Hoogste tijd voor een eindredacteur bij de Ware Tijd.... Patrick Mensenhuid????

SASur weerspreekt kritieken dat organisatie niet transparant zou zijn.....

Muziekgebruikers en media lijken SASur-verhaal bewust te negeren

Auteursrechtenorganisatie wordt gecontroleerd door overheid en registeraccountant: geen geld gebruikt voor privédoeleinden

25-02-2015 Door: Paul Kraaijer

Al vanaf de start van SASur (Stichting Auteursrechten Suriname), in mei 2004 , wordt de organisatie geplaagd door verzet, tegenwerking, geruchten en verdachtmakingen vanuit de sector die auteursrechten moet voldoen zoals radiozenders en televisiestations – maar ook vanuit de muziekwereld, de artiesten en zogenoemde showorganisatoren, wettelijk bepaald door de Wet Auteursrecht 1913 –. Auteursrechten werden immers nimmer betaald. Suriname negeerde de wet, Suriname negeerde de betaling. Auteursrechten betalen was iets nieuws, terwijl het dat natuurlijk niet was. Muziek werd en wordt ongebreideld ten gehore gebracht zonder dat de makers ervan enige vergoeding daarvoor uit Suriname ontvangen. Het lijkt op anarchie in de Surinaamse muziekgebruikers-wereld.

Het verzet tegen SASur nam in de loop van de tijd meer meer dreigende en intimiderende vormen aan. Geruchten, verdachtmakingen en zelfs persoonlijke aanvallen en vuilsmijterij, niets werd geschroomd om SASur en haar bestuur in diskrediet te brengen, tegen beter weten in. Zo zou er geen transparantie zijn bij de auteursrechtenorganisatie, zouden geen auteursrechten worden afgedragen en zouden bestuursleden gelden voor privédoeleinden hebben gebruikt. De auteursrechtenorganisatie werd en wordt door tegenstanders van alles verweten zonder dat zij enige kennis van zaken hadden en hebben, terwijl de opponenten zich vrijelijk te buiten kunnen gaan aan bedreigende en intimiderende woorden en het opzetten van de gemeenschap tegen een gewone stichting die opereert binnen wettelijke kaders. Hoe onschuldig.

Geen interesse voor tekst en uitleg SASur bij muziekgebruikers en media: censuur

Bij vele gelegenheden en contacten met haar opponenten en met media, is SASur op alle geruchten en verdachtmakingen ingedaan en heeft zij die weerlegd. Maar, betrokken organisaties en ook media blijken geen oor te hebben gehad en nog steeds niet voor de tekst en uitleg van SASur. Uit alles is de afgelopen jaren duidelijk geworden dat de muzieksector en de radiozenders en televisiestations auteursrechten, SASur en voorzitter Prim Ramlal niet lusten, zonder echter met valide argumenten tegen die organisatie te komen. Het is vooral veel ongefundeerd en ongegeneerd geschreeuw ter bescherming van de eigen bedrijfsportemonnee.

SASur: 'Wij hebben vaak gecommuniceerd met de overheid en met groepen die gebruikmaken van muziek van artiesten dat ons repertoire is opgenomen, ook in de periode dat SASur en zij in een mediationproces zaten. Maar ja, deze informatie gaan de gebruikers, de omroepen en radiozenders, niet delen met de gemeenschap, integendeel, zij hebben SASur uitgemaakt als een organisatie die alleen int en niet uitkeert. De reden was niet interessant om te vertellen, anders zou het masker van hun gezicht vallen. En als SASur probeert om deze informatie via persconferenties en dergelijke te delen, dan wordt daar censuur op toegepast.'

SASur staat in haar recht om, ondanks dat in mei 2013 minister Edward Belfort van Justitie en Politie de beschikking introk om als bemiddelingsbureau te mogen optreden, als gevolmachtigde van belanghebbenden in haar repertoire op te treden voor artiesten in haar repertoire. Dat lijken de fervente tegenstanders van de organisatie niet te willen of te kunnen begrijpen. De auteursrechtenorganisatie overtreedt geen enkele wet. De werkzaamheden van SASur staan en vallen niet met een beschikking van de minister.

SASur wordt door overheid en registeraccountant gecontroleerd: volop transparantie

'SASur is onder toezicht van Justitie en Politie. De overheidswerkarm die toezicht houdt op de werkzaamheden zoals inningen, uitkeringen, tarieven, goedkeuring van licenties ofwel gebruikersovereenkomsten, enzovoorts, is de Commissie Toezicht Muziekauteursrechten (CTM, door de minister van Justitie en Politie op 1 februari 2009 ingesteld om onder andere toezicht uit te oefenen op de inning en de verdeling van de vergoeding van het bemiddelingsbureau muziekauteursrechten SASur). Hierin zitten acht deskundigen, zoals economen en juristen uit verschillende ministeries, waaronder mr. Henry Seedorf, nu onderdirecteur bij het ministerie van Justitie en Politie, drs. Fabien Noordwijk van het ministerie van Financiën, mr. Merrelin Gout van het ministerie van Handel en Industrie en mr. Merlin Dubois van het Bureau Intellectuele Eigendom. Inmiddels zou de zittingstermijn van deze leden per februari 2014 zijn verstreken. Wettelijk moet de minister zorg dragen, dat er verlengd wordt of andere leden worden aangewezen.'

Niemand van de commissie alsook van het ministerie van Justitie en Politie was bereikbaar voor een reactie.....

Deze commissie is geen verlengstuk van SASur, zoals de toenmalig voorzitter van de Vereniging van Radio en Televisiebedrijven in Suriname (VRTS) op 11 januari 2012 in een verklaring beweerde. Ook toen werden al ongenuanceerde en onjuiste uitspraken over SASur gedaan door personen in het veld van muziekgebruikers om de organisatie te schaden. Met de CTM heeft SASur werkafspraken gemaakt over het inningstraject bij alle gebruikersgroepen, het inhoudingspercentage ten behoeve van de operationele kosten (30 procent van de totale inningen van alle gebruikersgroepen) van SASur en het uitkeringspercentage.

'SASur is in opdracht van de CTM doorgelicht door een registeraccountant, dat was registeraccountant Lutchman en daarna is gewerkt met registeraccountant Tjong A Hung, en er is een zogenoemde AO geproduceerd, een Administratieve Organisatie waarin alles van de stichting is doorgelicht door de registeraccountant. Bestuur, directie, procedures en processen, financiële zaken, kostenpercentages. Kortom alles waarmee SASur te maken heeft. Er worden hier ook aanbevelingen gedaan over welk proces in welke fase van operations moeten worden bijgesteld, et cetera. En alle jaarrekeningen vanaf de oprichting van SASur zijn gecontroleerd door de registeraccountant. De meest recente jaarrekening was van het jaar 2011 welke ook gepubliceerd is op de website van SASur.'

Volgens de organisatie heeft de overheid altijd haar medewerking verleend om een dialoog te kunnen voeren met muziekgebruikersgroepen. SASur heeft haar inningsactiviteiten echter steeds moeten uitstellen, totdat zij in augustus 2010 formeel goedkeuring kreeg van de CTM om te mogen innen bij evenementenorgansatoren. Ten aanzien van de kosten, die sinds de oprichting van SASur tot de eerste goedkeuring zijn gemaakt, zou de commissie een modus moeten uitwerken, zodat de uitbetaling optimaal zou kunnen zijn volgens de afspraken, aldus SASur. 'Helaas heeft de CTM nagelaten om tarieven voor andere gebruikersgroepen goed te keuren en moest SASur zelf maar haar bedrijfsvoering inrichten. De commissie wist, dat met het innen alleen bij evenementenorganisatoren, SASur haar bedrijfsvoering nooit zou kunnen bekostigen, maar heeft verder geen enkele concrete actie meer ondernomen.'

SASur kon toch, door tussenkomst van de CISAC, (International Confederation of Societies of Authors and Composers), gevestigd in Frankrijk, – waar SASur lid van is Izie ledenlijst onderaan) – de eerste uitkering in oktober 2013 verkrijgen. Maar, door het intrekken dat jaar van de beschikking kon SASur verder niets meer innen en ging het, aldus de organisatie, 'financieel bergafwaarts met de planning.' 'Reden dus voor SASur om haar uitkering uit te stellen tot de beschikking weer terug is en de inningen weer tot stand komen, ongeacht of die inningen gebaseerd zullen zijn op dwangsommen.'

De leugen van Doerga: 'Totale Surinaamse showbizz stort in dankzij SASur'

Een van de felste tegenstanders van SASur is rotibakker en door zichzelf uitgeroepen televisiepresentator Sammy Doerga, voorzitter van de Vereniging van Surinaamse Organisatoren (VSO). Deze man beweerde eind juni 2013, 'dat de totale Surinaamse showbizz dankzij SASur instort.' 'In feite moeten de belanghebbenden nu alvast de koppen bij mekaar steken om een nieuw Auteursrechtenbureau op te zetten waarin alle groepen van rechthebbenden participeren. Het nieuwe bureau moet vooral voor de belangen van de Surinaamse artiesten opkomen, want het is duidelijk ,dat auteursrechten nageleefd moeten worden, dus er moet betaald worden voor liederen van artiesten. Die betalingen moeten dan wel bij de rechthebbenden terecht komen en niet in de zakken van een paar gelukszoekers die erop uit zijn om zichzelf te verrijken ten koste van de artiesten.' Dergelijke ongefundeerde en uit de lucht gegrepen uitlatingen zijn zich blijven herhalen tot vandaag de dag.

