Asociale Surinaamse automobilisten negeren zebrapad

Opinie/Column: Voetgangers in Suriname zijn hun leven niet zeker op ‘veilig’ zebrapad


Tijd voor een commissie Ordening Verkeersgedrag en Infrastructuur

22-02-2012 Door: Paul Kraaijer


Paramaribo – Het zebrapad is in Suriname geen garantie voor voetgangers om veilig en zonder kleerscheuren een weg over te kunnen steken. Asociale automobilisten negeren simpelweg het zebrapad. Vaak zijn zij selectief blind, kijken stuurs recht vooruit en zien niet de wandelaar staan die het zebrapad op wil lopen om de weg over te steken. Let wel, een zebrapad in Suriname is het bij wet vastgestelde ‘domeingebied’ van de voetganger.

Maar, die wandelaar kent het gedrag van het merendeel van de Surinaamse weggebruikers. Die wandelaar weet dat negen van de tien automobilisten niet voor hem zal stoppen. Die wandelaar is bekend met de asociale wijze waarop vele automobilisten – èn niet te vergeten buschauffeurs – zich in het verkeer gedragen. Die wandelaar zal niet zo ‘brutaal’ zijn om ook maar één voet op een zebrapad te plaatsen, wanneer een auto van links of van rechts nadert. Maar, die wandelaar staat wettelijk in zijn recht om die ene voet op het veilige zebrapad te plaatsen. Die wandelaar weet over het algemeen heel goed dat, zodra hij ook maar één voet op een zebrapad plaatst of zelfs maar aanstalten maakt om dat te doen, een naderende auto of bus moet stoppen.

Veel automobilisten willen zebrapad niet zien
Als voetganger moet je echter wèl brutaal zijn en in zekere zin durf en lef hebben om een zebrapad op te lopen, want het zou anders lang kunnen duren voordat een automobilist met fatsoen voor je wil stoppen.

Je komt aangelopen bij een drukke weg, zoals de Kwattaweg of Indira Gandhiweg in Paramaribo en wilt naar de overzijde. Gelukkig, er is een zebrapad met zowaar verkeerslichten erbij. Maar ja, dan moeten die verkeerslichten wel werken. Je kijkt naar rechts en ziet veel verkeer naderen. Er wordt hard gereden. Ook van de andere zijde nadert druk verkeer. Toch moet je naar de overkant. De stoute schoenen maar even snel aantrekken om voorzichtig één voet op het zebrapad te plaatsen. De ene na de andere automobilist raast echter gewoon voorbij. Inmiddels staat je tweede voet ook op het duidelijk zichtbare zebrapad en nog steeds raast het verkeer je bijna uit je schoenen. Diverse automobilisten kijken je zelfs verwijtend en doordringend aan, alsof jìj ze hindert. Je loopt inmiddels op het veilig gewaande zebrapad, maar een automobiliste heeft toch de asociale brutaliteit om gewoon door te rijden. Ze ziet je niet eens. Omdat jìj wel bij je volle verstand bent, houd je in om een fatale klap tegen die auto te voorkomen; je wilt immers met twee bruikbare benen aan de overzijde van de weg komen en niet met twee benen met rammelende botten erin. Van de andere zijde nadert een fatsoenlijke automobilist met gepaste snelheid en stopt netjes voor je, zoals het hoort, zoals het moet.

Rijbesluit 1972 legt spelregels vast
Moet, omdat het ook in Suriname bij wet is geregeld hoe je als voetganger een voetgangersoversteekplaats als een zebrapad moet ‘nemen’ en hoe je je als automobilist moet gedragen wanneer een zebrapad wordt genaderd. Het zogenoemde Rijbesluit 1972 (in 2005 gewijzigd bij Staatsbesluit) omschrijft een zebrapad alsvolgt:
‘Een voetgangersoversteekplaats bestaat uit een dwars over de rijbaan aangebrachte strook van tenminste 4 m breed, samengesteld uit witte en donkere strepen. Op voetgangersoversteekplaatsen wordt aan voetgangers door bestuurders een zekere bescherming geboden ( art. 52 b lid 1 ). (...) Uit de verplichting voor bestuurders om voetgangers op een voetgangersoversteekplaats voor te laten gaan, vloeit voort dat zij de naar omstandigheden geboden voorzichtigheid in acht moeten nemen. Zij dienen de voetgangersoversteekplaatsen voorzichtig te naderen. (...) Hetzelfde geldt als zij kennelijk op het punt staan te gaan oversteken, bijv. als zij op het trottoir bij een voetgangersoversteekplaats staan te wachten.’

