Armand Zunder laat Kwakoe links liggen - Reparatie Commissie plaatst krans bij monument Simón Bolívar

Strijder voor herstelbetalingen lijkt historisch besef en de weg kwijt te zijn

 Simón Bolívar staat ver van Surinaams slavernijverleden

Zunder lijkt boven alle kritieken te staan

30-06-2014 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – De eigenzinnige voorzitter van de zogenoemde Nationale Reparatie Commissie Suriname (NRCS), de econoom en pseudo historicus Armand Zunder, heeft afgelopen week velen tegen zich in het harnas gejaagd in aanloop naar de herdenkingsactiviteiten in het kader van de afschaffing van de slavernij op 1 juli 1863. De man heeft besloten om dit jaar een krans te leggen bij het monument van Simón Bolívar in het centrum van Paramaribo in plaats van bij het slavernijmonument in Suriname, dat van Kwakoe. 

Zunder lijkt de weg kwijt te zijn. Immers, waarom een krans leggen bij het monument van een Latijns-Amerikaanse vrijheidsstrijder die op geen enkele wijze een concrete link had met de slavernij. Maar, de econoom blijkt weinig historisch besef te hebben en heeft een vreemde kronkel, een vreemde omweg, gevonden in zijn brein om Bolívar toch te plaatsen in het – beter gezegd, zijn eigen gecreëerde - raamwerk van slavernijverleden. Zunder durft te beweren, dat door toedoen van die vrijheidsstrijder enkele koloniën in Zuid-Amerika bevrijd werden en daardoor de slavernij in die landen werd afgeschaft. ‘Keti Koti trekken we met deze bloemenhulde naar een globaal niveau, waar het reparatievraagstuk nu onderwerp van discussie is’, beweert Zunder.

Op de dag van de kranslegging, 30 juni, zei hij, dat hij heeft besloten om kransen te leggen bij het borstbeeld van Bolívar vanwege de 'geestelijke armoede' in Suriname. Het stoort de kennelijk gefrustreerde man, dat na veertig jaar onafhankelijkheid er nog steeds geen onafhankelijkheidsmonument is en na 141 jaar geen monument voor bevrijding van de slavernij. Om die reden vond zijn commissie het gepast om uit te wijken naar het beeld van de vrijheidsstrijder, die voor Zunder een strijder van wereldformaat is geweest en een voorbeeld voor Latijns-Amerika. Verder stelde de dromer Zunder, dat de jeugdige laag van de samenleving een integraal onderdeel moet uitmaken van de herstelbetalingen. Hij beweerde, dat de herstelbetalingen aangewend kunnen worden om vraagstukken onder de jeugd aan te pakken. Jeugdwerkloosheid, onvoldoende huisvesting, tienerzwangerschappen en het vraagstuk van vroege schoolverlaters haalde hij daarbij aan als voorbeelden, aldus bericht de Ware Tijd een dag later in haar online-editie. Zunder legde vooral de nadruk op Afro-Surinaamse jongeren, omdat die het overgrote deel van gedetineerden in Suriname uitmaken. Natuurlijk, het merendeel van de bevolking bestaat immers uit zogenoemde Afro-Surinamers. Maar, herstelbetalingen gebruiken om vraagstukken onder de jeugd op te lossen? Oh, heeft Nederland al betaald, neen, gaat Nederland betalen? Natuurlijk niet. Dus dergelijke opmerkingen van Zunder zijn werkelijk te absurd voor woorden en hij gooit mensen zand in te ogen. Zand uit het drijfzand waar zijn hele commissie op drijft.

Iwan Wijngaarde van de Feydrasi fu Afrikan Srananman liet meteen weten het besluit van Zunder een populistische en politieke benadering van 1 juli te vinden. ‘De Nationale commissie ziet het slavernij verleden te simpel. Dit lijkt op witte voetjes maken en ik ben niet van plan invulling te geven aan die uitnodiging’, aldus Wijngaarde. De Feydrasi legt ieder jaar op 1 juli een krans bij het standbeeld van Kwakoe. ‘Kwakoe’ is de naam voor een man geboren op woensdag, de afschaffing van de slavernij op woensdag 1 juli 1863.

Zunder, de man van 50 miljard euro

Econoom Armand Zunder is al sinds 2008 geobsedeerd in het onderwerp herstelbetalingen ofwel hij is van oordeel dat de Nederlandse staat Suriname 50 miljard euro verschuldigd is voor het slavernijleden van Nederland in de kolonie Suriname. Het lijkt de natte droom van Zunder die zich de afgelopen jaar heeft vastgebeten in een utopie, een 'mission impossible'. Hij deed vermeend wetenschappelijk onderzoek om te berekenen hoeveel Nederland aan Suriname verschuldigd zou zijn vanwege het slavernijverleden.

In een interview in juni 2008 met de Nederlandse journalist Marcel van Engelen zei Zunder hierover: 'Je moet dit zien als wiedergutmachung voor wat onze voorouders is aangedaan.'

Op een anti-racisme congres van de Verenigde Naties in Durban, Zuid-Afrika, werd de slavernij in september 2001 tot misdaad tegen de menselijkheid verklaard. 'De Afrikanen kwamen hier niet naartoe voor een picknick of een barbecue’, zei Zunder in gesprek met Van Engelen. ’Wel om te worden misbruikt, niet betaald te krijgen en als een ding te worden afgeschreven. Bij de mensen in Nederland is dat altijd weggehouden. Het gaat consequenties hebben. Desnoods moet Nederland maar op de markt worden gebracht.’ Van Engelen laat in zijn artikel ook nog even fijntjes weten dat Zunder in eerste instantie zou promoveren aan de Universiteit van Amsterdam, waar hij in 1977 ook afstudeerde. Maar, aldus de journalist, een commissie die zijn onderzoek beoordeelde, vond dat het niet voldeed aan de wetenschappelijke eisen. 'Te weinig en onduidelijke bronnen. Belangrijke literatuur negerend. En te sterk uitgaand van het vooropgezette plan dat Nederland zou moeten gaan betalen', aldus Van Engelen.

En het zijn die opmerkingen die het hele handelen van de econoom Zunder glashelder neerzetten. De man praat veel, vecht voor 'zijn' herstelbetalingen, maar alles is gebaseerd op drijfzand. Het artikel van Van Engelen vermeldt ook, dat Zunder constant volhoudt dat het hem niet om het geld te doen is. Het zou gaan om het herschrijven van de geschiedenis, door andere, Surinaamse ogen. ‘Er moet onderzoek komen. Goed onderwijs. En een mausoleum op de plek waar veel zwarte mensen zijn opgehangen. Die moet 24 uur per dag bewaakt worden door een speciale garde.’ Om daarna toch weer op de herstelbetalingen terug te komen, schrijft Van Engelen.

Kritiek uit deskundige hoek op cijfers ondeskundige Zunder

Het onderzoek van Zunder is onderhavige aan stevige wetenschappelijke en historische kritiek. De Nederlander Piet Emmer verwijst het door Zunder genoemde bedrag aan herstelbetalingen naar het rijk der fabelen en noemt het 'absurd'. ‘Als Suriname zo’n geweldige bijdrage zou hebben gehad aan de Nederlandse welvaart zou Nederland rijker moeten zijn dan omringende landen die geen koloniën en slavernij hebben gekend. Dat is niet het geval. Het ging indertijd vooral om koffie en suiker. De opbrengsten waren relatief gering.’

Van Engelen stelde Zunder ook de vraag aan wie die herstelbetalingen ten goede zouden moeten komen. Hierop antwoordde de econoom dat dat niet aan hem is om over te beslissen. Hij stelde zich in juni 2008 op het standpunt dat Surinaamse belangenorganisaties de handen ineen zouden moeten slaan en een claim zouden moeten voorbereiden. ‘Iedereen moet zelf bepalen of hij een beroep zál doen. Iemand die bij wijze van spreken voor de helft van slaven afstamt en voor de andere helft van slavenhouders, zou ik het zeker aanraden. Die ene helft heeft toch geleden. En wat betreft Surinamers in Nederland: die hebben het over het algemeen helemaal niet makkelijk daar.’

Zunder presenteerde op 22 juni 2010 bij de Vereniging Ons Suriname in Amsterdam zijn studie, waaraan hij tien jaren zou hebben gewerkt over herstelbetalingen. De 500 pagina’s tellende studie “Herstelbetalingen - De ‘Wiedergutmachung’ voor de schade die Suriname en zijn bevolking hebben geleden onder het Nederlands kolonialisme” werd aangeboden aan Barryl Biekman, voorzitter van het Landelijk Platform Slavernijverleden (LPS) en aan Stefanie Zunder, de dochter van Armand Zunder die drie boeken in ontvangst nam voor de drie kinderen van haar vader.

'De kern van mijn boek is dat in de koloniale periode, vooral van 1650 tot 1940, een enorme migratie van kapitaal heeft plaatsgevonden vanuit Suriname naar Nederland. Na die periode is de Surinaamse economie in uitgemergelde toestand achtergelaten', aldus Zunder op 1 juli 2010 tegenover de Wereldomroep. Zunder berekende -op basis van allerlei archiefstukken en economische modellen- hoeveel de Nederlandse economie van Suriname heeft geprofiteerd.

Het Leids universitair weekblad Mare vroeg zich op 29 september 2011 af hoe Nederland zou moeten omgaan met het slavernijverleden en benaderde onder andere de deskundigen Gert Oostindie, hoogleraar Caribische geschiedenis en Piet Emmer, emeritus hoogleraar geschiedenis:

Emmer: ‘Herstelbetalingen die de huidige generatie raken, daar kan ik nog wel wat in zien. Denk aan slachtoffers van de politionele acties in Indonesië. Maar historisch onrecht financieel compenseren is erg moeilijk. Vooral als je naar welvaart kijkt en aan een zwarte Noord-Amerikanen vraagt: ”Had u liever in West-Afrika gewoond?” Dan is het antwoord: “Nee.”’
Oostindie: ‘Het is zinloos om te discussiëren over persoonlijke schadevergoeding. Afrika was niet alleen slachtoffer. Het was daar ook business. Ook tussen volkeren en landen onderling. Dat is zo’n toestand, sluit het af.’

Emmer: ‘Diegenen die herstelbetalingen willen, stappen niet naar Afrikaanse landen. Daar valt niets te halen. Terwijl de rol van Afrikanen aanzienlijk was. De sterfte aan boord van slavenschepen was vreselijk hoog. Om de overtocht te overleven was de conditie die de slaven hadden voordat ze aan boord gingen het belangrijkst. De tocht in Afrika, lopend naar de kust, was wellicht dodelijker dan de zeereis. De gedachte dat deze slaven vrij waren geweest als ze bijvoorbeeld niet naar Amerika waren vervoerd, is onjuist. Dan waren ze in Afrika slaaf geweest.’

Oostindie: ‘Eind 18e en in de 19e eeuw was een belangrijk deel van de slavenhouders in Suriname en op de Antillen zwart. Dan kun je zeggen: “Wat gek dat zij dat deden.” Nou, ze waren net zo gek als de witte Nederlanders die slaven hielden.’

Alle kritieken maakten geen indruk op de jager op herstelbetalingen, Armand Zunder. Hij bleef doorgaan, stoïcijns, tikkeltje arrogant, als een heuse Don Quichot die vecht tegen windmolens.

'Nederland stopt geschiedenis niet weg'

Namens het Comité Reparatie Slavernijverleden Suriname overhandigde hij op 26 juni 2013 een petitie aan Nederland, waarin van Nederland verontschuldigingen wordt geëist voor het Nederlandse slavernijverleden. Zunder bood de petitie aan namens het Comité Reparatie Slavernijverleden Suriname:

Een paar dagen voor die overhandiging liet hij in het dagelijkse actualiteitenprogramma 'Mmanten Taki' van de staatszenders STVS/SRS weten, dat het comité bestaat uit ‘vooraanstaande Surinamers’. Zunder liet echter in het midden wie onder andere die vooraanstaande Surinamers zijn. Ernst Noorman, de Nederlands zaakgelastigde in Suriname, nam de petitie in ontvangst op zijn kantoor in Nederlandse ambassade. ‘Nederland stopt de geschiedenis niet weg en erkent dat het gaat om een zwarte bladzijde in haar verleden', zei hij bij de ontvangst.

Een vergevingsgezinde president niet gewaardeerd door Zunder

President Desi Bouterse verraste Zunder op 1 juli 2013 onaangenaam door tijdens een speech op het Onafhankelijkheidsplein in Paramaribo, te stellen Nederland te vergeven voor het slavernijverleden in Suriname. De econoom zei de actie van de president een belediging te vinden voor alle nazaten van Afrikaanse slaven.

De opmerking van Bouterse was een reactie op de spijt- en berouwbetuiging van de Nederlandse regering. De Nederlandse vicepremier en minister van Sociale Zaken Lodewijk Asscher betuigde namens Nederland spijt en berouw tijdens zijn toespraak bij de herdenking van de afschaffing van de slavernij in Amsterdam bij het slavernijmonument in het Oosterpark. Een officieel excuses bleef uit. Asscher haalde de 'mensonterende praktijk van de slavernij' aan en vroeg zich hardop af waarom Nederland daar niet veel eerder een eind aan heeft gemaakt. 'Ik sta hier namens de Nederlandse regering en kijk terug op deze schandvlek in onze geschiedenis. Ik kijk terug en betuig diepe spijt en berouw over hoe Nederland is omgegaan met de menselijke waardigheid.'

Zunder kon echter de vergevingsgezinde toon en uitspraak van Bouterse niet plaatsen. Hij wees op het voorzitterschap van Suriname sinds 30 augustus van UNASUR, de Unie van Zuid-Amerikaanse staten. Daarnaast trof de CARICOM voorbereidingen om het zogenoemde reparatieproces inhoud te geven. ‘Dit is een ernstige belediging naar de CARICOM-gemeenschap. Bouterse moet niet denken dat Nederland naïef is', aldus Zunder. Hij vond de opmerking van Bouterse vergaand, omdat hij niemand, niet de nazaten van de Afrikaanse slaven, niet de Surinaamse gemeenschap, niet de organisaties die zich hiermee bezighouden, niet de regering, maar zeker ook niet het parlement had geraadpleegd. ‘Als dit zo blijft, zullen de slaven die de slavernij hebben meegemaakt zich in hun graf keren.' Nederland heeft volgens Zunder een eerste stap gedaan door als regering spijt en berouw uit te spreken. ‘Nu moet het reparatieproces normaal worden afgewerkt, pas dan kunnen we samen zeggen dat we Nederland vergeven', zei Zunder die zich kennelijk zag en ziet als een levende vertegenwoordiger van de vele overleden slaven en zich daarmee op een te hoge zetel plaatst.

Na zijn hart te hebben gelucht over de uitspraak van Bouterse ging het en dus ook zijn leven weer gewoon verder. De uitspraak verdween naar de achtergrond. Maar, achter de schermen bleek te zijn gewerkt aan de opzet van een 'National Reparations Committee Suriname' (NRCS). De instelling van de NCRS bleek in augustus 2013 bij presidentieel besluit te zijn gepubliceerd in het Advertentieblad van de Republiek Suriname.

De ministeries van Onderwijs en Volksontwikkeling en Binnenlandse Zaken waren belast met de uitvoering van het presidentieel besluit en zouden het orgaan onder meer gaan voorzien van kantoorruimte en middelen om zijn taken uit te voeren. Dit berichtte de herstelbetalingen-adept Armand Zunder in een op vrijdag 6 september 2013 uitgebracht persbericht. De NRCS zou een nationaal kennisinstituut oprichten met Zunder als directeur. De instelling van de NRCS vloeide voort uit het besluit van CARICOM-leiders op de 34e Staatshoofdenconferentie te Trinidad en Tobago, om een gezamenlijk standpunt in te nemen over het vraagstuk van excuses en reparaties voor de genocide en de slavenhandel aan respectievelijk de nazaten van de inheemsen en tot slaaf gemaakten. Besloten werd om in elk lidland een ‘National Reparations Committee’ in te stellen.

De NRCS heeft een uitgebreid takenpakket. Zo zal het orgaan informatie inventariseren over de genocide op inheemsen van Surinaamse afkomst, de trans-Atlantische slavenhandel en slavernij in Suriname en de rest van het Caribisch gebied en over reparaties aan de nazaten van de inheemsen en de nazaten van de tot slaaf gemaakten in Suriname.

De organisatie schrijft op haar website een visie en een missie te hebben:

Onze Visie is:

“Wij zijn een lerende organisatie die door intern en met anderen goed samen te werken voorspoed en vooruitgang zal brengen voor de Inheemsen en Afro-Surinamers in onze multi-culturele, multi-etnische en multi-religieuze samenleving.”

Onze Missie is:

“Wij zijn gedreven en gemotiveerd om de onrechtvaardigheden die in de koloniale tijd de Inheemsen en Afrikanen zijn aangedaan te corrigeren door middel van excuses en reparaties in CARICOM-verband.”

Daarnaast heeft de NRCS zelf uitgebreid antwoord op de vraag waarom reparaties worden geëist, waarbij bij enkele antwoorden grote vraagtekens kunnen worden geplaatst en je jezelf de vraag kunt stellen hoe serieus dit NRCS en haar directeur zijn. Een directeur van wie kennelijk de verstandelijke vermogens tot een bedenkelijk niveau blijken te zijn gedaald.

De antwoorden, zoals deze te lezen zijn op de website van de organisatie:

* Hoge bloeddruk en type 2 diabetes is het hoogst in de wereld bij nazaten van Afrikanen in het Caraibisch gebied. De Surinaamse situatie moet nog in beeld worden gebracht;

* Wetenschappelijk onderzoek heeft uitgewezen dat dit het resultaat is van de voeding in de periode van de slavernij, de stress en de emotionele onderdrukking in die periode en in de periode daarna;

Bij de emancipatie waren de inheemsen en de tot slaaf gemaakten in Engels sprekend Caraibisch gebied voor 70% analfabeet. In het Caribisch gebied bestaat er nog veel analfabetisme. Reparatie moet hieraan een verandering brengen. De Surinaamse situatie moet nader worden onderzocht (invloed EBG);

* Europeanen hebben in eigen land geïnvesteerd in instituten als musea en research centers teneinde hun burgers voor te bereiden om hun geschiedenis goed te begrijpen. Hun voorouders wordt glorie toegezongen en worden geprojecteerd als goed te zijn geweest voor de Afrikaanse tot slaaf gemaakten en de inheemsen. In het Caribisch gebied komen deze instituten (musea en research instituten) niet echt voor, terwijl de misdaden tegen de menselijkheid hier zijn gepleegd. Er is op dit gebied door het ontbreken van visie en het stellen van prioriteiten nog geen eigen ontwikkeling. Deze crisis moet ook worden opgelost met reparaties voor ontwikkeling;

* De tot slaaf gemaakten en de inheemsen zijn belemmerd om hun eigen culturele waarden en normen te belijden en verder te ontwikkelen. Hun cultuur werd gecriminaliseerd en hun culturele identiteit werd verbrijzeld. Zij kennen vaak heden ten dage hun eigen culturele waarden niet of nauwelijks meer. Er zijn geen instituten die deze culturele waarden hebben bewaard. Robuuste inheemse en Africa musea ontbreken helaas nog. De resultaten van de culturele onthouding zijn: lage eigen etnische waardering, devaluatie van Afrikaanse identiteit, geen identificatie met het roemrijke verleden van Afrika vóór Columbus, gebroken en éénhoofdige gezinnen komen zeer vaak voor, teveel jongens/mannen zijn verwekkers van kinderen en geen vaders, verwatering van Afrikaanse religie en culturele praktijken, vrijwel geen of beperkte connecties met voorouders en cultuur;

* Ruim 400 jaar zijn Afrikanen in wetten en anderzijds bestempeld als vee, eigendom en roerende goederen en niet als mensen. Zij zouden bij de wet en in de praktijk niet tot de menselijke familie behoren. Voor hun was er geen plaats in Europese parlementen en in de Europese politiek. Deze geschiedenis heeft zware psychologische schade aangericht op de nazaten van de tot slaaf gemaakten. In het dagelijks leven is dit onaangepast gedrag vaak nog zichtbaar. Slechts middels de reparatie dialoog zal het proces van ‘Psychologische genezing’ echt kunnen plaatsvinden;

* Voor meer dan 400 jaar was het beleid van de Europese staten er op gericht dat de landen in het Caribisch gebied niet geïndustrialiseerd moesten worden. Zij moesten grondstoffenleveranciers zijn en blijven. Hierdoor zijn wetenschap, technologie en industrie slecht ontwikkeld en lopen ook de jongeren op dit gebied achter. Zij zijn gebruikers en nauwelijks ontwikkelaars. Zij missen de cultuur van wetenschap en technologie waarin hun leeftijdsgenoten in Europa opgroeien. De reparatie dialoog moet hierin verbetering brengen;

* Caribisch gebied werd gemaakt tot grondstoffenleverancier van suiker, katoen, koffie, cacao, balata, hout, goud en andere goederen. De productiestructuur was dat verwerkingsindustrieën in de moederlanden verrezen, zakelijke dienstverleners kwamen uit de moederlanden, de meeste toegevoegde waarde in de moederlanden, kwaliteitseisen werden in de moederlanden bepaald, prijzen werden en worden in de moederlanden bepaald. Eindproducten moesten worden geïmporteerd, bij voorkeur uit de moederlanden. Reparatie moet dit veranderen;

* De huidige status van de inheemsen en tot slaaf gemaakte Afrikanen na de koloniale tijd is: ernstige sociale vraagstukken, psychologische vraagstukken, financiële en economische vraagstukken en culturele vraagstukken. Alleen acties gericht op reparaties middels dialoog kunnen hiervoor soelaas bieden.

'Wat er maar fout kan gaan, wordt aan dat slavernijverleden toegeschreven: racisme, discriminatie, tienerzwangerschappen, gebroken gezinnen, echtelijke ontrouw, criminaliteit, slechte schoolprestaties, hoge bloeddruk en nog veel meer', schreef historicus Emmer 29 juni 2013 in de Nederlandse krant Trouw in een uitgebreid artikel met de kop 'Slavernij is geen excuus'. 

Overigens bleek bij het in het leven roepen van het 'National Reparations Committee Suriname' door Zunder volledig voorbij te zijn gegaan aan onder andere de hindostaanse gemeenschap. De Stichting Hindostaanse Immigratie was onaangenaam verrast toen zij via de media moest vernemen van het NRCS.

'Het geruisloos beraadslagen en in de steigers zetten van de NRCS, roept meer vragen op dan dat dit daadwerkelijk een aantal brandende vraagstukken beantwoordt.

Jarenlang zijn verschillende organisaties in overleg met dr. A. Zunder (Voorzitter Un Bundru) geweest in de Commissie Herstelbetalingen, waarbij er een gezamenlijke Intentieverklaring (MOU) is getekend, dat alle lotgenoten NGO’s gezamenlijk zullen optreden om collectief herstelbetalingen van de kolonisatoren mogelijk te maken. Met de beraadslagingen voor het oprichten van NRCS met dr. A. Zunder, is het onduidelijk of er sprake is van een mogelijke ‘one-man’ show en dat er dus geheel voorbijgegaan wordt aan de eerder getekende MOU. De SHI heeft nimmer kennis gedragen, noch een uitnodiging mogen ontvangen van de oprichtingsberaadslagingen', aldus de stichting in een verklaring op 12 september 2013.

Verder schrijft zij: 'Wat nog meer steekt is, dat de ‘Reparations Committee’ in haar taakstelling meldt, ‘Zo zal het orgaan informatie inventariseren over de genocide op inheemsen van Surinaamse afkomst, de trans-Atlantische slavenhandel en slavernij in Suriname en de rest van het Caribisch gebied en over reparaties aan de nazaten van de Inheemsen en de nazaten van de tot slaaf gemaakten in Suriname’.

Klare taal, maar dit beperkte takenpakket van de NRCS heeft in één keer een niet te verwaarlozen grote groep van contractarbeiders en immigranten, waaronder Hindostanen, Javanen en andere direct uitgesloten en buitenspel gezet.

'De geestesvader van de NRCS bewijst zichzelf hiermee geen goede dienst, alsdan in zijn vorige hoedanigheid als de man van de Commissie Herstelbetalingen om elk overleg met de immigrantengroep te vermijden, althans in zijn geheel niet te betrekken', aldus mr. Ramesh Malahe, secretais van de Stichting Hindostaanse Immigratie in de verklaring.

Een paar dagen later wordt Zunder benoemd tot een van de drie ondervoorzitters van de CARICOM Reparatie Commissie. De benoeming vond plaats tijdens een driedaagse regionale reparatieconferentie op het eiland St. Vincent op 15, 16 en 17 september. Hij moet zijn werkzaamheden delen met de Jamaicaanse professor Verene Shepherd, verbonden aan de University of the West Indies en met Jomo Thomas, afkomstig uit St. Vincent & the Grenadines. Zunder is coördinator van de reparatiecommissies van de CARICOM-lidlanden. Ook moet hij ervoor zorgen dat Nederlands sprekende CARICOM-landen reparatiecommissies in het leven roepen.

De CARICOM Reparaties Commissie werd opgericht om de volgende doelstellingen te bereiken:

* ontwikkelen van de morele, ethische en juridische claim voor de betaling van Reparaties door regeringen van voormalige koloniale machten en de betrokken instellingen in die landen, aan de volkeren en de mensen van de Caribische Gemeenschap voor de misdaden tegen de Menselijkheid van Inheemse Genocide, de Trans -Atlantische slavenhandel en een racistisch systeem van slavernij;

* adviseren en aanbevelingen doen voor gecoördineerde CARICOM-activiteiten door de minister-presidentiele Subcomissie Reparaties; coördineren en ondersteunen van het werk van de Nationale Reparaties Commissies en Task Forces en de ontwikkeling van de commissies in de landen die dat nog niet hebben;

* ontvangen en verder verwerken van rapporten van de Nationale Reparaties Commissies;

* ontwikkelen en implementeren van een regionale strategie om herstelbetalingen te verrkijgen;

* ontwikkelen en aanbevelen van politieke actie op national en regional niveau door middel van parlementaire debatten en resoluties en nationale, regionale en international mobilisatie;

* houden van consultaties om voorstellen te ontwikkelen voor geschikte vormen van schadeloosstelling door middel van herstelprogramma’s en projecten;

* coördineren/ondernemen van voorbereiding van een gedetailleerde opgave van de schade en huidige manifestaties van dergelijke schade op Inheemsen en hun nakomelingen en tot slaaf gemaakte Afrikanen en hun nakomelingen;

* aannemen van de verantwoordelijkheid voor de voorbereiding en presentatie van een rechtszaak voor reparaties en het benadrukken van het special geval van reparaties voor Haïti;

* dienen als een systeem voor vroegtijdige waarschuwing en het ontwikkelen van een pro-actieve mediacampagne om het publieke bewustzijn op het gebied van herstelbetalingen te verhogen.

De conferentie werd afgesloten met een besluit om een tweede follow-up conferentie binnen een termijn van drie maanden te houden. De participanten spraken in een communiqué de hoop uit, dat het werk in de landen voldoende vordert om tegen het einde van dit jaar een brief over reparaties te kunnen sturen naar de Europese landen of tenminste te proberen te starten met een dialoog over excuses en herstelbetalingen.

Op de conferentie waren vertegenwoordigers uit 12 CARICOM-landen aanwezig: Antigua & Barbuda, Barbados, Belize, Dominica, Grenada, Guyana, Jamaica, St. Kitts & Nevis, St. Lucia, St. Vincent & the Grenadines, Suriname en Trinidad & Tobago. Er waren ook vertegenwoordigers uit Guadeloupe, Martinique, VS Virgin Islands, Engeland, Canada, de VS en Nederland aanwezig.

Zunder hengelt naar mooi kantoor

De voorzitter van Nationale Reparatie Commissie Suriname, Zunder, hengelde eind maart van dit jaar openlijk naar het onderkomen van het Surinaams Museum in Fort Zeelandia als zijn toekomstig kantoor. Zunder op en top. Hij hengelde tijdens de conferentie '400 jaar commerciële relatie Nederland Suriname' in de Palmentuin te Paramaribo. Volgens Zunder staat het gebouw symbool voor het vele kwaad dat de zwarte bevolking is aangedaan en het wordt ook nog eens beheerd door 'een stelletje conservatieve Nederlanders'. ‘Wij gaan het voorstel naar de regering geleiden dat daar de Nationale Reparations Commissie Suriname komt te zitten en dat op de plaats waar de galg eerst was een mausoleum komt die vierentwintig uur wordt bewaakt door het Nationaal leger.’

Nu is zijn organisatie nog gevestigd op het adres Hoogestraat 71 bov., maar kennelijk heeft dat volgens Zunder te weinig sjieke uitstraling, met op de benedenverdieping zorgorganisatie ZON Thuiszorg Suriname. En dat is weer typisch de econoom Armand Zunder. De man wil aanzien, ook voor zijn organisatie.

Kritiek oud-commissielid
En de man en zijn optreden blijven onderhevig aan kritiek. Zo deed vandaag, maandag 30 juni, Guno Rijssel van zich spreken. Deze man was secretaris van de NRCS, maar verliet de commissie in maart van dit jaar. Hij zegt in de Ware Tijd, dat de claim die een groep CARICOM-landen in het kader van herstelbetalingen inzake slavernijverleden wil indienen bij hun oud kolonisatoren, geen enkele kans van slagen maakt als dat gezamenlijk gebeurt. Het zou volgens hem veel beter zijn als Suriname zelfstandig een claim bij Nederland indient.

Armand Zunder wilde niet reageren op de uitspraken van Rijssel. Dat zou president Desi Bouterse moeten doen, was zijn reactie. Zijn commissie voert immers het beleid uit dat door CARICOM en Suriname is bepaald, aldus Zunder, die kennelijk geen standpunt vanuit de NRCS durft in te nemen. En ook dat typeert de econoom Zunder.
Maar, wat graag komt hij in allerlei televisieprogramma's zijn verhaal over herstelbetalingen en de rol van kolonisator Nederland in het Surinaamse slavernijverleden en de werkzaamheden van 'zijn' commissie uiteenzetten. Het lijkt een cd met een kras te zijn geworden, 'zijn' verhaal. Hij heeft dus een eigen mening, de pseudo historicus. Maar, reageren op opmerkingen van een oud-commissielid gaat hij uit de weg. Dan wijst hij met zijn vinger in de richting van president Bouterse en verschuilt zich achter beleid gevoerd door de CARICOM en Suriname. Zunder weet het altijd zo goed, maar als het erop aan komt weet hij niets.

Hij werkt op en met drijfzand aan een droom: herstelbetalingen door Nederland.

Noot:
Wanneer en wie roept die met Nederlandse tongval sprekende vermeende anti-koloniaal Armand Zunder tot de orde??? De man was vrijdag 15 augustus te gast en in Mmanten Taki (STVS/SRS), 's morgens en in Magazine 4 (ABC), 's middags.
Hij wil dat het Fort Zeelandia in de schoot wordt geworpen van zijn zogenoemde 'reparatiecommissie' (herstelbetalingen), omdat dat monument nog steeds een koloniale lucht uitademt. Natuurlijk, het is een monument. Natuurlijk, het heeft een verleden. Natuurlijk, een verleden waar niemand trots op is, ook niet de Nederlanders van vandaag. 
Wil Zunder dat koloniale verleden volledig uitwissen of er een eigen uitleg aan geven ten faveure van zichzelf en zijn commissie? 
Laat het Fort gewoon verder functioneren in zijn huidige vorm en laat die Zunder een eigen knus plekje vinden voor zichzelf (vooral) en zijn commissie. 
Misschien hebben de Trio's in Kwamalasamutu nog een ruimte leeg...want dat zijn immers de oorspronkelijke bewoners van het land. Daar kan Zunder nog het nodige leren....

Dossier Dino Bouterse augustus 2013 - juni 2014

Creativiteit afdeling Voorlichting Surinaamse politie ver te zoeken

Vechtende vrouwen en vechtende vossen

29-06-2014  Door: Paul Kraaijer

Paramaribo - Onderstaand bericht is afkomstig van de website van het Korps Politie Suriname. Creativiteit bij de afdeling Voorlichting van de politie blijkt ver te zoeken te zijn. Immers, waarom wordt een foto van twee vechtende vossen bij dit artikel geplaatst? Waarom juist vossen? Wat is de link met vrouwen? Mij ontgaat dat volkomen.

Als je als medewerker van die afdeling even met de handen in het haar zit, omdat het maar niet lukt een passende afbeelding bij het bericht te vinden, plaats dan helemaal geen afbeelding of foto. Dat is beter dan een foto te plaatsen die volledig misplaatst is.

Overigens kan ook nog opgemerkt worden, dat over het algemeen de inhoud van de politieberichten abominabel is. Wanneer neemt het korps iemand in dienst bij de afdeling Voorlichting, die ten eerste de Nederlandse taal machtig is en ten tweede in staat is om inhoudelijk goede en volledige berichten te schrijven waardoor je als lezer niet met vragen blijft zitten.

Vechtende vrouwen verwonden elkaar

26 June 2014 by Humphrey Naarden in Politieberichten - No Comments

Twee vrouwen zijn elkaar te lijf gegaan vanmiddag  aan de Ladesmastraat. Daarbij heeft de ene een steekverwonding opgelopen in de buikstreek en de andere heeft een barstverwonding opgelopen aan het hoofd. Zij zijn met de ambulance overgebracht naar het ziekenhuis. De reden van deze vechtpartij is nog niet duidelijk. Nadere informatie volgt.

De zaak Dino Bouterse - Deel 5 - 17 november 2013 - 16 juni 2014

Zoon president Suriname in VS verdacht van wapen- en drugshandel en betrokkenheid bij Hezbollah

Dino op voorhand al 'veroordeeld'

Juni 2014 Door: Paul Kraaijer

Een overzicht (vervolg)

5 december 2013

Nieuwsuur: ‘Zaak Dino Bouterse is uitlokking’ – Deskundigen maken gehakt van Amerikaanse aanklacht 

Dino Bouterse heeft officieel voor de rechter verklaard dat hij onschuldig is aan de drie hem ten laste gelegde misdrijven. Hij deed dat 5 december in een besloten bijeenkomst in de kamer van de rechter in New York. Dat blijkt uit documenten van de rechtbank, die Nieuwsuur in bezit heeft, zo laat het Nederlandse NOS/NTR-actualiteitenprogramma op haar website weten.

De Amerikaanse Justitie legt Dino Bouterse, de zoon van president Desi Bouterse, cocaïnesmokkel, verboden bezit van zware vuurwapens en terrorisme – het verlenen van steun aan Hezbollah – ten laste.

Beelden van Nieuwsuur:

De zaak steunt bijna volledig op het werk van undercover-agenten van de DEA, die Bouterse in de val lokten. Internationaal strafrechtadvocaat Geert-Jan Knoops en de Amerikaanse oud DEA-agent Michael Levine maken daarom gehakt van de aanklacht. Bouterse is uitgedaagd en in de val gelokt en dat is verboden, zo betogen de twee deskundigen.

De aanklager in New York kwam onlangs met een dagvaarding waarin staat beschreven dat Bouterse is gefilmd tijdens het plannen van allerlei criminele activiteiten. Op de beelden is te zien dat Dino Bouterse een kilo cocaïne en een raketwerper uit een safe in zijn overheidskantoor haalt, aldus Nieuwsuur.

Bouterse opent de safe tijdens een gesprek met Amerikaanse informanten. Hij dacht dat het leden waren van een Mexicaans kartel, die voor miljoenen aan wapens en drugs wilden kopen. Quincy Muntslag, een handlanger van Bouterse, pocht tijdens het gesprek dat de drugs met chemicaliën zijn behandeld, ‘zodat de drugshonden het niet kunnen ruiken’.

De informanten zouden Dino ook in contact hebben gebracht met undercoveragenten die zeiden dat ze lid waren van de Libanese terreurgroep Hezbollah. Bouterse zou een terreurcel van Hezbollah onderdak hebben willen bieden in Suriname.

In de stukken van Justitie staat dat Bouterse in juli naar Griekenland vloog voor overleg met de ‘Hezbollah-leden’. Die vertelden hem dat een groep van dertig tot zestig terroristen vanuit Suriname aanslagen op Amerikaanse doelen zouden voorbereiden. Bouterse had maar één verzoek: geen aanslagen in zijn eigen land.

Toen de zogenaamde terroristen opperden dat Bouterse ook geen goede vrienden was met de Amerikanen, antwoordde hij: ‘We hebben problemen met de Nederlanders en de Amerikanen.’ ‘Dan fuck jij de Nederlanders en wij de Amerikanen’, zei de undercoveragent tijdens het gesprek.

Op de vraag of hij ook wapens kon leveren, antwoordde Bouterse: ‘Zeg me maar wat je nodig hebt.’ Ook was Bouterse bereid de paspoorten voor de groep te regelen. De leider van de groep zou zelfs een stempel in zijn pas krijgen waardoor het leek alsof hij al eerder in Suriname was geweest. De terroristen zouden miljoenen neertellen voor de bescherming door Bouterse, werd hem beloofd.

Bouterse wilde de terroristen ook voor zijn eigen doelen kunnen inzetten. ‘We hebben zo’n tien man nodig die achterblijven in Suriname. Mensen op wie we kunnen vertrouwen en die we elk moment kunnen inzetten. We hebben zware jongens nodig’, zei hij.

Dino Bouterse hangt 15 jaar gevangenisstraf boven het hoofd voor drugssmokkel, maar minimaal veertig jaar voor terrorisme. Hij werd eind augustus in Panama gearresteerd en vervolgens uitgeleverd aan de VS. Hij blijft voorlopig in de cel. De volgende zitting staat gepland op 7 februari.

12 december 2013

Is Dino Bouterse uitgelokt of niet?

De uitzending van Nieuwsuur leidt 12 december 2013 tot onderstaand door Idris Naipal, lid van de Media Commissie van de Verenigde Hervormings Partij (VHP) in Suriname, aan lokale media verzonden ingezonden stuk met de kop ‘Is Dino Bouterse uitgelokt of niet?’:

Uitlokken is een vorm van deelneming. De uitlokker is degene die een ander ertoe aanzet een strafbaar feit te plegen. Enkele deskundigen beweren dat Dino Bouterse is uitgelokt in de zaak waarbij hij wordt verdacht van het plegen van ernstige strafbare feiten. Aan Dino Bouterse is ten laste gelegd cocaïnesmokkel, verboden vuurwapenbezit en steun verlenen aan de terreurorganisatie Hezbollah.

Ik heb geluisterd naar internationaal strafrechtadvocaat Geert-Jan Knoops en de Amerikaanse oud-DEA-agent Michael Levine. “Zij zeggen dat Dino Bouterse is uitgelokt tot het begaan van strafbare feiten”. Als Dino Bouterse een niet- ingewijde was op het gebied van terrorisme dan had ik wel aangenomen dat hij is uitgelokt.

Hoe is het mogelijk dat de ‘beste man van CTU’ die zogenaamd terrorisme moet bestrijden zich heeft laten uitlokken? Uit het verhaal van de undercoveragenten is niet gebleken dat zij Dino Bouterse hebben aangezet tot het plegen van ernstige strafbare feiten. De “terroristen” hebben aan Dino Bouterse medewerking gevraagd hun te voorzien van wapens en toegang te willen geven aan vermeende Hezbollah-leden tot Suriname in ruil voor miljoenen dollars.

Volgens de undercoveragenten heeft Dino Bouterse op 28 juni op zijn kantoor een kilo cocaïne tevoorschijn gehaald en laten zien aan zijn zakenpartners, naar later bleek DEA-informanten. Ook zou Dino bereid zijn elke week 20 kg te verzenden naar Amerika en leverde ook een vals paspoort. Voorts zou hij hun helpen bij de aanvraag van visa voor reizen naar de Verenigde Staten.

De heren Geert-Jan Knoops en Michael Levine zijn totaal voorbijgegaan aan het feit dat Dino een topper is van Counter Terror Unit (CTU) en hij een “ingewijde” is op het gebied van terrorisme. U begrijpt, het verhaal van Geert-Jan Knoops en de Amerikaanse oud-DEA-agent op NOS.nl klopt van geen kant. Ik vraag me af vanwaar de plotselinge belangstelling voor de ernstige strafzaak van Dino.

Ik heb het vermoeden dat er meer schuilt achter de verklaring van deze twee heren. Voor de advocaat valt er genoeg US dollar te verdienen in deze vrij ernstige strafzaak, dus hij probeert een opening te vinden om mee te helpen met de verdediging. Geld maken, zo zitten de meeste strafpleiters eenmaal in elkaar.

Waarom heeft Geert-Jan Knoops geen belangstelling voor het strafproces van een zekere Piet Wortel waarin de namen van Desi Bouterse en Dino zijn genoemd. Ik heb hem niet horen praten over deze zaak, is deze advocaat gewoon op een blauwe maandag opgestaan om onschuld van Dino te bewijzen?

De heren Geert Jan Knoops en Michael Levine hebben kennelijk over het hoofd gezien dat het rechtssysteem van Amerika anders is dan dat van Nederland. In Nederland bijvoorbeeld trekken ze grenzen wanneer het gaat over het zetten van vallen voor potentiele criminelen. Sinds de aanslagen in Amerika op 9/11/2001 hebben de Amerikanen hun wetgeving aangepast tegen het terrorisme met de zogenoemde “Patriot Act’. De Patriot Act is een Amerikaanse wet die in de nasleep van de terroristische aanslagen van 11 september 2001 tot stand is gekomen.

De doelen zijn voor versterking van de binnenlandse veiligheid en de bevoegdheden van de wetshandhaving met betrekking tot het identificeren en stoppen van terroristen. De USA Patriot Act biedt de Amerikaanse overheid meer aan om informatie te vergaren over en op te treden tegen mogelijke terrorisme. En ook al ben je heel ver over de grenzen van Amerika.

Openbare aanklager Preet Bharara is onverbiddelijk als het gaat om terrorisme. Hij stelt zich op het standpunt dat de misdaad na 9/11/2001 moet worden gezien als grensoverschrijdende criminaliteit en hierop moet de wetgeving kunnen inspelen. Hij zegt: ‘As crime has gone global and national security threats are global, in my view the long arm of the law has to get even longer. We can’t wait until bombs are going off’. Dus heel duidelijke taal van Preet Bharara.

Ik heb geen juridische achtergrond, maar ben wel in staat logisch te denken. In mijn perceptie kan er geen sprake zijn van uitlokking omdat Dino, naar mijns inziens, wel de intentie had steun te verlenen aan de ‘terreur organisatie Hezbollah’. Want er waren miljoenen dollars te verdienen aan de deal met de terroristen. Als Dino geen kwade intentie had, waarvoor was hij samen met de undercoveragenten naar Griekenland vertrokken.

Er zijn twee hamvragen die mij bezighouden namelijk:

1. Waarom heeft Dino Bouterse zich laten ‘uitlokken’ als hij geen kwade intentie had om de “Hezbollah” te helpen?

2. Waarom heeft Dino Bouterse de justitiële autoriteiten en het Bureau Nationale Veiligheid niet ingelicht dat de Hezbollah van plan was terroristische aanvallen te plegen in Amerika?

Als topper van de CTU en “bestrijder van terrorisme” moest hij dat gelijk hebben doorgespeeld aan de autoriteiten van het Bureau Nationale Veiligheid en de justitiële diensten, echter heeft hij dat na gelaten. De volgende vraag die bij mij rijst is, waarom heeft hij dat nagelaten? Het is overduidelijk dat Dino gezwicht is voor de “miljoenen Amerikaanse Dollars”.

We moeten nu maar wachten op de uitspraak van onafhankelijke rechter van New York. Innocent until proven guilty. Als Dino Bouterse onschuldig is zal hij vrijgesproken worden.

Naipal. A.I.

25 december 2013

Dino Bouterse heeft mogelijk grote economische belangen in Tigrigebied

Blijkens een ingezonden stuk in de Guyanese krant ‘Guyana Chronicle’, zo bericht De West in haar editie van maandag 23 december 2013, zou Dino Bouterse mogelijk grote economische belangen hebben in het zogeheten Tigrigebied.

De schrijfster, C. Cadogan, veronderstelt dat er een connectie is tussen Dino Bouterse en het Guyanese oppositielid Joseph Harmon, die de mijnbouwactiviteiten van het Braziliaanse mijnbouwbedrijf Muri PGGS in de New River Triangle heeft bekritiseerd.

Cadogan spreekt het vermoeden uit, dat APNU-parlementariër Harmon (A Partner for National Unity), die tevens voormalig kolonel in het Guyanese leger is, uit persoonlijke en wraakzuchtige motieven de Guyanese belangen op het spel heeft gezet door te ageren tegen de overheid, die mijnbouwrechten in het betwiste gebied heeft verleend. Ze stipt aan dat toen de zoon van president Bouterse in augustus in Panama werd gearresteerd, onder meer aan het licht kwam dat Bouterse junior criminele connecties had in Guyana. In een WikiLeaks-bericht over Roland Bullen had deze toenmalige Amerikaanse ambassadeur in Guyana opgemerkt dat ‘Desi Bouterse’s zoon Dino een paar jaar geleden een reis naar het Guyanese Buxton had georganiseerd voor een Surinaams voetbalteam en dat men het sterke vermoeden had dat de bus van het voetbalteam wapens transporteerde naar Buxton’.

Er werd tevens beweerd dat APNU-politicus Joseph Harmon nauw betrokken was bij de organisatie van deze voetbalwedstrijd en daarbij diverse louche zaken regelde met Dino Bouterse. Er zouden in dit kader tal van banden met de Surinaamse onderwereld zijn, wordt beweerd. Het is overigens al jarenlang bekend, dat Buxton de reputatie heeft een veilige haven voor zwaar bewapende bendes te zijn en kort nadat Desiré Bouterse president werd en Dino Bouterse een vooraanstaande positie in de Counter Terrorism Unit werd toebedeeld, is de vriendschap tussen Harmon en Bouterse verder uitgebouwd.

De schrijfster benadrukt dat Harmon sterke banden met de Surinaamse onderwereld heeft, die verdacht veel interesse in het New River Triangle gebied en aangrenzende gebieden ten zuidoosten van Guyana toont. Harmon zou daarom sterke bezwaren hebben gemaakt tegen elke activiteit binnen het gebied, aldus Cadogan.

26 februari 2014

Dino Bouterse and the plot to build a Hezbollah base in Suriname

De Australische krant The Sydney Morning brengt 26 februari 2014 een groot artikel over Dino Bouterse en de Amerikaanse aanklachten tegen hem:

Dino Bouterse and the plot to build a Hezbollah base in Suriname

Date February 26, 2014 - 12:02PM

William Rosenau 

President Desi Bouterse: convicted in absentia for his part in smuggling 474 kilograms of cocaine. Photo: Wikimedia Commons

Dino Bouterse thought he’d struck the deal of a lifetime. It was July 31, 2013, and the head of Suriname’s counterterrorism force - who also happened to be the president’s son - had been carefully cultivating what he hoped would become a lucrative relationship with a pair of Mexican drug smugglers. They had already piloted a ‘‘line’’ for shipping cocaine from Suriname, through Trinidad and Tobago, and on to Fort Lauderdale, Florida, but the Mexicans had in mind a vastly more profitable side venture: building a Hezbollah base in Suriname and arming the Lebanese militant organisation against the Americans. At a meeting in Greece, the 40-year-old Surinamese scion hashed out the details with one of the Mexicans and two purported representatives from Hezbollah. For $US2 million cash upfront, Bouterse would provide secure facilities in Suriname where the Shiite militant group could train 30 to 60 men. He would also supply rocket launchers, land mines and other weapons that could be used to strike US targets.

Desi Bouterse is accused of using a bayonet to castrate an 'anti-revolutionary'. 

‘‘You’ll [expletive] the Dutch, and we will [expletive] the Americans,’’ one of the Hezbollah envoys said at one point.

Dino Bouterse: facing a life sentence plus 15 years.  

‘‘I’m totally behind you,’’ Bouterse responded. Later, he sent a text message to an associate back in Suriname: ‘‘we hit the jackpot.’’

That couldn’t have been further from the truth. A little more than a month later, Panamanian police arrested Bouterse at the airport in Panama City and extradited him to New York, where he had been indicted on drug-trafficking charges. Then, in November, US authorities unsealed a second indictment that charged Bouterse with providing material support to a terrorist organisation.

The Mexican narcotics smugglers, it turned out, were US Drug Enforcement Administration informants who had been wearing wires the whole time. Their conversations and text messages with Bouterse were later made public in the unsealed indictments. The episode was more bizarre than sinister. But it serves as an unsettling reminder that Suriname’s leading political family has long been involved in unsavoury, seedy and outright criminal activities. The Hezbollah threat may have been entirely concocted by the DEA - a clever ploy to bring down the reckless younger Bouterse - but the willingness of Surinamese officials to accommodate a terrorist group so close to the United States should serve as a wake-up call for Washington, which still maintains military ties with Paramaribo. That Suriname is also a thriving narcostate ought also to be cause for concern.

Located on South America’s north Atlantic coast and bordering Brazil to the south, the Republic of Suriname is nestled between Guyana and French Guiana, a French overseas territory perhaps best known today for its European ‘‘spaceport’’ and as the former site of the Devil’s Island penal colony. It is South America’s smallest country and is suffocatingly isolated from the rest of the continent. 

Desi Bouterse while head of the military in 1985. Photo: Wikimedia Commons


As noted travel writer John Gimlette wrote in 2011, Suriname, Guyana and French Guiana have ‘‘never felt part’’ of South America. ‘‘The [three] are the odd ones out; they’ve never been Spanish or Portuguese; they’ve never known machismo, or Bolívar, or liberation theology; and they’re so isolated that there’s only one road that links them to the rest of South America.’’

But barriers - physical or cultural - have not kept the former Dutch colony entirely cut off from the outside world. During the Cold War, the United States, on high alert for communist mischief-making in the Western Hemisphere, worried that Suriname would enter the Caribbean Marxist-Leninist firmament headquartered in Fidel Castro’s Havana. More recently, the country has been a transshipment point for drugs bound for markets in Western Europe. Porous borders, a vast interior with little government presence, and significant corruption have helped secure Suriname’s position as a criminal entrepot. According to the European Monitoring Centre for Drugs and Drug Addiction, it ranks among South America’s top five transshipment points for European-bound cocaine.

If any single figure can be held responsible for the country’s recent troubles, it is Dino Bouterse’s father. Desire Delano ‘‘Desi’’ Bouterse has ruled Suriname intermittently for more than three decades - twice as a result of coups he led and now as the country’s quasi-democratically elected leader. Dino’s criminal escapades have been a reliable nuisance for the United States. But his transgressions pale in comparison with his father’s long history of drug trafficking, political violence and human rights abuses.

The elder Bouterse, a former army sergeant who peddled imported pornography on the side, first came to power in a coup on February 25, 1980 - an occasion commemorated this week in Suriname with a national holiday, the ‘‘Day of Liberation and Innovation.’’ Promoting himself to colonel, Bouterse set Suriname on a revolutionary course influenced by Marxist-Leninist notions then in circulation across the developing world.

As he consolidated his dictatorship, Bouterse carried out a series of extrajudicial killings, the most notorious of which were the ‘‘December murders’’ of 1982. Early on the morning of December 8, army personnel rounded up 16 prominent critics of the regime and brought them to Fort Zeelandia, near the capital, Paramaribo. A hastily assembled tribunal led by Bouterse quickly found the prisoners guilty of ‘‘anti-revolutionary’’ activities. Drink-sodden soldiers then carried out the death sentences in the fort’s courtyard. According to one account in the Dutch press, Bouterse joined the mayhem, using a bayonet to castrate one man and shooting another in the back.

Suriname in the 1980s had all the raw ingredients for a Frederick Forsyth thriller: a sweltering climate, corrupt despotism, guerrilla war and Cold War geopolitical intrigues. An armed ethnic uprising in the hinterlands, led by Ronnie Brunswijk, a former bodyguard of Bouterse, was met with savage government repression - including the killing of 19 women and children in the remote village of Mooi Wana, an atrocity that has been called the ‘‘My Lai of Suriname''.

But it wasn’t what Bouterse was doing in his own backyard that worried the United States. It was his links with the Castro government, Nicaragua’s Sandinistas, and the New Jewel Movement in Grenada. As early as 1982, the top CIA analyst for Latin America, Constantine Menges (nicknamed ‘‘Constant Menace’’ by bureaucratic enemies who had tired of his noisy anti-communism), warned his superiors in Langley of ‘‘the growing danger’’ posed by Suriname’s leftward drift into the ‘‘Cuban orbit.’’ US President Ronald Reagan came to share this anxiety about Suriname’s apparent descent into Castroism. In a letter to Brazil’s president in 1983, he pointed to Bouterse’s ‘‘longstanding predilections toward Cuba and Grenada’’ and his entrance into the ‘‘Cuban/Soviet sphere.’’ At the same time, senior members of his administration were mulling various schemes to remove the bothersome Surinamese leader from power. One such plan, developed by the CIA and later dismissed as ‘‘harebrained’’ by Secretary of State George Shultz, would have used South Korean commandos to overthrow Bouterse. Another would have deployed US-based Surinamese exiles and was reportedly described by Senator Barry Goldwater, no slouch when it came to anti-communist intrigues, as ‘‘the dumbest [expletive] idea I ever heard.’’

The US invasion of Grenada in October 1983, aimed at removing a purportedly pro-Cuban regime, had a powerful knock-on effect. Almost immediately afterward, Bouterse broke all ties with Havana. Washington’s fears of a communist toehold on the South American mainland abated and relations improved, though Libyan meddling in Suriname continued to trouble Reagan officials. Not everyone shared Washington’s belief that Bouterse was more of a farce than a threat. Suriname’s former colonial rulers, for one, still thought he was a menace - both to the Dutch residents of Suriname and because of his growing role as a drug trafficker. In 1986, the Dutch government, led by Prime Minister Ruud Lubbers, went as far as planning an invasion of Suriname. Eight hundred and fifty Dutch soldiers, with US air and naval support, would arrest Bouterse on drug-related charges. But as with earlier plots, this one fizzled out. Ultimately, Dutch leaders considered the risk of casualties to be too high. More importantly, the Americans, embroiled elsewhere in Latin America and sceptical about the mission’s prospects, rejected the Dutch request to provide ships and aircraft.

In 2000, Bouterse was convicted in absentia by a Dutch court for his role in shipping a total of 474 kilograms of cocaine into the Netherlands via diplomatic pouches. Although out of power at the time - and therefore without official immunity - Bouterse never served his 11-year sentence because the two countries have no extradition treaty. In 2010, Bouterse’s ‘‘Mega Combination’’ bloc won the largest number of parliamentary seats, and the former army sergeant came to power for the third time, offering the electorate ‘‘sugary promises for easy jobs and cheap housing'', according to one unsympathetic Guyanese editorial writer. Following the 2010 election, the Dutch promptly cut off security assistance, and the Dutch foreign minister declared indignantly that the new leader was not welcome in the Netherlands ‘‘unless it is to serve his prison sentence.’’ Technically, Bouterse remains a wanted man. But the lack of an extradition treaty - and now, Bouterse’s immunity as a head of state - makes it unlikely the Netherlands will get its hands on him anytime soon.

