Nederlandse arts De Waard in Caracas, Venezuela, slaat alarm: 'Mensen sterven door tekorten'

(Bron foto: De Waard/RTL Nieuws)

'Het lijkt wel alsof we honderd jaar terug zijn gegaan in de tijd'
 
Arts hoopt dat de Nederlandse regering zich hard gaat maken voor de Venezolanen


In Venezuela, waar de bevolking amper te eten heeft, grijpt tuberculose weer genadeloos om zich heen. 'In mijn lab is het iets van dag', zegt de Nederlandse arts Jacobus de Waard vandaag, vrijdag 30 maart 2018, tegenover RTL Nieuws. De Waard woont al 25 jaar in de Venezolaanse hoofdstad Caracas. Als hij 's morgens bij zijn kliniek aankomt, staan er al tientallen patiënten op hem te wachten. 

'Tuberculose is een goede indicator voor armoede', vertelt hij via een Skype-verbinding. 'Als mensen het zwaar hebben, zie je de ziekte vaker opduiken. En hier begint het uit de hand te lopen. Het lijkt wel alsof we honderd jaar terug zijn gegaan in de tijd. Zoveel komt tuberculose weer voor.' 

Patiënten hoesten bloed op, zijn verzwakt en hebben pijn op hun borst. Hij stelt vast of ze daadwerkelijk tuberculose hebben: 'Vijf jaar geleden diagnosticeerde je de ziekte in een vroeg stadium. Maar, nu zie ik patiënten met vergevorderde vormen van tuberculose, waarbij een long al helemaal is weggevreten door de ziekte. Kindertjes ook. Mensen hebben geen geld om te reizen, dus ze komen vaak pas als ze al erg ziek zijn.'

Het is lastig voor te stellen dat Venezuela ooit welvarend was: door het falende economische beleid van dictator Maduro is de bevolking in armoede gestort. Enorme voedseltekorten, hoge prijzen en hyperinflatie zorgen ervoor dat de gewone Venezolaan bijna geen eten meer kan kopen.

Mensen verhongeren. 'Ik denk dat de meeste mensen in Caracas nu misschien één keer per dag een maaltijd naar binnen krijgen. En in de sloppenwijken nog minder: misschien eens in de twee dagen een maaltijd. Je ziet de honger op hun gezichten. En dan worden mensen vatbaar voor ziektes als tuberculose. Dat gebeurde in de Tweede Wereldoorlog in Nederland ook, tijdens de hongerwinter.'

Voor Jacobus de Waard wordt het steeds lastiger z'n werk te kunnen doen: 'In mijn kleine labje in Caracas met gebrekkige apparaten zie ik twee keer zoveel patiënten als Nederlandse ziekenhuizen in een heel jaar zien. Het ontbreekt aan van alles. We hebben bijvoorbeeld bijna geen microscoop-glaasjes meer. Soms sturen collega's uit het buitenland gelukkig wat op.'

Daarenboven verlaten steeds meer goed opgeleide collega'sVenezuela. Zelf overweegt hij dat inmiddels ook: 'Ik hou van dit land, van de mensen... Maar, ik maak me zorgen over m'n veiligheid, over de toekomst.'

De arts hoopt dat de Nederlandse regering zich hard gaat maken voor de Venezolanen. Hij wil dat Nederland en de Europese Unie de politieke druk opvoeren op Venezuela. 'Dit is namelijk ook een Nederlands probleem: Mensen vluchten naar Curaçao, bootvluchtelingen sterven er voor de kust. We hebben politieke druk nodig, want het kan zo niet verder.'