dinsdag 31 mei 2016

Nog steeds scalians actief op Marowijnerivier

Frans-Guyanese organisatie Hurleurs de Guyane bericht weer over goudpontons op rivier

Surinaamse overheid neemt afwachtende houding aan en treedt niet op

31-05-2016  De Surinaamse Krant


Op de Marowijnerivier ter hoogte van het dorp Maripasoula, gelegen in Frans-Guyana, zijn nog steeds scalians actief. Dit laat het Franse burgercollectief Hurleurs de Guyane, dat strijd tegen illegale goudwinning in Frans- Guyana, vandaag, dinsdag 31 mei 2016, weten (zie hieronder). De Surinaamse Krant berichtte dinsdag 16 februari 2015 ook al over de aanwezigheid van zo'n twintig goudpontons op de 'Maroni'.

De redactie van De Surinaamse Krant heeft destijds, in februari, tevergeefs getracht een reactie te verkrijgen van minister Regilio Dodson van Natuurlijke Hulpbronnen. Hij is uiteraard naar aanleiding van de heden ontvangen informatie uit Frans-Guyana wederom voor een reactie benaderd.

Maar, het heeft er alle schijn van dat de scalians geen prioriteit zijn voor de bewindsman, dat in tegenstelling tot de Franse autoriteiten. En, dat weten de scalianeigenaren, immers zodra zij ook maar een gendarme zien, dan vertrekken ze snel naar de Surinaamse zijde van de rivier, wetende dat Suriname toch een gedoogbeleid voert en niet zo snel in actie komt.


Hurleurs de Guyane dringt aan op overleg tussen Frankrijk en Suriname over de aanpak van de goudpontons op de Marowijnerivier. Voorzover bekend heeft een dergelijk specifiek overleg nog niet plaatsgevonden...

(Red. De Surinaamse Krant)

dinsdag 24 mei 2016

Den Blauwvinger: Publiciteitsgeile Sylvana steunt via DENK ondemocratische en repressieve Turkse president Erdoğan

COLUMN: Anti-Zwarte Piet en dekolonisatie activiste zoekt aandacht via beweging DENK

Dissidente PvdA-2e Kamerleden spreken met mond van van onderdrukker Erdoğan

24-05-2016  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


De bekende in 1971 in Paramaribo, Suriname, geboren publiciteitsgeile presentatrice, anti-Zwarte Piet activiste en dekolonialiste Sylvana Simons heeft afgelopen week opzien gebaard door zich aan te sluiten bij de zogenoemde Turkse beweging DENK van de PvdA-dissidente Tweede Kamerleden Selçuk Öztürk en Tunahan Kuzu, die het geluid in Nederland vertegenwoordigen van de repressieve Turkse president Recep Tayyip Erdoğan. Een besluit dat zelfs met een dosis gezond verstand verstand niet te doorgronden is. Ongeloof en vragen. Waarom het Turkse DENK? Geen touw aan vast te knopen, dan slechts een manier voor deze vrouw om weer in de schijnwerpers te komen.



Het behoeft geen betoog, dat haar beslissing om zich bij DENK aan te sluiten een beetje dom, zo niet zeer naïef, is geweest en dat waarschijnlijk slechts een perverse drang naar media-aandacht eraan ten grondslag heeft gelegen, een andere logische reden dient zich niet aan.

Inmiddels heeft ze in media en op Facebook vooral veel bagger over zich heen gestort gekregen en zijn er talkshows op de Nederlandse televisie die haar ook nog eens een podium bieden ten faveure van slechts de kijkcijfers, zoals VARA's De Wereld Draait Door (18 mei) en het door fatsoensrakker Humberto Tan gepresenteerde RTL's Late Night (23 mei). Bij Tan zei ze maandagavond 23 mei onder andere: 'Een van de eerste dingen die ik moest bespreken was mijn beveiliging. Dat is toch heel raar. Ik ben nog geen Tweede Kamerlid, ik ben nog geen politica. Ik ben alleen een vrouw die zegt: ik wil dit graag gaan doen. Ik werk twintig jaar in de media. Ik heb geleerd het verschil te zien tussen wanneer het om mij gaat en wanneer het over mij gaat. Wat ik hier gezien heb, heeft heel weinig met mij te maken. Deze storm gaat ook weer liggen. Volgende week is er weer ander nieuws.'



Öztürk en Kuzu ontlopen belangrijke Kamerdebatten
Maar, waarom zou je je voegen bij Öztürk en Kuzu? In het parlement durven de twee zich bijvoorbeeld niet eens uit te spreken tegen de Turkse persbreidel en andere aanvallen uit Ankara op de vrijheid van meningsuiting en die op momenten dat het erop aankomt, bijvoorbeeld bij een debat over de op dat moment weer in Nederland aanwezige columniste Ebru Umar, die in Turkije was gearresteerd vanwege een Erdoğan niet welgevallige Tweet (!), niet eens in de Tweede Kamer aanwezig zijn.

Simons keurt arrestatie columniste Umar in Turkije niet af en zwijgt over Armeense genocide...
Simons keurde in de uitzending van 18 mei van het programma De Wereld Draait Door de arrestatie van Ebru Umar in Turkije niet af. Integendeel, ze toonde er zelfs begrip voor, omdat Umar iets deed wat volgens de Turkse regels niet mag. Maar, dat is nog maar de vraag, er is immers nog geen rechtelijke uitspraak geweest in Turkije in 'de zaak' Umar.


Volgens het kersverse DENK-lid in haar eerste tv-optreden sinds haar bekendmaking, was er sprake van ’selectieve verontwaardiging’ over de arrestatie daar, terwijl er bij Nederlandse aangelegenheden weggekeken zou worden. Maar, ze weigerde in de uitzending om de Armeense genocide te erkennen. De massamoord op anderhalf miljoen Armeense mannen, vrouwen en kinderen is voor Sylvana dus beduidend minder interessant – of ze weet er simpelweg niets over en zat met een mond vol tanden – dan Zwarte Piet, waar ze een onophoudelijke ziekelijke vormen aannemende kruistocht tegen voert.


Het was overigens bij hetzelfde De Wereld Draait Door, dat Simons gemotiveerd raakte om de politiek in te gaan. Ze was geschokt dat Martin Šimek daar de term ’zwartjes’ gebruikte. 'Dát was het moment dat ik besloot om zaken als racisme en Zwarte Piet niet meer zonder tegengeluid te laten passeren', liet ze in een persbericht weten. 'Ik zie het nu als mijn taak om mijn stem te laten horen in de arena waar ik écht iets blijvends kan bijdragen: de politiek.' Maar, dat haar twee Turkse 'collega's' het woord 'negers' onlangs in een Twitter-bericht gebruikten is voor Simons kennelijk geen probleem....


Geïndoctrineerd door Erdoğan
Ze lijkt al helemaal te zijn geïndoctrineerd door Erdoğan. Door steun te verlenen aan DENK geeft de anti-Zwarte Piet activiste en dekolonialiste ook blijk de gewelddadige strijd van Erdogan tegen de Koerden in het zuidoosten van Turkije te steunen, de grootste bevolkingsgroep in de wereld. En laten we het maar niet hebben over de wijze waarop kritische journalisten en schrijvers worden onderdrukt en zelfs gearresteerd en tot celstraffen worden en zijn veroordeeld. Simons lijkt dat dus allemaal door haar fysieke aanwezigheid binnen DENK goed te keuren, een vrouw die haar mond vol heeft van racisme en discriminatie en van persvrijheid. Een vrouw die haar mond stevig roert over het Nederlandse slavernijverleden. Een vrouw die meteen reageert, vooral er vrolijk op los Twitterend, op allerlei incidenten waarbij sprake zou kunnen zijn van racisme en discriminatie. Ze heeft snel haar mening klaar. En met een dergelijke activistische achtergrond zoekt ze nu ter eigen glorie en aandacht een nieuwe thuishaven bij DENK. Hoe hypocriet en schijnheilig en onbetrouwbaar kun je zijn?

Kuzu en Özturk verlieten in 2014 de PvdA-fractie na onenigheid over het integratiebeleid van het kabinet. Ze vormden een eigen fractie onder de naam Groep Kuzu/Özturk. Ze willen volgend jaar aan de verkiezingen meedoen onder de naam DENK. In hoeverre Simons dan nog bij de partij is zal dan moeten blijken.

