Contract IJmuidens sleep- en bergingsbedrijf Iskes in Frans Guyana biedt ook mogelijkheden voor Suriname

Directeur Van de Graaf van Iskes' partner Baggerbedrijf de Boer: 'Wij zijn er klaar voor en gaan liever vandaag dan morgen aan de slag in Suriname'

31-12-2015  De Surinaamse Krant/Paul Kraaijer


Het IJmuidense sleep- en bergingsbedrijf Iskes Towage & Salvage gaat aan de slag in Zuid-Amerika. In Frans Guyana start het bedrijf sleepdiensten in de havensteden Cayenne en Kourou, in een joint-venture met het Nederlandse baggerbedrijf De Boer (Foto:Delta Queen, zelfvarend kraanponton - Bron: baggerbedrijf De Boer). Dat berichtte gisteren het Haarlems Dagblad.

Het gaat om een project van twaalf jaar met een totale waarde van honderd miljoen euro, aldus Iskes-directeur Ronald Vergouwen. Beide havens liggen aan rivieren.

Probleem is echter, dat deze rivieren dichtslibben met modder uit de regenwouden en daarom moet er continu gebaggerd worden. Het baggeren gaat baggerbedrijf De Boer doen.

De sleepdiensten in Frans Guyana zijn nieuw, op verzoek van de lokale autoriteiten, omdat steeds grotere schepen de haven aandoen, maar de baggerwerkzaamheden worden al jaren op continue basis verricht, waarbij Baggerbedrijf de Boer, gevestigd in Sliedrecht, de laatste 12 jaar de haven van Cayenne (Degrad des Cannes) op diepte heeft kunnen houden en nu komt Kourou er dus bij, zo laat Hugo van de Graaf, directeur van het baggerbedrijf, vandaag, donderdag 31 december 2015, de redactie van De Surinaamse Krant weten.

Maar, waarom hebben Iskes/De Boer niet gekozen voor Suriname en activiteiten in de in de regio zeer goed bekend staande haven van Paramaribo en een rivier, de Surinamerivier, die ook nog deels moet worden uitgebaggerd?

'Vanuit onze aanwezigheid in Cayenne hebben we al verschillende kleinere baggerprojecten in Suriname gedaan en zijn we ook regelmatig in gesprek geweest met verschillende instanties over het uitbaggeren van de Surinamerivier', aldus Van de Graaf.

'Tweemaal is er zelfs een tender geweest om de werkzaamheden uit te laten voeren waar ons bedrijf aan mee heeft gedaan. De eerste in 2008, die echter vanwege het vertrek van een grote financier, Billiton, indertijd is afgezegd. Wij hebben toen voorgesteld om een gereduceerdere verdieping te realiseren om het project alsnog betaalbaar te maken. Hiermee is de MAS (Maritieme Autoriteit Suriname) aan de slag gegaan en heeft in 2013 een nieuwe tender uitgeschreven op basis van die kleinere verdieping. Ons bedrijf heeft die tender toen ook gewonnen. Helaas vond het project echter weer geen doorgang, omdat er enkele – met name technische, niet eens zozeer financiële - problemen waren met de financiering.'

Van de Graaf zegt te hebben begrepen dat momenteel nog steeds, zij het op een wat laag pitje, gekeken wordt of het project alsnog gerealiseerd zou kunnen worden. 'Uiteraard hopen wij daar dan bij te kunnen zijn.'

Door de combinatie van bagger- en sleepwerk- zaamheden enerzijds en de combinatie van Cayene en Kourou anderzijds, krijgt, aldus Van de Graaf, de Joint Venture De Boer-Iskes straks een aanzienlijke vloot in de regio, bestaande uit twee grote sleepboten, twee baggerschepen, een  baggerponton (Foto: baggermolen Zeearend - Bron: baggerbedrijf De Boer) en drie meet/assistentievaartuigen, waarvan drie  volledig nieuwe innovatieve en zeer milieuvriendelijke ontwerpen zijn. 'Aardig detail, een voorontwerp is in het verleden zelfs gemaakt met het project Surinamerivier in gedachten en heet op tekening nog steeds 'Paramaribo'.'

