Contract IJmuidens sleep- en bergingsbedrijf Iskes in Frans Guyana biedt ook mogelijkheden voor Suriname

Directeur Van de Graaf van Iskes' partner Baggerbedrijf de Boer: 'Wij zijn er klaar voor en gaan liever vandaag dan morgen aan de slag in Suriname'

31-12-2015  De Surinaamse Krant/Paul Kraaijer


Het IJmuidense sleep- en bergingsbedrijf Iskes Towage & Salvage gaat aan de slag in Zuid-Amerika. In Frans Guyana start het bedrijf sleepdiensten in de havensteden Cayenne en Kourou, in een joint-venture met het Nederlandse baggerbedrijf De Boer (Foto:Delta Queen, zelfvarend kraanponton - Bron: baggerbedrijf De Boer). Dat berichtte gisteren het Haarlems Dagblad.

Het gaat om een project van twaalf jaar met een totale waarde van honderd miljoen euro, aldus Iskes-directeur Ronald Vergouwen. Beide havens liggen aan rivieren.

Probleem is echter, dat deze rivieren dichtslibben met modder uit de regenwouden en daarom moet er continu gebaggerd worden. Het baggeren gaat baggerbedrijf De Boer doen.

De sleepdiensten in Frans Guyana zijn nieuw, op verzoek van de lokale autoriteiten, omdat steeds grotere schepen de haven aandoen, maar de baggerwerkzaamheden worden al jaren op continue basis verricht, waarbij Baggerbedrijf de Boer, gevestigd in Sliedrecht, de laatste 12 jaar de haven van Cayenne (Degrad des Cannes) op diepte heeft kunnen houden en nu komt Kourou er dus bij, zo laat Hugo van de Graaf, directeur van het baggerbedrijf, vandaag, donderdag 31 december 2015, de redactie van De Surinaamse Krant weten.

Maar, waarom hebben Iskes/De Boer niet gekozen voor Suriname en activiteiten in de in de regio zeer goed bekend staande haven van Paramaribo en een rivier, de Surinamerivier, die ook nog deels moet worden uitgebaggerd?

'Vanuit onze aanwezigheid in Cayenne hebben we al verschillende kleinere baggerprojecten in Suriname gedaan en zijn we ook regelmatig in gesprek geweest met verschillende instanties over het uitbaggeren van de Surinamerivier', aldus Van de Graaf.

'Tweemaal is er zelfs een tender geweest om de werkzaamheden uit te laten voeren waar ons bedrijf aan mee heeft gedaan. De eerste in 2008, die echter vanwege het vertrek van een grote financier, Billiton, indertijd is afgezegd. Wij hebben toen voorgesteld om een gereduceerdere verdieping te realiseren om het project alsnog betaalbaar te maken. Hiermee is de MAS (Maritieme Autoriteit Suriname) aan de slag gegaan en heeft in 2013 een nieuwe tender uitgeschreven op basis van die kleinere verdieping. Ons bedrijf heeft die tender toen ook gewonnen. Helaas vond het project echter weer geen doorgang, omdat er enkele – met name technische, niet eens zozeer financiële - problemen waren met de financiering.'

Van de Graaf zegt te hebben begrepen dat momenteel nog steeds, zij het op een wat laag pitje, gekeken wordt of het project alsnog gerealiseerd zou kunnen worden. 'Uiteraard hopen wij daar dan bij te kunnen zijn.'

Door de combinatie van bagger- en sleepwerk- zaamheden enerzijds en de combinatie van Cayene en Kourou anderzijds, krijgt, aldus Van de Graaf, de Joint Venture De Boer-Iskes straks een aanzienlijke vloot in de regio, bestaande uit twee grote sleepboten, twee baggerschepen, een  baggerponton (Foto: baggermolen Zeearend - Bron: baggerbedrijf De Boer) en drie meet/assistentievaartuigen, waarvan drie  volledig nieuwe innovatieve en zeer milieuvriendelijke ontwerpen zijn. 'Aardig detail, een voorontwerp is in het verleden zelfs gemaakt met het project Surinamerivier in gedachten en heet op tekening nog steeds 'Paramaribo'.'

Van de Graaf ziet in de nabije toekomst zeker mogelijkheden om in Suriname aan de slag te gaan. Voor hem en zijn bedrijf is het buurland van Frans Guyana niet vreemd.

'Niet alle schepen zijn continue nodig, maar hierdoor hebben we straks wel een overcapaciteit en kunnen we ook voor sleep- en of baggerprojecten elders, zoals in Suriname, een compleet en hopelijk financieel aantrekkelijk pakket aanbieden. Mogelijk brengt het contract in Cayenne dus in Suriname ook sleep- en/of baggerwerken weer iets dichterbij.'

'In het verleden zijn er door de MAS en andere instanties studies gedaan naar de haalbaarheid van het baggerproject en naar wat wij begrepen hebben, zou het project zichzelf moeten kunnen terugbetalen, zelfs in financieel wat mindere tijden. Indien er daarom een gedegen financiering/lening kan worden gevonden bij Surinaamse en/of buitenlandse banken hoeft de overheid hier nu zelf geen geld in te steken en zal het juist activiteit, werkgelegenheid en dus geld op moeten/kunnen leveren. Indien er daarom van alle kanten goede wil is en iemand neemt actief het voortouw, kan het dan ook ineens erg snel gaan. Kortom, aan ons zal het niet liggen, wij zijn er klaar voor en gaan liever vandaag dan morgen aan de slag in Suriname.'

Den Blauwvinger: Gaat het echt zo slecht in Suriname?

COLUMN: Er wordt wat afgeknald

28-12-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Suriname zou zijn gehuld in de dampende nevelen van een financieel-economisch precaire situatie. Mensen jammeren. Prijzen van bijvoorbeeld levensmiddelen en andere producten in supermarkten zijn fors gestegen, tarieven voor het gebruik van stroom en water zijn fors omhoog gegaan alsook de prijs voor een liter benzine aan de pomp - maar, je ziet niet minder verkeer op de weg.

Is het werkelijk allemaal zo erg?

De verkoop en het mogen afsteken van vuurwerk is vanaf zondag 27 december al toegestaan, tot en met 2 januari. En meteen is overal het geknal van vuurwerk te horen, ook in de volkswijken..... en zelfs om vier uur in de ochtend.

Gaat het echt zo slecht in het land? Nee toch?

Mensen jammeren en schreeuwen in dit land nu eenmaal te snel, zonder eerst even na te denken.... Mensen laten hun stem niet horen, op een handjevol zogenoemde, goed bedoelende, actievoerders na, die even een paar dagen via 'protestborden' hun stem hebben laten horen bij het Onafhankelijkheidsplein in het centrum van de stad, Paramaribo, tot deze 'activisten' inzagen, dat de autoriteiten terecht geen oog hadden voor hun kartonnen bordjes en ze eieren voor hun geld kozen en verdwenen om zich te gaan bezinnen op een nieuwe actievorm om 2016 goed te beginnen. Terecht, omdat met kort-door-de-bocht leuzen op krakkemikkige kartonnen protestbordjes nu eenmaal niets wordt bereikt en helemaal niet als die bordjes omhoog worden gehouden door niet meer dan een handjevol onwennige demonstranten die slechts kunnen vertellen, nauwelijks fatsoenlijk onderbouwd, dat zij een ander regeringsbeleid wensen.

Is het werkelijk allemaal zo erg? Neen, luisterend naar de oorverdovende stilte van een zogenaamde jammerende bevolking en het vele geknal van vuurwerk, al op 27 december.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

28 december 2015

Amsterdam-Paramaribo

Den Blauwvinger: Regering laat slecht functionerende districtscommissaris te Brokopondo in haar zetel zitten

COLUMN: Ongeschikte districtscommissaris toont arrogant gedrag en loopt achter feiten aan – Dood door schuld?

Laatste incident is aanvaring met de bewindsvrouwe van Justitie en Politie

25-12-2015 Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Het district Brokopondo zit sinds 9 december 2012 opgescheept met de eigengereide districtscommissaris Ivonne Pinas. Een vrouw die, zo blijkt in de praktijk, voor haar functie niet echt geschikt is. Van huis uit leerkracht, maar verruilde het onderwijs voor de politiek. Van 1996 tot 2000 was ze Assembleelid voor de Nationale Democratische Partij (NDP). Ze huppelt echter als districtscommissaris overal achteraan en lijkt niet daadkrachtig te willen optreden tegen een aantal problemen in haar district. Daarnaast lijkt ze niet de meest makkelijke in de omgang, heeft een arrogante attitude en denkt Jan en Alleman onder haar duim te kunnen houden. Ze schroomt ook niet om Assembleeleden en een minister tegen zich in het harnas te jagen. Al met al ongelooflijk dat ze nog steeds van de regering in haar zetel in het dorp Brokopondo mag blijven zitten.

Men was gewaarschuwd....

