtgekomen in het district Sipaliwini, op weg naar de thuisbasis in Paramaribo. De collega van Donavan besloot voor de zekerheid te landen bij het inheemse dorp Pusugrunu, terwijl Donavan zou hebben besloten om door te vliegen.

Zoeken naar de vermiste Hi-Jet-heli (Bron foto: LPM Nieuws)
Sijngard liet woensdag 27 mei via het Dagblad Suriname weten, dat er 'vooralsnog geen vermeldenswaardige bevindingen zijn'. Door aanwijzingen en mogelijke scenario’s was wel een zoekgebied geïdentificeerd en dat was het gebied tussen de dorpen Pusugrunu en Nieuw Jacobkondre in het district Sipaliwini. Een paar helikopters zouden in de lucht zijn en het leger met troepen op de grond. Slijngard wist 27 mei nog niet te zeggen of de vermiste heli was uitgerust met een zogenoemde black box.

Deskundigen uit 'bevriende landen'
Pas op 1 juni werd bekend, dat bij de zoektocht ook de hulp was ingeroepen van deskundigen uit 'bevriende landen'. 'Wij hebben informatie verstrekt aan deskundigen uit diverse landen over onze strategieën. Zij zullen op hun beurt ons adviseren over welke stappen er verder ondernomen kunnen worden. Daarnaast hebben wij gevraagd als zij toepasselijke technologie beschikbaar kunnen stellen', zei Jerry Slijngard in de Ware Tijd, maar wat voor deskundigen dit zijn en uit welke landen werd niet vermeld. Op een moment was er sprake van Venezolaanse deskundigen. Maar, wie dat waren werd weer niet bekendgemaakt. Verder zei hij, dat vijf helikopters en een vliegtuig naar de Hi-Jet-helikopter zochten en op de grond militairen, boswachters, goudzoekers en woudlopers....
'Wij hebben een immens gebied afgebakend gebied tussen Pusugrunu in het zuidoosten en Nieuw Jakobkondre in het zuidwesten, en de Goliathberg in het zuiden tot aan Witagron richting het noorden. Dit gebied is geselecteerd op basis van informatie van ooggetuigen en de laatste technologische signalen die van de kist zijn ontvangen', aldus Slijngard op 1 juni.

Verder liet hij weten, dat diverse omstandigheden de zoektocht bemoeilijken: 'De omvang en onherbergzaamheid van ons oerwoud, de vele bergen en diepe dalen in het gebied dat wordt doorzocht, het gebrek aan radiocontact met de slachtoffers en het slechte weer bemoeilijken allemaal de zoektocht.'

Het NCCR hoopt, dat Braziliaanse militaire technologie kan bijdragen aan de zoektocht. Dat berichtte de Braziliaans/Surinaamse nieuwswebsite LPM Nieuws woensdag 3 juni. De zoekinspanningen waren gericht op het Witagrongebied, dat volgens het NCCR het meest waarschijnlijke gebied is waar de verdwenen heli zou kunnen worden gevonden. Slijngard zei, dat die week contact zou worden gezocht met de Braziliaanse militaire attaché in Paramaribo voor steun bij de zoektocht naar de helikopter. Het hulpverzoek aan de Braziliaanse regering was gericht op begeleiding en samenwerking op het gebruik van geavanceerde luchttechnologie die Brazilië heeft op civiele- en militaire terrein. De Braziliaanse militaire attaché, Luiz Carlos Soares, bevestigde, dat een verzoek van het NCCR was binnengekomen en dat hij dat had doorgestuurd naar de Braziliaanse regering. De vertegenwoordiger van de Braziliaanse strijdkrachten in Suriname zei ook, dat het wachten was op een reactie van het Braziliaanse leger om met Suriname samen te werken bij het zoeken naar de vermiste helikopter en de twee inzittenden. Of er ooit concreet hulp uit Brazilië is gekomen en in welke vorm is tot vandaag niet duidelijk.

De vermiste helikopter van Hi-Jet (Bron foto: Van Embriqs/Facebook)
Vergeten?
Na 3 juni bleef het enige tijd angstig stil. Suriname en de media hadden meer aandacht voor de nasleep van de verkiezingen van 25 mei. Het was een pijnlijke stilte, omdat het leek of Suriname Donavan en Ryatno was vergeten. Het was stuitend. Journalisten hadden ook geen oog en oor meer voor de zoektocht en het lot van de twee vermiste mannen.
Pas op 19 juni waren het de Nederlandse omroep NOS en haar correspondent in Suriname Harmen Boerboom die Donavan en Ryatno weer duidelijk op de kaart zette.

