SURINAME MIRROR - Kwalitatief de beste!: februari 2017

maandag 27 februari 2017

Den Blauwvinger: De hypocrisie van een 'dokkende' president

COLUMN: Herdenking coup 25 februari 1980 met bekende anti-opponenten retoriek van een in het nauw gedreven president

De macht en kracht van een het volk ontlopende 'volkspresident' worden zichtbaar en hoorbaar met de dag zwakker

27-02-2017 Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant

Het was weer eens zover. President Desi Bouterse viel tijdens zijn redevoering vrijdagavond 24 februari 2017 bij de 37e herdenking van zijn coup van 25 februari 1980 voor het Monument van de Revolutie bij de Waterkant in Paramaribo weer met zijn bekende retoriek zijn vermeende tegenstanders aan. Het aanvallen van opponenten door Bouterse is een teken van zwakte, een teken van onzekerheid, een teken van onmacht en vooral van frustratie.

Zo zei hij, dat er altijd mensen zijn die zich zullen verzetten tegen verzoening en dat het met onwillige honden moeilijk hazen vangen is. Met die laatste opmerking viel hij de voorzitter van de onderwijsbonden Bond van Leraren en Associatie van Leerkrachten in Suriname, Wilgo Valies, aan. Bouterse beweerde, dat welk voorstel ook gedaan wordt vanuit de zijde van zijn regeringsteam inzake het in te voeren zogenoemde herwaarderingsprogramma voor onderwijsgevenden, het nooit goed is.

Valies laat zich door niets en niemand muilkorven...
Tja, de president is er nog niet aan gewend, dat er een unieke vakbondsleider is die echt opkomt voor de leden van zijn bond en daartoe onder andere gebruikmaakt van het grondwettelijk vastgelegde stakingsrecht. Een voorzitter die zich niet laat muilkorven door goed verdienende, ondeskundige zogenoemde raadsadviseurs ofwel spreekbuisjes en sloofjes van de president. Valies staat dus simpelweg in zijn recht, maar dat valt bij Bouterse niet in goede aarde.

Een president die zelf overigens gebruik heeft gemaakt van het Surinaamse recht om als hoofdverdachte in het 8 decemberstrafproces dat proces constant te traineren. Door Valies aan te vallen blijkt op welke hypocriete wijze Bouterse personen aanvalt die zich tegen het door zijn regering gevoerde beleid keren.

De 'clone' van Bouterse
Overigens heeft hij een soort 'clone' van zichzelf rondlopen in de persoon van het NDP-parlementslid André Misiekaba, een partijgenoot dus, een keffertje. Ook een schreeuwer, een slijmerd, die maar wat graag zijn baas in woord steunt. En dat deed hij ook bij de herdenking van de coup van 25 februari 1980. Hij zei, dat Bouterse nu de mensen die het systeem in de war schoppen moet verwijderen. De president moet van Misiekaba de laatste stoot geven. En, zoals gebruik is bij hem en Bouterse in aanvallen op opponenten, namen worden niet genoemd. Neen, Misiekaba en Bouterse trachten politiek correct te blijven, terwijl ze ondertussen met hun opmerkingen en verdachtmakingen een onprettige sfeer in het land creëren die vandaag of morgen gaat ontaarden in een vorm van escalatie.

Bouterse heeft er, vanuit zijn steeds verder afzwakkende kracht en gezag, een gewoonte van gemaakt om zijn opponenten in woord aan te vallen en altijd zonder argumenten, zonder bewijzen. Hij roept en schreeuwt maar wat, veelal om de aandacht van actuele ernstige politieke en andere issues weg te manoeuvreren. Zo is Bouterse, laf en wegkruipend ('dokken') in zijn hol aan het plein en aan de rivier (in de stad en te Leonsberg). Hij roept en schreeuwt maar wat, en verdwijnt vervolgens weer van zijn theatrale podium om de media en anderen maar zoveel als mogelijk te ontlopen.

Zo is hij ook te bang om in De Nationale Assemblee te verschijnen om verantwoording af te leggen voor het door hem gevoerde beleid, bijvoorbeeld rond de procedurele gang van zaken het vertrek van de Amerikaanse bauxiet-/aluminiummultinational Alcoa uit Suriname. Bang om geconfronteerd te worden met aanvallen van pitbulls als Mahinder Jogi en Asiskumar Gajadien van de VHP (Vooruitstrevende Hervormingspartij) of Edward Belfort van de ABOP (Algmene Bevrijdings- en Ontwikkelingspartij) of William Waidoe van de Pertjajah Luhur.

De zogenaamde 'volkspresident' legt zelden publiekelijk verantwoording af aan het volk voor zijn beleid. Neen, het volk staat te ver af van Bouterse. Neen, de president heeft gewoon lak aan het volk. Suriname heeft een niet capabele, laffe en waarheid en wet en recht ontlopende president en hoofdverdachte in een meervoudige moordzaak aan het roer staan.

Maak eens 'n ommetje in een volksbuurt
Laat hij eens het lef hebben om alleen, in z'n eentje dus, een ommetje te maken door de diverse volksbuurten in Paramaribo. Buurten, waarin diverse bewoners moeten leven in bouwvallige houten krotten, waar mensen op blote voeten lopen in versleten en aftandse kleding, waar huisjes en percelen bij de minste en geringste regenval onder water lopen, waar op iedere straathoek hinderlijke jongeren rondhangen voor een snesi, waar wegen nog nauwelijks zijn voorzien van een asfaltlaag en waar dagelijks de vieze stank te ruiken is van verbrandend afval op erven.

Neen, de Surinaamse volkspresident blijft liever in zijn door airo's gekoelde omgeving, omringd door beveiligers. Zou hij zijn volk, het volk dat hem aan de leiding van het land heeft gebracht, echt serieus nemen, dan zou hij vandaag nog terugtreden en gaan genieten van zijn door 'louche' praktijken verkregen rijkdom en weelde, zolang dat nog kan.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

27 februari 2017

Amsterdam-Paramaribo

vrijdag 24 februari 2017

Dankzij schelpzandafgravingen te Braamspunt aandacht voor bedreigde zeeschildpadden

Milieuactivisten in Suriname?

IJdele ondeskundige zogenaamde milieuactivist manoeuvreert zich over de rug van de zeeschildpad in schijnwerpers

24-02-2017 Door: Paul Kraaijer

En toen was plotseling iedereen in Suriname een deskundige op het gebied van bedreigde en beschermde zeeschildpadden.... Me neus, mensen treden hier graag op de voorgrond, in de schijnwerpers zodra ze daartoe een mogelijk hebben.

Maar, weten die ad hoc vermeende milieuactivisten wat de wetenschappelijke naam is van de krapé (groene zeeschildpad of soepschildpad) en aitkanti (lederzeeschildpad), weten ze wat de IUCN Red List is, weten ze welke andere soorten hier op de stranden zijn te vinden? Nee toch? Ze willen leuke uitstapjes en hebben toch ook nooit actie gevoerd tegen zeeschildpadden-toeristen die de rust van deze unieke dieren verstoren met hun Iphone's en camera's of tegen het rapen/stropen/verkopen/smokkelen van zeeschildpadeieren?

