De West in rubriek Keerpunt kritisch over Surinaamse Vereniging van Journalisten 06-05-2013
Paramaribo - Eindelijk eens een kritische nooit over het functioneren van de SVJ vanuit de eigen achterban! Hopelijk worden vanaf zaterdag 4 mei 2013, toen dit stuk in de rubriek Keerpunt van De West verscheen, meer journalisten wakker en nemen ze het functioneren van het bestuur van de SVJ onder vuur.
Hieronder voor de duidelijkheid de volledige tekst van het hierboven afgebeelde artikel en de verklaring van de SVJ:
De Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) heeft vanaf haar oprichting in 1981 felle strijd geleverd om te zijn waar zij als organisatie nu is. De SVJ is de bakermat voor de persvrijheid in Suriname en in deze strijd mag de SVJ deze weg, hoe zwaar die ook mag zijn, nimmer verlaten. De SVJ werd opgericht in een periode, waarin een eigen mening hebben taboe was en de uiting daarvan als een misdaad werd gezien, des te meer als de geuite mening niet in lijn was met de toen heersende militaire dictatuur. De strijd voor vrijheid van vrije meningsuiting is het vlot waarop de vrije pers drijft.
En hoeveel beperkingen de overheid ook daarop wil leggen, de SVJ is de laatste organisatie die deze beperkingen mag prediken, althans als zij zichzelf respecteert als persorganisatie. De SVJ is dus gewaarschuwd!
De SVJ heeft gisteren, vrijdag, een verklaring uitgegeven ter ere van de 'World Press Freedom Day'. Daarin begint het bestuur van deze organisatie met een mooie preek dat het recht op vrije meningsuiting geen gunst is, maar een mensenrecht. Keerpunt gaat ervan uit dat de SVJ daarmee bedoelt dat de overheid bij voorbaat verplicht is met haar handen af te blijven van de beleving van dit recht. Immers, mensenrechten moeten in ruime mate worden beleefd om het genot van deze rechten tot zijn recht te laten komen.
Wie niet verder leest, zou net denken dat het de SVJ als bestuur en als vereniging een felle entiteit is die precies weet hoe je een grote bek moet opzetten wanneer je het voor je zaak opneemt. Keerpunt valt echter bijna achterover van de inhoud van alinea 4 en 5. Daarin keert de persorganisatie zich op een sluwe manier tegen haar eigen gelederen en torpedeert haar eigen grondvesten. De SVJ gaat voor even op de stoel van een baldadige overheid zitten en verdedigt de beperkingen die de overheid heeft opgelegd aan de pers, de vrije pers wel te verstaan. Die beperkingen zijn in beginsel beperkingen op het recht van de vrije meningsuiting, hetzij bij wet, hetzij bij wijze van willekeur. En hoezeer deze beperkingen eventueel ook in de wet zijn of kunnen zijn opgenomen, de SVJ moet zich schamen om `hoera' te gaan zingen voor die beperkingen.
Keerpunt roept journalisten op en waarschuwt de SVJ om niet met vuur te spelen. De beperkingen in de wet op de vrijheid van elkeen zijn mening te uiten zijn een aantasting van het recht dat de basis vormt voor het werk van de vrije pers en van de onafhankelijke journalist. Over de strekking van deze beperkingen en hoe daarmee om te gaan, wenst Keerpunt zich een andere keer uit te laten. Maar het is wel uitermate schandalig dat de SVJ deze beperkingen bejubelt.
De hoofdredactie van De West heeft dan ook bij wijze van protest deze besproken verklaring gisteren niet gepubliceerd. Om de lezer de gelegenheid te geven dit protest beter te begrijpen, is de verklaring vandaag wel opgenomen in de kolommen van Keerpunt. De verklaring staat elders op deze zelfde pagina. De SVJ is gewaarschuwd!