Let wel, al voor haar benoeming berichtte de Ware Tijd op 27 juli 2012, dat het onderzoek naar de achtergrond en competentie van kandidaat-districtscommissarissen beter moet. Daarbij moet de regering zich niet alleen verlaten op een justitieel antecedentenonderzoek, maar ook nagaan of betrokkene geen conflicterende belangen heeft in het bestuursgebied dat zal worden toegewezen. Zo werd destijds vernomen uit politieke kringen. Gesuggereerd werd bijvoorbeeld, dat de benoeming van ex-Assembleelid Ivonne Pinas als nieuwe districtscommissaris van Brokopondo geen juiste keuze was. Pinas zou zakelijke belangen hebben in het district en een conflict hebben met delen van de Brokopondo-gemeenschap. De regering had er beter aan gedaan haar in een ander district aan te stellen, zo schreef de Ware Tijd.

Met ongekende arrogantie een bewindsvrouwe durven uit te dagen.....

Deze week joeg ze minister Jennifer van Dijk-Silos van Justitie en Politie tegen zich in het harnas. Pinas sprak tegen, dat zij geweigerd heeft om mee te werken aan een onderzoek naar misbruik van kinderen in haar district en ze ontkende zelfs dat er sprake is misbruik van minderjarigen in haar district. Dat, van de weigering, had Van Dijk-Silos vrijdag 18 december medegedeeld in De Nationale Assemblee tijdens de begrotingsbehandeling. De districtscommissaris had vervolgens de brutaliteit de minister via de media uit te dagen om haar bewering te staven, omdat die niet op waarheid zou berusten. 'Waar ik weet van draag, is dat ik geweigerd heb de minister te ontvangen tijdens haar bezoek aan het district, vanwege het feit dat zij mij niet officieel op de hoogte heeft gesteld van haar komst. Ondanks dat heb ik haar niet belemmerd haar werkzaamheden te verrichten', aldus Pinas in een reactie in een van de lokale media. Overigens bevestigde het ABOP-Assembleelid Diana Pokie, afkomstig uit het Brokopondo-dorp Brownsweg, dat er wel degelijk sprake is van misbruik.

Pinas wil 't liefst met rust gelaten worden

– Pinas had overigens begin september 2013 een aanvaring met toenmalig BEP-Assembleelid Ronny Asabina, afkomstig uit het dorp Klaaskreek in Brokopondo. Hij constateerde zaken in zijn district die niet goed gingen. Het district was volgens hem te vaak negatief in het nieuws gekomen. Zo waren er, aldus Asabina, het incident te Nieuw Koffiekamp waarbij enkele boze porknokkers een auto van IAmGold/Rosebel vernielden, goudwinningsactiviteiten aan de voet van de hulpdammen, diverse berovingen in de goudwinningsgebieden en leefgemeenschappen met als dieptepunt de dood van een winkelier die bij een beroving levend werd verbrand. Asabina vond, dat het district in totaliteit een bijdrage moet leveren aan de ontwikkeling. Brokopondo is in zijn beleving niet alleen het district van energie, goud, hout en andere bouwmaterialen, maar herbergt ook een aantal bezienswaardige en sfeervolle plaatsen en toeristische oorden. ‘Ik denk hierbij aan het Stuwmeer, Tonka Eiland, Ston Eiland, Berg & Dal Eco Resort, Babunhol, Bena Strand en Ananiestrand. Zie daar het belang en de noodzaak voor garantie van veiligheid en een veiligheidsgevoel’, zei de BEP’er destijds.

Pinas voelde zich natuurlijk aangesproken en op haar lange tenen getrapt en reageerde met de opmerking, dat de partij van Asabina tien jaar lang de leiding had in het district Brokopondo. ‘Waarom is er toen niet gezorgd voor de ontwikkeling? Nu moet Asabina niet komen om politiek te bedrijven. In acht maanden heb ik heel wat kunnen realiseren. Laat Asabina mij met rust laten.’

Een maand eerder, 1 augustus 2013, berichtte het Nederlands/Surinaamse maandelijkse magazine Parbode, dat Pinas met geld van de belastingbetaler 'een aardig optrekje had gebouwd' in Atjoni. Het zou een opzichtig pand zijn, aan de rand van het plaatsje. Opmerkelijk, vinden ook de bewoners van Atjoni zelf, want Pinas laat haar gezicht zelden in het dorp zien, Ze verwachten ook niet dat ze de woning ooit zal betrekken. Een lokale bootsman: 'Van het geld wat het heeft gekost, hadden ze beter een paar eenvoudige huizen kunnen bouwen voor de bevolking. Honderden mensen zijn hier nog op zoek naar een dak boven hun hoofd.' –

Dat gedrag – zoals tegen Asabina en tegen minister van Justitie en Politie Van Dijk-Silos – typeert de persoon Ivonne Pinas. Ze bijt van zich af als ze zich aangevallen voelt, maar wanneer er zaken zijn waarbij optreden van haar wordt verwacht geeft ze niet thuis en als ze wel thuis geeft is haar reactie veelal passief en ook nog eens te laat. Daar zijn voorbeelden genoeg van.

Verre van objectief en met arrogante vooringenomenheid omgaan met conflict

Zo zijn er geluiden uit Kwakoegron, dat ze ruim twee jaren een geschil heeft gehad met de bestuursopzichtster van het aan de Saramaccarivier gelegen Matawaidorp. De bestuursopzichtster was op 6 juli 2012 benoemd. In dat geschil koos Pinas ongegeneerd de zijde van een groep lokale bewoonsters van dat dorp – die de goed werkende bestuursopzichtster, die zich met hart en ziel voor het verpauperde spookdorp inzette, om het weer aantrekkelijk te maken – ook en niet in de laatste plaats voor toeristen - niet lustte en een mannelijke bestuursopzichter wilde – die door allerlei intimidatiepraktijken het werk van de bestuursopzichtster onmogelijk maakte en onlangs zelfs feitelijk de in het dorp geboren bestuursopzichtster en haar gezin uit het dorp heeft verdreven en haar inboedel uit de woning boven haar kantoor heeft verwijderd. Pinas stond en staat dat allemaal vanuit haar zetel in Brokopondo toe. Een districtscommissaris onwaardig.

Dezelfde groep heeft er ook voor gezorgd, dat de afgelopen twee tot drie jaren diverse leerkrachten en schoolhoofden het dorp en de enige school (EBG) gedwongen hebben moeten verlaten vanwege het intimiderende en bedreigende gedrag van de groep vrouwen. De groep bemoeide zich met het inhoudelijk onderwijsproces en liepen onaangekondigd de school binnen. De districtscommissaris gaf niet thuis en liet zich niet zien in het dorp.

Pinas heeft in haar 'regeerperiode' vooral achter de feiten aangelopen. Problemen met illegale goudzoekers in bijvoorbeeld het Brownsberg Natuurpark en in de zogenoemde Roma Pit in het concessiegebied van de Canadese goudmijnmultinational IAmGold, moederbedrijf van Rosebel Gold Mines NV, of de aanwezigheid van de drijvende goudfabrieken ofwel goudpontons (scalians) op het stuwmeer, werden door haar vanaf een afstand gadegeslagen. Nimmer nam Pinas zelf het initiatief om tot welke vorm van 'actie' dan ook over te gaan. Proactief handelen kent deze districtscommissaris niet. Ook Pinas is mede schuldig aan de vernietiging, door de activiteiten van de vele honderden illegale goudzoekers, van het Brownsberg Natuurpark en de daar aanwezige unieke biodiversiteit. Immers, een districtscommissaris heeft optredende, handelende bevoegdheden, maar Pinas kennelijk niet.

Dood door schuld?

Dat werd ook pijnlijk duidelijk bij de verdrinkingsdood van het 12-jarige meisje Desahira Banai zondag 30 augustus 2015 op het recreatieoord Ston Eiland in het stuwmeer. Op de dag van dit tragisch voorval bleek meteen, dat de eigenaar van het oord zich niet had gehouden aan de gestelde (veiligheids-)voorschriften. Het recreatieoord werd per direct gesloten. Het oord ging in de tweede week van september weer open. Het gebied waar mensen mogen zwemmen werd afgebakend met een net en er waren palen in het water geplaatst waarop de waterdiepte staat vermeld.

Als het kalf verdronken is dempt men de put.

Pinas trad pas op na de dood van dat jonge meisje. Zo stelde ze een team samen om controle uit te voeren in de diverse toeristische trekpleisters in haar werkgebied. Haar collega John de la Fuente van het district Para bezocht daarentegen, verstandiger uiteraard, voor de grote vakantieperiode recreatieoorden om te controleren of ze aan alle veiligheidsvoorschriften voldeden. Pinas had dat achterwege gelaten. Dat kon, ongestraft. Pinas controleerde te laat, veel te laat. Met in de wetenschap een dood, verdronken meisje. Is er wellicht sprake van dood door schuld? Had het preventief, voor de vakantie, controleren van recreatieoorden in Brokopondo de dood van het meisje voorkomen? Heeft iemand zich die vraag gesteld?

Het district heeft verder te kampen met drugsgebruik en ook met de nodige zelfmoorden onder jongeren. Voor zover bekend is hierop nimmer door Pinas actief actie ondernomen.

De regering moet de ogen gaan openen in de richting van het district Brokopondo, waar een nogal inactieve districtscommissaris ongestoord haar scepter al een paar jaren kan zwaaien. Ze laat zich graag zien bij allerlei officiële gebeurtenissen en andere plichtplegingen en komt dan stuntelig over en zeker niet als een districtscommissaris met gezag, zoals een haar collega's in Paramaribo, Jerry Miranda, een man die wel handelt, een man die wel optreedt en een man die wel proactief is. Maar, Pinas laat zich zelden zien in de dorpen. De dorpen moeten bij haar komen.

