Wilfred Leeuwin reageert curieus op kritiek VHP-voorzitter Santokhi op journalisten Passiviteit in journalistiek leidt tot oppervlakkige berichtgeving: weet Leeuwin dat niet?
06-02-2014 Door: Paul Kraaijer
Paramaribo - Dat politici journalisten beschuldigen van passiviteit is volgens Wilfred Leeuwin, voorzitter van de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ), een goed teken. ‘Het betekent dat wij geen verlengstuk zijn van noch de oppositie, noch de coalitie of politici’, aldus Leeuwin.
Onbegrijpelijk cryptisch en on-journalistiek De SVJ-voorzitter reageerde gisteren op deze onbegrijpelijke en volstrekt on-journalistieke wijze in de online-editie van de Ware Tijd op opmerkingen van de voorzitter van de Vooruitstrevende Hervormings Partij (VHP), Chandrikapersad Santokhi. Deze zei ‘s middags in het programma ‘Welingelichte Kringen’ op Radio ABC, dat journalisten deze regeerperiode (Bouterse-Ameerali) passiever zijn dan tijdens de vorige regeerperiode (Venetiaan-Sardjoe). Volgens Santokhi heeft behalve de oppositie in het parlement, ook de journalist een verantwoordelijkheid om de bevolking te attenderen op het al dan niet goede of slechte regeringsbeleid.
‘In onze regeerperiode kwamen journalisten altijd voorbereid, met zoveel vragen. Waar blijven de kritische journalisten nu?’, vraagt Santokhi zich terecht af.
‘Als journalisten passief zijn, is het volk niet op de hoogte van wat er gebeurt’, aldus Santokhi. Hij heeft absoluut het gelijk in deze aan zijn zijde.
‘De pers kan niet passiever of actiever zijn dan dat zij haar werk goed doen’, reageert Leeuwin cryptisch en wederom onbegrijpelijk.
Leeuwin schaadt journalistiek
‘Als journalisten passief zijn, is het volk niet op de hoogte van wat er gebeurt’, aldus Santokhi. Hij heeft absoluut het gelijk in deze aan zijn zijde.
‘De pers kan niet passiever of actiever zijn dan dat zij haar werk goed doen’, reageert Leeuwin cryptisch en wederom onbegrijpelijk.
Leeuwin schaadt journalistiek
De opmerkingen van de SVJ-voorzitter zijn op z’n zachtst gezegd schadelijk voor zijn eigen achterban, voor zover de SVJ die werkelijk heeft. De SVJ lijkt nog steeds een gesloten sektarisch clubje ons-kent-ons. Een website bijvoorbeeld heeft de organisatie niet. De SVJ is dan ook niet tot nauwelijks bereikbaar voor niet-leden.
Had Leeuwin een borrel op toen hij de Ware Tijd te woord stond? Hoe kun je in vredesnaam als voorzitter van een journalistenvereniging zeggen, dat journalisten geen verlengstuk zijn van ‘noch de oppositie, noch de coalitie of politici’. Natuurlijk niet. Maar, Leeuwin moet dat wel zeggen, maar ook hij weet dondersgoed dat er wel degelijk journalisten in het veld rondhuppelen met een duidelijke politieke signatuur. De schijnheiligheid druipt er af. Maar Wilfred Leeuwin, waarom vermeld je trouwens oppositie, coalitie en politici in één adem? De oppositie en coalitie worden toch door politici gevormd en dus kun je toch nimmer politici als derde afzonderlijke groep noemen?
SVJ-voorzitter lijkt ‘passiviteit’ niet te begrijpen
SVJ-voorzitter lijkt ‘passiviteit’ niet te begrijpen
Het is ongelooflijk hoe deze woordvoerder van een handjevol Surinaams journaille reageert op de terechte kritiek van een vooraanstaand politicus en hoe hij het begrip ‘passiviteit’ uitlegt. Natuurlijk is het geen goed teken, dat een journalist passief is in zijn werk. Leeuwin heeft met zijn stupide opmerkingen het journaille zelfs in diskrediet gebracht en een dikke onvoldoende gegeven. Ik ben niet de enige die kritisch is inzake de door de SVJ-voorzitter geuite opmerkingen.