Wel of geen steun uit Nederland?
Volgens de NOS zou Den Haag geen materieel en manschappen naar Suriname sturen om te helpen bij de zoektocht. Volgens een woordvoerder van het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken zou daar door de autoriteiten in Paramaribo niet om zijn gevraagd. Het was een klap in het gezicht voor de familieleden van Donavan en Ryatno. Het NCCR ofwel Suriname had wel verzocht om hulp van sporenspecialisten van het ministerie van Defensie om beelden en vluchtgegevens te analyseren.  
'Maar, wat moeten ze met analyses? Welke beelden? Er moet gezócht worden. Suriname heeft daarvoor de juiste spullen niet en Nederland wel. Vraag dáár dan gewoon om', zei vader Winston van Embricqs in een reactie. 

Er klonk afkeuring en zeker teleurstelling in de woorden. Natuurlijk. Den Haag zou al op 27 mei hulp hebben aangeboden, maar die werd door Paramaribo geweigerd. Pas drie weken daarna kwam het NCCR bij de Nederlandse ambassade in Paramaribo met een hulpverzoek, aldus de NOS 19 juni.
Slijngard zei in het Dagblad Suriname, dat er met Nederland niet was gesproken over materieel voor de zoektocht en dat daar ook niet over zou worden gesproken.
In diezelfde krant liet hij ook weten, dat het voor het eerst is dat een helikopter is verdwenen en na zo'n lange periode nog niet is gevonden. 'Maar, je hebt wel mensen gehad die verdwaald zijn en nooit terug zijn gevonden. In Guyana bijvoorbeeld is een vliegtuig zes maanden geleden gecrasht en nog steeds niet gevonden', aldus Slijngard die met dergelijke opmerkingen totaal voorbij ging aan de emoties en angsten bij de familieleden van Donavan en Ryatno.
Ook ging hij voorbij aan enkele zaken van vermiste helikopters elders op het Latijns-Amerikaanse continent die wel snel konden worden gevonden, zoals onder andere:

** op maandag 15 november 2010. Toen werd een sinds 13 november vermiste heli gevonden in Colombia. Het toestel, dat onderweg was van Panama naar Peru, verdween 20 mijl ten westen van de stad Tulua en werd gevonden in bergachtig gebied met regenwoud in het Trujilo-gebied in het zuiden van Colombia. Drie Mexicaanse passagiers en de Colombiaanse piloot vonden de dood.

** op donderdag 2 april 2015 werd een sinds 31 maart vermiste heli gevonden in het noorden van Chili. De piloot was een familielid van de Chileense president Michelle Bachelet. Het toestel was onderweg van Copiapo naar het Diego de Almagro-gebied met drinkwater voor de bewoners van een woestijngebied getroffen door overstromingen.

Vervolgens liet Slijngard op zaterdag 20 juni, via de Ware Tijd, weten dat het 'pertinent onwaar' was, dat Suriname geweigerd had gebruik te maken van door Nederland aangeboden hulp.
'In tegendeel, de twee landen hebben in goed overleg informatie uitgewisseld over welke stappen er verder kunnen worden ondernomen', beweerde hij, terwijl hij overigens niet inhoudelijk had willen reageren op vragen van NOS-correspondent Harmen Boerboom:

'Jerry Slijnard van de NCCR wil niet inhoudelijk reageren, maar bevestigt dat het gebruikelijk is dat zoekacties eerst door het land zelf worden uitgevoerd.'

Hij reageerde op het artikel van Boerboom op 19 juni op de website van de NOS, waarin de indruk werd gewekt dat Suriname geaarzeld had om in te gaan op de aangeboden hulp van Nederland.

'Wij hebben zelf anderhalve week terug het verzoek om hulp aan Nederland gericht. Ik ben in goed contact geweest met het hoofd van Internationale Betrekking van het Nederlandse ministerie van Buitenlandse Zaken, die pas donderdag groen licht van zijn meerderen kreeg om assistentie aan Suriname te verstrekken. Het gaat om bruikbaar advies van een multidisciplinair team van deskundigen in Nederland.'

De Ware Tijd maakt mensen blij met een dode mus.....
En toen kwam de Ware Tijd met een, vermeende, blijde tijding op maandag 22 juni:

'De helikopter is door inheemsen van Sipaliwini gevonden nabij de grens tussen Suriname en Brazilië.'  