Wees consequent in het actievoeren en laat je niet leiden door emotie vanwege mediaberichten en het verhaal van een verdwaalde zogenaamde 'milieuactivist' die ook beweert verstand te hebben van het door goudzoekers gebruikte kwik en die zich opwierp als de beschermer van het deels door illegale goudzoekers vernietigde, beschermde, Brownsberg Natuurpark – terwijl hij zelf werkzaam is geweest als pr-man bij Stinasu (Sichting Natuurbehoud Suriname), die dat natuurgebied had moeten beschermen, maar waarvan de directeur in ruil voor goud grond beschikbaar stelde aan goudzoekers.

In de 'Braamspunt-kwestie' heeft hij deze dagen weer een mogelijkheid gevonden om zichzelf en zijn ijdelheid naar de voorgrond van de publiciteit te manoeuvreren als zogenaamd milieuactivist onder de vlag van zijn zogenaamde stichting ProBios (http://www.probios.org).

Maar, waar zijn de echte zeeschildpadden-deskundigen op Braamspunt? Ze zijn nog niet gehoord.

Ter achtergrondinformatie:

donderdag 23 februari 2017

Den Blauwvinger: Minister Dodson en het WWF Guianas op ramkoers

COLUMN: Maar, wie heeft gelijk inzake kwestie zandafgravingen Braamspunt aan zijn zijde?

(Bron: Red. De Surinaamse Krant/Google Earth)

Leven beschermde zeeschildpadden in gevaar door hervatten schelpzandafgravingen

23-02-2017 Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant

De Surinaamse minister van Natuurlijke Hulpbronnen, Regilio Dodson, en het WWF Guianas zijn gebrouilleerd. Dodson is deze maand hard in aanvaring gekomen met de directeur van de Surinaamse tak van het WWF Guianas, Laurens Gomes. Verwijten en harde woorden vlogen en vliegen over en weer. Aanleiding voor de bonje tussen beide heren is het besluit van Dodson om vier bedrijven – NV Sarika, Gebroeders Soebratie NV, Rock & Dirt Shippers NV en Handelmij Dharmsing NV – weer toestemming te verlenen om zand af te graven te Braamspunt, een zandtong op de uiterste westpunt van het district Commewijne in de gemeenschappelijke uitmonding van de Suriname- en Commewijnerivier. Het gebied werd in 2015 door de regering aangewezen als bijzonder beheersgebied, omdat het van belang is voor diverse vogelsoorten en beschermde zeeschildpadden.

In 2015 had het WWF Guianas op verzoek van het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen (NH) het initiatief genomen tot een gedegen onderzoek, wat uitmondde in een advies om zandafgraving langs de gehele kust stop te zetten. Het WWF Guianas staat nog steeds achter dit advies, ook als het gaat om het westelijke deel van Braamspunt.

Verbod op schelpzandafgravingen per 1 januari 2016

Dodson besloot per 1 januari 2016 het afgraven van schelp en schelpzand in de kustvlakte te verbieden. Alle uitgegeven vergunningen en toestemmingen voor het ontginnen van schelpen en schelpzand werden per die datum ingetrokken.

Door klimatologische veranderingen in de Caribische regio en de effecten hiervan op Suriname, moest er nader gekeken worden naar alle factoren die directe negatieven invloeden kunnen hebben op de kust van Suriname, zo liet het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen weten. Er moesten enkele indringende studies verricht worden om optimale strategieën te ontwikkelen ter bescherming van de kust.

De studie 'Assessment of impacts of coastal sea shell and sandmining', zou in samenwerking met het WWF worden uitgevoerd.

In de eerste week van oktober 2016 werd het resultaat van de studie 'Asessment of impacts of coastal sea shell and sandmining', die ongeveer zes maanden heeft geduurd, gepresenteerd door het WWF aan onder andere districtscommissarissen, districtscommissarissen in spe, de politie, bestuursambtenaren en mijninspecteurs van de Geologisch Mijnbouwkundige Dienst.

Volgens Kathleen Gersie, 'Coastal Morphologist', zijn ritsen de afgelopen jaren belangrijk geweest als natuurlijke bescherming van de kust tegen zeegolven. Bij toekomstige initiatieven voor 'coastal zone management’ moet de rol van de schelpen meegenomen worden. Er zal een groter bewustzijn moeten komen onder bevolking en participatie van alle betrokkenen en lokale autoriteiten over het functioneren van de Surinaamse kust en de belangrijkheid van ritsen, modderbanken en mangroven.

Mevrouw Gersie gaf verder aan, dat de weinige stranden in Suriname beschermd moeten worden. Er moeten regels en wetten komen met betrekking tot mijnactiviteiten. De rol van deze stranden als natuurlijke kustbescherming, recreatieplaats en broedplaats voor zeeschildpadden moet benadrukt worden. Ook zal uitgekeken moeten worden naar andere alternatieven voor constructie doeleinden.

Ruim jaar na verbod mag toch weer zand worden afgegraven

WWF Guianas furieus tot verbazing minister Dodson

Tot ontzetting van het WWF Guianas en anderen maakte de minister 16 februari 2017 via de media bekend, dat vier zogenoemde concessiehouders weer zand mogen afgraven te Braamspunt. Het WWF reageerde furieus, maar de minister snapte de verontwaardiging van de natuurbeschermingsorganisatie niet, omdat zaken zouden zijn besproken met het WWF. Gomes zei meteen, dat toen het ministerie had gevraagd een advies te helpen formuleren voor het verlenen van de ontheffing, het WWF uitdrukkelijk had geantwoord geen officieel advies te zullen geven om het afgraven van zand legitiem te maken. Dodson heeft met zijn verklaring duidelijk de gemeenschap een rad voor de ogen gedraaid, aldus het WWF.

'Onze rol kan niet verdergaan dan adviezen geven om het beleid van het ministerie te ondersteunen om geen zandafgravingen te doen. Dat beleid is volledig gebaseerd op de studie die is gedaan', zei Gomes. Hij bevestigde, dat na een telefoongesprek op 31 januari met het ministerie, het WWF samen met de universiteit en het Green Heritage Fund Suriname een advies had geformuleerd. De indruk ontstond, dat er verder gesproken zou worden, voordat een definitief besluit zou worden genomen, gezien de goede samenwerking tussen het WWF en NH. Het WWF zou overigens bewijsmateriaal aan het ministerie hebben overlegd waaruit blijkt, dat de zandafgravingen schadelijk zijn voor de bedreigde zeeschildpadden die daar hun eieren leggen. Het WWF heeft ook begrip getoond voor de druk die er zou zijn om zand af te graven en het in stand houden van een economische sector. Aan het ministerie werd echter het dringende verzoek gedaan om het besluit om ontheffing te verlenen in heroverweging te nemen.

Dodson zou advies WWF geen zandafgravingen te laten plaatsvinden hebben genegeerd

Op 17 februari werd Gomes echter geconfronteerd met het feit, dat al een dag eerder de zandafgravingen weer waren begonnen. Hij wees het ministerie er schriftelijk op, dat het advies vanuit de oorspronkelijke studie, waaruit een regeringsbesluit is voortgevloeid om geen zandafgravingen te laten plaatsvinden, nog altijd overeind staat. Dat advies was om geen tijdelijke ontheffing te verlenen voor zandafgraving langs de gehele kust, door de actieve kust beschermende functie.

Volgens Dodson, is er veel aanwinst van schelpzand ten westen van Braamspunt. Daar leggen de zeeschildpadden geen eieren volgens Dodson. De concessiehouders mogen alleen in het gedeelte waar landaanwinst plaatsvindt graven. Er vindt ook regelmatige controle plaats. Het besluit om de concessiehouders weer toe te staan om zand af te graven is genomen tijdens een regeringsvergadering. Ministers stelden vragen over het stopzetten van de afgravingen, terwijl voor diverse doeleinden zand nodig is. Hieruit zou de conclusie getrokken mogen worden, dat Dodson door zijn collega's was aangezet om zijn besluit te nemen en dat economische redenen zwaarder wegen dan de bescherming van een uniek gebied en van bedreigde en beschermde zeeschildpadden.

Het gaat vooral om de lederrug zeeschildpad ofwel aitkanti (Dermochelys coriacea)- deze soort heeft op de zogenoemde Rode Lijst van het IUCN de status 'kwetsbaar' – en de groene zeeschildpad ofwel krapé (Chelonia mydas) – deze soort heeft de status 'bedreigd'. De IUCN Rode Lijst van bedreigde soorten is de meest uitgebreide en meest gebruikte informatiebron over de status van dier- en plantensoorten over de hele wereld. Door te laten zien welke dier- en plantsoorten het meeste risico lopen op uitsterven moedigt de Rode Lijst aan tot actie om soorten te beschermen.

De IUCN Rode Lijst is een uitgebreide informatiebron over bedreigingen, ecologische eisen en leefgebieden van soorten, en over beschermingsmaatregelen die genomen kunnen worden om uitsterving tegen te gaan of te voorkomen. De lijst wordt samengesteld aan de hand van een objectief systeem voor de beoordeling van het risico op uitsterven van een soort. Soorten worden beoordeeld volgens een gestandaardiseerd proces met de strenge categorieën en criteria van de IUCN Rode Lijst, wat de hoogste standaarden van wetenschappelijke documentatie, informatiebeheer, deskundige beoordeling en onderbouwing garandeert.

'Afgraven, op plekken waar geen zeeschildpadden aan land gaan, onder voorwaarden'

Ter geruststelling zei de minister, dat de vier bedrijven onder voorwaarden zand mogen afgraven. Volgens de minister is het genomen besluit verantwoord. Indien de bedrijven zich niet houden aan de voorwaarden, dan zullen de afgravingen weer stopgezet worden, aldus Dodson. Volgens de minister wordt ook geen schelpzand afgegraven op de bekende plekken waar zeeschildpadden aan land gaan. Er is alleen toestemming gegeven voor afgravingen op een nieuwe schelprits die in de periode dat niet gedolven mocht worden door de zeestroom is aangelegd. De vier ondernemers beweren, dat ze vijf kilometer verwijderd van de legplaatsen hun operaties uitvoeren.

Internationale aandacht

Maar, alle mooie woorden van de minister ten spijt, bij het WWF nam men daar geen genoegen mee en startte een mediaoffensief om haar gelijk aan te tonen. De kwestie werd onder andere belicht in het NOS Journaal.

Op de bekende actiewebsite Change.org werd 16 februari een petitie geplaatst onder de naam 'Protect the sea turtles - Stop sand mining at Braamspunt', Suriname' om te protesteren tegen het besluit van de regering toestemming te geven voor hervatting van zandafgravingen te Braamspunt aan de monding van de Surinamerivier. Intussen - donderdagochtend 23 februari 2017 - hebben 5.262 mensen de petitie getekend. Wanneer deze aan minister Regilio Dodson van Natuurlijke Hulpbronnen en de regering wordt aangeboden is niet duidelijk.

Assembleeleden hebben tijdens de openbare vergadering van 16 februari in het parlement, de regering opgeroepen het besluit terug te draaien. Het financieel belang van enkele concessiehouders weegt niet op tegen de ecologische en materiële schade die de schelpzandafgravingen tot gevolg zullen hebben, stellen zij. Dodson zei daarentegen, dat het besluit is genomen in het belang van de bouw- en constructiesector. De industriële vraag naar schelpzand is dringend en enorm. Het zal volgens de minister enige tijd vergen voordat overgestapt kan worden naar alternatieve grondstoffen. Volgens Assembleeleden zijn die er wel, zoals een gelijksoortig product dat door het staatsbedrijf Grassalco wordt geleverd.

Steun voor WWF uit onverwachte hoek

Het WWF en andere opponenten van de hervatte schelpzandafgravingen kregen op 21 februari onverwacht steun uit onverwachte hoek. De Algemene Aannemers Vereniging (AAV) vindt het niet te rechtvaardigen en bovendien niet noodzakelijk om schelpen en zand af te graven te Braamspunt. 'Wij als AAV en haar leden, adviseren dan ook om deze Braamspunt schelpen niet te kopen, omdat wij niet medeplichtig willen zijn aan de milieu- en natuurschade die onomkeerbaar is', zei voorzitter Anthony Wong. De vereniging stelde, dat de actie van Dodson ook niet geloofwaardig overkomt en niet op waarheid berust. 'Wij hebben al eerder geschreven dat er alternatieven zijn.'

Wong zei, dat de schelpen van Braamspunt van mindere kwaliteit zijn. 'Het zoutgehalte is te hoog om te gebruiken in de bouwsector. Vanwege dit hoge zoutgehalte, zijn deze schelpen ook niet als opvulling voor de tuin te gebruiken.' De bouwsector werkt met rivierzand, dat een heel goed alternatief is. 'Nu wordt rivierzand gebruikt, dat niet in de kustvlakte wordt gegraven maar in de bovenloop van de rivieren.'

'WWF maakt Suriname internationaal zwart'

Ondertussen is minister Dodson het optreden van het WWF Guianas en de beschuldigingen aan zijn adres en verkondigde leugens, verdraaiingen, beu en eiste woensdag 22 februari, dat die organisatie publiekelijk diverse onwaarheden corrigeert.

'Wie heeft eerder gedurfd om zandafgravingen stop te zetten? Ik heb waarheidsgetrouw aangegeven dat wij op basis van adviezen van het WWF hebben gehandeld. Nu wordt er gedaan alsof ik leugens vertel. Het WWF doet zelfs mee met acties van milieuactivisten en maakt Suriname ook internationaal zwart. Achteraf wil de vertegenwoordiger van WWF in Suriname, Laurens Gomes, met mij praten en de zaak rond Braamspunt bespreken. Ik vind dit hypocriet. Ik laat mij de les niet lezen door WWF.'

Gomes heeft volgens Dodson op 12 januari een gesprek gehad met NH over schelpafgravingen in de jonge kustvlakte. Aangegeven werd, dat onder strikte voorwaarden schelpafgravingen wel mogelijk zijn.

'Naar aanleiding van dit gesprek delen wij hier ons advies voor de ontwikkeling van de strikte voorwaarden voor eventuele ontheffing voor het mijnen van schelpzandafzettingen, conform afspraken die wij in persoon hierover gemaakt hebben. Wij hebben er van onze zijde voor gekozen om dit niet teveel een officieel karakter te geven, omdat we willen voorkomen dat dit advies door derde partijen gezien zou kunnen worden als het geven van legitimiteit aan bepaalde activiteiten of anderzijds tot onjuiste conclusies zou kunnen leiden over de adviserende rol van WWF Guianas',

citeerde de minister uit een e-mail van Gomes.

'Nu er zoveel kwaad geschied is, waarbij ik uitgemaakt ben dat ik het volk misleid heb, wil men met mij komen praten. Mijn eis is dat er eerst een publiekelijke verontschuldiging komt van WWF, dan kunnen wij verder praten. Ik ga geen dingen accepteren die absoluut niet waar zijn', aldus Dodson.

Hervatting afgraven zand alleen voor portemonnee afgravers – Zeeschildpadden ondergeschikt

De vraag is nu of de verzuurde relatie tussen de minister en de directeur van WWF Guianas in Suriname weer vlot kan worden getrokken. Hun meningen en visies staan lijnrecht tegenover elkaar. Economische- en milieubelangen staan lijnrecht tegenover elkaar.

In dit soort kwesties worden overigens zogenoemde milieuactivisten – sommigen eenmalig vanwege de media-aandacht – nog wel eens verblind door emotie. Sommigen pretenderen milieuactivist te zijn en doen voor de camera van het NOS Journaal en ATV in Suriname alsof zij kennis dragen over de beschermde zeeschildpadden. Maar, die weten net zoveel over zeeschildpadden als de gewone man en vrouw in de straat. De door dat soort activisten geuite opmerkingen zijn vertroebeld, een tranendal. De echte deskundigen zijn echter (nog) niet gehoord of gezien.

Aan de andere zijde kan niet ontkend worden, dat de opstelling van minister Dodson dubieus te noemen is. De man is duidelijk door zijn collega-ministers op zijn plaats gezet met een verhaal over een dringend om schelpzand verlegen zittende bouwsector dringend. Maar, dat sprookje werd door de erkende aannemers van tafel geveegd. Het gaat in dezen enkel en alleen om commerciële belangen en daar worden waarschijnlijk onder andere de zeeschildpadreuzen het ongewilde slachtoffer van.

Minister Dodson zou er goed aan doen om de door de voorzitter van de aannemersvereniging gemaakte opmerkingen serieus te nemen en het afgraven van schelpzand te Braamspunt weer te verbieden, omdat het simpelweg onzinnig is. De bouw zit niet op dat zand te wachten, alleen de portemonnees van de vier bedrijven die het zand nu aan het afgraven zijn en wie weet hun connecties met een of meerdere ministers.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

23 februari 2017

Amsterdam-Paramaribo

Ter extra informatie:

dinsdag 21 februari 2017

Coen van Galen van Romeinse vrouw naar Surinaamse slaaf

Deventenaar Van Galen aangenaam verrast door aandacht voor project digitalisering slavenregisters Suriname

'Ik prefereer roti boven een Deventer koek, of nog beter, doe mij maar een lekkere moksi meti speciaal'

21-02-2017 De Surinaamse Krant

Plotseling zoemde in Nederland en in Suriname de naam van ene Coen van Galen, historicus, rond. Een docent oud geschiedenis en sociale geschiedenis aan de Radboud Universiteit in Nijmegen die medio januari gestart is met het crowdfundingproject 'Help mee! Maak de Surinaamse slavenregisters openbaar’. Inmiddels is hij welhaast een bekende Nederlander aan het worden en is de naam van het project een begrip aan het worden. Het rondzoemen ging snel over in rond gonzen. Het is een storm geworden, die nog niet is gaan liggen. De Deventenaar wil samen met de aan de Anton de Kom Universiteit van Suriname verbonden historicus en oud-minister Maurits Hassankhan de slavenregisters in het Nationaal Archief Suriname te Paramaribo digitaliseren, openbaar maken. Deze registers – in totaal gaat het om zo'n 80.000 personen – zouden een onthullend inzicht geven in de levens van mensen in slavernij tussen 1830 en de afschaffing van de slavernij in 1863. De slavenregisters zijn uniek in de wereld, een monument voor het Surinaams-Nederlandse slavernijverleden. Voor het project zijn echter financiën en menskracht nodig.

De start van het project leverde een voor de Deventenaar onverwachte, maar zeer welkome, vloedgolf aan publiciteit op. Maar, wie is deze oud-redacteur bij onder andere de regionale (Overijsselse) omroep RTV Oost Coen van Galen? En waarom zijn aandacht voor slavernij in Suriname, terwijl hij in mei vorig jaar nog promoveerde op een onderzoek naar Romeinse vrouwen?

'In 2004 ben ik naast mijn werk geschiedenis gaan studeren in Nijmegen. Dat beviel wederzijds zo goed, dat ik na mijn afstuderen in 2009 aan de Radboud Universiteit Nijmegen mocht blijven en een baan kreeg als docent/promovendus. In mei 2016 ben ik gepromoveerd op mijn onderzoek naar Romeinse vrouwen. Sindsdien werk ik in Nijmegen als universitair docent sociale geschiedenis', zo zegt hij tegenover de redactie van De Surinaamse Krant.

'Geen ander land in de wereld waar zoveel informatie over het leven van mensen in slavernij in de archieven te vinden is als in Suriname'
Maar, hoe raak je na de Romeinse vrouw zo geïnteresseerd in de Surinaamse slaaf? Dat lijkt toch op het eerste gezicht een onoverbrugbaar – een wereld van – verschil, maar niet volgens Van Galen.

'Voor mij is de afstand tussen Romeinse vrouwen en Surinaamse slavenregisters niet zo groot. Ik ben vooral geïnteresseerd in de geschiedenis van mensen die meestal vergeten worden in de geschiedenisboeken, mensen die vaak buiten beeld blijven, omdat alle aandacht gaat naar de grote heren – het zijn meestal mannen - die de baas mogen spelen. Voor mijn promotieonderzoek heb ik gekeken naar de rol van vrouwen als burgers in het oude Rome. Die worden meestal buiten beschouwing gelaten, omdat onbewust vaak wordt gedacht dat alleen mannen 'echte' Romeinen waren. Ik heb laten zien, dat vrouwen een grote en veel centralere rol speelden in de Romeinse wereld dan meestal wordt gedacht. Zo zie ik de positie van slaafgemaakte mensen in Suriname ook. Mensen in slavernij spelen een belangrijke rol in de wereldgeschiedenis, maar zijn meestal onzichtbaar, omdat alle aandacht uitgaat naar slaveneigenaren. Gelukkig zijn er in Suriname zulke uitgebreide archieven uit de 19e eeuw, dat het mogelijk is om de levens van mensen in slavernij tot in detail zichtbaar te maken. Dat is uniek: voor zover ik weet is er geen ander land in de wereld waar zoveel informatie over het leven van mensen in slavernij in de archieven te vinden is.'

Van Galen zegt, dat hij ruim anderhalf jaar geleden van collega's over de slavenregisters van Suriname hoorde en dat al jaren het plan bestond om ooit eens een historisch onderzoek naar de slavenregisters te doen. Dat is echter nooit van de grond gekomen.

'Ik ging me er in verdiepen en werd eigenlijk een beetje boos dat dit was blijven liggen. Niet alleen zijn de slavenregisters een hele mooie bron voor onderzoek, ik realiseerde me ook dat dit veel meer is. Ik besefte me, dat de slavenregisters belangrijk zijn voor de moderne samenleving, omdat het mensen kan helpen om hun wortels te vinden en omdat het inzicht geeft in wat slavernij met mensen doet.'

Plan in vrije tijd voorbereid en georganiseerd

Zijn plotselinge interesse in de slavenregisters deden hem besluiten een plan op te gaan zetten om die registers te digitaliseren en in een database beschikbaar te maken, zowel voor het publiek als voor wetenschappelijk onderzoek. Tegelijkertijd bedacht hij zich, dat hij dit niet alleen moest doen, maar in samenwerking met andere onderzoekers in Nederland en Suriname. 'Ik heb contact gezocht met Maurits Hassankhan van de Anton de Kom Universiteit van Suriname en die was direct enthousiast. Hij liep zelf al veel langer met het plan rond om de slavenregisters te digitaliseren. Als historicus heeft hij er al vanaf de jaren '90 naar gestreefd om de slavenregisters en andere archiefstukken te digitaliseren en in een database onder te brengen. Toen ik hiermee begon heb ik dan ook direct contact met hem opgenomen en we zijn al heel snel tot een samenwerking gekomen. Samen hebben we onze schouders er onder gezet en zijn we dit project gestart, hoewel er geen budget voor was. We hebben dit in onze vrije tijd voorbereid en georganiseerd.'

Over hoe het contact tussen beide historici is ontstaan, laat Hassankhan weten, dat hij bijna een jaar geleden een e-mailbericht van Coen ontving, met de mededeling dat vanuit de vakgroep Historische demografie belangstelling bestond om de slavenregisters op korte termijn te laten digitaliseren ten behoeve van een database in het kader van de levensloopbenadering in de geschiedschrijving. 'Hij verwees naar een bespreking die ik in december 2012 heb gehad op het IISG (red. Internationaal Instituut voor Sociale Geschiedenis) in Amsterdam en wel op initiatief van Huub Everaert, die op een geschiedenissymposium in Suriname in oktober 2012 de levensloopbenadering in de geschiedschrijving in Suriname introduceerde. Op het symposium werd enthousiast gereageerd op deze benadering en als uitvloeisel daarvan werd in december 2012 de bovenbedoelde bespreking in Nederland georganiseerd met een aantal deskundigen. Daarbij werd een plan besproken om een grote database aan te leggen waaruit de levensloop van personen en families gevolgd kon worden. Zo'n plan kost echter veel geld en het idee bleef toen liggen totdat ik in januari 2016 het telefoontje kreeg van Coen van Galen.'

Over de staat waarin de registers verkeren, zegt de Surinaamse historicus, dat hij zelf geen deskundige op het gebied van de slavenregisters is, maar dat hij uit de beschrijving die hij heeft gezien heeft begrepen, dat de meeste registers in een goede tot redelijke staat verkeren en daardoor makkelijk gescand kunnen worden. 'Voor de lezers en het publiek is het van belang te weten, dat in de slavenregisters namen staan van alle slaven die er in Suriname waren. Daarin werden alle veranderingen in het bestand geregistreerd, zoals geboorte, overlijden, verkoop, et cetera. Elke eigenaar moest elk jaar de gegevens verstrekken, opdat goed werd bijgehouden hoeveel slaven er waren en hoe iemand aan een slaaf of tot slaafgemaakte was gekomen. Deze maatregel was ingevoerd om de smokkelhandel in slaven te bestrijden. De slavenregisters zijn bijgehouden van 1830 tot 1863. Dit betekent dat over de hele periode een schat aan informatie is opgeslagen in de registers.'

'Surinaamse slavenregisters hebben echt mijn hart gestolen'

'Romeinse vrouwen zijn mijn eerste (onderzoeks)liefde, maar de Surinaamse slavenregisters hebben echt mijn hart gestolen. Ik blijf als historicus zeker ook werken in de Oudheid, maar mijn voorkeur gaat er naar uit om verder te gaan met de slavenregisters. Ik denk dat daar heel veel boeiend onderzoek naar kan worden gedaan, bijvoorbeeld over de manieren waarop slavernij het leven van mensen beïnvloedde. Bovendien hou ik er van als mijn onderzoek maatschappelijk relevant is. En over het maatschappelijke belang van het beschikbaar maken van archiefbronnen over het slavernijverleden kan geen twijfel bestaan!'

De Deventer historicus is overigens wel verrast door de publicitaire aandacht voor het project. Hij zegt, dat hij gehoopt had op de nodige aandacht, vooral vanwege het werven van gelden via crowdfunding. Maar, hij is bijna iedere week wel ergens te zien of te horen in Nederland. 'Vorige week dacht ik al dat de media-aandacht wel over zou zijn, maar het wordt eerder meer dan minder. En waar ik heel blij om ben is, dat het zo rondzingt op Facebook en Twitter. Daardoor worden mensen bereikt die ik helemaal niet ken, maar die wel steunen. Ik denk dat slavernij en ons slavernijverleden veel meer leeft dan ik had verwacht. Waar ik heel blij mee ben is de positieve houding die de meeste mensen hebben over het project. In het begin waren er wel wat afwachtende reacties van mensen die zich afvroegen of de overheid dit eigenlijk niet zou moeten betalen, maar afgelopen weken krijg ik eigenlijk alleen nog maar volop steun: inmiddels hebben zich al meer dan 550 mensen zich aangemeld als donateur of vrijwilliger. Dat is toch een fantastisch resultaat!'

Maar, die publicitaire aandacht heeft ook een negatief effect. In deze tijd van communicatie (internet, IPhone, social media) zijn mensen snel geneigd om anderen met een boodschap die hun niet welgevallig zijn anoniem te bedreigen, te beledigen, te stalken, enzovoorts. Dat is ook gebeurd bij Van Galen, zo laat hij weten. Maar, hij weet hier luchtig en relativerend mee om te gaan. 'Oh ja, ik heb afgelopen dagen de eerste dreigmails gehad van boze witte oude mannen die vinden dat al die aandacht voor het slavernijverleden allemaal maar onzin is. Ik zie dat als een teken, dat onze campagne serieus wordt genomen, want tegenwoordig hoor je er niet meer bij zonder minimaal een paar dreigreacties.'

Crowdfunding loopt als een trein

Met de crowdfundingactie op het internet verloopt het als een trein. Er was donderdag 16 februari al 19.500 euro binnen van de benodigde 25.000 euro en maandag 20 februari was de grens van 25.000 euro gepasseerd:

Van Galen: 'We hebben wel al genoeg vertrouwen in de goede afloop, zodat we het Nationaal Archief Suriname gevraagd hebben om het scannen van de slavenregisters te starten. Dat gaat een aantal maanden duren. Eind april hopen we de eerste lading scans te krijgen en dan kunnen we de slavenregisters-pagina starten op de website Velehanden.nl. De scans komen dan op deze website en onze vrijwilligers zullen dan de informatie uit de scans overtikken in een database. Dat moet, omdat de teksten in de slavenregisters handgeschreven zijn kan dat niet geautomatiseerd. Dit overzetten gaat een klein half jaar duren, vermoedelijk tot eind september. Dan worden de publieksdatabase en de onderzoeksdatabase geconstrueerd. Vóór de zomer van 2018 willen we de databases klaar hebben, zodat we die kunnen presenteren in Suriname en tijdens Keti Koti 2018.'

Hoe gaat het met het aantal personen dat zich via de website aanmeldt om aan het scannen van de registers mee te werken? 'Heel goed, op dit moment hebben zich zo'n 320 mensen aangemeld als vrijwilliger om mee te werken, en daar komen er dagelijks nog zo'n tien bij. Maar ook hiervoor geldt, dat er vele handen nodig zijn om dit project te laten slagen, dus meldt u zich alstublieft aan als vrijwilliger via onze website www.ru.nl/slavenregisters.'

Naast de crowdfunding, wat is de eventuele (financiële) inbreng van de Radboud Universiteit en de Anton de Kom Universiteit van Suriname en/of anderen?

'Het hele project voor de digitalisering van de slavenregisters en het maken van de databases kost 80.000 euro. Daarvan is 55.000 euro binnengekomen via een subsidie van 40.000 euro van het Prins Bernhard Cultuurfonds die we samen met de Stichting voor Surinaamse Genealogie hebben aangevraagd. Daarnaast is er 10.000 euro subsidie toegekend door een wetenschapsfonds en heeft de Radboud Universiteit 5.000 euro in het project gestoken en dat is nog los van alle uren en voorzieningen die door de Radboud Universiteit worden betaald. De 25.000 euro waarvoor we de crowdfunding zijn gestart is het laatste, cruciale deel dat nodig is om het project mogelijk te maken.'

Mocht er binnen het project geld overblijven of als er meer binnenkomt dan 25.000 euro, dan zal het resterende geld worden besteed aan bijvoorbeeld het digitaliseren van archieven over het vrije en vrijgemaakte deel van de Surinaamse bevolking, zoals het Burgerregister en de Burgerlijke stand van Suriname, maar ook aan de slavenregisters van de Antilliaanse eilanden', zegt Van Galen.

De Anton de Kom Universiteit van Suriname heeft niet de financiële middelen om het bijzondere project te kunnen ondersteunen. 'Maar', zo zegt Hassankhan, 'wij ondersteunen dit project vanwege verschillende redenen.'

'Het was vanaf 1997/1998 ons plan vanuit de universiteit in Paramaribo om een Historische Database Suriname (HDS) aan te leggen, waarin onder andere alle immigratieregisters en de slavenregisters zouden worden opgenomen. Vanwege het omvangrijke karakter van en de ingewikkeldheid van de materie zijn de slavenregisters niet in een database gezet, maar wel andere bronnen over slavernij, zoals het manumissieregister (Red. Hierin staan de bedragen waarvoor slaven vrijgekocht zijn – http://www.gahetna.nl/collectie/index/nt00340/achtergrond) en het emancipatieregister. Dit is gedaan door andere wetenschappers dan die van de Universiteit van Suriname. Al deze databases zijn intussen online te raadplegen via het Nationaal Archief Nederland en Nationaal Archief Suriname. Het doel dat wij, mijn persoon en Dew Baboeram, met wie ik in die tijd intensief heb gewerkt, beoogden was van tweeërlei aard, te weten genealogisch onderzoek door en voor de nakomelingen van de slaven en immigranten en wetenschappelijk onderzoek door gebruik te maken van databases in de computer.

Het eerste doel is voor een groot publiek van belang en de databases zijn heel populair bij het publiek. Het wetenschappelijk deel van de doelstelling moet echter nog benut worden.

Ik was daarom heel blij met het initiatief van de Radboud Universiteit in Nijmegen, omdat daar de expertise en de middelen zijn of zouden kunnen komen om de slavenregisters op te nemen in een groots database-project waarin verschillende databases met elkaar gekoppeld kunnen worden voor wetenschappelijk onderzoek.

Vanuit onze studierichting hebben wij ook kenbaar gemaakt, dat wij graag op dit gebied zelf ook expertise willen opbouwen met de ondersteuning van de Radboud Universiteit. Daarvoor hebben wij voorlopige afspraken gemaakt die hopelijk op korte termijn zullen worden geformaliseerd in een Memorandum of Understanding voor samenwerking. In dit kader zullen ook onze mensen getraind en opgeleid worden.'

Plan voor onderzoek naar positie van mensen in slavernij

Op de vraag aan Van Galen of er naast de digitalisering plannen zijn voor bijvoorbeeld het schrijven van een onderzoeksrapport of wellicht een boek over het project en/of de slavenregisters, zegt de historicus, dat het primaire doel van de campagne is om de slavenregisters in een publieksdatabase en een onderzoeksdatabase voor iedereen toegankelijk te maken via internet. 'Dat is al een publicatie op zichzelf. Het is wel de bedoeling om er daarna ook onderzoek mee te doen.'

Hij laat weten geld te hebben aangevraagd bij het NWO (Nederlandse Organisatie voor Wetenschappelijk Onderzoek) in Den Haag, de organisatie die namens de Nederlandse overheid onderzoeksgeld verdeeld, voor een onderzoek naar de positie van mensen in slavernij. Een tweede aanvraag voor een groter project waarin zowel Nederlandse als Surinaamse geschiedkundigen kunnen promoveren is in voorbereiding. Daarnaast is hij in gesprek over een publieksboek over slavernij in Suriname. 'Of we het geld krijgen voor deze onderzoeken weet ik nog niet, dat hangt af van subsidiegevers. Gelukkig staat het doel van de campagne voor de slavenregisters los van het al dan niet doorgaan van het onderzoek. Als de crowdfunding slaagt, dan komt de publieksdatabase er in ieder geval!'

'Suriname heeft zulke mooie archieven, waarmee relatief weinig is gedaan'

'Nergens in de wereld is een tropische, koloniale samenleving zo gedetailleerd in de archieven vastgelegd als in Suriname'

Na voltooiing van dit project, heeft u wellicht iets nieuws op het oog in Suriname om eens als eerste onderzoek naar te verrichten?

'Dat is een volmondig ja. Suriname heeft zulke mooie archieven, waarmee relatief weinig is gedaan. Ik interesseer me in het leven van gewone mensen en ik zou graag de slavenregisters in één database willen combineren met andere archieven, zoals de Burgerlijke Stand, het Burgerregister, registers van contractarbeiders, de wijkregisters van Paramaribo, kerkarchieven en juridische archieven. Zo is het mogelijk om een hele rijke database te maken die het leven van de inwoners van Suriname volgt van bijvoorbeeld 1830 tot en met de eerste volkstelling in 1921. Zo kunnen we snappen hoe het was om vroeger in de tropen te leven. Dat zou echt unieke informatie opleveren, want nergens in de wereld is een tropische, koloniale samenleving zo gedetailleerd in de archieven vastgelegd als in Suriname. Mooie informatie voor geschiedschrijvers, maar ook mooie informatie voor iedereen die geïnteresseerd is in zijn eigen wortels. Dus mocht het zover komen, dan zal ook deze informatie zowel voor het publiek als voor wetenschappers beschikbaar worden gemaakt.'

'Er is veel werk aan de winkel'

Hassankhan deelt de visie van zijn collega Van Galen. 'Uiteraard zijn er heel veel archieven die voor digitalisering in aanmerking komen. Bij het Nationaal Archief Suriname hebben wij bijvoorbeeld de immigratieregisters die in een slechte staat verkeren, althans die van de 'Brits-Indiërs' en Chinezen. Verschillende delen zijn in de loop der tijden zoek geraakt of vernietigd. We hebben ook het archief van het Immigratiedepartement met een schat aan informatie, het archief van het Hof van Justitie of rechterlijke archieven, die voor een deel gered zijn bij een brand. Op de ministeries zelf zijn oudere archieven die volgens de wet thuishoren in het Nationaal Archief, maar nog niet zijn overgebracht en daardoor niet alleen niet toegankelijk zijn, maar tegelijk in vele gevallen verwaarloosd. De meeste archiefruimten op de ministeries voldoen niet aan de eisen waaraan een archiefruimte wettelijk moet voldoen. Er is dus veel werk aan de winkel.'

De Surinaamse historicus Hassankhan laat tot slot nog een kritische opmerking horen in de richting van beleidsmakers werkzaam voor de regering in Suriname.

'Er is nog een lange weg te gaan om al onze archieven die bij de overheidsdiensten en staatsbedrijven liggen, te ordenen en na selectie over te brengen naar het Nationaal Archief. Dan pas zijn de archieven toegankelijk gemaakt voor het publiek. Dat is een grote uitdaging in een tijd van economische crisis. In de meeste gevallen vinden beleidsmakers echter, dat archieven minder belangrijk dan ervoor te zorgen dat iedereen goed onderwijs geniet en een goede gezondheidszorg krijgt en niet in armoede leeft. Archieven worden dan de dupe, waardoor dit geheugen van het volk dreigt verloren te gaan.'

Deventenaar Coen van Galen lijkt in ieder geval in relatief korte tijd smoorverliefd te zijn geworden op Suriname. En is hij al in Suriname geweest?

'Ik ben afgelopen zomer naar Suriname geweest voor onderzoek naar de slavenregisters en om afspraken te maken met Hassankhan en met landsarchivaris mevrouw Tjien-Fooh van het Nationaal Archief Suriname. Daarnaast zijn Hassankhan en Tjien-Fooh ook enkele keren hier geweest voor gesprekken. Komend half jaar zal ik nog zeker twee keer naar Suriname gaan, zowel voor onderzoek als om college te geven aan de studenten bij de geschiedenisopleiding van de Anton de Kom Universiteit. De studenten spelen namelijk ook een rol bij het project, dat is niet alleen gericht op het maken van databases, maar ook op kennisuitwisseling tussen mijn universiteit, de Radboud Universiteit Nijmegen, en de Anton de Kom Universiteit van Suriname.'

Het slavenregistersproject zal ongetwijfeld niet zijn laatste project in het land zijn. Of er Surinaamse muziek in zijn woning te horen is? Ongetwijfeld. En hoe staat het met de Surinaamse keuken? Gaat zijn voorkeur uit naar een heerlijke Deventer koek of inmiddels toch naar een echte overheerlijke Surinaamse roti?

'Het is uiteraard Deventers trots, dus eigenlijk mag ik het niet zeggen, maar ik heb een hekel aan Deventer koek. Geef mij maar roti, of nog beter, een lekkere moksi meti speciaal.'

(Red. De Surinaamse Krant, 21 februari 2017
Bron foto's: Maak de Surinaamse slavenregisters openbaar)

zondag 19 februari 2017

Den Blauwvinger in Suriname, columns in De Surinaamse Krant in 2015

Inheemse- en marrondorpen Zuidoost- Suriname getroffen door overstromingen

President Bouterse zegt noodhulp toe aan getroffen bewoners

19-02-2017 Door: Paul Kraaijer (verzonden aan diverse media in Nederland)

Diverse dorpen in het zuidoosten van Suriname zijn getroffen door zware overstromingen. Het water staat ongeveer een meter hoog in sommige gebieden. Opvallend is dat het in het gebied niet regende, toen het water steeg. Mensen trekken met hun have en goed naar hoger gelegen gebieden.

President Desi Bouterse heeft vandaag overleg gevoerd met het ministerie van Regionale Ontwikkeling en het Nationaal Coördinatie Centrum Rampenbeheersing (NCCR) voor het bieden van hulp aan de Aucaanse dorpen in het gebied van Ampoma Tapu aan de Beneden-Marowijnerivier (zie foto - Bron: Kabinet van de President).

Dat gebied, met tientallen kleinere dorpen, ligt tussen de dorpen Stoelmanseiland en Langatabiki aan de Marowijnerivier, de grensrivier met Frans-Guyana. Er wonen ongeveer 2.000 personen in dit gebied en daarenboven bevindt zich een onbekend aantal illegale goudzoekers in dat gebied.

Overgegaan wordt tot het verlenen van noodhulp aan de door de overstromingen getroffen bewoners. Inmiddels zouden in het gebied aan de Tapanahonirivier en in het Lawagebied meer dan 4.000 personen zijn getroffen door zware regenval. De waterstand is in acht jaar tijd niet zo hoog geweest.

De president zou zich persoonlijk buigen over de situatie.

Het is ongebruikelijk dat in deze tijd van het jaar er sprake is van overstromingen in Suriname. De inwoners van getroffen dorpen hadden hier dan ook geen rekening mee gehouden. Buiten hun oevers tredende rivieren en wateroverlast door zware regenval worden verwacht in mei, in de grote regentijd.

In mei 2006 werd het binnenland van Suriname getroffen door noodweer. Daardoor ontstonden er in het zuiden en het in oosten van het land grote overstromingen rond de Surinamerivier bij het dorp Pokigron, dat het zwaarst werd getroffen. Ook de Tapanahoni-, Lawa- en Marowijnerivier traden buiten hun oevers. Zeker 175 dorpen werden getroffen en 70 dorpen stonden voor het grootste deel onder water.

zaterdag 18 februari 2017

Den Blauwvinger: Criminaliteit in Suriname wordt bestreden door 'houtje-touwtje-politiekorps

COLUMN: Met gammel wagenpark en tekort aan inkt en toiletpapier crimineel aanpakken

Arrestantenbus defect, geen vervoer verdachten naar rechtbank

18-02-2017 Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant

Terwijl criminelen, vooral in groepsverband, er rustig op los roven en overvallen plegen, heeft het ministerie van Justitie en Politie de grootste moeite om het Korps Politie Suriname op de been te houden en het vervoer van arrestanten/verdachten naar en van strafzittingen te garanderen. De criminaliteit moet door agenten worden bestreden met een gammel wagenpark en amper inkt en papier en toiletpapier in de diverse politieposten. Nu en dan is er zelfs een politiebureau waar agenten niet kunnen uitrijden, omdat de enige aanwezige dienstauto defect is. Dat was bijvoorbeeld eind november 2016 het geval bij het bureau van Livorno. Justitie kampt ook met een beschamend vervoersprobleem. Door een tekort aan arrestantenbussen worden soms arrestanten/verdachten niet naar en van de rechtbank vervoerd, waardoor strafzaken moeten worden uitgesteld. Een beschamende vertoning in een land waar de burger meer en meer wordt geteisterd door duister gespuis dat van de straat zou moeten worden geplukt door de autoriteiten.

Oppositie vraagt Srd 10 miljoen extra voor aanpak criminaliteit, maar 'moet het doen' met slechts 750.000 Amerikaanse dollar

Met een haperend houtje-touwtje-beleid en weinig financiële middelen wordt getracht het aan een infuus liggend politiekorps in leven te houden. Maar, de situatie bij het korps is ernstig, want als er zelfs geen geld kan worden vrijgemaakt om een paar rolletjes toiletpapier, wat inkt voor printers en pakken papier aan te schaffen, dan zit er iets goed fout in het door de regering gevoerde financieel beleid.

Even was er eind vorig jaar een beetje hoop, waardoor het korps de intensive care had kunnen verlaten. De oppositie diende namelijk tijdens de Algemene Politieke Beschouwingen in De Nationale Assemblee eind vorig jaar een motie in om 10 miljoen Surinaamse dollar (Srd) vrij te maken voor de aanpak van de criminaliteit, omdat uit de begroting van het ministerie van Justitie en Politie van 2017 bleek dat slechts 1.5 miljoen Srd was begroot voor de aanpak van zware criminaliteit. Aangevoerd werd, dat basale zaken ontbreken bij de politie en andere rechtshandhavers. Maar, de motie sneuvelde met 27 stemmen tegen en 12 vóór.

Slechts 750.000 Amerikaanse dollar werd door minister Gillmore Hoefdraad van Financiën vrijgemaakt om problemen binnen het politiekorps aan te pakken. Uit dat bedrag werden door zijn collega Jennifer van Dijk-Silos van Justitie en Politie, ter bestrijding van zware criminaliteit, 50 tweedehands Japanse auto's aangeschaft om om te toveren tot heuse politieauto's. Het is behelpen. Tweedehands of niet, de politie moet bij alle politiebureaus uit kunnen rijden met in goede staat verkerende dienstvoertuigen.

De enige nog rijdende arrestantenbus betrokken bij aanrijding

Maar, ook het vervoer van arrestanten/verdachten naar de rechtbank is niet gegarandeerd. Zo moest een aantal strafzaken woensdagochtend 18 januari door de rechter worden uitgesteld, omdat verdachten niet vervoerd konden worden. Reden: er was geen benzine voor dienstauto's om de arrestanten/verdachten vervoeren. De rechter zag zich genoodzaakt alle zaken uit te stellen naar 22 februari of 15 maart, tot woede van advocaten en het leidde zelfs tot media-aandacht in Nederland. Een maand later, woensdag 15 februari, moest een rechter ook strafzaken uitstellen, omdat de arrestanten/verdachten niet werden aangevoerd. Deze keer lag de oorzaak een dag eerder, toen de laatste nog beschikbare arrestantenbus betrokken was geraakt bij een aanrijding in het centrum van Paramaribo.

Het zijn slechts voorbeelden van hoe droevig het is gesteld met het wagenpark van Justitie en met het algehele reilen en zeilen bij het Korps Politie Suriname. En ondertussen slaan criminelen iedere dag hun slag, worden burgers beroofd en overvallen op straat en in hun woningen en worden supermarkten zelfs op klaarlichte dag overvallen. Nu en dan – en dat moet toch ook vermeld worden – lukt het de politie om binnen korte tijd verdachten in de kraag te vatten.

Inmiddels zal de door de minister van Financiën ter beschikking gestelde extra injectie van 750.000 Amerikaanse dollar zijn uitgegeven en is het te hopen, dat de onlangs aangeschafte 50 tweedehands Japanse auto's al her en der rondrijden in de kleuren van de politie, dat agenten niet langer toiletpapier van huis hoeven mee te sjouwen en dat Justitie weer de beschikking heeft over een deugdelijke en rijdende arrestantenbus.

Onbehaaglijk gevoel

Overigens, hoe daadkrachtig in woord de minister van Justitie en Politie wellicht nu en dan overkomt, zij moet toch krachtiger haar stem laten horen in de ministerraad om ervoor te zorgen dat meer geïnvesteerd kan gaan worden in beleid en financiën in politie- en Justitiediensten, om daadwerkelijk de, verruwende, criminaliteit hard aan te pakken, zonder inbreng en steun van het Nationale Leger. Immers, gewapende militairen in de straten van Paramaribo geeft toch een ietwat onbehaaglijk gevoel.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger,

18 februari 2017

Amsterdam-Paramaribo

maandag 6 februari 2017

Onbekende luchtvaartmaatschappij Victoria Airways gaat vanaf oktober op route Amsterdam-Paramaribo vliegen

Victoria Airways wil tickets vanaf euro 500 aanbieden...

Nog veel openstaande vragen rond deze luchtvaartmaatschappij en zijn plannen

Victoria Airways in reactie: 'Wij zijn geen airline, maar charter bedrijf dat vliegtuigen inhuurt'

06-02-2017 De Surinaamse Krant

'Binnenkort goedkope vluchten van en naar Suriname en Amsterdam!' Zo kondigt de nog onbekende luchtvaartmaatschappij Victoria Airways zich aan.

Binnenkort goedkope vluchten van en naar Suriname en Amsterdam! Check onze website regelmatig https://t.co/Lw0FVRzOQs #paramaribo
— Victoria Airways (@VAirways) February 6, 2017

Het is echter onduidelijk wie of wat deze maatschappij, waar ze is gevestigd, hoe groot of klein haar vloot is, wie haar directeur is, et cetera. Maar, ze heeft een website, met summiere informatie, en kondigt aan vanaf de eerste week vanaf Schiphol op Suriname te gaan vliegen voor ticketprijzen vanaf euro 500: