SuriPop songfestival: tijd om te professionaliseren

Artiesten verdienen meer professionaliteit tijdens songfestival

04-08-2012  COLUMN   Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – Tenenkrommend. Dat was de kwaliteit van het 17e commerciële en vooral door Staatsolie, Telesur en Parbo Bier gesponsorde SuriPop songfestival dat vrijdagavond 3 augustus 2012 live werd uitgezonden door ATV, Algemene Televisie Verzorging. Het festival was niet om aan te zien en zeker niet om aan te horen. De deelnemende artiesten hadden zeker meer professionaliteit verdiend tijdens hun optredens.

SuriPop is de korte naam voor het Suriname Populair Song Festival, een tweejaarlijks componistenfestival dat sinds 1982 wordt gehouden. Het festival wordt georganiseerd door de 'Stichting ter Bevordering van Kunst en Kultuur in Suriname' en is inmiddels een soort fenomeen geworden in het land, waar iedereen graag naar kan uitzien. Het evenement werd in eerste instantie jaarlijks georganiseerd, maar vanwege de hoge kosten werd later besloten het festival om de twee jaar te houden. De winnaar is bij dit festival niet de optredende artiest, maar de componist van het winnende nummer.

Kwelling
Gisteravond vond de 17e editie plaats in de grote Anthony Nesty sporthal. Bezoekers werden op een welhaast pijnlijke wijze geconfronteerd met live gezongen liedjes die al wekenlang in mooi uitziende zogenoemde clips op televisie te zien waren geweest en ook al enige tijd te koop zijn op een dvd. Daarenboven zijn de meeste clips ook te vinden op de populaire videowebsite YouTube. Toch waren de reacties de volgende dag over het algemeen laaiend, lovend....

Het SuriPop songfestival was echter een kwelling om te zien en te horen. Natuurlijk, ik zal wel te kritisch zijn, maar diverse media blijken de volgende ochtend gelukkig ook geconstateerd te hebben dat het geluid slecht was. Dat is nog een understatement. Het was erbarmelijk slecht en eigenlijk een schande om artiesten te laten optreden met een dergelijke inferieure geluidskwaliteit. Tranentrekkend.

Het grote orkest bleek een positieve uitzondering te zijn in het algehele amateurische beeld dat de huiskamers een avond lang, met dank aan de ATV, kon versieren. Slechts één groep wist met de slechte geluidskwaliteit om te gaan en dat was de Nederlandse professionele groep Re-Play. Het was voor het eerst dat een groep uit Nederland deelnam aan SuriPop. Het optreden van deze uitstekend zingende drie mannen plaatste alle andere deelnemers ver achter de zijlijn....... Toch won Re-Play niet, maar werd slechts ‘gekroond’ tot ‘best performance’. Voor mij waren zij echter dè winnaars van de avond.

Geforceerd leuk doen

Niet alleen het geluid was bar slecht. Het presentatie-duo was niet om aan te zien. Show- en radiopresentator Henk van Vliet - de ondervoorzitter en publiciteitsman van de Stichting ter Bevordering van Kunst en Cultuur in Suriname - had een afzichtig rood jasje aan, soit, daar valt nog mee te leven en het past ook wel bij deze overdreven ‘showman’ die tracht geforceerd leuk te doen en te zijn. Maar, zijn vrouwelijke collega Odette Miranda gisteravond liep erbij alsof ze op weg was naar een tragische gebeurtenis. Ze had een grijze te strak zittende jurk aan waardoor al haar ‘banden’ duidelijk zichtbaar werden.

De manier van presenteren was ook niet echt denderend. Bijna alle informatie over de deelnemende artiesten moest van papiertjes worden voorgelezen. Dat oogt klungelig. Waarom kon dat niet wat professioneler, zoals het lezen vanaf een klein scherm à la president Bouterse? Of nog beter, gewoon zorgen dat alle informatie in ‘je kop’ zit....

Zaal vol slechthorenden.....

Van Vliet dacht ook nog eens dat de zaal vol zat met slechthorenden. Deze man weet kennelijk niet met een gewone stem te presenteren. Op schreeuwerige toon kwamen de woorden ergens achter uit zijn strot vandaag gestuwd. Daarnaast was het constante op de vreemdste momenten gebruiken van Engelstalige woorden storend.

En waarom het jurylid Bryan B ofwel Bijlhout op overdreven wijze aankondigen als ‘He’s the greatest!’? Toch was ik blij met de aanwezigheid van zanger Bryan B in het juryteam. Want, in het jurylid Rosita Leeflang had ik in ieder geval totaal geen vertrouwen, maar dat komt wellicht omdat het hier gaat om een journaliste van De Ware Tijd die het prettig vindt om in de schijnwerpers te staan..... Ze is ook ‘general manager’ van het productie-bureau Roseternal Media dat onder andere zang-, percussie-, keyboad- en pianocursussen. Tja, men houdt hier van ‘dure’ vooral Engelse woorden en termen om maar vooral heel interessant te kunnen doen en over te kunnen komen. Gebakken lucht.

Aansprekend en aantrekkelijk, vlot en modern
Het is onbegrijpelijk dat de organisatie van het SuriPop songfestival voor de presentatie niet wat meer aansprekende, aantrekkelijke, vlotte, moderne presentatoren heeft aangetrokken, zoals een Chantal Cadogan of desnoods Gail Eijk. Deze dames hebben in ieder geval charisma en zouden zeker niet stijfjes op het te kleine podium hebben gestaan. Neen, we moesten het vooral doen met een schreeuwende en altijd geforceerd lachende Henk van Vliet. De artiesten werden overigens consequent en onbegrijpelijk aangekondigd als ‘presentatoren’, immers zij ‘presenteerden’ liedjes. Voor mij waren het zangers en zangeressen, die liedjes van componisten vertolkten ofwel ten gehore brachten, maar zeker niet ‘presenteerden’.

De bedoelingen van SuriPop zijn zeer toe te juichen en over het algemeen waren de afgelopen jaren de uitgebrachte nummers absoluut als goed en als uniek in het wereldwijde muziekspectrum te kwalificeren. En ja, ook ik kan genieten van de vele SuriPop muziek op cd of dvd. Maar, het songfestival - de vertolking van de liedjes door artiesten op televisie – en de artiesten verdienen meer professionaliteit, betere geluidsapparatuur, betere microfoons, beter licht en betere presentatoren.

Het winnende nummer van SuriPop editie 17

Zonnige toekomst

Inmiddels heeft president Desiré Bouterse laten weten dat binnenkort een stuk grond beschikbaar komt voor een auditorium. Een eigen auditorium, dat is een oude wens van de organisator van Suripop, de stichting ter Bevordering van Kunst en Cultuur in Suriname. Laten we hopen dat de organisatie dan ook kan gaan beschikken over betere, professionele geluidsapparatuur en belichting waardoor het SuriPop songfestival beter tot zijn recht komt en de zangkunsten van de deelnemende artiesten op een professionele wijze ten gehore kunnen worden gebracht.
De toekomst van het SuriPop songfestival ziet er nu dan ook zonnig uit, maar in Suriname is dat geen kunst.....

De best 'performance' van SuriPop 2012

Noot: De Ware Tijd was vandaag, zaterdag 4 augustus 2012, kritisch over de manier waarop de organisatie van het SuriPop songfestival de pers had benaderd. Er bleek volgens de krant geen accommodatie te zijn voor de pers. Op de vraag hoe verslag moest worden gedaan van het festival was, aldus de krant, het botte antwoord “dan hadden jullie maar een kaart moeten kopen”. De Ware Tijd en De West kregen te horen dat “de organisatie pas na de pauze op de pers heeft gerekend. U mag wel staan, maar als de brandweer u eruit zet is het uw eigen risico”. En: “Ik weet niet wat er is gebeurd, maar de pers moest pas na de pauze naar binnen.” Verdere tekst uit het artikel: 'Afgezien van een af en toe “jullie hebben nog geen plaats gevonden?” wordt verder ook niet omgekeken naar de journalisten. Alle aandacht in de pers voor het componistenfestival ten spijt gaan de betreffende vertegenwoordigers van de organisatie pontificaal op de twee enige vrije plekken in de buurt zitten en staan de Ware Tijd en De West afgedankt terzijde verslag te doen van de ‘Surinaamse Grammy’s’. Gelukkig nog net genoeg om als assistent-securityguard te dienen.' Dit is wel weer een typische wijze,als kleine kinderen die hun zin niet hebben gekregen,van reageren door Surinaamse journalisten. Een goede journalist zou zich in zo'n geval professioneel opstellen en een manier proberen te vinden om het festival goed te kunnen volgen ergens in de grote hal. Om dan de volgende dag in een artikel ook nog eens zielig en kinderachtig te doen - 'wij hebben zoveel aandacht besteed aan SuriPop' (met andere woorden: dus we willen goed worden behandeld) - is journalistiek onwaardig en ook nu weer blijkt dat van enige ethiek in de journalistiek in Suriname geen sprake is.