Toe aan vervanging

Laat iemand met echte bestuurlijke vaardigheden en capaciteiten Pinas spoedig vervangen. Iemand die goed weet om te gaan met intermenselijke contacten, iemand die niet blijft zitten, maar die proactief handelt en optreedt en oog heeft voor de lokale bewoners, iemand die in conflictsituaties niet vooringenomen en niet objectief handelt. Niet, omdat ze uit NDP-geledingen afkomstig is moet ze vast in het pluche van haar zetel blijven plakken. Neen, het moet gaan om bestuurlijke en communicatieve vaardigheden en juist die twee zaken zijn bij Ivonne Pinas zeer ver te zoeken zo niet onvindbaar.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

25 december 2015

Amsterdam-Paamaribo

Den Blauwvinger: Suriname ontbeert een krachtige huurdersvereniging

COLUMN: Verhuurders maken op grove asociale wijze misbruik van huurders en woningzoekenden

Huurprijzen worden gevraagd in extreem hoge buitenlandse valuta en dat wordt gedoogd 

Laat de twee consumentenorganisaties aanzet geven om te komen tot een huurdersvereniging

21-12-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Afgelopen week werd weer eens in De Nationale Assemblee gedebatteerd over de verhuur van woningen in Euro's in plaats van gewoon in Surinaamse dollars ofwel Srd's. Dat is bij wet verboden en alleen een bedrijf als de SLM (Surinaamse Luchtvaart Maatschappij) mag producten aanbieden in buitenlandse valuta.

In de hele discussie over woningverhuur in extreem hoge buitenlandse valuta mist het aspect van een huurdersvereniging. In Suriname bestaat geen enkele organisatie die zich inzet en hard maakt voor de rechteloze huurder. Consumentenorganisaties (Consumentenkring en Consumentenbond) lijken zich daar ook niet echt druk om te maken, zich voor in te zetten.
Waarom niet?
Waarom is men in Suriname zo passief en laat men alles maar gedwee over zich heen komen? Wanneer wordt die vuist eens op tafel geslagen?
Surinamers kunnen luid en grof praten. Schelden en met vuil smijten is aan de orde van de dag, maar opkomen voor hun persoonlijke belangen en rechten is er nauwelijks bij. Gedwee wordt alles maar, welhaast slaafs, geaccepteerd.

Een loopje genomen en gesold

Met huurders wordt in Suriname een loopje genomen, er wordt met ze gesold. Verhuurders maken misbruik van hun huurders door extreme hoge huren en borgsommen (soms twee tot drie maanden huur vooruitbetalen als borgsom is normaal) te vragen, een positieve uitzondering daargelaten.

Maar, feit is, er worden exorbitante huurprijzen voor woningen (waar soms van alles aan mankeert) gevraagd en niemand maakt zich druk. Ook Assembleeleden niet, want ja, je kunt wel iets roepen in een openbare vergadering van het parlement, maar bij roepen mag het niet blijven. Je hebt als politicus weer even je punt gemaakt, geschoord en wat publiciteit gehaald, maar uiteindelijk zijn de huurder en de woningzoekende daar niet mee gediend.

Paraplutarieven uit de koker van de NDP

Zo stelde de fractievoorzitter van de NDP (Nationale Democratische Partij), André Misiekaba, 17 december, tijdens de begrotingsbehandeling in De Nationale Assemblee (DNA) nog voor om zogenoemde paraplutarieven voor huurwoningen in te stellen. Hij zei, dat bij huurders het idee leeft dat de verhuurder de koers bepaalt en dat op die manier de huurder automatisch is overgeleverd aan de grillen van de woningeigenaren. De NDP'er wil dat tarieven per woonomgeving en op basis van de grootte van een woning, per vierkante meter, vastgesteld worden. Eerder had president Desi Bouterse bij het beantwoorden van vragen gezegd, dat de huurder absoluut niet verplicht is de huur in buitenlands geld te betalen. Bouterse zei ook, dat de verhuurder de huurprijs wel in een vreemde munt mag vragen, maar dat niet moet eisen. De verhuurder mag kiezen het bedrag in Surinaamse dollar te betalen tegen de officiële wisselkoers van de Centrale Bank van Suriname en niet tegen een zwarte markt- of cambiokoers. De president lijkt zijn 'eigen' wet- en regelgeving niet te kennen.

Misiekaba: 'Het is goed als gezegd wordt, dat niet in vreemde valuta betaald hoeft te worden, maar ik had graag gezien, dat ook het vragen ervan door de verhuurder wordt verboden.'

Gebreken en ongemakken, daar betaalt de huurder veelal duur voor

De politicus had een punt. Huurprijzen voor woningen in buitenlandse valuta zouden verboden moeten worden. Verhuurders maken er op een ongelooflijke misbruik van en van de heersende woningnood, waardoor soms woningzoekenden gedwongen worden om in te dure huurwoningen te gaan wonen. Negen van de tien huurwoningen worden aangeboden in euro's. Huurprijzen vanaf zo'n 400 euro per maand zijn normaal, maar omgerekend in Srd's (Srd 1.686 op 19 december) voor velen niet op te brengen. Vaak zijn het ook nog eens woningen met de nodige gebreken en ongemakken. Schrijnend.

De meeste verhuurders zijn niets meer en niets minder dan ordinaire geldwolven, die weten dat huurders nauwelijks tot geen rechten hebben, maar die wel de huur netjes op tijd moeten betalen, want anders worden ze zo door hun huurbaas op straat gezet, zonder pardon.

Het wordt tijd dat de regering hier eens serieus werk van gaat maken en verhuurders aanpakt die woningen verhuren in buitenlandse valuta. Verhuurders die de fout in gaan zijn eenvoudig en snel te traceren en dus aan te pakken. Maar, de wil om tegen ze op te treden lijkt niet aanwezig te zijn. Waarom huurders dwingen – terwijl de wet het niet toestaat – de huur te voldoen in euro's? We leven toch in Suriname? Het is te gek voor woorden. Overigens geldt dat ook voor andere sectoren, zoals de autohandel. De meeste auto's in Suriname worden door garages en anderen te koop aangeboden in Amerikaanse dollars. Ook dat wordt gedoogd.

Consumentenorganisaties zouden met initiatief voor huurdersvereniging moeten komen

Wat de woningverhuur betreft zou het aan te bevelen zijn om bijvoorbeeld vanuit de consumentenorganisaties – zij zijn het toch die de belangen van de consument moeten beschermen? – met een initiatief te komen voor het oprichten van een huurdersvereniging, waardoor de druk kan worden opgevoerd op de regering en op asociale verhuurders om onder andere definitief een einde te maken aan de praktijk van het vragen van euro's om de maandelijkse woninghuur te voldoen. We leven en wonen toch in Suriname en niet in Europa?
Maak een einde aan de huidige absurde situatie in de woningverhuursector. Consumentenkring en Consumentenbond Suriname neem het initiatief en werk in gezamenlijkheid aan de oprichting van een huurdersvereniging. Toon eens, dat jullie werkelijk opkomen voor de consument.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger,

21 december 2015

Amsterdam-Paramaribo

Den Blauwvinger: Veel vragen over zogenoemd 'doorlichten' Staatsmedia Suriname door Nico Haasbroek

COLUMN: Oud-hoofdredacteur NOS Journaal onder mistige omstandigheden naar Suriname gehaald en na tien dagen weer in stilte vertrokken

Doorlichting Staatsmedia, op verzoek van de Staat, al voor aanvang gedoemd te mislukken

04-12-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


De afgelopen dagen was de oud-hoofdredacteur van het NOS Journaal Nico Haasbroek in Suriname om de staatsmedia door te lichten en om personeel van die zenders te trainen. Zijn bezoek was controversieel en met de nodige onbeantwoorde vragen omringd. Immers, hij was – kennelijk door de staat zelf uitgenodigd, maar de staatszenders hadden totaal geen trek om aan de doorlichting, waarvan zij niet vooraf op de hoogte zouden zijn geweest, mee te werken. Ondertussen leverde het werkbezoek aan Suriname Haasbroek een aardig euro-centje op.

Veel vragen over mistig 'Haasbroek-project'

Maar, door wie was de oude rot in het journalistieke metier uitgenodigd, waarom was juist hij voor dit klusje benaderd, waarom moesten de staatsmedia tegen het licht worden gehouden en hoe dacht hij die staatsmedia objectief te kunnen doorlichten - in slechts tien (10!) dagen tijd (hoe kun je twee Surinaamse omroepen, twee radiozenders en de Voorlichtingsdienst van de Staat in zo'n korte tijd op een geloofwaardige wijze doorlichten?) - als zij nauwelijks bereid bleken te zijn om medewerking te verlenen?
Overigens is hij alweer terug in Nederland. Op zijn website staat donderdag 3 december te lezen 'Na een pauze van tien dagen in Suriname ben ik weer terug in Middelland.' (een wijk in Rotterdam) Tien dagen. Heeft hij in tien dagen tijd de staatsmedia weten door te lichten? Hoogst onwaarschijnlijk.

Het was de Ware Tijd die woensdag 18 november gewag maakte van de komst van Haasbroek . De krant wist te berichten, dat de door te lichten staatsmedia – STVS, ATV, SRS, Radio Boskopu en de Nationale Voorlichtingsdienst – jaarverslagen, personeelsbestanden, uitzendschema’s en overzichten van beschikbare technologie ter beschikking zouden moeten stellen aan Haasbroek.

'Maar, ik weet van niets', liet Clifton Limburg, lid van de Raad van Toezicht bij de STVS en SRS, meteen weten. Niemand was geïnformeerd, niemand wist iets.

Wat was de rol van Roy Raymond de Miranda?

Een en ander werd gecoördineerd door Roy Raymond de Miranda, in alle stilte adviseur geworden van vicepresident Ashwin Adhin, en de persoon die leiding geeft aan een commissie die het project Naschoolse Opvang aan het evalueren is. Waarom hij betrokken was bij het 'Haasbroek-project' en wie feitelijk – en waarom – de opdracht daartoe had verstrekt aan de Nederlander is volstrekt onduidelijk. De Miranda heeft geen media-achtergrond en wat weet hij van het onderwijs? Ook niet veel, toch? Hij staat bekend als iemand met een arrogante attitude en een, te, grote mond, die houdt van schelden en vuil smijten en een besmet verleden heeft binnen de NDP van president Bouterse (Clean Files Tribunal, voor wie het zich weet te herinneren.....).

In de periode 21 tot en met 28 november zou Haasbroek workshops en trainingen verzorgen voor het personeel van de betrokken media. Maar, het bleef na dat ene bericht in de Ware Tijd van 18 november stil rond Haasbroek, tot diezelfde krant op 28 november met een 'follow-up' kwam.

De voorgenomen doorlichting en reorganisatie van de staatsmedia leek op drijfzand te berusten. Dat schreef de Ware Tijd. Leidinggevenden leken niet van zins te zijn veel medewerkers vrij te maken voor de training van Haasbroek en ook bleek het een lastig te nemen hobbel te worden om de benodigde documenten voor de doorlichting in handen te krijgen vanuit de door te lichten media.

Duur prijskaartje

In het radioprogramma Bakana Tori van Clifton Limburg op de SRS, spuugde Eugene van der San, directeur van het Kabinet van de President, zijn gal over het project. Hij plaatste ook vraagtekens bij wat met de doorlichting werd beoogd. Maar, vooral het prijskaartje - de consultant Haasbroek vroeg maar liefst 300 euro per uur – wekte bij Van der San en Limburg verbazing. In Nederland zou Haasbroek, zo beweerde hij, 1.200 euro per uur verdienen aan soortgelijke projecten, maar in Suriname wilde hij het wel voor een habbekrats van 300 euro per uur doen. Maar, 300 euro is dus in Suriname geen habbekrats - maar daar stond de doorlichter niet bij stil -, dat is omgerekend in Surinaamse dollar rond een modaal inkomen.

Om het project uit te voeren was 120 uur uitgetrokken, wat dus neer zou komen op een bedrag van minstens 36.000 euro. Snel en eenvoudig verdiend in tien dagen tijd.

Haasbroek heeft overigens niet gereageerd op vragen van de redactie van De Surinaamse Krant over zijn werkzaamheden in Suriname en op de vraag door wie hij feitelijk voor deze klus was gevraagd. Zijn digitale agenda op zijn website vermeldt ook niet dat hij deze dagen voor werkzaamheden in Suriname verbleef en ook wordt met geen woord hierover op de website gerept, behalve dan die ene zin vandaag, na terugkeer in Nederland.

Als een dief in de nacht

Haasbroek lijkt als een dief in de nacht Suriname te hebben verlaten, met, mogelijk, een goed gevulde portemonnee.

Maar, waarom al dat stilzwijgen rond het 'Haasbroek-project?

Waarom niet even een persconferentie beleggen om tekst en uitleg te geven over de doorlichting?
Wie heeft opdracht gegeven voor het doorlichten en waarom, met welke reden, met welk doel?
Is er wel doorgelicht en zo ja, wat heeft dat opgeleverd, welke conclusie kan er worden getrokken en heeft Haasbroek aanbevelingen gedaan?

Veel vragen, (nog) onbeantwoord, over een mistig, schimmig doorlichtingsproject.

Pauze...
Of het doorlichten van de staatsmedia door Haasbroek zal leiden tot zicht- en hoorbare kwalitatieve en technische verbeteringen bij die media valt ernstig te betwijfelen. Daarvoor zijn tien dagen simpelweg te kort en daarom kan het hele 'Haasbroek-project' niet echt serieus worden genomen.

Haasbroek zit weer thuis met in z'n kontzak wellicht nog een goed gevulde portemonnee en als herinnering een leuk verblijf ofwel een plezierige vakantie in Suriname. Hij schrijft niet voor niets op zijn website dat het tien dagen 'pauze' waren in Suriname.....en dat, dat ene woordje 'pauze', zegt meteen voldoende over hoe Haasbroek het doorlichtingsproject is ingestapt, relaxed, niet echt serieus, gewoon even vakantie vieren en tussendoor wat euro's binnenslepen, dat is het werk van consultant Nico Haasbroek.
En of de Surinaamse burger ooit hoort wat hij in Suriname precies heeft uitgespookt valt ook ernstig te betwijfelen.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

04 december 2015

Amsterdam-Paramaribo

Den Blauwvinger: De vergeten Surinaamse ramp – Uniek Brownsberg Natuurpark dreigt verloren te gaan

COLUMN: Natuurbeschermingsorganisaties, autoriteiten en een milieuactivist ontlopen hun verantwoordelijkheid

Illegale goudzoekers mogen al jarenlang werken aan vernietiging Brownsberg – Het failliet van de natuurbeschermingsorganisaties

27-11-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Je kunt dan wel als Wereldnatuurfonds in Suriname nu en dan een fotorapportje en een inhoudelijk rapport met veel gevoel voor drama en publiciteit uitbrengen over de voor de biodiversiteit vernietigende werkzaamheden van vele honderden illegale goudzoekers, maar daarmee is het Brownsberg Natuurpark niet echt geholpen. Vele jaren hebben natuurbeschermingsorganisaties en een verdwaald vermeend milieuactivist – die ooit een aantal jaren heeft gewerkt bij de Stichting Natuurbehoud Suriname (Stinasu, 'beheerder' van Brownsberg) – toegekeken hoe zoetjesaan het natuurgebied werd en nog steeds wordt verwoest. Beetje bij beetje verdwijnt het van de aardbodem.

Het gaat om een vergeten Surinaamse ramp. Even kwam het natuurgebied weer in het nieuws, op 13 november, toen de Ware Tijd met het bericht kwam, dat nog steeds zo'n 1.500 illegale goudzoekers bezig zijn om het gebied nog meer te vernietigen. De krant schreef zelfs, dat de goudzoekers op weg zijn om het plateau te bereiken en een van de ministers, Steven Relyveld van Ruimtelijke ordening, Grond- en Bosbeheer, adviseerde om de Ireneval niet te bezoeken, omdat de grond niet meer stabiel is.

Krankzinnig plan Commissie Ordening Goudsector

Diezelfde minister is gelukkig ook geen voorstander van het al op zaterdag 8 september 2012 gepresenteerde krankzinnige plan van de presidentiële Commissie Ordening Goudsector om 1.200 hectare grond in de omgeving van het natuurgebied ter beschikking te stellen aan de illegale goudzoekers. De autoriteiten wilden dit gebied conform de wettelijke regelingen ter beschikking stellen van de dorpsgemeenschap in het gebied. ‘Maar, daar zijn er natuurlijk voorwaarden aan verbonden’, zo liet Gerold Dompig, het gezicht en spreekbuis van de commissie, via de media weten. De goudzoekers zouden zich moeten organiseren en zich houden aan een aantal criteria voor de bescherming van de natuur. Maar, het plan van de commissie leek eerder op het belonen van illegale porknokkers die een natuurpark hadden vernietigd, dan het beboeten of veroordelen van die goudzoekers voor hun gedrag. Anno november 2015 wachten de goudzoekers nog steeds op een nieuw werkgebied. Overigens zou in ruil voor dat stuk gebied het natuurpark uitgebreid worden met grond die grenst aan het park.

Die ene vermeende milieuactivist was overigens voorstander van het plan en werkte zelfs met de commissie mee door het plaatsen van 'OGS grensbordjes' in het natuurgebied (Ordening Goudsector Suriname). Trots werden hiervan foto's op een Facebookpagina geplaatst. Hij was het milieubeschermingsspoor volledig bijster en nog steeds.

Ook het WWF Guianas toonde zich destijds positief over dat plan. WWF-woordvoerster Karin Spong zei in mei 2014 deze aanpak als een duurzame en een realistische oplossing te zien. Vooral, zo zei ze, omdat die ruim 1.000 hectare toch al helemaal vernietigd was door goudzoekersactiviteiten. En het feit dat er in het zuiden van het park vierduizend hectare bij zou komen is ook positief, aldus Spong.

