'Hij wachtte altijd op me als ik thuiskwam van school'
Voor de Argentijnse studente Florencia Lobo was een visreis naar de noordwestelijke provincie Tucuman veel meer dan een ontspannende dag in de natuur. Nadat ze twee kittens naast een dood dier had gevonden, bracht ze de diertjes mee naar huis en voedde ze op als haar eigen huisdieren.
Eén van hen, Tito genaamd, overleefde, maar toen ze hem naar de dierenarts bracht voor een licht gewond pootje, was de diagnose niet wat ze verwachtte.
'De dierenarts wist niet eens wat het was', vertelde ze de regionale krant El Tucumano.
'Hij vermoedde dat het geen normale kat was.'
Uiteindelijk nam de verbijsterde dierenarts contact op met het personeel van
Reserva Experimental Horco Molle, die het kleine kitten positief kon identificeren als een soort poema, bekend als jaguarundi.
Toen Florencia en haar broer de kittens vonden, gingen ze er gewoon vanuit dat ze op de een of andere manier van hun moeder gescheiden waren geraakt. Hoewel ze de baby's onmiddellijk als katachtig herkenden, konden ze de overleden moeder niet als zodanig identificeren, misschien omdat wanneer ze volgroeid zijn, puma jaguarundis (
Herpailurus yagouaroundi) een opvallende gelijkenis vertonen met otters, vandaar hun gemeenschappelijke naam 'otter katten'.
Toen zij zag dat de kittens, een reu en een teef, honger hadden en wanhopig aandacht nodig hadden, nam Florencia ze mee naar huis. Ze noemde het meisje Dani en de jongen Tito. Ondanks alle liefde en aandacht van Florencia, was Dani te zwak om te overleven en stierf een week later. Tito bloeide echter in zijn nieuwe huis.
'Hij wachtte altijd op me als ik thuiskwam van school', vertelde ze
El Tucumano.
Nadat Florencia hem meer dan twee maanden had grootgebracht, raakten zij en het poemakatje extreem gehecht.
'Hij volgde me overal [...] toen ik floot als een vogeltje dat hij altijd kwam', legde ze uit.
'Hij houdt van spelen, bijten en behoorlijk snel rennen. Hij ging graag op de tafel en sprong daar vandaan, hij dacht dat het normaal was.'
Florencia heeft nooit iets vreemds opgemerkt aan de jonge jaguarundi, behalve dat hij nog wilder was dan het gemiddelde kitten. Het lijkt waarschijnlijk dat tijdens een van de acrobatische sprongen rond het huis van Florencia, Tito erin slaagde een pootje te verwonden, wat haar reis naar de dierenarts veroorzaakte - waar ze hoorde dat Tito zeker geen huiskat was. Uiteindelijk bracht Florencia de gewonde kat naar de Facultad de Filosofía y Letras de la Universidad, waar ze sociaal werk studeerde, waar een van haar medestudenten suggereerde om Fundacion Argentina de Rescate Animal (FARA) te bellen. Ze zou Tito vaarwel moeten zeggen.
Voor Florencia was het echt moeilijk om afscheid te nemen van de jonge puma jaguarundi die zo'n belangrijk onderdeel van haar leven was geworden.
'Als je [een dier] grootbrengt en ervan houdt, heb je het gevoel dat het van jou is en het doet je pijn dat ze het wegnemen. Diep van binnen weet ik dat het goed is dat ze hem nemen en hem laten terugkeren naar de natuur. Het lijkt me erg dat mensen dergelijke dieren in bezit nemen of verkopen, wat er ook met hen gebeurt.'
Pedro Rodriguez Salazar, de president van FARA, bedankte Florencia voor de bereidheid om het juiste te doen en Tito terug te geven aan de natuur.
'Dit is een jagend dier en een beetje agressief, [na] van vanaf een jonge leeftijd bij mensen te hebben geleefd, in het reservaat zullen ze zijn omgeving moeten aanpassen aan zoals het voorheen was', zei hij.
Hij merkte op dat Tito 'goedgehumeurd' was en er speels uitzag, vertelde hij aan El Tucuman, veel mensen in het land die wilde dieren tegenkomen, proberen ze helaas als huisdieren te houden.
Als Tito 2 jaar oud is, is hij volwassen en klaar om terug te keren naar zijn natuurlijke habitat aan de rivier. Puma jaguarundis lijken niet alleen op otters; ze hebben ook een bovennatuurlijk vermogen om te zwemmen en vissen te vangen - een van de belangrijkste voedselbronnen in hun dieet.
Florencia kon het niet helpen, maar vergoot wat tranen toen ze afscheid nam van haar geliefde Tito.
'Ik voel dat hij verdrietig zal zijn zonder mij. Ik maak me zorgen dat hij zal worden vrijgelaten en dat hij niet weet hoe hij zijn gebruikelijke dingen moet doen, omdat hij al gedomesticeerd is.' Ze hoopt echter dat hij zijn wilde instincten kan herstellen met behulp van het dierenreservaat.
(Suriname Mirror/The Epoc Times/Facebook/Twitter)
