zondag 30 november 2014

Boris Dittrich (Human Rights Watch): 'Nare anti-homo zanger in Suriname'

Jeugdparlement neemt waarschijnlijk geen maatregelen tegen Babel 'Otjeman'

Radiozenders boycotten 'Bullet'

30-11-2014  Door: Paul Kraaijer/De Surinaamse Krant


Suriname is weer eens als anti-homoland op de kaart gezet. Deze keer geen homofoob parlementslid dat zich negatief, verwerpelijk en discriminerend uitlaat over homoseksuelen, maar een paar zichzelf noemende artiesten met een anti-homo lied met videoclip. Sinds 22 november 2014 is het nummer ‘Bullet’ van de vermeende artiesten HMG en King Koyeba op YouTube te zien en te horen. De titel en de inhoud roepen op tot het verbranden van- en afvuren van kogels op homoseksuele mannen. Homo-organisaties reageren geschokt. 

Boris Dittrich: 'Nare anti-homo zanger in Suriname'
Boris Dittrich van Human Rights Watch heeft inmiddels ook op 'Bullet' gereageerd. Hij liet gisteren het volgende via zijn Facebookpagina weten: 'Nare anti-homo zanger in Suriname. Goed dat de samenleving dit niet pikt.'  Het is goed dat de samenleving dit niet pikt, maar er blijken velen in Suriname te zijn die achter de inhoud van het lied staan en dat onverbloemd duidelijk maken op social media websites als Facebook, maar ook als reacties onder de videoclip op de bekende videowebsite YouTube.

Dittrich is sinds 2006 bij de internationale mensenrechtenorganisatie directeur pleitbezorging (Advocacy Director) Seksuele Minderheden. Van mei 1994 tot en met november 2006 was hij Tweede Kamerlid voor Democraten '66.
Begin volgend jaar komt hij met een delegatie naar Suriname. Directe aanleiding voor dit bezoek was de mishandeling van twee transgenders in september door een paar agenten van het politiebureau Keizerstraat in het centrum van Paramaribo. Waarschijnlijk zal Dittrich ook een gesprek hebben met het parlementslid Ronny Asabina van de politieke partij BEP (Broederschap en Eenheid in de Politiek) die zich met regelmaat heeft uitgesproken tegen homoseksuelen.Voor Dittrich en Human Rights Watch valt er nog het nodige werk te verzetten in Suriname.

LGBT Platform geschokt
Tieneke Sumter, voorzitter van het LGBT Platform in Suriname – de spreekbuis voor lesbiennes, homoseksuelen, biseksuelen en transeksuelen – heeft 27 november een brief aan de minister van Justitie en Politie en de president van Suriname gezonden. Daarin schrijft zij onder andere:

'Als netwerkorganisatie van personen uit de Surinaamse LGBT- gemeenschap, voelen wij ons persoonlijk bedreigd door de teksten in dit lied. Wij ervaren deze creatieve productie als een regelrechte aanval op de soevereiniteit van Suriname, onze menselijke waardigheid en de vreedzame co-existentie die onze natie grondwettelijk gehouden is na te streven. We willen erop wijzen dat een dergelijke muziekproductie onconstitutioneel, onwettig, mensonterend en inhumaan is.'


'Wij hopen dat u ogenblikkelijk, krachtig en publiekelijk dit lied verwerpt, met onder andere onze organisatie een samenwerking intensiveert ter zake de bestrijding van alle vormen van haat en discriminatie en alle mogelijkheden (inclusief wettelijke en gerechtelijke) bekijkt dat dit in de toekomst niet weer gebeurd.'

Woordvoerder Kenneth van Emden van de organisatie Suriname Suriname Men United (SMU) en lid van het LBGT Platform zei in een interview op Radio 10 geschokt te zijn door de tekst van het nummer. 'Het is verschrikkelijk om te horen dat Surinaamse artiesten, in dit geval Koyeba, dit soort lyrics gebruiken. Het brengt ons terug naar de actie die we hadden gevoerd tegen de Jamaicaanse artiesten die homofobische teksten in hun muziek gebruiken', aldus van Emden.

Homofobe Koyeba en Otjeman wringen zich tevergeefs in bochten om tekst lied recht te praten
King Koyeba liet de zender weten, dat hij pal achter zijn nummer staat en de taal die daarin wordt gebruikt. 'Ano wan bun sani. Kande a bun gi den sma ma gi mi a no kan', ('Het is niet iets goed. Misschien voor die mensen maar voor mij kan het niet.') aldus de artiest. Het woord 'Bullet' moet volgens hem gezien worden als sterke symbolische afwijzing van homoseksualiteit. 'Als sterke symbolische afwijzing van homoseksualiteit'.
King Koyeba weet het mooi te verwoorden en is van zijn muzikale troon gevallen. Maar, het is duidelijk dat hij tracht de harde inhoud van zijn lied wat te verzachten. Een 'bullet' ofwel een kogel kan natuurlijk op geen enkele wijze qua uitleg worden verzacht. Deze Koyeba is niets meer en niets minder dan een homofoob en zag in een lied en clip een goede mogelijkheid om zijn afkeer van homoseksuelen onomwonden te laten blijken.

Jeugdparlement lijkt geen maatregelen te nemen tegen Babel 'Otjeman'
Dat geldt overigens ook voor zijn collega homofoob en artiest 'Otjeman' van de Hakuna Matata Gang. Achter Otjeman schuilt het jeugdparlementslid Otnil Babel. Een lid dus van het Jeugdparlement, een lid dat jaarlijks braaf meeloopt in de anti-discriminatieloop in Paramaribo. Maar, hoe serieus en hoe gemeend moet die deelname nu worden uitgelegd? Immers, door zijn medewerking aan het lied 'Bullet' en de videoclip wordt duidelijk dat hij niets moet hebben van homoseksuelen en dus een bevolkingsgroep willens en wetens discrimineert. Eigenlijk zou deze jonge politicus per direct uit het Jeugdparlement moeten worden 'gewipt'.....
En ook Babel wringt zich tegenover media in bochten om maar afstand te nemen van de tekst van het lied. In de Ware Tijd van vrijdag 28 november beweerde hij zelfs het nergens in 'Bullet' te hebben over homoseksuelen. 'Ik heb het tegen jongens die zich gedragen als homo's om aan geld en het materiële te komen' is zijn ongeloofwaardige uitleg. Over de gebruikte harde bewoordingen in het lied zegt hij: 'We richten het op jongeren en voor hen om het te begrijpen, moet je ze naderen als een vader. Als je het op een zachte manier doet, begrijpen ze je niet.'

Hij beweert nu, zo zegt hij althans in de Ware Tijd, te beloven voortaan een voorbeeldige jeugdvertegenwoordiger te zijn en geen negatieve liederen meer te maken. Maar, inmiddels wordt hij geassocieerd met een anti-homo song.
Daarenboven heeft hij onlangs via zijn Facebookpagina laten weten wat hij vindt van 'Bullet' en homoseksuelen en die tekst laat niets aan de verbeelding over. De posting heeft hij inmiddels van zijn pagina verwijderd, maar hij circuleert nu op deze social mediawebsite.

Het Nationaal Jeugdparlement heeft vandaag via de Ware Tijd laten weten komende week een besluit te zullen nemen over eventuele stappen die ondernomen zullen worden tegen haar lid Otnil ‘Otjeman’ Babel. Maar, de reactie van de Jeugdparlementsvoorzitter Priya Sital wijst erop, dat er feitelijk geen stappen ondernomen gaan worden. Zij heeft inmiddels een gesprek gehad met Babel en daaruit zou blijken, dat het jeugdparlementslid zich officieel zal verontschuldigen. Sital neemt daar waarschijnlijk genoegen mee eraan voorbijgaand dat inmiddels wel duidelijk is geworden dat het Nationaal Jeugdparlement een homofoob in haar gelederen heeft.

Politie: 'Lied is naar homo's toe heel onvriendelijk en zelfs gewelddadig'
Een dag later reageert de woordvoerder van het Korps Politie Suriname, Humphrey Naarden, via de media dat het lied 'naar de homoseksuelen toe heel onvriendelijk en zelfs gewelddadig' is. Volgens de woordvoerder verkondigt het lied geweld en discriminatie naar homoseksuelen toe. Hij adviseert het LGBT Platform te onderzoeken, door advies in te winnen bij een advocaat, wat de mogelijkheden zijn om een klacht tegen de zogenoemde artiesten in te dienen.

Een aantal radiozenders heeft besloten het lief niet af te draaien. Radio 10-directeur Jerome Duttenhofer besloot geen liederen van Koyeba meer af te draaien, omdat dit station de mening van de artiest niet ondersteunt. Rapar heeft volgens omroeper Joachim Meyer nog niet besloten wat er gaat gebeuren. Wel staat vast dat 'Bullet' niet gedraaid wordt.

Bij SCCN radio is het lied niet in het bestand opgenomen. 'Het wakkert haat en discriminatie aan en dat is niet verantwoord', zegt radio coördinator Raheelle Bhaggan. Maar, er achteraan zegt hij ook niets tegen Koyeba te hebben, dus andere liedjes van deze artiest blijven wel te horen.

In reactie op het lied en de clip 'Bullet' is onderstaande video op YouTube verschenen:



Hiernaast een van de vele reacties op social media van personen die achter de inhoud van het lied staan (de achternaam van 'Nicole' is om privacyredenen verwijderd):

Noot:

Ongelooflijk dat er zoveel mensen zijn, die zonder blikken of blozen beweren, dat je alles mag zeggen onder de noemer vrijheid van meningsuiting. Komen die mensen van een andere planeet of is hun kennisniveau blijven steken op kleuterschoolniveau?

Vrijheid van meningsuiting mag nooit een vrijbrief zijn voor bijvoorbeeld racisme of discriminatie. Dat zijn immers strafbare feiten, ook hier, in Suriname. Kan me niet voorstellen dat je een bevolkingsgroep gaat bedreigen en discrimineren, omdat dat onder vrijheid van meningsuiting zou vallen....... Pffffff
Hebben mensen die dat beweren nu werkelijk geen verstand?

Er is afgelopen week duidelijk een koning, en overigens ook zijn onbezonnen vazal - lid van het Nationaal Jeugdparlement in Suriname -, van zijn muzikale troon gedonderd en hard ook, gelukkig. Zijn 'Bullet' heeft slechts aangetoond hoe bekrompen, conservatief, hij denkt en zingt. Zijn doelwit heeft zijn en haar stem de afgelopen dagen duidelijk laten horen, duidelijker dan de 'Bullet' van de koning zelf. En die stem, de stem van de homoseksueel, zal nog lang scherp en krachtig naklinken. En terecht. En laat de koning eens een lesje verdraagzaamheid en acceptatie gaan volgen bij het LGBT Platform. Hij zal met open armen worden ontvangen, toch? Zijn naam?

UPDATE:

Otjeman gelooft dat iedereen met een beperking is geboren


De Nederlandse radiozender FunX besteedt vandaag, zaterdag 6 december 2014, aandacht aan de commotie in Suriname over het nummer en de videoclip 'Bullet' van HMG en King Koyeba. HMG's nummer lijkt een anti-homolied, maar rapper Otnil Babel ontkent dat vandaag bij FunX. 

Volgens hem gaat Bullit niet over homo's, maar over Batty Boys. Dat is een rare uitspraak, aangezien batty boy een negatieve term voor homo's is, aldus FunX. 'We rappen nooit het woord homo', zei Otnil in een vraaggesprek met de zender. 'Met Batty Boys bedoelen we materialistische jongens die niet willen werken voor hun geld en niet naar school gaan. Zij gedragen zich als homo om aan geld te komen. Dat gedrag keuren we af.' Begrijp jij wat hij bedoelt?

Rapper Otnil zegt, dat HMG iedereen respecteert en dat ze dat ook aangeven in het lied. Volgens de rapper van de Hakuna Matata Gang is homoseksualiteit overigens ook geen taboe in Su. Hij gelooft dat iedereen met een beperking is geboren.

'Zo heb je ook mannen die meer vrouwelijke hormonen hebben, dan normaal. Als je als een echte man bent geworden, moet je je niet in het geheim gedragen als een homo en even later doen alsof je van de straat bent.'


Noot:
Het Nationaal Jeugdparlement zou er goed aan doen om het lid Babel uit het parlement te verwijderen. Deze jeugdparlementariër kan na al zijn gedane uitlatingen niet serieus genomen worden en in ieder geval heeft zijn geloofwaardigheid een deuk gekregen...... Deze jongen weet gewoon niet wat uitkraamt. Feitelijk is nu ook de geloofwaardigheid van het Jeugdparlement in het geding, immers nog steeds, en het is vandaag zaterdag 6 december 2014, heeft dit instituut nog geen formeel besluit genomen over de positie van Babel.

vrijdag 21 november 2014

Columniste de Ware Tijd schrijft 'sten gun' maar bedoelt 'stun gun'

Columniste de Ware Tijd schrijft 'sten gun' maar bedoelt 'stun gun'

21-11-2014 Door: Paul Kraaijer


Paramaribo – In de Ware Tijd vandaag, vrijdag 21 november 2014, een column van ene Joan Marquez met als titel 'Criminaliteit'  en zo luidt de eerste regel:

'Een Surinaamse winkelier en zijn zus zijn op schandalige wijze met een stengun bewerkt en berooft. (...)' 

1) Een stengun??? Een stengun is een Britse 9mm-pistoolmitrailleur die tijdens de Tweede Wereldoorlog en de Koreaanse Oorlog veel werd gebruikt door de strijdkrachten van het Verenigd Koninkrijk en het Britse Gemenebest.
Marquez bedoelt natuurlijk een 'stun gun' waarmee stroomstoten kunnen worden afgegeven om iemand uit te schakelen.

2) berooft??? Beroofd lijkt mij beter......

De rest van de column maar niet meer gelezen...... Bedroevend.

maandag 17 november 2014

De vallende ster van 'Starnieuws'

Hoogste tijd voor presidentiële Commissie Ordening Journaille Sector

17-11-2014  Door: Paul Kraaijer


Wanneer neemt Starnieuws een goede eindredacteur in dienst? Vanaf tien uur vanochtend, maandag 17 november 2014, staat dit artikel op de nieuwswebsite, vol taal- en journalistieke fouten. Starnieuws? Star? 


Wanneer komt er een presidentiële commissie Ordening Journaille Sector? Wanneer komt de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) in actie?

Starnieuws mag dan wel een bepaalde naam hebben opgebouwd, vooral vanwege te weinig echte concurrentie op het internet, maar inhoudelijk heeft ook deze nieuwswebsite weinig tot zelfs niets met kwalitatief goede journalistiek te maken. Het wordt tijd dat de bezoekers van die website dat gaan inzien en zich niet blind staren op slechts de naam of op de 'reputatie' in het kleine Surinaamse journalistieke wereldje van de eigenaresse van de website, Nita Ramcharan (Network Star Suriname). Immers, 'reputatie' is absoluut geen garantie voor kwaliteit.

Overigens, de voorzitter (Wilfred Leeuwin) en vicevoorzitter (Edward Troon) van de SVJ zijn beiden werkzaam als webredacteur en fotograaf bij Starnieuws..... Tja..... het journaille in Suriname is een soort familiair-ons-kent-ons-opstelschrijvers-clubje.

Surinaams journaille houdt van uitsmeren en -melken

Uit een evenement worden meerdere artikelen gezeefd

Zoveel mogelijk artikelen uit een activiteit om nieuwswebsite en krant nog iets te laten lijken

* Vriendjes als journalist met een parlementslid

17-11-2014 Door: Paul Kraaijer


Paramaribo – Waarom herhalen Surinaamse media ('journalisten' en webredacteuren van kranten, en nieuwswebsites) zo vaak feitelijk hetzelfde nieuws, maar krijgt dat nieuws een andere datum, een extra nieuw 'quootje' van iemand en een andere invalshoek, zonder dat er echt nieuw nieuws is? Goede journalistiek is en blijft nog steeds moeilijk te vinden in het land. Het blijft amateuristisch aanmodderen, baggeren, op een bedenkelijk bedroevend laag niveau.

Overigens heeft het Surinaams journaille er ook een handje van om een serie artikelen te schrijven over een evenement, zoals een structurenvergadering van een politieke partij. Het is niet ongebruikelijk dat het journaille drie, vier of vijf artikelen uit zo'n bijeenkomst weet te ventileren, terwijl volstaan had kunnen worden met simpelweg een artikel. Maar ja, het is wel een manier om je nieuwswebsite of krant nog iets te laten lijken.

Zo hield de Surinaamse Partij van de Arbeid (SPA) afgelopen weekeinde haar zogenoemde structurenvergadering. Die bijeenkomst werd door zowel de Ware Tijd als Starnieuws uitgemolken en uitgesmeerd over een reeks artikelen, zonder overigens dat in geen enkel artikel werd vermeld waar die bijeenkomst werd gehouden..... De 'w's' in de algemeen gebruikelijke journalistiek zijn een norm voor het journaille: wie, wat, waar, waarom. Maar, deze 'w's' zijn nauwelijks bekend onder het Surinaamse journaille.

De Ware Tijd haalde maar liefst vier artikelen uit de SPA-bijeenkomst:
Castelen: Bouterse zaait verdeeldheid binnen vakbeweging

Castelen: Bouterse ab’ krabita anu

SPA ontevreden over verdeling posities ressortraden

SPA wil optreden tegen misbruik politieke podia

Starnieuws:
Castelen: Samenwerken niet ten koste van elke prijs

Berenstein: Verhoging EBS-tarief bedrijven 'sluipmoordenaar'

Castelen adviseert Bouterse om met oppositie te praten

In het gewone journalistieke metier zou het gebruikelijk zijn om over een dergelijke politieke bijeenkomst een artikel te schrijven, om te volstaan met een artikel. Maar, in Suriname wordt zo'n bijeenkomst door zogenoemde journalisten en webredacteuren dus uitgesmeerd over een reeks van artikelen. Het is slechts een van de vele voorbeelden waaruit het failliet van de Surinaamse journalistiek blijkt.

Vriendjes met een parlementslid als journalist
Failliet? Eigenlijk is er in essentie in Suriname geen sprake van gedegen journalistiek. Dat werd toevalligerwijs vanochtend door de voorzitter van de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ), Wilfred Leeuwin, in het dagelijks leven webredacteur bij Starnieuws, feitelijk bevestigd.

Hij was te gast in het STVS-/SRS-programma 'Mmanten Taki', gepresenteerd door 'laten we lief zijn voor elkaar' Carlos Lindveld. Leeuwin was uitgenodigd om te praten over de vraag, met het oog op de verkiezingen op 25 mei 2015, of een journalist bevriend, op goede voet kan staan, met bijvoorbeeld een politicus. Het feit dat hierover überhaupt gesproken wordt en dat die vraag gesteld wordt in een journalistiek nieuwsprogramma toont het drama van het Surinaamse journaille aan. Leeuwin gaf aan zelf wel eens wat te drinken met een politicus en Lindveld erkende wel eens te voetballen met politici. Natuurlijk, dat moet kunnen.
Maar, is het niet Lindveld die met regelmaat een gast in 'zijn' programma welkom heet als een 'vriend' van hem? Dan ben je als journalist c.q. presentator niet journalistiek bezig en weet je werk en privé niet te scheiden en daar is die Lindveld een kei in.

Opstelschrijvers in vermeende journalistieke omgeving
Iedere echte journalist weet echter dat hij of zij in zijn of haar vak professionele afstand moet bewaren en naar waarheid moet verslaan, berichten, en bijvoorbeeld niet naar de mond moet schrijven van een bevriend parlementslid. Surinaamse 'journalisten' laten daarentegen vaak in hun artikelen een eigen, persoonlijke, mening over iets doorschemeren en dat werd vanochtend erkend door Leeuwin.

De persoonlijke, tussen de regels door te lezen, mening van een 'journalist' is echter verre van interessant voor de lezer. De lezer kan gaan twijfelen aan de betrouwbaarheid van de journalist en dus aan de inhoud van zijn of haar artikel. Dat toont het amateuristisch gehalte aan van het Surinaamse journaille. Het zijn opstelschrijvers op LBO-niveau in een vermeende journalistieke omgeving.......

zondag 16 november 2014

Conservation International Suriname zoekt dollars via lokale 'partnerships'

'Friends of Green Suriname' initiatief om dollars binnen te slepen

Plotseling blijken bedrijven betrokken te zijn bij bescherming van de Surinaamse biodiversiteit

Publicitaire positieve groene aandacht en tripjes naar binnenland lokkertjes voor bedrijven

16-11-2014    Door: © Paul Kraaijer/© De Surinaamse Krant


Paramaribo – De Surinaamse tak van de in het Amerikaanse Arlington, Virginia, gevestigde internationale natuurbeschermingsorganisatie Conservation International, is meer en meer gaan lijken, vooral qua uitstraling, public relations, taalgebruik en samenwerking met bedrijven, op haar grote broer in de VS. Dat werd benadrukt op 6 oktober van dit jaar, toen Conservation International Suriname (CI-S) haar nieuwe campagne Friends of Green Suriname (FOGS) startte.

Bij de publicitaire start van die campagne zei directeur John Goedschalk van CI-S: 'Tot nu toe hebben we hoofdzakelijk steun uit het buitenland aan moeten trekken om onze projecten te kunnen realiseren, maar ook in Suriname zien we steeds meer ondernemers die duurzaamheid als kernwaarde hebben en daar graag invulling aan willen geven.'

'Veel ondernemingen krijgen vragen over hun rol in de samenleving en hun verantwoordelijkheid voor mens en milieu. Toenemend consumentenbewustzijn, een groeiende behoefte aan duurzame producten en diensten, schaarste van energie en de gevolgen van klimaatverandering liggen hier onder andere aan ten grondslag. Via dit initiatief, kunnen ondernemers een concrete bijdrage leveren aan natuurbehoud in Suriname', sprak Goedschalk.

Conservation International is overigens vooral bekend geworden door haar zogenoemde wereldwijde veldonderzoeken. Zo werd in 2006 een onderzoek uitgevoerd op het Nassau Plateau, in het oosten van Suriname. Ruim een jaar later haalden de resultaten van dit veldonderzoek wereldwijd de nieuwspagina’s. Er werden vierentwintig nieuwe diersoorten ontdekt, waaronder de inmiddels beroemd geworden fluorescerende blauwe kikker (‘atelopus’). Vier jaren later, in 2010, werd een veldonderzoek verricht in een gebied in de omgeving van het Trio-dorp Kwamalasamutu in het diepe zuiden van Suriname. In januari 2012 werd bekend dat tijdens dat onderzoek zevenenveertig nieuwe diersoorten waren ontdekt en in totaal werden er bijna dertienhonderd soorten geregistreerd. Het zijn dit soort onderzoeken die Conservation International in zekere zin wereldfaam bezorgen en dus ook de Surinaamse afdeling.

Bedrijven aantrekken met gelikte promopraatjes en -video's
Goedschalk weet zijn verhaal goed verpakt, in wollige woorden en doorspekt met Engelse termen, aan de man te brengen. Hij praat niet als een echte milieuactivist, maar meer als een ambtenaar, een accountant, een directeur van een organisatie die veel geld kost. Het nieuwe initiatief lijkt niets meer en niets minder op een campagne, vergezeld van gelikte promovideo's, om gelden voor de organisatie binnen te slepen. Surinaamse en Amerikaanse dollars zijn zeer welkom en bedrijven trappen, al dan niet terecht, in de promopraatjes en -video's van Conservation International Suriname en FOGS. Diverse bedrijven zijn al in het dal van Friends of Green Suriname gesprongen. Zij worden via de website van de 'Friends' uitgenodigd om 5.000, 10.000, 25.000 of 50.000 Amerikaanse dollar te investeren in CI-S. 'YES, I’m excited about supporting Conservation International Suriname in keeping Suriname the greenest country on earth.', is te lezen op die website. Natuurlijk, in Amerikaanse dollars en natuurlijk in de Engelse taal. Het moet immers toch interessant en uitnodigend lijken.

John Goedschalk (Bron foto: Paul Kraaijer)
In een reactie laat Goedschalk vandaag weten: 'Het principe van fondsenwerven is natuurlijk niet nieuw en het is inderdaad zo dat er door Conservation International in de VS reeds lange tijd wordt samengewerkt met het bedrijfsleven. Wanneer CI in de VS fondsen werft, dan is het niet perse voor projecten in Suriname, maar worden de inkomsten verdeeld over alle CI-projecten wereldwijd. Het verschil dat nu met Friends of Green Suriname wordt gemaakt is, dat er in Suriname lokaal bij bedrijven fondsen worden geworven, en dat er een netwerk identiteit wordt geschapen, die lokaal aanspreekt en honderd procent lokaal gericht is. Kortom, we werven nu Surinaams geld voor het aanpakken van Surinaamse uitdagingen.'

Geen openheid over gedoneerde bedragen
Welk bedrijf, welke onderneming welk bedrag heeft overgemaakt wordt niet bekendgemaakt. Van echte openheid bij CI-S lijkt dan ook geen sprake. De namen van bedrijven en ondernemingen die onbekende bedragen hebben gedoneerd worden echter wel, met logo's, vermeld. Maar, dat zijn er nog bedroevend weinig en van grote bedrijven is überhaupt (nog) geen sprake. De Surinaamse Brouwerij (producent van het lokale bier Parbo) is tot vandaag de dag de grootste onderneming die zich Friends of Green Suriname mag noemen. Een bedrijf dat op zich al veel aandacht besteedt aan duurzaamheid bij de productie van hun bier. Bedrijven als de Fernandes Group, Staatsolie, Haukes en Telesur, die bekende lokale sponsoren zijn van allerlei activiteiten, laten het (vooralsnog) afweten.

De verklaring hiervoor van Goedschalk is: 'De kracht van een initiatief als deze zit hem perse niet in klinkende namen. Het gaat juist om gelijkdenkenden, mensen die gepassioneerd zijn over het onderwerp en zich verbonden voelen met de toekomst van Suriname. De combinatie van die energie en de projecten die uitgevoerd kunnen worden met de ondersteuning van vele kleintjes gaat evenveel impact kunnen hebben. Sinds onze lancering op 6 oktober zijn we wel in gesprek geraakt met enkele grote bedrijven. Ik ben ervan overtuigd dat meer bedrijven zich zullen aansluiten. Maar welke dat zullen zijn, en wanneer die partnerschap zal starten, zal moeten blijken.'

Vermelden hoogte donaties heeft 'geen meerwaarde'
Over het niet vermelden van de hoogte van de diverse donaties door bedrijven zegt John Goedschalk: 'Als hiervoor een meerwaarde zou bestaan, zou daar zeker naar gekeken kunnen worden. Op dit moment is het voor het initiatief niet van belang om een transactie tussen twee organisaties onderling, welke gebaseerd is op een gedeelde visie voor de toekomst van Suriname, te publiceren. We richten ons liever op het uitleggen van het initiatief en het doen slagen van de projecten die we kunnen uitvoeren met de bijdragen van onze Friends.' Openheid hierover hoeft dus niet verwacht te worden van de organisatie en dat maakt nieuwsgierig en tegelijkertijd gezond argwanend.

Overigens is CI-S ook sinds kort actief op Facebook waar zij haar best doet om donateurs te aan te trekken met mooie foto's en korte teksten als 'The Rainforest gives us fresh air, clean water & medicinal products. Help us to protect it.', gevolgd door een link naar de website van de 'Friends'.

Opmerkelijk is, dat het goudbedrijf NaNa Resources van Henk Naarendorp, ook directeur van de Surinaamse Kamer van Koophandel en Fabrieken, dat vele duizenden hectares in concessie heeft om goud te winnen, zich bij het initiatief leek te hebben aangesloten. Natuurlijk, NaNa Resources tracht als een van de weinige goudbedrijven in het binnenland op milieuvriendelijke wijze goud te winnen, zonder gebruik van kwik, maar dat neemt niet weg, dat grote stukken tropisch regenwoud door het bedrijf zijn en worden verwoest. Voor CI-S lijkt dat echter geen bezwaar om tot de 'Friends' toe te treden.

'Wij sluiten geen bedrijven uit, omdat ze in een bepaalde sector zitten'
Goedschalk: 'Het is belangrijk om te begrijpen, dat CI-Suriname, net als CI global met drie concepten werkt om landen te helpen om een gezonde duurzame samenleving te zijn. Namelijk:
1. Protection of critical natural capital
2. Improving governance of natural capital and protected areas
3. Promotion of sustainable production and consumption.
Het gaat hier dus om nummer 3.'

'Wat wij geloven bij CI is, dat om verandering teweeg te brengen in bedrijfsprocessen en productieprocessen, je dit het beste vanuit de boardroom kan doen, door in gesprek te gaan en te blijven met bedrijven wiens huidige processen schadelijk zijn voor de ecosystemen die beschermd dienen te worden en dan van binnenuit blijvende verandering teweeg brengen. Juist door met hen samen te werken, kunnen we hen ondersteunen met het beperken van de schade die zij aanbrengen. We werken hier dus volgens wat we noemen de 'mitigation hierarchy'. Ik denk dat het niet de bedoeling kan zijn van Friends of Green Suriname om bedrijven uit te sluiten, omdat ze in een bepaalde sector zitten. Uiteindelijk levert zo’n bedrijf ook zijn bijdrage aan de economie en vervult het een taak binnen de maatschappij, anders waren ze er niet geweest. Dit initiatief is er juist om samen te werken met die bedrijven die zich willen inzetten voor het behoud van Suriname als groenste land ter wereld. Als die bereidheid er is, en men ondersteunt onze programma’s, terwijl we ondertussen in gesprek blijven over wat bedrijven intern kunnen doen, dan denk ik dat we al aardig wat stappen vooruit maken, op een constructieve manier.'

Uiteindelijk geen 'fit' tussen NaNa Resourses en FOGS
Tot slot laat de directeur van CI-S weten, 'dat NaNa Resources NV uiteindelijk geen Friend of Green Suriname is geworden. Op enig moment is er besloten dat de fit toch niet helemaal aanwezig was.' In welke zin 'de fit' niet helemaal aanwezig was, houdt Goedschalk voor zich.

CI-S hanteert commerciële werkwijze CI in VS
CI-S lijkt wat de ingestoken commerciële weg betreft sterk op CI in de VS. Want CI werk al jaren samen met grote multinationale bedrijven als BP, Alcoa en het goudmijnbedrijf Newmont, dat op dit moment is gestart met de opzet van een grote goudmijn in het Meriangebied in het oosten van Suriname. Die nieuwe goudmijn staat haaks op bescherming van de Surinaamse natuur, de biodiversiteit. Niet echt bedrijven dus die het werkelijk serieus menen met natuurbescherming en de unieke biodiversiteit van Suriname die wereldwijd wordt geprezen. Maar, CI in de VS schroomt er ook niet voor om met wapenfabrikant Lockheed Martin in zee te gaan. Hoe groen denkt en is Conservation International?

Groen is ondergeschikt aan dollars
De Amerikaanse schrijfster en oud-medewerkster van Conservation International in Amerika Christine MacDonald publiceerde in 2008 het onthullende boek 'Green Inc.' over de dubieuze wijze waarop natuurbeschermingsorganisaties als Conservation International in zee gaan met grote (multinationale) bedrijven enkel en alleen met als doel geld binnen te slepen voor de eigen organisatie en de eigen salarissen. Zo schrijft ze dat in 2005 de toenmalig directeur van Conservation International Peter Seligmann 391.000 Amerikaanse dollar opstreek. Dat een bedrijf, met wie de organisatie een samenwerkingsverband sluit, niet werkelijk groen is, is op dat moment niet relevant.

En, dat lijkt nu ook aan de hand te zijn bij CI-S, in de vorm van Friends of Green Suriname.
Vanwege de instroom van dollars van ondersteunende bedrijven zal CI-S ook geen kritische echt groene noot kraken in de richting van die bedrijven. Goedschalk zal men ook nooit kunnen betrappen op al te kritische uitspraken in de richting van de regering en het door haar gevoerde beleid op het terrein van natuurbescherming en biodiversiteit in algemene zin. Voor hij overigens directeur werd van de Surinaamse tak van CI was Goedschalk werkzaam als directeur van het Klimaatbureau van het Kabinet van de President.

Christine MacDonald in een interview met de New York Times op 8 oktober 2008: 'Het is van belang om niet uit het oog te verliezen, dat vervuilers een lange traditie hebben van het de mond snoeren van hun critici. Dat is een grote zorg. Iedere keer wanneer een groot bedrijf een aanzienlijke donatie doet aan een natuurbeschermingsorganisatie, moeten we er alert op zijn dat het hier niet om omkoping gaat: dat het bedrijf geld doneert om met de ontvangende organisatie samen te werken en om haar doel te verzwakken.' Ook zei ze: 'De milieubeweging is big business geworden met aanzienlijke budgetten, hoge salarissen plus allerlei voordelen. Ethiek is nauwelijks meer aanwezig.'

CI-S durft geen vuist te maken. Het wachten is op toetreding tot de 'Friends' van bijvoorbeeld Surgold, de Surinaamse dochteronderneming van Newmont, dat dus CI al ondersteunt en nu werkt aan de opzet van een grootse goudmijn in het oosten van Suriname. Het moge duidelijk zijn, dat hoe milieuvriendelijk Surgold/Newmont ook beweert te zijn, er zeer veel unieke Surinaamse biodiversiteit vernietigd zal worden door beide bedrijven. Immers, het gaat niet alleen om de mijn, maar ook om de gehele infrastructuur er omheen.

Waarom melden bedrijven zich nu pas bij CI-S?
Maar, waarom melden bedrijven zich nu pas bij CI-S en niet eerder en uit zichzelf? Het laat overduidelijk zien, dat de directeuren van die bedrijven feitelijk nooit bewust bij de Surinaamse biodiversiteit en de bescherming ervan betrokken zijn geweest. Maar, mogelijk gelokt door de nodige publicitaire aandacht en het vooruitzicht op leuke tripjes naar het binnenland duiken ze nu plotseling op Friends of Green Suriname ofwel Conservation International Suriname.

Hierover zegt Goedschalk het volgende:
'Eerlijk gezegd is het mogelijk, dat een aantal van de aangesloten bedrijven wellicht mijn voorgangers ook al heeft gesproken. Dat is mij in ieder geval niet bekend. Met betrekking tot de vraag hoe serieus de bedrijven het menen met het milieu ,moet ik zeggen dat de financiële commitment die de bedrijven geven wel een duidelijk teken is. Zoals het gezegde luidt 'put your money where your mouth is' en dat doen deze bedrijven. Tot in hoeverre het niet eerder bezig zijn met bepaalde zaken is het natuurlijk wel zo, dat milieubescherming niet tot de core activiteiten van deze commerciële bedrijven behoort. Wel is het zo ,dat bijna elk van de bedrijven zich in hun eigen invloedssfeer hier wel reeds mee bezig houdt.'

Als voorbeeld komt Goedschalk met het bedrijf Oilmop Environmental Solutions, dat voorkomt dat olie in het milieu wordt gedumpt door deze te verwerken en te recyclen. 

'Als je wacht op anderen, gebeurt er meestal niets.'
-Dave van Aerde, directeur Oilmop Environmental Services -


'Hetzelfde kan ook gezegd worden over Suriname Cartridge Depot, wiens businessmodel ook over recycling gaat. Vervolgens is er de Surinaamse Brouwerij die als deel van het Heineken-concern zich ook beijvert voor het minimaliseren van hun footprint. Zij heeft onlangs een duurzaamheidsverslag uitgebracht waarin wordt beschreven hoe zij dat doet. Dus, bij een aantal van de bedrijven is sprake van een directe link.'

Goedschalk: 'Wat wel belangrijk is om te vermelden hierbij, is dat wat we aanbieden met Friends of Green Suriname, is dat deze bedrijven kunnen bijdragen aan milieu bescherming buiten hun eigen invloedssfeer. Het ligt niet voor de hand dat een bedrijf als bijvoorbeeld HEM Suriname vanuit haar kernactiviteiten vluchten naar Kwamalasamutu zal ondernemen om met de lokale bevolking te praten over milieubescherming. Door hun deelname aan FOGS kunnen ze nu indirect wel bijdragen aan de bescherming van de natuur in dat gebied.'

Volgens CI-Suriname worden bedrijven en ondernemingen die zich melden bij Friends of Green Suriname gescreend. Ze moeten een 'screening process' ondergaan. Maar, waarom en waaruit de screening bestaat vermeldt de groene organisatie niet. Komt een bedrijf door de screening, dan stelt CI-S ook iets tegenover een donatie. Zo mag een bedrijf gebruikmaken van het logo van Friends of Green Suriname, wordt het vermeldt op de website van Friends of Green Suriname en kan het worden uitgenodigd om deel te nemen aan een veldbezoek in het binnenland.

Over de screening zegt John Goedschalk: 'De screening heeft te maken met een stuk due diligence, dat we doen met betrekking tot de historie van de bedrijven op het gebied van gedocumenteerde milieurampen en incidenten, alsook interne richtlijnen inzake hoe er wordt omgegaan met het milieu.'

CI-S lijkt ook SCF te kopiëren
Overigens, lijkt Friends of Green Suriname de organisatie Suriname Conservation Foundation, SCF, in de wielen te rijden. Immers, deze milieuorganisatie werkt al een paar jaar samen met donerende bedrijven die een samenwerking zijn aangegaan om te vergroenen. De bedrijven ontwikkelen samen met SCF activiteiten ten behoud van het milieu en de natuur en aan een stuk bewustwording hierover in de gemeenschap. Inmiddels werken onder andere Telesur, hotel Torarica, NV Grassalco, Fernandes Concern Beheer, IamGold/Rosebel Gold Mines en Staatsolie samen met SCF.

Goedschalk is van mening dat hij met FOGS geen concurrentie vormt voor SCF. 'Als we over milieu en groen praten, worden verschillende onderwerpen al snel in dat zelfde hokje geplaatst. Ik ben van mening dat het SCF en FOGS zeer verschillende programma’s zijn, die zich focussen op andere issues. Het toe te juichen initiatief van SCF gaat over het vergroenen van de bedrijfsvoering van bedrijven. Dus hoe die bedrijven zelf binnen hun invloedssfeer zichzelf kunnen vergroenen om vervolgens deel uit te maken van de green economy zoals dat genoemd wordt. Waar wij met Friends of Green Suriname over praten is, om bedrijven de gelegenheid te geven om bij te dragen aan activiteiten die normaliter buiten hun invloedssfeer vallen. Natuurlijk ondersteunen we het verduurzamen van interne bedrijfsprocessen, maar wij focussen ons nu op het groter plaatje dat over Suriname als geheel gaat.'

Donateurs kunnen wel aandacht gebruiken, maar profiteert de Surinaamse biodiversiteit er ook van?Kijkend naar het lijstje huidige donateurs op de website van de 'Friends', dan kun je niet aan de indruk ontkomen, dat die wel wat publicitaire aandacht kunnen gebruiken. Maar, of de Surinaamse biodiversiteit daar zichtbaar voordeel van zal hebben op de korte termijn valt nog te bezien.

Goedschalk laat tot slot nog weten dat er is inmiddels een zoveelste, nieuwe, website, suriname.conservation.org is. Volgens hem gaat die veel gedetailleerder in 'op de projecten die wij hebben uitgevoerd, die we momenteel aan het uitvoeren zijn en wat we ook hopen te gaan doen in de toekomst. Hoe meer Friends zich uiteindelijk aansluiten hoe groter de scope van de projecten zal worden die we kunnen uitvoeren. Wat dat betreft hebben we een jaarplanning in gedachte, die uitgebreid kan worden als er meer draagvlak komt'.


Goedschalk zegt ook nog, dat zijn organisatie wel wat meer heeft gedaan en doet dan alleen betrokkenheid bij grote internationale veldonderzoeken:

* Het opzetten van eco-tourisme faciliteiten in Kwamalasumutu.
* Het in het verleden doen van bio-prospecting in het Boven Surinamegebied waarbij CI-Suriname jarenlang de grootste werkgever in het gebied was.
* Het upgraden van Ralleighvallen toerisme faciliteiten in het verleden. (reeds jaren overgedragen aan Stinasu op verzoek van de regering)
* Het opzetten van de Suriname Conservation Foundation en de eerste kapitalisatie daarvan realiseren.
* Het schrijven van een Green Tourism Improvement Plan en deze presenteren aan de overheid.
* Het uitvoeren van doorlopend onderzoek naar de gezondheid van het oerwoud van Suriname, dit bestaat uit onder andere jaarlijks verzamelen van klimatologische data, zoogdieren migratie informatie en soil en boomgroei data.
* Het helpen opstarten van het REDD+ readiness traject voor Suriname waaronder het inschrijven bij het Wereldbank REDD+ programma waar Suriname afgelopen jaar goedkeuring voor heeft gekregen, het versterken van de capaciteit van de Stichting voor Bosbeheer en Bostoezicht (SBB) om bosmonitoring te doen, het samen met CELOS, NARENA en andere instituten de koolstof inhoud vaststelling voor delen van het bos te doen, het produceren van een bosbedekkingskaart voor Suriname, het trainen van lokale partijen in land use planning technieken, het modelleren van toekomstige ontbossing in Suriname.

Momenteel werkt CI-S, aldus Goedschalk, aan onderstaande projecten: 

- Het verkrijgen van een beschermde status voor delen van Zuid Suriname, in samenwerking met de lokale inheemse bevolkingen.
- Het verkrijgen van een beschermde status voor de Coroniezwamp.
- Het versterken van SBB met GPS-equipment.
- Het versterken van de planning Afdeling van het ministerie van Openbare Werken met GPS- equipment.
- Het versterken van de afdeling Natuurbeheer door een conservation drones-programma samen met hun op te zetten, inclusief de aanschaf van de eerste apparaten zodat ze hun patrouilleringswerkzaamheden van de beschermde gebieden beter kunnen uitvoeren. - Het uitvoeren van een studie voor een nieuw toerisme model voor de Ralleighvallen die verkent hoe een Private Public Partnership model eruit zou kunnen zien, wat de voordelen hiervan zouden kunnen zijn etc.
- Het ondersteunen van de overheid bij het op duurzame wijze invullen van hun plannen om bulkzoetwaterexport in de praktijk te brengen. Hier werken we aan een beleidsdocument dat het raamwerk van duurzaamheid schetst en handvatten zal bieden aan de beleidsmakers over de type instituten die een rol zullen hebben in handhaving, toezicht etc… alsook het definiëren van de criteria van de benodigde milieu effecten analyse die exporteurs van bulkzoetwater zullen moeten uitvoeren.
- Het in samenwerking met de Commissie Ordening Goudsector werken aan de oprichting van een Mercury Free Partnership. Dit wordt een netwerk van samenwerkende organisaties die allen hun krachten willen geven om Suriname kwikvrij te maken in de toekomst. 

zaterdag 15 november 2014

'Laten we lief zijn voor elkaar'

Presentator en hoeder van de samenleving

15-11-2014   Door: Paul Kraaijer


Paramaribo - 'Laten we lief zijn voor elkaar.' Met die woorden eindigde presentator Carlos Lindveld gisterochtend, vrijdag 14 november, het STVS/SRS-programma 'Mmanten Taki'. Het dagelijkse ochtend actualiteitenprogramma op STVS-staatstelevisie dat gelijktijdig te besluisteren is via de staatsradiozender SRS.

Lindveld, ben je nu gewoon en alleen presentator of ook hoeder en psycholoog van de samenleving? 
Wanneer gaat dit programma eindelijk eens objectief en volwassen gepresenteerd worden?

Hoe onvolwassen is een presentator, die zijn programma afsluit met vaderlijke en belerende woorden voor de gehele Surinaamse samenleving? Ongelooflijk. Ongelooflijk, de wijze waarop het programma 'Mmanten Taki' wordt gepresenteerd.

Carlos Lindveld lijkt zichzelf op te werpen als een soort vader des vaderlands, als 's lands psycholoog.

Het wordt tijd dat deze uit de lucht gevallen presentator, want zo lijkt hij zich te gedragen, zich eens wat volwassener, afstandelijker en objectiever gaat gedragen en niet doet alsof hij een soort voorbeeldfiguur is, want dat is hij absoluut niet.

Zijn presentatie is te amateuristisch voor woorden. Het is kwelling om te zien en te horen. De man weet gewoon niet hoe je een nieuwsprogramma moet presenteren. Jij, de presentator, behoort niet in het middelpunt van de belangstelling te staan, dat zijn je gasten en de gepresenteerde nieuwsonderwerpen. Daaraan ben jij als presentator ondergeschikt. Jouw persoonlijke mening is ook ondergeschikt, neen, totaal niet interessant.

Als kijker ben je ook niet geïnteresseerd welke gast een goede vriend van je is, want ook daar heeft Lindveld een handje van: gasten aankondigen als goede vrienden. Wat ben je voor een presentator? Is 'Mmanten Taki' een ons-kent-ons onderonsje?

'Dienstbaar leiderschap' vult de portemonnee

Het zoveelste lesje zinloos 'dienstbaar leiderschap'

'Step Into Leadership' en 'Leading Through a Better Me'.... Geld verdienen aan inhoudsloos geklets

Een leider wordt als leider geboren, dienstbaar of niet......

15-11-2014 COLUMN Door: Paul Kraaijer


Paramaribo – De zoveelste conferentie 'dienstbaar leiderschap' in Suriname van een of ander clubje vindt op 28 en 29 november plaats in hotel Krasnapolsky in het centrum van Paramaribo. Dienstbaar leiderschap...... Dienstbaar en leidinggeven? Deze keer van het wazige clubje 'Step Into Leadership Conference'. Het klinkt bijna religieus, sektarisch ook.

Niet-leiders dragen 'dienstbaar leiderschap' uit....
Dienstbaar leiderschap' wordt omgeven door vooral veel workshops, conferenties, cursussen, documenten, boeken.... Kortom, dienstbaar leiderschap wordt vooral uitgedragen door niet-leiders die veel praten en schrijven en geld verdienen aan die vele workshops, conferenties en cursussen. Niet-leiders die simpelweg geld verdienen aan (dienstbaar) leiderschap. Ongeloofwaardiger dan dat kan haast niet, maar toch gebeurt het,in Suriname.

'Leading Throug a Better Me', aldus de organisatie........ Waarom gisteren tijdens een persconferentie uitgelegd krijgen van drie types van de organisatie – Ferranto Dongor, Ferry Hira en Vincent Kenswil – wat 'persoonlijke ontwikkeling is', terwijl zij zichzelf nog lijken te moeten ontwikkelen..... Dat blijkt ook uit de speciale Step Into Leadership Conference-website waar werkelijk niets wordt uitgelegd over de achtergronden van de conferentie, laat staan over dienstbaar leiderschap of over de kosten om deel te kunnen nemen aan de conferentie eind deze maand. Zouden de heren hun activiteiten werkelijk serieus nemen, dan zouden ze er goed aan doen om op hun website uit te leggen wat hun beweegredenen zijn en wat dienstbaar leiderschap inhoudt. Op dit moment is daar geen woord over te vinden op de website en dat maakt een 'organisatie' twijfelachtig. Uit het programma word je als bezoeker van de website ook niet veel wijs:


Speciale persconferentie zonder inhoud
'Een sterke leider is niet iemand die doet aan zelfverheerlijking, maar iemand die dienstbaar is aan zijn omgeving.' Woorden van de zogenoemde SILC-commissie de filosofie tijdens de persbijeenkomst. Commissieleden die zelf niet als leiders overkomen, integendeel. Commissieleden die niet begrijpen dat leiderschap veelal een aangeboren eigenschap is. Hoe kunnen zij over dienstbaar leiderschap spreken, terwijl er oneindig veel soorten van leiderschap in de wereld zijn? Dienstbaar leiderschap in een tweedaagse conferentie samenproppen is dan ook te onzinnig voor woorden en iemand met een dosis gezond (leiders)verstand zal dan ook niet kunnen begrijpen, dat er mensen zijn die in de mooie woorden trappen van types die hun geld verdienen om mensen onzin te verkopen. Maar ja, je bent opgevoed met het motto dat je alle geloven moet accepteren en waarderen......

Suriname is nog niet op het gewenste punt als het gaat om persoonlijk leiderschap. Met name de snelle technologische ontwikkeling vereist, dat er anders wordt omgegaan hiermee en andere vaardigheden daarvoor worden ontwikkeld, aldus spraken de heren achter de tafel.
'Deelnemers van de conferentie zullen op interactieve wijze vaardigheden worden bijgebracht van hoe zich dienstbaar kunnen opstellen als leiders. Ook zullen enkele bottlenecks, die na onderzoek zijn geïdentificeerd, besproken worden en methodes van hoe deze te bestrijden', schrijft de Ware Tijd vrijdag 14 november 2014.

Organisatoren conferentie beweren dat die niet is bedoeld om winst te maken........
Opmerkelijk is, dat, aldus de krant, de commissie zich haastte om te zeggen dat het geenszins bedoeld is om winst te maken. Maar, wat deelname aan de conferentie kost wordt dus nergens vermeld. Het zal ongetwijfeld een verhoudingsgewijs aanzienlijk, te hoog, bedrag zijn waarvan een flink deel in de zakken van de organisatoren zal verdwijnen.

En deze heren begrijpen wat 'dienstbaar leiderschap' is??
Dongor beweerde dat het doel van de conferentie de investering waard is en dat het geld wordt geïnvesteerd in verschillende activiteiten om de deelnemers verder te laten groeien.

 De SILC-commissie met Ferranto Dongor (links), Ferry Hira en Vincent Kenswil (rechts) donderdag 13 november tijdens de persbijeenkomst over de vierde SILC-conferentie. (Bron foto: Stefano Tull/de Ware Tijd)

Maar, wat voor activiteiten werd ook niet vermeld. Weer mooie woorden, deelnemers verder laten groeien. De heren Dongor, Hira en Kenswil zouden er goed aan doen om eerst zelf eens wat verder te groeien alvorens geld te gaan verdienen met het verkopen van wollige mooie en vooral letterlijk dure praatjes die werkelijks nergens toe leiden.

Laten we eerlijk zijn, wat hebben die cursusjes, workshopjes en zogenoemde conferenties tot vandaag de dag werkelijk Suriname opgeleverd? Is het aantal zogenaamde dienstbare leiders toegenomen? Zo ja, wie en waar zijn ze? Het zijn vooral veel mooie wollige woorden die je alleen maar geld kosten en die jezelf feitelijk niets zullen leren wat je zelf al niet wist. Hebben mensen nu niets beters te doen dan zich bezig te houden met dergelijke onzinnige bijeenkomsten, georganiseerd door mensen die voor zichzelf een bezigheid hebben verzonnen om de tijd te doden.....

Website net zo onduidelijk als 'dienstbaar leiderschap'
Op het internet is nauwelijks iets te vinden over 'dienstbaar leiderschap', daarentegen wel over 'dienend leiderschap', waarschijnlijk hetzelfde als het Surinaamse 'dienstbaar leiderschap' en zeker al net zo wazig.  Je wordt er geen wijs uit.

Dienstbaar leiderschap wordt feitelijk gevormd door een mistige wirwar, een kluwen, van welhaast dichterlijk opgestelde onbegrijpelijk gesproken of geschreven teksten. Het enige wat je eruit kunt leren is, dat je na een conferentie of cursus kunt zeggen, het was weggegooid geld en ik heb werkelijk niets geleerd. Overigens betekent dienstbaar niets minder en niets minder dan 'ondergeschikt nuttig' en leiderschap staat voor een proces, waarbij een individu een groep van individuen beïnvloedt om een bepaald doel te bereiken. Vaak is dit iemand die een leidinggevende positie heeft binnen de desbetreffende groep, maar dit is geen vereiste. Dit is voor een belangrijk deel een psychologisch proces, waarbij informatie door leiders en medewerkers wordt verwerkt.

Onderstaande tekst is te vinden op zo'n wazige website over dienstbaar leiderschap, te weten de site van 'Symbool Ontwikkelingsprocessen' in het Nederlandse Apeldoorn:

'Dienstbaar leiderschap is een stevige klus. Het impliceert immers de bereidheid het eigenbelang ondergeschikt te maken aan het collectieve. Ga er maar aan staan.
Het vraagt om balans tussen hart en hoofd en het synthetiseren van ideeën, plannen en voorstellen. De vrucht daarvan is niet slechts ten gunste van een enkeling. Géén vaal compromis om iedereen enigszins tevreden te houden, maar een dynamisch concept waarin alle inbreng een nieuwe samenhang en meerwaarde vindt. Ten bate van iedereen. Leiders die dit in huis hebben zijn dun gezaaid.
Daarom richten wij ons op de ontwikkeling van leidinggevenden met gedegen zelfkennis, toenemende compassie en invloed. Op begeleiders die de voorhoede zullen gaan vormen omdat ze samenwerking en welzijn van hun groep tot speerpunt maken en kunnen denken in samenhangen.'

'Dienstbaar' leiderschap houdt gewoon een paar mensen aan het werk
Dienstbaar leiderschap, niemand in de wereld en zeker niet in Paramaribo, heeft de deskundigheid en kennis in huis om dienstbaar leiderschap in begrijpelijke taal uit te leggen. Waarschijnlijk niet, omdat degenen die dienstbaar leiderschap trachten uit te dragen nauwelijks zelf begrijpen wat het betekent.

Volgens Dongor, Hira en Kenswil is Surinaams leiderschap gestoeld op dienstbaar leiderschap. 'Wij ontwikkelen onszelf en anderen om effectief en efficiënt positieve verbetering te realiseren voor onszelf, onze gezinnen en de totale samenleving. SILC is gegroeid van Surinaams leiderschap naar leiderschap voor iedereen. Suriname is immers een deel van de wereld, maar het is uiteindelijk de hele wereld waar leiderschap een cruciale rol in speelt.'

Een leider wordt als leider geboren, dienstbaar of niet, dat zal niemand een zorg zijn
'Dienstbaar leiderschap' in Suriname is niets meer en niets minder dan een bezigheid van een paar mensen met als doel ervoor te zorgen dat er een redelijke laag beleg op hun brood kan komen. Immers, niemand kan in helder Nederlands uitleggen wat 'dienstbaar leiderschap' werkelijk betekent. Er wordt maar iets gezegd, er wordt maar iets geroepen en niemand snapt er iets van.

Dienstbaar leiderschap kun je dan ook niet 'leren' in een tweedaagse conferentie. Een leider wordt als leider geboren en er zijn er velen, ook in Suriname, dienstbaar of niet. Je bent een leider of je bent het niet. Je kunt leidinggeven of je kunt het niet. Een wazige conferentie kan daarbij echt niet een handje helpen. Dat helpt alleen de portemonnee te vullen van de organisatie en de organisatoren.

woensdag 12 november 2014

Zomaar het relaas van een mislukte overval ergens in Paramaribo

Brutale jonge overvaller schrikt en neemt snel de benen

12-11-2014 Door: Paul Kraaijer


Paramaribo – Bijna dagelijks lees je in de lokale media artikelen over een, gewapende, overval door een of meerdere overvallers. Ergens in de stad, Paramaribo. Je leest dergelijke artikelen en gaat verder met het doorworstelen van andere berichten. Nu en dan leidt criminaliteit tot discussies in het parlement, De Nationale Assemblee. Dan weer neemt de criminaliteit toe, dan weer af. Het lijkt een ver van mijn bed show, die stijgende of afnemende criminaliteit. Dat zal echter iemand die is overvallen een zorg zijn. Die voelt die criminaliteit, die heeft ook de angst gevoeld en nog steeds of hij of zij nu gewond is geraakt of niet of hij of zij nu wel is bestolen of niet. Iemand heeft je overvallen, iemand is in je persoonlijke, directe, omgevingssfeer geweest en dat is beangstigend, bedreigend en onplezierig.

Het is een gewone, broeierige, woensdagavond (5 november), in een van de gezellige volksbuurten van Paramaribo. Acht uur. Jan gaat even liggen, hij trekt zich even terug, met een fan. Even iets verkoeling. De ogen vallen snel dicht. De warmte van de hele dag heeft toegeslagen. Dan wordt plotseling de rust verstoord door luid geschreeuw. Geschreeuw uit de zogenoemde voorzaal, de woonkamer. Langzaam wordt Jan wakker, langzaam beseft hij zich waar het geschreeuw vandaan komt. Hij staat snel op en wordt in de woonkamer geconfronteerd met zijn echtgenote, Joan. Dan volgt een woordenstroom. Het verhaal moet er uit. Wat haar is overkomen moet er uit.

Joan was rond half negen naar binnen gegaan. De voordeur bleef open, zoals gebruikelijk, om een frisse wind te kunnen voelen. Ze zat in een stoel, laptop op haar schoot, toen plotseling een knaap voor haar stond: een marron (boslandcreool) gekleed in een korte broek, Lois, een zakdoek voor het gelaat, ontbloot bovenlijf en in een van zijn handen een op een vuurwapen gelijkend voorwerp waarmee hij op Joan heeft gericht. Hij trachtte te vuren, maar kennelijk werkte het wapen niet. Joan was overigens meteen gaan staan en hield de laptop ter bescherming voor haar gezicht terwijl ze luid aan het schreeuwen was. De overvaller schrok waarschijnlijk door dat geschreeuw en verdween snel via een belendend, deels overwoekerd, perceel de donkere avond in. Geen buit. Joan droeg gelukkig ook geen gouden halsketting of ringen, gewilde objecten voor overvallers. Er viel voor de mislukte rover dan ook niets weg te rukken.

De buren waren ondertussen ook verschenen en waren geschrokken. Op het perceel bevinden zich vier woningen. Een van de bewoonsters zei nog, dat ze 's avonds wel eens jongens op het belendende perceel zag. Waarschijnlijk om te observeren. Ze had er verstandig aan gedaan om dergelijke informatie meteen met de buren te delen. Op dat belendende perceel staat een, onbewoond, bedrijfspand. Het perceel achter dat pand wordt niet/nauwelijks onderhouden.

Jan hoorde het verhaal van zijn partner een paar keren aan. Hij vroeg zich steeds maar af wat er zou zijn gebeurd als hij ook in de voorzaal was geweest toen die knaap binnen kwam.... Duidelijk was dat de knaap, hij zou niet ouder zijn geweest dan zo'n twintig jaar, precies wist waar hij moest zijn. Hij wist precies waar een prikkeldraadomheining op een stenen muur rond het perceel eindigde en waar een kleine opening was. Voor de overval heeft hij enige tijd op de grond gezeten achter de muur, op het terrein van het belendend perceel. Joan bleek immers voor ze naar binnen ging geritsel te hebben gehoord, maar dacht dat het ratten of andere dieren waren.

Jan adviseerde zijn vrouw om toch maar voor de zekerheid even de politie te bellen. Dat deed ze. Tot hun verrassing was de politie snel aanwezig. Twee agenten en een bewapende militair verschenen van de politiepost uit de buurt en hoorden het verhaal aan. Vervolgens arriveerde een tweede team van een ander politiebureau uit de stad om de formele aangifte op te nemen. De volgende morgen kwam ook nog even de buurtmanager, de wijkagent, langs. Kortom, Jan en Joan zijn dan ook zeer te spreken over de snelle aanwezigheid van de politie en de tijd die de agenten namen om het relaas van Joan aan te horen.

Inmiddels is de prikkeldraadomheining gerepareerd door de verhuurder. Binnenkort wordt een groot deel van het prikkeldraad op de muur vervangen door nieuw prikkeldraad, twee lagen. Een andere muur van het perceel, waar met regelmaat kinderen van buren op een ander belendend perceel (marrons) op lopen of er over heen klimmen om een bal of zo, zonder eerst te vragen, te halen, voorzien van op de muur vast te metselen glasscherven. Een redelijk effectief middel om te voorkomen dat mensen al te gemakkelijk op die muur kunnen komen. Sommigen denken nu eenmaal alles te mogen.

De voordeur blijft nu praktisch hele dagen dicht. Jan en Joan zijn toch voorzichtiger geworden. Ook houden ze het belendende perceel wat beter in de gaten. Zoals zaterdag. Ze waren even naar de dierentuin in Paramaribo geweest. Er even uit, tot adem en tot rust komen. Maar, bij thuiskomst ontdekte Jan twee knapen die gehurkt zaten naast het pand op het belendende perceel. Ze aten meloen. Toen een van de twee knapen Joan zag, dook hij dieper weg. Was hij bang door haar herkend te worden? Zou hij de mislukte overvaller zijn geweest? Jan had ze opgemerkt, omdat hij lang is en over de muur kan kijken. Wat deden die knapen daar? Ze hadden daar toch niets te zoeken? Jan en Joan zijn gewaarschuwd. Natuurlijk werd dit voorval meteen gedeeld met de politie en met de buurtmanager, zoals met ze was afgesproken.

Ondanks die paar seconden die woensdagavond heeft het de nodige impact gehad op het stel. Jan en Joan zijn oplettender geworden. Ze zien er ook op toe dat de poort van het perceel steeds gesloten is. Deze keer liep de ervaring van Joan met een jonge overvaller voor haar – en Jan – goed af. Een volgende keer moet gewoon voorkomen worden en zal worden voorkomen. De dader, die vermoedelijk in de buurt woont, is gewaarschuwd.
Het dagelijkse nieuws over overvallen zal nu ook wat anders door Jan en Joan worden gelezen......

vrijdag 7 november 2014

Nieuwe Wet Nationale Basiszorgverzekering lijkt groep ingezetenen te discrimineren

Wet toont inconsequente benadering begrip ingezetenen


07-11-2014  Door: © Paul Kraaijer (De Surinaamse Krant)


Paramaribo - De nieuwe Wet Nationale Basiszorgverzekering, op vrijdag 29 augustus 2014 met een nipte meerderheid van 26 stemmen door De Nationale Assemblee aangenomen en op 9 oktober van kracht gegaan, laat een inconsequente benadering van het begrip ingezetenen zien. De wet lijkt zelfs een grote groep ingezetenen te discrimineren en niemand maakt zich hier ogenschijnlijk druk over.

In de complete wettekst wordt als het gaat over de verzekerden gesproken over 'ingezetenen' en ook wordt gesteld – zo is te lezen op de speciaal door de overheid in het leven geroepen website aksimi.sr –: 'De wet is bedoeld om een basiszorgverzekering in te voeren voor alle ingezetenen dus ook voor buitenlanders die in Suriname wonen. Met deze verzekering heeft eenieder recht op de zorg die omschreven is in het pakket basiszorgvoorzieningen.'

Geen uitleg
De twee groepen 0-16 jarigen en 60+'ers zijn vrijgesteld van premiebetaling. En dan komt de aap uit de mouw voor buitenlandse ingezetenen in deze groepen: die zijn namelijk niet vrijgesteld van premiebetaling (respectievelijk Srd 55 en Srd 240 maandelijks), zonder dat ook maar ergens wordt uitgelegd waarom niet.

'Kinderen van 0 t/m 16 jaar en zestigplussers met de Surinaamse nationaliteit zijn vrijgesteld van het betalen van premie. Deze premie wordt door de overheid betaald.', aldus de wet.

Klip en klaar discriminatie
Hier lijkt overduidelijk sprake te zijn van discriminatie van een groep ingezetenen en zou de wet wat dat betreft tegen een juridisch licht moeten worden gehouden. Immers, ook de niet-Surinaamse ingezetenen boven de 60 jaar dragen hun steentjes bij aan de opbouw van het land. Het is dan ook volstrekt onduidelijk waarom zij niet vrijgesteld worden van premiebetaling.
Daarenboven staat deze bepaling (uitsluiting van premievrijstelling) haaks op de feitelijke wettekst die stelt dat de basiszorgverzekering geldt voor alle ingezetenen en buitenlanders.

Ook is het vreemd, dat niemand tekst en uitleg lijkt te kunnen geven over de vraag waarom buitenlandse ingezetenen in de groep 60+ gewoon de maandelijkse premie moeten voldoen voor de basiszorgverzekering en ingezeten met de Surinaamse nationaliteit niet. Er zijn ongetwijfeld vele niet-Surinaamse ingezeten die bijvoorbeeld langer in Suriname woonachtig zijn dan menig ingezetene met een Surinaams paspoort.

Aksimi.sr zwijgt
De overheidswebsite aksimi.sr geeft ook geen antwoord. Letterlijk niet. Op die website kunnen bezoekers alle vragen over de nieuwe zorgwetten van het Sociaal Zekerheidsstelsel stellen, dus ook over de Wet Nationale Basiszorgverzekering. Niet dus. Immers, wanneer je de vraag stelt waarom 60+ ingezetenen die niet de Surinaamse nationaliteit bezitten premie moeten betalen en ingezetenen met de Surinaamse nationaliteit niet, krijg je geen antwoord.

'Meneer Aksi Mi werkt al vele jaren bij de Surinaamse overheid en is goed geinformeerd over het nieuwe Sociaal Zekerheidsstelsel van en voor Suriname.'

Maar dit is wat je als antwoord krijgt:

'Uw bericht is ontvangen door E-Klantenservice van de Surinaamse overheid. U krijgt binnen 48 uur antwoord.'
Na 96 uren nog steeds geen reactie, nog steeds geen antwoord, ondanks een herhaald verzoek. Waarom niet? Waarschijnlijk niet, omdat de overheid liever niet erkent, dat zij een groep ingezetenen willens en wetens en zonder plausibele verklaring discrimineert en daardoor strafbaar is.

  En dan, na ruim 130 uren eindelijk donderdag 6 november 's avonds dit onbevredigende antwoord:

'Beste burger, alleen 60 met een Surinaamse nationaliteit krijgt vrijstelling'

Dus, zoals te verwachten, geen inhoudelijke reactie van Aksimi.sr ofwel van de regering.

Politiek en advocatuur ook niet happig om te reageren
Dezelfde vraag is door de redactie voorgelegd aan enkele Assembleeleden en juristen/advocaten. Geen enkele reactie, geen enkel antwoord. Ook na het versturen van een herinnering komt geen reactie. Mogelijk heeft de vraag ze verrast. Kennelijk heeft het feit, dat de overheid een groep ingezetenen in het kader van de Wet Nationale Basiszorgverzekering discrimineert duidelijk gemaakt, dat de inhoud van de wet door politici slecht wordt gelezen en of dat niemand zijn of haar vingers hieraan durft te branden.

Feiten
Feit is: buitenlandse ingezetenen die ouder zijn dan 60 jaar of tussen de 0 en 16 jaar jong zijn moeten gewoon maandelijks de premie van respectievelijk Srd 240 en Srd 55 betalen, terwijl ingezetenen met de Surinaamse nationaliteit die ouder zijn dan 60 jaar zijn vrijgesteld van premiebetaling.

Feit is: niemand kan uitleggen waarom buitenlandse ingezetenen die ouder zijn dan 60 jaar of zitten in de leeftijdscategorie van 0 tot en met 16 jaar niet zijn vrijgesteld van premiebetaling, zelfs de overheid niet. Op de website aksimi.sr is nergens een uitleg te vinden en ook niet in de wettekst zelf.

(Red. De Surinaamse Krant)