'Zoals uit de jaarrekening van 2011 van SASur blijkt, is tot eind 2011 bijna Srd 200.000 opgehaald, maar SASur komt met allerlei nonsens om het bedrag niet uit te keren, waarschijnlijk heeft men het geld gebruikt voor de bouw van hun privéwoning', zei Doerga. Zoals zo vele van de tegenstanders van SASur, wist ook Doerga niet meer dan alleen geruchten, insinuaties en verdachtmakingen de wereld in te gooien en zijn pijlen vooral persoonlijk te richten op de voorzitter van SASur en zijn echtgenote. Inmiddels is het eind februari 2015 en de showbizz in Suriname lijkt verre van ingestort te zijn, zoals de rotibakker in juni 2013 zei.

De voorzitter van SASur kon ook steeds dergelijke verdachtmakingen en geruchten weerleggen en naar het rijk der fabelen verwijzen, maar daar hadden de tegenstanders en ook de media nauwelijks tot geen oor en oog voor. Alsof er een opgezet plan was om SASur willens en wetens het werken onmogelijk te maken, simpelweg omdat bijna niemand in de muziekgebruikerswereld diep genoeg in de geldbuidel wil tasten en om datgene te voldoen, auteursrechten, waartoe zij wettelijk zijn verplicht.

Opponenten zelfs geïnteresseerd in kantoor van SASur en woning van haar voorzitter

Zelfs het bureau, het kantoor, van SASur kwam op een moment onder vuur te liggen. Het zou niet 'ogen' als een heus kantoor en er werd zelfs getwijfeld of daar wel kantoor werd gehouden. Kennelijk kijken enkele zenders en omroepen niet goed naar hun eigen onderkomens....

Volgens SASur werd voor dat gebouw geen huur betaald. Dat was bekend bij de CTM. 'Voor een beginnende organisatie natuurlijk heel ideaal. Toevallig is het gebouw van de moeder van de voorzitter van SASur geweest dat leeg stond en hij daarvoor toestemming gegeven, omdat overige bestuursleden die mogelijkheid niet konden geven. Begrijpelijk was, dat indien de inningen al vlot zouden verlopen, er zeker voor een andere locatie gekozen zou worden. Vertegenwoordigers van de WIPO (World Intellectual Property Organization, vallend onder de Verenigde Naties) in Genève, Zwitserland, Buma/Stemra in Nederland, CISAC en andere zusterorganisaties waren hiervan op de hoogte, hebben zelfs bezoekjes gebracht op het adres en vonden de huisvesting geen probleem. Voor hun is de uitrusting belangrijker dan het gebouw, maar ja, natuurlijk wil iedereen in een torengebouw zitten, maar dan moet het budget daarvoor ook toereikend zijn.'

'De laatste geruchten zijn, dat de SASur-voorzitter een woning met de inningen zou hebben gebouwd. Let wel, SASur wordt nog altijd gecontroleerd door de registeraccountant. De jaarrekening voor 2012/13 en 2014 gaan ook door de registeraccountant geproduceerd worden, maar pas wanneer wij, SASur, een betaling van Srd 40.000 kunnen garanderen. De organisatie kan dat bedrag nu nog niet op tafel leggen. Er zijn zelfs kleine leningen aangegaan om de organisatie nog draaiende te houden. Uit die rapporten zal overigens ook blijken, dat uit alle inningen geen privé-uitgaven zijn gedaan, anders wordt de verklaring ook niet uitgegeven door de registeraccountant. Internationaal staat SASur ook optimaal onder toezicht. De financiële situatie van SASur wordt ook jaarlijks gepubliceerd op de website van CISAC ten behoeve van alle zusterorganisaties in de wereld en zusters mogen, indien gewenst, ook direct met elkaar in contact treden. En als bijvoorbeeld de gebruikers hier toch denken bewijs te hebben van verduistering of anders, dan moeten ze vooral niet nalaten om maatregelen te laten doen nemen door bijvoorbeeld de politie.'

Opmerkelijk is echter, dat tot de dag van vandaag nimmer door wie of wat dan ook aangifte tegen SASur of tegen haar individuele bestuursleden is gedaan ter zake van verduistering of anderszins. Niemand heeft daar dan ook concrete bewijzen van. Het zijn slechts geruchten en verdachtmakingen.

Over de actuele rechtszaak van SASur tegen de staatszender SRS laat SASur nog weten, dat indien de SRS de dwangsom volledig betaalt, daaruit een behoorlijk deel besteed zal worden voor de uitkering, ongeacht wat de opgelopen kosten zijn, aldus de auteursrechtenorganisatie. SASur: 'De SRS als overheidsomroep weet dat, omdat SASur dat tijdens gesprekken aan haar had voorgehouden. En juist dat wil de overheid kennelijk niet, want dan verliezen ze grond om leugens de wereld in te helpen. De overheid werkt de chaos zelf in de hand. Zij weet vanwege de maandelijkse financiële rapportages aan de CTM wat de gang van zaken bij SASur was, maar zijn zelf nooit ingekomen met de juiste informatie, anders zou zij op haar verantwoordelijkheden gewezen worden door dezelfde weldenkende gemeenschap en dat is niet wat zij wil.'

'Geen stof op SASur gevonden'

De organisaties die bij SASur zijn aangesloten hebben altijd toegang tot vertegenwoordigers ervan. 'Die groep is dus goed geïnformeerd over de gang van zaken binnen SASur en die zien wij dan ook niet tijdens protesten. Ze hebben op een andere manier voorlopig wat winst, omdat ze een forum hebben waar ze voor advies aankloppen voor begeleiding als het de verkoop van illegale muziekdragers betreft. Verder is er geen enkele organisatie die in staat is om zelfs dat voor die groep auteurs te doen.'

Tot slot laat SASur weten, dat wat een auteur of artiest ontvangt geheim is voor elke organisatie. Ook wat dit betreft kan de auteursrechtenorganisatie kritieken van tafel vegen als zou SASur niet bekend willen maken hoeveel is afgedragen.

'Alleen zij, de auteur of artiest, zouden over hun inkomsten via de media naar buiten kunnen treden. Dit is gehouden aan de geheimhoudingsplicht. Maar, de boeken gaan wel open voor de registeraccountant en de Belastingdienst, die ook gehouden zijn aan dezelfde geheimhoudingsplicht. Trouwens SASur is laatst ook onderworpen geweest aan controle van de Fiscale Inlichtingen Controle en Opsporingsdienst van de belastingen (FICOD). Zij hebben geen stof op SASur gevonden.'

(Red. De Surinaamse Krant)

De ledenlijst van CISAC:

Den Blauwvinger: Onschuldige ocelot in woonwijk Paramaribo door agent uit manjaboom geschoten en vervolgens geëxecuteerd

COLUMN:  Leeuwen in aantocht, maar geen verdovingsgeweer in Paramaribo Zoo

Bedreigde en beschermde diersoorten zijn in Suriname vogelvrij

25-02-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Een agent van het Korps Politie Suriname heeft maandag 23 februari 2015 bij een woning aan de Marthastraat in de wijk Uitvlugt van Paramaribo een onschuldige, ongewapende, ocelot (Leopardus pardalis) uit een manjaboom (mangoboom) geschoten, waarin het dier al enige tijd heerlijk van een zonnetje zat te genieten, geen vlieg, laat staan een mens, kwaad doende. Medewerkers van de Paramaribo Zoo, een persoon die beschikte over een verdovingsgeweer, kinderen en andere geïnteresseerden keken machteloos en verontwaardigd toe.  

De kleine katachtige viel met een klap op moeder aarde, waarna de agent het dier van dichtbij nog twee kogels in zijn kop schoot, aldus een getuige voor de camera en microfoon van het televisieprogramma 'In de Branding' van Apintie TV. Het was een standrechtelijke executie van een onschuldig levend wezen. Agenten van het Korps Politie Suriname lieten zich weer eens van hun beste kant zien: schietgrage cowboys.

De moord op de onschuldige ocelot, waarop in Suriname niet mag worden gejaagd, laat staan dat het mag worden afgeknald, roept de nodige vragen op.

Waarom lukte het de persoon met een verdovingsgeweer kennelijk niet om het dier met een verdovingspijl te raken, terwijl een agent met een pistool de ocelot zonder pardon wel uit de boom wist te schieten?

Maar, was het echt nodig om de ocelot uit de boom te schieten?

Waarom moest de Mobiele Eenheid in kogelvrije vesten ten tonele verschijnen?

Hadden we in die mooie manjaboom te maken met een verre afstammeling van King Kong?

Waren de agenten bang, dat de ocelot ook gewapend was en zou gaan terugvuren?

Vragen, vragen en nog eens vragen.Velen uitten gisteravond hun woede en ongeloof over het doodschieten van de ocelot op de Facebookpagina van de Paramaribo Zo.

