'Roti-bakker' en vermeend industrieel in Aalsmeer heeft winderige plannen Is plan serieus of een luchtballon?
Ghazi en stichting Willem4 en de Urban Development Bank......
21-06-2014 Door: Paul Kraaijer (deels voor Obsession Magazine)
Paramaribo – Soms vraag je je af, bij het lezen van de Surinaamse krant de Ware Tijd, waarom de redactie en vooral de correspondent in Nederland, Eric Mahabier, op oppervlakkige wijze aandacht besteedt aan plannen en kennelijke uchtkastelen van zogenoemde Surinaamse ondernemers. Was het op 20 mei ene Raj Doerga en zijn nieuwe luchtvaartmaatschappij Suriname Air Quo Vadis die een platform kregen in de krant, op 11 juni kreeg 'roti-bakker', ondernemer en (groot) industrieel Max Ghazi in de krant en van die correspondent een podium om zijn windmolenplan publiek maken. Een plan om zo doorheen te prikken. En laten we niet het plan uit 2006 en 2007 vergeten van ondernemer Chanderbosh Bisram, eigenaar van het garagebedrijf Suriname Industrial Engineering and Vehicle Service NV in Paramaribo, voor de bouw van een kleine kerncentrale te plantage Groot Chatillon in het district Commewijne. Ook Bisram vond in de Ware Tijd een bondgenoot. Een plan dat overigens nooit van de grond is gekomen. Een luchtballon. Een luchtkasteel, verdwenen in de stilte van het verleden.
Ghazi en zijn windmolenplan
Ghazi, eigenaar van de in het Nederlandse Aalsmeer gevestigde Max Ghazi Group, beweerde in het artikel in de Ware Tijd 'destijds' een rapport voor de Surinaamse regering te hebben samengesteld voor de opwekking van energie door windmolens voor de kust, in de oceaan. Correspondent Mahabier verzuimt te vermelden wanneer het rapport is geschreven. Een rapport dat nergens te vinden is en dat ook niet door die heer Max Ghazi ter beschikking wordt gesteld. Wat beweegt een mens als Max Ghazi om zich te storten op de energiesector in Suriname? Nergens blijkt in het verleden enige interesse van deze man voor die sector te zijn geweest.
Namens de Max Ghazi Group laat op maandag 16 juni Rosita Drigpal (Ghazi) weten, dat de rapporten niet worden 'uitgegeven'. 'Indien u vragen heeft kunnen wij deze proberen te beantwoorde voor u.'
Namens de Max Ghazi Group laat op maandag 16 juni Rosita Drigpal (Ghazi) weten, dat de rapporten niet worden 'uitgegeven'. 'Indien u vragen heeft kunnen wij deze proberen te beantwoorde voor u.'
Hierop zijn per omgaande onderstaande vragen aan Maxi Ghazi ter beantwoording verzonden:
1) Graag vernemen wij in hoeverre de heer Max Ghazi over zijn plannen voor de plaatsing van windmolens om via wind energie op te wekken in Suriname contact heeft gehad met de Surinaamse autoriteiten, zoals met de heer Jim Hok, minister van Natuurlijke Hulpbronnen.
2) Ook de vraag in hoeverre de heer Ghazi kennis heeft van windenergie en
3) waarom hij hiervoor pleit? Waar ligt zijn belang eventueel?
4) Door wie is het rapport opgesteld en
5) waarom is het kennelijk niet openbaar? Openbaarheid zou wellicht kunnen bijdragen aan het verkrijgen van een groot draagvlak voor de plannen.
De heer Ghazi heeft niet meer gereageerd. Waarschijnlijk niet, omdat hij simpelweg geen kennis van zaken heeft inzake windenergie en mogelijk zelf de inhoud van het rapport niet goed genoeg kent om een paar simpele vragen te beantwoorden.
Volgens hem zouden met een investering van ruim honderd miljoen Amerikaanse dollar meer dan vijf windmolens in productie kunnen worden gebracht en die zouden een groot deel van de huishoudens in Suriname van stroom kunnen voorzien. Mahabier schrijft verder dat onderzoek door de Max Ghazi Group heeft aangetoond, dat Suriname de windmolens in de Atlantische Oceaan moet plaatsen, omdat daar de wind het hardst waait. Een open deur, daarvoor hoef je geen deskundige te zijn.