Van de Graaf ziet in de nabije toekomst zeker mogelijkheden om in Suriname aan de slag te gaan. Voor hem en zijn bedrijf is het buurland van Frans Guyana niet vreemd.

'Niet alle schepen zijn continue nodig, maar hierdoor hebben we straks wel een overcapaciteit en kunnen we ook voor sleep- en of baggerprojecten elders, zoals in Suriname, een compleet en hopelijk financieel aantrekkelijk pakket aanbieden. Mogelijk brengt het contract in Cayenne dus in Suriname ook sleep- en/of baggerwerken weer iets dichterbij.'

'In het verleden zijn er door de MAS en andere instanties studies gedaan naar de haalbaarheid van het baggerproject en naar wat wij begrepen hebben, zou het project zichzelf moeten kunnen terugbetalen, zelfs in financieel wat mindere tijden. Indien er daarom een gedegen financiering/lening kan worden gevonden bij Surinaamse en/of buitenlandse banken hoeft de overheid hier nu zelf geen geld in te steken en zal het juist activiteit, werkgelegenheid en dus geld op moeten/kunnen leveren. Indien er daarom van alle kanten goede wil is en iemand neemt actief het voortouw, kan het dan ook ineens erg snel gaan. Kortom, aan ons zal het niet liggen, wij zijn er klaar voor en gaan liever vandaag dan morgen aan de slag in Suriname.'

Den Blauwvinger: Gaat het echt zo slecht in Suriname?

COLUMN: Er wordt wat afgeknald

28-12-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Suriname zou zijn gehuld in de dampende nevelen van een financieel-economisch precaire situatie. Mensen jammeren. Prijzen van bijvoorbeeld levensmiddelen en andere producten in supermarkten zijn fors gestegen, tarieven voor het gebruik van stroom en water zijn fors omhoog gegaan alsook de prijs voor een liter benzine aan de pomp - maar, je ziet niet minder verkeer op de weg.

Is het werkelijk allemaal zo erg?

De verkoop en het mogen afsteken van vuurwerk is vanaf zondag 27 december al toegestaan, tot en met 2 januari. En meteen is overal het geknal van vuurwerk te horen, ook in de volkswijken..... en zelfs om vier uur in de ochtend.

Gaat het echt zo slecht in het land? Nee toch?

Mensen jammeren en schreeuwen in dit land nu eenmaal te snel, zonder eerst even na te denken.... Mensen laten hun stem niet horen, op een handjevol zogenoemde, goed bedoelende, actievoerders na, die even een paar dagen via 'protestborden' hun stem hebben laten horen bij het Onafhankelijkheidsplein in het centrum van de stad, Paramaribo, tot deze 'activisten' inzagen, dat de autoriteiten terecht geen oog hadden voor hun kartonnen bordjes en ze eieren voor hun geld kozen en verdwenen om zich te gaan bezinnen op een nieuwe actievorm om 2016 goed te beginnen. Terecht, omdat met kort-door-de-bocht leuzen op krakkemikkige kartonnen protestbordjes nu eenmaal niets wordt bereikt en helemaal niet als die bordjes omhoog worden gehouden door niet meer dan een handjevol onwennige demonstranten die slechts kunnen vertellen, nauwelijks fatsoenlijk onderbouwd, dat zij een ander regeringsbeleid wensen.

Is het werkelijk allemaal zo erg? Neen, luisterend naar de oorverdovende stilte van een zogenaamde jammerende bevolking en het vele geknal van vuurwerk, al op 27 december.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

28 december 2015

Amsterdam-Paramaribo

Den Blauwvinger: Regering laat slecht functionerende districtscommissaris te Brokopondo in haar zetel zitten

COLUMN: Ongeschikte districtscommissaris toont arrogant gedrag en loopt achter feiten aan – Dood door schuld?