Wanneer een automobilist niet stopt bij een zebrapad om iemand veilig de weg over te laten steken, riskeert hij een boete van honderdvijftig Surinaamse dollars. De woordvoerder van het Korps Politie Suriname, John Jones, liet op 10 februari 2012 tegenover de krant De West weten dat er ‘onmiddellijk wordt opgetreden’ als een automobilist op heterdaad wordt betrapt op het doorrijden over een zebrapad terwijl iemand aan het oversteken is. Jones: ‘Op het moment dat iemand vòòr een voetgangersoversteekplaats een poging doet om over te steken, dient de bestuurder gelijk te stoppen. Wanneer hij het zebrapad nadert, moet hij op een afstand al vaart verminderen.’

Zelden agent bij zebrapad
Het zijn goedbedoelde woorden van de vertegenwoordiger van de Surinaamse politie. Maar, dat zijn het, woorden. De praktijk leert echter dat je zelden tot nooit een agent bij een zebrapad ziet staan. Mocht hij er wel staan, dan is de vraag hoe hij denkt op te kunnen treden tegen een asociale voorbij razende automobilist die geen oog had voor die ene aarzelende voetganger die het zebra nauwelijks op durfde te lopen.

Het Surinaamse verkeer is een waar risicogebied. Het ontbreekt veel Surinamers helaas aan fatsoen en ook aan verkeersinzicht. Velen blijken maling te hebben aan verkeersregels en verkeerswetgeving. In Suriname krijg je geen voorrang, maar neem je voorrang. Brutalen en asocialen hebben de halve wereld. Staat er ergens een file dan zie je met regelmaat buschauffeurs fietspaden op racen, een ander woord is er niet voor. Bermen worden kapot gereden. Soms belandt een bus mèt passagiers in een berm, vanwege het roekeloze rijgedrag ven de chauffeur. Je vraagt je wel eens af hoe het mogelijk is dat dergelijke buschauffeurs hun rijbewijs hebben kunnen behalen. Zij nemen grote risico’s in het verkeer en ‘vergeten’ daarbij dat zij mensen vervoeren. Buspassagiers moeten zich veilig kunnen voelen wanneer zij van plaats A naar plaats B worden vervoerd. In Suriname is een ritje in een bus een klein avontuur.

Een auto kan dodelijk wapen worden....door onbezonnen en onverantwoordelijk gedrag chauffeur

Het aantal ongelukken in Suriname is te hoog, het aantal (dodelijke) verkeersslachtoffers in Suriname is te hoog. Maar, zolang mensen hun gedrag als chauffeur/coureur niet veranderen, zal er weinig in het verkeersbeeld veranderen. Sinds december 2010 wordt de kleinschalige goudsector geordend door een presidentiële commissie. Het zou goed zijn wanneer er een presidentiële commissie Ordening Verkeersgedrag en Infrastructuur ingesteld zou worden. Veel verkeersleed in het land is simpelweg te voorkomen, wanneer weggebruikers hun verstand gaan gebruiken en beginnen te begrijpen dat hun voertuig eens een dodelijk wapen kan worden door hun eigen onbezonnen en onverantwoordelijke gedrag.

Noot Kraaijer:

Het artikel is volledig gepubliceerd op 22 februari 2012 op de Surinaamse nieuwswebsite NoSpang en op 24 februari 2012 op de Surinaamse nieuwswebsite GFC Nieuws.
De directeur van Sky Radio & Televisie reageerde via email persoonlijk op 22 februari 2012:
'Beste heer Kraaijer,
Het is een juiste constatering.!!!
Het lijkt alsof het de verantwoordelijkheid van alleen de politie is om in de gesignaleerde trend een ommekeer te brengen.
Ik denk dat wij als gemeenschap stelling moet nemen tegen het verfoeilijk en a-sociaal gedrag van bepaalde weggebruikers.Dan kan er iets veranderen aan het rijgedrag en mentaliteit van deze lieden.
Met vr groet
A.Lall Mohamed'

Onzorgvuldige Surinaamse media....twee onvoldoendes op een dag

Bevolkingsgroep stigmatiseren en te snel nieuws willen brengen (scoren) brengt onzorgvuldigheid met zich mee…..

04-02-2012 door: Paul Kraaijer


De media heeft zich zich weer eens van een slechte zijde laten zien. De wijze waarop op zaterdag 4 februari door twee vertegenwoordigers van de Surinaamse nieuws is gebracht, wekte mijn verbazing.

Mijn eerste verbazing ontstond in alle vroegte bij het lezen van de krant De Ware Tijd. De krant bracht een artikel over de wateroverlast in Paramaribo-Noord. Inhoudelijk een prima artikel, maar het onderschrift bij een bij het artikel geplaatste foto fronste weer eens mijn journalistieke wenkbrauwen. Op de foto is een woning te zien die volledig door het water is ingesloten. Het onderschrift luidt: ‘Ook minderbedeelden worden geteisterd door wateroverlast in Paramaribo-Noord. Dit huis aan de Kleinestraat zit nu middenin een zwamp.’

De wateroverlast deze dagen in delen van Paramaribo treft iedereen, of je nu een Hindoestaan, Chinees, Javaan, goed gesitueerd, zwerver of huisdier bent. Waarom heeft iemand op de redactie van De Ware Tijd besloten om nadrukkelijk te vermelden dat ook ‘minderbedeelden worden geteisterd door wateroverlast’? Tja, iedereen zou zelf kunnen beoordelen wie in het huis op de foto zou kunnen wonen. Maar, het uiterlijk of de grootte van woning hoeft bij voorbaat niet te verraden hoe financieel daadkrachtig de bewoner(s) is (zijn).
Het deel van het onderschrift bij de foto waarin het woord ‘minderbedeelden’ wordt genoemd, is dan ook behoorlijk stigmatiserend en ook nog eens overbodig. Van enige objectiviteit bij de bedenker van het onderschrift is totaal geen sprake.

Na van deze verbazing te zijn bekomen, werd mijn aandacht gevestigd op een serie berichten op de nieuwswebsite Starnieuws over een ernstig ongeval te Uitkijk, dat al snel een zelfmoord en drievoudige moord bleek te zijn.

Het eerste bericht verscheen om twee uur in de ochtend met onder andere deze tekst: ‘(...) Omstanders vertellen aan Starnieuws dat de chauffeur van de auto eerst naar achteren reed. Ineens schoot de grijze Carina in volle vaart naar voren en belandde in de rivier. Het voertuig dreef een poosje op het water, maar verdween in de diepte. Het is nu vloed wat het zoeken bemoeilijkt. Er wordt gevreesd voor het leven van de inzittenden. (...)'
Op dat moment is totaal nog niets bekend over het aantal en de identiteit van de inzittenden.
De redactie van Starnieuws wil gewoon als eerste het nieuws brengen, terwijl er feitelijk nog te weinig te melden is.

Het tweede bericht verschijnt ’s morgens om kwart voor negen op Starnieuws. Daarin is onder andere het volgende te lezen: ‘(...) Gisteravond zijn twee vissers getuige geweest van dit ongeval. De vissers hebben tegenover de politie verklaard dat er twee personen, een man en een vrouw, in de auto zaten. Op een gegeven moment reed de man de auto ongeveer tien meters achteruit en reed daarna vooruit. Hij gaf veel gas en ging met knarsende banden de rivier in. De politiecommandant zegt dat dit, vermoedelijk, te maken heeft met zelfmoord en moord. Vermoed wordt dat de twee vermiste personen uit een ander district afkomstig zijn. (...) Aanvankelijk werd ook gedacht dat er kinderen in de auto zaten.’Starnieuws baseerde haar informatie kennelijk vooral op de verklaringen van twee getuigen, vissers. Die mannen hadden verklaard dat zich in de auto een man en een vrouw bevonden. Het artikel eindigt met de opmerking dat aanvankelijk gedacht werd dat er ook kinderen in de auto zaten.

Om acht minuten voor elf in de ochtend verschijnt een derde bericht op Starnieuws. Daarin staat onder andere: ‘(...) De auto, Toyota Carina, die in de Saramaccarivier verdween, had vier inzittenden erin. Het gaat om een vader met zijn drie kinderen. De moeder van die kinderen en echtgenote heeft aangifte van vermissing gedaan bij de politie te Nieuwe Grond. (..) Eerder op de dag was het gezin gaan uit eten. Er ontstond een heftige ruzie tussen man en vrouw. De man bedreigde de vrouw dat hij zichzelf samen met de kinderen van kant zou maken. Hij zette de vrouw uit de auto en reed met de kinderen weg. Toen de vrouw de man en de kinderen niet zag aankomen, besloot ze vanmorgen aangifte te doen. De personen en de auto worden nog steeds vermist. (...)’

Een uur na publicatie van dit bericht meldt Starnieuws dat de auto is gelokaliseerd en dat de politie een graafmachine heeft laten komen om de wagen uit de rivier te takelen. Het artikel eindigt alsvolgt: ‘(...) Het drama dat zich afspeelt op de plaats des onheils is enorm. "Waarom moest dit gebeuren, waarom moesten de onschuldige kinderen meegesleurd worden in de dood", vragen huilende familieleden zich af.’ Starnieuws houdt van drama en het benadrukken ervan.

Om vijf minuten voor half drie ‘smiddags bericht Starnieuws dat de poging om de auto uit de rivier te takelen is mislukt, omdat de kabel brak. ‘(...) Een diepe zucht ging door de menigte toen de kabel brak. In de auto worden de ontzielde lichamen verwacht van de slachtoffers. Het gaat om een meisje van anderhalf, twee jongens van 3 en 7 jaar. De vader die ze dood in joeg, is 29. (...)’

Starnieuws laat haar bezoekers om vier uur ’s middags weten dat de auto de rivier uit is getakeld: ‘Om half vier is het gelukt om het voertuig met de vier verongelukten uit de rivier te trekken. De tweede poging om de auto uit het water te halen, is gelukt. Het heeft ruim zestien uur geduurd om de wagen te lokaliseren en uit de Saramaccarivier te krijgen. Nadat de technische formaliteiten verricht zijn door de Forensische Opsporingsdienst, worden de ontzielde lichamen vervoerd naar het mortuarium. (...)’
Uit dit bericht zou de conclusie kunnen worden getrokken, dat de lichamen van de vader en de drie kinderen zich in de auto bevonden. Later zou blijken dat ook die informatie onjuist was.

Duidelijk is dat de redactie van Starnieuws liever het nieuws (te) snel brengt dan de informatie voor plaatsing te checken. Sky Radio had inmiddels gemeld dat één van de inzittenden, de zevenjarige zoon, zich niet in de auto bevond. Hij was vermoedelijk door de door de klap op het water kapotgeslagen voorruit van de auto eruit gekomen. Ook dit artikel wordt met de nodige overbodige dramatiek beëindigd: ‘(...) Hij reed volgens ooggetuigen bewust in volle vaart het water in. Het gegil van de kinderen blijft naklinken... (...)’

Om vijf uur ’s middags moet Starnieuws in een artikel erkennen dat de zevenjarige jongen zich toch niet in de auto bevond: ‘Het ontzielde lichaam van de oudste zoon van zeven jaar is uit de auto gedreven. In het voertuig dat uit de Saramaccarivier werd getrokken, zijn drie lichamen aangetroffen. (...)’

Het ongeluk blijkt het gevolg te zijn van een familiedrama. De 29-jarige bestuurder/vader was volgens Sky Radio al enkele malen met de politie in aanraking geweest wegens huiselijk geweld. Dat zou verklaren waarom agenten op de plaats van het ongeluk al snel verklaarden dat het vermoedelijk ging om moord of zelfmoord. Instanties wisten dus van de problemen in het gezin, maar enige begeleiding heeft de vader nimmer gekregen, aldus Sky radio.

Velen zullen zich nu achter de oren krabben.

Hopelijk ook de redactie van Starnieuws die zich zou moeten bezinnen over haar wijze van berichtgeving. Berichtgeving die slechts ten doel had en heeft om nieuws telkens als eerste te brengen en mogelijk om bezoekers van haar website telkenmale terug te laten keren. Die snelheid brengt echter onvermijdelijk onzorgvuldigheid en slordigheid met zich mee. Juist in dit soort zaken is zorgvuldigheid heel belangrijk. Het gaat om mensenlevens, het gaat om families en vrienden en bekenden van slachtoffers. Informatie is niet of nauwelijks gechecked door Starnieuws....
Op één dag twee onvoldoendes voor de media....