Volgens de politie zou het vrij rondlopen van de kleine katachtige gevaar opleveren voor het leven van burgers en de openbare orde zou verstoord kunnen worden. Tja...... Je krijgt de indruk, dat agenten zich gewoon geen raad wisten met het dier en er op een snelle manier van af wilden. Een omstander had zelfs aangeboden het dier te benaderen via een dak van een andere woning waardoor hij op nog geen drie meter afstand van de ocelot had kunnen komen en het dier met een verdovingspijl had kunnen raken. Een agent had daar echter geen oren naar en schoot de ocelot pardoes met zijn pistool uit de boom. Een verbouwereerde burger achterlatend.

Een van de aanwezigen maandag was de beheerder van de dierentuin van Paramaribo, Rakesh Debisarun. Met gekromde tenen zal hij het drama dat zich voor zijn ogen afspeelde moeten hebben aanschouwd. Jaren geleden had de dierentuin al een vergunning voor het houden van een verdovingsgeweer aangevraagd, maar dat verzoek zou ongemotiveerd zijn afgewezen.

Hoe is het mogelijk dat een dierentuin niet de beschikking heeft over een of meerdere verdovingsgeweren?

Wat doet het zoo-personeel als de staartloze jaguar weet te ontsnappen of de ocelot of de wilde kat?

Worden uit hun verblijf ontsnapte dieren doodgeschoten, zonder pardon, simpelweg omdat er geen verdovingsgeweer en bijbehorende 'munitie 'aanwezig is? 

Let wel, de dierentuin is in afwachting van drie heuse leeuwen, een mannetje en twee vrouwtjes, via Diergaarde Blijdorp in Rotterdam. Geen verdovingsgeweer?

Hopelijk is de moord op de 'manja-ocelot' voor de directeur van de Paramaribo Zoo voldoende aanleiding zich in te gaan spannen om een vergunning te verkrijgen voor het houden van verdovingsgeweren en bijbehorende 'munitie'.

Debisarun liet verder weten ervan overtuigd te zijn, dat de ocelot in de manjaboom in gevangenschap is opgegroeid en mogelijk is geboren. Het dier was dan ook duidelijk gewend aan menselijke aanwezigheid. De beheerder van de dierentuin kon wel eens gelijk hebben, immers, hoe is het anders mogelijk dat een ocelot terecht komt in een woonwijk van Paramaribo, ver van de vrije natuur, ver van zijn natuurlijke habitat....:

De ocelot heeft internationaal geen bedreigde status. Het dier komt behalve in Suriname, ook voor in Argentinië, Belize, Bolivia, Brazilië, Colombia, Costa Rica, Ecuador, El Salvador, Frans Guyana, Guatemala, Guyana, Honduras, Mexico, Nicaragua, Panama, Paraguay, Peru, Trinidad & Tobago, de VS en Venezuela.

Lees ook dit artikel over een jonge Surinaamse jager die zonder enige reden een ocelot doodschoot en sprak over een 'tigri', een jaguar, en dit artikel over een Surinaamse jager die foto's van een door hem doodgeschoten beschermde en bedreigde jaguar, gevild en klaar voor menselijke consumptie, op zijn Facebookpagina plaatste.

Let wel: nog nooit is iemand in Suriname die een ocelot of jaguar doodschoot strafrechtelijk vervolgd. Neen, in Suriname kan iedereen ongemoeid en ongestraft beschermde en bedreigde diersoorten afknallen: politie en Justitie treden niet op, ondanks dat alle persoonsgegevens van de daders voorhanden zijn......

Bedreigde en beschermde diersoorten zijn vogelvrij in Suriname.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

25-02-2015

Amsterdam-Paramaribo

Surinaamse Vereniging van Journalisten kan eigenlijk worden opgedoekt: voorzitter pleit op persoonlijke titel voor Wet Openbaarheid van Bestuur

Papieren tijger laat haar geluid vooral horen via voorzitter Leeuwin op persoonlijke titel....

SVJ lijkt nauwelijks tot geen aandacht te hebben voor slechte kwaliteit 'journalist'

23-02-2015 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – Wanneer durft Wilfred Leeuwin eens een door hem ingezonden stuk, dat wordt gepubliceerd enkel en alleen op de website van zijn werkgever Starnieuws ofwel Network Star Suriname, over een journalistiek gerelateerd issue te ondertekenen in zijn hoedanigheid als voorzitter van de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ)?

Wat is het nut van deze vereniging, als haar voorzitter kennelijk alleen op persoonlijke titel wil of durft te reageren op journalistieke issues, zoals vandaag op Starnieuws?

 De SVJ is een papieren tijger die het zelden tot nooit formeel opneemt voor haar achterban. Neen, via haar voorzitter, op persoonlijke titel, wordt die achterban zelfs afgekraakt.

Nu heeft zijn artikel, voor zover het dat überhaupt heeft, geen enkele inhoudelijke waarde voor wie of wat dan ook.... Hij pleit in dit meest recente epistel voor een Wet Openbaarheid van Bestuur. Laat hij daar als SVJ-voorzitter werk van maken, in plaats van er ergens tussen de regels door in een ingezonden stuk voor te pleiten. Nu is het gewoon een stuk van een burger. Het wordt gelezen, niets meer en minder dan dat....

Laat de SVJ zich eens gaan richten op de erbarmelijke inhoudelijke kwaliteiten van haar achterban, het journaille, en haar energie steken in het toewerken naar verbetering van de journalistieke inhoud van artikelen. Laat de SVJ journalisten en redacteuren op het matje roepen die de journalistieke normen en waarden en ethiek aan de laars lappen, dagelijks. Hoe serieus neemt de SVJ het journalistieke veld? Aan een voorzitter die vooral jammert, en dan over de eigen journalisten, heeft haar handjevol leden niets.....

De afgelopen maanden is een aantal issues de revue gepasseerd waarin journalisten en redacties de fout in zijn gegaan. De SVJ zweeg en zwijgt....

Mogelijk in maart vonnis in zaak SASur tegen de staatszender SRS

'SRS zal alles in het werk stellen om openbare verkoop te voorkomen'

SASur ziet een nieuwe auteursrechtenorganisatie niet snel van de grond komen: 'Zonder het repertoire kunnen ze niets'

21-02-2015  Door: Paul Kraaijer/De Surinaamse Krant

De Stichting Auteursrechten Suriname (SASur) en staatszender SRS (Stichting Radio-omroep Suriname) hebben afgelopen woensdag van de rechter de ruimte gekregen bepaalde bewijsstukken en conclusies te verzamelen en die te overleggen. De SRS zou, aldus de auteursrechtenorganisatie, miljoenen aan belastingschulden hebben en in afwachting zijn van documenten hieromtrent, om die te kunnen overleggen aan de rechter. 'Natuurlijk ook nog veel meer verhaal om de openbare verkoop te stuiten', aldus SASur vanavond, vrijdag 20 februari 2014, tegenover de redactie van De Surinaamse Krant.

Volgens de auteursrechtenorganisatie denkt de rechter in maart vonnis te kunnen wijzen. 'Intussen staat het de SRS vrij om betalingsafspraken met SASur te maken om de eventuele verkoop te stuiten.'

Overigens zijn al geruime tijd geluiden uit de hoek van de opponenten van SASur te horen, dat gewerkt zou worden aan een geheel nieuwe auteursrechtenorganisatie. Maar, het is volstrekt onduidelijk hoe het met die eventuele plannen is gesteld en of daar werkelijk sprake van is.

SASur: 'We hebben ook veel gehoord over een eventuele nieuwe organisatie, maar zonder het repertoire kunnen ze niets. Namen die we via de media hebben gehoord, Henry Ceder (voorzitter van de Surinaamse Artiesten Vereniging) en Kenny B, hebben we zelf benaderd om ze te begeleiden en waarna een eventuele samenwerking met hun organisaties zou kunnen worden aangegaan, maar echt goede response hebben we nog niet van ze gekregen. Kennelijk, omdat ze nog niets formeel hebben gedaan.'  

Het is voor de auteursrechtenorganisatie onduidelijk of er anderen achter de schermen bezig zijn. 'SASur probeert wel iedereen en alles te benaderen om zelf een samenwerking met ze te zoeken, maar snel blijkt, dat ze alleen oppervlakkig praten en niet tot de kern van de job willen of kunnen komen.'
Ter info:

Den Blauwvinger: Vreedzaam protest opponenten SASur, maar wel opruiend taalgebruik organisatie

COLUMN: Rechtszaak SASur tegen SRS ontaardt in zinloos protest en grote woorden bij rechtbank

Betrokken organisaties doen alsof SASur staatsgevaarlijk is.....

Betrokken organisaties doen alsof SASur staatsontwrichtend is...

21-02-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Al vele, vele maanden ligt de Stichting Auteursrechten Suriname (SASur) onder vuur. Onder vuur van vooral zogenoemde showorganisatoren, de Vereniging van Radio- en Televisiebedrijven in Suriname (VRTS) en wat artiesten. Allen willen voor het bekende dubbeltje op de eerste rij als het gaat om het betalen van auteursrechten aan artiesten via SASur en zoeken daarom allerlei redenen om die organisatie aan te vallen en om haar voorzitter zelfs persoonlijk aan te vallen. Jammerkonten, waaronder ook nog eens figuren die nauwelijks weten waarover ze praten en wat auteursrechten zijn.

