vrijdag 1 mei 2015

Den Blauwvinger: De milieuvriendelijke Michi melkfabriek en haar statiegeld melkfles met schroefdop

COLUMN: Consument met fles in milieuverontreinigende bus of auto naar fabriek voor statiegeld......

01-05-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


De Michi Natural Foods melkfabriek in Paramaribo maakt sinds kort op televisie reclame voor plastic melkflessen van vijf Surinaamse dollar per stuk. Op die flessen staat vijfentwintig Surinaamse dollarcent statiegeld. Het bedrijf zegt dat te doen uit milieuoverwegingen.

Heel nobel en toe te juichen, maar er is een milieuonvriendelijk addertje onder dat melkwit groene gras.

Wil je als consument wel dat statiegeld in ontvangst kunnen nemen, nadat je een of meer van die plastic flessen melk, met schroefdop, hebt weten leeg te drinken, dan moet je die fles of flessen wel zelf naar het bedrijf brengen.... Gewoon inleveren bij Snesi om de hoek is er dus niet bij. Kennelijk is dat toch iets te ingewikkeld voor Michi.

Neen, je moet als trouwe Michi-klant dus wel even zelf die milieuverontreinigende bus naar Michi nemen of een milieuonvriendelijke taxi of met de eigen benzineslurpende auto gaan. Ga je met de bus dan ben je dus 1.25 Surinaamse dollar heen en 1.25 Surinaamse dollar terug kwijt, ervan uitgaande dat je in de stad, Paramaribo, woont. En weg is je statiegeld.....
Overigens, wie uit het district Marowijne, Nickerie, Coronie, Brokopondo of Sipaliwini gaat helemaal naar de Michi-fabriek in Paramaribo rijden met een of meer lege melkflessen om statiegeld te innen?

Statiegeld op deze wijze innen, daarmee ben je als bedrijf - hoe mooi Michi het ook tracht te presenteren in een commercial op televisie – verre van milieuvriendelijk bezig, integendeel..... Gooi de fles dan maar gewoon in de vuilniszak en niet ergens in een trens! Dan ben je toch een beetje schijn-milieuvriendelijk bezig.

Hoogachtend,
Den Blauwvinger
01 mei 2015
Amsterdam-Paramaribo

Breed verzet in Latijns-Amerika tegen Monsanto-producten

Ook in Suriname zijn Monsanto-producten als Roundup verkrijgbaar

Overheid laks in het verbieden van zeer giftige bestrijdingsmiddelen als paraquat (Gramoxone) en glyfosaat

01-05-2015  Door: Paul Kraaijer/De Surinaamse Krant


Artsen, wetenschappers en milieuactivisten in Argentinië en elders in Latijns-Amerika, eisen een verbod op Monsanto-producten. Meer dan 30.000 artsen en gezondheidswerkers in Argentinië zijn de laatsten om hun stem te laten horen in de strijd tegen Monsanto en vragen ​​de federale overheid om producten van Monsanto te verbieden, nadat uit recente studies is gebleken, dat zij kankerverwekkende stoffen kunnen bevatten. Dit bericht TeleSURtv.net gisteren, donderdag 30 april 2015.

Glyfosaat veroorzaakt waarschijnlijk kanker en meer...
Andere maatschappelijke organisaties en onderzoekers in heel Latijns-Amerika hebben zich ook uitgesproken tegen Monsanto's producten en dit zijn signalen voor een grotere en meer ambitieuze campagne om dit agrochemische bedrijf te verbieden in de hele regio. De eisen komen, nadat de World Health Organization (WHO) afgelopen maand een rapport uitbracht met als bevinding, dat glyfosaat, de actieve chemische stof in het Monsanto-product Roundup, dat ook gebruikt wordt in Suriname, 'waarschijnlijk kanker veroorzaakt'. De chemische stof wordt ook verkocht door andere bedrijven onder de namen Cosmo Flux, Baundap, Glyphogan, Panzer, Potenza en Rango. 

Volgens de Argentijnse vereniging van medische professionals, Fesprosa (Federación Sindical de Profesionales de la Salud de la República Argentina), veroorzaakt glyfosaat  niet alleen kanker. Het wordt ook geassocieerd met een verhoogde spontane abortus, aangeboren afwijkingen, huidziekten en luchtwegen en neurologische ziekte. 'In ons land wordt glyfosaat toegepast op meer dan 28 miljoen hectare. Elk jaar wordt de grond besproeid met meer dan 320 miljoen liter, wat betekent dat 13 miljoen mensen het risico lopen te worden getroffen, volgens de 'Physicians Network of Sprayed Peoples' (RMPF)', aldus Fesprosa in een persverklaring eerder deze maand.

De vereniging, die meer dan 30.000 artsen en specialisten uit de gezondheidszorg in het land vertegenwoordigd, heeft ook gevraagd om glyfosaat te verbannen uit het land, en de agribusiness te dwingen haar structuur te veranderen, zodat ze niet langer afhankelijk hoeft te zijn van chemicaliën. Dit omvat ook stoppen met het gebruik van genetisch gemodificeerde planten. Glyfosaat wordt voornamelijk gebruik op genetisch gemodificeerde gewassen - die zijn bestand tegen de chemische stof, zodat boeren het op hun velden kunnen spuiten om onkruid te doden, maar niet hun gewassen. Het product wordt niet alleen in Argentinië algemeen gebruikt, maar in geheel Latijns-Amerika.

Volgens Carlos Vicente, een vertegenwoordiger van GRAIN, een niet-gouvernementele organisatie die duurzame landbouw bevordert, werd glyfosaat voor het eerst in de regio geïntroduceerd in de 1970's en het gebruik ervan verspreidde zich snel door het gebruik van Monsanto-producten. Volgens Greenpeace Andino is het gebruik van landbouwchemicaliën in Argentinië toegenomen met 858 procent ten opzichte van de afgelopen 22 jaar. 


Vandaag de dag is er ongeveer 50 miljoen hectare aan genetisch gemodificeerde soja gewassen in Latijns-Amerika, waar 600 miljoen liter van de chemische stof jaarlijks wordt gebruikt, aldus Vicente tegenover Inter Press Service. Roundup Ready gewassen zijn vooral te vinden in Argentinië, Bolivia, Brazilië, Paraguay en Uruguay. Deze vijf landen alleen hebben 83 miljoen hectare genetisch gemodificeerde gewassen, aldus Javier Souza, coördinator van het Latijns-Amerikaanse pesticide atcienetwerk, RAP-AL.

Deskundigen roepen op tot algehele ban van Monsanto-producten uit regio
'Wij geloven dat het voorzorgsbeginsel moet worden toegepast, en dat we moeten stoppen met het vergaderen over onderzoeken en beslissingen nemen die anders te laat zouden kunnen komen', aldus Souza tegenover Inter Press Service, verwijzend naar een principe dat voorzorgsmaatregelen moeten worden genomen tegen een product dat wordt verondersteld een bedreiging te vormen voor de gezondheid of het milieu, zelfs als een definitieve oorzaak-gevolg relatie nog niet is vastgesteld. Het bestrijdingsmiddel wordt niet alleen gebruikt op genetisch gemodificeerde gewassen, maar ook op groenten, tabak, fruitbomen en aangeplante bossen van dennen of eucalyptus, evenals op stedelijke tuinen en bloemperken en langs spoorwegen. Souza, die directeur is van het Centro de Estudios sobre Tecnologías Apropiadas de Argentina, heeft opgeroepen tot een algehele ban van het product uit de regio.

'Wij pleiten voor een verbod op glyfosaat dat op korte termijn in werking moet treden met  beperkingen op de inkoop, spuiten en verpakking', zegt Souza. Greenpeace eist ook een verbod van het product in Latijns-Amerika, dat volgens de organisatie 'schadelijk is voor zowel de grond en onze gezondheid' en pleit voor schonere landbouwproductie technieken. 'We kunnen niet toestaan ​​dat de zakelijke belangen van een Noord-Amerikaanse multinational belangrijker zijn dan de gezondheid van de mensen in onze regio. Regeringen moeten de technologie en de praktijken van de biologische landbouw bevorderen om telers, consumenten en het milieu te beschermen', zegt Franco Segesso, coördinator van de campagne bij Greenpeace Andino.

Latijns-Amerika werkt ook aan verbod op paraquat
Ook wordt in diverse Latijns-Amerikaanse landen gewerkt aan een verbod op het gebruik van paraquat (onder andere in Guatemala, Honduras en Paraguay), dat onder andere de basisstof is voor het onkruidbestrijdingsmiddel gramoxone. De naam paraquat wordt algemeen gebruikt om het chloridezout aan te duiden. Paraquat is een snelwerkend, niet selectief onkruidbestrijdingsmiddel dat plantenweefsel aantast door contact. Het is na ongeveer dertig minuten regenvast. Merknamen van producten die paraquat als werkzame stof bevatten zijn onder andere Gramoxone, Luxan Paraquat, Paraquat Protex en Priglone.

Sinds eind 2007 is het gebruik ervan in de Europese Unie verboden.

Gewoon verkrijgbaar in Suriname
Een zeer giftige stof, die in Suriname nog gewoon her en der verkrijgbaar is en door haar zware giftigheid ook populair is onder mensen die zich van het leven willen beroven. Bij zelfmoordgevallen in Suriname blijkt veelvuldig gramoxone te zijn gebruikt.

De Nederlandse arts Foke van Delft schreef in december 2013:

'In Nickerie, het rijstdistrict van Suriname, is op elke hoek van de straat het herbicide paraquat verkrijgbaar in flessen vanaf een halve liter. Het landbouwgif, hier doorgaans verkocht onder de merknaam Gramoxone, wordt over rijstvelden gesproeid om die snel gereed te maken voor nieuwe aanplant. Aangezien een groot deel van de bevolking in Nickerie in de rijstbouw zit, staat Gramoxone bij de meeste mensen op de plank in de schuur. (...) Nu Gramoxone het middel van voorkeur is, wordt het tijd ook dit middel aan banden te leggen. Verbieden kan niet, vanwege het gebrek aan goede alternatieven in de landbouw. Maar regulatie van afgifte en aanscherping van de voorschriften kan natuurlijk wel. Hiervoor wordt al tijden gelobbyd door binnenlandse en buitenlandse hulpverleners. Vooralsnog zonder resultaat, helaas.'

Overheid Suriname traag in nemen van verbodsmaatregelen
In Suriname wordt nog niet gedacht aan een verbod op zeer giftige bestrijdingsmiddelen. Het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij kondigde overigens al eind juni 2007 (!) aan dat de controle op bestrijdingsmiddelen strenger zou worden.

De afdeling Consumentenzaken van het ministerie van Handel en Industrie (HI) startte medio mei 2014 samen met het ministerie van Landbouw Veeteelt en Visserij (LVV) met een landelijke controle op bestrijdingsmiddelen. Er werd gecontroleerd of winkeliers zich hielden aan de wettelijke regelingen die gelden voor de verkoop, etikettering en opslag van bestrijdingsmiddelen. Landbouwchemicaliën, waaronder gramoxone en paraquat, mogen nooit in supermarkten worden verkocht, zo liet Consumentenzaken weten.

De West berichtte 12 februari 2015, dat Suriname de import van alle 'Highly Hazardous Pesticides' wil stopzetten. 'Deels is dat al gebeurd, maar de stopzetting van gramoxone is complexer, doordat er zoveel van gebruikt wordt', liet Alies van Sauers-Muller, hoofd van de afdeling Bestrijdingsmiddelen van het Onderdirectoraat Landbouwkundig Onderzoek, Afzet en Verwerking van het ministerie van Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV), weten.

Suriname is anno april 2015 nog steeds niet tot een verbod overgegaan, omdat het ministerie de gebruikers eerst alternatieven wil leren, voor zij tot een importstop overgaat. 'Gramoxone is een van de meeste gebruikte verdelgingsmiddelen in de landbouw en onkruidbestrijding', aldus Van Sauers-Muller. Maar, ze vergat te vermelden dat het ook in de meest gebruikte middelen is bij zelfdodingen...

Ondanks herhaald verzoek van de redactie van De Surinaamse Krant weigerden Van Sauers-Muller en LVV te reageren op vragen over de actuele stand van zaken met betrekking tot gramoxone en over het veelvuldig gebruik van deze stof door ondeskundige particuleren die gewapend met een spuit onkruid op een perceel te lijf gaan. Maar, geen reactie is ook een reactie.

(Bron foto: eigen foto Red. De Surinaamse Krant)
Ondeskundige jongeren worden ingehuurd om onkruid te bestrijden met zwaar gif
Jongeren worden door burgers ingehuurd, die slechts met een doek rond het hoofd en een zakdoek gebonden om de handen gramoxone spuiten. Daarbij wordt veelal zeer onzorgvuldig gehandeld. Niet alleen onkruid wordt bespoten, maar ook gewone gewassen en planten van buren en andere omwonenden krijgen het giftige goedje over zich heen 'gesprayed' met schadeposten als gevolg. Dat interesseert de ondeskundige jonge onkruidverdelger niet, die wil gewoon een centje verdienen, zonder veelal te weten welke giftige stof hij met zich meedraagt in een plastic houder op de rug.

Het spuiten van gramoxone door burgers is slechts een kwestie van gemakzucht. Het bespoten en stervende onkruid steekt immers binnen de kortste keren de kop weer op. Gewoon schoffelen en kappen zijn de beste en meest milieuvriendelijke methoden om onkruid te bestrijden op een perceel in een woonbuurt. Maar, gemak siert de mens en zeker vele Surinamers, denk daarbij ook aan het verbranden van afval in plaats van het te binden en in bijvoorbeeld een vuilniszak te doen....