zondag 10 juni 2018

Linker borst Venezolaanse Elizabeth Salazar toont humanitaire noodsituatie in Venezuela

'Ik kan niet zitten wachten tot zij sterft en om die reden en omdat ik geen keus heb zal ik een hongerstaking beginnen'



Gabriela Luis Ugas is de echtgenoot van een Venezolaanse vrouw die een spoedbehandeling voor kanker nodig heeft. Hij bevestigt, dat als hij geen reactie ontvangt, hij een wanhoopsactie zal ondernemen voor het leed van zijn geliefde. 

Elizabeth Salazar is 63 jaar oud en 8 maanden geleden kreeg ze de diagnose ductaal borstkanker. Sindsdien heeft hij de ergste nachtmerries ervaren,  aangezien hij zonder succes alle gespecialiseerde gezondheidscentra in Caracas heeft bezocht voor medische zorg. 


Het heeft alleen negatieve reacties gekregen, die aantonen dat er geen voorzieningen zijn in alle ziekenhuizen en dat er gebrek aan behandelingscapaciteit is in het land.

'Ik heb de eerste dosis chemotherapiebehandeling nog niet ontvangen, omdat ik het niet heb gevonden bij het Venezolaanse Instituut voor Sociale Zekerheid (Instituto Venezolano de los Seguros Sociales), noch heeft de remedie het voor mij kunnen doen. Ik ben wanhopig, omdat de wond mijn buik bereikt, ik wil niet dood en het lijkt erop dat de luiheid van de autoriteiten sterker kan zijn dan mijn verlangen om te leven.'

Aan Luis Ugas is in het gezicht de fysieke achteruitgang als gevolg van slapeloosheid te zien. Hij bevestigt, dat de pijnen die zijn vrouw voelt steeds sterker worden.


'Ik wil niet dat ze sterft, ik wil niet dat iemand sterft door gebrek aan behandeling. Het is tijd voor het maatschappelijk middenveld om concrete acties te ondernemen zodat de staat onmiddellijke antwoorden biedt', zei de voorzitter van de Stichting voor Waarborgen en Verdediging van de Mensenrechten (Fungaddhh, Fundación para las Garantías y Defensa de los Derechos Humanos).

'Als echtgenoot en mensenrechtenverdediger van Elizabeth, sta ik mezelf niet toe om niets te doen, we moeten de krachten bundelen, want wat ik nu doormaak, is het lijden van veel mensen en het is niet alleen zoveel pijn. Ik heb een lijst met 50 mensen met kanker geregistreerd in de Caracas-ziekenhuizen en ze vertelden me, dat in een van deze ziekenhuizen twee mensen om het leven kwamen door gebrek aan chemo.'


Op 5 juni vergezelden Elizabeth Salazar en haar man het protest van Codevida (Coalición de Organizaciones por el Derecho a la Salud y la Vida) om behandeling en medische voorzieningen te eisen bij moeders van kinderen met verschillende chronische gezondheidsproblemen en mensen met een transplantatie en HIV. Tijdens het protest voor het ministerie van Volksgezondheid, op Plaza Caracas, hebben mensen met één stem de aandacht getrokken en eisten ze medicijnen, behandelingen en medische voorzieningen die schaars zijn in het land . De groep demonstranten waarschuwde ook voor de duizenden mensen die het risico lopen om te sterven.


'Mijn vrouw werd acht maanden geleden gediagnosticeerd met borstkanker en sindsdien smeekt ze om gezondheid in Venezuela', zei Ugas, om te eisen dat de autoriteiten reageren op deze harde realiteit.



Elizabeth toonde haar borst voor de verschillende media en de mensen die de demonstratie bijwoonden om aan te kondigen, dat ze de komende paar dagen constitutionele bescherming zal vragen vanwege de afwezigheid van chemotherapie die haar gezondheid en leven beïnvloedt.

'Ik ben een van de vele mensen die lijden aan een complexe humanitaire noodsituatie, ik wil niet sterven, ik wil leven. Maar, nergens is er een behandeling voor kanker en ik heb nooit op de behandeling gerekend, zelfs geen palliatieve factor voor de pijn die ze me hebben gegeven, ik moest van de ene plaats naar de andere gaan om een ​​van de pijnstillers te krijgen, Nu vertellen ze me dat er geen chemotherapie in het land is, die reactie van de autoriteiten is onverantwoordelijk en ik ben doodsbang om te weten dat dit een doodvonnis is.'

Mensen met een chronische gezondheidstoestand kunnen kiezen voor meer dan vier jaar met dure behandelingen via het voedingssysteem van het Venezolaans Instituut voor Sociale Zekerheid (IVSS, Instituto Venezolano de los Seguros Sociales) of ziekenhuisapotheken. Op dit moment is het gezondheidsstelsel in het land echter zichtbaar verslechterd, het gebrek aan voorraden en medicijnen is reëel en de humanitaire nood lijkt hier te blijven en bedreigt het leven van duizenden Venezolanen.

Ten slotte gaf Ugas aan, dat hij de komende dagen het initiatief zal nemen voor een hongerstaking als zijn beroep op de autoriteiten niet wordt opgevolgd.

'Ik kan het niet langer verdragen om mijn vrouw op deze verschrikkelijke manier te zien lijden, ik ben naar alle ziekenhuizen gegaan voor hulp en ik heb geen antwoord. De tumor groeit en de kanker vordert snel, de medicijnen die ze nodig heeft, verschijnen nergens. De pijnen zijn zo verschrikkelijk, dat ze haar niet laten slapen, de spanning daalt en haar gezondheid wordt elke dag slechter. Ik kan niet zitten wachten tot zij sterft en om die reden en omdat ik geen keus heb zal ik een hongerstaking beginnen voor het ministerie van Volksgezondheid op Plaza Caracas, ik wil niet dat mijn vrouw sterft, ik zal vechten voor haar recht op gezondheid.'

(Suriname Mirror/Amnistía Internacional Venezuela/La Razon/Twitter)
op
Labels:

Geen opmerkingen:

Een reactie posten

Abonneren op: Reacties posten (Atom)