Simons gaat slechts voor aandacht en ondergaat de gevolgen
In ieder geval lijkt deze toch wel eigenzinnig, arrogant en zeer naïef overkomende dame, met weinig kennis van zaken, deze dagen zich niet van de wijs te laten brengen door de vele kritieken die ze te verduren krijgt. Haar hele attitude straalt uit, dat zij daar boven staat en dat zij gewoon gaat voor die voor haar ijdeltuitende aandacht, ook al zijn de kritieken zeer negatief, neerbuigend, hard, beledigend, racistisch, bedreigend, maar in vele gevallen wel goed onderbouwd. Je zou bijna met haar te doen krijgen....en haar een stem geven, wanneer dan ook, als een hart onder de riem. Overigens is het te betreuren dat, door de vele racistische reacties op haar optreden en stap naar DENK, de inhoudelijke aandacht naar die afkeurenswaardige reacties gaat en niet naar waar het om gaat, het aansluiten bij DENK van Simons.

In Suriname, vanuit Nederland, is het slechts Starnieuws columnist Sandew Hira ofwel Dew Baboeram die op 23 mei als enige reageert en het, niet verrassend gelet op het karakter en de activiteiten van Hira, juist met vuur en vlam opneemt voor Simons. 'Sylvana Simons heeft mijn hart gestolen met haar dappere optreden', aldus Hira. Hij is laaiend over het optreden van zijn mede activiste op het terrein het Nederlandse slavernijverleden en dekolonisatie in De Wereld Draait Door op 18 mei: 'Opnieuw was ze ijzersterk, samen met haar partijgenoten Tunahan Kuzu en Farid Azarkhan. Ze liet zich niet uit het veld slaan door de witte presentatoren en had op alles een prima antwoord. Ik ben trots op Sylvana Simons. Ik hoop dat alle Surinamers in Nederland op haar zullen stemmen bij de Tweede Kamer verkiezingen.'

Sylvana Simons heeft met haar stap naar DENK, en daarmee direct steun verlenend aan een Turkse dictatuur, een Turks repressief politiek aangestuurd systeem waar echte democraten worden onderdrukt, de mond gesmoord, in een cel gesmeten en uitgemoord worden, wel aan geloofwaardigheid ingeboet. Maar, ze heeft DENK de nodige gratis publiciteit bezorgd en haarzelf vooralsnog weer de nodige media-aandacht, een podium, waar ze zo graag op staat, in de schijnwerpers...., om haar activistisch dekoloniserend geluidje te laten horen tussen de klanken van de Turkse saz.

Hoogachtend,
Den Blauwvinger
24 mei 2016
Amsterdam-Paramaribo

zondag 22 mei 2016

Den Blauwvinger: Laf en schijnheilig gedrag van door de mand gevallen volkspresident Bouterse

COLUMN: Bouterse lijkt vakbeweging te ontlopen en ziet en hoort het volk niet...

Selectieve afwezigheid valt op - Bouterse loopt aan leiband van IMF

22-05-2016  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


President Desi Bouterse beweert een volkspresident te zijn, maar in alle opzichten wordt het volk door hem genegeerd. Deze president is dan ook een nep volkspresident, een president voor een elitair NDP-clubje, een soort Sjors en Sjimmie van de rebellenclub. Een president die geen oog en oor heeft voor de noden van het volk, een volk dat door zijn wanordelijk financieel 'beleid' sinds 2010 deze dagen moet pinaren en hosselen om te kunnen overleven. Een president die zich in zwaar weer niet laat zien. Een president die wegduikt als hij zich aangevallen voelt. Dat werd deze dagen weer eens bevestigd.

Braaf ventje Bouterse aan de hand van het IMF
Een president die het bedrijfsleven en vakbeweging aan een lijntje heeft gehouden. Immers, hij liet een dag voor de grootse protestmanifestatie van 13 mei, gericht met name tegen de verhoging van de stroomtarieven, weten dat die verhoging voor onbepaalde tijd zou worden aangehouden. Natuurlijk deed hij dat, en iedereen vermoedde dat ook, in de hoop dat die manifestatie geen grond meer zou hebben om door te gaan. Maar, het protest ging uiteraard gewoon door – Bouterse nam overigens niet persoonlijk een petitie van de deelnemende organisaties in ontvangst – en vrijdag 20 mei werd bevestigd, dat Bouterse gewoon met Jan en Alleman speelt, immers de verhoging van de tarieven voor stroom per 1 mei blijkt – hoe verrassend... – gewoon door te gaan. Het nutsbedrijf NV Energiebedrijven Suriname (EBS) heeft 20 mei de gewijzigde tarieven gewoon weer op haar website geplaatst nadat die op 12 mei waren verwijderd, na de aankondiging van Bouterse dat de verhoging zou worden uitgesteld.

Bouterse is de kleine jongen die de hand stevig vasthoudt van het Internationaal Monetair Fonds (IMF), dat immers als een van haar voorwaarden voor het verlenen van steun aan Suriname heeft gesteld, dat onder andere de subsidie aan de EBS gestopt moet worden. En als een braaf ventje luistert Bouterse naar het machtige IMF, in plaats van naar wie een echte volkspresident zou moeten luisteren, het bedrijfsleven, de vakbeweging en zijn eigen volk.... Het volk dat de fout heeft begaan om in mei 2015 massaal op de NDP te stemmen en daardoor Bouterse weer vijf jaar regeermacht in de schoot te werpen.

In de periode tussen 12 mei en 20 mei heeft de regering gesprekken gevoerd met vertegenwoordigers van het bedrijfsleven en de vakbeweging over die verhoging van de stroomtarieven. Bij die gesprekken was Bouterse steeds niet aanwezig. Dat duidde er al op, dat er iets niet in de haak was. Waarom zou de man die de verhoging 1 mei aankondigde en vervolgens 12 mei voor onbepaalde uitstelde, aanwezig zijn, wetende dat de verhoging gewoon zou doorgaan?

Zogenoemde volkspresident schoffeert het volk met schijnheilig gedrag
Bouterse heeft gewoon een laf spel gespeeld met de vakbeweging en het bedrijfsleven. Er is nooit sprake geweest van het aanhouden van de verhoging van de stroomtarieven. De zogenoemde volkspresident heeft zich van de domme gehouden, de zogenoemde volkspresident heeft de vakbeweging, het bedrijfsleven en zijn volk met zijn schijnheilig gedrag geschoffeerd. De oude Bouterse loopt als een schuw jongetje aan de leiband van het IMF. Hij lijkt niets uit de weg te gaan om de steun van dit machtig orgaan in zijn handen te krijgen. Bedrog en leugens zijn hem niet vreemd.

Natuurlijk werd vanuit de samenleving furieus gereageerd op het feit, dat de verhoging van de stroomtarieven toch per 1 mei is ingegaan.

Sham Binda, voorzitter van de Associatie van Kleine en Middelgrote Ondernemers in Suriname (AKMOS), zei in een reactie, dat dialoog nu een gepasseerd station is. De organisaties die nog voor dialoog waren hebben hun les volgens hem geleerd. 'De AKMOS heeft reeds lang het standpunt ingenomen, dat het geen zin heeft om bij de duivel te biecht te gaan.'

De voorzitter van de NPS, Gregory Rusland: 'Krijgen we straks een IMF-regering?'

'Terwijl de regering weet dat er afspraken zijn met het Internationaal Monetair Fonds, worden delen van het bedrijfsleven, de vakbeweging en de samenleving, voor de gek gehouden door zogenaamd de stroomtarieven voor een periode aan te houden', zei het VHP-Assembleelid Asiskumar Gajadien. 'President Desi Bouterse heeft wederom bewezen het vertrouwensprincipe overboord te gooien. Het is erg, dat delen van het bedrijfsleven en vakbeweging ook voor dit karretje werden gespannen en misbruikt voor een zogenaamde dialoog.'

ABOP-Assembleelid Marinus Bee: 'De aap is nu uit de mouw gekomen. Het is duidelijk dat de regering geen voorstander is van dialoog, maar misleidend bezig is. De president had de verhoging aangehouden, omdat het menens was met de actie van de vakbeweging de vorige week'. Hij vindt dat de regering een vertragingstactiek heeft toegepast om de ruimte te krijgen de dingen door te kunnen voeren.

'Het volk heeft geprotesteerd en men heeft er lak aan. Dit is precies de mentaliteit van deze regering en met name de politieke partij NDP. Zo zijn ze. Ze geven ons even rust om te praten, maar gaan achteraf toch hun tarieven doordrukken. Deze regering zal niet in staat zijn het land door deze crisisperiode te leiden, omdat zij niet doet wat ze zegt. Het volk moet nu massaler dan normaal zijn stem laten horen en niet luisteren naar de krabita vakbondsleiders die niet willen meedoen. Er is genoeg reden om de stemmen weer te laten horen. Het zijn juist de mensen die vandaag de dag zeggen ‘laat de regering maar doen’ die het zo meteen zullen voelen in hun portemonnee. Wat vast staat, is dat de haast om de tarieven op te schroeven, een eis is van het Internationaal Monetair Fonds. Het blijkt nu dat, zoals de minister van Natuurlijke Hulpbronnen dit gerucht onlangs tegensprak, het nu als een feit gepresenteerd wordt als effect op het maandelijkse inkomen van de Surinamer', zegt het VHP-parlementslid Shailendra Girjasing in een reactie.

Oppositie moet daadkrachtiger worden en Bouterse hard aanpakken
Dit zijn slechts een paar van de reacties. Maar, het merendeel van de reacties is echt mosterd na de maaltijd. Bedrijfsleven, vakbeweging en ook de leden van de oppositie in De Nationale Assemblee hadden de streken van Bouterse moeten zien aankomen en doorgronden. Er werd echter amper krachtig oppositie gevoerd. De hele gang van zaken had zelfs iets weg van 'Nederland'. Correct, netjes, politiek bedrijven en aansturen op compromissen. Maar, met een doortrapt persoon als Bouterse is het simpelweg te gevaarlijk en zeker te naïef om op een dergelijke wijze politiek te bedrijven. Deze vermeende volkspresident moet politiek hard aangepakt worden en niet met fluwelen handschoentjes, zachte woorden vanuit het pluche in het parlement. De oppositie kan een voorbeeld nemen aan Curtis Hofwijks. Misschien niet altijd even handig manoeuvrerend op het actieveld, maar hij durft tenminste en laat wel die krachtige oppositie horen die ontbreekt in de burelen van het parlement.

De oppositie heeft veel macht, maar gebruikt die nauwelijks. En juist die afwachtende, tamme, politiekvoering geeft Bouterse alle gelegenheid en alle macht om zijn voor de economie en voor het volk desastreuze beleid al sinds 2010 uit te kunnen voeren. Ongebreideld geld uitgeven, leningen afsluiten en op het moment dat de bodem van de kas in zicht komt, jammerend de oorzaak daarvan ten onrechte leggen bij dalende goud- en olieprijzen op de wereldmarkt. Het is deze naïeve attitude die het land en het volk op de rand van de afgrond heeft gebracht.

Het wachten is op weer een protestmanifestatie en harde oppositionele actie
Suriname kan zich gaan opmaken voor weer een protestmanifestatie. Immers, afgaande op de vele negatieve reacties op het toch gewoon doorgaan van de verhoging van de stroomtarieven per 1 mei, gaat het volk het handelen van hun 'volkspresident' niet langer accepteren. Levensmiddelen zijn welhaast onbetaalbaar geworden, een op hol geslagen wisselkoers, inkomens van de gewone arbeider zijn al jaren gelijk gebleven - de regering kent geen prijscompensatie -, elektriciteit is nauwelijks nog te betalen, een sociaal vangnet – zo het er al moge zijn – vangt velen niet op, de regentijd zorgt ook nog eens voor extra problemen voor velen, kortom, het volk zwoegt, het volk lijdt en Bouterse, de volkspresident, kijkt toe vanuit zijn luxueuze streng beveiligde optrekje aan de Surinamerivier te Leonsberg. waar de airco's geen minuut minder zullen loeien, dat is een illusie.

Hoogachtend,
Den Blauwvinger
22 mei 2016
Amsterdam-Paramaribo

dinsdag 17 mei 2016

35-Jarige AHKCO doet er verstandig aan 'opleiding' journalistiek op te doeken

'Mijn academie is het werkveld en wat ik leer van ervaren journalisten'

16-05-2016  De Surinaamse Krant/de Ware Tijd


'Er mag best een kritische noot zijn, bij 35 jaar AHKCO', zegt een vierdejaarsstudent van de Academie voor Hoger Kunst en Cultuur Onderwijs, richting Journalistiek, vandaag, maandag 16 mei 2016, in de Ware Tijd. De academie hield in het weekend een open dag om haar verjaardag te vieren, maar de meest gehoorde kritiek is dat de opleiding, wat deze richting betreft, niet die kwaliteit aflevert die ervan verwacht mag worden. Er is kritiek op de lange periode van afstuderen en het niet op tijd inleveren van cijfers door docenten, zo schrijft Wilfred Leeuwin, die ook voorzitter is van de amper hoor- en zichtbare Surinaamse Vereniging van Journalisten, SVJ.

Richtingscoördinatrice Jane Bergraaf zegt dat de opleiding over het algemeen een behoorlijke ontwikkeling heeft doorgemaakt. Alle kritiek is volgens haar aanleiding tot verbetering.

De AHKCO bestaat deze maand 35 jaar en staat bekend om de opleidingsrichtingen, Journalistiek, Beeldende kunst en Sociaal Culturele vorming. De focus in het artikel van vandaag in de Ware Tijd ligt op de studierichting journalistiek. Om represaille te voorkomen heeft de redactie van de Ware Tijd besloten de namen van de studenten niet te vermelden. Waar een eventuele 'represaille' dan uit zou bestaan vermeldt Leeuwin niet. Bergraaf vindt studenten geen meetindicatoren en zeker niet een handjevol dat wordt geïnterviewd.

Toch is de algemene opvatting dat het diploma van deze studierichting voor het diploma bachelor of arts, mooi is meegenomen zonder dat de opleiding daar een praktische bijdrage aan heeft geleverd. 'Journalist word je niet, wel voorlichter of Public Relations-medewerker. In de breedte heeft de academie wel een toegevoegde waarde. Ik ben bijgeschaafd. Alleen denk ik dat deze opleiding je niet moet bijschaven, maar klaarstomen voor het beroep. Ik ben nu elf jaar werkzaam als journalist. Als ik na de middelbare school naar de academie was gegaan om het vak te leren zou ik niet op het niveau zijn waar ik nu ben. Naast de academie moet je in de praktijk zeker nog leergeld betalen', aldus een anonieme student.

'Ik kan niet zeggen dat de academie mij het journalistieke vak heeft bijgebracht. Mijn academie is het werkveld en wat ik leer van ervaren journalisten', zegt een andere student.

Bergraaf zegt, dat gekeken moet worden naar het programma van de opleiding en de positieve ontwikkelingen van de afgelopen jaren. 'Bij studenten is hun opleiding nooit goed, maar wanneer ze die hebben afgerond zijn ze er wel dankbaar voor.' Ze merkt op dat de opleiding journalistiek vrij uitgebreid is en dat de Surinaamse markt waarschijnlijk veel vraagt naar voorlichters. 'En toch is de opleiding in tegenstelling tot vroeger, met nu een radio- en televisie lokaal, er behoorlijk op vooruit gegaan.' 

Rachel van der Kooye die vierde jaarstudenten de technische kneepjes van het beroep moet bijbrengen, zegt dat het kernprobleem gezocht moet worden in de interesse van de student en waar de opleiding op inspeelt. 'De studenten schrijven zich in voor de opleiding journalistiek, maar willen opgeleid worden tot voorlichter en public relations-medewerker, simpelweg, omdat media eigenaren niet betalen voor opgeleide journalisten. Ik heb nu achttien vierdejaarsstudenten en slechts één van hen is een actieve journalist. Voor de rest zijn het allemaal voorlichters. Daarnaast kiezen journalisten na het behalen van hun diploma al snel voor een carrière bij een bedrijf of de overheid. Nadat ik als actieve journaliste was afgestudeerd heb ik geen cent bij gekregen van het mediabedrijf waar ik werkte.'

Suriname kent helaas nog steeds geen goede opleiding journalistiek. De AHKCO pretendeert al jaren journalisten op te leiden, maar dat is onmogelijk als je als 'academie' zelf geen deskundigheid in huis hebt om zo'n opleiding naar behoren te kunnen verzorgen. Goede leerkrachten zijn er niet. En degenen die daartoe in staat en bereid zouden zijn, worden niet benaderd vanwege hun ervaring en kennis. Echte kennis en deskundigheid worden genegeerd. Personen als Rachel van der Kooye en Jane Bergraaf kunnen niet eens 'journalist' genoemd worden. Zij zijn zelf nauwelijks in staat om het metier goed te beoefenen. Het zijn gewoon dames die pretenderen heel wat te zijn, dames met een arrogante attitude, een air, maar feitelijk niets in huis hebben. Zij horen niet thuis in de Surinaamse journalistieke sector.