Het lijkt op het eerste gezicht een onschuldige oproep van de SVJ aan journalisten in het algemeen en haar leden in het bijzonder om respect op te brengen voor de beperkingen. Welke vakbond roept zijn leden op om eerbied te hebben voor de beperkingen van de arbeidsrechten? Welke studentenorganisatie roept studenten op om het hoofd te buigen voor studentenonvriendelijke regels in het schoolreglement? Ajajai.
Natuurlijk zijn die vijandige regels er en kun je als organisatie zo snel niets tegen doen, maar dat wil nog niet zeggen dat je ze bejubelt. Een normale organisatie bedenkt een strategie hoe zij daarmee omgaat, een strijdorganisatie herinnert haar leden elke keer eraan dat die beperkingen uit den boze zijn, maar een laffe organisatie streelt die beperkingen bij elke gelegenheid. Keerpunt proeft een gevaarlijke ondertoon in de taal die de SVJ aanslaat in deze en eerdere verklaringen en persberichten en waarschuwt de organisatie. Journalisten horen journalisten te zijn, echter iedereen heeft het recht om een andere uitdaging te kiezen en voor een andere baan te kiezen. Maar besef dat sommige jobs zich niet kunnen verenigen met het journalistenleven. Journalisten kunnen moeilijk het belang dienen van de overheid, … wees een journalist of ga openlijk voor de overheid werken. De SVJ is gewaarschuwd!
VERKLARING SVJ OP WORLD PRESS FREEDOM DAY: RECHT OP VRIJE MENINGSUITING GEEN GESCHENK, MAAR EEN GRONDRECHT
,,Bij de herdenking van ‘World Press Freedom Day’, (recht op vrije meningsuiting,) wenst de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) stil te staan bij de betekenis van dit recht. De vereniging stelt voorop dat dit recht geen geschenk of gunst is afkomstig van welke instantie, overheid of politieke overtuiging. Het recht op vrije meningsuiting is een grondrecht, een mensenrecht dat bij de geboorte al meteen van toepassing is. Dit grondrecht is dan, zeker in een democratische samenleving, vastgelegd in de nationale wetgeving. Het ‘kan’ en mag niemand worden ontnomen.
In de Surinaamse grondwet is dit recht vastgelegd in artikel 19 van de Surinaamse Grondwet en komt ook voor in artikel 19 van de Internationale Verklaring van de Rechten van de Mens en aan artikel 19 van het Verdrag voor Burgerlijke en Politieke Rechten (Bupo). Suriname heeft beide internationale documenten ondertekend. De Verenigde Naties die zich samen met haar partners sterk maakt voor de waarborging van dit recht, legt dit jaar de nadruk op de voorwaarden die gelden in een samenleving, waardoor het veilig is ombelemmerd het recht op vrije meningsuiting te beleven.
De SVJ, zelf aangesloten bij regionale en internationale overkoepelende journalistenorganisaties, voelt zich hierdoor gesterkt en onderschrijft ten volle de nadruk die wordt gelegd op de bescherming van dit recht. Overigens registreren de VN en haar partners nog altijd dat dit recht, door inmenging vanuit politieke, niet politieke organen en personen wordt geschonden. Burgers, maar met name zij die de beleving van dit recht tot hun levenstaak of beroep hebben gemaakt worden nog altijd beknot, bedreigd, mishandeld, in het gevang weggestopt en zelf gedood. De steeds terugkerende nadruk voor het beleven van het recht op vrije meningsuiting is dit jaar mede ingegeven door het feit dat in 2012 een record aantal van 121 journalisten en mediawerkers om het leven zijn gebracht voor het beleven van dit grondrecht. Terugkijkend op de eigen Surinaamse situatie moet worden toegegeven dat de beleving van dit recht redelijk goed te noemen is. De SVJ feliciteert dan ook de Surinaamse gemeenschap, maar in het bijzonder haar leden en beroepsgenoten met de herdenking van deze dag. Echter doet de vereniging meteen ook een oproep aan beroepsgenoten dit recht op de juiste wijze te beleven. Geen enkele vrijheid is absoluut. Artikel 19 eindigt dan ook niet met het opnoemen van de rechten, maar vervolgt met te zeggen, dat bij de uitoefening van dit recht er bijzondere plichten en verantwoordelijkheden aan zijn verbonden. Dit (het recht dus) kan derhalve aan bepaalde beperkingen worden gebonden, doch alleen beperkingen die bij de wet worden voorzien en nodig zijn.
Het gevaar voor een eenzijdige beleving van dit recht kan resulteren in het schenden van de rechten van derden. Erger nog, kan dit leiden tot beknotting van het recht op vrije meningsuiting. De SVJ pleit dan ook voor een hoogstaande beoefening van het journalistieke beroep met een strikte inachtneming van de ethische principes en beroepscode die de journalistiek zich eigen heeft gemaakt.” (Einde verklaring)
De SVJ heeft gisteren, vrijdag, een verklaring uitgegeven ter ere van de 'World Press Freedom Day'. Daarin begint het bestuur van deze organisatie met een mooie preek dat het recht op vrije meningsuiting geen gunst is, maar een mensenrecht. Keerpunt gaat ervan uit dat de SVJ daarmee bedoelt dat de overheid bij voorbaat verplicht is met haar handen af te blijven van de beleving van dit recht. Immers, mensenrechten moeten in ruime mate worden beleefd om het genot van deze rechten tot zijn recht te laten komen.
Wie niet verder leest, zou net denken dat het de SVJ als bestuur en als vereniging een felle entiteit is die precies weet hoe je een grote bek moet opzetten wanneer je het voor je zaak opneemt. Keerpunt valt echter bijna achterover van de inhoud van alinea 4 en 5. Daarin keert de persorganisatie zich op een sluwe manier tegen haar eigen gelederen en torpedeert haar eigen grondvesten. De SVJ gaat voor even op de stoel van een baldadige overheid zitten en verdedigt de beperkingen die de overheid heeft opgelegd aan de pers, de vrije pers wel te verstaan. Die beperkingen zijn in beginsel beperkingen op het recht van de vrije meningsuiting, hetzij bij wet, hetzij bij wijze van willekeur. En hoezeer deze beperkingen eventueel ook in de wet zijn of kunnen zijn opgenomen, de SVJ moet zich schamen om `hoera' te gaan zingen voor die beperkingen.
Keerpunt roept journalisten op en waarschuwt de SVJ om niet met vuur te spelen. De beperkingen in de wet op de vrijheid van elkeen zijn mening te uiten zijn een aantasting van het recht dat de basis vormt voor het werk van de vrije pers en van de onafhankelijke journalist. Over de strekking van deze beperkingen en hoe daarmee om te gaan, wenst Keerpunt zich een andere keer uit te laten. Maar het is wel uitermate schandalig dat de SVJ deze beperkingen bejubelt.
De hoofdredactie van De West heeft dan ook bij wijze van protest deze besproken verklaring gisteren niet gepubliceerd. Om de lezer de gelegenheid te geven dit protest beter te begrijpen, is de verklaring vandaag wel opgenomen in de kolommen van Keerpunt. De verklaring staat elders op deze zelfde pagina. De SVJ is gewaarschuwd!
Het lijkt op het eerste gezicht een onschuldige oproep van de SVJ aan journalisten in het algemeen en haar leden in het bijzonder om respect op te brengen voor de beperkingen. Welke vakbond roept zijn leden op om eerbied te hebben voor de beperkingen van de arbeidsrechten? Welke studentenorganisatie roept studenten op om het hoofd te buigen voor studentenonvriendelijke regels in het schoolreglement? Ajajai.
Natuurlijk zijn die vijandige regels er en kun je als organisatie zo snel niets tegen doen, maar dat wil nog niet zeggen dat je ze bejubelt. Een normale organisatie bedenkt een strategie hoe zij daarmee omgaat, een strijdorganisatie herinnert haar leden elke keer eraan dat die beperkingen uit den boze zijn, maar een laffe organisatie streelt die beperkingen bij elke gelegenheid. Keerpunt proeft een gevaarlijke ondertoon in de taal die de SVJ aanslaat in deze en eerdere verklaringen en persberichten en waarschuwt de organisatie. Journalisten horen journalisten te zijn, echter iedereen heeft het recht om een andere uitdaging te kiezen en voor een andere baan te kiezen. Maar besef dat sommige jobs zich niet kunnen verenigen met het journalistenleven. Journalisten kunnen moeilijk het belang dienen van de overheid, … wees een journalist of ga openlijk voor de overheid werken. De SVJ is gewaarschuwd!
VERKLARING SVJ OP WORLD PRESS FREEDOM DAY: RECHT OP VRIJE MENINGSUITING GEEN GESCHENK, MAAR EEN GRONDRECHT
,,Bij de herdenking van ‘World Press Freedom Day’, (recht op vrije meningsuiting,) wenst de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) stil te staan bij de betekenis van dit recht. De vereniging stelt voorop dat dit recht geen geschenk of gunst is afkomstig van welke instantie, overheid of politieke overtuiging. Het recht op vrije meningsuiting is een grondrecht, een mensenrecht dat bij de geboorte al meteen van toepassing is. Dit grondrecht is dan, zeker in een democratische samenleving, vastgelegd in de nationale wetgeving. Het ‘kan’ en mag niemand worden ontnomen.
In de Surinaamse grondwet is dit recht vastgelegd in artikel 19 van de Surinaamse Grondwet en komt ook voor in artikel 19 van de Internationale Verklaring van de Rechten van de Mens en aan artikel 19 van het Verdrag voor Burgerlijke en Politieke Rechten (Bupo). Suriname heeft beide internationale documenten ondertekend. De Verenigde Naties die zich samen met haar partners sterk maakt voor de waarborging van dit recht, legt dit jaar de nadruk op de voorwaarden die gelden in een samenleving, waardoor het veilig is ombelemmerd het recht op vrije meningsuiting te beleven.
De SVJ, zelf aangesloten bij regionale en internationale overkoepelende journalistenorganisaties, voelt zich hierdoor gesterkt en onderschrijft ten volle de nadruk die wordt gelegd op de bescherming van dit recht. Overigens registreren de VN en haar partners nog altijd dat dit recht, door inmenging vanuit politieke, niet politieke organen en personen wordt geschonden. Burgers, maar met name zij die de beleving van dit recht tot hun levenstaak of beroep hebben gemaakt worden nog altijd beknot, bedreigd, mishandeld, in het gevang weggestopt en zelf gedood. De steeds terugkerende nadruk voor het beleven van het recht op vrije meningsuiting is dit jaar mede ingegeven door het feit dat in 2012 een record aantal van 121 journalisten en mediawerkers om het leven zijn gebracht voor het beleven van dit grondrecht. Terugkijkend op de eigen Surinaamse situatie moet worden toegegeven dat de beleving van dit recht redelijk goed te noemen is. De SVJ feliciteert dan ook de Surinaamse gemeenschap, maar in het bijzonder haar leden en beroepsgenoten met de herdenking van deze dag. Echter doet de vereniging meteen ook een oproep aan beroepsgenoten dit recht op de juiste wijze te beleven. Geen enkele vrijheid is absoluut. Artikel 19 eindigt dan ook niet met het opnoemen van de rechten, maar vervolgt met te zeggen, dat bij de uitoefening van dit recht er bijzondere plichten en verantwoordelijkheden aan zijn verbonden. Dit (het recht dus) kan derhalve aan bepaalde beperkingen worden gebonden, doch alleen beperkingen die bij de wet worden voorzien en nodig zijn.
Het gevaar voor een eenzijdige beleving van dit recht kan resulteren in het schenden van de rechten van derden. Erger nog, kan dit leiden tot beknotting van het recht op vrije meningsuiting. De SVJ pleit dan ook voor een hoogstaande beoefening van het journalistieke beroep met een strikte inachtneming van de ethische principes en beroepscode die de journalistiek zich eigen heeft gemaakt.” (Einde verklaring)