‘Dat stuk uit de officieel beschermde zone halen en een stuk in het zuiden toevoegen geeft het park de potentie zich weer in zijn oude glorie te herstellen. Het is een gebied met een ongelooflijke biodiversiteit waar bezoekers uit de hele wereld naar toe trekken om van te genieten’, zo liet Spong op 17 mei 2014 weten.

Geen echte actie, alleen mediaoptredens met kritische beschouwingen, rapportjes en foto's

Het is het typerende beeld de afgelopen jaren. Zogenoemde milieubeschermingsorganisaties en een verdwaalde milieuactivist, welke activist net zoveel weet over de natuur en de gang van zaken rond het Brownsberg Natuurpark als een doorsnee Surinamer, verschijnen in de media met hun kritische beschouwingen, rapportjes en foto's, maar daar blijft het bij, tot de dag van vandaag. Echte actie, die je zou verwachten van dergelijke organisaties en figuren, blijven echter achterwege.

Overigens geldt dat ook voor de overheid, de regeringen, de afgelopen jaren.

De mislukte 'Cean Sweep'

De regering Venetiaan voerde in het gebied in september 2007 een zogenoemde 'Clean Sweep' operatie uit. Toenmalig verantwoordelijk minister Michael Jong Tjien Fa van het ministerie van Ruimtelijke ordening, Grond- en Bosbeheer was al in juli 2007 over de misstanden in het natuurpark geïnformeerd. Volgens hem was de toestemming die aan inwoners van de gemeenschap Brownsweg was gegeven om op kleine schaal goud in het natuurreservaat te winnen, misbruikt voor meer grootschalige commerciële goudwinning.

Gedurende drie dagen werd het gebied uitgekamd door militairen, politie, bosopzichters van ’s Lands Bosbeheer en medewerkers van Stinasu. De aanwezige illegale goudzoekers werden gesommeerd het natuurpark onmiddellijk te verlaten. Enkele kampen van de goudzoekers werden vernield en er werd beslag gelegd op hun bezittingen. De autoriteiten hoopten hiermee te voorkomen dat de goudzoekers hun activiteiten toch weer zouden voortzetten.

Goudzoekers verwijderen is nu dweilen met kraan open

De acties van de regering Venetiaan om een einde te maken aan het mijnen van goud in het beschermde Brownsberg Natuurpark, bleken echter vruchteloos te zijn geweest. Eind 2010 waren gewoon weer goudzoekers aan het mijnen in het gebied. En dat is zo gebleven tot de dag van vandaag.

Het gebied is zo lek als een mandje. Constant zijn goudzoekers in het natuurgebied aan het werk. Nu en dan is een handjevol verwijderd, maar de volgende dag zijn ze weer terug. Het zijn ad hoc acties vanuit de overheid, maar zonder enig aangestuurd en gecoördineerd beleid. Zowel de regering als natuurbeschermingsorganisaties ondernemen nauwelijks actie om het gebied te beschermen. Men kijk naar en wacht op elkaar. Er is geen toezicht. De organisatie die feitelijk het gebied behoort te beschermen, de Stichting Natuurbehoud Suriname (Stinasu), heeft zelfs de aanwezigheid van illegale goudzoekers gedoogd en de directeur werd hiervoor zelfs door goudzoekers betaald. De grote organisatie Conservation International en haar Surinaamse tak zijn in geen velden of wegen te bekennen.

Noodkreet van Amerikaanse primatologe niet gehoord...

Op 28 december 2014 plaatste de Amerikaanse primatologe Marilyn Norconck, verbonden aan de Kent State Universiteit in Ohio, nog een noodkreet in Suriname media. 'In mijn werk als primatoloog heb ik zojuist een 3-weekse onderzoeksreis naar het Brownsberg Natuurpark afgerond. Ik kom al sinds 2003 naar deze magische plek, maar ik ben verontrust en ontmoedigd over de tol die de goudwinning van het park eist. Het begon als winning 'op kleine schaal', meestal door mannen uit Brownsweg, en de activiteiten waren tien jaar geleden nog relatief gering (maar wel al verstorend). Nu is de goudwinning hier diep geworteld. De berg wordt van drie of meer kanten belaagd en de onophoudelijke zoektocht naar goud heeft geresulteerd in de vernietiging van honderden hectaren bebost parkland', zo schreef zij.

'Sinds deze week banen mijnwerkers en zwaar materieel zich een weg stroomopwaarts door de bedding naar de iconische Ireneval. Dit is niet alleen een tragedie voor het land en de dieren die worden verwoest op het pad van bulldozers en graafmachines, maar het is ook een symbolische belediging aan het volk van Suriname. Ja, het zou jammer zijn om de Ireneval te verliezen. Eerdere inspanningen van verzet hebben er nooit toe geleid dat de mijnwerkers met hun machines de berg definitief verlieten. Tenzij er onmiddellijk iets gebeurt, gaat de Ireneval verloren. Dat zou op zich al tragisch genoeg zijn, maar er staat meer op het spel dan de waterval, want de Brownsberg vormt een hele gemeenschap van leven', aldus Norconk eind december 2014.

En ze schreef ook deze zeer kritische woorden: 'De Brownsberg is een van die plekken, bekend bij alle Surinamers, ongeacht of u er geweest bent of niet. Mogelijk hebt u zich niet gerealiseerd hoe bijzonder het is. Maar laat me u zeggen dat ik nog nooit een plek als deze heb gezien, en dat terwijl ik in diverse tropische bossen in Centraal- en Zuid-Amerika, in Afrika en Azië ben geweest. Van de omvang en de diversiteit van de bomen, de heldere kleuren en het uitstekende klimaat, de vele diersoorten die met slechts een beetje moeite te zien zijn, tot de zee van aaneengesloten boomkruinen helemaal tot aan het Brokopondomeer...de Brownsberg is het waard om gered te worden. En dit alles, een ongelofelijk geschenk, behoort toe aan de bevolking van Suriname, met de verantwoordelijkheid om deze te beschermen.'

Maar, haar woorden maakten geen indruk. Er werd door niemand op gereageerd. Ook op het recente artikel in de Ware Tijd is door niets en niemand gereageerd. Wie interesseert zich nog voor een uniek stuk biodiversiteit in de wereld? In Suriname werkelijk niemand. Immers, zou dat wel het geval zijn, dan zou er vandaag geen enkele goudzoeker meer te vinden zijn in het Brownsberg Natuurpark.

Een uniek stukje Suriname bloedt dood

Inmiddels is het november 2015 en iedereen die het zou moeten aangaan kijkt duimendraaiend naar elkaar en onderneemt geen enkele actie tegen de goudzoekers en voor de bescherming van het gebied. De toekomst van het natuurgebied ziet er somber uit. De wijze waarop de autoriteiten het Brownsberg Natuurpark en haar unieke biodiversiteit al jaren aan haar lot overlaten staat haaks op de wijze waarop het groene en waterrijke Suriname door diezelfde autoriteiten in de wereld wordt uitgedragen. En de vermeende (internationale) natuurbeschermingsorganisaties en die ene Brownsberg-activist? Die kijken vooral een andere richting uit, laten zich nu en dan horen en zien via de media ter eigen glorie en egostreling en nemen geen verantwoordelijkheid door zich in te spannen voor de daadwerkelijke bescherming van een in de wereld uniek stukje Suriname. Zij zouden zich diep moeten schamen. Een uniek stukje Suriname is aan het doodbloeden en geen enkele serieuze donor laat zich zien of horen.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

27 november 2015

Amterdam-Paramaribo

Den Blauwvinger: De Surinaamse luchtverkeersveiligheid kraakt

COLUMN: Is vliegverkeer boven Suriname veilig?

Radar en Instrument Landing System defect op 'Zanderij' en onbevoegde piloten op Zorg en Hoop

15-11-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Afgelopen week deden twee berichten in Surinaamse media de wenkbrauwen flink fronsen. Naar aanleiding van die berichten kwam meteen de vraag naar boven 'hoe veilig is het vliegverkeer boven Suriname' en 'hoe veilig is de passagier'?

Het Dagblad Suriname berichtte in haar editie van 9 november, dat het zogenoemde Instrument Landing System (ILS) op de nationale Johan Adolf Pengelluchthaven buiten werking is. En dat is niet de eerste keer. Begin dit jaar was het systeem ook al enige tijd buiten gebruik en dat was zelfs voor de Latijns-Amerikaanse en Caribische Luchttransportassociatie (ALTA) reden om begin februari publiekelijk haar bezorgdheid te uiten over het aanhoudende gebrek aan aandacht voor het onbruikbare ILS op de luchthaven.

ALTA ontving voor maart 2015 rapporten van luchtvaartmaatschappijen, waarin melding werd gemaakt van het geruime tijd niet of niet degelijk functioneren van het ILS van de luchthaven.

Het ILS-instrument is een radiostraalzender die de richting van naderende vliegtuigen bekendmaakt. Het systeem maakt veilig landen mogelijk, vooral wanneer het zicht minder wordt door regenachtig of mistig weer. Een volledig functioneel ILS is een belangrijke veiligheidsmaatregel voor alle luchtvaartmaatschappijen.

Eduardo Iglesias, directeur van de Alta, die meer dan 86% van het verkeer in de Latijns-Amerikaanse en Caribische regio vertegenwoordigt, verklaarde dat de situatie te Paramaribo verontrustend was.