Maar, hoe komt Ghazi aan zijn cijfers?
Volgens hem zouden met een investering van ruim honderd miljoen Amerikaanse dollar meer dan vijf windmolens in productie kunnen worden gebracht en die zouden een groot deel van de huishoudens in Suriname van stroom kunnen voorzien. Mahabier schrijft verder dat onderzoek door de Max Ghazi Group heeft aangetoond, dat Suriname de windmolens in de Atlantische Oceaan moet plaatsen, omdat daar de wind het hardst waait. Een open deur, daarvoor hoef je geen deskundige te zijn.
Maar, hoe komt Ghazi aan zijn cijfers?
De kosten van een windturbine zouden ongeveer 1.500.000 euro tot 2.500.000 euro zijn, dit is sterk afhankelijk van de hoogte van een turbine. Per meter kost een windmolen bij benadering 25.000 euro. Een windturbine met een ashoogte van 60 meter kost dus 60 keer 25.000 euro: 1.500.000 euro.
De uiteindelijke kosten van een windturbine worden voor het grootste deel bepaald door de plek waar hij geplaatst wordt. De windsnelheid verschilt van locatie tot locatie en hiermee ook de opbrengst/rendement van de turbine. In Nederland kan dit verschillen van 11 cent tot 18 cent per kilowattuur (in 2009 heeft men met moderne windturbines in Nederland een kostenprijs van 6 cent per kilowattuur behaald), dit in vergelijking tot de kosten van fossiele brandstoffen ca 8 cent per kilowattuur. Deze kosten zijn inclusief onderhoud, verzekering, bouw en een afschrijving van 15 tot 20 jaar. De meest gebruikte moderne windturbines (vanaf bouwjaar 2006) hebben een vermogen van ongeveer 3 Megawatt. Dit vermogen wordt echter niet altijd opgewekt, omdat dit afhankelijk is van de windkracht. Als een windturbine één uur op volledig vermogen draait, noemt men dit een vollastuur.
Een windturbine wordt als rendabel gezien als hij minimaal 2200 vollasturen per jaar draait. Zoveel als mogelijk volllasturen draaien maakt de windturbine rendabel, het heeft echter ook een nadeel, door het draaien op optimaal vermogen ontstaat meer slijtage in de windturbine met als gevolg hiervan meer onderhoud. (Bron)
Greenpeace: windenergie alleen mogelijk met subsidie
Greenpeace: windenergie alleen mogelijk met subsidie
Naar aanleiding van het plan van Ghazi laat Greenpeace Nederland in een reactie weten, bij monde van Marleen Zwartkruis van de afdeling Pers en Communicatie, dat windenergie veel voordelen oplevert. 'Uiteraard milieu- en klimaatvoordelen, maar ook het voordeel dat landen minder afhankelijk worden van fossiele energie en daarmee van landen die beschikken over fossiele voorraden. Daarnaast laten tal van studies zien dat schone energie als wind en zon op lange termijn goedkoper zijn, maar in de eerste jaren wel een flinke investering vergen.'
Volgens de internationale milieuorganisatie kan windenergie echter alleen mogelijk zijn met behulp van subsidie: 'Het is moeilijk voor ons om een inschatting te maken of windenergie kans van slagen heeft in Suriname, omdat wij onvoldoende kennis hebben van de weersgesteldheid om te beoordelen of wind op land een optie is. Voor wind op zee geldt, dat dit alleen kans van slagen heeft als de Surinaamse overheid hier een subsidie ter beschikking stelt. De techniek is op dit moment nog te duur om zonder subsidie te kunnen renderen. Zonne-energie lijkt beslist een optie aangezien Suriname voldoende zon heeft, maar ook daar is flink investeringsgeld voor nodig om echt een substantiële omslag naar schone energie te kunnen bewerkstelligen.'