Natuurlijk, SASur valt zeker het een ander te verwijten, zoals het cliché verworden woord transparantie. Maar, het muziekrepertoire dat zij in beheer heeft – waarvan zo vaak wordt beweerd dat dat niet openbaar en zelfs onbekend zou zijn – is gewoon op de website van de organisatie te vinden en vanwege de grote hoeveelheid artiesten in het SASur-repertoire is het voor de auteursrechtenorganisatie ondoenlijk om ze op een lijst aan Jan en Alleman te verstrekken. Die transparantie is er dus wel degelijk. Transparantie als het gaat om financiële verantwoordelijk ontbreekt echter nog steeds.

Bedenkelijk niveau

Maar, het inhoudelijke niveau van de protesten tegen de auteursrechtenorganisatie is als bedenkelijk en verwerpelijk te kwalificeren. Neem nu het protest van afgelopen woensdagochtend bij het Kantongerecht waar de rechter haar beslissing op de vraag of SASur wel of niet de staatszender SRS op de veiling mag gooien, omdat de zender weigert een miljoen Surinaamse dollar te voldoen voor achterstallige betalingen van auteursrechten, werd uitgesteld.

Sinds maandag 16 februari werd via de SRS, in het programma 'Bakana Tori' van presentator Cliffton Limburg, opgeroepen om te protesteren bij de rechtbank. De toonzetting was verhit, ongenuanceerd en gespeend van feitelijke kennis van zaken. De toekomst van de SRS zou in gevaar zijn, neen, de toekomst van alle zenders en omroepen. Het broodbeleg van Limburg zou in gevaar komen.
Vooral veel geschreeuw om maar een zo groots mogelijke 'massa' twee dagen later op de been te brengen. Wel werd continu benadrukt, dat het zou gaan om een vreedzaam protest.
Maar, met welk doel??
De rechter zou een uitspraak doen.
Protest of geen protest. Protest?
Waarom? Zinloos, alleen bedoeld om stemming te maken en om SASur en vooral haar voorzitter angst aan te jagen. Een petitie werd overhandigd aan de voorzitter van het parlement, De Nationale Assemblee, Jennifer Geerlings-Simons. Een petitie waarin werd geëist SASur stop te zetten. Maar, kennelijk begrijpen de demonstranten niet, dat het welhaast juridisch onmogelijk is om een stichting te verbieden.

Een massa van slechts hooguit paar honderd demonstranten

Van enige massa was 's morgens bij de rechtbank geen sprake. Hooguit een paar honderd schreeuwers, waaronder enkele bekende personen waarbij je kunt afvragen waarom zij aanwezig waren. Natuurlijk, waarom niet, je gezicht laten zien, verkiezingen naderen. En de STVS trachtte hortend en stotend live verslag te doen het 'massa' protest. Treurig en beschamend dat je je als mediawerkers zo uit de tent laat lokken door een auteursrechtenorganisatie die gewoon, hoe je het wendt of keert, zijn werk doet.

Opruiend demootje wil 'volksvijandige stichting elimineren'

Het handjevol 'vreedzame' demonstranten (Leve Suriname werd geschreeuwd. Leve Suriname?, terwijl het slechts gaat om een auteursrechtenkwestie) werd opgejut met opruiend en vooral ongenuanceerd taalgebruik van enkele sprekers, waaronder de militair en SRS-presentator Edwin Geffery die naar voren was geworpen door de SRS als coördinator van het demootje. 'Wij zullen deze volksvijandige stichting elimineren met de rechtsgeldige middelen en mogelijkheden', sprak hij. Volksvijandig? Elimineren?? Dat was werkelijk opruiend taalgebruik en riekt naar stemmingmakerij. Maar, waarom hij die woorden bezigde werd niet duidelijk, waarschijnlijk niet omdat hij zelf het antwoord niet wist. Stemmingmakerij, dat was het, niets meer en niets minder.

Kan een auteursrechtenstichting een maatschappij 'ontwrichten'?

Eerder had hij al via een nieuwswebsite laten weten, dat de maatschappij door SASur wordt 'ontwricht' en 'dat de demonstranten willen bewijzen dat het volk de macht heeft'. De arrogantie droop af van zijn woorden. De maatschappij ontwricht?, door het wettelijk correcte optreden van een auteursrechtenorganisatie? Wanneer wordt de noodtoestand uitgeroepen?

De demonstranten leken op oorlogspad te zijn, vreedzaam, maar wel met oorlogstaal. Vreedzame oorlogstaal tegen een....auteursrechtenorganisatie....

SASur opereert keurig, maar onhandig, binnen wettelijke kaders

Ramlal zegt terecht, dat SASur wordt belet zich vrijelijk te kunnen bewegen met een vonnis in de hand. Hij vindt dat er persoonlijke aanvallen zijn geopend en sentimenten worden bespeeld. Ramlal is verder van oordeel, ook weer geheel terecht en begrijpelijk, dat de SRS duidelijk aanstuurt op burgerlijke ongehoorzaamheid.

SASur staat in haar recht om, ondanks dat in mei 2013 minister Edward Belfort van Justitie en Politie de beschikking introk om als bemiddelingsbureau te mogen optreden, als gevolmachtigde van belanghebbenden in haar repertoire op te treden voor artiesten in haar repertoire. Dat lijken de organisaties niet te willen begrijpen. De auteursrechtenorganisatie overtreedt geen enkele wet. De werkzaamheden van SASur staan en vallen niet met een beschikking van de minister.

Laat alle betrokkenen spoedig eens als volwassen mensen, zonder ongenuanceerd taalgebruik, rond de tafel gaan zitten in aanwezigheid van een echte auteursrechtendeskundige, desnoods uit een buitenland gehaald. De organisaties die ageren tegen SASur beweren allen dat ze wel financieel over de brug willen komen, maar niet voor de Sasur opgeworpen bedragen. Als ze zich werkelijk willen houden aan wet- en regelgeving inzake auteursrechten dan zullen zij en SASur zich ergens halverwege de tafel tegemoet moeten komen. Maar, de vraag is of die organisaties wel goedgezind zijn. Nooit is er ook maar iets aan auteursrechten afgedragen. Muziek wordt en werd ten gehore gebracht van lokale en internationale artiesten zonder dat die ook maar iets vanuit Suriname op hun rekening gestort zien.

Alle betrokkenen beetje water bij de wijn doen....

Maar, SASur zal ook zeker water bij de wijn moeten gieten en transparanter worden en leren beter te communiceren met de betrokken organisaties. Het lijkt er nu al vele maanden op ,dat we in essentie te maken hebben met een storm in glas auteursrechten water, simpelweg omdat het heeft ontbroken aan open en eerlijke wederzijds communicatie naar elkaar toe.

Tot slot, als betrokken organisaties zoveel problemen hebben met SASur, waarom nemen zij dan niet een initiatief om zelf met een auteursrechtenorganisatie op de proppen te komen..... Met alleen maar schreeuwen om het schreeuwen kan SASur niet uit de maatschappij en uit de werkelijkheid van de dag worden verwijderd.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

21 februari 2015

Amsterdam-Paramaribo

De ranzigheid van zogenoemde Surinaamse 'nieuws'-Facebook-pagina's....- 'Marowijne Nieuws' in de ban!!

Dit is dus het niveau van zogenoemde Facebook Surinaamse nieuwspagina's als Marowijne Nieuws.... Die beheerder van deze nieuwspagina heeft dus geen kaas gegeten van journalistiek. De pagina is enkel en alleen sensatiegericht en er wordt op geen enkele wijze fatsoen getoond.

Onbegrijpelijk dat überhaupt mensen met zoiets 'bevriend' willen zijn, zelfs Assembleeleden als Ronny Asabina en Diana Pokie.....

De foto is vrijdagavond 19 februari 2015gepost en is echt te walgelijk voor woorden. De enige begeleidende tekst is 'vrouw gekapt in het binnenland'.... Is dit journalistiek????

Laat alle vrienden van deze pagina per direct hun vriendschap beëindigen, want de zielige figuur die achter deze pagina schuilt is die vermeende vriendschap niet waard, maar rijp voor het PCS...ofwel het Psychiatrisch Centrum Suriname.

Redacties van Surinaamse kranten zitten niet te wachten op kwaliteit.....

(Advertentie op website Dagblad Suriname, 17 februari 2015)

Tja, als je op deze wijze en met deze 'vereisten' redactie-collega's zoekt dan wordt het echt nooit wat met het lokaal journaille...... Op kwaliteit zit de journalistiek in Suriname niet te wachten...

Den Blauwvinger: De onduidelijke status van elite-eenheid Faya Blo in Korps Politie Suriname

COLUMN: Weer in opspraak geraakte speciale politie-eenheid opgedoekt of niet.....

18-02-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Media hebben onlangs nogal wat verwarring gecreëerd over wat nu de feitelijke status van de elite politie-eenheid Faya Blo, bestaande uit agenten en militairen, is. Deze beruchte eenheid, vooral ingezet bij de aanhouding van voornamelijk vuurwapengevaarlijke criminelen, zou zijn opgeheven vanwege een recent schiet'incident', 16 januari, in de Ruthlaan te Uitvlugt in Paramaribo. Daar werd de slechts 16-jarige Dominio Hiwat door een militair van de eenheid doodgeschoten. De ongewapende jongen had kort ervoor met twee vrienden een busje gestolen bij de Hermitage Mall. De schietpartij zou de bekende druppel zijn geweest voor de korpschef van het Korps Politie Suriname, Humphrey Tjin Liep Shie om de eenheid op te heffen. Natuurlijk kan het stelen van alleen maar een busje door een knaap van 16 jaar, nooit voor de politie aanleiding zijn om de jongen dood te schieten. Deze jongen was zeker geen vuurwapengevaarlijke crimineel. Hij was gewoon een ongewapende jonge burger.