Maar, dat is nog niet alles. De krant berichtte ook vernomen te hebben, dat de radar op de luchthaven defect is. Er zou een onderdeel moeten worden vervangen dat ongeveer 100.000 Amerikaanse dollar kost.

De radar is een belangrijk hulpmiddel in de luchtvaart. Het is een soort antenne met behulp waarvan een verkeersleider vliegtuigen op een beeldscherm kan zien. Hij weet dan waar het toestel is en op welke hoogte het vliegt. Om een taxiënd vliegtuig goed te kunnen volgen, wordt op de grond ook gebruik gemaakt van een grondradar.

In de praktijk blijkt, dat personeel dat belast is met onderhoud van apparatuur, waaronder de radar en het ILS, niet altijd even deskundig is, wat met zich meebrengt dat er steeds mensen uit het buitenland gehaald moeten worden om apparatuur te repareren, aldus het Dagblad Suriname van 9 november.

Je hoeft geen deskundige te zijn....
Je hoeft geen deskundige te zijn om in te kunnen schatten, dat het ontbreken van het ILS en de radar zorgt voor een onveilige situatie. Het bericht in het dagblad heeft echter niet geleid tot welke reactie dan ook. Ook politici doen er het zwijgen toe. Is er dan niets aan de hand? Of wordt de put pas gedempt als het kalf is verdronken, ofwel moet er eerst iets ernstigs gebeuren alvorens eindelijk eens gezorgd gaat worden voor een deugdelijk werkend ILS en radar? Ben je als passagier nog wel veilig?

Piloten zonder papieren de lucht in
Een dag later berichtte overigens de Times of Suriname dat op de tweede grootste luchthaven van Suriname, vliegveld Zorg en Hoop in Paramaribo, illegaal vliegen haast tot de praktijk is verheven. Volgens deze krant worden vanuit Zorg en Hoop commerciële vluchten uitgevoerd door onbevoegde piloten, piloten die niet in het bezit blijken te zijn van de vereiste documenten. Sommigen vliegen met privémachines waar geen maatschappij achter staat. Ook zijn er vliegmaatschappijen die hun vliegtuigen over voor hen verboden gebieden laten vliegen, aldus e Times. Inmiddels zou zijn ingegrepen door de Luchtvaartdienst.

Het constant terugkerend luchtverkeersleiders probleem
Behalve voornoemde ernstige issues speelt ook nog het om de zoveel tijd terugkerende probleem van het tekort aan luchtverkeersleiders, die nu en dan uit onvrede het werk neerlegden en vervangen moesten worden door onder andere gepensioneerde oud-collega's, dat ook niet bevorderlijk is voor de luchtverkeersveiligheid.

Voorzitter Clyde Sabajo van de bond Suriname Air Traffic Controllers Association, SATCA, zei eind oktober 2014 nog, dat die problemen langzaam maar zeker worden opgelost. Maar, de Luchtvaartdienst had nog steeds een ernstig tekort aan luchtverkeersleiders. Er waren destijds ongeveer 80 luchtverkeersleiders nodig en er waren slechts rond de 20 aan het werk.

Het PolyTechnic College Suriname overhandigde op 23 juni van dit jaar certificaten aan 18 personen die succesvol de anderhalf jaar durende opleiding luchtverkeersleiders Basic Air Traffic Service (BATS) hadden afgerond. Certificaten! Geen diploma. Een tweede groep zou afgelopen oktober aan de opleiding beginnen.

Laat Suriname hopen, dat alle defecte apparatuur op de nationale luchthaven inmiddels is hersteld en dat alleen bevoegde piloten vanaf Zorg en Hoop het luchtruim kiezen en dat het weer even veilig is in het Surinaamse luchtruim....

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

15 november 2015

Amsterdam-Paramaribo

Conservation International Suriname: Natuurbeschermingsorganisatie of een commercieel bedrijf?

Directeur CI-S houdt zich liever bezig met export van water naar Barbados dan met natuurbescherming

14-11-2015  Door: Paul Kraaijer

Wie begrijpt onderstaand ingezonden stuk, dat zaterdag 14 november verscheen op de Surinaamse nieuwswebsite Starnieuws? Wat wil John Goedschalk, op persoonlijke titel, met dit stuk zeggen en/of bereiken? Ik heb in ieder geval geen flauw idee.

Is hij als directeur van de Surinaamse tak van Conservation International (CI-S) een echte natuurbeschermer of iemand die meer hecht aan de financieel economische waarde van natuur? Is hij niet de man die zo graag rivierwater, in zakken voortgesleept door een boot over de oceaan, wil exporteren naar onder andere het tropische eiland Barbados? Willen hij en CI-S op die manier de Surinaamse natuur beschermen? Hij zou een voorbeeld kunnen nemen aan iemand als CNN Hero Monique Pool die werkelijk de Surinaamse biodiversiteit beschermt.

Met dit ingezonden stuk, gericht aan academici (immers, wie weet waar al die afkortingen voor staan? Had Goedschalk niet even de moeite moeten en kunnen nemen om die afkortingen voluit te vermelden?) zoals blijkt uit zijn wollig taalgebruik, waar soms geen touw aan vast te knopen is?

Kortom, hou je bezig met het beschermen van de Surinaamse natuur! Denk eens aan het onder toeziend oog van de autoriteiten en vermeende natuurbeschermingsorganisaties door illegale goudzoekers deels vernietigde Brownsberg! Stop met het proberen academisch over te komen en probeer een echte natuurbeschermer te worden.

Oh ja, Goedschalk was ooit mede-oprichter in Nederland van de succesvolle T-shirt-winkel Freshcotton.com, volgde in de VS met een Surinaamse beurs een theateropleiding, studeerde bedrijfskunde en werd consultant bij Ernst & Young. (

http://www.waterkant.net/suriname/2006/10/26/john-goedschalk-talent-in-weekblad-elsevier/) En via het Kabinet van de President, waar hij enige tijd milieuadviseur was, zit hij nu in het pluche van CI-S en houdt zich vooral bezig met.....water.

Den Blauwvinger: Suriname kent donders goed de gevaren van kwik voor milieu en gezondheid

COLUMN: Goed bedoelde bewustwordingscampagnes zetten weinig zoden aan dijk

Overheid onderneemt al vele jaren geen enkele actie tegen kwikgebruik 

Men kijkt nog steeds vanuit Paramaribo toe hoe de biodiversiteit en inheemsen en marrons in binnenland door kwik worden aangetast

10-11-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Afgelopen week organiseerde de bewustwordingscampagne 'No Kwik' een speciale actieweek die zaterdag 7 november eindigde met een soort bewustwordingswandelloop in Paramaribo. Enkele duizenden mensen liepen mee, om toch vooral na afloop huiswaarts te kunnen keren met een gevoel van 'yeah, ik heb iets gedaan tegen kwikgebruik en ik voel me nu lekker' en ik heb er ook een mooi t-shirt aan overgehouden met het logo van de campagne erop. De 'No Kwik'-campagne heeft inmiddels via haar website zo'n 25.000 ondersteuners weten te vergaren. Allemaal mensen die ergens bij willen horen en door hun naam te verbinden aan de campagne, net als die sportieve wandelaars die bijna allemaal zichzelf in een No Kwik-shirt hadden gehesen, het gevoel willen hebben iets gedaan te hebben tegen het gebruik het kwik. Overigens geldt dat gevoel ook voor de (op dit moment) iets meer dan 19.400 zogenoemde 'likes' van de No Kwik Facebookpagina.

De zin en onzin van 'No Kwik'

Maar, heeft een campagne als 'No Kwik' wel zin? Denken de mensen erachter, waaronder Hennah Draaibaar van de Back Lot en het 10 Minuten Jeugdjournaal, werkelijk dat de regering, de vele goudzoekers in het binnenland en de goudbedrijfjes in onder andere Paramaribo, zich ook maar iets aantrekken van de ondeskundige ondersteuners en volgers van 'No Kwik'? Nee hoor, natuurlijk niet. Wat zou er nu in ene zijn veranderd, in de wetenschap dat in het verleden vanuit de overheid nooit welke actie dan ook tegen kwikgebruik is ondernomen, dat de goudzoeker geen enkele steun krijgt om over te kunnen stappen op milieuvriendelijke goudwinningsmethodes en dat de goudbedrijfjes nog steeds gewoon hun werkzaamheden in de stad kunnen uitoefenen waardoor kwikdampen boven de stad hangen?

Goudzoekers krijgen geen steun voor overstap op milieuvriendelijke winningsmethodes

Een aantal jaren geleden was er sprake van, dat een speciaal fonds zou worden opgericht. Een fonds waarop goudzoekers een beroep zouden kunnen doen voor financiële steun, waardoor zij in staat zouden worden gesteld om milieuvriendelijke goudwinningsapparatuur aan te kunnen schaffen. Dat fonds is er echter nooit gekomen.

De goudzoeker is niet dom.

De goudzoeker kent alle risico's van het werken met kwik.

De goudzoeker weet, dat hij daardoor schade toebrengt aan de biodiversiteit en aan de gezondheid van inheemsen en marrons in dorpjes in het achterland, die vaak afhankelijk zijn van door met kwik vervuild kreek- en rivierwater: ze baden in dat water, doen de was in dat water, gebruiken het water voor consumptie en eten de vis – met kwik – uit dat water.