'Roti-bakker', Pertjajah Luhur, Urban Development Bank, stichtingen Willem 4 en Vriendschapsbanden Nederland-Suriname
 |
| Max Ghazi gefotografeerd door Eric Mahabier |
Maar, wie is die Max Ghazi? Hij is eigenaar van de in 1975 opgerichte Max Ghazi Group, die begon in de markt van de Aziatische- en Caribische keuken (waarvoor in hetzelfde jaar ook Max Ghazi Food werd opgericht), maar die zich nu ook richt op stedelijke ontwikkeling, ondersteuning van en advies aan bedrijven, vastgoed en zogenoemde sociaal verantwoorde projecten, zo is te lezen op de nauwelijks informatie bevattende Engelstalige website van de 'group'. Zijn moslim voorouders waren afkomstig uit Irak, waar de naam Ghazi populair en wijd verbreid is en belandden via Trinidad in Suriname. Als begin zeventiger jaren alle kinderen van de op 6 januari 2006 op 91-jarige leeftijd overleden Angelina Ghazi-Ramdahin Angelina Ghazi-Ramdahin geëmigreerd zijn – Max arriveerde 1973 in Nederland - en in Nederland wonen, vervoegt Angelina zich bij hen. De familie Ghazi zet onder leiding van Angelina het 'Ghaziconcern' voort in Amsterdam. (Lees hier meer informatie over Angelina Ghazi-Ramdahin.) In Amsterdam heeft het bedrijf zowel op de hoek Kinkerstraat/Ten Katestraat in West (HalalWok, met een warm hart voor de Surinaamse Henk Abrahams Stichting: opvang en zorg van en voor zwerfhonden) als aan het Dapperplein in Oost een afhaalrestaurant.
Naast 'de keuken' blijkt Max Ghazi politiek actief te zijn (geweest). Zo was hij in ieder geval in september 2009 nog de Nederlandse vertegenwoordiger van de Surinaamse politieke partij Pertjajah Luhur en adviseur van voorzitter Paul Somohardjo.
Naast 'de keuken' blijkt Max Ghazi politiek actief te zijn (geweest). Zo was hij in ieder geval in september 2009 nog de Nederlandse vertegenwoordiger van de Surinaamse politieke partij Pertjajah Luhur en adviseur van voorzitter Paul Somohardjo.
De stichting Vriendschapsbanden Nederland-Suriname (VNS) hield zaterdag 14 juni bij Max Ghazi thuis in Aalsmeer een bijeenkomst voor Nederlandse onderwijsgevenden die van 9 tot en met 24 juli in Suriname verblijven. De Ware Tijd berichtte hierover in haar online-editie van zondag 15 juni en dat artikel was weer van de hand van Eric Mahabier. Ghazi zou adviseur zijn van de stichting VNS.
Max Ghazi is ook betrokken bij een bank in oprichting, de Urban Development Bank, en bij de Nederlandse stichting Willem 4. Het was weer de Ware Tijd die begin maart 2012 berichtte, dat deze bank 'al gauw een mobilisatie van 25 miljoen euro tot stand ziet komen voor de financiering van projecten in Suriname'. Dat geld zou afkomstig moeten zijn van de Surinaamse diaspora in Nederland die graag wil investeren in Suriname. Max Ghazi liet weten, namens 'de netwerkorganisatie' Willem 4, dat de bank zowel grote als kleine projecten in Suriname gaat financieren. Bij kleine projecten zou het moeten gaan om bedragen tot 10.000 euro en bij grote projecten om 100.000 euro om in aanmerking te kunnen komen voor financiering. Willem 4 zou volgens de krant in Nederland een aanvraag gedaan hebben voor de oprichting van de bank.
Max Ghazi is ook betrokken bij een bank in oprichting, de Urban Development Bank, en bij de Nederlandse stichting Willem 4. Het was weer de Ware Tijd die begin maart 2012 berichtte, dat deze bank 'al gauw een mobilisatie van 25 miljoen euro tot stand ziet komen voor de financiering van projecten in Suriname'. Dat geld zou afkomstig moeten zijn van de Surinaamse diaspora in Nederland die graag wil investeren in Suriname. Max Ghazi liet weten, namens 'de netwerkorganisatie' Willem 4, dat de bank zowel grote als kleine projecten in Suriname gaat financieren. Bij kleine projecten zou het moeten gaan om bedragen tot 10.000 euro en bij grote projecten om 100.000 euro om in aanmerking te kunnen komen voor financiering. Willem 4 zou volgens de krant in Nederland een aanvraag gedaan hebben voor de oprichting van de bank.
