De eerste leeuwen waren al in 1965 in Paramaribo te zien en te horen.....
08-05-2016 De Surinaamse Krant
Al een paar jaren duiken nu en dan berichten op over de komst van drie leeuwen, door tussenkomst van de Rotterdamse dierentuin Diergaarde Blijdorp, naar de Paramaribo Zoo. De eerste berichten verschenen al in 2011, gevolgd door nu en dan wat sporadische nieuwsberichten in 2012, 2013 en 2014. Inmiddels is het bijna half mei 2016 en er is nog steeds geen leeuwengebrul in de enige dierentuin van Suriname te horen.
Komen die twee leeuwinnen en die ene leeuw nog wel vanuit, waarschijnlijk, een of andere Europese dierentuin naar Suriname of lukt het de Paramaribo Zoo-directeur John Altenberg maar niet om een noodzakelijk speciaal leeuwenverblijf, financieel, van de grond te krijgen? De directeur ontving in oktober 2014 een eerste financiële injectie van 39.000 Surinaamse dollar afkomstig van een sms-actie van telecombedrijf Telesur voor de bouw van het verblijf. Het verblijf voor de leeuwen was dat jaar begroot op ruim 240.000 Surinaamse dollar. Hoe het na oktober 2014 verder is gegaan met fondsenwerving is onbekend, met uitzondering van een in mei 2015 gedane financiële toezegging van Staatsolie en Telesur, beide staatsbedrijven, van 130.000 Surinaamse dollar. Of dat geld ooit werkelijk door de dierentuin is ontvangen en zo ja, wat er mee is gedaan, is niet bekend.
Zowel de Paramaribo Zoo als Diergaarde Blijdorp weigert helaas om onduidelijke redenen, ondanks herhaald verzoek, op vragen te reageren over de al dan niet komst van de drie leeuwen en de eventuele stand van zaken met betrekking tot de bouw van een verblijf voor deze grote katachtigen.
Een cadeau van Curaçao
Het zou overigens niet voor het eerst zijn, dat er een paar heuse leeuwen zonden leven in Paramaribo. In juni 1965 werden twee jonge leeuwen van Curaçao per vliegtuig naar Paramaribo vervoerd. Ze waren een cadeau van de premier van het eiland, Efrain (Ephraïm) Jonckheer, die tijdens een bezoek aan Suriname had vernomen, dat er plannen waren voor het oprichten van een dierentuin in Paramaribo. De leeuwen overleden echter binnen korte tijd. Dat was in augustus 1968 voor toenmalig premier Ciro Domenico Kroon van Curaçao aanleiding om een jong leeuwenpaar te doneren aan premier Johan Adolf Pengel van Suriname.
Die had al sinds 1966 een dierencollectie in de tuin van zijn huis aan de Surinamestraat in de wijk Zorg en Hoop te Paramaribo. Een dierentuin kende Suriname toen nog niet. Dus liet Pengel een aantal kooien op zijn erf van zijn eigen woning aan de Surinamestraat bouwen en stopte de leeuwen daarin. Er zaten ook apen en vogels en zo werd de tuin van Pengel een heuse kleine dierentuin. Aan het begin van de jaren ’70 verhuisde de collectie van Pengel echter naar een nieuwe, echte, dierentuin in Paramaribo, de huidige Paramaribo Zoo.
De komst van drie leeuwen werd het eerst eind februari 2011 door een stafmedewerker van de dierentuin wereldkundig gemaakt. De bouw van hun verblijf en een schutting rond de dierentuin waren destijds al gepland. Voor de financiering zouden allerlei fondsenwervende activiteiten dat jaar worden georganiseerd.
Maar, bijna twee jaren later, 21 december 2012, liet directeur John Altenberg via de media weten, dat hij hoopte op financiering van het leeuwenverblijf door het bedrijfsleven. Er zat dus geen vaart achter de mogelijke komst van de leeuwen. Hij zei tevens te hopen dat met de komst van die 'Europese' leeuwen het bezoekersaantal zou gaan stijgen. ‘We hebben de toezegging van de directeur van Blijdorp, dat hij alles in het werk gaat stellen om de leeuwen te verzamelen voor ons.’
Het houden van leeuwen is geen goedkope grap....
In september 2014 scheen er echter nog steeds geen licht aan de horizon. De directeur van de dierentuin zei 18 september in de Times of Suriname, dat het geld voor een verblijf van de leeuwen er nog steeds niet was. ‘De laatste leeuwen hebben we in de jaren tachtig in onze collectie gehad en sindsdien niet meer’, zei hij. ‘De dierentuin wil graag leeuwen, maar om ze te kunnen accommoderen heb je een geschikt verblijf nodig en dat hebben we nog niet’, aldus Altenberg. De biotoop voor de leeuwen, het zoveel mogelijk nabootsen van het natuurlijke leefmilieu, kost veel geld. In dezelfde maand berichtte het Dagblad Suriname, dat tientallen jaren geleden de Zoo al beschikte over leeuwen, waarschijnlijk doelend op de twee uit Curaçao afkomstige dieren. Maar, die zouden op zeer tragische wijze om het leven zijn gekomen. De leeuwin, die uit haar kooi ontsnapte, werd in de woonbuurt waar zij terechtkwam, neergeschoten. Kort daarna overleed het mannetje, kennelijk van verdriet, nadat hij steeds weigerde te eten.
Als de nieuwe leeuwen er zijn zullen die uiteraard ook goed gevoed moeten worden en dat is geen goedkope 'grap'. ‘Het houden en voeden van de dieren kost heel veel geld’, zei Altenberg in het Dagblad Suriname, ‘maar tot nu toe is het de Zoo wel gelukt de dieren te verzorgen en is geen enkel dier van de honger overleden. Met de komst van de leeuwen, die uiteraard vlees eten, zal hulp van buiten natuurlijk altijd welkom zijn.'
Telesur en het staatsbedrijf Staatsolie deden in mei 2015 toezeggingen en overhandigden symbolisch een cheque van 130.000 Surinaamse dollar aan Altenberg voor de bouw van het leeuwenverblijf. 'Die leeuwen zijn er al, maar vertoeven nog in Europa', zei de directeur. Pas als het leeuwenverblijf klaar is, zouden de leeuwen getransporteerd worden naar Suriname. 'Leeuwen zijn een onderdeel van het thema Afrika. Gezien het feit, dat onze voorouders uit Afrika afkomstig zijn, werken we met dit thema', aldus de Zoo-directeur, die destijds verder zei alles in het werk te stellen om de leeuwen voor eind 2015 naar Suriname te halen...
Huisvesten van leeuwen vandaag de dag is onverantwoord...
De vraag die vandaag de dag gesteld kan worden, is of het – gelet op de financieel-economische situatie van het land – wel zo verstandig en verantwoord zou zijn om drie leeuwen te huisvesten in de dierentuin. Het zou niet voor het eerst zijn, dat de dierentuin problemen zou krijgen om leeuwen en andere dieren te voederen. En Altenberg heeft in het verleden niet onder stoelen of banken gestoken, dat het voederen van leeuwen geen goedkope aangelegenheid is. Misschien is het verstandiger om de drie leeuwen vooralsnog te laten waar ze zijn, ergens in Europa.
Op 16 augustus 1993 berichtte de correspondent van het Nieuwsblad van het Noorden in Paramaribo (zie hieronder), dat de toenmalige crisis ook de dierentuin trof. Met pijn en moeite lukte het de beheerder van de dierentuin toen, Vishnudath Toelsie, om voer voor de dieren te vinden. 'In het abattoir heeft hij juist een voor menselijke consumptie afgekeurde koe op de kop weten te tikken. 'Het beest is van jou, mits je voor sluitingstijd terug bent. Anders wordt het karkas in de rivier gegooid', waarschuwden de heren van het slachthuis', aldus het Nieuwsblad.
 |
| Klik op artikel voor leesbaar exemplaar |
'De afgelopen maanden zijn bosvarkens, een pauwhaan, een kalkoen, boskonijnen en schildpadden uit de dierentuin verdwenen. Met name de varkens lopen in de dierentuin rond om in noodgevallen geslacht en aan de leeuwen en tijgers gevoerd te worden.' Dat was een crisis in 1993.
Kortom, heden ten dage is Suriname nu niet echt de unieke biotoop en thuishaven voor drie leeuwen uit een of andere 'luxe' Europese dierentuin. De crisis die het land in zijn greep heeft gaat ongetwijfeld nog enige tijd duren zou absoluut geen prettig vooruitzicht zijn voor drie leeuwen die toch iedere dag een flinke portie vlees naar binnen zouden moeten werken.
Laat de dieren daar waar ze nu zijn en laat directeur Altenberg, met al zijn goed bedoelde plannen voor de Paramaribo Zoo, zich eerst eens meer gaan richten op de eigen fauna en op fondsenwerving voor het vernieuwen en renoveren van de diverse oude, aftandse, dierenverblijven in de dierentuin en met het naar Suriname over laten vliegen van exotische diersoorten, zoals leeuwen die veel aandacht vragen en vergen, wachten tot de Paramaribo Zoo en Suriname er echt klaar voor zijn. En dat zijn ze nu nog zeker niet.