Few others seem to share the Dutch loathing of the Surinamese premier. Interpol withdrew its arrest order after his election in 2010, and Bouterse has traveled to Brazil, Guyana, South Africa, and the United States (for the UN General Assembly meeting in New York). With the exception of the recent Dino Bouterse rumpus, developments in sleepy Suriname only rarely attract the world’s gaze.

No one seems to have paid any particular notice, for example, to the April 2013 announcement by Brunswijk, Desi’s old nemesis, that he will run for president in 2015. Bizarrely, Brunswijk revealed his candidacy on stage during a concert featuring Rick Ross, the bald, heavily bearded, American hip-hop star. Brunswijk reportedly passed out $US100 bills - and less enthusiastically received Surinamese notes - to the audience. An influential figure within the Mega Combination, Brunswijk has more than politics in common with the elder Bouterse. Like Desi, Brunswijk was convicted in a Dutch court in 1999 for cocaine trafficking.

Dino, meanwhile, has spent one Christmas behind bars in New York awaiting trial, and it doesn’t seem likely that he will be a free man anytime soon. If ultimately convicted, the younger Bouterse could face a life sentence plus 15 years. But so far, neither Dino’s exploits nor his father’s unsavoury past seem to have done any harm to Paramaribo’s relationship with Washington. In 2012, the US military supplied $US400,000 in naval training, and last March, the Pentagon agreed to provide $US500,000 to strengthen the Surinamese army - support the United States shows no sign of withdrawing.

Read more: http://www.smh.com.au/world/dino-bouterse-and-the-plot-to-build-a-hezbollah-base-in-suriname-20140226-hvdvp.html#ixzz2uRwOLwGK

5 maart 2014

Zaak Dino verschoven naar 27 maart

De Surinaamse zender Radio ABC bericht, dat op verzoek van de verdediging de zaak van Dino Bouterse is verschoven naar 27 maart. Dat zou zijn vernomen van het Openbaar Ministerie in Manhattan. De zaak zou vrijdag 7 maart beginnen. Radio ABC schrijft verder te hebben vernomen, dat de rechtbank in Manhattan, New York, op 27 maart een regiezitting is, dus geen inhoudelijke behandeling. De verdediging heeft dan tot die dag de tijd om alle zogenoemde pre trial motions in te dienen.

28 maart 2014

Verdediging Dino Bouterse niet te spreken over werkwijze Justitie VS – VS zou soevereiniteit Suriname hebben geschonden…

In haar schriftelijk verweer op vrijdag 28 maart 2014, heeft de verdediging van drugs- en terreurverdachte Dino Bouterse gesteld, dat de aanhouding en uitlevering van haar cliënt aan de VS door Panama onrechtmatig is geweest.

Verder heeft de VS tijdens de opsporing van Bouterse de soevereiniteit van Suriname ernstig geschonden en via misleiding Panama zo ver gekregen om hem onmiddellijk uit te leveren. Zo staat in een persbericht dat door de verdediging een dag later, 29 maart, gestuurd is naar verschillende media in Suriname. Ook het dertien pagina’s tellend verweer is naar de media gestuurd.

Aangevoerd is dat het gaat om ernstige schending van de soevereiniteit van Suriname, misleiding van de Panamese regering en onrechtmatig verkregen bewijzen. Het verdedigingsteam bestaat uit Jose M. Arrufat-Gracia, Richard Rosenberg, Michael Hueston en Florian Miedel.

In het schriftelijke weerwoord tegen de aanklachten van de openbare aanklager, die op 20 augustus 2013 zijn gedaan en later op 7 november zijn verzwaard, brengt het verdedigingsteam onder andere de volgende punten in verweer:

1. Schending van de ‘doctrine of specialty’: aanklachten die buiten de scope van uitlevering vallen, kunnen niet meegenomen worden in de aanklacht.

2. Buitensporig gedrag van de Amerikaanse overheid bij de opsporing waardoor de soevereiniteit van twee staten geschonden is, te weten Suriname en Panama

3. Verklaringen die onrechtmatig zijn verkregen uit het verhoor, zijn niet toelaatbaar als bewijs.

4. Overlegging van bewijsmateriaal ten voordele van de aangeklaagde, is niet afdoende.

Op basis van deze argumenten eist het verdedigingsteam dat de latere tenlastelegging van aan terrorisme gerelateerde activiteiten wordt afgewezen.

Toelichting

De toelichting op de belangrijkste punten uit het verweer.

Punt 1

Op grond van schending van de ‘doctrine of specialty’ eist de verdediging dat de tenlastelegging van aan terrorisme gerelateerde activiteiten wordt afgewezen.

- Ten tijde van het verzoek tot uitlevering was de verdachte buiten het grondgebied van de USA.

- Panama is tot arrestatie en uitlevering overgegaan op basis van misleidende informatie, verschaft door de verantwoordelijke autoriteiten van de USA.

- De ‘Superseding Indictment including a new Count One’ beschuldigt aangeklaagde van ondersteuning van een internationale terroristische organisatie, welke tenlastelegging echter pas op 7 november 2013 werd gedaan, waardoor deze buiten de scope van de arrestatie en uitlevering van 29 augustus 2013 valt.

- De ‘doctrine of specialty’, die bekend is binnen het recht, stelt dat verdachten die uitgeleverd worden, alleen vervolgd en gestraft mogen worden voor overtredingen waarvoor uitlevering is aangevraagd en ingewilligd.

- Gezien de omstandigheden en condities van uitlevering, is de enige aanklacht die gebruikt mag worden, deelname aan internationale drugshandel. Het gerechtshof heeft op grond van de ‘doctrine of specialty’ geen jurisdictie omDino Bouterse gerechtelijk te vervolgen voor de later toegevoegde aanklacht van ondersteuning van terrorisme.

Punt 2

Gedrag van de overheid kan dusdanig buitensporig zijn dat het een schending van ‘due process rights’ vormt.

− Buitensporig gedrag van de overheid inhoudende, onder meer, ontoelaatbareuitlokking met financiële middelen en valse verklaringen afgelegd tegenover een andere soevereine staat – Panama – welke in het nadeel zijn van de aanspraak van de verdachte op een correcte rechtsgang (‘due process rights’). Het gaat om het aanbod van US$2 miljoen voor het leveren van een paspoort.

− De totaliteit van het buitensporig overheidsgedrag, naast het aanbod van de US$2 miljoen heeft de aanspraak van Dino Bouterse op een correcte rechtsgang (‘Due Process’) geschonden. Zonder enig bewijs dat Bouterse op een eerder tijdstip betrokken was in de misdrijven zoals aangeklaagd, is het onderzoek dat geleid heeft tot zijn arrestatie begonnen in december 2011 in Aruba en betrof het witwassen van geld en drugshandel. Pas aan het einde van 2012 richtte het onderzoek zich op Suriname met een focus op Dino Bouterse. De eerste ontmoeting tussen Dino Bouterse en twee van de confidentiële informanten vond pas plaats op 31 januari 2013. Bovendien leveren de overgelegde stukken geen rechtvaardiging voor deze verandering van koers in het onderzoek.

Schendingen − Verscheidene zware schendingen van Surinaams recht door Amerikaanse informanten komen, tezamen met het buitensporig overheidsgedrag, in aanmerking voor afwijzing van deze aanklacht, o.a.:

Het bewerkstelligen om Suriname binnen te komen met een vals paspoort;

de grensbewaking te vermijden;

in het bezit zijn van een vals Surinaams paspoort;

het uitvoeren van operaties namens een buitenlandse mogendheid op Surinaams grondgebied zonder medeweten of toestemming van de regering van Suriname;

het opnemen van privégesprekken zonder toestemming van de andere deelnemers of een rechterlijk bevel;

het invoeren zonder aangifte van een bedrag aan US dollars dat groter is dan het bij wet toegestane; verzuim om aan de Surinaamse overheid toestemming te vragen de operatie uit te voeren teneinde het gebruik van betaalde informanten en van valse paspoorten te vermijden en grensbewaking te ontwijken.

− In plaats van een normaal uitleveringsproces op gang te brengen op grond van het bestaande Uitleveringsverdrag met Panama, heeft de USA de onmiddellijke overdracht van Dino Bouterse verzocht. Daarbij werd de niets vermoedende regering van Panama voorgehouden dat Dino Bouterse een gevaar zou zijn voorde nationale veiligheid van dat land indien hij daar zou blijven, omdat pogingen tot zijn bevrijding zouden kunnen worden ondernomen door de internationale terroristische organisatie Hezbollah – een aantijging waarvan de USA wist dat die niet op waarheid berustte. De aangevoerde informatie laat duidelijk zien dat het hier een 18 maanden durende undercoveroperatie betrof zonder enige betrokkenheid van een drugskartel noch van Hezbollahleden of bondgenoten.

Dit alles kan aangemerkt worden als misbruik maken van macht en buitensporig gedrag, hetgeen de afwijzing van de tenlastelegging rechtvaardigt.

Punt 3

Verklaringen die verkregen zijn gedurende verhoor in gevangenschap zijn niet toelaatbaar tenzij aangetoond kan worden dat het z.g. ‘privilege against selfincrimination’ adequaat werd beschermd (de z.g. ‘Miranda rights’ – Miranda V. Arizona, 384 US 436 (1966). Bedoelde verklaringen zijn alleen toelaatbaar vrijwillig zijn afgelegd.

Na arrestatie werd verdachte op geen enkel moment op de hoogte gesteld van de redenen van zijn aanhouding en transport naar de USA – niet tijdens de aanhouding in Panama noch tijdens het vervoer naar een vliegveld, waar hem voor het eerst werd verteld dat hij naar de USA zou worden overgebracht. Nog steeds werd hij niet geïnformeerd van de redenen van zijn aanhouding. Hem werd daarbij slechts een Panamese resolutie overhandigd in de Spaanse taal. Deze dwangmatige sfeer zette zich voort tijdens het luchttransport. Een document in de Engelse taal dat moest dienen voor het in kennis stellen van zijn ‘Miranda rights’ werd hem overhandigd en gevraagd te ondertekenen – nog steeds echter zonder dat de redenen van zijn aanhouding werden gegeven. Hoewel Dino Bouterse het document tekende, weigerde hij zijn paraaf te plaatsen bij een verklaring voor het afstand doen van zijn recht om zich te onthouden van spreken, om zich door een advocaat te laten bijstaan en te verklaren dat geen beloften, bedreigingen of pressie van welke aard dan ook tegen hem gebruikt waren. De verhorende agent dreigde echter dat, tenzij hij een verklaring gaf, een aanklacht van terrorisme hem in New York zou worden opgelegd.

Gedurende de gehele aanhouding en verplaatsing was Dino Bouterse geboeid.

De feiten illustreren een aantoonbaar dwangmatig scenario dat het effect had van belemmering van vrije keuze en resulteerde in een onderwerping aan gezag, en niet een weloverwogen, bewuste en vrijwillige verklaring van afstand van rechten.

Met inachtneming van deze totaliteit van omstandigheden, dienen de verklaringen die de aangeklaagde worden toegerekend, niet te worden toegelaten.

Punt 4 Het verdedigingsteam eist voorts de afgifte van alle bewijsmateriaal dat nodig is voor de verdediging, en als zodanig is aangevraagd:

− alle documenten uitgewisseld tussen de USA en de Republiek Panama in verband met Bouterse’s ‘simpleand conditional surrender’, waaronder de ‘Diplomatic Note’ van de USA aan Panama.

− alle aanvullende audio- en video opnamen, o.a. vanaf februari tot juni 2013 aangaande onderzoek gedaan t.a.v. niet vervolgde deelnemers, geheim agenten en Dino Bouterse.

− de ‘DEA Operationa lFile’, welke het verdedigingsteam in staat moet stellen om te bepalen of de confidentiële bronnen of agenten die betrokken zijn in deze zaak, hebben gehandeld buiten hun budget en autoriteit dan wel tegenstrijdig aan de reglementen van de DEA.

Punt 5

De aangeklaagde verzoekt inzage in z.g. ‘Brady materia’ – d.w.z. door de vervolging niet verstrekt bewijs dat in het voordeel kan zijn van de aangeklaagde en wordt opgevraagd en dat de vervolging verplicht is te verstrekken, waar dat bewijs relevant is voor de schuld of strafoplegging, ongeacht de goede of kwade trouw van de vervolging.

Punt 6

Procesrecht (‘Federal Rules of Evidence’) vereist dat, op verzoek van de verdachte in een strafrechtelijke zaak, de staat voorafgaande aan de rechtszitting op redelijke termijn aankondiging moet doen van enig bewijs van andere misdaden,etc. dat zij voornemens is te introduceren tijdens de rechtszitting.

Dino Bouterse heeft deze aangevraagd.

Punt 7

De gedaagde eist ten slotte het behoud van alle documenten tegen vernietiging, verandering, verminking en vermindering met betrekking tot zijn verzoeken voor bewijsmateriaal of de verplichtingen van de overheid tot openbaarmaking.

Onderstaand ANP-artikel van zondag 27 april 2013 brengt weinig tot geen nieuws. Al in november 2013 verschenen artikelen waarin uitgebreid wordt ingegaan op de aanklacht…. Het is dan ook onduidelijk waarom het persbureau nu met dit bericht komt.

27 april 2014

ANP: Levenslang dreigt voor Dino Bouterse - Drugs en wapen in kantoor zoon president - Persbureau brengt oud nieuws.... 
Dino Bouterse probeerde een basis voor de terroristische organisatie Hezbollah op te zetten en drugs- en wapenhandel te bedrijven, onder meer vanuit zijn kantoor bij de Surinaamse antiterreureenheid CTU. Dit blijkt uit opgenomen gesprekken tussen hem en infiltranten van de Amerikaanse drugsbestrijdingsdienst DEA.

Dit bericht plotseling zondag 27 april 2014 het Nederlandse persbureau ANP. Het is volstrekt onduidelijk waarom het persbureau juist eind april 2014 met dit bericht komt, vooral nu het geen enkel nieuws bevat.

Dino wordt vervolgd voor het helpen opzetten van een basis van de Libanese terreurbeweging Hezbollah in Suriname. Dit met als doel dat Hezbollah daarvandaan gewelddadige acties tegen Amerika zou kunnen voorbereiden en uitvoeren. Ook is Bouterse aangeklaagd voor wapenhandel en cocaïnesmokkel naar de VS.

De Surinaamse president Desi Bouterse benoemde zijn zoon Dino volgens eigen zeggen in 2010 als leider van de zwaar bewapende CTU (Counter Terrorism Unit). Pas toen Dino eind augustus vorig jaar werd opgepakt in Panama, werd dit opeens door de perschef van het Kabinet van de President ontkend, zo schrijft althans het ANP.

Uit de aanklacht blijkt, dat op 1 februari 2013 twee infiltranten van de DEA op bezoek kwamen bij Dino in Suriname. Zij gaven zich uit voor Mexicaanse drugshandelaren. In dit gesprek gaf Bouterse jr. aan dat hij hen kon ‘faciliteren’ bij drugssmokkel en het kopen van wapens.

28 juni vorig jaar bezochten Amerikaanse infiltranten Dino Bouterse in zijn kantoor. Er werd gesproken over het smokkelen van 450 kilo cocaïne naar de VS. Dino haade uit een kluis een pakketje van een kilo. Handlanger Quincy Muntslag (die eind augustus 2013 werd gearresteerd op Trinidad & Tobago en daar nog vast zit in afwachting van eventuele uitlevering aan de VS) gaf aan dat het was behandeld met chemicaliën waardoor ‘de honden op de luchthaven het niet kunnen ruiken’.

Vervolgens pakte Bouterse een raketwerper uit zijn kluis en gaf die aan een van de DEA-agenten. ‘Het is een Lawn’, zei Dino. Een licht anti-tankwapen. In juli overlegde hij in Suriname een paar keer met Amerikaanse agenten over het opzetten van een basis voor de terroristische organisatie Hezbollah in Suriname. Eind juli reisde hij naar Griekenland om met zijn contacten concrete plannen te maken.

De vermeende Hezbollahbaas vertelde dat zijn organisatie tegen de Amerikanen vecht. ‘Je hebt ingestemd om onze jongens te ontvangen, zodat ze kunnen worden getraind en dat ze kunnen blijven voor later uit te voeren operaties. Ga je akkoord?’, vroeg de infiltrant. ‘Ja’, antwoordde Bouterse.

Het ging om een eerste groep van 30 tot 60 mensen. Er werd huisvesting en bewaking voor ze geregeld, liett Bouterse weten. Ook konden volgens hem valse paspoorten worden verstrekt. De undercoveragent vroegof Dino Bouterse ook speciale wapens kon leveren zoals luchtdoelraketten, propellergranaten en explosieven. Dino: ‘Ik heb 2 maanden nodig. Dan kan ik je een lijst geven van wat we kunnen leveren.’

Dino Bouterse werd op basis van de infiltratieactie augustus vorig jaar op verzoek van de Amerikanen in Panama gearresteerd. Tijdens zijn voorgeleiding begin september in New York ontkende hij schuld. De zoon van de Surinaamse president hangt levenslang in de VS boven zijn hoofd.

27 april 2014

ANP: 'VS jaagt ook in Suriname op criminelen'

Het persbureau ANP komt op dezelfde dag ook met dit bericht, waarschijnlijk van de hand van de ANP-correspondente Annelies Brinkman, een Nederlandse die ook in dienst is als journaliste bij de Surinaamse krant De Ware Tijd. Zij heeft de Amerikaanse ambassadeur in Suriname uitgebreid geïnterviewd over diverse zaken en natuurlijk kwam de zaak Dino Bouterse ook ter sprake en dat leverde dit artikeltje op. Maar, ook in dit geval is het onduidelijk waarom het ANP nu met deze twee artikelen komt. Mogelijk om de aandacht weer even te focussen op de zoon van de Surinaamse president en de door de VS tegen hem aanhangig gemaakte rechtszaak. Maar, ook in dit geval biedt het ANP feitelijk weinig nieuws.

Terroristen en drugscriminelen moeten zich ook in Suriname niet veilig voor de Amerikanen wanen. Dat is de boodschap van de Amerikaanse ambassadeur in Suriname, Jay Anania, aldus meldt het Nederlandse persbureau ANP zondag 27 april 2014. ‘Iedereen die misdaden tegen de Verenigde Staten pleegt, zoals het sturen van drugs, zullen we onderzoeken, arresteren en vervolgen, waar ook ter wereld.’

Hij reageert op de vraag waarom Amerika veel geld en energie heeft gestoken in de arrestatie van Dino Bouterse, zoon van de Surinaamse president Desi Bouterse. De Amerikanen pakten jr. in augustus vorig jaar op.

De verdenkingen zijn drugs- en wapenhandel en ondersteuning aan de terreurorganisatie Hezbollah. Beide beschuldigingen zijn gedaan op basis van undercoveroperaties van Amerikaanse diensten, onder meer in Suriname.

‘We houden ons op meerdere plekken op de wereld bezig met de strijd tegen drugshandel.’ Niet zo gek, vindt Anania. ‘Nederland heeft immers ook een geschiedenis van het vervolgen van mensen die drugs naar Nederland schenen te sturen, inclusief mensen van hier’, aldus de ambassadeur, daarmee doelend op Desi Bouterse. Die is in Nederland bij verstek veroordeeld voor drugshandel. Hoewel Anania niet in wil gaan op de specifieke zaak van Bouterse jr. geeft hij met zijn uitspraken wel aan waarom de VS veel moeite voor hem hebben gedaan.

De ambassadeur benadrukt dat de bestrijding van de internationale drugshandel heel hoog op de agenda van de VS staat. En hoewel de Amerikanen vaak de leiding hebben in operaties, werken ze bij voorkeur samen met landen in de regio. ‘Drugshandel is de belangrijkste plaag in onze regio.’

Toch is het vaak zo ,dat de VS het grootste deel van de operatie voor zijn rekening neemt. Volgens Anania is dat logisch. ‘We zijn nu eenmaal vaak de bestemming van de drugs. Natuurlijk hebben wij vaak ook meer geld en mogelijkheden dan andere landen, dus daarom is onze bijdrage groot.’

Hij onderstreept dat het drugsprobleem moet worden aangepakt als het nog niet te groot is, omdat je anders situaties zoals in Mexico krijgt waar de laatste decennia tienduizenden mensen zijn vermoord. ‘Dus daarom is het belangrijk dat regeringen blijven strijden en misdaden aanpakken. Want criminele organisaties grijpen elke zwakke plek aan. Geen enkel land kan die problemen alleen aanpakken.’

28 april 2014
De provocaties tegen de Republiek Suriname   
Soms verschijnen er van die ingezonden stukken in media waarvan de inhoud kant noch wal raakt, waarvan de inhoud aan alle kanten rammelt, die zijn geschreven door mensen die vooral zichzelf interessant vinden, door mensen die werkelijk geloven wat zij schrijven. Zo iemand is Roy Raymond de Miranda. Iemand die graag provoceert, scheldt, beledigt, met vuil smijt en dreigt. Iemand die ook nog eens heilig gelooft in de meest absurde complottheorieën. Een intrigant ook. Maar, oh wee, als hij zelf op de korrel wordt genomen in een artikel, dan is hij er als de hazen bij om de schrijver van zo'n artikel af te branden in een ingezonden reactie. 
Onderstaand stuk kon geplaatst worden op de zogenoemde nieuwswebsite Suriname Herald, waarvan de redactie kennelijk de heer De Miranda en zijn achtergrond en praktijken niet kent. Een man die ook nog eens volledig en compleet anti-Nederlands / anti-koloniaal denkt en redeneert. Een intens triest, hopeloos geval. Een eng geval ook en vooral.

Dat sommige Surinamers die een blinde hartstocht koesteren in de richting van regeermacht in Suriname, is alom bekend. Dat soort figuren leggen hun leden dwingend op, reeds nu aangesproken te willen worden met de titel president. Maar dat de Oranjegezinden daarbinnen wel heel erg ver gaan, is eveneens publiek geheim. Het juichen voor handelingen van de Verenigde Staten van Amerika en de ware instigator van het blijvend provoceren en criminaliseren van Suriname en Surinamers die de dienst in dit land uitmaken, is tekenend voor de lage inborst die deze personen etaleren.

Dat de Amerikaanse ambassade in Paramaribo niet aflatend bezig is met brutale provocaties, is zelfs voor een kind van 4 jaar, overduidelijk. Is het niet in strijd met internationale conventies: inmengen in de binnenlandse aangelegenheden van de Republiek Suriname? Thans wordt er nog meer en persoonlijker geprovoceerd en gedemoniseerd. Het insinuerend verwijzen naar de veroordeling van de heer D.D. Bouterse door Nederland, is een daad die onmogelijk zonder een gedegen samenwerking met Nederland en de man die zichzelf in het heden reeds president van de Republiek waant te zijn, tot stand kon komen. Men behoeft slechts te kijken naar het medium waarin dit artikel is opgenomen om te weten wat er speelt. “Nederland Nu”, fungeert thans als doorgeefluik van een satanisch geregisseerde klucht.

Het uitlokken van een misdrijf, zo de aanklacht tegen Dino Bouterse reeds op waarheid zou berusten, is een verwerpelijke handeling. Mensen aanzetten tot een “misdaad”, is per definitie misdadig te noemen. De hele klucht rond de arrestatie van Dino Bouterse is zo doorzichtig gelogen in elkaar gezet, dat men eerder moet denken aan een bizarre soap, dan dat er sprake is van een opgeloste misdaad.

Welke ezel gelooft de verhalen over het meegedragen hebben van een raketwerper door Dino en het daarmee zelfs hebben gedreigd te gebruiken op de vlieghaven van Panama? Een raketwerper van Suriname meenemen en daarmee de douane passeren is buitengewoon ongeloofwaardig. Zelfs als men zou mogen aannemen dat de invloed van Bouterse junior dat mogelijk zou kunnen hebben gemaakt, dan rijst nog de vraag, hoe het reizen met een dergelijk groot wapen mogelijk is. Daarmee Aruba binnenkomen om er vervolgens wederom te vertrekken, dit is je reinste apekool.

En dan de klucht, als zou Dino Bouterse drugstransporten hebben voorbereid, ook voor deze beschuldiging is er behalve de geconstrueerde aanklacht geen overtuigend bewijs. De wereld weet dat de filmindustrie met allerlei animaties in Hollywood, dus de Verenigde Staten van Amerika is gevestigd. Dit laatste land weet als geen ander in de wereld, door middel van compilaties en vervalsingen, niet bestaande situaties echt te laten lijken.

Ook de praktijken van de CIA die mensen of landen in een vloek en een zucht weet om te toveren in criminelen en schurkenstaten is historisch bekend en bewezen. Wie kan zich niet herinneren hoe er zogenaamd bewijs werd gevonden, als zou Irak over vernietigingswapens beschikken, de reden om dat land binnen te vallen, er massaal te moorden en te doen veranderen in een land van verschroeide aarde.

De wereld kon aanschouwen hoe de toenmalige generaal Collin Powell, compleet met powerpont presentaties, de wereld misleidde over de vindplaatsen van vernietigingswapens. Na de inval en het volbrengen van de massale vernietiging van Irak, bleef er niets heel van de kunstmatig in elkaar gezette klucht, Irak een land met een uitgebreid arsenaal aan vernietigingswapens. Veel mensenlevens hebben deze historisch bewezen misdadigers op hun geweten.

De Hezbollah aanklacht tegen Bouterse junior gelieve men ook in dit licht te willen zien. Maar dan de vinger naar anderen uitsteken, daarbij vergetend dat er nog altijd drie andere op zichzelf gericht blijven, dit getuigt van een onbeschaamd- en gewetenloosheid die zijn weerga niet kent.
Het maken van filmbeelden en het daarna manipulatief monteren, is in dit kader een beproefde methode, kennelijk en naar alle waarschijnlijkheid hetgeen Dino Bouterse fataal werd.
Over de verdere inhoud van de aanklacht en de rechtmatigheid daarvan, deden de vier advocaten van deze verdachte reeds vele boeken open. Onrechtmatige handelingen binnen de landsgrenzen van Suriname en Panama zijn daar slechts enkele voorbeelden van. Valse voorwendsels en handelingen die in strijd zijn met de wetten van bevriende landen zijn openlijk blootgelegd door de verdediging van Dino Bouterse.

De ambassadeur insinueert in het kader van drugshandel, vervolgens buitengewoon gemeen in de richting van de huidige president van de Republiek Suriname. Het moet de heer Anania toch ook duidelijk zijn dat het drugsvonnis tegen de heer D.D. Bouterse een politiek geïnspireerde gerechtelijke dwaling is? Leden van de staande magistratuur in Nederland hebben onomwonden verklaard dat het strafrechtelijk vervolgen en vonnissen van de heer D.D. Bouterse tot stand kwam door zaken die buiten het strafrecht vielen.

Politiek Den Haag had zich via haar minister van Justitie en Politie, de heer Korthals, meester gemaakt van een zogenaamd strafproces, waarbij een Belgische drugscrimineel in ruil voor vervroegde vrijlating uit zijn detentie, ten nadele van de later veroordeelde Bouterse, valse verklaringen moest afleggen. Dit laatste is naderhand door betrokkene, Patrick van Loon, ruiterlijk toegegeven tijdens een ander strafproces dat tegen hem in Antwerpen werd gevoerd.

Dat het drugsvonnis tegen de heer D.D. Bouterse een dwaling binnen het Nederlands Recht is geweest en qualitate qua één met een politiek karakter, wees het volgende uit. De Republiek Suriname kwam in 1999 bij Interpol Internationaal in verzet tegen het opsporings-, signalerings- en arrestatiebevel zoals door Nederland aldaar tegen Bouterse werd gedeponeerd.

Een door Suriname ingediend memorandum dat in politiek en historisch perspectief werd ingebed, liet geen spaan heel van het Stellendamvonnis dat voorzag in een veroordeling van de heer Bouterse tot een gevangenisstraf van maar liefst 11 jaar. Nederland kreeg tot drie maal toe, de gelegenheid zich tegen dit memorandum te verweren, evenzovele malen bleef dat verweer uit. Het gevolg daarvan was, dat Interpol Internationaal het bovengenoemde verzoek van Nederland vernietigde. Daarbij werd bevonden dat Nederland zich had bezondigd aan het vertrappen van artikel 3 van het Interpol Handvest. Dat artikel zegt namelijk dat het landen verboden is personen voor opsporing, signalering of arrestatie op onder andere politieke gronden aan te melden.

Alle 176 lidlanden van Interpol werd geadviseerd het oordeel van Interpol Internationaal over te nemen. Dat Nederland naderhand in bilateraal opzicht afzonderlijke opsporings-, signalerings- en arrestatieverzoeken met enkele landen afsloot, hiervoor werd grof geld betaald, is tekenend voor de haat die er wordt gekoesterd tegen haar syndroom Bouterse. Nederland is nog lang niet af van dit litigieuze vonnis. Een nieuw verzoek tot herziening bij de Hoge Raad der Nederlanden wacht en is bij ingewijden niet onbekend.

Maar het intussen, met het oog op de aanstaande verkiezingen van 25 mei 2015 op welhaast criminele wijze de Verenigde Staten van Amerika spannen voor de karren van Nederland en de Oranjegezinden in politiek Suriname, is abject en vormt daarnaast een bron van gevaar die de erupties van de periode voor de onafhankelijkheid van Suriname in 1975 ver zullen overschrijden. Surinaamse politici die op zaterdag 16 november 2013 omstreeks 19.30 uur in gezelschap van witte Amerikanen en Amerikanen van Hindostaanse afkomst bij een Mac Donald Restaurant, Stirling Road Hollywood Florida 33020 werden gespot en nadat zij doorhadden door een drietal Surinamers te zijn ontdekt en zich haastig uit de voeten maakten, spelen nationaal met vuur en storten tegelijkertijd Suriname in een hachelijk avontuur.

Clean Files Tribunal
Namens deze,
Roy Raymond de Miranda

Noot:
Dat De Miranda zijn ingezonden stuk, zoals geplaatst op de zogenoemde nieuwswebsite Suriname Herald, heeft ondertekend namens Clean Files Tribunal is misleidend.
Hij WAS de man achter de in 1997 opgerichte vermeende ‘organisatie’ die zich Clean Files Tribunal (Schone Dossiers Tribunaal) noemde. Deze ‘organisatie’ wilde onder meer dat Nederland het internationale opsporingsbevel tegen Bouterse wegens drugshandel en het witwassen van zwart geld zou intrekken. Clean Files Tribunal kreeg ruimte op de officiële website van de NDP tot eind april 2010, toen Clean Files Tribinal na weer eens conflict, door de NDP van de website werd gehaald.
Alle teksten van Roy Raymond de Miranda werden verwijderd.
Lees ook dit artikel waarin duidelijk wordt wat voor een persoon deze heer De Miranda werkelijk is.


2 Mei 2014

Uitleveringszaak Edmund Muntslag op Trinidad & Tobago weer uitgesteld 
De uitleveringzaak van het maatje van Dino Bouterse, Edmund Muntslag, op Trinidad & Tobago is 2 mei weer uitgesteld. De zaak kon niet worden behandeld, vanwege afwezigheid van de advocaat van Muntslag. De lokale nieuwswebsite ttflashnews.com bericht er over:

The Muntslag extradition trial

By admin  /   May 2, 2014  /   No Comments

EXTRADITION proceedings for Suriname national Edmund Quincy Muntslag has again been adjourned. Hearing will resume on May 28. Proceedings were expected to continue yesterday in the Eight Magistrates Court in Port-of-Spain, before Chief Magistrate Marcia Ayres-Caesar, however, the case was adjourned because of the unavailability of defence counsel Keith Scotland. Scotland was out of the jurisdiction. He is in Guyana. As a result of Scotland’s absence no evidence was taken when the matter was called yesterday. Muntslag is facing extradition to the United States to answer drug smuggling charges. His attorney Keith Scotland has asked for additional disclosure of two witness statements from the requesting state, the United States. Muntslag, 29, who was denied bail on October 11, last year, by the Chief Magistrate was again remanded into custody. The Surinamese businessman and father of one has been indicted in a federal court in the Southern District of New York, along with  Dino Bouterse, son of Suriname’s president Desi Bouterse, on drug trafficking charges. According to the US indictment, Muntslag travelled to Suriname on July 25, last year, to arrange the transport of ten kilogrammes of cocaine to the United States. On July 27, 2013, the indictment alleges, Bouterse “caused a suitcase containing ten kilogrammes of cocaine to be transported from Suriname to the Caribbean on board a commercial flight.” Muntslag was arrested in Trinidad by officials attached to the Organised Crime Narcotics and Firearm Bureau. He was said to have entered Trinidad on August 29, 2013, in transit to another country.

- See more at: http://ttnewsflash.com/?p=52079#sthash.h3BiEbcH.dpuf

16 juni 2014

VS geeft foto's vrij van Dino tijdens vlucht Panama naar VS

De Guyanese nieuwswebsite capitolnewsgy.com publiceert enkele door de VS vrijgegeven foto's waarop een geboeide Dino Bouterse te zien is in het vliegtuig op weg van Panama naar de VS:

Hier de beelden van capitolnewsgy.com: