woensdag 31 oktober 2018

Den Blauwvinger: Natuurbeschermingsorganisaties in Suriname beschermen amper de natuur, maar meer hun eigen bestaan

COLUMN: Wat hebben de jaguar en Brownsberg Natuurpark aan WWF Guianas, Conservation International Suriname en Stinasu?

- Suriname ontbeert nog steeds een echte ervaren actiegroep die wèl opkomt voor de bescherming van flora en fauna
- Natuur in Suriname wordt niet echt beschermd en milieu bewustwordingsuitstapjes van wat Assembleeleden naar Costa Rica en Voltzberg veranderen daar niets aan


De jaguar (Panthera onca) in Suriname is vogelvrij en het Brownsberg Natuurpark is deels vernietigd door illegale goudzoekers, onder toeziend en instemmend oog van onder andere de Stichting Natuurbehoud Suriname, Stinasu. Dàt is natuurbescherming in Suriname.

Aan haar lot overgelaten
De natuur in Suriname, de unieke biodiversiteit, wordt aan haar lot overgelaten. Heet land kent geen gedegen milieubeleid gebaseerd op deskundigheid en specifieke milieuwetgeving laat op zich wachten.
Wat het land daarentegen wèl kent is kleinschalige (legaal èn illegaal) goudwinning, twee reusachtige goudmijnen in handen van de Canadese goudmijngigant IAmGold (eigenaar van de Rosebel goudmijn) en de Amerikaanse goudmijnreus Newmont (eigenaar van de Merian-goudmijn), legale en illegale houtkap en ongebreidelde jacht op onder andere de beschermde jaguar, stropen van eieren van een paar bedreigde zeeschildpadsoorten.

Maar, natuurbeschermingsorganisaties zijn amper te zien en te horen. Het heeft er alle schijn van dat beschermen van de natuur geen prioriteit is, maar wel hun eigen voortbestaan. Organisaties als het WWF Guianas en Conservation International Suriname zijn bureaucratische internationale organisaties die het niet in hoofd halen om echt in actie te komen (tegen de regering). Ze zijn netjes, politiek correct, voorzichtig.

Ze keken – en kijken – toe hoe bijvoorbeeld
het beschermde (!) Brownsberg Natuurpark ten prooi viel aan illegale, kwik gebruikende goudzoekers,
hoe de jaguar wordt afgeknald voor geldelijk gewin,
hoe het binnenland wordt kaalgekapt,
hoe asociale burgers hun afval verbranden zonder oog en oor voor omwonenden,
hoe Suriname al vele jaren binnen de International Whaling Commission steun en stem verleend aan walvisjager Japan en daarvoor beloond wordt met financiële donaties van Japan ten faveure van de Surinaamse visserijsector,
hoe het binnenland verwordt tot een illegale vuildump.
hoe onzorgvuldig wordt omgegaan met onder andere medisch- en asbestafval en pesticiden,
et cetera.

Bestaansrecht verloren
In feite hebben organisaties als het WWF Guianas en Conservation International Suriname hun bestaansrecht in het land verloren. Zij zouden vervangen kunnen worden door een afdeling van Greenpeace of Milieudefensie, die wèl actie voeren en hun nek durven uit te steken.

Eén zelfverklaarde milieuactivist
En dan heeft Suriname nog één zelfverklaarde milieuactivist en zijn 'organisatie', die slechts op papier bestaat. Een man die zichzelf graag in de media ziet, ijdel. Een 'activist', een eenling, die overal verstand van meent en waarschijnlijk gelooft te hebben:
kwikverontreiniging door kleinschalige goudwinning,
bedreigende schelpzandafgravingen voor broedplaatsen van zeeschildpadden,
schadelijke afvalresten van Suralco/Alcoa,
de jacht op de jaguar en
natrapt tegen twee van zijn oud-werkgevers, Stinasu en het NIMOS (Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling in Suriname).
De man bereikt echter niets met zijn zogenoemde acties. Even een beetje publicitaire aandacht.
Helaas. Treurig.

De natuur in Suriname wordt niet echt beschermd. En milieu bewustwordingsuitstapjes van wat Assembleeleden naar Costa Rica en de Voltzberg veranderen daar niets aan...

Hoogachtend,
Den Blauwvinger
31 oktober 2018
Paramaribo – Suriname





Geen opmerkingen:

Een reactie posten