Dood 16-jarige Dominio de druppel na drama van 13 juni 2012

Druppel, immers, was het ook niet deze eenheid die in juni 2012 in opspraak kwam? Bij een optreden van Faya Blo op 13 juni 2012 kwamen vier ongewapende verdachten om het leven door kogels van deze speciale eenheid. Een auto werd doorzeefd, waarin vermoedelijk leden van een bende zaten die een juwelierszaak in de Maretraite Mall hadden beroofd. Een deel van de bende was al eerder op de avond opgepakt. Ter hoogte van de Tout Lui Fautkanaalweg werd de auto waarin de mannen zaten, doorzeefd door de politie. De onzinnige schietpartij leidde tot veel beroering in de samenleving. Ook werd er van alles en nog wat op, vooral, social media gesuggereerd over de schietpartij. Familieleden van de doodgeschoten ongewapende verdachten bleven naast hun emoties ook met vele, vele vragen achter.

Onduidelijkheid door mediaberichten

Maar, wat is vandaag de dag de status van die eenheid?
Media berichten verwarrend.
Journalisten zijn of verkeerd door de leiding van het Korps Politie Suriname geïnformeerd of het lokale journaille heeft niet goed geluisterd. Korpschef Humphrey Tjin Liep Shie is duidelijk geweest: de eenheid wordt geëvalueerd. Evaluatie betekent niet opheffing.

Het Dagblad Suriname meldde op 5 februari, dat de korpschef de eenheid heeft 'gemuteerd' naar de Observatie Unit van het arrestatieteam, het zogenoemde A-Team. Ook zou een 'evaluatieproces' zijn ingezet. De krant trok daaruit de conclusie, dat daardoor 'indirect' Faja Blo was 'opgedoekt, aangezien aangezien de militairen niet kunnen opereren zonder de politie'. De volgende dag berichtte Starnieuws, dat de structurele samenwerking met het Nationaal Leger waarbij onder meer de opvallende surveillance (in zwart-witte voertuigen) van de politie wordt versterkt, gewoon doorgaat en niet ter discussie staat. Het voortbestaan van Faya Blo hangt af van de meerwaarde die deze eenheid toevoegt en nieuwe procedures om ernstige incidenten te voorkomen, aldus de korpschef.

De Ware Tijd meldde vervolgens 7 februari, dat het incident in de Ruthlaan 'heeft geleid tot het definitieve einde van Faya Blo'. De actie van de politie met militairen vorige maand, waarbij Dominio Hiwat werd doodgeschoten, was mogelijk een gevolg van miscommunicatie, aldus de krant. De aanwezige politieagent en militairen zouden niet goed met elkaar hebben afgestemd toen zij optraden tegen drie jongens die een busje hadden gestolen bij de Hermitage Mall. De korpschef zei in de krant, dat de korpsleiding al halverwege het afgelopen jaar overwoog de gezamenlijke operatie, Faya Blo, te evalueren en tijdelijk stop te zetten. Hiervan werd afgezien om niet onnodig paniek te zaaien in de samenleving. Het incident aan de Ruthlaan heeft geleid tot het definitieve einde van Faya Blo. aldus de krant. Uit voorlopig onderzoek is gebleken, dat de betrokken militair de procedures om een dergelijk incident te voorkomen niet heeft gevolgd. Beide verdachten, die door kogels werden geraakt, zouden zich hebben verscholen onder het busje.

Duidelijke, ook voor het journaille, verklaring korpsleiding wenselijk

Kortom, uit alle verwarrende mediaberichten zou afgeleid kunnen worden, dat Faya Blo tijdelijk in de ijskast is gezet. Rijp voor een grondige evaluatie, waarna mogelijk een definitief besluit wordt genomen over de toekomst van de speciale eenheid van agenten en militairen. Dat zou de conclusie vandaag kunnen zijn. Maar, morgen zou er zo maar weer een ander artikel in media kunnen verschijnen over de status van Faya Blo. Het zou aan te bevelen zijn wanneer korpschef Humphrey Tjin Liep Shie met een duidelijke verklaring komt, die zelfs voor het lokale journaille te begrijpen en helder uit te leggen is.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

18 februari 2015

Amsterdam-Paramaribo

Hoogleraar bevestigt oppervlakkige wijze van berichtgeving in Suriname: incidenten-journalistiek

Journalisten kunnen of willen niet graven en kritische vragen stellen

Alleen Starnieuws (SVJ) besteedt uitgebreid aandacht aan bevindingen Jack Menke

17-02-2015 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – Hoogleraar Jack Menke heeft afgelopen week tijdens een masterclass 'Verkiezingen Suriname' op kritische wijze uitgehaald naar het lokale journaille aan de hand van het mede door hem geschreven onderzoeksrapport ‘Inhoudsanalyse verkiezingen van 2010 in Suriname: een kwantitatieve analyse van de berichtgeving over de politieke organisaties in vier dagbladen’.

Menke en zijn collega Rachida Norden hebben de berichtgeving in het Dagblad Suriname, de Ware Tijd, De West en de Times of Suriname (de vier kranten in Suriname) in de periode 1 april tot en met 25 mei 2010, geanalyseerd op de toon van de geschreven tekst. In totaal werden 1.445 berichten gepubliceerd in het kader van de mei-2010 verkiezingen.

'Niet in de diepte'

Menke is van oordeel, dat journalisten zich meer inhoudelijk moeten richten op de inhoud van programma's van politieke partijen die deelnemen aan de verkiezingen van 25 mei, dan berichten over populaire onderwerpen. Het lokaal journaille gaat volgens de hoogleraar niet inhoudelijk in op wat partijen zullen doen bij eventuele regeermacht. 'Het ontbreekt helemaal, men legt te weinig aandacht op issues en of gaat niet in de diepte. Het gros van de journalisten doet gewoon mee met het politieke spelletje en als samenleving komen wij niet verder.'

Het gevolg volgens Menke is, dat niet alleen DOE-parlementariër Carl Breedveld, maar ook gewone burgers zijn van die ‘vervuiling’ via mediaberichten. Hij vindt dat journalisten en zeker ook de eigenaar van een mediabedrijf en redacteur verder moeten kijken dan berichten over het populaire ding van elke dag. 'Dat mag, maar de man op straat praat al daarover.'

Volgens Menke heeft alles te maken met het beleid van een medium. 'Elke professionele groep moet voor zichzelf nagaan hoe zij kennis en informatie wil verspreiden om steeds een stapje hoger te komen.'

Incidenten-journalistiek

Menke slaat spijker op z'n kop. Maar, in algemene zin is in Suriname geen sprake van diepgravende journalistiek. Het hangt van oppervlakkigheid aan elkaar. Iemand wordt door een journalist geïnterviewd, de journalist laat de geïnterviewde maar praten en praten en stelt geen enkele kritische vraag. Suriname kent geen kwalitatief goede journalistiek en helemaal geen goede journalisten. Sommigen kunnen nauwelijks fatsoenlijk een volzin Nederlands schrijven. Een zogenoemde 'follow-up' van een artikel blijkt ook te moeilijk te zijn. Een 'follow-up'-artikel bestaat niet in de Surinaamse journalistiek. Het lokaal journaille beoefent incidenten-journalistiek en huppelt van het ene incident naar het andere.

Het DOE-parlementslid Carl Breeveld blijkt het ook volledig eens te zijn met de analyse van Jack Menke:

Meer issue gericht media beleid, is ook waar DOE voor staat. Correcte analyse van prof. dr. Jack Menke! http://t.co/bxUZS1JqFm
— Carl Breeveld (@carlbreeveld) February 16, 2015

Kranten en dus ook journalisten zijn allemaal politiek gekleurd

Menke is ook tot de conclusie gekomen, dat iedere krant zijn eigen politieke kleur heeft. 'Bewust of onbewust, de redactie, het management en journalisten hebben hun eigen voorkeur en antipathieën voor politieke organisaties en politici.' Het is de hoogleraar opgevallen dat er kranten zijn die met hun toonzetting soms zo scherp en extreem zijn in artikelen, dat die het imago de kranten geen goed doen.

Wat dit jaar opvalt is, dat er bijvoorbeeld een krant is die bepaalde politici en ook oud-politici opmerkelijk veel ruimte biedt om te reageren op actuele issues of om zelf een issue aan te zwengelen. Zo weet het Dagblad Suriname bijvoorbeeld altijd het NDP-Assembleelid Rashied Doekhie en zijn VHP-collega Shailendre Girjasing voor smeuïge uitspraken te vinden. Kranten lijken de meest geschikte locatie te zijn geworden voor politici om met vuil te smijten in de richting van collega's, waarna die collega's weer van kranten de gelegenheid krijgen om met vuil terug te kunnen smijten. Platvloers, ranzig en het heeft niets met journalistiek te maken. Veelal gaat het niet eens om nieuws, maar gewoon om vuil smijten en redacties werken er graag aan mee.

Mahabier en Van Bommel en op doorreis zijnde Assembleeleden

En wat te denken van de correspondent in Nederland van de Ware Tijd, Eric Mahabier. Die lijkt goed bevriend te zijn met het Tweede Kamerlid Harry van Bommel van de Socialistische Partij. Die man heeft zich hoegenaamd opgeworpen als Suriname-deskundige. Mahabier weet Van Bommel altijd te bereiken om op een of ander Surinaams issue te reageren. Nimmer kan Mahabier erop betrapt worden, dat hij eens een ander Tweede Kamerlid met vragen benadert. Neen, het is altijd Harry, alsof er geen andere Kamerleden zijn met – echte – kennis van zaken over Suriname.

Daarnaast is Mahabier een vaste gast in de aankomst- en vertrekhal van luchthaven Schiphol om aankomende of vertrekkende of op doorreis zijnde Assembleeleden lastig te vallen met vragen. Zo waren de Assembleeleden Henk Ramnandanlal (PALU), Melvin Bouva (NDP) en Guno Castelen van de SPA afgelopen weekeinde via Schiphol (Ramnandanlal was een paar dagen voor zijn twee collega's al op Schiphol) op weg naar het Zwitserse Genève om een bijeenkomst van de Wereld Gezondheidsorganisatie (WHO) bij te wonen. En ja hoor, Mahabier staat ze op te wachten op Schiphol. En ja hoor, de Ware Tijd publiceert drie verschillende artikelen van Mahabier. Hij bestookt de politici met vragen die ook in Suriname door een van zijn collega's gesteld hadden kunnen worden....

En alle artikelen zijn zo oppervlakkig en niet kritisch. De kritiek van hoogleraar Jack Menke op de oppervlakkige berichtgeving over politieke onderwerpen richting de verkiezingen op 25 mei kan feitelijk vertaald worden naar een algemene oppervlakkige berichtgeving door zichzelf journalisten noemende medewerkers van kranten- en nieuwswebsiteredacties.

SVJ lijkt Starnieuws te gebruiken

Het was overigens alleen Starnieuws dat in maar liefst vier artikelen uitgebreid inging op de analyses van Jack Menke.
Waarom Starnieuws lijkt voor de hand te liggen, immers daar zijn werkzaam de voorzitter van de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ), Wilfred Leeuwin, en de vicevoorzitter, Edward Troon.

Het heeft er dan ook alle schijn van, dat Starnieuws een soort, verhuld, verlengstuk is van het bestuur van de SVJ. Op die wijze kan Leeuwin dus feitelijk op persoonlijke titel indirect kritisch zijn op zijn eigen achterban, zoals hij onlangs ook deed in een ingezonden artikel, dat ook alleen werd gepubliceerd op Starnieuws en dat handelde over de vraag of een journalist politiek betrokken en/of actief zou mogen zijn.
 Kennelijk, durft de journalistenvereniging niet openlijk, formeel, haar achterban in het mediaveld te bekritiseren. Dat is ernstig en roept de vraag weer op wanneer Suriname een journalisten vakbond krijgt naast of in plaats van een journalistenvereniging die nauwelijks haar nek lijkt te durven uitsteken. Een journalistenvereniging die verzuimt om haar leden en niet-leden kritisch tegen het licht te houden en om te werken aan verbetering aan de inhoudelijke kwaliteiten van het journaille.

Media berichten verschillend over verdrinkingsdood twee broertjes in Surinamerivier te Baling Soela, Brokopondo

Zoek de verschillen in journalistiek erbarmelijk slechte artikeltjes......

Hoe betrouwbaar is het Surinaams journaille?

Den Blauwvinger: Een onhandig zwevend parlementslid tussen NPS en NDP

COLUMN: NPS'er Kensenhuis zet zich in voor Para en hoopt onhandig openlijk op steun NDP in Para

NPS-leden Para begrijpen het parlementaire werk niet

14-02-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Hij bedoelt het allemaal zo goed. Met hart en ziel zet hij zich als NPS-Assembleelid in voor het wel en wee van zijn district Para en haar bewoners. En, tja, dan laat je je gezicht dus ook graag op uitnodiging zien bij allerlei officiële gebeurtenissen zoals in oktober vorig jaar bij het uitreiken van grondpapieren in Bernharddorp door de minister van Ruimtelijke ordening, Grond- en Bosbeheer Steven Lelyveld of bij de eerstesteenlegging van een nieuwe school in het inheemse dorp Redi Dorp waar de kapitein ook NDP-Assembleelid is, Lesly Artist. En span je je op die manier in voor je district, dan zijn er altijd kwaadwillenden en onruststokers binnen je partij die je als NPS-Assembleelid - geheel ten onrechte - ervan verdenken te heulen met de vijand, de NDP. De verkiezingen zijn in aantocht....

Terughoudendheid....
Misschien had het NPS-Assembleelid Patrick Kensenhuis zich wat terughoudender moeten opstellen en er rekening mee moeten houden hoe kort-door-de-bocht en zwartgallig mensen kunnen denken en reageren. Maar, Patrick kiest daar niet voor, omdat hij nergens kwaad in ziet. Immers, hij neemt zijn werk als parlementslid serieus, laat zijn gezicht overal zien en onderhoudt goed contact met de inwoners van zijn district, van welke partij dan ook.

Explosief
Toch lijkt zijn optreden nu te leiden tot een explosieve situatie binnen zijn eigen partij-afdeling in Para. Vijf van de elf onderafdelingen van de NPS-afdeling Para hebben hem gevraagd om een eigen fractie te vormen in De Nationale Assemblee. Zij vinden dat het functioneren binnen NPS niet langer mogelijk is en hebben, zo werd gisteren bekend, het vertrouwen in het afdelings- en hoofdbestuur van de partij opgezegd. De voorzitters van die vijf afdelingen zijn van oordeel, dat op een niet correcte wijze wordt omgegaan met 'harde werkers' binnen de NPS.

Met deze actie wordt meteen duidelijk dat niet iedereen binnen de NPS in Para problemen heeft met Kensenhuis. Er zijn NPS'er in het district die zijn inzet als politicus wel waarderen en die geen spoken zien.

Een traditionele inheemse paars gekleurde schouderdoek
Maar, ook afgelopen week bleek weer dat het parlementslid er niet voor terugdeinst om zijn gezicht te laten zien bij een door de NDP-gevoede activiteit. Hij was woensdag 11 februari aanwezig in het inheemse dorp Redi Doti waar de eerste steen werd gelegd voor de bouw van een nieuwe school. Ook was er gezellig samenzijn thuis bij de kapitein van het dorp, Lesly Artist. En die Artist is ook NDP-Assembleelid.

Niets mis mee.

Natuurlijk kan Kensenhuis dit doen. Maar, of het werkelijk verstandig is van hem, terwijl hij ondertussen weet hoe hierop binnen zijn partij kan worden gereageerd, valt te betwijfelen. Daarenboven kreeg hij ook nog eens een paarse, de kleur van de NDP, traditionele inheemse schouderdoek om gehangen. Niet echt handig, maar ja, hij doet zijn werk als politicus voor zijn district Para met passie en dan kan het verstand wel eens wat naar achteren worden geschoven. 'Hij was in het hol van de NDP en daarom heeft hij een paarse schouderdoek gekregen. We hadden dat absoluut niet gepland', was de reactie van Artist, die ook nog zei dat het feit dat hij en Kensenhuis van twee verschillende partijen zijn geen belemmering is om samen op te trekken in het belang van Para.

Helemaal niet handig was het van Kensenhuis om vrijdag 13 februari via de Ware Tijd te laten weten te hopen op steun van NDP'ers op weg naar de verkiezingen van 25 mei en dat hij waarde hecht aan draagvlak onder alle bewoners van Para. Meteen er achteraan zei hij ook te hopen, dat zijn eigen partij, de groene NPS, dat inziet en hem op de kandidatenlijst voor De Nationale Assemblee plaatst. Overigens is er nog steeds geen duidelijkheid over die lijst en of Kensenhuis erop wordt geplaatst.

Al in 2012 werd gespeculeerd over paarse contacten van groene Assembleelid
De goede verstandhouding tussen NPS'er Kensenhuis en de politieke opponent NDP dateert niet van recente tijden. Al in september 2012 werd gespeculeerd over de politieke vrijages van Kensenhuis met zijn Assemblee-collega en districtsgenoot Ricardo Panka. ‘Kensenhuis en Panka kennen elkaar niet van vandaag. We kennen elkaar van heel lang. We hebben samen in de schoolbus gereden en hebben ook heel veel activiteiten samen gedaan. Dat hij nu in de coalitie zit en ik in de oppositie, wil niet zeggen dat onze vriendschap daarmee eindigt. We blijven goede vrienden. Ik heb geen politieke vrijage met Panka', zei Kensenhuis 17 september 2012 in de Ware Tijd. 'Onze vriendschap heeft niets met politiek te maken.'

Kensenhuis zei toen ook NPS’er te zijn, nooit te zullen overlopen naar een andere partij en zich samen met Panka in te zetten voor de verdere ontwikkeling van Para.

Kortom, Kensenhuis had van het verleden kunnen leren. Maar, hij bleef en blijft in alle onschuld en naïviteit aanschurken tegen de NDP. Gedwongen en niet aan te ontkomen als Assembleelid in het district Para. Hij is politicus, doet en neem zijn werk serieus, met volle inzet en met plezier. Dat is zijn werk.

NPS'ers ageren zonder valide argumenten
Helaas wordt Kensenhuis nog steeds geconfronteerd met partijleden in zijn district die willens en wetens onrust aan het stoken zijn en alles in het werk stellen om hun eigen Assembleelid uit de NPS te verwijderen, want dat is de achterliggende gedachte bij die leden. Leden die nauwelijks met goede, valide, argumenten ageren tegen Kensenhuis en werkelijk niets begrijpen van het dagelijkse werk van een goed functionerend Assembleelid.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

14 februari 2015

Amsterdam-Paramaribo

Den Blauwvinger: Journalistieke ethiek zoek bij de Ware Tijd en Apintie TV

COLUMN: Beelden en foto afgehakte hand geen enkele toegevoegde nieuwswaarde

11-02-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Een foto van een met een houwer afgehakte hand maandag 9 februari 2015 in de webeditie van de Ware Tijd heeft tot nogal wat verontwaardiging geleid in de Surinaamse samenleving. De foto was de volgende dag zelfs onderwerp van politiek debat in De Nationale Assemblee, het Surinaamse parlement. Vooral het braafste jongetje in de politieke klas toonde zich hevig geschokt door de foto. Terecht. De Ware Tijd heeft met het plaatsen van die foto alle journalistieke ethische normen en waarden aan de laars gelapt. De krant lijkt de grens van het acceptabele te hebben overschreden.

De hand is onzichtbaar gemaakt door redactie De Surinaamse Krant.

De foto is gemaakt door 'rampen'-fotograaf van de krant, Anthony Janki. De man duikt altijd zeer snel op bij allerlei misdrijven, verkeersongelukken en branden, schiet zijn plaatjes en schrijft nu en dan een bijbehorend artikeltje, ook al is de informatie nog zo summier..., als de foto's maar geplaatst worden, hoe gruwelijk en afschrikwekkend ook. Janki plaatste de foto, met een link naar het artikel, ook op zijn Facebookpagina met daarbij de tekst 'Heel lastig'.....

Terug naar de vergaderzaal van de Assemblee. Het parlementslid Carl Breeveld (DOE, Democratie en Ontwikkeling in Eenheid) zei, dat zaken als afgehakte lichaamsdelen niet rauw in de publiciteit gebracht mogen worden, om te voorkomen dat burgers gevoelloos worden door dergelijke beelden. 'De samenleving wordt gehard door al deze ellendige dingen', aldus Breeveld. Hij was oprecht zicht- en hoorbaar boos, neen, kwaad, witheet.

Hij riep Assembleevoorzitter Jennifer Geerlings-Simons op contact op te nemen met de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ), media-eigenaren, kranten en nieuwsorganisaties en op hun een beroep te doen de nodige journalistieke ethiek in acht te nemen en zaken 'op de juiste wijze te publiceren en niet op deze barbaarse wijze'.

Volgens zijn collega Ruth Wijdenbosch van de Nationale Partij Suriname (NPS) wordt het 'steeds erger', ook op televisie. 'Alles wordt zo open en bloot gebracht en het brengt trauma's teweeg.'

Selectieve verontwaardiging.....

Deze keer selectieve verontwaardiging over een foto met een afgehakte linkerhand, liggend op de grond, bebloed. De krant heeft een fatsoensgrens overschreven. Maar, niet alleen de Ware Tijd lijkt zich op sensatie te richten, zonder de vraag te stellen of plaatsing van een dergelijke foto wel journalistiek verantwoord is.

'In de Branding' en haar dramatisch slotakkoord

Het Apintie televisieprogramma 'In de Branding' toonde in haar uitzending van dinsdagmiddag beelden van de afgehakte hand en van het slachtoffer. Presentatrice Gail Eijk waarschuwde kijkers vooraf politiek correct voor schokkende beelden. Van enige terughoudendheid bleek bij Apintie echter geen enkele sprake te zijn en ook werd op geen enkele wijze rekening gehouden met de privacy van het slachtoffer en met gevoelens bij zijn familieleden. Ongegeneerd werden zowel de hand als het slachtoffer in beeld gebracht. Maar, dat is Suriname gewend van Apintie's 'In de Branding'. Het tonen van afschuwelijke beelden van een brand, ongeluk of misdrijf, altijd als laatste item, met een vreselijk droevig achtergrondmuziekje om de dramatiek nog nadrukkelijker neer te zetten in een slotakkoordje. Een droevige en verwerpelijke wijze van nieuws presenteren.

Waarom Apintie beelden en de Ware Tijd een foto van de hand toonden is niet duidelijk. Je mag er vanuit gaan, dat iedereen zich een voorstelling kan maken van hoe een afgehakte hand eruit ziet en dat beelden en een foto geen enkele toegevoegde nieuwswaarde hebben..... Uit de beelden en foto werd ook nog eens duidelijk, dat de afgehakte hand was verplaatst, mogelijk voor dat ene 'mooie' beeld of plaatje. Als dat werkelijk zou zijn gebeurd, dan is dat stuitend.

Hoofdredactie moet van goede journalistieke huizen komen....

De hoofdredactie van de Ware Tijd had tot gisteravond nog niet gereageerd op de kritieken vanuit de politiek en uit de samenleving. Laat de hoofdredactie haar lezers en de gehele samenleving eens goed uitleggen, beargumenteren, wat de meer-nieuwswaarde was van het plaatsen van de foto van de afgehakte hand bij een artikeltje over een vechtpartij tussen twee mannen bij de kruising van de Livorno- en de Indira Gandhiweg te Latour, Paramaribo. De hoofdredactie moet van goede journalistieke huize komen om met een goede verklaring te komen. Nu zal dat, goede journalistieke huize, een utopie zijn.

Selectieve verontwaardiging vanwege de afgehakte hand. Breeveld, Wijdenbosch en andere geschokten gaan voorbij in algemene zin aan alle foto's van slachtoffers van misdrijven en verkeersongelukken die geplaatst worden in de krant. Slachtoffers die op foto's niet onherkenbaar worden gemaakt door de redactie. Kentekenplaten van bij ongelukken betrokken voertuigen worden ook niet onherkenbaar gemaakt. De redactie is gevoelloos, denkt niet na en schokt familieleden (en nabestaanden) van (overleden) slachtoffers van misdrijven en ongelukken. Het is een schandelijke wijze van journalistiek bedrijven. Breeveld, Wijdenbosch en anderen waren nooit te horen, maar een afgehakte linkerhand schijnt plotseling te hebben gewerkt als een rode lap voor een stier.

Laat de SVJ tot leven en in actie komen

Het wordt tijd dat de journalistiek in het land wordt 'geordend' en 'opgeschoond' en dat het passieve bestuur van de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) haar achterban eens gaat onderwijzen in journalistieke normen en waarden, in ethiek, in fatsoensnormen, in journalistieke vaardigheden en in wat toelaatbaar is en wat niet.

Kennelijk geschrokken door de kritieken uit de samenleving blijkt de krant dinsdagavond laat de foto van de afgehakte hand in haar webeditie te hebben vervangen door deze foto van een houwer. Maar, een reactie van de hoofdredactie of welke reactie dan ook vanuit de krant, was dinsdagavond nog niet te zien op de Ware Tijd Online. Ook wat dat betreft, onfatsoen bij deze krant en haar leidinggevenden.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

11 februari 2015

Amsterdam-Paramaribo

Den Blauwvinger: Stem niet op welke kleur vlag dan ook

COLUMN: Denken partijen werkelijk verkiezingen te kunnen winnen door het uitdelen van partijvlaggen.... – Suriname en de vlaggenmanie

08-02-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Suriname is in de ban van de verkiezingen van 25 mei. Leden van politieke partijen weten niet hoe snel ze moeten overlopen naar een andere partij, al dan niet in scene gezet om een partij in de wielen te rijden. Politieke leiders smijten op podia ongegeneerd met vuil naar collega's. Maar, over de inhoud wordt nauwelijks gerept, laat staan dat politieke programma's, voor zover die er zijn, worden uitgelegd door partijvoorzitters en andere politieke kopstukken. Neen, diverse politieke partijen lijken zich vooral bezig te houden met Suriname te voorzien van een tapijt van vlaggen die overal aan worden vastgebonden. De kleur paars lijkt de basiskleur van dat tapijt te zijn met hier en daar een blokje oranje, een randje geel, een streepje rood en ergens in een hoekje een beetje groen.

Denken bepaalde politieke partijen, zoals de NDP, VHP, NPS, PL en ABOP, werkelijk de verkiezingen te kunnen winnen door maar met zoveel mogelijk tamtam partijvlaggen aan leden en vooral niet-leden uit te delen om op hun percelen te plaatsen? Alsof iemand bij het zien van welke kleur vlag dan ook, op die partij gaat stemmen.... Het is niets meer en niets minder dan een schijnvertoning om macht uit te stralen en alom vermeende aanwezigheid.

(Bron foto: Dagblad Suriname)

Paarse vlaggen worden zelfs vastgeknoopt aan verkeersborden, zo berichtte dinsdag 3 februari een van de kranten. De vlaggenmanie gaat zelfs zo ver, dat de korpschef van het Korps Politie Suriname zich al tijdens zijn nieuwjaarsreceptie op 6 januari genoodzaakt voelde erop te wijzen, dat hij het niet zal accepteren wanneer agenten gaan rondrijden met vlaggen van politieke partijen. 'Tegen deze ambtenaren zal zeker worden opgetreden', zo zei hij streng.

Diverse straten in buurten en districten kleuren paars, zelfs in buurten van Paramaribo en in districten die feitelijk bekend staan vanwege een totaal andere politieke kleur, rood of geel. Maar, wat is de betekenis van zo'n, ook nog eens, lelijke partij politieke vlag? Mensen, waarvan het merendeel niet eens lid zal zijn van welke partij dan ook, willen kennelijk hun omgeving tonen welke kleur zij aanhangen. Maar, niet uitgesloten kan worden dat veel mensen een centje of anderszins hebben ontvangen voor het plaatsen van vlag op hun percelen..... Er gaan geruchten, dat mensen Srd 75 zouden ontvangen in ruil voor het plaatsen van een stok met vlag op hun perceel. Natuurlijk wordt dat ontkend.

Veel mensen weten waarschijnlijk nauwelijks wat de door hun gekozen kleur op hun perceel na 25 mei zou kunnen beteken of juist niet voor hun eigen leven, hun levensonderhoud, hun welzijn en welvaart, hun portemonnee, voor de economie in het algemeen, voor de natuur en het milieu, voor de landbouw- en veeteelt, voor het onderwijs, voor de bauxiet- en goudsector, voor de haven in Paramaribo, voor de infrastructuur en voor (de bewoners van) het achterland.

Laten partijen in dorpen in districten en buurten van Paramaribo partijprogramma's uitdelen...... Dan bedrijf je als partij werkelijk politiek en betrek je de potentiële kiezer bij je partij. Een vlag is statisch, een vlag is gewoon een lap stof die in weer en wind kan wapperen en verkleuren.....een vlag is enkel een partijpolitiek gekleurd symbool dat staat voor (regeer)macht en niet voor partijpolitieke inhoud.

Het lijkt erop dat politieke partijen de hoeveelheid vlaggen in een buurt of straat belangrijker vinden dan de inhoud van hun partijprogramma's.

Stem op inhoud en niet op de kleur van een vlag, van een partij..... Stem indien mogelijk met verstand en niet met gevoel, emotie of vanwege slechts de kleur van een vlag of het vermeende charisma van een lijsttrekker..... voor wat het waard is.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

08 februari 2015

Amsterdam-Paramaribo 

Noot:
Lees ook dit artikel over de vele paarse vlaggen op de Surinamerivier en zelfs op het scheepswrak Goslar. 
 

Suggestieve berichtgeving de Ware Tijd over een (vermeend) geland vliegtuigje met cocaïne

Dit beeld had Ivan Cairo waarschijnlijk voor ogen. (Bron foto)

Wat weet de Ware Tijd wat wij niet weten....

'Journalist' Cairo lijkt eigen nieuws te creëren

06-02-2015 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – 'Cocaïnevliegtuig landt in Casawinica'. Zo luidde de kop gisteren boven een kort berichtje dat om 14.31 uur verscheen in de webeditie van de Ware Tijd. De lezer zou natuurlijk uit die kop kunnen afleiden, dat er daadwerkelijk een vliegtuigje was geland in het Casawinicagebied en dat aan boord cocaine zou zijn gevonden. Verder vermeldde 'journalist' Ivan Cairo dat eenheden van het Korps Politie Suriname en van de Amerikaanse drugsbestrijdingsdienst, DEA, al ter plekke waren en dat nadere berichtgeving zou volgen. Die nadere berichtgeving moet overigens nog steeds volgen..... Kennelijk is de heer Cairo niet bekend met het journalistieke fenomeen van een 'follow-up'.

Waarschijnlijk luisterde Ivan Cairo 's middags naar het SRS-programma Bakana Tori, gepresenteerd door Cliffton Limburg. 'Limbo' had voorzitter Carlo Grootfaam van de Stichting Sabcop (Sabenda en Copie, inheemse dorpen) te gast die de 'landing' wereldkundig maakte en meteen de hoop uitsprak dat kwaadwilligen niet president Desi Bouterse zouden gaan linken met deze 'kwestie'. Bouterse is afkomstig uit het gebied, waar het vliegtuigje zou zijn geland, en iedereen is bekend met het verleden van de huidige Surinaamse president.....Vele 'kromdenkers' zullen ongetwijfeld redeneren: een en een is twee......

De stelligheid waarmee Ivan Cairo schrijft, dat een cocaïnevliegtuig was geland in Casawinica is opmerkelijk en vanuit journalistiek oogpunt gezien onverantwoordelijk. Immers, waarom zou een geland vliegtuigje, als het al zou zijn geland (!), cocaïne aan boord moeten hebben? Hoe komt Cairo aan die 'wijsheid'? Uit de grote duim gezogen. Hij zal het volgende gedacht hebben: 'Oh, ik hoor dat er een vliegtuigje in het Casawinicagebied is geland. Dat riekt naar drugs, naar cocaïne.' Verder kwam hij niet met zijn denken. Overigens ontkende politiewoordvoerder Humphrey Naarden dat agenten van de DEA betrokken zijn geweest bij het onderzoek, zoals ook werd beweerd door Cairo in zijn kort berichtje.

Welke bedoeling zou de Ware Tijd met het summiere berichtje hebben gehad? Het is verkiezingstijd en ongetwijfeld zijn er mensen die alles willen aangrijpen om de voorzitter van de Nationale Democratische Partij (NDP) en president Desi Bouterse weer in een kwaad daglicht te stellen door hem op een fnuikende en geniepige wijze te linken aan een vermeend cocaïnevliegtuigje. Het wachten is op de eerste politiek gevoegde opmerkingen in die richting.

Dat alles neemt niet weg, dat Ivan Cairo eerst zich beter had moeten laten informeren alvorens onzin in de krant te plaatsen. Vooringenomen. Hij had gewoon even geduld moeten opbrengen, maar de opmerkingen van Grootfaam in Bakana Tori waren voor Cairo koren op zijn politieke molen. Neen, niet op zijn journalistieke molen, want van enige journalistiek is absoluut geen sprake. Het lijkt meer op stemmingmakerij en ongefundeerde berichtgeving.

Starnieuws berichtte om 15.37 uur , dat 'de speciale eenheden van de politie' niets hadden gevonden in het Jodensavannegebied. Volgens deze nieuwswebsite had de centrale meldkamer van het Korps Politie Suriname 's nachts een bericht ontvangen van de Luchtvaartdienst over een SOS-signaal dat was opgevangen en dat afkomstig zou zijn geweest van een vliegtuig. In het verleden zouden nu en dan drugsvliegtuigen in dat gebied zijn geland, aldus Starnieuws.

In media is overigens nauwelijks iets te vinden over drugsvliegtuigjes in Suriname. Slechts een paar artikelen duiken op het internet op. Zo meldde de Nederlandse krant Trouw op 8 november 1997 dat bij de grens met Brazilië het wrak was gevonden van een vliegtuigje dat op 3 augustus was neergestort. In het wrak werden de lichamen van de piloot en co-piloot gevonden. Het vliegtuigje zou op de terugweg zijn geweest naar Brazilië na ergens in Suriname drugs te hebben afgeleverd.

Het Nederlandse persbureau ANP berichtte op 26 mei 2005 dat in korte tijd twee drugsvliegtuigjes waren ontdekt. Op een illegale landingsbaan bij een modderbank aan de kust van het district Marowijne ontdekten leden van Surinaamse veiligheidsdiensten een eenmotorige, onklaar gemaakte, Cessna. Er werd geen drugs aangetroffen in het vliegtuig, maar de politie stelde er nagenoeg van overtuigd te zijn geweest dat cocaïne met het toestel werd vervoerd. Bijna op hetzelfde moment deden agenten in het district Saramacca onderzoek naar een soortgelijk vliegtuigje dat een noodlanding had gemaakt op een complex van Staatsolie. In dit vliegtuig werd 400 kilo cocaïne gevonden. Een Colombiaan kon worden gearresteerd. Van beide vliegtuigen was het land van herkomst onbekend.

Toenmalig minister van Justitie en Politie Chandrikapersad Santokhi (nu de belangrijkste politieke opponent van Bouterse richting de verkiezingen van 25 mei, als partijleider van de Verenigde Hervormingspartij, VHP), maakte op 12 april 2007 bekend, dat geld uit de openbare verkoop van zeven in beslag genomen en verbeurd verklaarde drugsvliegtuigjes zou worden besteed aan de oprichting van een criminaliteitsfonds. 'Als we alle zeven vliegtuigen verkopen, kunnen we zeker twee nieuwe vliegtuigen en/of een helikopter kopen om met name frequent het binnenland te kunnen verkennen op illegale drugstransporten', aldus Santokhi in de Ware Tijd.

Tot zover de resultaten van een snelle zoektocht op het wereldwijde net. Media berichten vandaag verder met geen woord over de vermeende landing van een cocaïnevliegtuigje gisteren in het Jodensavannegebied. Het lijkt - vooralsnog - een storm in een glas water te zijn geweest.

UPDATE: De Ware Tijd komt vrijdagavond, 6 februari, laat met eindelijk een follow-up, zonder daarin te vermelden dat de krant met haar eerdere artikel toch wel te snel was met de vaststelling dat een cocaïnevliegtuigje was geland: