donderdag 31 januari 2013

Aantal websitebezoekers zegt niets over inhoudelijke kwaliteit

Starnieuws en SVJ lijken op 'smeltende kazen'

Al heb je maandelijks een miljoen websitebezoekers, dat aantal zegt niets over de inhoudelijk journalistieke kwaliteit

23-01-2013  Door: Paul Kraaijer


Paramaribo - 'Starnieuws prominent op expositie SVJ'. Natuurlijk, met twee Starnieuws-medewerkers in het bestuur van de Surinaamse Vereniging van Journalisten, SVJ (voorzitter Wilfred Leeuwin en ondervoorzitter Edward Troon).


In dit artikel klopt Starnieuws zich op de borst en gaat ze onder andere in op plagiaat. Het lijkt wel alsof dit artikel door Leeuwin zelf is geschreven, gelet op de aandacht voor plagiaat dat een speerpunt lijkt te zijn geworden voor Leeuwin en 'zijn' SVJ.

Maar, wat Starnieuws nu niet vermeldt in haar eigen artikel is, dat zij zelf ook plagiaat pleegt en de Wet Auteursrecht 1913 overtreedt door bijvoorbeeld foto's te publiceren, geplukt van het internet, en daarin een watermerk plaatst van Starnieuws-eigenaar Network Star Suriname (NSS), daarmee doen alsof die foto's eigendom zijn van het bedrijf of gemaakt zijn door een Starnieuws-fotograaf. Volksverlakkerij.

Bij vertalingen van artikelen uit buitenlandse media wordt met regelmaat niet de bron van het oorspronkelijke artikel vermeld.....

Oh en laten we het dan maar niet over de journalistieke kwaliteit hebben van de gepubliceerde artikelen...... ook al heb je dagelijks een miljoen bezoekers. 

Ik zou liever trots zijn op inhoudelijk journalistieke kwaliteit, dan op een hoog aantal bezoekers van de eigen website. Die aantallen zijn geen bevestiging van welke kwaliteit van de website dan ook. Zoek je naar Surinaams nieuws op het internet, dan duikt nu eenmaal helaas de naam Starnieuws snel op en zoeken mensen vaak niet verder dan hun neus lang is. 

Kortom, laat iedereen door Starnieuws heen prikken en zoeken, waar dan ook, naar inhoudelijk en journalistiek kwalitatief goede nieuwswebsites, zonder dagelijks veel taalfouten en dergelijke, die Surinaams brengen, in welke vorm dan ook.

Overigens verscheen vlak na bovenstaand artikel nog een artikel op Starnieuws over de expositie. Daaruit blijkt dat naast Starnieuws alleen de andere staatsmediabedrijven SRS en STVS aanwezig zijn (Starnieuws is meer en meer verworden tot een staatsmediabedrijf). Een bedroevend resultaat en dan vermeldt het Starnieuws-artikel nog dat iedereen die wil weten hoe de media werken en in elkaar zoeken de expositie moeten bezoeken...... 


Noot:
Journalistenweek met hobbels......
locatie gewijzigd, expositie aantal dagen verschoven en slechts drie dagen 'trainingen'.....wat een week. SVJ: 'Aanpassingen wegens budgettaire en organisatorische redenen’, zo is te lezen in De West van dinsdagavond 22 januari 2013.
Dus SVJ-bestuur, u heeft drie dagen de tijd om 'journalistiek' te definiëren..... terwijl u in juni 2011 wel wist wat journalistieke ethiek inhoudt.....hoe was dat mogelijk?? pffffff

SVJ-voorzittter Leeuwin in het dagelijks actualiteitenprogramma Magazine 4 van ABC televisie woensdagmiddag 23 januari: de drie trainingsdagen zijn zwaar en deelnemers ontvangen na afloop een certificaat..... Er doen slechts ongeveer 20 journalisten mee........en oh wat zullen die blij zijn met een nietszeggend certificaat voor hun cv.

De bijdragen vanuit de media aan de expositie, die drie dagen zou duren, is zo bedroevend (maar drie bedrijven nemen deel) dat de expositieduur is ingekort tot één dag. Later dit jaar volgen, aldus Leeuwin, nog wat bijeenkomsten van de SVJ over de 'indepths' en 'insides' van de journalistiek....jajaja.....hoe interessant kan gebakken lucht klinken.

Starnieuws krijgt woensdagavond 23 januari maar geen genoeg van Journalistenweek SVJ......dat heeft SVJ-voorzitter en Starnieuws-medewerker Wilfred Leeuwin toch maar even geregeld.....veel pr voor eigen SVJ en Journalistenweek waarvoor amper belangstelling is en doen alsof de week nu al geslaagd is, terwijl mediabedrijven nauwelijks medewerking verlenen...... 
Vanavond, 23 januari, al drie artikelen over de week op Starnieuws....en dit artikel eindigt met de woorden: ‘De journalistenweek vervolgt morgen met trainingen, die doorgaan tot zaterdag. SVJ-voorzitter Wilfred Leeuwin kijkt uit naar de trainingen.’ Starnieuws-'webredacteur' Leeuwin blijft optimistisch en dat siert de voorzitter van de Surinaamse Vereniging van Journalisten.

Starnieuws besteedt ook op donderdag 24 januari weer aandacht aan de Journalistenweek. 

woensdag 30 januari 2013

Tijd voor zelfreflectie voor egotrippende jammerende journalisten

Correspondent de Ware Tijd in Nederland neemt persbericht ministerie letterlijk over zonder bronvermelding

Plagiaat ook bij krant waar grootste journalistieke huilebalk werkt

30-01-2013   Door: Paul Kraaijer


Paramaribo – De door de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) afgelopen week gehouden finaal mislukte Journalistenweek blijft doorzoemen. Het gejammer van een handjvol klagende journalisten klinkt nog steeds door in diverse artikelen her en der. Gejammer over vermeend plagiaat. Gejammer over diefstal van artikelen, om deze tot vervelends toe gehoorde kwalificatie van SVJ-voorzitter Wilfred Leeuwin nog maar weer eens te herhalen.

Huilebalk Ivan Cairo
Eén van de grootste journalistieke huilebalken is de Ware Tijd-journalist Ivan Cairo. Hij schreef vandaag onder andere in zijn krant :
‘(...) Het is schering en inslag dat bepaalde radiostations, lokale en buitenlandse nieuwswebsites berichten van vooral dagbladen overnemen zonder daarbij de bron te vermelden en zelfs doen voorkomen alsof het eigen artikelen zijn. Het is meer regel dan uitzondering dat radiostations gewoon een krant pakken en daar het nieuws uit lezen zonder bronvermelding. Journalisten ergeren zich er ook aan dat websites als GFC Nieuws en Nospang.com delen van hun werk - met name exclusieve artikelen waar soms weken aan voorbereiding vooraf is gegaan - overnemen zonder de desbetreffende media de credits te geven. Nospang.com neemt elke dag gewoon complete nieuwsartikelen van de Surinaamse kranten en websites over volgens het 'copy-paste'-principe. Dat kwam ook naar voren tijdens de mediatraining. (...)’

Eerder had hij in een artikelen duidelijk laten blijken zich mateloos te ergeren aan plagiaat. Maar, Cairo – de journalist met het zwarte ooglapje – heeft nooit actie ondernomen tegen plagiaat, hij heeft zelfs nooit aangifte gedaan van plagiaat, maar wel jammeren op het moment, dat de SVJ een zogenaamde Journalistenweek houdt. Overigens vermeldt zijn eigen krant op de website dat het is toegestaan om artikelen over te nemen, mits dat geschiedt met bronvermelding.
Jammer dat toch een van de betere Surinaamse journalisten zich gedraagt als een klein vervelend kind dat zijn zin niet krijgt en roept om een pak rammel voor zijn buurjongetje dat hem pest......

Iwan Brave op z’n best: scherp en snedig
In zijn krant verscheen tot mijn aangename verrassing een ijzersterke column van Iwan Brave, tevens hoofdredacteur van het maandelijkse blad Parbode. Brave uit zich in zijn stuk zeer scherp en kritisch over zijn jammerende collega’s en dus ook over bijvoorbeeld zijn collega Ivan Cairo. Enkele delen uit zijn snedige column:

‘(...) En nodigt zij (Kraaijer: SVJ) ook nog korpschef Tjin Liep Shie uit om een lezing te houden over de strafbaarheid van plagiaat. Het moet niet gekker worden. (...)
Tjin Liep Shie had toch op zijn minst die journalisten een flinke veeg uit de pan moeten geven. Immers, zij zijn in vereniging met hun mediahuizen de meest notoire dieven van het intellectueel eigendom. Ook deze editie die u nu in handen heeft, bevat 'copy-paste'-werk. In alle dagbladen is de voor- en tegenspoed van celebrity's en wereldsterren, 'belangrijk nieuws' om vooral de lichtzinnige lezers te blijven trekken. Niet te vergeten al die muziek, films en series op radio en televisie.

Bovendien zou ik de journalisten die zich zo beklagen over plagiaat willen oproepen dan al hun illegale cd's en dvd's in de prullenbak te kieperen en vandaag nog te stoppen met deze flagrante vorm van heling. Nee, dat wolvengehuil met krokodillentranen op de journalistentraining was typisch een gevalletje van die splinter in de ander zijn ogen zien, maar niet die illegale houthandel in je eigen ogen.

"Indien plagiaat niet wordt afgestraft, dan dreigt dit zich tot een cultuur te ontwikkelen", oreerde onze korpschef. 'Dreigt'?! Plagiaat als onderdeel van wijdverbreide piraterij is in Suriname zelfs gecultiveerd en van vitaal belang. We zijn zeker het gekerm vergeten van radiostations en organisatoren, toen Sasur ineens opdook als in een gruwelscène van The Texas Chainsaw Massacre. Ik heb meestal een hoge politiepet op van Tjin Liep Shie, maar met zijn loze oratie over 'plagiaat' zakte wel een beetje mijn holster af.
(...)
De trainingsweek van de SVJ heeft vooral aangetoond dat ons journaille, net als grote delen van de samenleving, gebukt gaat onder een chronisch gebrek aan zelfreflectie. Wel klagen over plagiaat, onderbetaald worden en over 'weinig tools' krijgen. Maar hoe zit het met geëngageerd zijn? Zeker een goed schrijvende journalist heeft voldoende aan zijn oren, ogen en pen. Hoeveel onthullend nieuws lezen we nu van wat daadwerkelijk in de samenleving speelt? Surinaamse journalisten beschrijven vooral de symptomen vanachter hun bureau, maar de wijken induiken, ho maar.

Journalisten zouden zich vooral gepassioneerd moeten bekommeren om de vertrapte rechten van anderen. Hun enige eigen recht waarover ze moeten waken, is dat van vrije meningsuiting. Meer dan 'de tools' van de baas zal die aanpak zorgen voor doorbraak en 'waardering'. Daarover wil ik met alle plezier een bevlogen lezing verzorgen. Uiteraard mag je ook deze column verspreiden. Wel met bronvermelding, anders stuur ik TLS op je af.’

Chapeau voor Iwan Brave en door hem voel ik mij geen roepende meer in de Surinaamse mediawoestenij. Een mediawereld waarin egotripperij, arrogantie en hypocrisie hoogtij vieren, maar waar niet met enige zelfkritiek gesproken durft te worden over de erbarmelijk journalistieke kwaliteit. Over de oppervlakkige artikelen die weinig tot niets met journalistiek te maken hebben. Over de knullig overgenomen politieberichten, inclusief onvolledigheden en fouten. Over de dagelijkse ontelbare diarreestroom van taal- en andere fouten in artikelen.

Plagiaat, òòk bij de krant van Cairo
Even terug naar Ivan Cairo en zijn de Ware Tijd. Ook bij deze krant maakt men zich met regelmaat schuldig aan plagiaat, aan het niet vermelden van de bron van een artikel. Neem onderstaand artikel dat woensdagavond 30 januari 2013 verscheen op de Ware Tijd Online, geschreven door de Nederlandse correspondent van de krant:

 

Wat deze correspondent, Eric Mahabier, niet vermeldt en het daardoor willens en wetens doet lijken alsof zijn artikel werkelijk door hem is geschreven, is dat de tekst bijna geheel en letterlijk is – om maar weer in de bewoordingen van de Godfather van de SVJ te blijven – gestolen van het Nederlandse ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid:

 

Kortom, laten al die journalisten en SVJ-bestuursleden die met de mond overlopen van ergernissen en frustraties over plagiaat, omdat hun namen niet worden vermeld bij van hun ‘gestolen’ artikelen, waardoor hun ego’s zijn gekwetst, eerst eens goed in de spiegel kijken. Ze zullen wellicht een dief zien, maar in ieder geval iemand die deel uitmaakt van een criminele organisatie. Immers, in georganiseerd verband wordt bij en door hun werkgever een strafbaar feit gepleegd: plagiaat, het jatten van stukjes tekst zonder te vermelden welke zeer belangrijke en hautaine journalist het heeft geschreven. Jeetje, wat erg. Dit soort journalisten moet echt eens bij zichzelf te rade gaan.

Naam in neon
En de SVJ, dat overigens tijdens de Journalistenweek de nieuwswebsite Starnieuws gebruikte als haar eigen persbureau - niet vreemd, gelet op het feit dat zowel de SVJ-voorzitter (Leeuwin) als de vicevoorzitter, Edward Troon, werkzaam zijn voor Starnieuws (Network Star Suriname), dat zich ook regelmaat schuldig maakt aan diefstal, onder andere van foto’s en vertaalde buitenlandse artikelen -, zou er beter aan doen om zich te richten op de erbarmelijke kwaliteit van de journalistieke producten en niet op plagiaat, omdat een handjevol treurige journalisten dat graag hun naam in neon boven een artikel wil zien, dat oh zo erg vindt.

dinsdag 29 januari 2013

Amerikaanse Graystone Company nieuwste buitenlandse goudmijnbedrijf actief in Surinaamse binnenland met project 'Suriname #1'

Directeur Paul Howarth op zijn goudmijnterrein
Graystone Company werkt druk aan voorbereidende werkzaamheden goudmijn Brokopondo

29-01-2013  Door: Paul Kraaijer


Paramaribo - Het in het Amerikaanse Las Vegas gevestigde goudmijnbedrijf Graystone Company werkt op dit moment druk aan voorbereidende werkzaamheden voor het operationeel maken van haar goudmijnactiviteiten in het Brokopondogebied.

Het bedrijf heeft vandaag, 29 januari 2013, bekendgemaakt dat voor een bedrag van 200.000 Amerikaanse dollar aan materieel op weg is naar Houston om daarvandaan verscheept te worden naar Suriname.

De afgelopen drie weken heeft het bedrijf de benodigde materialen ontvangen om te starten met de aanleg van de infrastructuur waardoor gestart kan worden met de werkzaamheden. Het bedrijf gaat goud winnen op milieuvriendelijke wijze.

Goudhoudende blokken steen op terrein
Onder het materieel dat binnenkort wordt verscheept naar Suriname bevinden zich waterpompen, slangen, ‘shaking tables’, generatoren, een truck, twee ATV’s (‘all-terrain vehicles’), een grote container, kleine gereedschappen, opslagruimten en noodzakelijke voorraden.

Het project van het bedrijf heeft de naam ‘Suriname #1′ gekregen.

Naar verwachting kan binnen vier tot tien weken met het winnen van goud worden begonnen. Graystone denkt 200 tot 400 gram goud per dag te kunnen produceren.
Ieder kwartaal willen de Amerikanen een nieuwe mijn graven. Binnen een termijn van achttien maanden hoopt het bedrijf uit vier goudmijnen 16.000 tot 24.000 gram per maand te kunnen produceren.

Afgelopen week heeft het bedrijf een paar foto's op haar Facebookpagina geplaatst van een bezoek van directeur Paul Howarth aan de nieuwe goudmijnlocatie te Brokopondo.

maandag 28 januari 2013

In het Surinaamse ‘anarchistische’ mediaveld zou een vakbond niet misstaan

Journalistiek is wereldwijd ‘journalistiek’, maar niet in Suriname

28-01-2013  Door: Paul Kraaijer


Paramaribo - Waarom wil de Surinaamse Vereniging van Journalisten, SVJ, in vredesnaam het vak journalistiek definiëren? In de hele wereld zijn vele duizenden journalisten werkzaam, maar kennelijk weten alleen de Surinaamse journalisten niet wat ze feitelijk doen, wat hun werkzaamheden inhouden en betekenen. Het feit dat de SVJ nog moet ontdekken hoe de eigen achterban inhoudelijk beschreven moet worden, zegt voldoende over de algehele journalistieke sector in het land.

Waarom wil de SVJ het journalistieke wiel opnieuw uitvinden? Kijk gewoon even in de 'dikke Van Dale', op Wikipedia of neem contact op met de collega's van de NVJ in Amsterdam en je weet eindelijk na jaren wat journalistiek is.

Ik vind dit schrijnend, triest en tekenend voor de Surinaamse journalistiek. Maar, de SVJ meende begin juni 2011 wel exact te weten wat 'journalistieke ethiek' is, terwijl dat toch net iets lastiger in te vullen is dan 'journalistiek'. Hiermee maakt de SVJ zich niet echt als journalistenvereniging geloofwaardig en een als serieus te nemen organisatie, ook niet gelet op de matige interesse voor de afgelopen week gehouden Journalistenweek.

Resolutie.....
Eén van de uitkomsten van die week is, dat de SVJ tesamen met de Associatie van Caribische Mediawerkers (ACM) een gezamenlijke resolutie gaan opstellen waarin zij hun visie geven op onder andere, dus, de definiëring van het beroep van  journalist en differentiaties in de be-roepsgroep, de transformatie van journalisten tot overheidsvoorlichters, verslaglegging van corruptie, verantwoorde journalistiek, muilkorfwetten, censuur en plagiaat. Het begint erop te lijken, dat voor het handjevol Surinaamse journalisten allerlei nieuwe definities voor diverse beroepsmatige werkzaamheden uitgevonden gaan worden. 

In het Surinaamse ‘anarchistische’ mediaveld schrijven journalisten er maar op los
Zoals ik in eerdere artikelen al heb aangegeven, zou de SVJ er verstandiger aan doen om ook en vooral, met name aandacht te besteden aan de werkelijk erbarmelijke inhoudelijke kwaliteit van door ‘journalisten’ geschreven artikelen. Er zijn journalistieke ‘standaarden’ voor de wijze waarop een journalistiek artikel geschreven en opgebouwd zou moeten worden.
Maar, in het ‘anarchistische’ Surinaamse mediaveld schrijven vele medewerk(st)ers er maar wat op los, vergeten een goede opbouw van een artikel en ook wordt voorbij gegaan aan een correctie spelling, dit alles ook nog eens zonder de waarschijnlijke aanwezigheid van een goede, alerte en taalvaardige eindredacteur. Of veel journalisten hebben geen enkele journalistieke opleiding genoten of de kwaliteit van die opleidingen is net zo erbarmelijk als de kwaliteit van vandaag de dag te lezen artikelen in Surinaamse kranten en op nieuwswebsites.

De Surinaamse journalist lijkt zijn lezers te negeren
Daarnaast lijkt vaak vergeten te worden dat bepaalde begrippen, namen van organisaties, enzovoorts niet door alle lezers begrepen zullen worden en dus wat verduidelijking behoeven. Journalisten lijken vaak te vergeten dat zij vooral dankzij de lezers brood op de plank hebben, met beleg. Redacties zouden dan ook, althans zo beleef ik het, die lezers wat meer tegemoet moeten komen en zorgen voor kwalitatief goede artikelen die geen vragen open laten. Als krant of nieuwswebsite wil je de bevolking van informatie voorzien, juiste informatie, volledige en objectieve en van alles en iedereen onafhankelijke informatie. Maar, dat blijkt een kunst te zijn voor de Surinaamse journalist die volgens mij ook nog eens vooral het liefst tijdens kantorenuren werkt. Hij heeft geen tijd om wat extra informatie aan zijn artikel toe te voegen. Maar, als journalist moet je schrijven leuk vinden, het moet een soort hobby zijn, zeven dagen in de week, vierentwintig uur per dag. Nieuws gaat door en stopt niet, ook niet voor een Surinaamse journalist. 
Afgelopen week plaatste ik hier nog een afbeelding van een advertentie van en in het Dagblad Suriname waarin freelance-verslaggevers worden gevraagd die ‘affiniteit met schrijven’ moeten hebben...... Hoe erg is het gesteld met de journalistiek hier?

Vakbond
Wordt het niet tijd voor een journalistenvakbond in Suriname in plaats van een journalistenvereniging die te nauw verbonden is met de nieuwswebsite Starnieuws en dus met eigenaar Network Star Suriname en die nauwelijks te benaderen is - de SVJ heeft niet eens een website, een publiek bekend contactadres, etc..

Noot:
Columnist van de Ware Tijd en hoofdredacteur van het Surinaamse maandblad Parbode, Iwan Brave, schreef voor de krant van woensdag 30 januari 2013 een ijzersterke column over het gejammer van met krokodillentranen doordrenkte journalisten inzake plagiaat, tijdens de zogenaamde SVJ Journalistenweek. Brave deelt dus volledig mijn visie over die week, over plagiaat en over de houding van een aantal journalisten die hun eigen ego kennelijk belangrijker vinden dan de inhoud van de door hun geschreven artikelen. 
Overigens is een van die jammerende en hypocriete journalisten Brave's collega bij de Ware Tijd, journalist Ivan Cairo, de journalist met het zwarte ooglapje, de Surinaamse waakhond voor de internationale organisatie Verslaggevers Zonder Grenzen. Een journalist die jammert over plagiaat, maar nooit daartegen in welke vorm dan ook actie heeft ondernomen. Hypocriet volgens Brave, omdat diezelfde jammerende journalisten waarschijnlijk thuis luisteren naar illegale cd's en kijken naar illegale dvd's....

zaterdag 26 januari 2013

SVJ richt zich te veel op ‘plagiaat’

 Alle Surinaamse media maken zich schuldig aan 'plagiaat'

Ego en eer van journalist aangetast...., terwijl journalistiek inhoudelijke kwaliteit het enige is dat wordt aangetast door de journalist

26-01-2013  Door Paul Kraaijer


Paramaribo – De Surinaamse nieuwswebsite Starnieuws lijkt zich deze week te hebben opgeworpen als de ‘spreekbuis’ en pr-bureau voor de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ). Niet vreemd, immers zowel voorzitter Wilfred Leeuwin als vicevoorzitter Edward Troon zijn werkzaam voor Starnieuws ofwel Network Star Suriname.

Organisatie loopt deuken op
De SVJ organiseerde haar Journalistenweek. Die organisatie was echter niet geheel vlekkeloos. Een zogenoemde media-expositie, die drie dagen zou duren en waar Surinaamse mediabedrijven zich konden presenteren, werd tot één dag ingekort en het aantal deelnemende bedrijven bedroeg slechts drie en dat waren ook nog eens ‘staatsbedrijven’, SRS, STVS en Starnieuws. Het aantal deelnemende journalisten aan de week was bedroevend laag, rond de twintig. Zij namen deel aan een ‘trainingsweek’ van amper drie dagen en na afloop kregen de deelnemers ook nog eens nietszeggend papiertje dat de naam certificaat kreeg.  In gemoede vraag ik me af wat je als ‘journalist’ in die korte tijd nog kunt leren, opsteken. Je bent ‘journalist’ en dan mag je er toch vanuit gaan dat je weet wat je vak inhoudt....
Maar, het media-offensief van de SVJ slaagde deels, vooral dankzij de steun van Starnieuws dat alleen vandaag, zaterdag 26 januari 2013, al drie artikelen over de Journalistenweek plaatste. Daarnaast werden ook nog eens drie video’s gemaakt.

Foei, plagiaat dat mag toch niet.....

 
Ook vandaag, zaterdag 26 januari 2013, verscheen er weer een artikel op Starnieuws en weer kreeg de SVJ ruimte om duidelijk te maken, dat zij toch wel heel zwaar tilt aan plagiaat. Wilfred Leeuwin liet de afgelopen dagen geen moment aan zich voorbij gaan om te benadrukken dat plagiaat toch iets is dat niet mag, strafbaar is en aangepakt moet worden. Vandaag kreeg hij bijval van de korpschef van politie Humphrey Tjin Liep Shie die ook nog eens beklemtoonde dat plagiaat bestraft kan worden met een gevangenisstraf van twee jaar of 25 duizend SRD boete. Maar, hij liet ook meteen weten, dat er in de afgelopen dertig jaren nooit aangifte is gedaan inzake plagiaat. In het artikel is onder andere het volgende te lezen: '(...) Deze kwestie is in de auteursrechten geregeld. (...)' Neen, deze kwestie is in de Wet Auteursrecht 1913 vastgelegd.

In een tweede artikel op Starnieuws vandaag stelt de Ware Tijd-journalist Ivan Cairo, dat het bijna iedere dag voor komt dat bepaalde media berichten stelen en doen alsof het van hen is. ‘Mijn naam wordt niet vermeld, maar ook niet van het medium waar ik werk. Je bent soms dagenlang bezig om een bericht uit te zoeken. Je hebt een primeur en nog voor de krant goed en wel op straat is, is het bericht op een website gepubliceerd. Dat doet pijn. Ik erger mij er verschrikkelijk aan’, zo jammert Cairo. Volgens hem wordt het tijd dat dergelijke praktijken onmiddellijk moeten stoppen. Het gaat dus waarschijnlijk vooral om ‘eer’, het ego van de journalist is in het geding. 
Maar, waarom heeft de jammerende Cairo, als hij diefstal van zijn artikelen zo vreselijk erg vindt, dan nooit aangifte gedaan? 
Waarom heeft deze Surinaamse mediawaakhond van de internationale organisatie Verslaggevers Zonder Grenzen nooit eerder zijn mond opengetrokken? 
Waarom nu plotseling deelnemen aan het plagiaat-offensief van de Surinaamse Vereniging van Journalisten?
Als jij als journalist tijd en energie hebt gestoken in een mooi artikel, dan is het natuurlijk – begrijpelijk – niet leuk als je je eigen artikel elders terug ziet, zonder dat de bron en/of je naam wordt/worden genoemd. Kennelijk heeft Cairo er geen of minder moeite mee als een door hem geschreven artikel letterlijk wordt overgenomen door een ander mediabedrijf met vermelding van de naam van zijn werkgever en van zijn eigen naam......  Als zijn naam maar wordt vermeld, daar draait het hier kennelijk vooral om en niet om de inhoud. Maar, bij vele artikelen wordt niet de naam van de schrijver vermeld. Het zijn waarschijnlijk slechts de namen van diegenen die het, om welke reden dan ook, van belang vinden dat hun namen worden vermeld. De ijdele ‘journalisten, de journalisten die zichzelf als dusdanig willen profileren, de journalisten die wellicht met een ellenlang cv willen pochen. Maar, kijkend naar de inhoudelijke kwaliteit van het merendeel van de artikelen zou ik liever niet mijn naam erbij vermeld zien.

Het gaat toch om de inhoud en niet om de naam van de journalist?
Persoonlijk zou ik een artikel van een Surinaamse journalist nooit letterlijk overnemen: het merendeel van de gepubliceerde artikelen is gewoon kwalitatief te slecht om letterlijk geheel over te nemen. Ik zou me doodschamen. Eerlijkheid gebiedt wel te zeggen, dat Cairo een positieve uitzondering is in de Surinaamse krantenjournalistiek, ere wie ere toekomst wat dat betreft.

Tja, wanneer een artikel van mij ergens op het wereldwijde net zou opduiken en verzuimd zou zijn mijn naam te vermelden, dan zou ik daar geen drama van maken. Neen, leuk is anders, maar een drama maken....neen. Voor mij, als freelance schrijver, is het zo breed mogelijk verspreiden van de inhoud van mijn artikelen belangrijker dan mijn eigen eer en ego.......

Iedereen gaat wel eens in de fout
Leeuwin heeft afgelopen dagen het zweet uit zijn poriën gesproken om de hele Surinaamse samenleving onder de neus te wrijven dat plagiaat simpelweg diefstal is. Daarbij sprak hij alleen over het klakkeloos overnemen van berichten door media uit andere media zonder de bron te vermelden. Natuurlijk, dat is kwalijk, niets meer en niets minder. Soit.
Maar, de SVJ-voorzitter vergat iedere keer te vermelden dat hetzelfde geldt voor het publiceren van foto’s die bijvoorbeeld her en der van het internet worden geplukt en waarvan de bron en/of de maker niet wordt/worden vermeld.
Maar, de SVJ-voorzitter vergat iedere keer te vermelden, dat ook zijn eigen werkgever met regelmaat de fout in gaat als het gaat om plagiaat. Starnieuws plaatst nu en dan van het wereldwijde net gehaalde foto’s en plaatst vervolgens in de foto’s het watermerk NSS, Network Star Suriname. Hiermee suggereert het bedrijf, dat die foto eigendom zou zijn en/of dat de foto gemaakt zou zijn door een eigen fotograaf. Ook dat is een vorm van plagiaat.
Maar, de SVJ-voorzitter vergat iedere keer te vermelden dat ook zijn eigen werkgever met regelmaat de fout ingaat als het gaat om plagiaat. Artikelen die zijn verschenen in buitenlandse media worden vertaald en verzuimd wordt om de oorspronkelijke bron, laat staan de naam van de auteurs, te vermelden, zoals dit bericht op 11 januari 2013 dat afkomstig is van de website van het Internationaal Monetair Fonds geschreven donderdag 10 januari 2013 door Gamal El-Masry en Mario Mansilla, van het IMF ‘Western Hemisphere Department’. Let wel, het is slechts een exemplarisch voorbeeld.

In het eerste bericht vandaag op de Starnieuws-website over de Journalistenweek is onder andere te lezen: ‘(...) Het is een doodzonde in de journalistiek om berichten te stelen van anderen en doen alsof ze van jou zijn. Wereldwijd zorgt plagiaat voor drama's. Aanpak van plagiaat staat hoog op de agenda van de Surinaamse Vereniging van Journalisten. (...)’

Op welke ‘drama’s’ Starnieuws doelt, wordt voor het gemak maar achterwege gelaten. Overdrijven is ook een vak.

Een simpel gesprek kan plagiaat snel uitbannen
Feit is, dat alle media in Suriname zich nu en dan schuldig maken aan plagiaat. Meteen stoer gaan praten en dreigen met van alles en nog wat zoals de SVJ afgelopen week heeft gedaan, doet de journalistiek geen goed, integendeel. Juist hierover zoveel djugu djugu te maken schaadt de beroepsgroep. De vereniging heeft zichzelf in de kijker willen plaatsen. 
De SVJ zou er echter verstandig en wijs aan doen, om met zachte hand en stem ‘verdachte’ plagiërende mediabedrijven vriendelijk te benaderen en uit te nodigen voor een gesprek over de betekenis van plagiaat en wat plagiaat voor emotionele en psychische gevolgen kan hebben voor de oorspronkelijke auteurs die niet vermeld worden wanneer hun berichten door andere media worden overgenomen. 
Het gaat er bij mij niet in dat Surinaamse mediabedrijven bewust en dus willens en wetens verzuimen aan een correcte bronvermelding te doen. Het lijkt mij veel eerder naïef en ondoordacht aan gewenning onderhevig gedrag van personen en mediabedrijven die niets te zoeken hebben in de sector. Door simpelweg een gesprek aan te gaan kan volgens mij de vorm van plagiaat waar nu plotseling de SVJ zich zo druk om maakt snel tot het verleden behoren. Maar, zoals de SVJ nu deze materie heeft opgepakt zet vooral kwaad bloed in de sector en kan leiden tot overhaaste, kort-door-de-bocht en misplaatste reacties en opmerkingen.

Waarom krijgt journalistieke kwaliteit  geen prioriteit
Mij is vooralsnog volstrekt onduidelijk waarom de SVJ nu plotseling zich heeft gestort op plagiaat en kennelijk de inhoudelijke kwaliteit van het journalistiek product geen prioriteit geeft.  Mogelijk irriteert het persoonlijk enkele SVJ-bestuursleden dat ook hun artikelen her en der op het net en elders verschijnen zonder een volledige en correcte bronvermelding. Maar, laat zij eerst eens in de eigen keuken kijken.
Ook het niet onbelangrijke issue van ethiek blijft onderbelicht, waarschijnlijk omdat de SVJ-bestuursleden zelf geen idee hebben wat ze onder journalistiek ethiek moeten verstaan.

De SVJ zou er verstandiger aan doen om de aandacht te vestigen op iets wat veel ernstiger is en dat is de algehele inhoudelijke en journalistieke kwaliteit van de Surinaamse journalist en zijn of haar artikelen.

Tot slot:
De Ware Tijd heeft onder het kopje ‘Disclaimer’ op haar website staan: ‘Het is niet toegestaan artikelen van dWT of dWT Online over te nemen zonder bronvermelding.’ De bron is de Ware Tijd.
Starnieuws heeft geen disclaimer, maar slechts dit op haar ‘homepage’ staan:  ‘© 2008 NSS. Alle rechten voorbehouden.’
GFC Nieuws heeft een disclaimer, maar met geen woord wordt gerept  over overname van artikelen.
Het Dagblad Suriname heeft geen disclaimer op haar website, maar heeft deze tekst op de ‘homepage’ vermeld:
‘©Fafam Publishing Bij overname bronvermelding verplicht!’  De bron is het Dagblad Suriname. 
De West heeft geen disclaimer op de ‘homepage’ opgenomen.
De website van de Times of Suriname stelt alleen haar artikelen ter beschikking om te kunnen lezen tegen betaling van abonnementsgeld. De site heeft geen disclaimer opgenomen.
De nieuwswebsite Nospang.com heeft geen disclaimer, maar op de ‘homepage’ wordt dit vermeld: ‘NoSpang.com © 2001-2011 - All Rights Reserved’. De site heeft echter zelden tot nooit eigen berichten.
De nieuwsafdeling van de website van Obsession Magazine heeft een disclaimer, waarin onder andere is opgenomen: ‘Het is toegestaan om eigen artikelen van de redactie van Obsession Magazine geheel of gedeeltelijk over te nemen mits de bron wordt vermeld.’.

De bekende, maar niet altijd even betrouwbare, internetencyclopedie Wikipedia vermeldt dit onder ‘plagiaat’. 
Op de webste van de Rijksuniversiteit Groningen is dit over ‘plagiaat’ te lezen.