'Niet omdat je Brunswijk heet zou de ordening met een boog om jou heen moeten lopen'Verbouwereerd nam ik de verschillende interviews en artikelen tot mij, over de ontelbare contracten en concessies (hout en goud) van Ronnie Brunswijk. De openbaring dat hij al de concessies onder ex-president Venetiaan heeft gekregen maakte het geheel bijna bizar voor mij die decennialang onderdeel was van het Nieuw Front regime en nimmer heb geweten dat aan één persoon zoveel rijkdommen van het land werden toebedeeld.
Het is ten hemel schreiend dat kleine ondernemers niet in aanmerking konden komen voor een kleine concessie, terwijl anderen dan met een veelvoud aan duizenden hectaren er vandoor gingen. Precies zoals dat het geval was met wat in de volksmond bekend staat als de grondenroof onder het regime van de PL.
Wat mij ernstiger verbaast, is dat Ronnie Brunswijk zelf aangeeft dat hij zovele bus- en bootcontracten al die tijd heeft gehad van de Staat. Als dan het stopzetten van de contracten wordt gezien als een soort wraakactie van de Staat jegens Brunswijk breekt toch echt mijn klomp, omdat we via de media al een tijdje geconfronteerd worden met het gegeven van vermoedelijk fictieve trajecten en ordening van het transportwezen.
De staat is het verplicht aan de samenleving om daar waar geld vermorst wordt, het vermorsen een halt toe te roepen. Vooral wanneer we zeggen dat we in een crisis zitten. Voor mij zijn de acties van de regering om de staatsuitgaven in te dammen een pluimpje waard. Vooral, omdat dat gebeurt zonder aanzien des persoons. Niet omdat je Brunswijk heet zou de ordening met een boog om jou heen moeten lopen.
Het kan in het kader van de door de NDP fel gepropageerde sociale rechtvaardigheid waarvan steeds gewag wordt gemaakt door onder andere onze President, ook nooit de bedoeling zijn dat we een systeem in stand houden waarbij rijken steeds de kansen krijgen meer rijkdommen te vergaren en armen de zwaarste lasten moeten dragen.
De emotionele oproep van Brunswijk om samen te strijden tegen deze regering is naar mijn mening waarschijnlijk slechts ingegeven door het feit dat hij niet meer zoveel geld kan maken, waarmee hij zou kunnen smijten tijdens de verkiezingscampagne. We kunnen ons allemaal die schaamteloze taferelen nog heugen.
Ik hoop dat de regering op deze zeer hoopgevende weg door zal gaan met de ordening/rationalisering van de staatsuitgaven en het gestalte geven aan de sociale rechtvaardigheid.
Mr. drs. Sharmila Kalidien-Mansaram
Geen opmerkingen:
Een reactie posten