Geen Surinaams milieunieuwsblogs meer op internet: adieu!

Aan alles komt een einde: geen tijd, energe, motivatie en enthousiasme meer

13-08-2012 Door: Paul Kraaijer


Paramaribo – Na zes jaren dagelijks, zeven dagen in de week, op twee achtereenvolgende weblogs uiteenlopend Surinaams nieuws te hebben gepubliceerd is daar gisteren, 12 augustus 2012, een einde aan gekomen. De tijd, de energie, de motivatie, gedrevenheid en enthousiasme zijn niet langer aanwezig..... Het ‘rendement’ is voor mij persoonlijk te weinig gebleken.

De door mij in sranan-news.blogspot.com (september 2006 – 10 augustus 2011) en sinds 10 augustus 2011 in milieunieuws-suriname.blogspot.com gestoken tijd en energie staan niet in verhouding tot de voor mijn gevoel ontvangen respons. Op een moment ga je je in alle rust afvragen voor wie je het eigenlijk doet.

In 2006 was ik ermee begonnen, omdat er nog niet een internetsite was waarop een bundeling te vinden was van dagelijks Surinaams milieunieuws, in de breedste zin van het woord. Het leek mij van belang om extra aandacht via het blog te besteden aan het Surinaamse milieu(beleid) waar vandaag de dag nog steeds veel aan mankeert. Daarenboven voorzag ik geplaatste berichten veelal van een eigen kritische en altijd opbouwend bedoelde voetnoot, waarbij ik er niet voor schroomde om soms scherp, cynisch en sarcastisch in taalgebruik te zijn, om discussies aan te zwengelen en bewustwording te creëren - en van aanvullende relevante informatie en links naar relevante websites waar bezoekers meer informatie over een issue konden vinden, zonder daarvoor zelf te hoeven gaan zoeken.

Kritisch zijn is geen synoniem voor negatief zijn....
Ook schreef en schrijf ik af en toe zelf artikelen en dat blijf ik doen voor dit blog. Als ik toch - veelal via, via - respons ‘kreeg’, dan was dat veelal niet positief, omdat velen hier nu eenmaal niet gediend zijn van enige kritische houding en helemaal niet als die kritische houding zich richt tegen een ministerie, een regering of een zichzelf noemende ‘milieu(beschermings)organisatie'.

‘Kritisch’ zijn is hier welhaast synoniem voor ‘negatief’ zijn. Men begrijpt ‘kritiek’ vaak niet of legt het willens en wetens verkeerd uit, omdat je iets aankaart of – als eerste – schrijft over iets wat anderen, zoals media, bewust links (hebben) laten liggen (zoals de slechte naam wereldwijd die het Amerikaanse goudmijnbedrijf Newmont heeft, dat in onderhandeling is met de regering van Suriname voor het opzetten van twee goudmijnen in het aan een unieke bioversiteit rijk zijnde Nassaugebied in het oosten van het land of het stemgedrag van Suriname in de Internationale Walvis Commissie, in welke commissie Suriname tot dit jaar – onlangs maakte de regering Bouterse-Ameerali bekend niet langer voor de walvisjacht te zijn - altijd met Japan heeft meegestemd en dus voor de hervatting van de commerciële walvisjacht en -vangst. Maar ook een artikel van mijn hand over de aanzienlijke legale export van wild uit Suriname, over de export van zestig doodshoofdaapjes en acht bruine capucijnaapjes eind 2008 naar een beruchte handelaar in proefdieren in Miami, Florida (VS), over een compleet ontwateringsplan voor Groot Paramaribo waar niets mee is gedaan, over het begraven – een paar meter onder de grond – van oude asbestdakplaten op de bekendste vuilstortlocatie van Suriname, enzovoorts.).

Beide blogs werden echter zeer goed bezocht, ook door diegenen die kritisch zijn over een dergelijk blog. Zij zaten onder de schare vaste bezoekers. Ik was in staat om te bekijken wie het blog bezochten en hoe iemand op het blog terechtkwam en dat leverde soms verrassende informatie op.

Vele bezoekers
Mijn eerste blog, sranan-news, werd tussen mei 2008 (het moment dat ik startte met een bezoekersregistratie) en 12 augustus 2012 bezocht door 418.572 personen (terwijl ik op dat blog in augustus 2011 ben gestopt met het ‘posten’ van artikelen). Daarvan waren de meesten, 236.129, afkomstig uit Nederland en 88.899 uit Suriname. In totaal heb ik die periode op dit blog 3.805 berichten geplaatst.

Het vernieuwde, tweede, blog milieunieuws-suriname, werd tussen 10 augustus 2011 en 12 augustus 2012 door 48.273 mensen bezocht en in deze periode zijn door mij 946 berichten geplaatst. Van het bezoekersaantal waren 20.299 personen afkomstig uit Nederland en 12.179 uit Suriname, gevolgd door Amerika met 4.261 bezoekers. Sinds 9 juli van dit jaar werd dit blog bezocht door mensen uit totaal 112 landen. Het meest gelezen (2.194) werd een artikel van 28 september 2011 over een op de nationale luchthaven van Frans-Guyana gearresteerde Nederlander die trachtte een aantal kolibri’s in zijn onderbroek het land uit te smokkelen, gevolgd door een artikel van 9 september 2011 over het besluit van de Surinaamse Luchtvaart Maatschappij (SLM) om niet langer apen te vervoeren voor proefdierlaboratoria, 1.813 keer.

Profiteurs
Het zeven dagen in de week, gedurende zes jaren, plaatsen van milieugerelateerde artikelen op de blogs heb ik gedaan voor de geïnteresseerde bezoekers. Helaas bleek van enige ‘feedback’ nauwelijks sprake. Dat feit, heeft mij nu de motivatie, de gedrevenheid en het enthousiasme ontnomen om verder te gaan. Zeer velen hebben gebruik en zelfs nu en dan misbruik - personen die ik omschrijf als profiteurs - kunnen maken van mijn werkzaamheden. Het kostte hen niets. Mij daarentegen heeft het veel, teveel, gekost.

Zelfs het eerste blog, waaraan ik al een jaar niet meer heb gewerkt, blijkt tot de dag vandaag nog steeds dagelijks door honderden mensen te zijn bezocht.

Ik heb er zondag 12 augustus 2012 een definitief en radicaal punt achter gezet. Beide blogs heb ik volledig van het wereldwijde net verwijderd. Niets is meer te vinden. Mensen zullen zich sinds gisteren wat meer moeten inspannen om bepaalde artikelen boven water te krijgen. Ik heb het die mensen gedurende de afgelopen jaren wat te gemakkelijk gemaakt. Nu wil ik het mezelf wat makkelijker maken.

Blijf schrijven over het Surinaamse milieu(beleid)
Maar, niet getreurd, het milieu in Suriname, de biodiversiteit, de mijnbouwontwikkelingen, de (illegale) handel in wild, de ontwaterings- en drinkwaterproblematiek, het asbestafvalprobleem, de vuilverbrandingen, de kusterosie, de houtkap en de kleinschalige goudwinning en het ongebreidelde gebruik van kwik in die sector, blijven mijn aandacht hebben.

Artikelen blijf ik schrijven en sinds november 2011 werk ik al aan een ‘boekwerk’ over alle aspecten van de kleinschalige goudwinning. Dit wordt een soort naslagwerk over ontwikkelingen in die sector gedurende de afgelopen jaren. Op dit moment zijn inmiddels 215 pagina’s klaar en het einde is nog niet in zicht......en dat geldt in alle opzichten! Ik blijf schrijven en mijn artikelen worden in ieder geval op dit blog gepubliceerd.