Kijkend naar hetgeen dagelijks door vermeende journalisten in Surinaamse kranten en op nieuwswebsites zoal aan artikelen wordt gepubliceerd, ga je je afvragen wat het nut van de afdeling Journalistiek binnen de AHKCO is (geweest). Immers, al die artikelen hebben weinig van doen met journalistiek. De journalistiek, schrijvende pers, heeft bepaalde regels, etiketten, voor het schrijven van artikelen. Die zijn in Suriname echter nergens te vinden. Daarenboven is het journaille in Suriname amper in staat om fatsoenlijk, foutloos, Nederlands te schrijven, is het journaille lui, gemakzuchtig en beseft niet, dat zij schrijft voor lezers en niet voor zichzelf. Verder is zij niet in staat om naar behoren rechtbankverslagen en politieberichten te schrijven. Daar zijn specialisten voor nodig, en ook die zijn nergens te bekennen, waardoor dat soort artikelen van een erbarmelijk inhoudelijke kwaliteit is.

Overigens is de website van de AHKCO verre van actueel en dat zegt voldoende over de kwaliteit waarmee binnen die zogenoemde academie wordt gewerkt. De homepage vermeldt bijvoorbeeld deze zeer gedateerde informatie:


(Red. De Surinaamse Krant/de Ware Tijd)

maandag 16 mei 2016

Den Blauwvinger: De grappen en grollen van clown Bouterse

COLUMN: Plotseling wordt prijs stroomtarief verhoogd en even zo plotseling weer opgeschort

De clown en zijn circus in geen velden of wegen te zien

16-05-2016  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Zondag 1 mei 2016.
Uit het niets, de prijs voor stroomtarief wordt zomaar verhoogd.
Per meteen, per direct, per onmiddellijk.
Gewoon een persbericht, 's avonds.
Omdat het moet, van het IMF.
Uit de toverhoed van clown Bouterse.
Neen, niet even netjes bijvoorbeeld twee weken van te voren aankondigen.
Gewoon op een zondagavond aankondigen en meteen effectief.

Maatschappelijk veld roert zich.
Vakbeweging roert zich, zowaar.
Vrijdag 13 mei 2016.
Protestmanifestatie.
Bedrijfsleven, vakbeweging, 'We Zijn Moe', oppositiepartijen.
De dag, dat het IMF ja of neen zegt tegen financiële steun aan Suriname.

En, daar is clown Bouterse.
Bang, angstig.
Aan de vooravond van het protest.
'Oh jee, een protestmanifestatie.'
'Laat ik iets doen.'
Donderdag 12 mei 2016.
De clown: 'Sorry mensen, maar, ik moet de prijsverhoging opschorten hoor, enkele weken.'
Iedereen hoort de clown denken: 'Zo, die manifestatie zal worden afgelast.'
De clown maakt het uitstel bekend in het cabareteske programma Bakana Tori op staatszender SRS.
Dus, de clown gebruikt zijn eigen clowneske perschef om het uitstel aan te kondigen.
Niet netjes, niet zoals 't hoort.

Maar, iedereen is geen koe van zondag.
Het protest gaat door.
Natuurlijk.
Die prijsverhoging gaat toch wel komen.
Iedereen kent de fratsen van de clown.
Een andere paarse clown tracht nog even op klungelige wijze te intimideren:
'Personen in NDP-kledij gaan zich onder demonstranten begeven.'
Het circus van de clown probeert zich al preventief in te dekken, mocht het vrijdag 13 mei tot rellen komen.
Triest. Grote mond, maar oh zo kleinzerig, die clown en zijn circusteam.

Vrijdag 13 mei 2016.
Duizenden demonstranten.
Tegen prijsverhoging, tegen regeringsbeleid, tegen bemoeienis IMF en tegen Bouterse.
Geen NDP'er te zien.
De NDP heeft zich in zijn schulp teruggetrokken.
Geen clown te horen of te zien.
Het IMF stelt beslissing uit.
Een succesvolle dag voor de democratie.
Clown Bouterse laat zich niet zien.
Clown Bouterse laat zich niet horen.
De clown en zijn circus leiden zware nederlaag.
En nu?
Op weg naar weer een aankondiging verhoging prijs stroomtarieven....
Op weg naar een nog grootser protest.
En de clown en zijn paarse aanhang krimpen meer en meer in.

Neen, we zijn niet moe, nog lang niet.

Hoogachtend,
Den Blauwvinger
16 mei 2016
Amsterdam-Paramaribo

zondag 15 mei 2016

Den Blauwvinger: Het wispelturig gedrag van een keurig parlementslid

COLUMN: Breeveld (DOE) lijkt zich buiten coalitie geplaatst te hebben

Sociaal parlementslid toont nog wel eens onberekenbaar politiek gedrag

15-05-2016  De Surinaamse Krant


DOE-voorzitter en -Assembleelid Carl Breeveld baarde weer eens opzien door zich op 10 mei plotseling terug te trekken als een van de initiatiefnemers in de coalitie in De Nationale Assemblee van een nieuwe Terugroepwet, nota bene op de dag dat de ontwerpwet in het parlement zou worden behandeld. 'Wij gaan niet mee in een politieke machtsstrijd als DOE-fractie. Wij hebben gezegd, wij willen wel de Terugroepwet wijzigen, maar wij gaan niet ervoor om de Terugroepwet te laten voor wat het is. Maar, wat wij zeggen is, dit nu niet het moment is om de Terugroepwet te behandelen', sprak de ervaren politicus.

Hij zei verder, dat hij tijdens de laatste huishoudelijke vergadering heel duidelijk al had aangegeven, dat voor DOE de Anti-Corruptiewet belangrijker is op dit moment. Die staat boven de Terugroepwet. Met zijn actie heeft hij zich feitelijk onmogelijk gemaakt binnen de coalitie en fractievoorzitters in de oppositie waren er dan ook als de kippen bij om Breeveld te vragen zich bij hen te voegen. Vanzelfsprekend en logisch en Breeveld zou daar ook verstandig aan doen, wil hij niet nog meer aan geloofwaardigheid inboeten.

Volstrekt belachelijk en ongeloofwaardig
Door zich als mede-initiatiefnemer van een nieuwe controversiële Terugroepwet op de dag van de behandeling ervan terug te trekken heeft Breeveld zichzelf volstrekt belachelijk en ongeloofwaardig gemaakt. Het lijkt overigens gewoonte zijn geworden van Breeveld om onder maatschappelijke en oppositionele druk zijn hakken over de sloot te trekken, zoals hij ook deed toen hij op de valreep toch niet vertrok naar Zambia om deel te nemen aan een bijeenkomst van de Inter Parlementaire Unie. En was het ook niet Breeveld op 4 april 2012 die verstek liet gaan bij de stemming van een andere controversiële gewijzigde wet, de Amnestiewet? Nee, hij zou het geven van lessen ergens op Hawaii belangrijker hebben gevonden dan een stem tegen die wet.

Het Breeveld-Zambia debacle
Even terug naar die Zambia-reis. Breeveld zou media maart een vergadering van de Inter Parlementaire Unie in Lusaka, Zambia, bijwonen. Hij zou samen met zijn collega van de VHP, Asiskumar Gajadien, een paar dagen later vertrekken dan Melvin Bouva (NDP), die 13 maart samen met Rossellie Cotino (NDP) en Dinotha Vorswijk (ABOP) al was afgereisd. Maar, toen media over de reis van Bouva en zijn collega's berichtten kwam er veel kritiek uit de samenleving los op het dure uitstapje, vooral omdat Suriname in een financieel-economisch ernstige situatie verkeert. Er was simpelweg geen begrip. Dat deed Gajadien op 15 maart besluiten om toch maar niet te gaan en vervolgens maakte ook Breeveld een paar uur later bekend, dat hij afzag van de trip. Duidelijk was, dat beide heren onder druk van de publieke verontwaardiging besloten hadden om in Suriname te blijven en niet vanwege welke andere reden dan ook.

De DOE-voorzitter kwam met onderstaande verklaring op de proppen om zijn beslissing te rechtvaardigen:

‘De deelname aan de vergadering van de Inter Parliamentary Union (IPU) is een parlementair besluit van ongeveer een maand geleden. Als lid van het parlement sta ik dan ook achter dit besluit. Het gehele parlement is van dit besluit op de hoogte en het lijkt me vreemd wanneer er leden zijn die aangeven dat zij hiervan niet wisten.'
(...)
Na ampele overwegingen heb ik echter besloten niet meer af te reizen naar Zambia. De ontwikkelingen in ons land, die ook mij bezighouden, waarbij ik mij vanuit de DOE-fractie voor verbetering blijf inzetten, hebben tot dit besluit bijgedragen.'

Overigens, na terugkomst van de drie Zambia-gangers heeft de bevolking niets, geen woord, van ze vernomen of hun aanwezigheid bij de bijeenkomst van de Inter Parlementaire Unie in Lusaka ook maar iets heeft opgeleverd voor Suriname, dan slechts een paar mooie persoonlijke vakantiedagen voor Melvin, Rossellie en Dinotha in het Afrikaanse Zambia...., op kosten van de Surinaamse staat en de belastingbetalers...

Les geven op Hawaii toch belangrijker dan stem uitbrengen tegen gewijzigde Amnestiewet
Het is een gewone gang van zaken voor Breeveld om, na het nemen van controversiële beslissingen met excuus-verklaringen te komen, zoals hij ook deed na 4 april 2012 toen hij niet aanwezig was bij de stemming in het parlement over de geruchtmakende gewijzigde Amnestiewet. De wijziging van de Amnestiewet van 1989, afgekondigd in 1992, werd met 28 stemmen vóór en 12 tegen tegen half elf de avond van de 4e april 2012 aangenomen.
Overigens had DOE in een op 22 maart 2012 uitgebrachte verklaring laten weten, 'verrast' te zijn 'door de haast die gepaard gaat met de indiening van de initiatief Amnestiewet bij De Nationale Assemblee en zijn van mening dat hiervoor voldoende tijd genomen moet worden. Het gaat immers om een kwestie die grote impact zal hebben op hoe Surinamers en anderen zullen oordelen over de beleving van het Recht in Suriname. (…) Wij adviseren daarom, dat het proces zijn beloop moet hebben, er daarna een waarheidscommissie wordt ingesteld en dat de kwestie amnestie dan aan de orde komt.
DOE kan zich dus niet terugvinden in deze initiatiefwet, wij zullen de Surinaamse bevolking op de hoogte houden van alle verwikkelingen rond deze kwestie en ons blijven inzetten om het belang van onze natie te behartigen.'

Uit die verklaring zou geconcludeerd kunnen worden, dat indien Breeveld op 4 april 2012 wel aanwezig was geweest, hij tegen zou hebben gestemd...... Maar, hij was ergens op Hawaii, lessen aan het verzorgen.


Een paar jaar later, op 18 februari 2014, beweerde hij In het actualiteitenprogramma Kal Aaj Aur Kal van RBN (Rapar Broadcasting Network ) het verzorgen van die lessen niet meer te kunnen hebben afgezegd. Hij zei toen verder onder andere:

'We hebben toen alle moeite gedaan om de commissie die de wijziging voorbereidde, uit te leggen dat het een heilloze weg was die zij ingingen. Ik vind het kwaadwillig als mensen andere dingen vertellen over mij. We hebben aan de leden van de commissie gezegd dat het amnestiewetsvoorstel een heilloze weg is en hen geadviseerd om het in te trekken. Het zal voor Suriname niet heilzaam zijn. (…) Toen heb ik gezegd, dat ik een commitment had in het buitenland en als men niet van gedachten zou veranderen, we de burgers via de media zouden inlichten wat onze reden van afwezigheid was. (..) Maar het standpunt van DOE en de DOE-parlementariër is bekend. Dat is dat wij tegen aanpassing van de Amnestiewet zijn.’

Breeveld op en top. Gelikte, keurige verklaringen en zich in bochten wringend om gedane zaken a la Breeveld goed te praten, maar nooit eens zeggen 'goed mensen, de DOE en ik zaten fout, we hadden dit toch wat anders moeten aanpakken'.......

Braaf jongetje hoort niet thuis tussen het 'wild' van de coalitie
Deze lieve, zachtaardige, braafste-jongetje-van-de-klas-politicus past en hoort niet thuis tussen de (geld-)wolven en hyena's van de NDP in de coalitie. Wees een oprecht en betrouwbaar parlementariër en spring over naar de oppositie, daar waar u werkelijk thuishoort en zich ongetwijfeld thuis voelt. Blijf niet gedwongen en krampachtig tussen het wild van de coalitie rondhangen als eenling, enkel en alleen vanwege het behoud van de ministerpost van uw partijgenoot Regilio Dodson (Natuurlijke Hulpbronnen). Wees uzelf en sta eens ferm achter uw beslissingen en standpunten en krabbel niet terug met allerlei niet-gemeende 'goed-praterij' verhaaltjes.Verhuis naar de overzijde in het 'huis der democratie' en sta voor uw principes en idealen.

Hoogachtend,
Den Blauwvinger
15 mei 2016
Amsterdam-Paramaribo

woensdag 11 mei 2016

Nieuwswebsites in Suriname staan dagelijks vol fouten


11-05-2016

Dagelijks staan berichten op Surinaamse nieuwswebsites vol taal- grammatica- en andere fouten. Neem nu bovenstaand bericht dat vandaag op Starnieuws verscheen.

Daarin onder andere deze zin:
'(...) Ze heeft de verschillende wijkhoofden van het departement erop gewezen om gedurende de registratieperiode erop toe te zien dat de criteria wordt nageleefd.(...)'
Neen, het moet zijn '(...) dat de criteria worden nageleefd.(...)'

Verder, deze zin:
'(...) Eenieder die in aanmerking wil komen voor een pakket moeten kunnen overleggen dat hij maar één loon geniet.(...)'
Neen, het moet zijn '(...) moet kunnen overleggen (...)'

En, tot slot twee fouten in 1 (een) zin:
'(...) Het is aan het wijkhoofd en zijn veldwerkers om te beslissen als de aanvragen voldoet aan de criteria om in aanmerking te komen voor het pakket. (...)'
Neen, het moet zijn '(...) om te beslissen of (...)' en '(...) als de aanvragen voldoen (...)'

In 1 (een) bericht dus!!!! Maar, wie goed leest komt dergelijke fouten dagelijks tegen. Ongelooflijk...

maandag 9 mei 2016

Panama Papers maakt informatie openbaar over vermogende personen en brievenbusfirma's

In online gepubliceerde info ook de namen van acht personen met Surinaamse achtergrond


Een van de Surinamers, Patrick Peneux, beweert van niets te weten

09-05-2016  De Surinaamse Krant


De websites waarop sinds vanmiddag, maandag 9 mei 2016, grote hoeveelheden informatie uit de Panama Papers openbaar zijn gemaakt, hebben te kampen met een grote toestroom van bezoekers. De site van de ICIJ (International Consortium of Investigative Journalists), een internationaal samenwerkingsverband van onderzoeksjournalisten, was vanavond onbereikbaar. 

Op andere websites, zoals bij http://multimedia.tijd.be/papa/databank/ de Belgische Tijd, kan wel worden gezocht naar brievenbusfirma’s, belastingvriendelijke vestigingen van bedrijven en vermogende personen. Er kan ook op land gezocht worden.


Er staat een lange lijst bedrijven met voor het merendeel Engelse namen. Dat is niet gek, want ook ons land heeft een hele trits belastingverdragen. Talloze miljarden stromen door ons land, waarbij via wat slimmigheidjes de verschuldigde belasting kan verdwijnen als sneeuw voor de zon.

Begin april begonnen media wereldwijd informatie te publiceren uit miljoenen gelekte documenten van het Panamese advocatenkantoor Mossack Fonseca. Uit de zogenoemde Panama Papers bleek, dat de firma tal van bedrijven, politici en sporters heeft geholpen geld weg te sluizen naar belastingparadijzen.

In de database die vandaag online is gegaan, is volgens het ICIJ informatie opgenomen over meer dan 200.000 geheime offshore bedrijven en de mensen daarachter. Het gaat om gegevens over bedrijven, trustkantoren, stichtingen en fondsen in 21 verschillende belastingparadijzen over de hele wereld, van Hongkong tot Nederland. Ze hebben betrekking op mensen uit meer dan 200 landen.

Zoekend naar informatie over Suriname stuit je al snel op een lijst van acht namen (zie hieronder), met hun geregistreerde adressen en de namen van bedrijven waarvan ze aandeelhouder ('shareholder') zijn.



Van de vermelde bedrijven is geen enkele informatie, laat staan een website, op het internet te vinden. Waarschijnlijk gaat het hier om zogenaamde brievenbusfirma's ('offshore company'). Zo'n 'firma' is een entiteit die zich louter op papier in een belastingparadijs vestigt om de belastingen in eigen land te ontwijken, in eigendom van buitenlandse firma. Een brievenbusfirma heeft geen personeel, kantoor of eigen activiteiten. Een brievenbusfirma wordt bestuurd door een trustkantoor. Een trustkantoor voert de directie van meerdere of soms heel veel brievenbusfirma's. Brievenbusfirma's fungeren altijd als een doorgeefluik.

De mensen met Surinaamse achtergrond in de Panama Papers staan allen vermeld bij offshore firma's gevestigd op het belastingparadijs British Virgin Islands. De personen staan geregistreerd in Paramaribo (2), Hong Kong, Parijs (Frankrijk), St. Helier op het Britse Kanaaleiland Jersey, China (2) en op het eiland  Mahé van de Seychelles.

Dat personen voorkomen in de Panama Papers wil niet meteen zeggen, dat ze zich ook schuldig hebben gemaakt aan een strafbaar feit. Het ontwijken van belastingen via een legale constructie is bijvoorbeeld in Nederland op zich niet strafbaar.

Overigens is een van de genoemde Surinamers Patrick Peneux, broer van de minister van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur Robert Peneux, directeur van het staatsbedrijf Surmac en sinds begin dit jaar president-commissaris bij de NV Energiebedrijven Suriname. Hij heeft inmiddels via Starnieuws laten weten van niets te weten. 

Wat hem betreft, kan iedereen onderzoek doen. 'De Centrale Bank van Suriname kan heel gemakkelijk nagaan of ik een bankrekening heb in Panama', zegt Peneux die kennelijk, evenals Starnieuws, niet begrijpt dat het er niet om gaat of iemand een rekening heeft in Panama, dat is ook door niemand beweerd of geschreven.

'De Centrale Bank is de instantie die onderzoek kan doen. En als het waar is dat ik rekeninghouder in Panama ben, dan mag de autoriteit dat ook prijsgeven aan de samenleving', stelt Peneux.

Het blijft uiteraard opmerkelijk, dat zijn naam wordt vermeld en in verband wordt gebracht met een brievenbusfirma op de Britse Virgin Islands. De naam Patrick R. Peneux lijkt niet uit de lucht zijn te komen vallen.

De Ware Tijd gaat vanochtend ook in op de Surinaamse namen op Panama Papers, maar vermeldt niet de volledige namen van die personen. De Ware Tijd volstaat met het vermelden van de initialen, terwijl die namen voor iedereen eenvoudig te vinden - en dus publiek, openbaar - zijn op de website van de Panama Papers. Overigens schrijft de Ware Tijd wel onder andere, dat het bijvoorbeeld gaat om een 'president-commissaris in de energiesector', waardoor uiteraard weet dat het in dezen gaat om Patrick Peneux.



(Red. De Surinaamse Krant/Panama Papers/Telegraaf)

zondag 8 mei 2016

Nog steeds geen brullende leeuwen te horen en te zien in de Paramaribo Zoo

De lange weg van drie leeuwen uit een Europese dierentuin naar de Paramaribo Zoo of.... Een droom van directeur Altenberg


De eerste leeuwen waren al in 1965 in Paramaribo te zien en te horen.....

08-05-2016  De Surinaamse Krant


Al een paar jaren duiken nu en dan berichten op over de komst van drie leeuwen, door tussenkomst van de Rotterdamse dierentuin Diergaarde Blijdorp, naar de Paramaribo Zoo. De eerste berichten verschenen al in 2011, gevolgd door nu en dan wat sporadische nieuwsberichten in 2012, 2013 en 2014. Inmiddels is het bijna half mei 2016 en er is nog steeds geen leeuwengebrul in de enige dierentuin van Suriname te horen. 

Komen die twee leeuwinnen en die ene leeuw nog wel vanuit, waarschijnlijk, een of andere Europese dierentuin naar Suriname of lukt het de Paramaribo Zoo-directeur John Altenberg maar niet om een noodzakelijk speciaal leeuwenverblijf, financieel, van de grond te krijgen? De directeur ontving in oktober 2014 een eerste financiële injectie van 39.000 Surinaamse dollar afkomstig van een sms-actie van telecombedrijf Telesur voor de bouw van het verblijf. Het verblijf voor de leeuwen was dat jaar begroot op ruim 240.000 Surinaamse dollar. Hoe het na oktober 2014 verder is gegaan met fondsenwerving is onbekend, met uitzondering van een in mei 2015 gedane financiële toezegging van Staatsolie en Telesur, beide staatsbedrijven, van 130.000 Surinaamse dollar. Of dat geld ooit werkelijk door de dierentuin is ontvangen en zo ja, wat er mee is gedaan, is niet bekend.

Zowel de Paramaribo Zoo als Diergaarde Blijdorp weigert helaas om onduidelijke redenen, ondanks herhaald verzoek, op vragen te reageren over de al dan niet komst van de drie leeuwen en de eventuele stand van zaken met betrekking tot de bouw van een verblijf voor deze grote katachtigen.

Een cadeau van Curaçao
Het zou overigens niet voor het eerst zijn, dat er een paar heuse leeuwen zonden leven in Paramaribo. In juni 1965 werden twee jonge leeuwen van Curaçao per vliegtuig naar Paramaribo vervoerd. Ze waren een cadeau van de premier van het eiland, Efrain (Ephraïm) Jonckheer, die tijdens een bezoek aan Suriname had vernomen, dat er plannen waren voor het oprichten van een dierentuin in Paramaribo. De leeuwen overleden echter binnen korte tijd. Dat was in augustus 1968 voor toenmalig premier Ciro Domenico Kroon van Curaçao aanleiding om een jong leeuwenpaar te doneren aan premier Johan Adolf Pengel van Suriname.


Die had al sinds 1966 een dierencollectie in de tuin van zijn huis aan de Surinamestraat in de wijk Zorg en Hoop te Paramaribo. Een dierentuin kende Suriname toen nog niet. Dus liet Pengel een aantal kooien op zijn erf van zijn eigen woning aan de Surinamestraat bouwen en stopte de leeuwen daarin. Er zaten ook apen en vogels en zo werd de tuin van Pengel een heuse kleine dierentuin. Aan het begin van de jaren ’70 verhuisde de collectie van Pengel echter naar een nieuwe, echte, dierentuin in Paramaribo, de huidige Paramaribo Zoo.

De komst van drie leeuwen werd het eerst eind februari 2011 door een stafmedewerker van de dierentuin wereldkundig gemaakt. De bouw van hun verblijf en een schutting rond de dierentuin waren destijds al gepland. Voor de financiering zouden allerlei fondsenwervende activiteiten dat jaar worden georganiseerd.

Maar, bijna twee jaren later, 21 december 2012, liet directeur John Altenberg via de media weten, dat hij hoopte op financiering van het leeuwenverblijf door het bedrijfsleven. Er zat dus geen vaart achter de mogelijke komst van de leeuwen. Hij zei tevens te hopen dat met de komst van die 'Europese' leeuwen het bezoekersaantal zou gaan stijgen. ‘We hebben de toezegging van de directeur van Blijdorp, dat hij alles in het werk gaat stellen om de leeuwen te verzamelen voor ons.’

Het houden van leeuwen is geen goedkope grap....
In september 2014 scheen er echter nog steeds geen licht aan de horizon. De directeur van de dierentuin zei 18 september in de Times of Suriname, dat het geld voor een verblijf van de leeuwen er nog steeds niet was. ‘De laatste leeuwen hebben we in de jaren tachtig in onze collectie gehad en sindsdien niet meer’, zei hij. ‘De dierentuin wil graag leeuwen, maar om ze te kunnen accommoderen heb je een geschikt verblijf nodig en dat hebben we nog niet’, aldus Altenberg. De biotoop voor de leeuwen, het zoveel mogelijk nabootsen van het natuurlijke leefmilieu, kost veel geld. In dezelfde maand berichtte het Dagblad Suriname, dat tientallen jaren geleden de Zoo al beschikte over leeuwen, waarschijnlijk doelend op de twee uit Curaçao afkomstige dieren. Maar, die zouden op zeer tragische wijze om het leven zijn gekomen. De leeuwin, die uit haar kooi ontsnapte, werd in de woonbuurt waar zij terechtkwam, neergeschoten. Kort daarna overleed het mannetje, kennelijk van verdriet, nadat hij steeds weigerde te eten.
Als de nieuwe leeuwen er zijn zullen die uiteraard ook goed gevoed moeten worden en dat is geen goedkope 'grap'. ‘Het houden en voeden van de dieren kost heel veel geld’, zei Altenberg in het Dagblad Suriname, ‘maar tot nu toe is het de Zoo wel gelukt de dieren te verzorgen en is geen enkel dier van de honger overleden. Met de komst van de leeuwen, die uiteraard vlees eten, zal hulp van buiten natuurlijk altijd welkom zijn.'


Telesur en het staatsbedrijf Staatsolie deden in mei 2015 toezeggingen en overhandigden symbolisch een cheque van 130.000 Surinaamse dollar aan Altenberg voor de bouw van het leeuwenverblijf. 'Die leeuwen zijn er al, maar vertoeven nog in Europa', zei de directeur. Pas als het leeuwenverblijf klaar is, zouden de leeuwen getransporteerd worden naar Suriname. 'Leeuwen zijn een onderdeel van het thema Afrika. Gezien het feit, dat onze voorouders uit Afrika afkomstig zijn, werken we met dit thema', aldus de Zoo-directeur, die destijds verder zei alles in het werk te stellen om de leeuwen voor eind 2015 naar Suriname te halen...

Huisvesten van leeuwen vandaag de dag is onverantwoord...
De vraag die vandaag de dag gesteld kan worden, is of het – gelet op de financieel-economische situatie van het land – wel zo verstandig en verantwoord zou zijn om drie leeuwen te huisvesten in de dierentuin. Het zou niet voor het eerst zijn, dat de dierentuin problemen zou krijgen om leeuwen en andere dieren te voederen. En Altenberg heeft in het verleden niet onder stoelen of banken gestoken, dat het voederen van leeuwen geen goedkope aangelegenheid is. Misschien is het verstandiger om de drie leeuwen vooralsnog te laten waar ze zijn, ergens in Europa.

Op 16 augustus 1993 berichtte de correspondent van het Nieuwsblad van het Noorden in Paramaribo (zie hieronder), dat de toenmalige crisis ook de dierentuin trof. Met pijn en moeite lukte het de beheerder van de dierentuin toen, Vishnudath Toelsie, om voer voor de dieren te vinden. 'In het abattoir heeft hij juist een voor menselijke consumptie afgekeurde koe op de kop weten te tikken. 'Het beest is van jou, mits je voor sluitingstijd terug bent. Anders wordt het karkas in de rivier gegooid', waarschuwden de heren van het slachthuis', aldus het Nieuwsblad. 

Klik op artikel voor leesbaar exemplaar

'De afgelopen maanden zijn bosvarkens, een pauwhaan, een kalkoen, boskonijnen en schildpadden uit de dierentuin verdwenen. Met name de varkens lopen in de dierentuin rond om in noodgevallen geslacht en aan de leeuwen en tijgers gevoerd te worden.' Dat was een crisis in 1993.

Investeer eerst in vernieuwen bestaande dierenverblijven en in eigen, lokale fauna
Kortom, heden ten dage is Suriname nu niet echt de unieke biotoop en thuishaven voor drie leeuwen uit een of andere 'luxe' Europese dierentuin. De crisis die het land in zijn greep heeft gaat ongetwijfeld nog enige tijd duren zou absoluut geen prettig vooruitzicht zijn voor drie leeuwen die toch iedere dag een flinke portie vlees naar binnen zouden moeten werken.

Laat de dieren daar waar ze nu zijn en laat directeur Altenberg, met al zijn goed bedoelde plannen voor de Paramaribo Zoo, zich eerst eens meer gaan richten op de eigen fauna en op fondsenwerving voor het vernieuwen en renoveren van de diverse oude, aftandse, dierenverblijven in de dierentuin en met het naar Suriname over laten vliegen van exotische diersoorten, zoals leeuwen die veel aandacht vragen en vergen, wachten tot de Paramaribo Zoo en Suriname er echt klaar voor zijn. En dat zijn ze nu nog zeker niet.

donderdag 5 mei 2016

Onderzoeksjournalistiek in Suriname bestaat niet

Het zijn 'opstelschrijvers op groep 8 niveau'

Het wachten is op echte School voor de Journalistiek

05-05-2016  Door: Paul Kraaijer

 
Onderzoeksjournalistiek in Suriname bestaat niet. Het journaille geeft hiervoor vaak als argument, dat zij daar niet voor wordt betaald. En dat is nou het probleem met de zogenoemde journalisten in Suriname. Bij kranten en nieuwswebsites in Suriname werken geen journalisten. Het zijn 'opstelschrijvers op groep 8 niveau'.

Immers, een echte journalist moet zijn/haar werk leuk vinden en met passie doen. Dat ontbreek echter.

Een echte journalist is dat 24 uur per dag, 7 dagen in de week en moet het leuk vinden om ook buiten kantooruren te werken aan artikelen en onderzoek te doen, ongeacht de hoogte van zijn/haar salaris. Een echte journalist creëert zijn eigen energie en tijd om zich te storten op onderzoek voor een artikel.

De eerste echte Surinaamse journalist en zeker onderzoeksjournalist moet nog geboren worden.

Overigens, zijn kritische, doorvragende, journalisten ook niet in Suriname te vinden. Ze zijn en schrijven oppervlakkig en ongeïnteresseerd, dat stralen negen van de tien artikelen uit.

Rechtbankverslaggevers? Ook die zijn in geen velden of wegen te bekennen. Rechtbankverslagen zijn erbarmelijk qua inhoud, de schrijvers hebben werkelijk geen kaas gegeten van Justitie, straf- en civielrecht, juridische terminologieën, enzovoorts.

Het wachten is nog steeds op een echte School voor de Journalistiek, desnoods en het liefst 'getrokken' door Nederlandse (oud-)journalisten. Wat er is aan versnipperde zogenoemde journalistieke opleidingen is amateuristisch van aard en inhoud, laat staan dat lessen worden verzorgd door echte, ervaren journalisten.

Journalistiek in Suriname? Bestaat niet. Nog niet. Op een positieve uitzondering na....

maandag 2 mei 2016

Den Blauwvinger: Bouterse bevreesd voor groeiende aangang 'We Zijn Moe' en rondhangende buitenlanders en blanken

COLUMN: Suggestieve, ongefundeerde beweringen Bouterse over 'heleboel blanken' die actiegroep zouden aansturen

De 'blanke' waanbeelden als verweer van een president in het nauw

02-05-2016  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Een kat in het nauw maakt rare sprongen. Dat geldt zeker voor de Surinaamse president Desi Bouterse. Zodra hij zich bedreigd of in het nauw gedreven voelt, dan trommelt hij als paniekerig verweer buitenlandse krachten (lees: Nederlanders) en blanken (lees: Nederlanders) op. Dat was vrijdagmiddag 22 april niet anders.

Provocatief
Zijn partij, de NDP, hield om vier uur 's middags een provocatief te noemen manifestatie op het Onafhankelijkheidsplein in Paramaribo ter ondersteuning van het door Bouterse gevoerde beleid. Een bewust provocatieve actie, omdat rond hetzelfde tijdstip, vanaf half zes, de protestgroep 'We zijn Moe' haar wekelijks protest hield voor het gebouw van De Nationale Assemblee tegen het door Bouterse gevoerde beleid.

De NDP stuurde bewust aan op een confrontatie, immers, nimmer tevoren kwam de NDP in touw op een moment dat Bouterse iets 'belangrijks' te zeggen had in het parlement en dan nu plotseling wel uit vrees voor de groeiende aanhang van de groep 'We zijn Moe'. De groep begon in november 2015 als slechts een protest van alleen de huidige trekker van de groep, Curtis Hofwijks, – die met een bord met de tekst 'Weg met Bouta!!! voor het parlementsgebouw zat – maar door consequent te protesteren, vol te houden en zich niet te laten intimideren en bedreigen, is de groep aangezweld en is Bouterse een heuse bedreiging in ze gaan zien, in de onschuldige demonstranten met hun kartonnen protestborden met daarop met zwarte stift en verf gekalkte protestwoorden die wekelijks, begrijpelijk, qua taalgebruik harder, venijniger en persoonlijk tegen NDP'ers gericht, worden.

Natuurlijk, de sfeer wordt grimmiger. De bezuinigingsmaatregelen van de regering worden immers steeds zwaarder voor het volk om te kunnen (ver)dragen. Alles wordt fors duurder, maar inkomens blijven gelijk. De burger pinaart, de burger hosselt door falend overheidsbeleid sinds 2010 en de regering blijft doorgaan met beleidsmatig aanmodderen. De regering blijft maar leningen afsluiten om leningen te kunnen aflossen. Het amateurisme in het regeringsbeleid is te treurig voor woorden. Het is beschamend en de wereld kijkt mee. En toch blijven de ministers de wereld rondvliegen om in god vergeten oorden oninteressante en voor Suriname niets opleverende ministersvergaderingen bij te wonen van onder andere de Islamic Organization of Cooperation (IOC).....alsof het niets kost. Surinaamse banden met de islam worden steeds nauwer. Natuurlijk, waar kan het land anders nog terecht en een organisatie als de OIC zoekt een ingang op het Latijns-Amerikaanse continent. Binnenkort heeft Suriname zelfs de eerste islamitische bank van het Caribisch gebied.

De openbare vergadering in het parlement van 22 april, waar Bouterse de grote lijnen van een nog uit te werken urgentieprogramma voor Suriname presenteerde, om uit het moeras van de financiële malaise te krabbelen, werd 's middags zelfs op verzoek van de president geschorst, voor een periode van vijf kwartier, zodat hij zijn achterban op het plein kon toespreken. En toen bleek de angst bij Bouterse voor 'We zijn Moe'.

'Ik zie een heleboel blanken rondrennen'
In zijn toespraak haalde hij fors uit naar de demonstranten van de protestgroep. En, natuurlijk, als de president zich in het nauw gedreven voelt, worden de 'blanken' er door hem bijgesleept. 'Ik zie elke vrijdag een paar jongemannen hier met een heleboel blanken rondrennen. Maar, ik maak mij geen zorgen om ze', riep Bouterse. Hij zei ook te vermoeden, dat de actiegroep wordt gestuurd, maar zei niet door wie. Natuurlijk niet, omdat hij raaskalt, om de aandacht van echte problemen af te wimpelen.
Het was weer de typische Boutere retoriek met allerlei niet onderbouwde vingerwijzingen. Maar, het is toch logisch, dat er bij een openbare activiteit ook blanken op af komen. Immers, ook die wonen hier en maken deel uit van de Surinaamse samenleving en maatschappij. Maar, Bouterse ziet toch steeds een gevaar in ze, de 'blanken'. Het woord Nederlanders, durft hij niet in de mond te nemen, maar iedereen weet dat zij die 'blanken' zijn. Er zit natuurlijk ook het nodige oud zeer bij Bouterse als het om Nederland gaat. Immers, hij tracht al enige jaren tevergeefs vernietiging van zijn veroordeling in 2000 door het Hof in Den Haag, bij verstek tot 11 jaar cel voor betrokkenheid bij een transport van bijna 500 kilo cocaïne, gedaan te krijgen. De drugs werd in 1997 ontdekt in een zeiljacht in Stellendam. Bouterse zou op basis van een valse verklaring van een kroongetuige zijn veroordeeld.

Het was trouwens niet voor het eerst, dat Bouterse Nederlanders misbruikt in zwakke pogingen om zijn eigen falend beleid te verdoezelen. Zo zei hij onder andere woensdagavond 24 februari van dit jaar op het Revoplein in Paramaribo in een speech bij de herdenking van 36 jaar machtsovername: 'Wanneer onverlaten vandaag aan de dag niet schromen de een na de ander, de Assembleevoorzitter voorzitter naar de rechter te brengen. De president naar de rechter te brengen, de Assembleeleden naar de rechter te brengen.'
Hij doelde vooral op de hervatting van het 8 decemberstrafproces waarin hij hoofdverdachte is. Bouterse zei ook die avond, dat buitenlandse krachten invloed hebben op de Surinaamse rechtspraak. Natuurlijk ging het weer om die vermaledijde Nederlander, 'blanken'.

'Door buitenland aangestuurde krachten trachten het land te destabiliseren'
Twee dagen eerder had hij zich ook al uitgesproken over het buitenland en de rechterlijke macht. Tijdens een persconferentie beweerde hij, dat er door het buitenland – Nederland dus weer – aangestuurde krachten zijn die 'proberen in Suriname onregelmatigheden te doen plaatsvinden om het land te destabiliseren.' Hier zou volgens Bouterse de rechterlijke macht deel van uitmaken. Hij legde een link met het heropenen van het 8 decemberstrafproces.
'Ik ben er heilig van overtuigd, omdat de mensen van de rechterlijke macht niet achterlijk zijn. Die weten natuurlijk dat er wet- en regelgeving is. Het rekest wordt buiten geschreven. De requisitoir wordt buiten geschreven, overigens zij die het gaan schrijven, zijn al hier', aldus Bouterse.
Hij stelde niet bezig te zijn met sensatieverhalen om de aandacht af te leiden. Als men hem daarvan wilde betichten, zo zei zij, 'dan kan ik er niets aan doen'. Hij zei niet dieper op de zaak in te kunnen gaan, 'maar de instanties zijn ermee bezig'. 'November, december hadden wij al tien man gespot, die zich met dit soort onoorbare praktijken bezighouden. Zij zijn terug en ze zijn zwaar bezig. Of het nou gaat om mensen uit Libië, Nederland of de Verenigde Staten, dat is niet belangrijk. Men moet weten dat ze professionals zijn en ze zijn momenteel weer in het land.'

Suggestief
 '(…) tien man gespot, die zich met dit soort onoorbare praktijken bezighouden.' Dit gelooft niemand. Immers, waarom zijn die tien man niet opgepakt voor verhoor? Wat waren die 'onoorbare praktijken'? Het verhaal van de president rammelt aan alle kanten en dat is niet de eerste keer. Ongeloofwaardig en verzonnen om stemming te maken. Het is Bouterse op en top. Suggestief. Beschuldigingen, verdachtmakingen en complottheorietjes de ether in slingeren zonder welke feitelijke onderbouwing dan ook. Dat getuigt van zwakte en van een bewuste stemmingmakerij. Als een persoon of organisatie tracht tweespalt en haat en nijd in de samenleving te creëren, dat zijn het Bouterse en zijn NDP. NDP'ers laten zich op social media (lees: Facebook) niet onbetuigd. Zij zijn de grootste intimiderende, laffe vuilsmijters, daarbij ook nog eens op een potsierlijke wijze ondersteund door de altijd blaffende en alles van Bouterse en de NDP goedpratende spreekbuis van beiden, de perschef van het Kabinet van de President en het keffertje van het programma 'Bakana Tori' op de staatszender SRS, Clifton 'Limbo' Limburg.

Enige vorm van hypocrisie is Bouterse niet vreemd
Het constant beschuldigen van Nederlandse betrokkenheid bij van alles en nog wat, zonder ook maar ooit met bewijzen te komen, als hij zich in het nauw gedreven voelt, is een president onwaardig. Laf ook, vooral laf, onvolwassen. Bouterse en zijn clan binnen de burelen van zijn kabinet zijn zelf debet aan hun eigen teloorgang. Daar zijn geen buitenlanders bij betrokken, buitenlanders die hij deze dagen hard nodig heeft om het land uit het door hemzelf veroorzaakte moeras van de financieel-economische malaise te trekken. Enige vorm van hypocrisie is Bouterse ook niet vreemd, enige zelfreflectie en realiteitszin daarentegen wel. De zelf geproclameerde 'volkspresident' Desi Bouterse is niets meer en niets minder dan een president voor de portemonnee van hemzelf, zijn clan en NDP-getrouwen.

Hoogachtend,
Den Blauwvinger
2 mei 2016
Amsterdam – Paramaribo

zondag 1 mei 2016

Den Blauwvinger: Dag van de Arbeid in Suriname is een cliché

COLUMN: Politieke partijen en bonden komen slechts in woorden op voor arbeidersklasse

01-05-2016  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


1 Mei, de internationale Dag van de Arbeid, is in Suriname verworden tot een dag die bol staat van cliché woorden/teksten en toespraken van de diverse 'links' georiënteerde politieke partijen en een handjevol vakbonden die krampachtig - het is immers een 'must' - vasthouden aan een stereotype traditie van het ophemelen van de zogenoemde arbeidersklasse.

Maar, dit zou vandaag juist de dag moeten zijn voor genoemde partijen en bonden om een krachtig geluid, protest, te laten horen in de richting van de regering Bouterse-II. Immers, vele, vele honderden arbeiders zijn door toedoen van het regeringsbeleid werkloos geworden en worden nog werkloos. Maar, iedereen lijkt in slaap gesust. Het enige dat men nog wil doen is 'in beraad' gaan, een politiek correct begrip voor 'in staking' gaan, maar daar houdt het bij op.

Geen echte acties, geen massaprotesten, geen grootse manifestaties. Nee, dat laten de nette, laffe partijen en bonden liever over aan een protestgroep als 'We zijn Moe', want in geweer komen tegen Bouterse en zijn clan lijkt verder niemand aan te durven.

Maar, in andere landen worden parlementen door oppositionele groepen bestormd..... In andere landen vinden op een dag als vandaag grootse demonstraties en manifestaties plaats, tja....

In Suriname woedt geen strijdbaar vuur, neen, hier woedt slechts het lieflijk waxinelichtje van 'We zijn Moe'...

Hoogachtend,

Den Blauwvinger
1 mei 2016
Amsterdam-Paramaribo