Verbazing in Suriname: het heeft gehageld!

Bron foto: Dagblad Suriname

‘Mensen in rep en roer’

….maar, het heeft eerder gehageld in Suriname en omringende landen

28-01-2014 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – Het is alweer zo'n twee weken geleden week geleden. De ophef, verbazing en schrik in Paramaribo. Plotseling vielen ze naar beneden, vanuit de hemel, in de donkere avond van donderdag 16 januari. Hagel. Hagelstenen. Bevroren regen. Bij een temperatuur van rond de dertig graden Celsius. Vooral in de buurten Flora en Zorg en Hoop. Mensen zouden zelfs, zo berichtten diverse lokale media de volgende dag, in rep en roer zijn geweest. Hagel. Tja, natuurlijk geen natuurverschijnsel dat zich veel laat zien en horen in Suriname. Maar, echt onbekend moet het toch ook niet voor veel Surinamers zijn. Immers, bijna iedere Surinamer heeft wel familie in Nederland wonen….en daar wil het nog wel eens stevig hagelen.

Superlatieven

Surinaamse kranten en nieuwswebsites vielen over elkaar heen met superlatieven, verklaringen en allerlei tekst en uitleg over hagel, alsof de gemiddelde Surinamer geen idee zou hebben wat hagel is. De ene na de andere hageldeskundige bleek plotseling in het land te wonen waar zelden een hagelsteentje de grond weet te bereiken. Meteoroloog, hydroloog en zelfs de internetencyclopedie Wikipedia werden er aan de haren door het lokale journaille bijgesleept. Iedereen had plotseling een mening over en kennis van hagel.

Enkele mensen wisten de hagelstenen op video vast te leggen als niet tegen te spreken tastbaar hagelbewijs:

Meteorologe Truus Warsodikromo bevestigde op Starnieuws, dat het kan hagelen in Suriname en dat dit eerder al is gebeurd, maar wanneer, nee, dat wist ze niet hoor. Ze kwam wel met een heel simpele tekst en uitleg en Starnieuws nam een en ander klakkeloos van haar over en aan. Zo was volgens haar de temperatuur, op het moment, rond acht uur ’s avonds, dat het hagelde, afgekoeld en het had geregend. Zelfs wist ze te vertellen, dat er een storing boven het land hing met lage bewolking. Iets wat iedereen heeft kunnen zien.

Slecht gesteld met kennis Surinaamse ‘weerdeskundigen’

Warsodikromo: ‘Hagel is iets anders dan sneeuw.’ Werkelijk? En dat weet de Surinamer niet? Het heeft kunnen hagelen in Suriname, omdat dit mogelijk is door de weersomstandigheden, schreef Starnieuws heel onthullend. ‘Op dit moment beïnvloedt een troggesysteem ofwel een hoogtestoring, ons gebied. De ligging is ten westen van Suriname. De Inter Tropische Convergentie Zone ligt ook boven Suriname. De atmosfeer is hierdoor onstabiel en bevat tevens voldoende vochtige lucht. Deze zijn belangrijke voorwaarden voor het ontstaan van onweerswolken oftewel Cumulonimbuswolken (CB-wolk)’, legde meteorologe Warsodikromo uit voor de bezoekers/lezers van Starnieuws.

'De neerslag in de doorsnee CB bevat ijskristallen/hagel, maar doordat de hoogte van het nul gradenniveau normaal in Suriname te hoog ligt, smelten de ijskristallen/hagel voordat deze het aardoppervlak bereiken. Donderdagavond lag het niveau duidelijk lager. De basis van de CB-wolk waaruit de hagel viel, was laag, namelijk tussen de 250 en 300 meter. Mogelijk waren de hagelstenen in de wolk ook groot en zwaar’, aldus Warsodikromo.

Het hagelbuitje haalde ook het Nederlandse nieuws. Zo kopte de NOS ‘Suriname schrikt van hagelbui’ en de Volkskrant schreef ‘Suriname getroffen door zeer zeldzame hagelbui’. Even dus een keer geen ‘Bouterse’……

Tegenover de Caribische nieuwswebsite Caribbean360.com zei Warsodikromo niet te weten wanneer het voor het laatst had gehageld in Suriname, ‘maar onbevestigde rapporten geven aan dat ergens in de jaren ’50 het ooit heeft gehageld’.

Kennelijk heeft zij geen korte-termijn-geheugen, gelet op het feit dat het op 2 september 2013 rond half vijf ’s middags nog heeft gehageld in het Santo Boma-gebied. Tijdens een hevige regenbui vielen er kleine kristalachtige stenen naar beneden, hagel. Er werd sterk getwijfeld aan de echtheid van die hagel, maar het was hagel. Op verschillende plaatsen hagelde het tegelijk in dit gebied, zo berichtte het Dagblad Suriname de volgende dag. Weer een dag later zei een niet bij naam genoemde ‘ervaren meteoroloog’ in dezelfde krant: ‘Het is theoretisch niet mogelijk dat in Suriname een hagelbui voorkomt. Eén van de belangrijkste voorwaarden is, dat in de bovenste lagen van de bewolking de stroming van het oosten naar het westen constant moet plaatsvinden. En hiernaast zijn er ook enkele andere voorwaarden. Echter hebben we deze niet in Suriname. De structuur van onze luchtlagen zal een hagelbui niet toelaten. Het is theoretisch onmogelijk, maar toch niet uitgesloten. Ik wil niet verder uitwijden over deze zaak, voordat het goed onderzocht is’, zei de weerspecialist 4 september 2013 in het Dagblad Suriname.

De website van de Suriname Herald (een van de vele Surinaamse nieuwswebsites, met een naam die interessanter klinkt dan de inhoud werkelijk is, van een bedenkelijk journalistiek niveau) plaatste op de avond van de hagelbui meteen al rond half twaalf een uitleg over hagel zoals die wordt vermeld in de internetencyclopedie Wikipedia. Kennelijk ging ook de webredactie van deze site ervan uit, dat geen enkele Surinamer weet wat hagel is. Overigens, de Suriname Herald berichtte ook nog eens dat ‘een weersdeskundige’ - wie dat is vermeldt de website, hoe vreemd, niet - beweerde dat voor zover bekend het nog nooit in Suriname heeft gehageld…… Het lijkt slecht gesteld te zijn met de historische kennis van de Surinaamse ‘weerdeskundigen’ en meteorologen.

Om een betrouwbare uitleg te krijgen over hagel is een bezoekje aan de website van het Nederlandse Koninklijk Nederlands Meteorologisch Instituut, KNMI, de moeite waard: ‘Hagelstenen zijn harde klompjes ijs. Ze ontstaan in buienwolken waarin sterke luchtstromingen omhoog en omlaag gaan waardoor de klompjes ijs op en neer geslingerd worden. Om de ijskristallen heen vormen zich telkens nieuwe laagjes ijs. Onderin de wolk is het niet zo koud waardoor het water in het ijskristalletje langzaam smelt en een doorzichtig laagje ijs gevormd wordt. Hoger in de wolk is het kouder. De hagelkorrels worden dan bedekt met een laagje sneeuwachtig ijs. Als je een hagelsteen doorsnijdt en de laagjes ijs telt, kun je zien hoe vaak de hagelsteen op en neer geslingerd is. (…)’

Hydroloog Naipal: ‘Hagel in Suriname helemaal niet zo bijzonder’

Het Dagblad Suriname laat in haar editie van 18 september 2014 e bekende lokale hydroloog Sieuwnath Naipal, verbonden aan de Anton de Kom Universiteit, aan het woord. De krant vraagt zich af of Surinamers, naar aanleiding van het hagelbuitje, zorgen moeten gaan maken. ‘Zullen we winterjassen moeten aanschaffen? En is dit het begin van een ijstijd, van een heel nieuw klimaat in Suriname?’ Volgens hem is hagel in Suriname echter helemaal niet zo bijzonder. ‘Dat gebeurt regelmatig. Alleen is het dan zo warm dat tegen de tijd dat de hagel de grond bereikt, het alweer is gesmolten. Maar de omstandigheden waren perfect afgelopen donderdag. De zon was weg, want het was donker en dus niet zo warm meer. Het is wel zo dat het wat koeler is dan het moet zijn rond deze tijd van het jaar. In dat opzicht zouden we dus kunnen zeggen dat we het vaker zullen meemaken.’

Hagel in de regio

Ook in ‘buurlanden’ van Suriname vallen wel eens ‘zeldzame’ hagelstenen uit de hemel en bereiken zelfs het aardoppervlak. Dat was onder andere het geval op 28 september 2013 in de wijk Blueberry Hill van de stad Linden in Guyana. De lokale krant Guyana Chronicle berichtte over de hagelbui met stenen zo groot als ‘tennisballen’. Diverse bewoners werden zelfs bang en schakelden alle elektrische apparatuur in huis uit. De hagelbui zou een uur hebben geduurd.

Een hagelstorm trof in december 2011 diverse boerderijen en landerijen in het zuiden van Brazilië.  In het belangrijkste wijngaardengebied van het land werd 80% van de druiven verwoest tijdens een twintig minuten durende hagelbui. Ook fruittelers werden getroffen. Vooral de staten Rio Grande do Sul en Santa Catarina werden zwaar getroffen.

Twintig steden in Rio Grande do Sul werden op 20 oktober 2007 verrast door een zware hagelbui. Meer dan tweehonderd mensen raakten zelfs gewond door hagelstenen. 21.000 Woningen en gebouwen raakten beschadigd en ruiten van auto’s sneuvelden. Klik hier voor enkele foto’s die duidelijk maken hoe zwaar de hagelbui was.

Bron foto: William Fernando Martinez, AP

De Colombiaanse hoofdstad Bogotá werd begin november 2007 getroffen door een zware hagelbui. Volgens het Colombiaanse meteorologisch instituut IDEAM (Instituto de Hidrología, Meteorología y Estudios Ambientales de Colombia) was La Niña de oorzaak van de hagelbui. Er vielen enkele lichtgewonden door ‘ijsballen’ en enkele mensen moesten voor onderkoeling worden behandeld, omdat zij geen warme kleding droegen. De hagelstorm werd door velen op foto en video vastgelegd.

Een buitje....

Het zeldzame hagelbuitje in Paramaribo was niets meer en niets minder dan dat, een buitje. De ophef en rep en roer werden vooral veroorzaakt en verzonnen door de media die als haviken op de hagelstenen doken. Natuurlijk, het klinkt vreemd, hagel in een land waar de temperatuur overdag zelden onder de dertig graden Celcius daalt en ’s nachts zelden onder de drieëntwintig graden. Maar, het kan en het gebeurt nu en dan. Eenmaal op de grond verdwijnen de hagelstenen echter zeer snel als sneeuw voor de zon en resten slechts de herinnering, de foto’s en video’s.

Vraag naar internationale aandacht voor de jaguar in Suriname

To: * Panthera

       8 West 40th Street, 18th Floor
       New York, NY 10018
       USA

       &

      * Selva Verde Lodge & Rainforest  

     Reserve

      Selva Verde Lodge
      Chilamate, Sarapiquí
      COSTA RICA

 

Subject: the jaguar in Suriname needs international protection

Date: 25^th January 2014, Paramaribo, Suriname

 

Dear Sir, Miss,

 

On the 23rd, 24th, 25th and 26th of May this year in Costa Rica at the Selva Verde Rainforest Lodge there will be held a symposium entitled ‘Wild cats conservation in the Americas’. (http://www.selvaverde.com/lang/en/blog/index.php/2014/01/international-symposium-wild-cat-conservation-in-the-americas-next-may/)

In view of this symposium, I (just a freelance writer in Paramaribo, Suriname, who cares about Suriname’s biodiversity) would already like to bring to the attention of the organization and the participants, that in Suriname the jaguar is not being protected.

On the contrary. In Suriname there’s impunity for hunting and killing the jaguar. Hunters and others who have slain a jaguar are in no way criminal prosecuted. Police and the Justice department do not act. Someone who has killed a jaguar will even appear in the local media, with a photo of him and the killed jaguar. The hunter and his trophy.

Regularly jaguars are illegally shot by hunters, just for fun. For many months in 2012 and 2013 a series of photos made of a shot and killed jaguar and skinning of the animal was published/posted on Facebook, until  animalfriends got aware of the pictures and published about it: the pictures immediately disappeared from the Internet . At one of the photos, the man wrote  ‘delicious meat’ and ‘I have two pounds in the freezer, you want to taste? Saturday I am going to cook outside, who wants some tigri meat?’

I wrote an article on this issue on my blog and posted there some of the photos of the shot, killed and skinned jaguar which appeared on Facebook for a while: http://freelance-in-suriname.blogspot.com/2013/04/jager-toont-trots-door-hem.html. Local conservation organizations, like Conservation International Suriname and the WWF Guianas, kept quiet. They did not respond or asked the Suriname police force or the attorney general to take some action against the man/hunter. (see below some of the photos)

As far as known this hunter was never been questioned by the police or the Justice office in Paramaribo. People in Suriname can kill jaguars within being prosecuted. The Police Corps of Suriname in June last year even made a public call to shoot and kill a jaguar, close to the little town of Lelydorp, some 20 km’s south of Paramaribo, situated along the road from Paramaribo to the national airport J.A. Pengel. According to some farmers, a jaguar slain some of their cattle and calves. The call by the police was remarkable, because the jaguar is an internationally protected species. It is forbidden to shoot and kill jaguars, even in Suriname.

In the Suriname district Saramacca some 54 cows were slain by jaguars recently, in the past two to three months. Six ranchers are affected. The attacks of the jaguars  cause major economic damage for the rangers . Local authorities are trying to find a solution for the ‘jaguar problem’, was written in the local newspaper ‘Dagblad Suriname’ (http://www.dbsuriname.com/dbsuriname/index.php/54-koeien-gedood-door-tijgers-te-wayambo/).

The jaguar, by Surinamese incidentally called ‘tigri ' (tiger), is an internationally protected species that is threatened. Suriname is one of the South American countries where this feline lives, but the animal gets no protection what so ever and no one has any idea how many jaguars there are in the country. There had been little field research. Because the animals are driven away by human activities, such as gold- and bauxite mining, from their habitat, they are popping up more and more in residential areas.

But, there seems to be a – Chinese - market for the meat and even the bones of jaguars.  There are rumors that bones are crushed to powder for making drugs/medicine. The final product would end up in China. The jaguar would be the replacement of the tiger, which especially in China is used to make medicine and even (tiger)wine, because the international control of tiger products has been tightened.

In December of last year a spokesperson for the ‘Dienst ‘s Lands Bosbeheer’, part of the ministry of Agriculture, Lifestock and Fisheries, said in a local newspaper (http://dwtonline.com/217385) that indeed jaguars in Suriname are being killed for their meat and bones. Just now, finally, local authorities seem to be somewhat worried about the jaguar.

Jim Sanderson of the Small Wild Cat Conservation Foundation , who is also involved in the IUCN (International Union for Conservation of Nature) Cat Specialist Group , is deeply concerned about the jaguar in Suriname . He is regarded as one of the world's best field researchers / experts of small felines. Already in April 2010 , he let me know (for an article I wrote about the jaguar in Suriname and the fact that this cat is not protected at all in Suriname: http://freelance-in-suriname.blogspot.com/2010/05/verdwijnt-de-tigri-uit-suriname.html) to see a market for trade in jaguars , now trade in tigers decreases by international pressure . ‘There are more and more Chinese in Suriname . Just look at the growing number of Chinese shops and supermarkets . You can therefore assume that there is a growing market for the jaguar. Hunting and poaching are a way of life in Suriname. There is no penalty for killing game, because there is no really good law enforcement. No one puts a finger when a jaguar is slain. Moreover, environmental NGOs also do not express verbally well, they are really bad.’

Sanderson 's vision is shared by Vincent Nijman, expert in the field of trade in wildlife at the Oxford Brooks University in England , Department of Anthropology and Geography.  ‘We can wait for a trade in Surinam wildlife, such as jaguars , to Asia for the medicinal trade. If the tigers then shifts to the lions and leopards, we see this already, and if they are not available, then I expect the next available best will do, the jaguar. The presence of a Chinese diaspora in Suriname and elsewhere in South America might help ....’, said Nijman .

Like Jim Sanderson told me in 2010, the local environmental organizations, like Conservation International Suriname and the WWF Guianas, seem to be not interested in the well being of the jaguar.

As far as I know there’s hardly any discussion within the government or environmental organizations on how to tackle the so called ‘jaguar problem’. Meanwhile the jaguar appears in agricultural areas, looking for food. Farmers do not invest in protecting measures for their cattle, such as making a good paling/fence of the land their cattle graze. And when a farmer becomes aware of a jaguar, he grabs a gun and shoots and kills the animal, without thinking. He just wants to protect his cows and other animals and family members. However, the man is breaking the law by killing a jaguar. But, it seems to be allowed in Suriname……  The jaguar is not being protected at all in this tiny country.

I think, just as a Suriname concerned residents, it’s time for some international action, attention and protection for the jaguar in Suriname. In other Latin American countries there has been taken action in protecting the jaguar. Even against people who shot and killed a jaguar. Ofcourse, it’s not a easy task, but somehow and someday some action has to be taken, otherwise the jaguar has a dark future in Suriname.

I hope with this letter I got your attention and that the Suriname jaguar will get a place on the agenda of the symposium, with or without the presence of ‘experts’ from Suriname in May.

With regards,

Paul Kraaijer

Dagblad Suriname gooit tijger, ocelot en jaguar op een hoop......

Dit artikel verscheen vanavond, woensdag 15 januari 2014, op de website van het Dagblad Suriname. Voor de duidelijkheid: er leven geen tijgers in Suriname, maar hier wordt de jaguar tijger ofwel 'tigri'genoemd. Daarenboven is de katachtige op de foto geen tijger en geen jaguar, maar een kleiner soort katachtige, de ocelot.......

UPDATE: Tien dagen later zie ik dat de webredactie de foto van de ocelot heeft verwijderd en een foto van een jaguar heeft geplaatst en verder dat het woord 'tijger' plaats heeft gemaakt voor jaguar....

Surinaams achterland negeert het zwemvest

Recente dodelijke ongelukken op rivieren geen aanleiding autoriteiten voor verscherpte controle en toezicht

Hydroloog Sieuwnath Naipal: ‘Zwemmen moet verplicht vak worden op school als onderdeel van sport’

15-01-2014 Door: Paul Kraaijer/Obsession Magazine

Paramaribo - De bekende Surinaamse hydroloog Sieuwnath Naipal, werkzaam aan de Anton de Kom Universiteit Suriname, vindt dat zwemmen verplicht moet worden op scholen als onderdeel van de sportles. Hij reageert hiermee op de recente dodelijke ongelukken op de Marowijne- en Saramaccarivier. Bij het omslaan van korjalen is een aantal mensen, waaronder twee zusjes van anderhalf en drie jaar jong, verdronken, omdat zij geen zwemvest droegen.

Naipal: ‘Daarnaast moeten er regels komen en die moeten worden nageleefd. Dit is een enorm groot werk en als het niet goed wordt aangepakt zal het ook heel inefficiënt zijn. Er moeten duidelijke richtlijnen, beleidsregels, etcetera worden geïdentificeerd, geformuleerd, die effectief zijn. Dit kan de overheid in haar eentje nog niet uitvoeren. Hulp van de gemeenschap is dus noodzakelijk. Samen kunnen we wel. Suriname is een stromend waterland. We hebben enorm veel kreken en rivieren, maar ook kanalen en gootjes. Wij hebben nooit geleerd met water te leven. Misschien hoeft dat niet, maar dan moeten we niet langs de rivier, kreken en kanalen leven.’

‘Doorsnee Surinamer kent gevaar rivieren niet’

De hydroloog stelt, dat de doorsnee Surinamer gèèn kennis draagt van het gevaar van de rivieren. ‘Ieder willekeurig persoon kan een boot aanschaffen en beginnen te varen, met of zonder een buitenboordmotor. Veel mensen die een boot instappen, gaan ervan uit dat alles goed komt, al kunnen ze niet of slecht zwemmen. Mij lijkt het, dat mensen die niet kunnen zwemmen dit als een gebrek of een minderwaardigheidscomplex zien of ervaren en dus ook een zwemvest niet aandoen. Hierbij gaat het niet om het gevaar van de rivier, maar meer om het gevaar dat de mens, de gebruiker, zich niet adequaat voorbereid heeft om veilig het water op te gaan. De gemiddelde Suriname kan ook niet zwemmen. Op scholen wordt dit niet geleerd. Bij velen heerst dan ook een angst, vooral tijdens de nachtelijke uren, met slechte verlichting op het water. Ik vind dat voorlichting voorlichting is, maar wetten en regels zijn wetten en regels. Hieraan moet een ieder gehoorzamen. Het gaat tenslotte om levens van mensen en meestal van jonge mensen. De regering moet haar beleid ten aanzien hiervan nog formuleren, aanpassen en implementeren.’

Ondanks diverse ongelukken met korjalen zijn er nog steeds zogenoemde boothouders die hun boten niet hebben voorzien van zwemvesten. Er blijkt nauwelijks afdoende gecontroleerd te worden door de verantwoordelijke autoriteiten. Boothouders zijn wettelijk verplicht om hun boten/korjalen te voorzien van voldoende zwemvesten, maar ze zijn niet voornemens daarin te investeren met alle gevolgen van dien.

Omslaan korjalen leidt tot verdrinkingsslachtoffers

Vooral in het achterland gebeuren op het water nogal wat ongelukken. Daar lijken boothouders het zwemvest te negeren. Zo verdronken drie mannen zondag 12 januari 2014 op de Marowijnerivier, ter hoogte van de Arminavallen. De boot waarin zij zaten sloeg om. Er zaten veertien personen in de boot die van Albina naar de Selakreek voer. Aan boord lagen ook nog eens ruim veertig vaten brandstof. De mannen droegen geen zwemvest.

Twee zusjes van slechts anderhalf jaar en drie jaar verdronken op 5 december 2013 nadat de korjaal waarin ze zaten op de Boven-Marowijnerivier tegen een rots voer in de ruige Mankaba Sula – enkele minuten varen ten noorden van Stoelmanseiland - en omsloeg. Ook in deze boot werden goederen in dozen en zakken en vaten brandstof vervoerd. De peuters hadden geen zwemvest om gekregen.

Een 11-jarige jongen verdronk 21 november 2013 in de Saramaccarivier toen de boot waarin hij zat omsloeg. Ook dit slachtoffer droeg geen zwemvest.

De krant Times of Suriname berichtte op 1 maart vorig jaar nog, dat scholieren in het Boven-Surinamegebied die naar school gaan in Atjoni en Pokigron, iedere dag met een korjaal worden vervoerd, zonder zwemvesten. De districtscommissaris, Naltua Naana, liet weten dat diverse boothouders nog zwemvesten moesten kopen, maar dat de kosten te hoog zouden zijn.

Nauwelijks tot geen controle op rivieren

Per 1 september 2011 zijn alle boothouders op de Surinaamse wateren die passagiers vervoeren verplicht reddingsvesten aan te bieden aan hun passagiers. Dit is een van de veiligheidsmaatregelen voor het maritieme verkeer. De controle van die maatregel ligt in handen van de Maritieme Autoriteit Suriname, MAS.

Dat toezicht lijkt echter nauwelijks aanwezig te zijn. Zo worden bijvoorbeeld jonge scholieren uit het aan de Saramaccarivier gelegen Kommissaris Kondre dagelijks zonder zwemvesten vervoerd naar Kwakoegron en terug, terwijl de lokale politiepost van Kwakoegron uitziet op de waterkant , de Saramaccarivier, van het dorp waar de schoolboot aanmeert. De politie treedt echter niet tegen de bootsvrouw op.

Veel vragen

De dodelijke ongelukken roepen de nodige vragen op. Konden alle slachtoffers niet zwemmen? Was de stroming in de rivieren wellicht te sterk, waardoor zwemmen feitelijk onmogelijk was? Hoe diep zijn de rivieren?

Het sterke rivierwater

Volgens Naipal heeft iedere grote Surinaamse rivier zo zijn eigen karakteristieken. Relatief diep met abrupte, steile, bodemhellingen. ‘Op bepaalde delen, genomen van de oever, neemt de diepte over enkele meters geleidelijk toe, om daarna bijna abrupt te zakken tot enkele meters diepte. Theoretisch is het zo, dat de stroming met de diepte afneemt. Op de bodem is het nul en aan het oppervlak is het maximaal. Echter, afhankelijk van de vorm van de rivier, denk aan bochten, de aanwezigheid van obstakels in de rivier zoals rotsen, zandbanken, etcetera, kan dit stroomsnelheidsprofiel er anders uitzien. Omdat het moeilijk kijken is in het water, wordt vaak gekeken naar de karakteristieken van het oppervlaktewater waarna een besluit of vaststelling volgt, dat het gevaarlijk of niet gevaarlijk is.’

De hydroloog wijst ook op de stromingssterkte van de rivieren. ‘De Surinaamse rivieren hebben een relatief grote stroming. De stroming kan gemakkelijk in de orde van grootte van 0.8-1.0 meter per seconde komen of zelfs hoger. Dat is tussen de 30-35 kilometer per uur, een behoorlijke snelheid. Zwemmen tegen de stroomrichting is voor de meeste zwemmers niet mogelijk.’

Turbulentie is volgens Naipal ook een factor waarmee rekening moet worden gehouden. ‘Relatief grote wervels of neeringen, als gevolg van hindernissen ofwel obstakels in de rivier, zullen het zwemmen ook negatief beïnvloeden. Daarenboven zijn in het achterland nog de erg gevaarlijke sula’s. Wie eens vanuit Albina richting Stoelmanseiland heeft gevaren, kan hierover praten. Wie niet kan zwemmen en geen zwemvest heeft, heeft letterlijk zijn leven in de handen gelegd van de motorist van de boot, de bootsman. Vaak is dit besef er niet. De Tapanhonirivier, Lawarivier en andere bovenstroomse grote rivieren, zoals bepaalde delen van de Boven-Suriname en Gran Rio, de Boven-Corantijn, kennen heel veel sula’s. Hier geldt dat de motorist behendig moet zijn. Maar daarnaast moet de buitenboordmotor zelf in perfecte conditie zijn. Bij het opklimmen van een sula mag de motor niet stikken en of in kracht afnemen waardoor de boot een terugval maakt. Onder deze omstandigheden is de boot niet meer te controleren en slaat het kapot tegen de rotsen, met alle noodlottige gevolgen van dien. In de maand oktober van vorig jaar heeft dit zich aantal keren voorgedaan bij de Pulugudu-vallen, bij de samenvloeing van de Tapanahoni- en de Lawariveir, waar de Boven-Marowijne rivier ontspringt. Gelukkig is het verlies alleen bij de goederen en verlies van boot en motor gebleven’, aldus Naipal.

De hydroloog omschrijft een sula als ‘een waterval in de rivier over een relatief lange afstand waardoor het stromend water in een chaotische en zeer turbulente stroomversnelling komt tussen de rotsen verspreid over een bepaalde breedte van de rivier’.

Wat ook niet onderschat moet worden is de diepte van de rivieren. Naipal zegt bijvoorbeeld dat de Surinamerivier in de kustvlakte tot aan Paranam behoorlijk diep is. ‘Plaatselijk is het meer dan 8 meter. Gemiddeld tussen de 4-5 meter. De Marowijnerivier, een brede rivier, met vaargeulen tot meer de 10 meter diep, maar ook lokaal heel ondiep. De Saramaccarivier, evenals de Commewijne- en de Nickerierivier, heeft een V-vormig profiel, in de kustvlakte en is erg diep, tot meer dan 8 meter. De Corantijnrivier is te vergelijken met de Marowijnerivier, gemiddeld ondiep, 3-4 meter met plaatselijk diepe vaargeulen.’

De geheimen en gevaren van de Surinaamse rivieren liggen verscholen onder het wateroppervlak. Vaak onbekend voor inzittenden van korjalen die van A naar B worden vervoerd over die geheimen en gevaren zonder dat de boothouder hen een zwemvest heeft aangeboden om ze bij een eventuele calamiteit tegen die geheimen en gevaren te beschermen en het leven te behouden.

De MAS en het Korps Politie Suriname waren, ondanks herhaald verzoek, niet bereikbaar voor commentaar. Wellicht willen zij niet geconfronteerd worden met hun falende uitvoerend en controlerend beleid, waardoor in december en januari zes jonge Surinamers het leven verloren op Surinaamse rivieren, omdat zij geen zwemvesten droegen.

Noot:
Het artikel is donderdag 16 januari 2014 gepubliceerd op de (Amerikaans) Surinaamse nieuwswebsite nospang.comhttp://www.nospang.com/index.php?option=com_content&view=article&id=37989:surinaams-achterland-negeert-het-zwemvest&catid=73:binnenland&Itemid=65. Het artikel had ik overigens ook gezonden aan de lokale kranten, maar, het Surinaamse journaille kennende, geen enkele krant heeft er iets mee gedaan.

Verder had ik het gestuurd naar de redactie van Sky Radio & TV bij welke zender ik in het voorjaar van 2013 een paar maanden als researchredacteur werkzaam ben geweest. Tot mijn verrassing had het actualiteitenprogramma 'Waakhond' vrijdagavond 17 januari Sieuwnath Naipal als gast in de studio om te spreken over onder andere het belang van zwemlessen in het (basis)onderwijs, de kracht van de rivieren en het gebruik van zwemvesten. De redactie nam niet de moeite om mij vooraf even te informeren. Sieuwnath bevestigde later tegen mij, dat mijn artikel de aanleiding was geweest voor de redactie van Sky om hem uit te nodigen in de studio.

UPDATE: Tot mijn verrassing bericht het Dagblad Suriname maandag 24 februari 2014 dat zo'n dertig leerlingen van de Christian King School in Kwakoegron eindelijk beschikken over zwemvesten. Mogelijk hebben mijn 'Kwakoegron-artikelen', waarin ik steeds vermeld dat leerlingen van de school in Kwakoegron, die met een korjaal dagelijks vanuit Commissaris Kondre komen vervoerd worden zonder dat zij een zwemvest dragen, bijgedragen aan deze 'geste' van IAmGold:

IAMGOLD/ Rosebel Gold Mines N.V. (Rosebel) heeft op donderdag 20 februari 2014 zwemvesten gedoneerd ten behoeve van de leerlingen van het ressort Kwakoegron in Brokopondo. De overhandiging van de zwemvesten werd verricht door de General Manager, Tom Ohrling en de Sustainability Manager, Steve Tobin, tijdens een dorpsvergadering.

Met deze geste wil Rosebel bijdragen aan een veilig bootvervoer van leerkrachten en leerlingen van Kwakoegron en omgeving. Dit project past binnen het “ZERO HARM”-beleid van Rosebel, dat onder andere inhoudt dat Rosebel de hoogste standaarden hanteert voor de veiligheid van mensen.

Bij één van de reguliere vergaderingen tussen Rosebel en het consultatie comité van Kwakoegron werd door het comité aangegeven dat er dringend behoefte bestond aan een dak voor de schoolboot en zwemvesten. De schoolboot vervoert leerkrachten en leerlingen van de naburige dorpen naar en van de Kristian King school te Kwakoegron. Ongeveer zestig leerlingen bezoeken deze school.

Rosebel ging in op het verzoek van het consultatie comité van Kwakoegron. In 2013 werd de schoolboot voorzien van een dak en vorige week schonk Rosebel dertig zwemvesten aan de school.

EduNet geen inhoudelijke aanvulling op bestaande media

Ontheven hoofd Voorlichting MinOV: ‘Samenleving heeft vorming nodig’

EduNet zal samenleving niet kunnen vormen

14-01-2014 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo - Sheila Mijnals, die zeer onlangs ontheven is als hoofd Voorlichting van het ministerie van Onderwijs en Volksontwikkeling, heeft het mediabedrijf Education Network Suriname (EduNet) opgericht. De website Edunet.sr werd gisteren gelanceerd. ‘De website gaat zich onderscheiden door informatief en educatief te zijn’, zegt Mijnals, die zichzelf directeur noemt van EduNet. In korte tijd is Suriname weer een soort 'nieuwswebsite' rijker, nadat onlangs ook al het Algemeen Surinaams Persbureau haar website lanceerde. 

(Bron foto: EduNet)

‘Ik heb nog geen officiële melding gehad voor mijn ontheffing’, aldus Mijnals vandaag, 14 januari 2014, op Starnieuws. ‘Ik ben een maand met ziekteverlof. Daarna ga ik terug om te kijken of ik blijf op Voorlichting of overgeplaatst wordt naar een andere afdeling. Dit is geen conflict of interest. Hoeveel mensen zitten bij de regering die iets doen naast hun baan bij de overheid? Ik ben de eerste niet en zeker niet de laatste. Dit kan zelfs het ministerie ten goede komen.’

Het nieuwe mediabedrijf gaat in een later stadium ook zorgen voor televisieprogramma’s met een informatieve en educatieve inhoud.

Na onderzoek kwam EduNet tot de conclusie, zo is te lezen in een eigen nieuwsbericht, dat veel ouders in Suriname niet precies weten waar ze moeten zijn wat betreft producten en of diensten voor hun kinderen, zoals pedagogische-, educatieve- en gezondheidsdiensten en informatie over scholen en kinderdagverblijven. ‘Ouders willen graag een compact medium hebben dat genoeg informatie verschaft over deze producten en diensten. EduNet voorziet in die behoefte’, aldus Mijnals.

Jammer is, dat de website op dit moment die informatie nog niet gepubliceerd heeft. Een misser, vooral wanneer je met een persbericht het online gaan van de website aankondigt. Zorg er dan op zijn minst voor, dat alle informatie op de website te vinden is. Klikt een bezoeker nu een link aan, dan belandt hij of zij op een lege pagina. Onder de link 'Voorlichting & Informatie' is een aantal links te vinden met namen die op de namen van diverse ministeries lijken. Die links hebben vervolgens weer eigen links naar specieke thema’s. ‘Justitie & Politie’ bijvoorbeeld, heeft als sublinks Bureau Familierechterlijke Zaken, Bureau Vrouwen en Kinderarbeid, Opa Doeli en Nieuws. Deze vier links voeren u echter naar (nog) lege pagina’s - alleen Nieuws heeft een paar artikelen op de pagina.

‘Onder’ de link ‘Milieu’ is onder ‘Tips’ deze tekst te lezen:

‘Milieu tips

Water sparen

Onze aarde bestaat voor 70 % uit water, waarvan 2,5 % zoet water is. Slechts 0,26 % van dit zoet water is geschikt voor menselijk gebruik. Pas volgende tip toe en bespaar op deze manier op je waterfactuur!

•Tanden poetsen? Neem voor het spoelen en poetsen een glas of een beker water.’

Wie zit op deze tip te wachten? Overigens, heeft het ministerie van Arbeid, Technologische ontwikkeling en Milieu (ATM) niet zelf milieutips op haar website en Facebookpagina?

Kortom, de burger weet zelf de weg te vinden naar die ministeries, naar hun websites, naar hun kantoren. Deze nieuwe website voegt niets daaraan toe.

‘We hebben ook gemerkt dat de samenleving vorming nodig heeft. Dit is onze bijdrage om normen en waarden terug te brengen in de samenleving. Maar sowieso gaan wij de actuele ontwikkelingen blijven volgen’, is op EduNet.sr te lezen.

‘De samenleving’ heeft ‘vorming’ nodig. Algemene en feitelijk nietszeggende bewoordingen. Hoe denkt Mijnals met haar EduNet burgers te kunnen vormen? Als je pretendeert journalistiek bezig te zijn, dan is het niet in de eerste, tweede of derde plaats je taak om burgers normen en waarden bij te brengen. Dat kun je niet en lukt je ook niet. Als je dat wel denkt te kunnen, dan pretendeer je meer dan God te zijn.

Met het slechts plaatsen op de homepage van een banner met twee afbeeldingen met de teksten ‘Wees zuinig met water’ en Stop seksueel misbruik van kinderen!’ ben je niet uit echt vormend of opvoedend bezig. Daarenboven is dat ook niet de taak van een ‘nieuwsmedium’.

Volgens de website hanteert EduNet de hoogste journalistieke eisen van zorgvuldigheid, betrouwbaarheid, ongebondenheid, pluriformiteit en onbevooroordeeldheid. De toekomst zal dat nog moeten uitwijzen. De eerste Surinaamse nieuwswebsite met de hoogste journalistieke eisen moet echter nog geboren worden.....

Een vlugge wandeling door de website laat echter meteen zien, dat deze website wat nieuws betreft totaal geen aanvulling is op de al bestaande lokale media (en nieuwswebsites). Je kunt je dan ook afvragen waarom Meinals zich op haar site ook op nieuws richt, naast belerend bezig te willen zijn. Meinals is geen opvoedster. Meinals is geen sociologe of psychologe. Meinals was voorlichter op een ministerie. Schoenmaker blijf je bij je leest.

Hoofdredactie De Ware Tijd: helpppppp - waar is uw eindredacteur??? Vaarde.....??????

Geen eindredacteur bij webredactie Starnieuws.....

Met dank aan: Boomerang Cards

Het blijft fouten regenen op Surinaamse nieuwswebsites

10-01-2014   Door: Paul Kraaijer


Paramaribo - Het blijft dagelijks taal- en andere fouten regenen op de Surinaamse nieuwswebsites. Kennelijk hebben de eigenaren van die sites geen geld om een goede eindredacteur in dienst te nemen die alle artikelen leest alvorens ze geplaatst worden op het wereldwijde net.

Iedere dag kunnen veel voorbeelden van de meest stupide taal- en andere (journalistieke) fouten worden gevonden op de websites van bijvoorbeeld Starnieuws en de Ware Tijd, die overigens wel de kroon spannen. Nog afgezien van de veelal erbarmelijke journalistieke kwaliteit van het merendeel van de artikelen, mag je toch op z'n minst verwachten dat die artikelen foutloos worden geschreven en geplaatst.

Starnieuws toont deze dagen weer eens dat de redactie kennelijk niet beschikt over een eindredacteur. In het stukje tekst over een rechtszaak wordt zelfs gesteld dat iemand is veroordeeld voor een celstraf.......:

 

OPMERKELIJK: Voorzitter SVJ vindt passieve houding journalisten ‘goed teken’ .....

Wilfred Leeuwin reageert curieus op kritiek VHP-voorzitter Santokhi op journalisten

Passiviteit in journalistiek leidt tot oppervlakkige berichtgeving: weet Leeuwin dat niet?

06-02-2014 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo - Dat politici journalisten beschuldigen van passiviteit is volgens Wilfred Leeuwin, voorzitter van de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ), een goed teken. ‘Het betekent dat wij geen verlengstuk zijn van noch de oppositie, noch de coalitie of politici’, aldus Leeuwin. 

Onbegrijpelijk cryptisch en on-journalistiek De SVJ-voorzitter reageerde gisteren op deze onbegrijpelijke en volstrekt on-journalistieke wijze in de online-editie van de Ware Tijd op opmerkingen van de voorzitter van de Vooruitstrevende Hervormings Partij (VHP), Chandrikapersad Santokhi. Deze zei ‘s middags in het programma ‘Welingelichte Kringen’ op Radio ABC, dat journalisten deze regeerperiode (Bouterse-Ameerali) passiever zijn dan tijdens de vorige regeerperiode (Venetiaan-Sardjoe). Volgens Santokhi heeft behalve de oppositie in het parlement, ook de journalist een verantwoordelijkheid om de bevolking te attenderen op het al dan niet goede of slechte regeringsbeleid.

‘In onze regeerperiode kwamen journalisten altijd voorbereid, met zoveel vragen. Waar blijven de kritische journalisten nu?’, vraagt Santokhi zich terecht af.

‘Als journalisten passief zijn, is het volk niet op de hoogte van wat er gebeurt’, aldus Santokhi. Hij heeft absoluut het gelijk in deze aan zijn zijde.

‘De pers kan niet passiever of actiever zijn dan dat zij haar werk goed doen’, reageert Leeuwin cryptisch en wederom onbegrijpelijk.

Leeuwin schaadt journalistiek

De opmerkingen van de SVJ-voorzitter zijn op z’n zachtst gezegd schadelijk voor zijn eigen achterban, voor zover de SVJ die werkelijk heeft. De SVJ lijkt nog steeds een gesloten sektarisch clubje ons-kent-ons. Een website bijvoorbeeld heeft de organisatie niet. De SVJ is dan ook niet tot nauwelijks bereikbaar voor niet-leden.

Had Leeuwin een borrel op toen hij de Ware Tijd te woord stond? Hoe kun je in vredesnaam als voorzitter van een journalistenvereniging zeggen, dat journalisten geen verlengstuk zijn van ‘noch de oppositie, noch de coalitie of politici’. Natuurlijk niet. Maar, Leeuwin moet dat wel zeggen, maar ook hij weet dondersgoed dat er wel degelijk journalisten in het veld rondhuppelen met een duidelijke politieke signatuur. De schijnheiligheid druipt er af. Maar Wilfred Leeuwin, waarom vermeld je trouwens oppositie, coalitie en politici in één adem? De oppositie en coalitie worden toch door politici gevormd en dus kun je toch nimmer politici als derde afzonderlijke groep noemen?

SVJ-voorzitter lijkt ‘passiviteit’ niet te begrijpen

Het is ongelooflijk hoe deze woordvoerder van een handjevol Surinaams journaille reageert op de terechte kritiek van een vooraanstaand politicus en hoe hij het begrip ‘passiviteit’ uitlegt. Natuurlijk is het geen goed teken, dat een journalist passief is in zijn werk. Leeuwin heeft met zijn stupide opmerkingen het journaille zelfs in diskrediet gebracht en een dikke onvoldoende gegeven. Ik ben niet de enige die kritisch is inzake de door de SVJ-voorzitter geuite opmerkingen.

Diverse lezers van het artikel gisteren in de online-editie van de Ware Tijd reageren onder het artikel met ongeloof op de uitleg van Leeuwin namens de Surinaamse Vereniging van Journalisten en kritisch op de algemene kwaliteiten van de Surinaamse journalisten. Een van de lezers reageert terecht als volgt:

‘Sinds wanneer is passiviteit een goed teken? Als ik de publicaties lees, kan ik niet anders concluderen dat de ‘journalisten’ goed zijn in het klakkeloos overnemen van wat anderen schrijven of roepen. Ik mis informatie gebaseerd op eigen onderzoek, informatie over een onderwerp dat vanuit verschillende invalshoeken is benaderd, ik mis monitoring, ik mis informatie voor de nieuwsgierige lezer en ik mis reflectie. Enkele voorbeelden:

* Er wordt weer een brug in Carolina gebouwd. In geen enkele publicatie is kritisch ingegaan op het verhalen van de schade aan de vorige brug.

* De levering van schoeisel en kleding aan de brandweer. Geen enkele journalist die recent de benadeelden heeft benaderd en heeft gevraagd hoe zij terugkijken op de gang van zaken, het ministerie aan de tand voelt en vraagt wat de stand van zaken is (komt er vervolgonderzoek, wat gaat de minister doen om dit soort zaken te voorkomen, wie is uiteindelijk verantwoordelijk voor deze miskoop, wat doet de CLAD)?

* Guyanezen zijn bezig in Tigri. Geen enkele journalist die onderzoekt waarom de overheid niets wist en niets doet. Over de taalfouten zal ik het niet hebben.’

(CLAD = Centrale Lands Accountants Dienst)

Bevestiging van oppervlakkige berichtgeving

Het is slechts één reactie. Maar, wel eentje die aangeeft hoe slecht het is gesteld met de actieve en kritische journalistiek in Suriname.

Leeuwin geeft met zijn uitleg in essentie aan dat in de Surinaamse journalistiek geen plaats is voor kritische, diepgravende journalistiek. Leeuwin bevestigt als SVJ-voorzitter (!) dat zijn eigen achterban oppervlakkig is in de berichtgeving. Die oppervlakkigheid wordt gecreëerd door passieve journalistiek en dat is dus een vorm van ‘journalistiek’ die Leeuwin goed vindt....

De vraag zou nu gesteld moeten worden in hoeverre de SVJ opkomt voor het Surinaamse journaille en of het geen tijd wordt voor een journalistenvakbond en voor het opheffen van de Surinaamse Vereniging van Journalisten.....

Algemeen Surinaams Persbureau.....daar zit niemand op te wachten

Naam ASP zegt meer, dan de journalistieke inhoud en kwaliteit

 Geen verrassend en zeker geen aanvullend nieuws op nieuws reguliere media 

Onafhankelijk of afhankelijk?

05-01-2014 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo - Het Algemeen Surinaams Persbureau (ASP) (de bedenker van deze naam heeft duidelijk gedacht aan het Algemeen Nederlands Persbureau, ANP) heeft vrijdag officieel haar website gelanceerd. Reden genoeg voor de Ware Tijd om daar in de editie van gisteren aandacht aan te besteden. Initiatiefneemster is Seshma Bissessar, die enkele maanden geleden begon met het persbureau ASP. Gedurfd. Maar, hoe serieus moet dit persbureau worden genomen? En, hoe onafhankelijk en dus betrouwbaar en objectief is het? 

Bissessar durft het aan: een Surinaams persbureau

Bissessar is als VWO-scholiere bij Rapar Nickerie in de wereld van de media gerold, maar haar journalistieke carrière begon ze bij Sky Radio & Televisie van de familie Lall Mohamed. Bissesar is freelancer bij Radio 10 en De West. Zij studeert Public Administration aan de Anton de Kom Universiteit van Suriname, een studierichting die heel nuttig kan zijn in de journalistiek..... Niet echt een gedegen basis om een gerespecteerd persbureau op te kunnen starten. Maar, ze verdient het voordeel van de twijfel en de toekomst zal leren of het ASP stand weet te houden in het kleine, van relaties en ons-kent-ons aan elkaar hangend, eng Surinaams journalistiek wereldje waar ego's veelal belangrijker lijken dat de journalistieke kwaliteit van geproduceerde artikelen.

De website zal zich voornamelijk richten op publicatie van korte nieuwsberichten om ook jongeren te bereiken, zo bericht de Ware Tijd zaterdag 4 januari. De ASP-directeur zegt te hebben geconstateerd dat veel medestudenten de kranten niet willen lezen. ‘Men wil gewoon geen lange artikelen lezen’, stelt Bissessar. Met korte artikelen loopt een redacteur echter het risico, dat de inhoud en achtergrond van een complex nieuwsissue niet op een juiste wijze in zo’n artikeltje wordt weergegeven. Bissessar heeft kennelijk het metier nog niet helemaal begrepen.

Het ASP beweert dat zij verder vooral nieuws uit de districten wil brengen. Volgens het persbureau worden de districten nogal eens door de reguliere media en dus door journalisten vergeten. Maar, is dat werkelijk zo? Met grote regelmaat zijn berichten in kranten te vinden uit districten als Saramacca, Brokopondo, Nickerie, Coronie, Sipaliwini en Commewijne. Kennelijk leest Bissessar de verschijnende kranten en nieuwswebsites niet goed.

Meteen dreigen met rechtszaak.....

Overigens laat Bissessar meteen ook nog even weten een rechtszaak tegen de nieuwswebsite GFC Nieuws te zullen beginnen indien de redactie ervan niet onmiddellijk stopt met herpublicatie van ASP-berichten zonder daartoe toestemming te hebben. GFC Nieuws maakt zich volgens haar schuldig aan een grove vorm van plagiaat door ongegeneerd artikelen van andere nieuwsmedia ‘te stelen’ en te reproduceren als eigen nieuws. ‘Ze zijn gewoon de ergste. Laten ze met eigen nieuws komen’, zegt Bissessar in gesprek met Ivan Cairo van de Ware Tijd.

Beetje hautain overigens om meteen GFC Nieuws met een rechtszaak te dreigen, omdat deze website er een handje van heeft om berichten uit andere media zonder bronvermelding over te nemen en inhoudelijk te 'verkrachten'. Natuurlijk, GFC Nieuws zou van het internet moeten verdwijnen. GFC Nieuws hanteert geen enkele vorm van journalistieke ethiek en is een schande binnen het Surinaamse journalistieke metier. Met regelmaat heb ik over deze bedenkelijke 'nieuwswebsite' geschreven. Hier ligt echter volgens mij toch meer een taak voor de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ). De SVJ schreeuwde in januari 2013, tijdens een door haar georganiseerde Journalistenweek, nog moord en brand over plagiaat in de lokale media. Met een vermanende vinger werd zelfs, zonder direct namen te noemen, gewezen in de richting van een paar media (nieuwswebsites) die zich schuldig maken aan het overnemen uit andere media van artikelen zonder bronvermelding. Het is tot nu gebleven bij schreeuwen.

Bissessar en Suriname Herald en Dagblad Suriname

Maar, berichten van het nieuwe persbureau kunnen gewoon worden overgenomen, natuurlijk wel netjes met bronvermelding. ASP heeft nog nergens een disclaimer op haar website opgenomen waarin wordt vermeld hoe ‘omgegaan’ zou moeten behoren te worden met de op de website geplaatste berichten. Overigens vermeldt de webredactie onder berichten de namen van nieuwswebsites waar ze zijn gepubliceerd. Tot heden zijn echter slechts de namen van Starnieuws en Suriname Herald te vinden. Bissessar schrijft voor laatstgenoemde nieuwswebsite ook artikelen.....en overigens ook voor het Dagblad Suriname.

Beetje pover voor een persbureau - Starnieuws en Suriname Herald -, maar nu is natuurlijk de mediamarkt in Suriname klein en zou het van armoede getuigen wanneer meer media, zoals de kranten (papier en online), ASP-berichten zouden overnemen en plaatsen.

Onafhankelijkheid ASP wordt in twijfel getrokken
Het Algemeen Surinaams Persbureau is nieuw, vers, jong. Het is in essentie toe te juichen wanneer Suriname een onafhankelijk persbureau zou hebben. Maar, meteen kan de vraag gesteld worden of - journalistiek – Suriname niet te klein is voor een serieus persbureau en in hoeverre het ASP (politiek) onafhankelijk is. Op het internet circuleren al ‘geluiden’ dat er links zouden zijn met een oppositionele partij, de Vooruitstrevende Hervormings Partij (VHP). Volgens diverse berichten op het internet zou Seshma Bissessar verre van onafhankelijk zijn en een soort spreekbuis zijn voor de VHP. Maar ja, dat is Suriname. Snel wordt van alles gesuggereerd en verspreid. Soms blijken geruchten op waarheid te berusten.....

Het ASP verdient een kans. Maar, de redactie zal toch binnenkort met verrassend, onthullend en primeurnieuws moeten komen. Nu is dat zeker nog niet het geval. Kinderziekten. Natuurlijk. Het bureau verdient een aanlooptijd. Maar, laat zij in die aanlooptijd een eindredacteur aannemen die te plaatsen artikelen tegen het licht van een woordenboek en van de Nederlandse grammatica houdt. Artikelen bevatten immers te veel taalfouten en van een serieus persbureau wordt dat niet verwacht. Maar, hoe serieus is het ASP?.....Vooralsnog lijkt de website in ieder geval op een gewone nieuwswebsite....