Laatste incident is aanvaring met de bewindsvrouwe van Justitie en Politie

25-12-2015 Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Het district Brokopondo zit sinds 9 december 2012 opgescheept met de eigengereide districtscommissaris Ivonne Pinas. Een vrouw die, zo blijkt in de praktijk, voor haar functie niet echt geschikt is. Van huis uit leerkracht, maar verruilde het onderwijs voor de politiek. Van 1996 tot 2000 was ze Assembleelid voor de Nationale Democratische Partij (NDP). Ze huppelt echter als districtscommissaris overal achteraan en lijkt niet daadkrachtig te willen optreden tegen een aantal problemen in haar district. Daarnaast lijkt ze niet de meest makkelijke in de omgang, heeft een arrogante attitude en denkt Jan en Alleman onder haar duim te kunnen houden. Ze schroomt ook niet om Assembleeleden en een minister tegen zich in het harnas te jagen. Al met al ongelooflijk dat ze nog steeds van de regering in haar zetel in het dorp Brokopondo mag blijven zitten.

Men was gewaarschuwd....

Let wel, al voor haar benoeming berichtte de Ware Tijd op 27 juli 2012, dat het onderzoek naar de achtergrond en competentie van kandidaat-districtscommissarissen beter moet. Daarbij moet de regering zich niet alleen verlaten op een justitieel antecedentenonderzoek, maar ook nagaan of betrokkene geen conflicterende belangen heeft in het bestuursgebied dat zal worden toegewezen. Zo werd destijds vernomen uit politieke kringen. Gesuggereerd werd bijvoorbeeld, dat de benoeming van ex-Assembleelid Ivonne Pinas als nieuwe districtscommissaris van Brokopondo geen juiste keuze was. Pinas zou zakelijke belangen hebben in het district en een conflict hebben met delen van de Brokopondo-gemeenschap. De regering had er beter aan gedaan haar in een ander district aan te stellen, zo schreef de Ware Tijd.

Met ongekende arrogantie een bewindsvrouwe durven uit te dagen.....

Deze week joeg ze minister Jennifer van Dijk-Silos van Justitie en Politie tegen zich in het harnas. Pinas sprak tegen, dat zij geweigerd heeft om mee te werken aan een onderzoek naar misbruik van kinderen in haar district en ze ontkende zelfs dat er sprake is misbruik van minderjarigen in haar district. Dat, van de weigering, had Van Dijk-Silos vrijdag 18 december medegedeeld in De Nationale Assemblee tijdens de begrotingsbehandeling. De districtscommissaris had vervolgens de brutaliteit de minister via de media uit te dagen om haar bewering te staven, omdat die niet op waarheid zou berusten. 'Waar ik weet van draag, is dat ik geweigerd heb de minister te ontvangen tijdens haar bezoek aan het district, vanwege het feit dat zij mij niet officieel op de hoogte heeft gesteld van haar komst. Ondanks dat heb ik haar niet belemmerd haar werkzaamheden te verrichten', aldus Pinas in een reactie in een van de lokale media. Overigens bevestigde het ABOP-Assembleelid Diana Pokie, afkomstig uit het Brokopondo-dorp Brownsweg, dat er wel degelijk sprake is van misbruik.

Pinas wil 't liefst met rust gelaten worden

– Pinas had overigens begin september 2013 een aanvaring met toenmalig BEP-Assembleelid Ronny Asabina, afkomstig uit het dorp Klaaskreek in Brokopondo. Hij constateerde zaken in zijn district die niet goed gingen. Het district was volgens hem te vaak negatief in het nieuws gekomen. Zo waren er, aldus Asabina, het incident te Nieuw Koffiekamp waarbij enkele boze porknokkers een auto van IAmGold/Rosebel vernielden, goudwinningsactiviteiten aan de voet van de hulpdammen, diverse berovingen in de goudwinningsgebieden en leefgemeenschappen met als dieptepunt de dood van een winkelier die bij een beroving levend werd verbrand. Asabina vond, dat het district in totaliteit een bijdrage moet leveren aan de ontwikkeling. Brokopondo is in zijn beleving niet alleen het district van energie, goud, hout en andere bouwmaterialen, maar herbergt ook een aantal bezienswaardige en sfeervolle plaatsen en toeristische oorden. ‘Ik denk hierbij aan het Stuwmeer, Tonka Eiland, Ston Eiland, Berg & Dal Eco Resort, Babunhol, Bena Strand en Ananiestrand. Zie daar het belang en de noodzaak voor garantie van veiligheid en een veiligheidsgevoel’, zei de BEP’er destijds.

Pinas voelde zich natuurlijk aangesproken en op haar lange tenen getrapt en reageerde met de opmerking, dat de partij van Asabina tien jaar lang de leiding had in het district Brokopondo. ‘Waarom is er toen niet gezorgd voor de ontwikkeling? Nu moet Asabina niet komen om politiek te bedrijven. In acht maanden heb ik heel wat kunnen realiseren. Laat Asabina mij met rust laten.’

Een maand eerder, 1 augustus 2013, berichtte het Nederlands/Surinaamse maandelijkse magazine Parbode, dat Pinas met geld van de belastingbetaler 'een aardig optrekje had gebouwd' in Atjoni. Het zou een opzichtig pand zijn, aan de rand van het plaatsje. Opmerkelijk, vinden ook de bewoners van Atjoni zelf, want Pinas laat haar gezicht zelden in het dorp zien, Ze verwachten ook niet dat ze de woning ooit zal betrekken. Een lokale bootsman: 'Van het geld wat het heeft gekost, hadden ze beter een paar eenvoudige huizen kunnen bouwen voor de bevolking. Honderden mensen zijn hier nog op zoek naar een dak boven hun hoofd.' –

Dat gedrag – zoals tegen Asabina en tegen minister van Justitie en Politie Van Dijk-Silos – typeert de persoon Ivonne Pinas. Ze bijt van zich af als ze zich aangevallen voelt, maar wanneer er zaken zijn waarbij optreden van haar wordt verwacht geeft ze niet thuis en als ze wel thuis geeft is haar reactie veelal passief en ook nog eens te laat. Daar zijn voorbeelden genoeg van.

Verre van objectief en met arrogante vooringenomenheid omgaan met conflict

Zo zijn er geluiden uit Kwakoegron, dat ze ruim twee jaren een geschil heeft gehad met de bestuursopzichtster van het aan de Saramaccarivier gelegen Matawaidorp. De bestuursopzichtster was op 6 juli 2012 benoemd. In dat geschil koos Pinas ongegeneerd de zijde van een groep lokale bewoonsters van dat dorp – die de goed werkende bestuursopzichtster, die zich met hart en ziel voor het verpauperde spookdorp inzette, om het weer aantrekkelijk te maken – ook en niet in de laatste plaats voor toeristen - niet lustte en een mannelijke bestuursopzichter wilde – die door allerlei intimidatiepraktijken het werk van de bestuursopzichtster onmogelijk maakte en onlangs zelfs feitelijk de in het dorp geboren bestuursopzichtster en haar gezin uit het dorp heeft verdreven en haar inboedel uit de woning boven haar kantoor heeft verwijderd. Pinas stond en staat dat allemaal vanuit haar zetel in Brokopondo toe. Een districtscommissaris onwaardig.

Dezelfde groep heeft er ook voor gezorgd, dat de afgelopen twee tot drie jaren diverse leerkrachten en schoolhoofden het dorp en de enige school (EBG) gedwongen hebben moeten verlaten vanwege het intimiderende en bedreigende gedrag van de groep vrouwen. De groep bemoeide zich met het inhoudelijk onderwijsproces en liepen onaangekondigd de school binnen. De districtscommissaris gaf niet thuis en liet zich niet zien in het dorp.

Pinas heeft in haar 'regeerperiode' vooral achter de feiten aangelopen. Problemen met illegale goudzoekers in bijvoorbeeld het Brownsberg Natuurpark en in de zogenoemde Roma Pit in het concessiegebied van de Canadese goudmijnmultinational IAmGold, moederbedrijf van Rosebel Gold Mines NV, of de aanwezigheid van de drijvende goudfabrieken ofwel goudpontons (scalians) op het stuwmeer, werden door haar vanaf een afstand gadegeslagen. Nimmer nam Pinas zelf het initiatief om tot welke vorm van 'actie' dan ook over te gaan. Proactief handelen kent deze districtscommissaris niet. Ook Pinas is mede schuldig aan de vernietiging, door de activiteiten van de vele honderden illegale goudzoekers, van het Brownsberg Natuurpark en de daar aanwezige unieke biodiversiteit. Immers, een districtscommissaris heeft optredende, handelende bevoegdheden, maar Pinas kennelijk niet.

Dood door schuld?

Dat werd ook pijnlijk duidelijk bij de verdrinkingsdood van het 12-jarige meisje Desahira Banai zondag 30 augustus 2015 op het recreatieoord Ston Eiland in het stuwmeer. Op de dag van dit tragisch voorval bleek meteen, dat de eigenaar van het oord zich niet had gehouden aan de gestelde (veiligheids-)voorschriften. Het recreatieoord werd per direct gesloten. Het oord ging in de tweede week van september weer open. Het gebied waar mensen mogen zwemmen werd afgebakend met een net en er waren palen in het water geplaatst waarop de waterdiepte staat vermeld.

Als het kalf verdronken is dempt men de put.

Pinas trad pas op na de dood van dat jonge meisje. Zo stelde ze een team samen om controle uit te voeren in de diverse toeristische trekpleisters in haar werkgebied. Haar collega John de la Fuente van het district Para bezocht daarentegen, verstandiger uiteraard, voor de grote vakantieperiode recreatieoorden om te controleren of ze aan alle veiligheidsvoorschriften voldeden. Pinas had dat achterwege gelaten. Dat kon, ongestraft. Pinas controleerde te laat, veel te laat. Met in de wetenschap een dood, verdronken meisje. Is er wellicht sprake van dood door schuld? Had het preventief, voor de vakantie, controleren van recreatieoorden in Brokopondo de dood van het meisje voorkomen? Heeft iemand zich die vraag gesteld?

Het district heeft verder te kampen met drugsgebruik en ook met de nodige zelfmoorden onder jongeren. Voor zover bekend is hierop nimmer door Pinas actief actie ondernomen.

De regering moet de ogen gaan openen in de richting van het district Brokopondo, waar een nogal inactieve districtscommissaris ongestoord haar scepter al een paar jaren kan zwaaien. Ze laat zich graag zien bij allerlei officiële gebeurtenissen en andere plichtplegingen en komt dan stuntelig over en zeker niet als een districtscommissaris met gezag, zoals een haar collega's in Paramaribo, Jerry Miranda, een man die wel handelt, een man die wel optreedt en een man die wel proactief is. Maar, Pinas laat zich zelden zien in de dorpen. De dorpen moeten bij haar komen.

Toe aan vervanging

Laat iemand met echte bestuurlijke vaardigheden en capaciteiten Pinas spoedig vervangen. Iemand die goed weet om te gaan met intermenselijke contacten, iemand die niet blijft zitten, maar die proactief handelt en optreedt en oog heeft voor de lokale bewoners, iemand die in conflictsituaties niet vooringenomen en niet objectief handelt. Niet, omdat ze uit NDP-geledingen afkomstig is moet ze vast in het pluche van haar zetel blijven plakken. Neen, het moet gaan om bestuurlijke en communicatieve vaardigheden en juist die twee zaken zijn bij Ivonne Pinas zeer ver te zoeken zo niet onvindbaar.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

25 december 2015

Amsterdam-Paamaribo

Den Blauwvinger: Suriname ontbeert een krachtige huurdersvereniging

COLUMN: Verhuurders maken op grove asociale wijze misbruik van huurders en woningzoekenden

Huurprijzen worden gevraagd in extreem hoge buitenlandse valuta en dat wordt gedoogd 

Laat de twee consumentenorganisaties aanzet geven om te komen tot een huurdersvereniging

21-12-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Afgelopen week werd weer eens in De Nationale Assemblee gedebatteerd over de verhuur van woningen in Euro's in plaats van gewoon in Surinaamse dollars ofwel Srd's. Dat is bij wet verboden en alleen een bedrijf als de SLM (Surinaamse Luchtvaart Maatschappij) mag producten aanbieden in buitenlandse valuta.

In de hele discussie over woningverhuur in extreem hoge buitenlandse valuta mist het aspect van een huurdersvereniging. In Suriname bestaat geen enkele organisatie die zich inzet en hard maakt voor de rechteloze huurder. Consumentenorganisaties (Consumentenkring en Consumentenbond) lijken zich daar ook niet echt druk om te maken, zich voor in te zetten.
Waarom niet?
Waarom is men in Suriname zo passief en laat men alles maar gedwee over zich heen komen? Wanneer wordt die vuist eens op tafel geslagen?
Surinamers kunnen luid en grof praten. Schelden en met vuil smijten is aan de orde van de dag, maar opkomen voor hun persoonlijke belangen en rechten is er nauwelijks bij. Gedwee wordt alles maar, welhaast slaafs, geaccepteerd.

Een loopje genomen en gesold

Met huurders wordt in Suriname een loopje genomen, er wordt met ze gesold. Verhuurders maken misbruik van hun huurders door extreme hoge huren en borgsommen (soms twee tot drie maanden huur vooruitbetalen als borgsom is normaal) te vragen, een positieve uitzondering daargelaten.

Maar, feit is, er worden exorbitante huurprijzen voor woningen (waar soms van alles aan mankeert) gevraagd en niemand maakt zich druk. Ook Assembleeleden niet, want ja, je kunt wel iets roepen in een openbare vergadering van het parlement, maar bij roepen mag het niet blijven. Je hebt als politicus weer even je punt gemaakt, geschoord en wat publiciteit gehaald, maar uiteindelijk zijn de huurder en de woningzoekende daar niet mee gediend.

Paraplutarieven uit de koker van de NDP

Zo stelde de fractievoorzitter van de NDP (Nationale Democratische Partij), André Misiekaba, 17 december, tijdens de begrotingsbehandeling in De Nationale Assemblee (DNA) nog voor om zogenoemde paraplutarieven voor huurwoningen in te stellen. Hij zei, dat bij huurders het idee leeft dat de verhuurder de koers bepaalt en dat op die manier de huurder automatisch is overgeleverd aan de grillen van de woningeigenaren. De NDP'er wil dat tarieven per woonomgeving en op basis van de grootte van een woning, per vierkante meter, vastgesteld worden. Eerder had president Desi Bouterse bij het beantwoorden van vragen gezegd, dat de huurder absoluut niet verplicht is de huur in buitenlands geld te betalen. Bouterse zei ook, dat de verhuurder de huurprijs wel in een vreemde munt mag vragen, maar dat niet moet eisen. De verhuurder mag kiezen het bedrag in Surinaamse dollar te betalen tegen de officiële wisselkoers van de Centrale Bank van Suriname en niet tegen een zwarte markt- of cambiokoers. De president lijkt zijn 'eigen' wet- en regelgeving niet te kennen.

Misiekaba: 'Het is goed als gezegd wordt, dat niet in vreemde valuta betaald hoeft te worden, maar ik had graag gezien, dat ook het vragen ervan door de verhuurder wordt verboden.'

Gebreken en ongemakken, daar betaalt de huurder veelal duur voor

De politicus had een punt. Huurprijzen voor woningen in buitenlandse valuta zouden verboden moeten worden. Verhuurders maken er op een ongelooflijke misbruik van en van de heersende woningnood, waardoor soms woningzoekenden gedwongen worden om in te dure huurwoningen te gaan wonen. Negen van de tien huurwoningen worden aangeboden in euro's. Huurprijzen vanaf zo'n 400 euro per maand zijn normaal, maar omgerekend in Srd's (Srd 1.686 op 19 december) voor velen niet op te brengen. Vaak zijn het ook nog eens woningen met de nodige gebreken en ongemakken. Schrijnend.

De meeste verhuurders zijn niets meer en niets minder dan ordinaire geldwolven, die weten dat huurders nauwelijks tot geen rechten hebben, maar die wel de huur netjes op tijd moeten betalen, want anders worden ze zo door hun huurbaas op straat gezet, zonder pardon.

Het wordt tijd dat de regering hier eens serieus werk van gaat maken en verhuurders aanpakt die woningen verhuren in buitenlandse valuta. Verhuurders die de fout in gaan zijn eenvoudig en snel te traceren en dus aan te pakken. Maar, de wil om tegen ze op te treden lijkt niet aanwezig te zijn. Waarom huurders dwingen – terwijl de wet het niet toestaat – de huur te voldoen in euro's? We leven toch in Suriname? Het is te gek voor woorden. Overigens geldt dat ook voor andere sectoren, zoals de autohandel. De meeste auto's in Suriname worden door garages en anderen te koop aangeboden in Amerikaanse dollars. Ook dat wordt gedoogd.

Consumentenorganisaties zouden met initiatief voor huurdersvereniging moeten komen

Wat de woningverhuur betreft zou het aan te bevelen zijn om bijvoorbeeld vanuit de consumentenorganisaties – zij zijn het toch die de belangen van de consument moeten beschermen? – met een initiatief te komen voor het oprichten van een huurdersvereniging, waardoor de druk kan worden opgevoerd op de regering en op asociale verhuurders om onder andere definitief een einde te maken aan de praktijk van het vragen van euro's om de maandelijkse woninghuur te voldoen. We leven en wonen toch in Suriname en niet in Europa?
Maak een einde aan de huidige absurde situatie in de woningverhuursector. Consumentenkring en Consumentenbond Suriname neem het initiatief en werk in gezamenlijkheid aan de oprichting van een huurdersvereniging. Toon eens, dat jullie werkelijk opkomen voor de consument.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger,

21 december 2015

Amsterdam-Paramaribo

Den Blauwvinger: Veel vragen over zogenoemd 'doorlichten' Staatsmedia Suriname door Nico Haasbroek

COLUMN: Oud-hoofdredacteur NOS Journaal onder mistige omstandigheden naar Suriname gehaald en na tien dagen weer in stilte vertrokken

Doorlichting Staatsmedia, op verzoek van de Staat, al voor aanvang gedoemd te mislukken

04-12-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


De afgelopen dagen was de oud-hoofdredacteur van het NOS Journaal Nico Haasbroek in Suriname om de staatsmedia door te lichten en om personeel van die zenders te trainen. Zijn bezoek was controversieel en met de nodige onbeantwoorde vragen omringd. Immers, hij was – kennelijk door de staat zelf uitgenodigd, maar de staatszenders hadden totaal geen trek om aan de doorlichting, waarvan zij niet vooraf op de hoogte zouden zijn geweest, mee te werken. Ondertussen leverde het werkbezoek aan Suriname Haasbroek een aardig euro-centje op.

Veel vragen over mistig 'Haasbroek-project'

Maar, door wie was de oude rot in het journalistieke metier uitgenodigd, waarom was juist hij voor dit klusje benaderd, waarom moesten de staatsmedia tegen het licht worden gehouden en hoe dacht hij die staatsmedia objectief te kunnen doorlichten - in slechts tien (10!) dagen tijd (hoe kun je twee Surinaamse omroepen, twee radiozenders en de Voorlichtingsdienst van de Staat in zo'n korte tijd op een geloofwaardige wijze doorlichten?) - als zij nauwelijks bereid bleken te zijn om medewerking te verlenen?
Overigens is hij alweer terug in Nederland. Op zijn website staat donderdag 3 december te lezen 'Na een pauze van tien dagen in Suriname ben ik weer terug in Middelland.' (een wijk in Rotterdam) Tien dagen. Heeft hij in tien dagen tijd de staatsmedia weten door te lichten? Hoogst onwaarschijnlijk.

Het was de Ware Tijd die woensdag 18 november gewag maakte van de komst van Haasbroek . De krant wist te berichten, dat de door te lichten staatsmedia – STVS, ATV, SRS, Radio Boskopu en de Nationale Voorlichtingsdienst – jaarverslagen, personeelsbestanden, uitzendschema’s en overzichten van beschikbare technologie ter beschikking zouden moeten stellen aan Haasbroek.

'Maar, ik weet van niets', liet Clifton Limburg, lid van de Raad van Toezicht bij de STVS en SRS, meteen weten. Niemand was geïnformeerd, niemand wist iets.

Wat was de rol van Roy Raymond de Miranda?

Een en ander werd gecoördineerd door Roy Raymond de Miranda, in alle stilte adviseur geworden van vicepresident Ashwin Adhin, en de persoon die leiding geeft aan een commissie die het project Naschoolse Opvang aan het evalueren is. Waarom hij betrokken was bij het 'Haasbroek-project' en wie feitelijk – en waarom – de opdracht daartoe had verstrekt aan de Nederlander is volstrekt onduidelijk. De Miranda heeft geen media-achtergrond en wat weet hij van het onderwijs? Ook niet veel, toch? Hij staat bekend als iemand met een arrogante attitude en een, te, grote mond, die houdt van schelden en vuil smijten en een besmet verleden heeft binnen de NDP van president Bouterse (Clean Files Tribunal, voor wie het zich weet te herinneren.....).

In de periode 21 tot en met 28 november zou Haasbroek workshops en trainingen verzorgen voor het personeel van de betrokken media. Maar, het bleef na dat ene bericht in de Ware Tijd van 18 november stil rond Haasbroek, tot diezelfde krant op 28 november met een 'follow-up' kwam.

De voorgenomen doorlichting en reorganisatie van de staatsmedia leek op drijfzand te berusten. Dat schreef de Ware Tijd. Leidinggevenden leken niet van zins te zijn veel medewerkers vrij te maken voor de training van Haasbroek en ook bleek het een lastig te nemen hobbel te worden om de benodigde documenten voor de doorlichting in handen te krijgen vanuit de door te lichten media.

Duur prijskaartje

In het radioprogramma Bakana Tori van Clifton Limburg op de SRS, spuugde Eugene van der San, directeur van het Kabinet van de President, zijn gal over het project. Hij plaatste ook vraagtekens bij wat met de doorlichting werd beoogd. Maar, vooral het prijskaartje - de consultant Haasbroek vroeg maar liefst 300 euro per uur – wekte bij Van der San en Limburg verbazing. In Nederland zou Haasbroek, zo beweerde hij, 1.200 euro per uur verdienen aan soortgelijke projecten, maar in Suriname wilde hij het wel voor een habbekrats van 300 euro per uur doen. Maar, 300 euro is dus in Suriname geen habbekrats - maar daar stond de doorlichter niet bij stil -, dat is omgerekend in Surinaamse dollar rond een modaal inkomen.

Om het project uit te voeren was 120 uur uitgetrokken, wat dus neer zou komen op een bedrag van minstens 36.000 euro. Snel en eenvoudig verdiend in tien dagen tijd.

Haasbroek heeft overigens niet gereageerd op vragen van de redactie van De Surinaamse Krant over zijn werkzaamheden in Suriname en op de vraag door wie hij feitelijk voor deze klus was gevraagd. Zijn digitale agenda op zijn website vermeldt ook niet dat hij deze dagen voor werkzaamheden in Suriname verbleef en ook wordt met geen woord hierover op de website gerept, behalve dan die ene zin vandaag, na terugkeer in Nederland.

Als een dief in de nacht

Haasbroek lijkt als een dief in de nacht Suriname te hebben verlaten, met, mogelijk, een goed gevulde portemonnee.

Maar, waarom al dat stilzwijgen rond het 'Haasbroek-project?

Waarom niet even een persconferentie beleggen om tekst en uitleg te geven over de doorlichting?
Wie heeft opdracht gegeven voor het doorlichten en waarom, met welke reden, met welk doel?
Is er wel doorgelicht en zo ja, wat heeft dat opgeleverd, welke conclusie kan er worden getrokken en heeft Haasbroek aanbevelingen gedaan?

Veel vragen, (nog) onbeantwoord, over een mistig, schimmig doorlichtingsproject.

Pauze...
Of het doorlichten van de staatsmedia door Haasbroek zal leiden tot zicht- en hoorbare kwalitatieve en technische verbeteringen bij die media valt ernstig te betwijfelen. Daarvoor zijn tien dagen simpelweg te kort en daarom kan het hele 'Haasbroek-project' niet echt serieus worden genomen.

Haasbroek zit weer thuis met in z'n kontzak wellicht nog een goed gevulde portemonnee en als herinnering een leuk verblijf ofwel een plezierige vakantie in Suriname. Hij schrijft niet voor niets op zijn website dat het tien dagen 'pauze' waren in Suriname.....en dat, dat ene woordje 'pauze', zegt meteen voldoende over hoe Haasbroek het doorlichtingsproject is ingestapt, relaxed, niet echt serieus, gewoon even vakantie vieren en tussendoor wat euro's binnenslepen, dat is het werk van consultant Nico Haasbroek.
En of de Surinaamse burger ooit hoort wat hij in Suriname precies heeft uitgespookt valt ook ernstig te betwijfelen.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

04 december 2015

Amsterdam-Paramaribo