Maar, de goudzoeker wordt nauwelijks gemotiveerd en gestimuleerd om te stoppen met kwik en om over te stappen op andere, milieuvriendelijke winningsmethodes van goud.

En de goudzoeker wil ook brood en wat beleg op de plank, dus hij blijft kwik gebruiken en dat is hem eigenlijk niet eens kwalijk te nemen....

Regering schuldig

De regering is schuldig aan en verantwoordelijk voor de door kwik veroorzaakte vernietiging van de biodiversiteit in het binnenland en voor de gezondheidsproblemen onder binnenlandbewoners. De regering kent de inhoud van de vele onderzoeksrapporten die de afgelopen jaren zijn verschenen over kwikvervuiling in het binnenland en over de aanwezigheid van te hoge concentraties kwik in de haren van bijvoorbeeld Wayana in het zuidoosten van het land en van Matawai in het dorp Kwakoegron aan de Saramaccarivier. Met de rapporten is niets gedaan. Een van de onderzoekers, de Amerikaan Daniel Peplow, mag Suriname zelfs niet meer in, zo bleek 10 april van dit jaar uit een artikel in de Amerikaanse krant Yakima Herald. De regering heeft de rapporten genegeerd.

De regering heeft het kwikprobleem nooit werkelijk serieus genomen. Immers, neem je dat probleem wel serieus, dan had je als overheid bijvoorbeeld allang het Nationaal Leger en het Korps Politie Suriname nu en dan onverwacht het binnenland ingestuurd om her en der op goudvelden kwik in beslag te nemen en goudzoekers te beboeten of voor een rechter te slepen. Maar, voor zover bekend moet de eerste hoeveelheid kwik in het binnenland nog in beslag worden genomen en is er ook nog nooit een goudzoeker beboet of veroordeeld voor het gebruik van kwik. In de stad wordt nog steeds nauwelijks gecontroleerd bij de goudbedrijfjes. Nu en dan wordt kwikuitstoot gemeten en vervolgens wordt er met de resultaten, de uitkomsten, weer niets gedaan. De bedrijfjes mogen gewoon in Paramaribo, in het centrum en tussen bewoning, operationeel blijven. De uitstoot van kwik gaat gewoon door, iedere dag. Er is nog steeds geen structureel beleid, maar een ad hoc beleid.

Bewustwordingscampagne prima, maar dan vooral gericht op producten waarin kwik is verwerkt

Suriname kent dus de gevaren van kwikgebruik en kwikuitstoot. Een bewustwordingscampagne lijkt dan ook niet echt nodig, of zij zou zich vooral en met name moeten richten op producten die bijna iedereen wel in huis heeft en waarbij men niet stilstaat bij de aanwezigheid erin van kwik, zoals in verlichtings tl-buizen en in batterijen.

Maar, als het gaat om het gebruik van kwik door goudzoekers en de daaraan verbonden risico's voor de biodiversiteit en binnenlandbewoners is iedere bewustwordingscampagne er eigenlijk een teveel en zonde van de tijd en energie erin gestoken.

Het is nu aan de overheid om in actie te komen. Het is 1 minuut voor 12.

Behoedt de bewoners en de biodiversiteit in het binnenland voor een nog grotere catastrofe. Of moet het kalf eerst verdrinken alvorens men de put dempt?

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

10-11-2015

Amsterdam-Paramaribo

Den Blauwvinger: Conservation International Suriname bijt zich zonder natuurbeschermende argumenten vast in export zoetwater

COLUMN: Haalbaarheidsstudie moet CI-S in haar natte droom ondersteunen

Al in 2012 kreeg Zwitsers/Nederlands 'bedrijf' concessie om rivierwater te exporteren uit Suriname 

Plannen echter omringd door mist, onduidelijkheden, schimmige cijfers en veel, veel vraagtekens

07-11-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Waarom stort de Surinaamse tak van de internationale natuurbeschermingsorganisatie Conservation International zich welhaast als een geobsedeerde bezetene op de export van zoetwater, oppervlaktewater, water uit in eerste instantie vooral de Coppenamerivier, water dat vanuit het schone diepe zuiden uiteindelijk vervuild de oceaan in stroomt? Hiermee wordt de natuur in Suriname toch echt niet beschermd, integendeel. 

Een organisatie als Conservation International Suriname (CI-S) zou beter tijd en energie kunnen steken in de bescherming van natuurgebieden en het tropisch regenwoud en de biodiversiteit in het land tegen met name de ongebreidelde – illegale – houtkap en kleinschalige en grootschalige goudwinningsactiviteiten (denk aan de te bouwen grote Surgold/Newmont goudmijn in het Meriangebied in het oosten van het land). Maar, waarom je als natuurbeschermingsorganisatie blindstaren op de export van water in samenwerking met een onduidelijk Zwitsers/Nederlands 'bedrijf' met de sprookjesachtige naam Amazone Resources? CI-S directeur John Goedschalk lijkt er in de media overigens moeite mee te hebben om goed uit te leggen waarom juist zijn organisatie zich zo bezighoudt met het issue export zoetwater. Wat is het belang van CI-S hierbij?

Hoe is beschermen van waterbronnen te rijmen met export van rivierwater?

Goedschalk (zie foto - Bron: eigen foto Red. De Surinaamse Krant) zei dinsdag 3 november bij de overhandiging van de uitkomsten van een haalbaarheidsstudie (kosten 100.000 Amerikaanse dollar volgens Goedschalk in de Ware Tijd van 30 maart van dit jaar) naar de economische potentie van de export van zoetwater, aan de minister van Natuurlijke Hulpbronnen, Regilio Dodson: 'We geloven in waterexport, omdat die sector alleen duurzaam zal zijn als we de waterbronnen beschermen. Bovendien kunnen we zo onze afhankelijkheid van sectoren, die zware druk leggen op de natuur, langzaamaan verkleinen.'

De reactie van Dodson: 'We gaan kijken naar de haalbaarheid voor het exporteren van water. Dat is de directe reden waarom dit project ondersteund wordt.' 

Maar, hoe is het beschermen van waterbronnen, in het diepe zuiden van het land, te rijmen met de export van rivierwater, dat haar oorsprong vindt in dat diepe zuiden? Hoe worden die bronnen beschermd? Het antwoord hierop is niet gegeven. Verder is het opmerkelijk, dat het rapport slechts in samenvatting is gepubliceerd op de website van CI-S (zie onderaan) en dat niemand openheid schijnt te willen geven over door wie de studie is uitgevoerd: door 'een onafhankelijk expert' is het antwoord. Geen enkele vermeend onderzoeker wordt bij naam genoemd of vermeld.

Overigens volgen er meer onderzoeken. De Nederlandse ambassade in Suriname heeft ruim 120.000 euro beschikbaar gesteld voor nader onderzoek naar de gevolgen van waterexport voor de natuur. Het Nederlandse kennisinstituut Deltares, gevestigd in Delft en Utrecht, voert dit onderzoek samen met de Surinaamse stichting Samarja uit. De natte droom van Goedschalk zal hij waarschijnlijk nog jaren blijven dromen.

Water in zakken over de oceaan slepen....

Volgende vraag, wat is feitelijk, in essentie, het plan? Men heeft voor ogen om door Amazone Resources – dat al in 2012 een concessie zou hebben gekregen van de Surinaamse overheid voor het aftappen van rivierwater – zoetwater af te laten tappen op een locatie, 30 kilometer van de monding van de Coppenamerivier. Vervolgens moet dat niet gezuiverde water in grote zakken over de oceaan worden getransporteerd naar de exportbestemming (en we dromen rustig verder), zoals het Caribisch eiland Barbados waar zoetwaterschaarste zou heersen. Amazone Resources zal volgens haar website minimaal 12 bn m3 aan zoetwater aftappen per jaar. Hiervoor zal het ‘royalties’ aan de staat betalen die de eerste 5 jaar 50% van de brutowinst en vanaf het 25ste jaar 80% van de brutowinst zullen uitmaken.

Veel cijfergegoochel maakt curieus waterexportplan nog schimmiger

Nog meer gegoochel met cijfers om 'de zin' van export van zoetwater te ondersteunen Met een afzet van water op onder andere Antigua, Haïti, Barbados, Bahama's en St Kitts & Nevis, welke tropische Caribische eilanden allemaal een tekort aan zoetwater zouden hebben, kan Suriname, volgens CI-S, rond de 4,5 miljard Amerikaanse dollar per jaar verdienen. Dit bedrag zou zelfs, als we de natuurbeschermingsorganisatie mogen geloven, vele malen hoger kunnen worden aangezien de 4,5 miljard dollar slechts van drie procent van het water dat nu wordt afgevoerd naar zee (151 miljard kubieke meter) berekend is. Elke Surinamer heeft de beschikking over 228.000 kubieke meter in tegenstelling tot iemand op bijvoorbeeld de Bahama’s die slechts over 57 kubieke meter beschikt. Gooi al die cijfers – waarvan de herkomst onduidelijk is – maar in mijn pet, zeggen we, de doorsnee lezers, dan.

Deskundige criticasters – zoals een CNN Hero en een hydroloog - niet op voorhand enthousiast over waterexportplannen

Hoe enthousiast Goedschalk ook moge praten en schrijven over zijn natte droom, er zijn ook deskundige criticasters die toch wel wat terughoudender zijn dan de CI-S-directeur en zij hebben, met hun achtergrond, iets meer recht van spreken dan iemand als de CI-S-directeur.

Zo zei de milieuactiviste en CNN Hero Monique Pool dinsdag 4 november in het Dagblad Suriname terecht: 'Zonder een gedegen milieustudie denk ik dat we er niet aan moeten beginnen. Het enige is natuurlijk dat de concessie al is afgegeven'. Alleen zo'n gedegen studie zou haar er misschien van kunnen overtuigen om er toch nog een voorstander van te worden. Pool meent voorts, dat het in een tijd van klimaatverandering geen verstandige stap is.

'De droge tijd houdt nu al veel langer aan. Er zou over een aantal jaren gemeten moeten worden hoeveel water we nu hebben en hoeveel water men zou kunnen onttrekken zonder dat dit ten koste van het milieu gaat.'

Er zou volgens haar minimaal vijf jaar lang onderzoek moeten worden gedaan naar de specifieke rivier, voordat men over kan gaan tot het weghalen van water uit het systeem.

Wie of wat is Amazone Resources....
Ook is Pool benieuwd naar wie er achter Amazone Resources zitten. Goedschalk heeft destijds de garantie gegeven, dat het bedrijf een gedegen achtergrond check zou moeten doorstaan alvorens besloten zou worden om wel of niet tot samenwerken over te gaan. 'Het hoofdkantoor van ons in Washington is nog bezig met een gedegen achtergrondonderzoek naar het bedrijf. Zolang dat niet is afgerond kan er geen sprake zijn van een formele samenwerking', aldus Goedschalk op 4 april van dit jaar in de Ware Tijd. Of dat onderzoek werkelijk heeft plaatsgevonden is niet bekend.

Volgens de website van Amazone Resources zijn ene Cor de Ruiter (honorair consul van Suriname in Nederland....(!)) en ene Floriska Hoogedoorn de personen achter dit 'bedrijf'. Maar, verdere informatie over genoemde personen ontbreekt op de website. Het 'bedrijf' is niet via een e-mailadres te bereiken. Hooge(n)doorn zou ook werken voor FC Corporate Services AG in het Zwitserse Zug zoals zou blijken uit deze internetlink.

Behalve Pool had de bekende hydroloog Sieuwnath Naipal zich al op 24 juli 2014 via de Ware Tijd negatief uitgelaten over exportplannen van zoetwater. Het rivierwater dat in zee terechtkomt heeft een natuurlijke functie. 'Het is onderdeel van het ecosysteem aan de kust. En daar mag je niet mee experimenteren', aldus Naipal. Er zou volgens hem tenminste behoorlijk wetenschappelijk onderzoek uitgevoerd moeten worden.

Gaan Conservation Internationa Suriname en Amazone Resources de kritieken van de echte deskundigen ter harte nemen of gewoon op arrogante wijze volledig negeren? Waarschijnlijk het laatste, omdat blindstaarders zelden oog of oor hebben voor de mening van anderen.

Zit Barbados werkelijk te wachten op zakken vol vervuild Surinaams rivierwater?

Het land waar CI-S zich vooral op richt als toekomstige exportbestemming is het tropisch eiland Barbados. Een van de twee personen achter Amazone Resources, Cor de Ruiter, zei hierover zaterdag 4 april van dit jaar in de Ware Tijd:

'We zijn in gesprek met Barbados, de overheid daar heeft interesse in het zoete water van Suriname. Onze planning is om eind 2015 de eerste 20.000 kubieke meter daar naar toe te transporteren.' (let wel, pas op, dit – de eerste geplande export naar Barbados eind 2015 – wordt zelfs vermeld in de afgelopen week uitgebrachte haalbaarheidsstudie – hoe betrouwbaar is die studie?)

De keuze viel op de Coppenamerivier, aldus De Ruiter, omdat volgens hem aan die rivier amper activiteiten plaatsvinden waardoor 'het zeker is dat de waterkwaliteit maximaal is'.

Het klinkt allemaal leuk hoor, maar toch blijven er veel onbeantwoorde vragen. De Ruiter zei dus begin april, dat eind dit jaar de eerste 20.000 m3 zoetwater naar Barbados wordt gesleept in waterzakken. Had die heer De Ruiter geen rekening gehouden met allerlei maanden durende onderzoeken naar de economische en milieu-haalbaarheid van het plan? Dacht de heer De Ruiter werkelijk gewoon wat zakken te kunnen vullen met water uit de Coppenamerivier en er dan gewoon mee weg te kunnen varen?
Heeft Barbados al concreet een verzoek ingediend voor de ontvangst van een bepaalde hoeveelheid Surinaams rivierwater? Vragen hierover aan de Waterautoriteit op dat eiland (Barbados Water Authority), het parlement en de premier, Freundel Jerome Stuart, blijven - vooralsnog - onbeantwoord. Een veeg teken.

CI-S gaat de mist in verblind door dollartekens

Wat is überhaupt de ervaring van Cor de Ruiter met dit soort projecten? Waarschijnlijk nul, zero. En hiermee gaat CI-S in zee, letterlijk en figuurlijk, of de mist in..... Laten we vooralsnog van het laatste uitgaan (de mist in), ook en vooral vanwege de natuurbeschermende rol van CI-S, die in dezen toch wel ver te zoeken is, ondanks alle interessante, maar zonder veel concrete inhoud, woorden van directeur Goedschalk, een directeur die dollartekens in de ogen schijnt te hebben in plaats van de bescherming van de Surinaamse biodiversiteit. Natuurlijk, CI-S komt niet voor niets met haar waterplan op de proppen, er zal zeker iets aan de bekende strijkstok blijven hangen.
Een andere gemotiveerde - dan slechts een financiële - reden om met een dergelijk plan tevoorschijn te komen is vooralsnog niet in de mist van mooie woorden en vele cijfers te vinden.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

07-11-2015

Amsterdam-Paramaribo

De samenvatting van de zogenaamde haalbaarheidsstudie uitgevoerd in opdracht van CI-S en Amazone Resources door een niet nader genoemde onafhankelijke expert en 3 november overhandigd aan minister Regilio Dodson van Natuurlijke Hulpbronnen:

Wie is hier, in Suriname, nog te vertrouwen?

Meelijwekkend figuur tracht je tevergeefs te breken

03-11-2015  COLUMN Door: Paul Kraaijer

Je wordt - in eerste instantie onbewust - benaderd voor een klus, maar in werkelijkheid word je op geniepige wijze voor allerlei karretjes gespannen en belandt in een wespennest waarin de een 'dit' zegt en een ander 'dat'.... Je wordt gebruikt en misbruikt en weer ben je erin getrapt. Iemand wil je willens en wetens 'breken'. Triest, die iemand zou eens in de spiegel moeten kijken en zelfmedelijden moeten krijgen door datgene wat hij ziet.

Een irritante achter je rug om intrigant, onruststoker, tracht je tevergeefs bij anderen zwart te maken, een opdracht te ontnemen. Een zielig figuur, vlotte babbel, maar dat is alles. Beweert Jan en Allemaal te kennen. Het is slechts lucht. Hij heeft geen inhoud. En dat, terwijl hij zelf beweerde je ook te willen gebruiken voor het schrijven van teksten voor een nieuw op te zetten website gericht op een bepaalde economisch belangrijke sector in het land.

Wie kun je nog geloven? Zijn er nog betrouwbare, geloofwaardige Surinamers in Suriname? Hij is iemand die bijvoorbeeld graag een website voor je creëert, via een door jou gekozen internet host, en eigent zich vervolgens de website toe, bij zijn eigen internet host. Vilein.

Je wordt wakker, op tijd, en hebt daar geen zin meer in, in dat gedoe, veel te vermoeiend, het kost je teveel tijd en energie die je nuttiger kunt besteden...... 

Je bent niet meer voor welk karretje dan ook te spannen, omdat je op je hoede bent geworden......

Je wilt op een eerlijke, oprechte en betrouwbare wijze werken met betrouwbare mensen en niet met leugenachtige figuren die zichzelf heel wat vinden, maar feitelijk niets zijn, slechts onruststokers die er een sadistisch plezier in schijnen te hebben om mensen te breken, kapot te maken.....

Die ene intrigant wordt gewist, geblokkeerd, en anderen....in een adem, in een 'pennenstreek' uit het geheugen in je hoofd en uit het geheugen in je computer. Die intrigant gaat zichzelf nog wel eens een keer tegenkomen en de klap zal hard zijn, dat is zeker.

Je gaat je verder eigen weg in Suriname. Je bent niet meer te benaderen door mensen voor welk klusje of klus dan ook en wie dat wel doet, daar prik je doorheen, op tijd.

Dat is het verstandigst, op voorhand terughoudend, argwanend en achterdochtig zijn, oppassen, dat is echt nodig in dit land, waar types wonen, die rijp zijn voor het Psychiatrisch Centrum Suriname, die je vanuit een trieste jaloezie en afgunst het licht in de ogen niet gunnen. Je wordt gehard en je leert, iedere dag.