Volgens Ghazi, begin maart 2012, was die diaspora groep heel enthousiast om via de bank in Suriname te investeren. Die maand zou er bij de regering Bouterse een voorstel voor de financiering van 5.000 woningen hebben gelegen, die Willem 4 wil bouwen als bijdrage aan het oplossen van de woningnood in Suriname. De prijs per woning zou komen te liggen tussen de 20.000 en 30.000. euro.
Maar, anno juni 2014 blijkt er nog steeds geen Urban Development Bank te bestaan. Zowel Willem 4 als Max Ghazi reageert niet op verzoeken om aan te geven wat de actuele stand van zaken is met betrekking tot de bank. Deze stichting, Willem 4, die een postbusadres heeft in het Nederlandse Heemstede, maar haar secretariaat op Curaçao heeft, initieert programma's en projecten met als onderliggende waarde duurzaamheid, sociaal-economische uitdaging en innovatie.
'Daartoe zet Willem4 kennis, ervaring en haar netwerk in ter ondersteuning en begeleiding. Ze adviseert bij strategieontwikkeling en public affairs, marketing, zorgt voor samenwerking in de verschillende fases van het project, legt verbanden en zorgt dat partijen elkaar versterken. Daarnaast coördineert Willem4 de zorg voor de financiering van de initiatieven. Initiatieven krijgen daardoor een vliegende start met als doel innovatieve groei en sociaal-economische structuurversterking en duurzame ontwikkeling te versnellen. Willem4 is de verbindende factor bij projecten en programma's vanwege een unieke en intensieve samenwerking van bedrijfsleven, kennisinstelling en overheid.', aldus de stichting op haar internetsite.
Willem 4 heeft ook in Suriname een afdeling en daarvan is contactpersoon en secretaris Annelies Brinkman, journaliste in dienst van de Ware Tijd en de correspondente voor het Nederlandse persbureau ANP in Suriname.
Suriname en windenergie: studie naar windsnelheden eind 2009/begin 2010 kreeg geen vervolg....
Maar, anno juni 2014 blijkt er nog steeds geen Urban Development Bank te bestaan. Zowel Willem 4 als Max Ghazi reageert niet op verzoeken om aan te geven wat de actuele stand van zaken is met betrekking tot de bank. Deze stichting, Willem 4, die een postbusadres heeft in het Nederlandse Heemstede, maar haar secretariaat op Curaçao heeft, initieert programma's en projecten met als onderliggende waarde duurzaamheid, sociaal-economische uitdaging en innovatie.
'Daartoe zet Willem4 kennis, ervaring en haar netwerk in ter ondersteuning en begeleiding. Ze adviseert bij strategieontwikkeling en public affairs, marketing, zorgt voor samenwerking in de verschillende fases van het project, legt verbanden en zorgt dat partijen elkaar versterken. Daarnaast coördineert Willem4 de zorg voor de financiering van de initiatieven. Initiatieven krijgen daardoor een vliegende start met als doel innovatieve groei en sociaal-economische structuurversterking en duurzame ontwikkeling te versnellen. Willem4 is de verbindende factor bij projecten en programma's vanwege een unieke en intensieve samenwerking van bedrijfsleven, kennisinstelling en overheid.', aldus de stichting op haar internetsite.
Willem 4 heeft ook in Suriname een afdeling en daarvan is contactpersoon en secretaris Annelies Brinkman, journaliste in dienst van de Ware Tijd en de correspondente voor het Nederlandse persbureau ANP in Suriname.
 |
| Galibi: metingen windsnelhheid |
Uit een uitgevoerde studie naar windsnelheden tussen oktober 2009 en november 2010 in Galibi (district Marowijne) en Nieuw Nickerie (district Nickerie) blijkt. dat Suriname voldoende potentie heeft om energie met wind op te wekken. Het onderzoek stond onder leiding van Cornel Wijngaarde van de afdeling elektrotechniek van de Faculteit Technologische Wetenschappen de Anton de Kom Universiteit in Paramaribo (AdeK) en van het ministerie van Natuurlijke Hulpbronnen (NH). Wijngaarde liet in februari 2011 weten, tijdens een windenergie seminar op de universiteit waar hij samen met zijn collega Anand Kalpoe de eindresultaten van het onderzoek presenteerde, dat er opmerkelijke resultaten waren genoteerd. 'In de kleine regen- en droge tijd hebben we windsnelheden gemeten op een hoogte van ongeveer dertig meter en over het algemeen is de windsnelheid zes meter per seconde.'
Hij laat vandaag in een reactie weten dat je er zeker van moet zijn 'dat de windsnelheden gunstig moeten zijn alvorens te gaan investeren'. 'Die windsnelheid moet toch meer zijn dan zeven meter per seconde op een hoogte van vijftig meter.'
Moderne windturbines beginnen stroom op te wekken bij windkracht twee tot drie en leveren vanaf windkracht zes het volle vermogen. De meeste turbines schakelen uit bij extreme weersomstandigheden, bijvoorbeeld als het harder waait dan 25 meter per seconde (windkracht tien). De technische beschikbaarheid van moderne windturbines is zeer hoog, hoger dan 95 procent. Dit betekent dat een windturbine slechts een klein deel van de tijd (twee weken per jaar) niet kan draaien vanwege onderhoud of storing. (Bron)
Hij laat vandaag in een reactie weten dat je er zeker van moet zijn 'dat de windsnelheden gunstig moeten zijn alvorens te gaan investeren'. 'Die windsnelheid moet toch meer zijn dan zeven meter per seconde op een hoogte van vijftig meter.'
Moderne windturbines beginnen stroom op te wekken bij windkracht twee tot drie en leveren vanaf windkracht zes het volle vermogen. De meeste turbines schakelen uit bij extreme weersomstandigheden, bijvoorbeeld als het harder waait dan 25 meter per seconde (windkracht tien). De technische beschikbaarheid van moderne windturbines is zeer hoog, hoger dan 95 procent. Dit betekent dat een windturbine slechts een klein deel van de tijd (twee weken per jaar) niet kan draaien vanwege onderhoud of storing. (Bron)
Volgens Wijngaarde kan windenergie de oplossing bieden voor energievraagstuk. Gedacht wordt aan een groot windpark parallel aan een onderling verbonden raster, een klein windpark met een lokale raster en een winddiesel (of batterij) systeem om dorpen van stroom te voorzien.
In een vervolgstudie zou de economische haalbaarheid van windenergie in Suriname onderzocht moeten worden. Die vervolgstudie is nooit van de grond gekomen. Dat wordt vandaag bevestigd door Wijngaarde in een reactie: 'Nee, er is geen vervolgonderzoek geweest.'
Plan blijft plan
Het plan van Maxi Ghazi zal waarschijnlijk een plan blijven. Een plan met de nodige vraagtekens die de heer Ghazi kennelijk niet wil beantwoorden. Hij heeft niets meer en niets minder gedaan dan correspondent Mahabier van de Ware Tijd voor zijn publiciteitskarretje te spannen. Via die krant heeft Ghazi ruchtbaarheid aan het plan gegeven en de journalist heeft geluisterd, genoteerd en heeft verzuimd om kritische en objectieve vragen te stellen. En daar zal het bij blijven, een artikel, zoals dat ook het geval was met de artikelen in die krant over de vermeende nieuwe luchtvaartmaatschappij van een heer Doerga en het kerncentraleplan van een heer Bisram. Aan dit rijtje luchtballonnen kan het Ghazi-plan worden toegevoegd.....
Of er ooit windmolens voor de Surinaamse kust zullen verrijzen zal vooral afhangen van het door de regering gevoerde energiebeleid en de wil fors te investeren in duurzame vormen van energie, zoals wind- en zonne-energie.
Tot slot
Of er ooit windmolens voor de Surinaamse kust zullen verrijzen zal vooral afhangen van het door de regering gevoerde energiebeleid en de wil fors te investeren in duurzame vormen van energie, zoals wind- en zonne-energie.
Tot slot
* TERZIJDE
Frans Ghazi en Olcay Gulsen Vermeldenswaard is nog, dat in augustus 2013 in Nederland in bladen en websites in de entertainment- en modewereld en ook in kranten verhalen verschenen over de bekende Nederlands-Koerdische modeontwerpster Olcay Gulden en haar nieuwe liefde, een lid van de Ghazi-familie, Frans. Gulsen is eigenaar van het kledingmerk Supertrash. Voordat ze bevriend raakte met Ghazi had ze een soort knipperlicht relatie met voetballer Edgard Davids. Over Ghazi liet ze weten:
'Hij is een onwijs leuke aantrekkelijke man met veel gevoel voor humor. en met een goudeerlijk hart. Dat maakt hem zo mooi. Het gebeurt niet vaak dat je zo iemand tegenkomt. Mensen hebben vaak bijbedoelingen. Frans niet. Hij is zó puur!'
De website ilovefashionnews.nl bericht 26 augustus, dat Frans al sinds zijn twaalfde voor het bedrijf van zijn vader werkt.
Olcay leerde Frans kennen, omdat ze naar zijn huis kwam kijken dat hij wilde verhuren. In datzelfde huis gingen ze samenwonen. Maar, de diverse media konden nauwelijks informatie vinden over die Frans Ghazi: geen Facebook, geen Linkedin, geen Hyves, geen Orkut, niets. Wat wel boven water kwam was dat hij in de voedselindustrie werkzaam is en van pokeren houdt. Natuurlijk verscheen er ook het een en ander over Frans Ghazi op de beruchte Surinaamse roddelforumwebste Mamjo.com. De relatie liep echter in november alweer op de klippen. Volgens Gulcen is hun relatie vooral misgegaan doordat ze te hard van stapel zijn gelopen. Daardoor kwamen ze er later pas achter dat ze eigenlijk helemaal niet zo goed bij elkaar passen als dat ze dachten. 'Na die verliefdheid ontdek je of de basis ook echt goed is. We zijn er toen achter gekomen dat we te weinig met elkaar gemeen hebben om verder te gaan. We passen niet in elkaars leven nu', aldus Olcay op 28 november 2013 op ilovefashionnews.nl.
Noot:
Onderstaand artikel in de Ware Tijd van zaterdag 12 juli 2014 bevestigt wat ik stel, dat de correspondent van de Ware Tijd in Nederland, Eric Mahabier, kennelijk goed bevriend is met die Ghazi. Waarom vindt hij die Ghazi zo belangrijk? In het artikel wordt ook weer gerept over de oprichting van die Urban Development Bank en de stichting Willem 4, dezelfde opmerkingen hierover werden ook al gedaan in die krant in maart 2012!!!! Kortom, die Ghazi en zijn plannen zijn niets meer en niets minder dan gebakken lucht, maar dat kan hij, bakken.
De tekst van het artikel vandaag:
Suriname moet nu al inspelen op de oprichting van de ‘Brics Development Bank’ en deskundigen aantrekken die vooral op agrarisch gebied goede rapporten kunnen schrijven. Die rapporten moeten in projectvorm bij de nog op te richten bank ingediend worden voor financiering van de Surinaamse agrarische sector.
De Surinaams-Nederlandse industrieel Max Ghazi is ervan overtuigd dat indien Suriname vooruitlopend op de oprichting van de bank nu al zijn huiswerk begint te maken, het land binnen enkele jaren daadwerkelijk de agrarische schuur van het Caribisch Gebied kan worden. President Desi Bouterse is door zijn Braziliaanse collega uitgenodigd als toehoorder te participeren in de Brics (Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika) top die volgende week in Brazilië plaatsvindt.
Netwerk organisatie Willem4, waar Ghazi aan verbonden is, is bezig met de oprichting van de "Urban Development Bank", die gericht is op de diaspora van Suriname, Curaçao, Aruba en Bonaire. Volgens Ghazi is de bank al geregistreerd in Nederland en worden de formaliteiten op de eilanden nu getroffen.
Ghazi ziet de in oprichting zijnde Brics ontwikkelingsbank als een goede tegenhanger van de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank (IDB) en van het Internationaal Monetair Fonds (IMF). De Brics bank kan tegen zachtere voorwaarden leningen verstrekken dan de IDB en het IMF tot nu toe gedaan hebben.
 |
| Gulsen en Frans Ghazi. (Bron foto: Gulsen/Twitter) |
De website ilovefashionnews.nl bericht 26 augustus, dat Frans al sinds zijn twaalfde voor het bedrijf van zijn vader werkt.
Olcay leerde Frans kennen, omdat ze naar zijn huis kwam kijken dat hij wilde verhuren. In datzelfde huis gingen ze samenwonen. Maar, de diverse media konden nauwelijks informatie vinden over die Frans Ghazi: geen Facebook, geen Linkedin, geen Hyves, geen Orkut, niets. Wat wel boven water kwam was dat hij in de voedselindustrie werkzaam is en van pokeren houdt. Natuurlijk verscheen er ook het een en ander over Frans Ghazi op de beruchte Surinaamse roddelforumwebste Mamjo.com. De relatie liep echter in november alweer op de klippen. Volgens Gulcen is hun relatie vooral misgegaan doordat ze te hard van stapel zijn gelopen. Daardoor kwamen ze er later pas achter dat ze eigenlijk helemaal niet zo goed bij elkaar passen als dat ze dachten. 'Na die verliefdheid ontdek je of de basis ook echt goed is. We zijn er toen achter gekomen dat we te weinig met elkaar gemeen hebben om verder te gaan. We passen niet in elkaars leven nu', aldus Olcay op 28 november 2013 op ilovefashionnews.nl.
Noot:
Onderstaand artikel in de Ware Tijd van zaterdag 12 juli 2014 bevestigt wat ik stel, dat de correspondent van de Ware Tijd in Nederland, Eric Mahabier, kennelijk goed bevriend is met die Ghazi. Waarom vindt hij die Ghazi zo belangrijk? In het artikel wordt ook weer gerept over de oprichting van die Urban Development Bank en de stichting Willem 4, dezelfde opmerkingen hierover werden ook al gedaan in die krant in maart 2012!!!! Kortom, die Ghazi en zijn plannen zijn niets meer en niets minder dan gebakken lucht, maar dat kan hij, bakken.
De tekst van het artikel vandaag:
Suriname moet nu al inspelen op de oprichting van de ‘Brics Development Bank’ en deskundigen aantrekken die vooral op agrarisch gebied goede rapporten kunnen schrijven. Die rapporten moeten in projectvorm bij de nog op te richten bank ingediend worden voor financiering van de Surinaamse agrarische sector.
De Surinaams-Nederlandse industrieel Max Ghazi is ervan overtuigd dat indien Suriname vooruitlopend op de oprichting van de bank nu al zijn huiswerk begint te maken, het land binnen enkele jaren daadwerkelijk de agrarische schuur van het Caribisch Gebied kan worden. President Desi Bouterse is door zijn Braziliaanse collega uitgenodigd als toehoorder te participeren in de Brics (Brazilië, Rusland, India, China en Zuid-Afrika) top die volgende week in Brazilië plaatsvindt.
Netwerk organisatie Willem4, waar Ghazi aan verbonden is, is bezig met de oprichting van de "Urban Development Bank", die gericht is op de diaspora van Suriname, Curaçao, Aruba en Bonaire. Volgens Ghazi is de bank al geregistreerd in Nederland en worden de formaliteiten op de eilanden nu getroffen.
Ghazi ziet de in oprichting zijnde Brics ontwikkelingsbank als een goede tegenhanger van de Inter-Amerikaanse Ontwikkelingsbank (IDB) en van het Internationaal Monetair Fonds (IMF). De Brics bank kan tegen zachtere voorwaarden leningen verstrekken dan de IDB en het IMF tot nu toe gedaan hebben.
