dinsdag 31 maart 2015

Bekende Nederlandse opiniepeiler Maurice de Hond ondersteunt LC Media in Suriname bij politieke opiniepeilingen

LC Media wil met steun De Hond garant staan voor objectieve en juiste politieke peilingen

'Ik heb geen enkele affiniteit met de Surinaamse politiek' - VHP-leider beweert echter De Hond in te gaan zetten

Opiniepeiler geeft ook voorlichting over Steve Jobscholen/ iPadscholen

31-03-2015  Door: Paul Kraaijer (De Surinaamse Krant)


De bekende Nederlandse opinieleider Maurice de Hond is door LC Media (het bedrijf CD's Production van Carlos Durham dat is overgegaan in LC Media, waarvan Lorenzo Hermelijn de directeur is)in Suriname benaderd om haar bij te staan bij politieke peilingen in Suriname in aanloop naar de verkiezingen van 25 mei. De Hond laat vandaag, dinsdag 31 maart 2015, tegenover de redactie van De Surinaamse Krant weten, dat hij door het Surinaamse bedrijf is benaderd, 'omdat men wil komen tot politieke politieke peilingen in het land, waarvan de objectiviteit, de juistheid en de effectiviteit niet in twijfel worden getrokken'. Hij is afgelopen zaterdagavond in Suriname gearriveerd.

De Hond: 'Uit hetgeen mij is voorgehouden heeft men bij de gehouden peilingen de afgelopen jaren en ook nu weer, veel twijfels over de juistheid en de objectiviteit, van de verwerkte data.

Daarom wilde LC Media niet als Surinaamse organisatie zelf de peilingen doen, omdat men geen behoefte had dat ook de door hun verkregen data, ter discussie werden gesteld. In dat kader heeft men gezocht naar een buitenlandse deskundige en men is bij mijn persoon uitgekomen.'

De Nederlandse opiniepeiler benadrukt dat hij geen enkele affiniteit met de Surinaamse politiek heeft. 'Ik heb wel begrepen, dat ook V7 en de VHP reikhalzend uitkijken naar het resultaat van de peilingen welke wij op dit moment verrichten in Suriname. Maar, er is in elk geval geen sprake dat wij in opdracht van de VHP peilingen in Suriname uitvoeren.'

'Evenals in Nederland doe ik waar ik goed in ben en ben bereid mijn ondersteuning te geven aan dit gebeuren in Suriname. Wij maken gebruik van een geavanceerd onderzoekssysteem via tablets en alle data welke wordt verzameld bij de enquêtes in Suriname, wordt automatisch en anoniem geüpload naar ons systeem in Nederland, waar alles wordt gecalculeerd en uitgewerkt. Niemand noch in Suriname, noch in Nederland, kan aan deze gegevens komen en/of veranderen.'

VHP-voorzitter en -Assembleelid Chandrikapersad Santokhi zei echter gisteravond in het Apintie televisieprogramma 'To The Point' dat hij Maurice de Hond gaat inzetten. 

Santokhi: 'Opiniepeilingen hebben pro's en con's. Laten we goede voordelen eruit halen. Maar, we zitten ook niet stil. We hebben ook onze deskundigen uit het buitenland ingehuurd. We hebben ook een persoon die heel bekend is in Nederland, die daar de politieke barometer doet, Maurice de Hond, die gaan we ook inzetten.'  Hetgeen Santokhi in 'To The Point' heeft gezegd kan hier worden bekeken en beluisterd. Zijn woorden over Maurice de Hond zijn te beluisteren vanaf minuut 49.30. De woorden van Santokhi staan dus haaks op hetgeen Maurice de Hond zegt en kunnen zeer waarschijnlijk met een korrel zout worden genomen.

Naast zijn opiniepeilingen is De Hond ook al enige tijd bezig met het opzetten van wordt genoemd Steve Jobscholen/iPadscholen. 'Ook vanuit Suriname is interesse getoond voor dit concept', aldus De Hond.


Hij heeft afgelopen zondag een presentatie heeft gehouden over het volgens hem 'unieke scholenproject' in de Olifant, het partijcentrum van de VHP, in Paramaribo.  'Het was geen politieke aangelegenheid, maar een presentatie over genoemd project. Daarbij waren enkele V7-leiders aanwezig en enkele onderwijsdeskundigen van deze politieke combinatie.

Dit scholenproject is een groot succes en vanuit de hele wereld is er belangstelling voor. Ik spreek ook graag nog met anderen in Suriname over deze aanpak die kinderen, zoals mijn dochter van 5, anno 2015 echt voorbereiden op de toekomst in plaats van op het verleden, zoals nog steeds in scholen over de hele wereld gebeurt.'

Wat LC Media overigens met de verkregen en verwerkte data doet, is beleid van dit bedrijf, het is een Surinaams bedrijf, aldus Maurice de Hond. 'In het werk dat we tot nu toe aan het uitvoeren zijn merk ik hun professionele insteek en ik verwacht met resultaten te komen die een goed beeld zullen geven van de mening van de Surinamers.'

'Indien LC Media over gaat tot publicatie van de gegevens van het onderzoek, is dat vrij normaal. Indien LC Media als onderzoeksbureau de verkregen gegevens voor een derde partij ter beschikking stelt, is ook een vrij normale aangelegenheid. Wij zijn benaderd juist om garant te staan dat de peilingen objectief en correct zijn en dat is wat is ook waar ik voor sta. Het is de eerste keer dat ik in Suriname ben en ik mag zeggen dat ik best gecharmeerd ben hoewel ik nog zoveel niet heb gezien. Dat gaat de komende dagen verder gaat gebeuren.' 

Noot:
De Ware Tijd bericht op 2 april over de aanwezigheid van Maurice de Hond in Suriname. In dit artikel, van de hand van de Nederlandse journaliste Annelies Brinkman (en correspondente voor het persbureau ANP in Suriname) van die krant wordt De Hond overigens nauwelijks tot niet aan het woord gelaten en dus niet geciteerd:

donderdag 26 maart 2015

De papieren tijger SVJ gromt....

SVJ-voorzitter: Politieke betrokkenheid journalist schaadt beroepsgroep

Ook op andere fronten schaden journalisten de beroepsgroep en wordt ethiek dagelijks geschonden; SVJ treedt echter niet op

26-03-2015 Door: Paul Kraaijer


Paramaribo – 'Een journalist die met een politiek vlaggetje op zijn werk verscheen en het op zijn bureau plaatste.' Dat zei de voorzitter van de Vereniging van Journalisten (SVJ), Wilfred Leeuwin, maandag 23 maart in de Ware Tijd over het het onjuist handelen van journalisten in de verkiezingsperiode. Een tweede voorbeeld is een presentator die bij de registratie van de politieke partij ABOP voor de verkiezingen bij het Centraal Hoofdstembureau in Paramaribo gekleed was in een T-shirt van die partij. Betrokkene is lid van het mediateam van de ABOP.

'Gedragsregels' in acht nemen
Leeuwin stelde, dat onjuist handelen de beroepsgroep schaadt en het vak geweld aandoet. De SVJ heeft de doelgroep opgeroepen om de gedragsregels in acht te nemen. Leeuwin zegt hierop te zullen toezien en keurt het gedrag af van mediawerkers die het beroep te schande maken. Hij laat echter in het midden of hij, in casu de SVJ, concreet gaat optreden tegen zogenoemde journalisten die hun politieke voorkeur niet onder stoelen of banken steken. Overigens zullen die vermeende gedragsregels bij niemand in het Surinaamse journalistieke veld bekend zijn. Staan die gedragsregels vermeld in een document van de SVJ? Dan zijn ze slechts beschikbaar voor een, hooguit, handjevol leden. Een website heeft de vereniging nog steeds niet en de bereikbaarheid van de journalistenvereniging is vrijwel nihil.

Het is een grommende papieren tijger, de SVJ. Haar voorzitter roep de doelgroep op om 'de gedragsregels' in acht te nemen. Gedragsregels? Hij zal de journalistieke ethiek bedoelen. Natuurlijk zal iedereen begrijpen dat een journalist die te nauw betrokken is bij een politieke organisatie daar, in ieder geval, niet over kan berichten. Maar, in algemene zin, is een dergelijke betrokkenheid van een journalist niet goed, niet verstandig. Een journalist die dat zelf niet kan inzien, hoort niet in het metier thuis. Daar dient een SVJ tegen op te treden. Maar, dat doet de papieren tijger niet. De papieren tijger weet slechts een beetje te grommen.

Wat dollartjes bijverdienen
Overigens gaat Leeuwin in hetzelfde artikel ook in op collega's die reclamespotjes inspreken of voorlichtingsprogramma's verzorgen. Hij denkt dat het bij velen gaat om de extra Surinaamse dollarcentjes, zonder de gevolgen in acht te nemen. De stem van enkele mediawerk(st)ers is in vele commercials te horen. Die stemmen zijn, irritant, herkenbaar, zoals die van die belerende Apintie-dame die zichzelf vaak belangrijk en aantrekkelijk vindt en zoals die bronstige stem van die Radio 10 presentator en presentator van een actualiteitenprogramma op een staatszender? In hoeverre zijn zij nog geloofwaardig als ze kennelijk bijna alles lijken te willen doen voor dat extra centje.

Leeuwin stelt dat een hoofdredacteur de eerst verantwoordelijke is om erop toe te zien dat journalisten de algemene regels naleven en ook eventueel aangescherpte codes waarover de redacties zouden moeten beschikken. Hij roept hoofdredacteuren en media-eigenaren op om waakzaam te zijn. Ook nu horen we de SVJ weer een beetje grommen. Er wordt geen serieuze daadkracht getoond om ervoor te zorgen dat het journalistieke veld schoon wordt, dat waarden en normen serieus worden genomen door personen die zichzelf journalist noemen.