Diverse lezers van het artikel gisteren in de online-editie van de Ware Tijd reageren onder het artikel met ongeloof op de uitleg van Leeuwin namens de Surinaamse Vereniging van Journalisten en kritisch op de algemene kwaliteiten van de Surinaamse journalisten. Een van de lezers reageert terecht als volgt:
‘Sinds wanneer is passiviteit een goed teken? Als ik de publicaties lees, kan ik niet anders concluderen dat de ‘journalisten’ goed zijn in het klakkeloos overnemen van wat anderen schrijven of roepen. Ik mis informatie gebaseerd op eigen onderzoek, informatie over een onderwerp dat vanuit verschillende invalshoeken is benaderd, ik mis monitoring, ik mis informatie voor de nieuwsgierige lezer en ik mis reflectie. Enkele voorbeelden:
Diverse lezers van het artikel gisteren in de online-editie van de Ware Tijd reageren onder het artikel met ongeloof op de uitleg van Leeuwin namens de Surinaamse Vereniging van Journalisten en kritisch op de algemene kwaliteiten van de Surinaamse journalisten. Een van de lezers reageert terecht als volgt:‘Sinds wanneer is passiviteit een goed teken? Als ik de publicaties lees, kan ik niet anders concluderen dat de ‘journalisten’ goed zijn in het klakkeloos overnemen van wat anderen schrijven of roepen. Ik mis informatie gebaseerd op eigen onderzoek, informatie over een onderwerp dat vanuit verschillende invalshoeken is benaderd, ik mis monitoring, ik mis informatie voor de nieuwsgierige lezer en ik mis reflectie. Enkele voorbeelden:
* Er wordt weer een brug in Carolina gebouwd. In geen enkele publicatie is kritisch ingegaan op het verhalen van de schade aan de vorige brug.
* De levering van schoeisel en kleding aan de brandweer. Geen enkele journalist die recent de benadeelden heeft benaderd en heeft gevraagd hoe zij terugkijken op de gang van zaken, het ministerie aan de tand voelt en vraagt wat de stand van zaken is (komt er vervolgonderzoek, wat gaat de minister doen om dit soort zaken te voorkomen, wie is uiteindelijk verantwoordelijk voor deze miskoop, wat doet de CLAD)?
* Guyanezen zijn bezig in Tigri. Geen enkele journalist die onderzoekt waarom de overheid niets wist en niets doet. Over de taalfouten zal ik het niet hebben.’
(CLAD = Centrale Lands Accountants Dienst)
Bevestiging van oppervlakkige berichtgeving
(CLAD = Centrale Lands Accountants Dienst)
Bevestiging van oppervlakkige berichtgeving
Het is slechts één reactie. Maar, wel eentje die aangeeft hoe slecht het is gesteld met de actieve en kritische journalistiek in Suriname.
Leeuwin geeft met zijn uitleg in essentie aan dat in de Surinaamse journalistiek geen plaats is voor kritische, diepgravende journalistiek. Leeuwin bevestigt als SVJ-voorzitter (!) dat zijn eigen achterban oppervlakkig is in de berichtgeving. Die oppervlakkigheid wordt gecreëerd door passieve journalistiek en dat is dus een vorm van ‘journalistiek’ die Leeuwin goed vindt....
De vraag zou nu gesteld moeten worden in hoeverre de SVJ opkomt voor het Surinaamse journaille en of het geen tijd wordt voor een journalistenvakbond en voor het opheffen van de Surinaamse Vereniging van Journalisten.....
Leeuwin geeft met zijn uitleg in essentie aan dat in de Surinaamse journalistiek geen plaats is voor kritische, diepgravende journalistiek. Leeuwin bevestigt als SVJ-voorzitter (!) dat zijn eigen achterban oppervlakkig is in de berichtgeving. Die oppervlakkigheid wordt gecreëerd door passieve journalistiek en dat is dus een vorm van ‘journalistiek’ die Leeuwin goed vindt....De vraag zou nu gesteld moeten worden in hoeverre de SVJ opkomt voor het Surinaamse journaille en of het geen tijd wordt voor een journalistenvakbond en voor het opheffen van de Surinaamse Vereniging van Journalisten.....