De rotor zou kapot zijn, maar voor de rest schijnt het toestel intact te zijn, zo schreef de Ware Tijd te hebben vernomen. 'Van de bemanning ontbreekt naar verluidt echter elk spoor. Het vermoeden is, dat piloot Donavan van Embricqs en technicus Ryadno Kertodikromo de savanne zijn ingetrokken.'
Een bericht, van de hand van zogenoemd 'sterverslaggever' Ivan Cairo, dat aan alle kanten rammelde, ongefundeerd, zonder enig bewijsmateriaal, zoals een foto. Riooljournalistiek van de bovenste plank. Een stevige reactie van de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) zou op zijn plaatst zijn geweest in de richting van de Ware Tijd, waar zorgvuldige, betrouwbare, journalistiek ver te zoeken is.

Slijngard reageerde dinsdag 23 juni 2014 op Starnieuws, dat er geen enkele bevestiging was, dat de vermiste helikopter van Hi-Jet was gelokaliseerd door inheemsen van Sipaliwini, nabij de grens met Brazilië. NCCR has alle bronnen nagetrokken, maar niemand kon enige duidelijkheid geven hierover. Het ging om niet geverifieerde berichten, aldus Slijngard.

Dat maakte de berichtgeving door de Ware Tijd op z'n zachtst gezegd dubieus. De redactie had natuurlijk, indien het verhaal op waarheid berustte, moeten beschikken over de naam van een inheemse in Sipaliwini die kennelijk op een of andere manier de krant zou hebben benaderd. Overigens beschikt tegenwoordig welhaast iedereen over een mobiele telefoon met camera, maar kennelijk niet die inheemse. Er was immers geen foto van de vermiste helikopter, als bewijs van de vermeende vondst. Gelet op de duur van de zoektocht naar het vermiste toestel en de twee inzittenden en de daarmee gepaard gaande onzekerheid en emoties onder familieleden en vrienden en bekenden van de inzittenden, zou enige terughoudendheid en niet in de laatste plaats zorgvuldigheid in de berichtgeving in de Ware Tijd gepast zijn geweest. Valse hoop werd gegeven. Emotieloos werd bericht. De Ware Tijd had overigens voor plaatsing van het inmiddels gewraakte artikel zelfs niet het fatsoen gehad om contact op te nemen met familie van de twee inzittenden van de helikopter.

De West berichtte in haar editie van 22 juni, uit luchtvaartkringen te hebben vernomen, dat gezien de benzinevoorraad, de vliegrichting en de actieradius van de heli, het onmogelijk was dat het toestel nabij de grens kon zijn aangetroffen. Ook Slijngard zei het vreemd te vinden, dat een heli die vanuit Tafelberg richting Paramaribo vloog helemaal zou zijn afgedwaald nabij de Braziliaans-Surinaamse grens, veel zuidelijker dus en dat is op zijn zachtst gezegd vreemd. Maar, niet vreemd genoeg voor de Ware Tijd.

De verzonnen 'conflicterende berichten'
Die krant, de Ware Tijd, maakte het nog bonter door 23 juni te berichten dat er 'conflicterende berichten over gevonden heli' waren. 'De krant had gezien de autoriteit van de bron geen reden tot twijfel dat er mogelijk sprake van een doorbraak in de zoektocht was. Het blijkt na lang vorsen dat er verschillende berichten zijn over de vermeende vondst van de vermiste helikopter van Hi-Jet nabij de Braziliaanse grens.' Woorden in de Ware Tijd Online. Er was echter totaal geen sprake van conflicterende berichten. Het was immers alleen de Ware Tijd dat had bericht, dat de heli was gevonden en vervolgens had Slijngard via media gereageerd.

De Ware Tijd was de krant die met stelligheid eerder berichtte, dat de heli gevonden was, maar dat elk spoor van de inzittenden ontbrak. Het toestel zou intact zijn, op een kapotte rotor na, zo schreef de krant. Slijngard deed, terecht, een beroep op de media in dit soort gevallen, voor publicatie, altijd contact op te nemen met het NCCR. 'Omdat dit voorkomt dat bij de familie nodeloos emoties loskomen.' Een pijnlijkheid die door de Ware Tijd wordt onderschreven, schreef de krant, zonder ook maar met een woord bekend te maken wie haar bron is geweest en of de krant contact had gemaakt met familieleden van de twee inzittenden van de vermiste helikopter en excuses had aangeboden voor de waarschijnlijk voorbarige en niet met bewijzen te staven berichtgeving over de vondst van de vermiste helikopter in het grensgebied met Brazilië.
Daarenboven kunnen vraagtekens geplaatst worden bij de handelwijze van de redactie van de Ware Tijd, door het gewraakte te artikel te publiceren zonder te beschikken over concreet bewijsmateriaal, zoals foto's, dat de helikopter van Hi-Jet werkelijk door inheemsen in Sipaliwini is gevonden. Vraagtekens ook bij het niet met naam en toenaam vermelden van de bron. Immers, waarom zou je als bron met dergelijke belangrijke informatie, zo die juist zou zijn, niet met naam vermeld willen worden?


★VIDEOBOODSCHAP FAMILIE DON★★ RED DON & NOY ★ ★★BENEFIET AVOND IN AMSTERDAM▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬▬♛ Dinsdag 30 juni 2015♛ www.facebook.com/DonEnNoy♛ Club Panama, Amsterdam♛ Oostelijke Handelskade 4, 1019BM♛ Tijd: 19:00hrs – 00:00hrs♛ Vvk €10 - Deur €15♛ Tickets: http://eventix.nl/event/11293♛ Benefietdonnoy@gmail.com♛ Event info http://on.fb.me/1CsoNOe♛ Line up:★ REPLAY ★ JORGEN RAYMANN★ ARNHEMSGEWIJS ★ KAYENTE & SERRY★ GIO ★ D-RASHID ★ JOGGO ★ IRMÃOZ★ IVANILDO KEMBEL ★ YMP ★ SHOCKMAN★ CARLOS BARBOSA ★ JAY DA SILVA★ CLEYTON BARROS ★ ASHA S ★ P MOODY★ KAASCOUSE ★ JAY FONSECA ★ DJ KID★ VELORISA YORKS ★ DJ FRANCK★ DJ ORLANDORED Donavan van Embricqs en Ryatno Kertodikromo★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ UW STEUN IS HARD NODIGDonaties kunnen overgemaakt worden op rekening NL24 ABNA 0455 2780 67 t.n.v. de stichting SIMPAR te Landsmeer.Namens beide families bij voorbaat dank voor uw bijdrage!★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★ ★#REDDONENNOY
Posted by Hulp voor Don en Ryatno in Suriname on zaterdag 27 juni 2015

Regering: stel alles in het werk om Donavan en Ryatno te vinden
Inmiddels is het dinsdag 30 juni. Vijf onzekere zeer lange weken liggen achter ons en hoeveel gaan er nog volgen?
Wanneer besluit de Surinaamse regering eens om echt alles op alles te zetten en alle deskundigheid in de wereld te benaderen om in te schakelen bij de zoektocht? Van het NCCR krijgt waarschijnlijk niemand de indruk dat die alles in het werk stelt.
Slijngard zou meer moeten en kunnen doen, ook wat betreft de communicatie.
Hoelang moeten heli's nog boven het ondoordringbare regenwoud blijven vliegen met inzittenden die het groen met slechts hun ogen afspeuren om een glimp van de Hi-Jet-heli op te kunnen vangen?
De nieuwe en herkozen parlementsleden worden vandaag in De Nationale Assemblee beëdigd. Laat ze meteen aan het werk gaan en druk gaan uitoefenen op Bouterse om alles op alles te zetten om Donavan, die zelf veel reddingsvluchten heeft moeten uitvoeren, en Ryatno te vinden.

Hoogachtend,
Den Blauwvinger
30 juni 2015
Amsterdam-Paramaribo 


maandag 29 juni 2015

Den Blauwvinger: Waarom moeilijk doen, als het makkelijk kan?...

COLUMN: Bejaarde Somohardjo jaagt deskundigen tegen zich in het harnas

Fungerend voorzitter parlement lijkt kop in het zand te steken


Het nieuwe parlement (De Nationale Assemblee, DNA) is nog niet geactiveerd of er is al het nodige gedoe en juridisch gesteggel rond de eerste openbare vergadering van dinsdag 30 juni 2015 waar de nieuw gekozen en herkozen Assembleeleden moeten worden beëdigd. En al dat gedoe en gesteggel wordt veroorzaakt door de afgelopen vrijdag door president Desi Bouterse beëdigde zogenoemd 'fungerend voorzitter' van het parlement, de bejaarde Paul Somohardjo, voorzitter van de Pertjajah Luhur.

Somo vrijdag 26 juni beëdigd als fungerend voorzitter parlement
Somohardjo begon vrijwel meteen na zijn beëdiging te klagen en te jammeren. Zo zijn de nieuwe en herkozen Assembleeleden al voor de vergadering van dinsdag 30 juni uitgenodigd buiten zijn medeweten om. Daarnaast lijdt hij ook nog eens onder het besluit van zijn twee partijleden Raymond Sapoen en Diepakkoemar Chitan, die onlangs te kennen hebben gegeven met een eigen fractie zitting te gaan nemen in de Assemblee. Somohardjo tracht beide heren via het middel 'terugroepen' tot de orde te roepen. Maar, ook die actie van de Pertjajah Luhur-leider leidt waarschijnlijk volgens deskundigen schipbreuk. Immers, hoe kun je nog niet gekozen Assembleeleden terugroepen?

Onder de deskundigen die, terecht, over Somohardjo heen zijn gevallen zijn onder andere de juristen Hugo Essed en Jennifer van Dijk-Silos. Over en weer wordt gegoocheld met wetsartikelen uit onder andere de Grondwet om het gelijk te krijgen. Sapoen en Chitan hebben via hun advocaat Irwin Kanhai al laten weten een Kort Geding tegen hun politieke leider aan te zullen spannen, voor het geval hij mocht besluiten de gekozen parlementsleden niet te beëdigen.

De nog steeds in dienst zijnde voorzitter van het parlement, Jennifer Geerlings-Simons, is met betrekking tot het wel of niet doorgaan van de vergadering 30 juni de enige die duidelijk is. Zij is nog steeds formeel voorzitter en onder haar leiding kunnen dan ook de gekozen en herkozen Assembleeleden gewoon worden uitgenodigd voor die vergadering. Natuurlijk, ze heeft gelijk.

Waarom moeilijk doen als het makkelijk kan?
Maar, rest de vraag: waarom was het nodig om een zogenoemd fungerend voorzitter te beëdigen tijdens een korte formele plechtigheid? En dat moet dan ook nog eens het oudst zittende Assembleelid zijn, in dit geval dus de 72-jarige Somohardjo. Waarom kan de vergadering dinsdag niet gewoon worden geopend door Geerlings-Simons, waarna zij de nieuwe parlementsleden kan beëdigen en vervolgens de fakkel kan overdragen aan Somohardjo als tijdelijk voorzitter tot een nieuwe voorzitter en vicevoorzitter zijn gekozen? Hij zou dan alleen nog Jennifer-Simons moeten beëdigen als Assembleelid. Maar, wellicht staat 'makkelijk' 'moeilijk' juridisch in de weg. Wellicht zou een ander over vijf jaar anders kunnen, na een eventuele wetswijziging.....

De gewone burger begrijpt er inmiddels niets meer van.
Eerst veel gedoe rond Sapoen en Chitan en vervolgens veel gedoe rond het wel of niet doorgaan van de vergadering van morgen.
Een slechte start van een nog te installeren nieuw parlement.
En de oude Somo heeft waarschijnlijk alle besef van de dagelijkse realiteit uit het oog verloren of hij is bewust bezig met het traineren van het hele democratisch proces rond het installeren van nieuwe Assemblee. Had Sapoen niet gezegd, dat Somohardjo bezig is met paniekvoetbal als het gaat om zijn poging hem en Chitan terug te roepen? Dat paniekvoetbal lijkt te worden voortgezet in de richting van de vergadering van het parlement tijdens welke de gekozen en herkozen leden moeten worden beëdigd.
Somohardjo, de man die altijd beweert alles volgens de wet te doen en volledig achter de rechtsstaat te staan, lijkt nu 180 graden te zijn gedraaid en wetgeving naast zich neer te leggen en zijn kop in het zand te steken.

 In de loop van gisteravond 28 juni is bekend geworden, dat president Bouterse Somohardjo heeft ontslagen als fungerend voorzitter, omdat die de vergadering van morgen, 28 juni, wilde verschuiven naar 15 juli en dat zou betekenen dat er een politiek vacuüm zou zijn van 30 juni tot 15 juli. 

Bouterse beëdigt vakbondsman en kersvers politicus Ronald Hooghart als opvolger van Somohardjo. 
Vreemd, omdat Hooghart geen zittend parlementslid is en dus ook niet kan worden aangemerkt als oudst zittend Assembleelid, want dat moet een fungerend voorzitter van De Nationale Assemblee volgens de spelregels zijn. 

Het wachten is op reacties van de deskundigen......

Hoogachtend,
Den Blauwvinger
29 juni 2015
Amsterdam-Paramaribo

vrijdag 12 juni 2015

Den Blauwvinger: Jammerende vakbondsman komt met slechts 414 stemmen op pluche parlement

COLUMN: Tijd voor Ronald Hooghart om zich als politicus te gaan bewijzen

Grote, schreeuwerige mond loopt altijd over van kolonialisme en kapitalisme

12-06-2015  De Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Vakbondsman en aanstormend lid van het Surinaams parlement (De Nationale Assemblee, DNA) Ronald Hooghart liep gisteren leeg in een interview met de webredactie van de nieuwswebsite Starnieuws. De man met de grote, schreeuwerige mond blijkt behalve een schreeuwer ook een trieste jammerkont, een slechte 'verliezer' en natrapper te zijn.

Hooghart is teleurgesteld. Teleurgesteld in de leden van zijn vakbond, de Centrale van Landsdienaren Organisaties (CLO). Teleurgesteld, omdat de leden toch niet massaal bij de onlangs gehouden verkiezingen van 25 mei hun stem hebben uitgebracht op hem terwijl zij dat, volgens Hooghart, hadden beloofd. 'Het gaat er niet om dat ik teleurgesteld ben, maar wel dat ik mij decennialang heb ingezet voor de ambtenaren', aldus de aankomend politicus. Maar, het gaat er dus wel om, dat hij teleurgesteld is, hij jammert, jammert en jammert.

Natuurlijk is het niet zo vreemd, dat kennelijk veel CLO-leden niet op hun vakbondsleider hebben gestemd. Immers, ze kennen hem, ze kennen de schreeuwer Hooghart. En schreeuwen als vakbondsman is wel iets anders dan optreden als politicus. Dat verschil hebben de leden heel goed ingezien en ingeschat. Hooghart is een schreeuwer, maar zou hij een goed politicus kunnen zijn?

Hij stond op plaats tien gekandideerd op de lijst van de Nationale Democratische Partij, NDP, terwijl hij oprichter en voorzitter is van de Partij Belangenbehartiging en Ontwikkeling (PBO). Hooghart besloot echter om tactische redenen om onder de vleugels van de NDP de verkiezingen in te gaan. Hij aasde simpelweg op een mooie zetel in het parlement en begon vervolgens lovend over de regering Bouterse-Ameerali te spreken. Het heeft echter hem slechts 414 stemmen opgeleverd, maar ondanks dat bedroevend lage aantal belandt de geluksvogel binnenkort toch op het pluche van De Nationale Assemblee, enkel en alleen door 'opschuiving': NDP-voorzitter Desi Bouterse zal weer president worden van Suriname en Hooghart zal zijn vrijgekomen parlementszetel gaan bezetten. Hooghart , die beweert dat hij duizenden stemmen had verwacht, heeft dus gewoon mazzel en toch is hij via Starnieuws gaan jammeren en natrappen tegen zijn vakbondsleden, die wel hun gezond verstand hebben gebruikt en hun stem niet aan hem hebben gegeven.

En Hooghart jammert door. Hij beweert ook wekelijks tientallen mensen te ontvangen die hun problemen aan hem voorleggen. 'Ik heb zoveel mensen geholpen, maar ze hebben mij niet ondersteund', aldus huilebalk Hooghart.

Laat hij zich nu maar eens gaan bewijzen in het parlement en tonen wat hij werkelijk 'waard' is voor zijn 'arbeidersklasse'. De man die zijn - grote schreeuwerige - mond altijd vol heeft van kolonialisme en kapitalisme moet eindelijk eens met zijn voeten en grote mond in deze tijd gaan staan en leven.... En vooral heel blij zijn, dat hij door een onhandig kiesstelsel toch met slechts 414 op hem uitgebrachte stemmen in het parlement terechtkomt.

Hoogachtend,
Den Blauwvinger
12 juni 2015
Amsterdam-Paramaribo

zaterdag 6 juni 2015

Onrust bij de Ware Tijd: krant verschijnt paar dagen niet in mei vanwege staking personeel

(Bron foto: de Ware Tijd/Facebook)
Journalisten, administratief- en technisch personeel lid van zelfde vakbond

Journaille klaagt vooral over voedingstoelage..... – Arbeidsonrust kop ingedrukt door Bemiddelingsraad

06-06-2015 Door: Paul Kraaijer


Paramaribo – In de laatste week van mei is de Surinaamse krant de Ware Tijd twee dagen niet verschenen door een staking van het bij de de dWT Werknemersbond (dWTWB) aangesloten personeel. Uniek in de geschiedenis van de krant, maar de staking hing feitelijk al de hele maand, zo niet enkele jaren, in de lucht. Na twee dagen staking slaagde de leiding van de krant erin om vrijdag 29 mei met een soort noodeditie te komen op tabloidformaat en gedrukt bij de drukker van het Dagblad Suriname. Hiermee doorbrak de directie, ofwel Ben Halfhide (jurist) de staking, tot woede van de bond. De interneteditie werd zaterdagavond 30 mei pas weer een beetje leven ingeblazen met een paar eerste berichten.

De arbeidsonrust lijkt mede door bemoeienis van de 'Bemiddelingsraad voor geheel Suriname' de kop te zijn ingedrukt. De krant verschijnt weer gewoon, de website wordt weer dagelijks beetje bij beetje geactualiseerd en het ziet er nu naar uit, dat de leiding van de krant vooralsnog aan het langste eind heeft getrokken. Het is al enige dagen stil aan het front van de Ware Tijd. De krant verschijnt nog steeds en de website wordt mondjesmaat voorzien van actueel nieuws.

Journalisten ontberen een eigen deskundige vakbond
De eerste stakingsdag was 26 mei (op 22 mei had het personeel 's morgens al een twee uur durende prikactie gehouden). Medewerk(st)ers verzamelden zich met bondsvoorzitter Robby Naarendorp voor het gebouw van de krant. Personeel is ontevreden over aanpassingen die opgenomen zijn in de CAO. Het zou gaan om loonaanpassingen, voedingstoelagen en de implementatie van een functieanalyse waarvoor jaren geleden al een overeenkomst blijkt te zijn getekend. De directie van de Ware Tijd, zelf nauwelijks in bezit van enige journalistieke achtergrond, weigert het personeel echter tegemoet te komen.
Opmerkelijk is het, dat naast het administratief en technisch personeel ook journalisten het werk neerlegden. Zij blijken sinds de bond is aangesloten bij de vakcentrale C-47 ook lid van de bond te zijn. Een vreemde constructie. Journalisten zouden feitelijk een eigen CAO moeten hebben en een eigenvakbond.

Een toelage voor voeding...
De directie bood een verhoging van slechts 1 Surinaamse dollar (Srd) aan voor voeding en Srd 60 voor de loongroep onder de Srd 3.000. Voor degenen die meer dan Srd 3.000 verdienen bood de directie een verhoging van Srd 90 aan. Het personeel wenste echter 'een sociaal rechtvaardig deel van de inkomsten over 2014'.

Een toelage voor voeding? Onbegrijpelijk. Kunnen journalisten als ze voor een artikel op pad zijn niet zelf voor wat eten zorgen? Gewoon even wat eten thuis klaarmaken en meenemen, zoals zo vele andere arbeiders in allerlei sectoren in het land doen. Straks gaat het journaille nog een schoeiselvergoeding vragen, omdat ze zoveel paar schoenen verslijten tijdens de uitoefening van hun werk.....
Ze zouden eerder een aanvaardbare loonsverhoging moeten eisen, waardoor ze ook in staat gesteld kunnen worden om eindelijk eens wat meer aandacht aan hun artikelen te besteden en om aan onderzoeks- en kritische journalistiek te gaan doen, iets wat in Suriname nog altijd onbekend terreinen is. Maar, zolang ze niet zijn aangesloten bij een echte journalistenvakbond zal er nimmer goed voor hun rechten kunnen worden opgekomen. Rommelig, dat is het.


Amateuristische protestbordjes
De tweede dag van de staking van het personeel van de krant, woensdag 27 mei, en de tweede dag dat de krant niet verscheen, moest kennelijk iedereen in het centrum van Paramaribo weten, dat zij in actie was. Met amateuristische protestbordjes – gewoon delen van kartonnen dozen en daarop teksten slordig gekalkt – en leuzen scanderend liepen ze door de stad. Triest en meelijwekkend om te zien. De 'bakra's' (Nederlanders) werkzaam op de redactie waren overigens in geen velden of wegen te bekennen.
Die dag kwamen de eerste geruchten, dat de directie achter de schermen zou werken aan het breken van de staking, door freelancers van buiten aan te trekken. Ook zou elders een drukker worden benaderd. Je vraagt je wel in alle gemoed af waar die freelancers gevonden moesten worden en wat hun journalistieke kwaliteiten zouden zijn...

De bond zat ondertussen niet stil en was aan tafel gaan zitten met Iwan Brave, lid van de Raad van Commissarissen binnen het bedrijf en journalist/columnist bij de krant (de inhoudelijk kwalitatief beste journalist/columnist overigens in het land). Hij liet de bond weten, dat hij de argumenten van de vakvereniging zou doorgeven aan uitgever Steve Jong Tjien Fa die in Canada woont. Ook niet echt handig natuurlijk. Alhoewel, met de hedendaagse communicatiemiddelen (internet, Skype en dergelijke) moet een goed overleg met hem mogelijk zijn. Overigens een man die al jarenlang zijn stempel drukt op de krant en diverse interne conflicten en strubbelingen heeft meegemaakt, zoals in maart 2002

De directie en hoofdredactie brachten donderdag 28 mei een verklaring uit waarin zij beweerden zich bewust te zijn van de maatschappelijke functie van de krant. Tijd noch moeite is gespaard om samen met diverse afdelingen het dagblad weer te doen uitkomen, aldus luidde de verklaring. De leiding van de krant brak hiermee de staking van het personeel. Een doodzonde in de vakbond- en stakingswereld. 'U heeft, na een fantastische verkiezingskrant op dinsdag, waarvoor het gehele de Ware Tijd-team zich heeft ingezet, op woensdag en donderdag de krant moeten missen door een staking van het personeel. Onze welgemeende verontschuldigingen daarvoor. Ondertussen wordt gestaag gewerkt naar normalisatie van de situatie', stelden de directie en de hoofdredactie in hun uitgebrachte verklaring.

'Dolksteek in de rug'
'Gepakt, bedrogen, misleid. Dit is een dolksteek in de rug. Het vertrouwen is diep geschonden', sprak Robby Naarendorp. De directie was volgens hem achter zijn rug om bezig geweest om te proberen de krant op de een of andere manier toch uit te brengen. De noodeditie op tabloidformaat van 29 mei bleek te zijn gedrukt bij Fafam Publishing, waar ook het Dagblad Suriname wordt gedrukt.

Zaterdag 30 mei werd besloten de staking op te schorten. De vakbond en de directie van de krant waren vrijdagavond bij de 'Bemiddelingsraad voor geheel Suriname' geweest. Voorwaarde om de bemiddeling voort te zetten was, dat de bond haar actie zou opschorten.

Al langere tijd financiële problemen zorgen voor ongezond werkklimaat
Wat er uiteindelijk uit de bus gaat rollen is nog niet duidelijk. De krant verkeert in financiële problemen, dat werd al duidelijk in februari van dit jaar. De directie, hoofdredacteur en uitgever publiceerden de 9e februari een verklaring in de krant over een aantal bezuinigingsmaatregelen. Besloten was om te gaan snoeien in columns, blogs en servicerubrieken. Volgens de opstellers van de verklaring ontkomt de krant niet aan internationale economische uitdagingen die lokaal merkbaar zijn.

'Dat betekent dat ook wij de tering naar de nering moeten zetten, willen we gezond blijven voor de langere toekomst. Daarom zullen we meer efficiëntie en rendement uit onszelf moeten halen met een smaller budget.' 

Enkele columns (vooral die van de Nederlandse columnisten, zoals Henk Hendriks en ene Alan Tijseling) – er waren er ook veel te veel – en rubrieken waren al stopgezet, het Engelstalige nieuws was niet meer in de krant terug te vinden, maar een zogenoemde pfd-versie kan via e-mail worden aangevraagd.

Snoeien in de redactie en gaan voor minder met meer kwaliteit...
Misschien zouden de directie, hoofdredactie en uitgever ook eens moeten gaan snoeien in het redactiebestand. Beter een handjevol kwalitatief goede journalisten dan een overschot aan redactieleden die zich niet eens journalist zouden mogen noemen. En die willen in het kader van de actuele CAO-onderhandelingen met de leiding van de krant onder andere een verhoging afdwingen van de vergoeding voor voeding, dus voor een kopje koffie, een flesje Fernandes soft, een portie moksi meti , een broodje kerrie-ei, of een roti met ei en kip en kouseband en aardappel....

Laten zij, het journaille bij de krant, eens gaan strijden voor een beter salaris, een eigen vakbond, een professionele opleiding journalistiek op HBO-niveau en een kwalitatief goede en bereikbare (dus met een eigen website) journalistenvereniging in plaats van voor een vergoeding voor een natje en een droogje...., dat komt ook nog eens wat decadent over.