SVJ gromt, maar treedt vervolgens niet op
Je kunt als SVJ hoofdredacteuren dan wel oproepen om waakzaam te zijn, alsof die naar een onbeduidende vereniging luisteren, maar als SVJ kun je ook zelf in actie komen, door rechtstreeks journalisten die over de schreef gaan aan te spreken en desnoods te 'straffen' door ze bijvoorbeeld gedurende een bepaalde periode op non-actief te plaatsen of door ze publiek te maken. Een soort bewustwordingsperiode. Een periode waarin ze mogelijk ook nog wat bijgeleerd kan worden over het journalistieke metier. Een kant-en-klaar cursusje zal wel ergens in een lade liggen bij een vermeende journalistieke opleiding in Paramaribo.

Tijd dat SVJ eens zelf beleidsmatig misstanden en journalisten gaat aanpakken
Maar, het is dan wel leuk en aardig van Leeuwin om vlak voor de verkiezingen plotseling hoegenaamd kritisch te zijn over collega's die hun politieke boekje te buiten gaan, maar wanneer gaat de SVJ eens constructief en met beleid misstanden in de Surinaamse journalistiek aanpakken en niet alleen maar jammeren via de media op de eigen achterban, zonder ook maar eens iemand persoonlijk aan te spreken?

Ga grommen en werk aan kwalitatieve verbetering van de lokale journalistiek
Wanneer gaat de papieren tijger eens werkelijk grommen en optreden tegen bijvoorbeeld
* een hoofdredacteur die toestaat dat in zijn krant, op zijn nieuwswebsite of in zijn tv-programma beelden/foto's worden vertoond van slachtoffers (levend, gewond of dood) van verkeersongelukken en misdrijven, waarbij die slachtoffers duidelijk herkenbaar in beeld worden gebracht – aan privacy wordt niet gedacht;
* een hoofdredacteur die toestaat dat in zijn krant, op zijn nieuwswebsite of in zijn tv-programma beelden/foto's worden vertoond van een bij een ongeluk betrokken voertuig zonder dat het kenteken van dat voertuig onherkenbaar wordt gemaakt – aan privacy wordt niet gedacht;
* journalisten/(web-)redacteuren die consequent verzuimen een bron te vermelden van een artikel of foto;
* nieuwswebsites die foto's van derden publiceren, de bron ervan niet vermelden, maar wel in die foto's een soort 'watermerk' plaatsen van hun uitgever of krant waarmee bewust wordt gesuggereerd dat die foto's zijn gemaakt door een fotograaf in dienst van die uitgever of krant – dit is een vorm van misleiding van de lezers;
* journalisten/(web-)redacteuren die überhaupt niet of nauwelijks in staat zijn om een journalistiek artikel te schrijven (sla iedere willekeurige krant maar open);
* journalisten/(web-)redacteuren die artikelen uit buitenlandse media overnemen/vertalen zonder de bron te vermelden;
* journalisten/(web-)redacteuren die niet eens in staat zijn om bijvoorbeeld straatnamen of namen van Assembleeleden correct te schrijven en die sowieso nauwelijks in staat zijn om een volzin Nederlands correct te schrijven;
* media die geen eindredacteur in dienst hebben of een eindredacteur in dienst hebben die zit te slapen, gelet op de hoeveelheid dagelijkse fouten in artikelen;
* enzovoorts;
* enzovoorts.

Zelfs op de meest gewaardeerde en geciteerde nieuwswebsite wemelt het werkelijk dagelijks van journalistieke- en taalfouten. De kennelijke populariteit van die website is dan ook onbegrijpelijk of het zegt meer iets over het niveau van de bezoekers ervan.....

Optreden als positieve bijdrage aan verbetering kwaliteit
Door op te treden als SVJ tegen misstanden in de journalistiek, kun je als journalistenvereniging een positieve bijdrage leveren aan het verbeteren en opwaarderen van de kwaliteit van het lokale journaille en van de inhoudelijke kwaliteit van hun producten. Is het niet de voorzitter van de SVJ die om de zoveel tijd jammert dat het beroep van journalist wordt ondergewaardeerd? Is het niet zo dat die waardering er vanzelf komt wanneer de inhoudelijke kwaliteit van de journalistieke producten verbeterd?

Diverse organisaties en Kabinet van de President werken in 'The Mercury Free Partnership' aan einde kwikgebruik

Minamata Conventie nog niet door Suriname getekend

Kwikgebruik in goudvelden al vele jaren gedoogd door overheid

26-03-2015 Door: Paul Kraaijer (De Surinaamse Krant)


Al ruim een jaar geleden blijken de Commissie Ordening Goudsector en Conservation International Suriname te zijn gestart met 'The Mercury Free Partnership' met als doel gefaseerd kwik uit het milieu te halen. In dit partnerschap is ook het Kabinet van de President vertegenwoordigd. Overige leden zijn het Bureau voor Openbare Gezondheidszorg (BOG), het NIMOS (Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling in Suriname), het WWF-Guianas en de Anton de Kom Universiteit van Suriname.

Na de oprichtingsvoorbereidingen en formalisering heeft het partnerschap zich woensdag 18 maart geïntroduceerd bij enkele ministers en hun vertegenwoordigers, welke ministeries uit hoofde van de taakstelling met kwik te maken hebben, zo laat het secretariaat van het partnerschap deze week in een persbericht weten.

Inhaalslag
Het begint erop te lijken dat Suriname sinds enige tijd wordt onderworpen aan een inhaalslag als het gaat om het stimuleren van een bewustwordingsproces in de samenleving inzake het gebruik van kwik en de daaraan verbonden risico's voor het milieu en de volksgezondheid. Naast 'The Mercury Free Partnership' is ook al enkele maanden de online-campagne NoKwik actief. Achter deze bewustwordingscampagne schuilt The Back Lot, vooral bekend door haar bioscoop in Paramaribo en de productie van het 10 Minuten Jeugdjournaal. NoKwik streeft naar zo veel mogelijk 'supporters' voor haar 'movement', zo is op haar website te lezen.

Anoniem
Het partnerschap lijkt het afgelopen jaar een anoniem bestaan te hebben geleid. Volgens Eunike Misiekaba, Technisch Coördinator, Conservation International Suriname, namens het partnerschap, gaat het om een 'commitment van de diverse partners om een georganiseerde en integrale aanpak te verwezenlijken om de noodzakelijke sociale verandering te bewerkstelligen voor het uitfaseren van kwikgebruik in Suriname', met andere woorden gestreefd wordt naar het geleidelijk verbannen van kwik uit Suriname, vooral en met name in de kleinschalige goudwinningssector.

Op de vraag wat het partnerschap sinds haar start zoal heeft gedaan, zegt Misiekaba: 'Sinds haar oprichting is hard gewerkt aan vooral het formuleren van een gemeenschappelijke strategie en werkwijze. Het MFP kiest voor de collectieve effectenaanpak (collective impact approach), hetgeen een lange termijn inzet is door een groep van belangrijke actoren en belanghebbenden uit verschillende sectoren om een specifiek maatschappelijk probleem op te lossen door middel van een gemeenschappelijke agenda. De MFP is de mogelijkheid om efficiënter en effectiever sociale verandering te mobiliseren, in samenwerking met een breder scala aan belanghebbenden. Deze aanpak vereist een systematische aanpak van ontwikkelingsvraagstukken die zich richt op de relaties tussen organisaties en de vooruitgang in de richting van gemeenschappelijke doelstellingen. Dit kost best wel meer tijd, omdat het om grote samenwerkingen gaat, maar heeft een duurzamer karakter.'

Wat het partnerschap concreet heeft gedaan en in de nabije toekomst gaat doen blijft vooralsnog onduidelijk.

Het gebruik van kwik is in Suriname overigens 'helaas' niet bij wet verboden, zegt Misiekaba. Voor gebruik en import ervan is een vergunning nodig. Maar, iedereen weet dat op de goudvelden kwik te vinden is, dat veelal het land wordt binnengesmokkeld uit buurlanden als Guyana. Nu en dan wordt bij toeval, tijdens reguliere verkeerscontroles onder andere bij Burnside in het district Coronie, een hoeveelheid kwik in voertuigen aangetroffen dat vervolgens in beslag wordt genomen. Ook op vluchten naar bestemmingen in het binnenland vanaf het vliegveld Zorg en Hoop in Paramaribo wordt wel eens wat kwik aangetroffen.

Misiekaba: 'In Suriname en in de wereld is kwik niet meer weg te denken als middel van bestaan. Behalve in de ambachtelijke goudwinning, komt kwik in heel veel andere producten en sectoren voor, zoals cosmetica, elektronische apparatuur, in de gezondheidszorg, chemicaliën, bouwproducten, andere mijnbouwproductie industrieën, et cetera. Weliswaar zorgt de ambachtelijke goudwinning voor een significante uitstoot, maar realiteit is dat met dit middel bijna 40.000 mensen in het binnenland voor een inkomen zorgen voor hun huishouden. De overheid, en met name de Commissie Ordening Goudsector, is enkele jaren bezig geweest om die sector te ordenen en te formaliseren, hetgeen uiteindelijk moet leiden tot een efficiëntere werkwijze van deze groep. Daarbij stimuleert zij ook kwikvrije methoden van goudwinning. Maar, op zichzelf is de commissie niet in staat om deze sector en vooral dit probleem op te lossen. Want, de realiteit wijst ook uit, dat waar reinforcement komt, ook de zwarte markt toeneemt en inefficiëntie vergroot wordt. De hulp van andere sectoren is van eminent belang.'

Het lijken allemaal goede intenties van het partnerschap, maar erg veel is tot heden nog niet bereikt. Immers, nog steeds gebruiken de meeste goudzoekers kwik en geen milieuvriendelijke winningsmethoden en lijken zij ook niet werkelijk gestimuleerd en gemotiveerd te worden om over te stappen van kwik op milieuvriendelijke goudwinningsmethoden. Er wordt ook niet door instanties opgetreden op de goudvelden tegen het gebruik van kwik. Kwik wordt niet in beslag genomen en gebruikers ervan worden niet beboet. Het gebruik van kwik in het binnenland wordt al jaar en dag gedoogd.

Minamata Conventie van de VN
Daarenboven heeft Suriname als enige land op het continent de zogenoemde Minamata Conventie (een internationaal verdrag ter bescherming van de volksgezondheid en het milieu tegen kwik) nog niet getekend. Alleen Guyana en Uruguay hebben het nu geratificeerd. In totaal hebben 128 landen getekend en 10 landen geratificeerd. Volgens Misiekaba wil Suriname, alvorens tot ondertekening over te gaan, eerst goed in kaart brengen wat de ratificatie van zo'n document bekent voor de huidige Surinaamse huishoudens. 'Met het ondertekenen van de conventie spreekt een staat de intentie uit om te voldoen aan de conventie. In dit specifiek geval geeft een staat ook aan om binnen een bepaalde periode (hoogstwaarschijnlijk 3 jaar) de conventie van kracht te maken in hun politieke huishouden. Het verdrag is dan nog niet officieel bindend voor de staat. Bij ratificatie wordt de conventie wel bindend verklaard.'


'Er is door het NIMOS een adviesdocument uitgebracht die de status beschrijft waarin Suriname zich bevindt met betrekking tot datgene wat deze Conventie verwacht van landen die geratificeerd hebben. Een analyse laat zien, dat Suriname reeds delen van deze Conventie uitvoert, ondanks het feit dat er nog niet geratificeerd is, maar dat andere zaken geordend, ingericht of versterkt dienen te worden.' 



Fonds
En paar jaar geleden, november 2011, had de Commissie Ordening Goudsector nog een plan voor het in het leven roepen van een speciaal fonds waar kleinschalige goudzoekers terecht zouden kunnen voor de financiering van de aankoop van milieuvriendelijke goudwinningsapparatur. Dat fonds lijkt nog steeds niet van de grond te zijn gekomen, terwijl destijds werd gesteld dat in 2012 goudzoekers kwikvrije miningsprocessen zouden kunnen toepassen. Bekend is dat er goudzoekers zijn die graag zouden willen overstappen op milieuvriendelijke goudwinning, maar niet de financiële middelen daarvoor hebben. Een dergelijk fonds zou een goede stimulans zijn om toe te werken naar een kwikvrije goudwinning in het land. Inmiddels is het eind maart 2015 (!) en van een fonds lijkt nog geen sprake.
Op de vraag waarom dit fonds er (nog) niet is, blijft Misiekaba het antwoord vooralsnog schuldig.

Er is nog een lange weg te gaan alvorens geen kwik meer wordt gebruikt door de kleinschalige goudzoeker ofwel porknokker ofwel Braziliaanse garimpeiro in het Surinaamse achterland, vooral zolang zij niet (financieel) gestimuleerd of gemotiveerd worden om over te stoppen op milieuvriendelijke winningsmethoden van goud.

Lees ook deze artikelen ter informatie:

maandag 23 maart 2015

Den Blauwvinger: Met circus van partijvlaggen en brassbands wordt geen beleid gemaakt...

COLUMN: Het politieke partijcircus bij Centraal Hoofdstembureau en de vermeende betrouwbaarheid van opiniepeilingen IDOS, NIKOS en SESOS

23-03-2015  Door: Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Zo, dat hebben we ook weer gehad: het politieke registratiecircus bij het Centraal Hoofdstembureau in Paramaribo met veel vlagvertoon, partij-t-shirts, brassbands, dansende sexy meiden en vooral veel te vrolijke gezichten van vooral partijvoorzitters en ander -kader is zaterdag 21 maart, na een week, tot een einde gekomen. De verkiezingen op 25 mei naderen met rasse schreden en de verkiezingskoorts en ook het aantal partijvlaggen in stad en district stijgt met de dag.

Bijna alle partijvoorzitters beweren voor 'regeermacht' te gaan
Zelfs de voorzitters van de kleinste onbeduidende partijen, en dat zijn er vele, beweerden bij inschrijven enkele duizenden geregistreerde leden te hebben en te gaan voor regeermacht en een voorzitter die bekend staat vanwege zijn grote mond en dromen gelooft zelfs in zijn eigen presidentschap. Kleine, onbeduidende nieuwe figuurtjes op het politieke strijdtoneel met een te grote mond die 25 mei ongelooflijk door de mand gaan vallen en hard, keihard.

Enkele partijleden lijken al te ijlen en kwijlen in interne partijstrubbelingen, zoals binnen de partijen Baasa, Nieuw Suriname en de Nationale Ontwikkelingspartij. Rechtszaken, vuilsmijten, samensmelten of samenwerken met de NDP en gedoe over het voorzitterschap van een partij. Heel gewoon in de Surinaamse politiek, waar partijkopstukken elkaar via bepaalde media bestrijden en besmeuren met vuil. Media werken schaamteloos mee door uitgebreid aandacht te schenken aan interne partijconflicten, politieke vuilsmijterij en gejammer en gescheld. Ook voor media lijken partijprogamma's niet interessant om aandacht aan te besteden. Naar inhoud wordt niet door het journaille gevraagd.

Inhoud is ver te zoeken
Maar, waar blijft de echte politieke inhoud?
Waar blijven de inhoudelijke politieke debatten?
Waar zijn de partijprogramma's?
Neen, we worden verblijd met nogal wat intern partijgedonder hier en daar en vuilsmijterij en gemopper en gejammer over kandidaatstellingen. Dat is politiek hier, oppervlakkig. Nog twee maanden de tijd, nog twee maanden de gelegenheid om de kiezers uit te leggen waar ze voor staan.

En kom dan niet aan met algemene terminologie als, we gaan
voor de ontwikkeling van het land,
voor ontwikkeling van het binnenland ook,
voor de bestrijding van corruptie en andere vormen van criminaliteit,
voor verbetering van het onderwijsproces,
voor meer woningbouw en
voor ontwikkeling van de agrarische sector.
Algemeen inhoudsloos geklets, clichés, want bijna geen enkele partij komt op de proppen met concrete plannen of initiatieven, laat staan met gedegen beleid.
Bijna geen enkele partij beschikt over een eigen, up to date, internetsite laat staan dat partijprogramma's ergens zijn te vinden.

Allemaal wel leuk en aardig, maar.....
En, zo'n circus bij het inschrijven van partijen voor deelname aan de verkiezingen is dan wel leuk en aardig en levert vooral voor een nieuwswebsite leuke filmpjes op die meteen op YouTube worden gegooid, maar met partijvlaggen en -t-shirts en brassbands alleen maak je als partij geen beleid en ontwikkel je niet een land, ook Suriname niet. Bijna de helft van de kiezers is nog zwevende.... niet vreemd, als er nauwelijks over inhoud wordt gesproken..... Op 25 mei zal die zwevende kiezer bepalen hoe politiek Suriname er vanaf 26 mei uit gaat zien.

Het hele jaar onzichtbaar
Die zwevende kiezers worden deze dagen 'gepeild' door zogenoemde opiniepeilers. Bijna het hele jaar leven ze een anoniem leven. Je hoort of ziet ze niet. Maar, met de naderende verkiezingen steken ze hun kop weer boven de grond, de onderzoeksbureaus die zogenoemde opiniepeilingen uitvoeren.

De peilingen worden vooral uitgevoerd door IDOS (Instituut voor Dienstverlening Onderzoek en Studiebegeleiding), van John Krishnadath (voorzitter van de Surinaamse Voetbalbond), werkt samen met de Times of Suriname, eigendom van NDP'er Dilip Sardjoe (!) en het NIKOS (NGO Instituut voor Kader Ontwikkeling in Suriname), van Marten Schalkwijk (tot voor kort lid van de politieke partij DOE), en werkt samen met omroep Apintie.

In navolging IDOS en NIKOS van Marten Schalkwijk vindt ook een online-opiniepeiling plaats die betrekking heeft op de komende verkiezingen. Die peiling wordt uitgevoerd door de Stichting Enquête Statistiek en Onderzoek Suriname (SESOS) van Ashwien Siewnath. SESOS deed in 2013 voor het eerst een politieke peiling. Siewnath zei vrijdag 13 maart 2015 in de Ware Tijd, dat voor een online-onderzoek is gekozen, omdat het internetgebruik per huishouden in Suriname drastisch is gestegen. 'Straatenquêtes en telefonische enquêtes zijn in de rest van de moderne wereld bijna een gepasseerd station.'

Hoe onafhankelijk en objectief de opiniepeilers zich wellicht ook moge presenteren, er kunnen grote vraagtekens geplaatst worden bij alle uitkomsten van hun peilingen. Ze baseren hun peilingen overigens ook nog eens op een zeer gering aantal geïnterviewden. In hoeverre zijn die personen representatief voor de totale kiesgerechtigde bevolking? Hoe zijn de opiniepeilers terechtgekomen bij hun geïnterviewden?

Beste opiniepeiler is de kiezer
Kortom, neem de peilingen, waar een vleugje gekleurde politiek omheen hangt, met een grote korrel zout, beter nog negeer ze, en ga af op uw eigen, persoonlijke, opiniepeiling dan zit u waarschijnlijk dichter bij de waarheid dan de vermeende opiniepeilers IDOS, SESOS en NIKOS....., immers de beste opiniepeiler is nog altijd de kiezer zelf.

Hoogachtend,
Den Blauwvinger
23 maart 2015
Amsterdam-Paramaribo

donderdag 19 maart 2015

Opslagcapaciteit CO2 Amazonewoud neemt af met 30 procent

Onderzoekers publiceren studie naar opslag koolstof in Amazonegebied over laatste 30 jaar

'Bomen leven sneller en gaan jonger dood'

Onderzoek in acht van de negen Amazonelanden: Suriname als enige niet bij onderzoek betrokken

19-03-2015  Door: Paul Kraaijer (De Surinaamse Krant)


Het vermogen van het Amazonewoud in Zuid-Amerika om koolstof op te slaan neemt af. Eerdere voorspellingen over het opnemen van CO2 door het bos zijn mogelijk te optimistisch gebleken, zegt Roel Brienen, eerste auteur van een omvangrijke studie naar de opslag van koolstof in het Amazonegebied over de afgelopen dertig jaar. Brienen is verbonden aan de Universiteit van Leeds, 'School of Geography.'

Het onderzoek, waaraan negentig wetenschappers uit verscheidene landen hebben meegewerkt, is gisteren gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Nature. Diverse internationale media, waaronder de Volkskrant en Nu.nl in Nederland, berichten vandaag, donderdag 19 maart 2015, over de onderzoeksresultaten.

Wetenschappers van tal van instituten en organisaties, waaronder het Naturalis Biodiversity Center in Leiden, Tropenbos International en Wageningen UR (University & Research cetre) deden sinds de jaren tachtig onderzoek op ruim 321 locaties en deden metingen aan zo'n 200.000 bomen.

Het opslaan van koolstof in een reservoir, zoals bossen, wordt ook wel een ‘sink’ genoemd. Een groot deel van de koolstof ‘sink’ op aarde is het Amazonewoud. 'Het is niet duidelijk wat er gebeurt als het klimaat de samenstelling van de atmosfeer en boomgroei blijft veranderen', aldus Hans ter Steege, onderzoeker bij Naturalis Biodiversity Center, op de website van Wageningen UR. Ter Steege: 'Dat we een afname zien van de Amazone ‘sink’ verschilt sterk van de recente groeiende opname van terrestrische koolstof op wereldwijde schaal, en gaat ook tegen de verwachtingen in.'

'Voorgaande studies hebben voorspellingen gedaan over de koolstofopslag in de Amazone', zegt Lourens Poorter van Wageningen University, 'maar er blijft grote onzekerheid wat er precies gebeurt, omdat zowel het toekomstige klimaat als het effect hiervan op de vegetatie onduidelijk zijn.' Daarom is er in dit onderzoek geen voorspelling gedaan, maar is gekeken naar de langdurige effecten op afzonderlijke bomen in de tropische bossen van Zuid-Amerika.

René Boot, directeur van Tropenbos International in Wageningen: 'Wij hebben unieke gegevens gebruikt die over vele jaren zijn verzameld en in een heel groot gebied. Er zijn geen andere onderzoeken die over langere periodes en grotere gebieden dan in de Amazone gaan.' Deze studie laat ook zien dat lange-termijnmonitoring op locatie zeer belangrijk is om veranderingen van de grootste koolstofopslag op aarde op te helderen.

Het regenwoud van de Amazone is een van de grootste natuurlijke opslagplaatsen op land van CO2 (koolstofdioxide) in de wereld. Bomen nemen CO2 op door fotosynthese en leggen dit vast in de stam, takken en bladeren. Dit enorme koolstofreservoir draagt bij aan het afremmen van de opwarming van de aarde.

Het toenemen van de hoeveelheid koolstofdioxide in de atmosfeer heeft echter tot gevolg gehad dat bomen in het Amazonegebied sneller zijn gaan groeien, in de jaren tachtig en negentig, en had een onverwacht effect, namelijk dat de bomen eerder dood sterven.

'Ze doorlopen hun levenscyclus in een hoger tempo. Ze leven sneller en gaan jonger dood', zegt Brienen.

Hij houdt er rekening mee, dat ook droogte en ongewoon hoge temperaturen kunnen hebben bijgedragen aan het sneller afsterven van bomen. Maar hij wijst erop dat de toename van de sterfte zich al voordeed voor droogteperioden in 2005 en 2010. 'Wij denken dat de recente droogten niet de enige oorzaak zijn van de sterfte, maar dat ook de versnelde levenscyclus een rol speelt.'

Wat de oorzaak van de toegenomen boomsterfte ook moge zijn, zij beperkt volgens de onderzoekers het vermogen van het Amazonewoud om koolstof uit de atmosfeer op te nemen. 'In eerdere studies zijn voorspellingen gedaan over de voortdurend toenemende opname van koolstof. Maar op de lange termijn blijkt zich minder koolstof op te hopen. Ons onderzoek duidt erop dat er een limiet zit aan wat een bos kan opnemen. Mogelijk zijn de modellen voor de toekomst te optimistisch geweest', aldus Brienen.

Ten opzichte van de jaren negentig is de opname van koolstof in het Amazonewoud de afgelopen tien jaar met 30 procent verminderd. Brienen onderstreept dat dit is vastgesteld in ongerept regenwoud en niet in delen van de Amazone die zijn aangetast door ontbossing of ander menselijk ingrijpen. Ook maagdelijke bossen veranderen, stelt Brienen.

Het Amazonewoud is verspreid over negen landen met zo'n 300 miljoen bomen verdeeld over 15.000 soorten: Bolivia, Ecuador, Colombia, Peru, Venezuela, Brazilië, Frans-Guyana, Suriname en Guyana. Het onderzoek is echter in één land niet verricht en dat is Suriname....

Brienen hierover om een reactie gevraagd, laat weten dat niet gelukt is om een 'officiële samenwerking met Suriname' te 'kunnen bewerkstelligen'. 'We hebben wel contact met CELOS (het Centrum voor Landbouwkundig Onderzoek in Suriname), gehad om hun locaties (bomen) opnieuw op te meten, maar dat heeft nooit tot echt concrete samenwerking geleidt. Dit had waarschijnlijk te maken met gebrek aan tijd en fondsen om het netwerk uit te breiden. Maar, het is waarschijnlijk dat de patronen die we vinden in Suriname hetzelfde zijn.'

UPDATE, 24 maart: Het CELOS, door De Surinaamse Krant benaderd met de vraag waarom zij niet aan het onderzoek heeft meegewerkt, vraagt dinsdag 24 maart in een e-mail het volgende:

'De directeur wenst gaarne te weten wanneer dhr. Roel Brienen in contact is geweest met het CELOS over  dit internationaal wetenschappelijk onderzoek.'

Die vraag is voorgelegd aan Roel Brienen, die vervolgens reageert met de mededeling 'nooit gezegd' te hebben 'dat CELOS niet meegewerkt zou hebben'.

'Ik heb alleen gezegd dat het tezijner tijd waarschijnlijk een geld en tijd issue was (van onze zijde) waarom we niet met CELOS hebben samengewerkt.' In zijn eerste e-mail had hij overigens niet vermeld 'van onze zijde'....
Hij vervolgt: 'Lang geleden heb ik met onderzoekers in Wageningen contact gehad hierover en ik heb met onderzoekers van CELOS informeel over hun plots gesproken, tijdens mijn jaarring onderzoek in Suriname, enkele jaren later. Nooit inderdaad direct met de directeur, omdat wij vanuit RAINFOR niet de tijd noch geld hadden om dit door te zetten.'
 
'Ik snap niet helemaal waarom de Surinaamse krant een controversie tussen ons probeert te creëren die er niet is.' (...) 'Inderdaad, tijdens mijn tijd bij RAINFOR hebben we naar ik me herinner geen officieel contact met CELOS gehad. Alleen daarna toen ik CELOS bezocht heb in relatie tot een ander onderzoek.'
 
Een en ander laat onverlet dat aan het onderzoek acht landen wel hebben meegewerkt, maar dat dit om onduidelijke reden ('dat het tezijner tijd waarschijnlijk een geld en tijd issue was (van onze zijde) waarom we niet met CELOS hebben samengewerkt) niet gelukt is met Suriname. Het moge duidelijk zijn dat de redactie van De Surinaamse Krant nooit heeft geprobeerd welke controversie dan ook te creëren tussen onderzoeker Brienen en CELOS. Daar is en was geen enkele aanleiding toe. Essentie is de de inhoud van de eerste reactie van Brienen waarvan de tekst kennelijk op twee manieren kan worden uitgelegd.....

dinsdag 17 maart 2015

Journalistieke opleidingen in Suriname te versplinterd om bij te dragen aan kwaliteitsverbetering journaille

Mogelijke nieuwe korte praktijk gerichte opleiding in 2016

Effect opleidingen niet zichtbaar in dagelijkse producties journalistiek

17-03-2015 Door: Paul Kraaijer


Het is algemeen bekend, dat het niveau van de journalistiek in Suriname over het algemeen ondermaats is en dat is nog zacht uitgedrukt. Om dat niveau wat op te krikken komt er wellicht in 2016 een korte opleiding van een jaar. Dat maakte Jane Kolf-Bergraaf, voorzitster van de Stichting ter Bevordering van de Journalistiek (SBJS) maandag 16 maart 2015 bekend. Volgens haar zal die opleiding praktijk gericht zijn en zullen de deelnemers de basisprincipes van de journalistiek leren.

Het project is voor financiering ingediend bij de UNESCO en het ziet er volgens Kolf goed uit. 'We hopen in 2016 te kunnen beginnen, met of zonder geld van UNESCO', zo zei ze in de Ware Tijd.

De eenjarige opleiding is een initiatief van de stichting, maar de docenten zullen worden geleverd door de Academie voor Hoger Kunst- en Cultuuronderwijs (AHKCO), die al jaren een vierjarige journalistieke opleiding verzorgt in een pakket dat zowel radio-, televisie- als krantenverslaggeving verzorgt.

De SBJS werd in 2008 opgericht na vele klachten over het niveau van de journalistiek. Vanaf toen heeft ze jarenlang zogenoemde basis- en verdiepingstrainingen verzorgd. De website van de SBJS is echter verre van ge-update. Het meest actuele bericht dateert van februari 2011......


Voorzitster SBJS bevestigt magere kwaliteit journaille
Kolf: 'Laat mij voorzichtig zeggen, dat we stappen in de goede richting zien, maar het kan altijd beter. We moeten gaan naar verheffing van dit beroep en professionalisering, want daar moet er nog veel gebeuren. Het is volgens mij voor het eerst dat bijna twee hele redacties ingeschreven zijn op de academie.' Dat geeft aan dat ze willen bijdragen aan verhoging van het niveau.
Maar, het bewijst ook, dat het huidige kwaliteitsniveau van het lokale journaille nog steeds beneden peil is. Het is toch eigenlijk te gek voor woorden, dat personen die al werkzaam zijn als 'journalist' kennelijk een journalistieke opleiding volgen aan de AHKCO. Dat is werkelijk de wereld op zijn kop.

Media werven geen journalisten, maar 'plaatjes'
Hoofdredacteuren en krantendirecties lijken zich ook niet in te spannen om werkelijk kwalitatief goede journalisten in dienst te nemen, desnoods vanuit 'de Noordzee' ofwel Nederland (de paar bakra's die nu en dan bij Surinaamse kranten werkzaam zijn lijken zich over het algemeen te hebben aangepast aan het Surinaamse journalistieke niveau of hadden al een bedenkelijk niveau op het moment dat ze voor een Surinaamse krant gingen werken).

Een advertentie zoals hiernaast, die al vele dagen te zien is op de website van het Dagblad Suriname, zegt veel over de wijze waarop redactiemedewerk(st)ers worden gezocht. Vereisten, alleen HBO-denkniveau en kandidaten moeten zelfs een pasfoto aanleveren. HBO-denkniveau?
Zou HBO-schrijfniveau ook niet handig zijn als medewerk(st)er van een redactie?
En wat ben je dan als redactiemedewerk(st)er?
Een (leerling-, kneusje-)journalist(e), een bureauredacteur of –redactrice of gewoon een typegeit?
En waarom in vredesnaam een pasfoto? Gaat een krant selecteren op uiterlijk....... Een advertentie waaruit de onvolwassenheid van de lokale journalistiek als zoete honing druipt.

Suriname kent vandaag de dag een paar zogenoemde op de journalistieke gerichte opleidingen, maar gelet op de inhoudelijke kwaliteit van journalistieke producties, zoals artikelen in kranten en op het merendeel van de websites van kranten en nieuwswebsites, is het effect van die opleidingen daarin nog niet terug te zien, verre van dat zelfs. Het journalistieke inhoudelijke niveau is oppervlakkig, niet diepgravend, te noemen. Daarenboven blijkt dat vele zogenoemde journalisten de Nederlandse taal nauwelijks machtig zijn. Maar, dat kan alleen boven water komen drijven door het ontbreken van kwalitatief goede eindredacteuren, voor zover er überhaupt eindredacteuren in dienst zijn bij kranten.

Nieuwe opleiding zal tot niets leiden
De vraag is of een zoveelste versplinterde opleiding zal kunnen bijdragen aan het opwaarderen van de kwalitatieve inhoud van het journalistieke metier in Suriname. Gevreesd moet worden dat de nu aangekondigde slechts een jaar durende opleiding tot niets zal leiden.
Een volwaardige en complete School voor de Journalistiek in Suriname lijkt maar niet van de grond te kunnen komen. Met regelmaat heb ik hiervoor gepleit, gevoed door de erbarmelijke staat waarin het lokaal journaille zich bevindt. Renovatie en ordening lijken broodnodig, noodzaak.

maandag 16 maart 2015

De Ware Tijd rommelt met vastgoedmagnaat Chris Thünnessen en advocaat Oscar Hammerstein... - Dagblad Suriname misleidt

Wanneer neemt de Ware Tijd nu een kwalitatief goede eindredacteur in dienst?

Dagblad Suriname misleidt met kop.....


De man op de foto bij een artikel vandaag, maandag 16 maart 2015, in de krant de Ware Tijd is Oscar Hammerstein. Dat behoeft geen betoog. Het onderschrift suggereert echter, dat hij Chris Thünnessen zou zijn. Daarnaast is ook de bronvermelding bij de foto niet echt duidelijk, 'Meulenhoff'. 

De krant blijft uitblinken in slordigheid. Slordigheid die voorkomen kan worden door een kwalitatief goede eindredacteur. Maar, kennelijk heeft de Ware Tijd daar geen oog voor en blijft het aanmodderen, waardoor de kwalitatieve inhoud van de krant ver beneden journalistiek peil blijft......

Voor alle duidelijkheid, dit is Chris Thünnessen (bron foto:quotenet.nl):


Ook het Dagblad Suriname gaat vandaag de mist in,met een misleidende kop boven een artikel:


Misleidend, omdat niet Suriname steun uitspreekt aan Venezuela, maar slechts een groepje personen. De kop suggereert echter, dat de Surinaamse regering steun zou uitspreken. Op geen enkele wijze heeft de regering nog formeel gereageerd op recente ontwikkelingen in Venezuela.

zondag 15 maart 2015

De West probeert interessant te zijn....met 'de hand weten te leggen op'

De krant legt hand op iets dat dagen eerder al op De Surinaamse Krant werd gepubliceerd

Bronvermelding chiquer dan 'hand weten te leggen op'...

15-03-2015 Door: Paul Kraaijer


Paramaribo – De Surinaamse avondkrant De West, die niet vies is om de waarheid wat geweld aan te doen en ieder geval nu en dan pretendeert een of andere primeur te hebben, doet in haar editie van zaterdag 14 maart 2015 weer eens gemaakt en misplaatst interessant.


'Charme offensief advocaten Dino Bouterse' dat is de kop boven een artikel dat begint met deze alinea:

'Het advocatenteam, dat presidentszoon Dino Bouterse heeft bijgestaan in de rechtszaak die het Amerikaans Openbaar Ministerie in New York tegen hem had aangespannen, heeft door middel van een charme offensief getracht een lagere straf te bewerkstelligen voor hun cliënt. Dit blijkt uit hun 31 pagina’s tellend pleidooi ‘Sentencing memorandum for defendant Dino Bouterse’, waar de redactie van De West de hand op heeft weten te leggen. (…)'


Let wel: '(...) waar de redactie van De West de hand op heeft weten te leggen. (…)'
De hand op heeft weten te leggen? Dat klinkt interessant, dat klinkt spannend en dat klinkt alsof er grondige journalistiek is bedreven. Maar, grondige journalistiek in Suriname bestaat. Dus, bij het lezen van een dergelijke zin moet bij lezers al een alarmbelletje gaan rinkelen.

Dus, ere wie ere toekomt, De Surinaamse Krant publiceerde de tekst van dat pleidooi al op 10 maart als een zogenoemde Scribd-document (zie onderaan).

Het is natuurlijk niet uitgesloten dat De West via die weg de hand heeft weten te leggen op het Amerikaanse document. Immers, waarom kan De West niet gewoon vermelden hoe zij aan het document is gekomen?

Het is niets meer en niets minder dan 'interessant doenerij' van de Surinaamse avondkrant. Dat document is, behalve dat het al op 10 maart op de website De Surinaamse Krant verscheen, gewoon vrij beschikbaar op het internet.... Je hoeft er dus geen hand op weten te leggen, je kunt gewoon de bron vermelden. Maar, een bron vermelden gaat De West niet gemakkelijk af, daar zijn legio voorbeelden van.

Het document zoals op 10 maart gepubliceerd op de nieuwswebsite De Surinaamse Krant:

Drie Indiase Chetak-helikopters voor luchtmacht Suriname zijn mogelijk miskoop

(Bron foto: gov.sr)
Indiase actiegroep echtgenotes legerofficieren wil Chetak uit Indiase luchtmacht 

Afgelopen 20 jaar in India zo'n 190 crashes en bijna 300 doden met helikopters 

15-03-2015  Door: Paul Kraaijer/De Surinaamse Krant


Amsterdam/Paramaribo – De Surinaamse minister van Defensie Lamuré Latour heeft afgelopen vrijdag, 13 maart, op het lokale vliegveld Zorg & Hoop in Paramaribo drie Indiase Chetak-helikopters overhandigd aan de Surinaamse Luchtmacht, waarmee ook meteen de Luchtmacht nieuw leven werd ingeblazen. De helikopters, de Indiase versie van de Franse Aérospatiale Alouette III, waren al in 2009 door de regering Venetiaan-Sardjoe gekocht voor 13.407.000 Amerikaanse dollar bij Hindustan Aeronautics Limited (HAL) in India.

Ex-Defensieminister Ivan Fernald stond aan het hoofd van een delegatie, bestaande uit ex-directeur Dennis Kamperveen en luitenant-kolonel Jerry Slijngard, die begin 2009 een bezoek bracht aan India om de bestelling te plaatsen. De bedoeling was om de nieuwe helikopters onder andere in te gaan zetten voor het verplaatsen van troepen. Indien nodig zouden ze ook kunnen worden ingezet voor gevechtsdoeleinden, zo berichtte De Ware Tijd begin februari 2009.

De helikopters zijn de afgelopen maanden in samenwerking met Indiase technici in Suriname geassembleerd. Een groep soldaten is naar India geweest om opgeleid te worden tot piloot en technicus.

Liever niet....
Volgens Latour zullen de toestellen bij gaan dragen aan het duurzaam verbeteren van de luchtmobiele capaciteit van de Luchtmacht. Hij liet overigens tegenover de nieuwswebsite Starnieuws weten, liever andere helikopters te hebben gehad, maar ze waren al aangeschaft door de vorige regering. Melvin Linscheer, hoofd van het Bureau Nationale Veiligheid (BNV), liet eind 2013 al weten dat de Chetak-helikopters niet te gebruiken zouden zijn in Suriname. ‘Ze zijn te duur en kunnen niet over lange afstanden vliegen’, was zijn lezing destijds.
De drie helikopters blijven vooralsnog op de basis te Zorg & Hoop. De geplande posten in Nickerie en Albina zijn nog niet gereed.


Blij met....
Alle betrokkenen lijken zeer ingenomen te zijn met de komst van de drie Indiase helikopters. Media berichten er uitgebreid over, maar, zoals gewoonlijk, oppervlakkig. Iedereen lijkt opgetogen te zijn, met de in feite oude, in elkaar gezette, helikopters. Suriname kan nu ook eindelijk weer spreken van een eigen heuse Luchtmacht. De Luchtmacht had in maart vorig jaar besloten zijn volledige vloot vliegtuigen van de hand te doen. Het ging om zes kleine, onbewapende toestellen. Verscheidene toestellen waren al meer dan tien jaar defect en hadden praktisch nooit gevlogen. Het ging om drie toestellen van de Britse fabrikant Britten-Norman, een Cessna uit de Verenigde Staten en twee Spaanse Casa-vliegtuigen die in 1999 door Suriname waren gekocht. Sindsdien stonden ze weg te roesten in een loods, nauwelijks vlieguren op de teller.

Verzet in India tegen Chetak-helikopters
Maar, er zijn kanttekeningen te plaatsen bij alle vreugdekreten bij de komst van de Indiase wentelwiekjes.
In de eerste plaats uiteraard de jaren dat het heeft geduurd, sinds de aankoop, alvorens de helikopters werkelijk inzetbaar zijn geworden.
Maar, in de tweede plaats, en niet onbelangrijk, de veiligheid van de toestellen. Immers, toeval of niet, deze week, 12 maart, overhandigde een groep echtgenotes van Indiase legerofficieren, de Army Wives’ Agitation Group, die met 30 tot 40 jaar oude Chetak en Cheetah helikopters vliegen, een petitie aan de Indiase minister van Defensie Manohar Parrikar, aldus de Times of India. De eerste Chetak werd al in 1965 geleverd.  De groep vrouwen wil dat de toestellen uit het leger worden verwijderd. Niet bekend is in welk jaar de drie 'Surinaamse' Chetak-helikopters zijn gebouwd. HAL was vooralsnog niet bereikbaar voor een reactie.

In de laatste 20 jaar waren deze type helikopters betrokken bij 191 crashes. Bij die crashes verloren 294 mensen het leven. Gemiddeld zijn er jaarlijks drie tot vier ongelukken. Het laatste ongeluk gebeurde op 1 oktober 2014 toen een Cheetah-helikopter neerstortte in Uttar Pradesh waarbij twee piloten en een technicus het leven verloren.

Inmiddels heeft de Indiase minister van Defensie laten weten te overwegen om de Cheetah en Chetak met pensioen te laten gaan. Volgens de website van HAL heeft het bedrijf ruim 350 Chetak-helikopters geproduceerd en verkocht. De meeste toestellen zijn in India zelf in gebruik en slechts een paar exemplaren zijn geëxporteerd en wel naar Suriname en Namibië.

De lange vlucht van HAL in India naar Surinaamse Luchtmacht
Toch heeft de Surinaamse regering Venetiaan-Sardjoe in 2009 besloten om drie Chetak-helikopters in India te kopen, terwijl ook toen al bekend moet zijn geweest, dat diverse helikopters in India waren neergestort. Na die aankoop bleef het lange tijd opmerkelijk stil rond de Chetak-helikopters.

Pas op 7 juli 2012 verschenen berichten dat de drie in 2009 bestelde helikopter door India waren 'afgebouwd'. Directeur John Achong van het ministerie van Defensie en luitenant-kolonel John Antonius waren naar India afgereisd om de toestellen te bezichtigen en enkele afspraken af te ronden. Rond oktober dat jaar zouden enkele legerofficieren en technici naar India reizen voor een training van vier tot zes maanden om te leren vliegen met de Chetak en om onderhoud te kunnen plegen aan de toestellen. Maar, geen enkele legerofficier vertrok in oktober naar India.
Op de website van Hindustan Aeronautics Limited (HAL-India) stond vermeld, dat er plannen waren om sinds maart 2010 negen piloten uit Suriname te laten trainen op de HAL Rotary Wing Academie te Bangalore.

Minister Latour maakte op 5 december 2012 in het Surinaamse parlement, De Nationale Assemblee, bekend dat een van de lang verwachte Indiase helikopters gereed was, getest en goed bevonden. De twee overige toestellen zouden volgens de bewindsman worden klaargestoomd voor een testperiode. Hij liet ook weten, dat communicatie met India inzake de helikopters niet naar tevredenheid verliep en gebruikte in dat verband het woord 'moeizaam'. Verder maakte hij bekend, dat in december tien militairen naar India zouden vertrekken voor een training in onderhoud van de toestellen. Als alles volgens plan zou verlopen, zouden vervolgens in januari 2013 aspirantpiloten naar India afreizen om te leren vliegen met de Chetak.

De tien militairen vertrokken daadwerkelijk en wel op 26 december 2012 voor een training, zo liet Latour weten in gesprek met de Times of Suriname op 7 januari 2013. De training zou drie maanden gaan duren.

De minister zei ook, dat hij nog niet kon aangeven wanneer de helikopters naar Suriname overgevlogen zouden worden. Volgens hem was er eerder sprake van een slechte communicatie van de zijde van India, wat de levering van de helikopters aan Suriname heeft belemmerd. Toen reageerde India niet altijd op vragen van Suriname. En ook op 7 januari 2013 zei Latour, dat India nog moest laten weten wanneer militairen konden vertrekken voor een training.

Op 7 februari 2013 overhandigde HAL symbolisch aan John Achong van het Surinaamse ministerie van Defensie twee Chetak helicopters tijdens de Aero India 2013 Air Show in Yelahanka, Bangalore


Kritische geluiden eind 2013 over nut Chetak voor Suriname
Eind 2013 waren er plotseling kritische geluiden te horen over de Chetak. Melvin Linscheer, directeur van het Bureau Nationale Veiligheid, kwam met de mededeling dat er nogal wat aan de hand zou zijn met de toestellen en dat ze een miskoop zijn. Ook zou veel te veel zijn betaald voor de Chetaks. De door de regering Venetiaan aangeschafte toestellen zouden ruim tien miljoen dollar te duur zijn. ‘Wij zouden deze aankoop niet hebben gedaan’, zei Linscheer dinsdag 26 november 2013, in de Times of Suriname.
Volgens Linscheer gaat het om eenmotorige heli’s die, naar zijn zeggen, niet geschikt zouden zijn voor operaties op zee of het verre binnenland. De Chetak is eerder geschikt voor tactische operaties op korte afstand. In Suriname is juist behoefte aan materieel voor de lange afstand vanwege de ruimtelijke uitgestrektheid. Opereren met de Chetak betekent dat meerdere tussenstops gemaakt moeten worden. De toestellen hadden al ten tijde van de regering Venetiaan in gebruik moeten zijn, maar steeds weer was er een andere reden voor uitstel van de levering, aldus de Times of Suriname.

Minister Latour reageerde pas maandag 16 december 2013 op de kritische geluiden van Linscheer. Hij zei in het Dagblad Suriname, dat de Chetak-helikopters uit India wel in Suriname zijn te gebruiken, maar hij weigerde - opmerkelijk genoeg - verdere tekst en uitleg te geven.

Ruim een jaar later, 29 januari 2015, werd de eerste Chetak helikopter uit India door Indiase technici in Suriname in elkaar gezet. Een dag later zou een tweede toestel geassembleerd worden gevolgd door het derde. Technici en piloten van de Surinaamse Luchtmacht liepen mee met de Indiërs. De onderdelen arriveerden in 2014 in Suriname. De Surinaamse piloten mogen vooralsnog alleen onder leiding van Indiase piloten boven Surinaams grondgebied vliegen.


Noot:
Het Assembleelid Carl Breeveld (DOE) stelde dinsdag 31 maart 2015 vragen aan de regering, tijdens de behandeling van de begroting 2015 in De Nationale Assemblee, vragen over de vermeende veiligheid van de drie Chetak-helikopters. De vragen werden echter door de regering genegeerd:


donderdag 12 maart 2015

'Journaliste' Seshma Bissesar en Dagblad Suriname trachten bewust politicus te beschadigen

Hoe geloofwaardig is Bissesar.....
Freelance 'journaliste' levert  gedateerde foto's dansende Brunswijk aan krant

Hoofdredacteur beweert geen 'ruimte' te hebben om aangeleverde informatie te controleren

12-03-2015 Door: Paul Kraaijer


Paramaribo – Suriname maakt zich op voor de verkiezingen op 25 mei. Politici en leden van politieke partijen zoeken plotseling hun heil bij andere partijen, over en weer wordt gescholden en met vuil gesmeten, het land wordt vol geplant met bontgekleurde partijvlaggen, partijen houden hun zogenoemde 'massameetings' en politici schromen er niet voor om collega's te besmeuren. Bij dit alles wordt gretig gebruik gemaakt van de lokale media, die maar wat graag smullen van alle verdachtmakingen, geruchten en heibel rond politici en politieke partijen. Over de inhoud van partijprogramma's, voor zover die er zijn, wordt totaal niet gesproken of geschreven. Het gaat en draait vooral om personen.

Afgelopen weekeinde en maandag was de voorzitter van de politieke partij ABOP (Algemene Bevrijdings- en Ontwikkelings Partij), Ronnie Brunswijk, het slachtoffer van vuilsmijterij. In het weekeinde verschenen een paar foto's op social media, Facebook, waarop een met een jongedame dansende Brunswijk is te zien. Die foto's zouden afgelopen zaterdag zijn gemaakt op het verjaardagsfeest van de ABOP-voorzitter in het Ronnie Brunswijk Stadion in Moengo. Let wel, zouden zijn gemaakt..... Reacties op Facebook logen er niet om: het zou een presidentskandidaat onwaardig zijn om zo te dansen, het zou ordinair zijn om toch wel op een bekende Surinaamse manier te dansen, te schuren. Maar, ook aanhangers/sympathisanten van Brunswijk en partijleden lieten hun stem horen. Uit dat kamp werd vooral beweerd, dat de foto niet afgelopen zaterdag zouden gemaakt, maar maanden geleden op een familiefeestje van de partijvoorzitter.

Dagblad Suriname beschadigt wel overwogen Brunswijk
Het werd allemaal nog onsmakelijker toen maandag het Dagblad Suriname twee van de gewraakte foto's op haar voorpagina publiceerde met een insinuerende begeleidende tekst. Nog meer reacties volgden. Maar, nu kreeg ook de krant onder uit de zak. Immers, met welke intenties had de krant die foto's geplaatst? Feitelijk ging het niet om nieuws, maar leek het een doelbewuste poging om Brunswijk te beschadigen.


Hoofdredacteur Chandra Algoe liet dinsdag 10 maart in de Ware Tijd weten, dat de foto's waren aangeleverd dor een 'freelancer'. Die freelancer is Shesma Bissesar van het zogenoemde persbureau Algemeen Surinaams Persbureau, ASP. 'Wij hebben het geplaatst, omdat wij uitgaan van de integriteit van onze freelancers', zei Algoe die ook nog beweerde 'dat er niet altijd ruimte is de aangeleverde informatie te controleren'. Dat is natuurlijk onzin, immers als hoofdredacteur moet je ervan overtuigd zijn dat alle informatie die binnenkomt juist is en dus ook wel gecontroleerd.
Algoe: 'Als iemand zich een persbureau noemt gaan wij uit van de integriteit van dat bureau.' Maar, dan moet dat persbureau nog wel serieus zijn en zeker productief en dat is niet meer het geval en kennelijk is Algoe daarvan niet op de hoogte.

Geloofwaardigheid Bissesar en ASP in geding
Volgens Algoe heeft Bissesar beweerd, dat zij zaterdag ook in het Ronnie Brunswijk Stadion in Moengo was, waar de foto zou zijn gemaakt. De ABOP-voorzitter heeft al laten weten, dat als er niet corrigerend wordt opgetreden, er een rechtszaak tegen de krant zal volgen. Het Dagblad Suriname heeft als gevolg van dit incident elke samenwerking met het ASP – en dus waarschijnlijk met Bissesar – opgezegd, voor zover dat persbureau nog bestaat.

tegen de Ware Tijd zegt Bissesar, dat zij de foto van haar bronnen heeft gekregen. 'Ik heb netwerken. Als de ABOP vindt dat het niet zo is, laten zij het bewijzen.'

Bissesar stelt, dat zij de confrontatie met de ABOP aangaat en er bij blijft dat de foto op de verjaardag van Brunswijk is geschoten in Moengo. Verder beweert ze, dat er nog meer is dat zij zal publiceren over de voorzitter en de ABOP. Haar beweringen komen zeer ongeloofwaardig en onbetrouwbaar over.

Niet de eerste keer in de fout.....
Het is ook niet de eerste keer, dat deze dame – die kennelijk vindt dat zij heel wat is, maar in feite de journalistiek schaadt – in de fout is gegaan. De Surinaamse avondkrant De West sloeg in haar editie van 5 januari dit jaar behoorlijk de plank mis met een artikel, geschreven door Bissesar, over de populaire en grote Combé Markt in Paramaribo onder de kop 'Staat heeft torenhoge rekeningen bij Combémarkt’. Een dag later meldde de krant, dat de leiding van de markt geschokt op het artikel heeft gereageerd. Combé Markt beklaagde zich bij de krant onder meer er over, dat de informatie bezijden de waarheid was, hetgeen reden was voor de redactie van De West om het onderwerp opnieuw te bekijken, zo schreef de krant:

'De redactie komt tot de conclusie, dat is nagelaten belangrijke passages in het bericht genoegzaam te verifiëren, ten einde die te kunnen staven. De krant gaat derhalve ervan uit, dat het bovengenoemd bericht niet op waarheid berust. De West biedt haar verontschuldigingen aan voor het ongerief dat dit bericht met zich heeft meegebracht.'

Het zogenoemde persbureau van Bissesar lijkt overigens inmiddels een stille dood te zijn gestorven. Op de Facebookpagina van het ASP dateert het laatste bericht van 5 september 2014 met een artikel 'Dalai lama weer niet welkom in Zuid-Afrika' en de eigen website van het 'persbureau' blijkt offline te zijn.
Freelancer Bissesar blijkt inmiddels ook onderdak te hebben gevonden bij het Nederlands-Surinaamse magazine Parbode, dat in 2014 een aantal rechtszaken aan de broek kreeg vanwege onzorgvuldige berichtgeving.....

Bissesar is als VWO-scholiere bij omroep Rapar Nickerie in de wereld van de media gerold, maar haar journalistieke carrière begon ze bij Sky Radio & Televisie van de familie Lall Mohamed. Bissesar is ook als freelancer werkzaam voor Radio 10 en De West.
Alle mediabedrijven die gebruikmaken van het aangeboden werk van Bissesar zouden moeten overwegen om niet meer met die dame en haar vermeende persburootje samen te werken.

SVJ: Krant tracht publieke opinie te beïnvloeden
De Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) heeft vandaag, woensdag 11 maart, bij monde van haar voorzitter Wilfred Leeuwin, via de Ware Tijd gereageerd op de ophef rond de gepubliceerde Brunswijk-foto's in het Dagblad Suriname. Volgens Leeuwin is met de publicatie van de foto geprobeerd de publieke opinie te beïnvloeden. 'De publicatie dreigt naar stigmatisering en discriminatie. Waarom mag hij niet zo dansen?'

Zowel krant als Bissesar verantwoordelijk voor publicatie foto's
Volgens de SVJ-voorzitter kan de krant haar verantwoordelijkheid niet schuiven in de schoenen van de schrijfster en vraagt zich af wat de bedoeling van de productie is. 'Het is een opruiend stuk over zijn privé. Waar gaan wij naar toe als media?', vraagt hij zich af. Volgens hem hoort zo'n foto niet thuis in een dagblad. Leeuwin heeft gelijk.

Maar, natuurlijk is Bissesar ook verantwoordelijk. Zij heeft, om haar moverende redenen, die foto's aan de krant geleverd en blijft volhouden dat ze zaterdag 7 maart zijn gemaakt op het feestje in Moengo terwijl Brunswijk al heeft verklaard, dat ze maanden geleden op een familiefeestje zijn geschoten. Hij krijgt bijval van partijleden.

'Journaliste' moet geen politieke spelletjes spelen door gedateerde foto's aan te leveren
Het bevreemdt Leeuwin, dat de hoofdredacteur van het Dagblad Suriname heeft gesteld 'geen tijd' te hebben 'om alles te controleren'. Verder vindt hij, dat onverantwoordelijkheid de krant te verwijten valt en niet de persoon die het materiaal heeft aangeleverd.
Maar, toch is ook Bissesar absoluut onverantwoordelijkheid te verwijten. Deze dame beweert journaliste te zijn. Is dat werkelijk zo, dan zou ze moeten weten dat ze naar waarheid moet berichten en niet willens en wetens 'politieke spelletjes' moet spelen door gedateerde foto's aan te leveren in een periode waarin politieke partijen en hun voorzitters verwikkeld zijn in verkiezingscampagnes en dus ook Brunswijk.

SVJ moet Bissesar niet in bescherming nemen, maar uit het veld verwijderen....
De conclusie zou niet anders kunnen zijn, dan dat zowel Bissesar als het Dagblad Suriname bewust met de publicatie van de foto's ABOP-voorzitter Brunswijk hebben willen beschadigen. Deze dame hoort niet thuis in het journalistieke metier. Hopelijk gaat bij de SVJ ook dat besef komen en neemt die haar niet langer in bescherming, zoals ze nu doet, door de verantwoordelijkheid alleen bij de krant te leggen. De vrouw zou uit het veld moeten worden verwijderd en de SVJ weet heel goed hoe ze dat moet doen.....

dinsdag 10 maart 2015

De zaak Dino Bouterse - Deel 7 - 6 januari 2015 - 10 maart 2015: Dino veroordeeld tot 16 jaar en 3 maanden cel

Zoon president Suriname in VS verdacht van wapen- en drugshandel en betrokkenheid bij Hezbollah

De rechtszaak

06-01-2015  Door: Paul Kraaijer


Een overzicht (vervolg)


06 januari 2015
Uitspraak in zaak Dino Bouterse laat nog zo'n twee maanden op zich wachten

Geplande zitting bij rechtbank Manhattan uitgesteld


Dino Bouterse zal nog zeker een maand of twee moeten wachten voordat vonnis wordt gewezen in de strafzaak die de Amerikaanse Justitie tegen hem heeft aangespannen. Rechter Shira Scheindlin had aanvankelijk 6 januari 2015 uitspraak willen doen, maar de zitting bij de rechtbank in Manhattan, New York, ging niet door.

'De zaak is nog in behandeling. De rechter moet nog uitspraak doen en dat wordt verwacht binnen een maand tot twee maanden. Er zal zeker een veroordeling komen en alleen de hoogte van de straf zal worden bepaald,' schreef de Ware Tijd te hebben vernomen van 'een goed ingevoerde bron'.

Lokale Amerikaanse media en ook het Openbaar Ministerie in New York berichten overigens 6 januari met geen letter over het niet doorgaan van de zaak tegen Dino Bouterse vandaag.


09 januari 2015
Edmund Muntslag wordt door Trinidad & Tobago aan de VS uitgeleverd
Muntslag mede-verdachte in cocaïnesmokkel zaak Dino Bouterse


Edmund Muntslag wordt door Trinidad & Tobago uitgeleverd aan de VS. Rechter Marcia Ayers-Caesar heeft donderdag 8 januari 2015, in hoofdstad Port of Spain bepaald, dat Muntslag mag worden uitgeleverd aan Amerika. De Amerikaanse overheid wil de Surinamer berechten voor vermeende samenzwering om tien kilo cocaïne de VS binnen te smokkelen.

In een laatste poging om uitlevering te voorkomen, heeft zijn advocaat Keith Schotland na het geding aangegeven, dat zijn cliënt van plan is een 'habeas corpus' bevelschrift naar de Hoge Raad in Port of Spain te sturen om hem vrij te laten uit de gevangenis, aldus de Trinidad Express van 8 januari. Op basis van het 'habeas corpus' principe heeft een ieder die zonder rechterlijke tussenkomst de vrijheid is ontnomen recht op een spoedig rechterlijk oordeel daarover.


Muntslag wordt samen met Dino Bouterse ervan beschuldigd drugs te hebben gesmokkeld naar de VS tussen december 2011 en augustus 2013.


Tijdens de hoorzitting gisteren in Port of Spain, zei rechter Ayers-Caesar, dat ze tevreden was dat er voldoende bewijsmateriaal was gepresenteerd door de advocaten die de Amerikaanse staat vertegenwoordigden die de uitlevering van Muntslag rechtvaardigen.


Muntslag (30) werd tijdens het proces op de hoogte gehouden van wat er werd gezegd door de Nederlandse tolk Zaitoen Badloe-Klaverweide.

De advocaten van Muntslag hebben tot 23 januari de tijd om een bevelschrift in te dienen.




10 februari 2015
Advocaten Dino Bouterse hebben meer tijd voor verdediging nodig

Strafbare feiten begaan door uitlokking: advocaten willen meer strafvermindering

De advocaten van Dino Bouterse hebben opnieuw meer tijd gevraagd voor zijn verdediging bij de rechtbank te Manhattan, New York (VS). De rechter zou dinsdag 10 februari 2015 vonnis vellen, maar de zaak is voor de derde keer uitgesteld en nu tot 10 maart, aldus  Starnieuws.

De verdediging van Dino Bouterse stelt meer tijd nodig te hebben. Dino heeft op basis van het Amerikaanse rechtssysteem een gedeelte schuldbekentenis afgelegd, nadat hij in eerste instantie verklaarde onschuldig te zijn.

De advocaten van Dino gaan na hoe zij meer strafvermindering kunnen bedingen. De verdediging voert aan, dat Dino de ten laste gelegde strafbare feiten heeft begaan op basis van uitlokking. Hij zou 2 miljoen Amerikaanse dollar ontvangen voor onder andere het voorzien van een permanente basis voor de Libanese terreurorganisatie Hezbollah in Suriname voor aanvallen op de VS. Ook de smokkel van cocaïne zou volgens Kanhai zijn gebeurd op basis van de vraag van Amerikaanse undercover agenten


09 maart 2015
Dag van de waarheid voor Dino Bouterse



10 maart 2015
Rechter in Manhattan, New York, doet vandaag uitspraak in zaak Dino


Advocaat Irwin Kanhai is ervan overtuigd, dat Dino Bouterse (42) in Suriname, Nederland, Frankrijk of Duitsland niet zou worden veroordeeld. 'Het systeem in Amerika is heel anders. Daar weet je nooit hoe het zal lopen. De verdediging heeft er alles aan gedaan om zoveel mogelijk zaken op een rijtje te zetten. Er is ook veel materiaal in Suriname verzameld', zegt Kanhai dinsdag 10 maart 2015, op Starnieuws in reactie op de uitspraak later die dag door een rechter in Manhattan, New York, in de geruchtmakende zaak tegen de zoon van de Surinaamse president. 

In het proces zijn schriftelijk stukken gewisseld. Maatschappelijk werkers uit de Verenigde Staten zijn in Suriname geweest en hebben diverse mensen uit zijn omgeving gehoord. 'De rechter in de VS kan dan een goed beeld krijgen van wie Dino is en dat hij zich absoluut niet bezighield met terrorisme of Hezbollah. Hier is sprake van infiltratie door Amerikaanse agenten. Wij geloven in de onschuld van onze cliënt', aldus Kanhai. Met het onderzoek in Suriname wordt gehoopt op strafvermindering.

De advocaten van Dino hebben eerder in een verklaring gesteld, dat hun cliënt nooit een voorstander is geweest van een terroristische organisatie. Hij zou daarom nimmer hulp verlenen aan een dergelijke organisatie. De aanklacht is volgens het advocatenteam geïnitieerd en uitgedacht door de Amerikaanse regering. De beschuldiging is een belediging aan het adres van Dino en het Surinaamse volk, stelden zij.

Dino wordt beschuldigd van poging tot cocaïnesmokkel naar de Verenigde Staten, illegaal wapenbezit en verdenking van ondersteuning van de Libanese terreurorganisatie Hezbollah. Volgens de Amerikaanse Justitie zijn er audio- en video-opnamen van ontmoetingen - met undercoveragenten van de DEA, het Amerikaanse drugsagentschap - waarin Dino toezeggingen deed om mee te zullen werken aan het opvangen van Hezbollah-leden in Suriname. Hij zou hen ook voorzien van valse paspoorten.

In ruil voor strafvermindering heeft Dino een gedeeltelijke schuldbekentenis afgelegd, waardoor een verdere inhoudelijke behandeling van de zaak niet meer nodig is en volstaan kan worden met een uitspraak en vonnis.

Dino werd op 29 augustus 2013 in de Panamese hoofdstad Panama Stad aangehouden en dezelfde dag nog uitgeleverd aan de VS


10 maart 2015
Dino veroordeeld tot 16 jaar en 3 maanden cel

Zoon van president Bouterse had gedeeltelijke bekentenis afgelegd in ruil strafvermindering


De zoon van de Surinaamse president Desi Bouterse, Dino Bouterse, moet 16 jaar en drie maanden de cel in. Dat besloot de rechtbank in Manhattan, New York (VS), dinsdag 10 maart 2015.

Dino Bouterse sloot eerder een deal met het Openbaar Ministerie in New York. Hij zou een lagere straf krijgen in ruil voor een gedeeltelijke schuldbekentenis. Hij bekende daarom een samenzwering om de Libanese terreurorganisatie Hezbollah te steunen en de smokkel van 10 kilo cocaïne. Volgens Amerikaanse aanklagers is de zoon van de president van Suriname ook verantwoordelijk voor wapenhandel.

Uit de aanklacht blijkt dat op 1 februari 2013 twee infiltranten van de Amerikaanse DEA op bezoek kwamen bij Dino in Suriname. Zij gaven zich uit voor Mexicaanse drugshandelaren. In dit gesprek gaf Dino aan dat hij hen kon 'faciliteren' bij drugssmokkel en het kopen van wapens.
Op 28 juni 2013 bezochten de Amerikaanse infiltranten Dino Bouterse in zijn kantoor. Er werd gesproken over het smokkelen van 450 kilo cocaïne naar de VS. Dino haalde uit een kluis een pakketje van een kilo. Handlanger Quincy Muntslag (die vastzit op Trinidad & Tobago en wacht op uitlevering naar de VS) zei dat het was behandeld met chemicaliën waardoor 'de honden op de luchthaven het niet kunnen ruiken'. Vervolgens pakte Dino Bouterse een raketwerper uit zijn kluis en gaf die aan een van de DEA-agenten.
In juli overlegde hij in Suriname een paar keer met Amerikaanse agenten over het opzetten van een basis voor Hezbollah in Suriname. Eind juli reisde hij naar Griekenland om met zijn contacten concrete plannen te maken.

De rechter had Bouterse dertig jaar tot levenslang kunnen geven, maar hield het bij 195 maanden. De Amerikaanse aanklager had beweerd, dat Bouterse de Libanese terreurgroep Hezbollah zou hebben geholpen bij het het beramen van aanlagen op de Verenigde Staten. Bouterse zou Hezbollahleden wapens gaan verschaffen. Maar, de rechter ging daar niet in mee. 'Het is niet bewezen dat met deze wapens een aanslag op Amerika zou worden gepleegd. Ook blijkt uit het verleden niet dat Dino Bouterse een terrorist is of dat hij met terrorisme sympathiseerde. Zijn hebzucht kreeg grip op hem.'

Dino probeerde een basis voor de Hezbollah op te zetten in Suriname en drugs- en wapenhandel te bedrijven, onder meer vanuit zijn kantoor bij de Surinaamse antiterreureenheid CTU. Dit bleek uit opgenomen gesprekken tussen hem en infiltranten van de Amerikaanse drugsbestrijdingsdienst DEA.

'Een zware straf', aldus de advocaat van Bouterse na de rechtszaak, zo bericht het NRC in Nederland. Dino Bouterse, die in de rechtszaal verscheen in zijn gevangenispak, leek opgelucht. Hij stak na de uitspraak zijn duim op naar zijn moeder en salueerde naar zijn familie op de publieke tribune.

'Denk alsjeblieft aan mijn elf prachtige kinderen in de leeftijd van twee tot negentien jaar, die niet zullen opgroeien met een vader', zei Bouterse in zijn slotpleidooi tegen de rechter. 'Ik schaam me diep voor wat ik deed. Ik zal mijn tijd in de gevangenis nuttig gebruiken en zal landbouw gaan studeren zodat ik straks als ik vrijkom, voor mijn familie kan zorgen.'

Het is in de VS gebruikelijk dat verdachten een gedeeltelijke bekentenis afleggen in ruil voor strafvermindering. Daarover worden afspraken gemaakt tussen aanklagers en verdediging. De rechter moet zo'n deal bekrachtigen.

Dino Bouterse werd in augustus 2013 op verzoek van de Amerikanen in Panama gearresteerd op basis van een infiltratieactie. Zo overlegde Dino Bouterse in juli 2013 in Suriname een paar keer met Amerikaanse agenten over het opzetten van een basis voor Hezbollah in Suriname. Eind juli reisde hij naar Griekenland om met zijn contacten concrete plannen te maken. Dino zou twee miljoen Amerikaanse dollar van de undercoveragenten ontvangen.

De vermeende Hezbollahbaas vertelde dat zijn organisatie tegen de Amerikanen vecht. 'Je hebt ingestemd om onze jongens te ontvangen, zodat ze kunnen worden getraind en dat ze kunnen blijven voor later uit te voeren operaties. Ga je akkoord?', vroeg de infiltrant. 'Ja', antwoordde Bouterse.

De verzwaarde Hezbollah-aanklacht tegen Dino Bouterse:




10 maart 2015
Vonnis Dino Bouterse in internationale media en
pleidooi advocaten Dino 2 maart 2015: