SASur weerspreekt kritieken dat organisatie niet transparant zou zijn.....

Muziekgebruikers en media lijken SASur-verhaal bewust te negeren

Auteursrechtenorganisatie wordt gecontroleerd door overheid en registeraccountant: geen geld gebruikt voor privédoeleinden

25-02-2015 Door: Paul Kraaijer

Al vanaf de start van SASur (Stichting Auteursrechten Suriname), in mei 2004 , wordt de organisatie geplaagd door verzet, tegenwerking, geruchten en verdachtmakingen vanuit de sector die auteursrechten moet voldoen zoals radiozenders en televisiestations – maar ook vanuit de muziekwereld, de artiesten en zogenoemde showorganisatoren, wettelijk bepaald door de Wet Auteursrecht 1913 –. Auteursrechten werden immers nimmer betaald. Suriname negeerde de wet, Suriname negeerde de betaling. Auteursrechten betalen was iets nieuws, terwijl het dat natuurlijk niet was. Muziek werd en wordt ongebreideld ten gehore gebracht zonder dat de makers ervan enige vergoeding daarvoor uit Suriname ontvangen. Het lijkt op anarchie in de Surinaamse muziekgebruikers-wereld.

Het verzet tegen SASur nam in de loop van de tijd meer meer dreigende en intimiderende vormen aan. Geruchten, verdachtmakingen en zelfs persoonlijke aanvallen en vuilsmijterij, niets werd geschroomd om SASur en haar bestuur in diskrediet te brengen, tegen beter weten in. Zo zou er geen transparantie zijn bij de auteursrechtenorganisatie, zouden geen auteursrechten worden afgedragen en zouden bestuursleden gelden voor privédoeleinden hebben gebruikt. De auteursrechtenorganisatie werd en wordt door tegenstanders van alles verweten zonder dat zij enige kennis van zaken hadden en hebben, terwijl de opponenten zich vrijelijk te buiten kunnen gaan aan bedreigende en intimiderende woorden en het opzetten van de gemeenschap tegen een gewone stichting die opereert binnen wettelijke kaders. Hoe onschuldig.

Geen interesse voor tekst en uitleg SASur bij muziekgebruikers en media: censuur

Bij vele gelegenheden en contacten met haar opponenten en met media, is SASur op alle geruchten en verdachtmakingen ingedaan en heeft zij die weerlegd. Maar, betrokken organisaties en ook media blijken geen oor te hebben gehad en nog steeds niet voor de tekst en uitleg van SASur. Uit alles is de afgelopen jaren duidelijk geworden dat de muzieksector en de radiozenders en televisiestations auteursrechten, SASur en voorzitter Prim Ramlal niet lusten, zonder echter met valide argumenten tegen die organisatie te komen. Het is vooral veel ongefundeerd en ongegeneerd geschreeuw ter bescherming van de eigen bedrijfsportemonnee.

SASur: 'Wij hebben vaak gecommuniceerd met de overheid en met groepen die gebruikmaken van muziek van artiesten dat ons repertoire is opgenomen, ook in de periode dat SASur en zij in een mediationproces zaten. Maar ja, deze informatie gaan de gebruikers, de omroepen en radiozenders, niet delen met de gemeenschap, integendeel, zij hebben SASur uitgemaakt als een organisatie die alleen int en niet uitkeert. De reden was niet interessant om te vertellen, anders zou het masker van hun gezicht vallen. En als SASur probeert om deze informatie via persconferenties en dergelijke te delen, dan wordt daar censuur op toegepast.'

SASur staat in haar recht om, ondanks dat in mei 2013 minister Edward Belfort van Justitie en Politie de beschikking introk om als bemiddelingsbureau te mogen optreden, als gevolmachtigde van belanghebbenden in haar repertoire op te treden voor artiesten in haar repertoire. Dat lijken de fervente tegenstanders van de organisatie niet te willen of te kunnen begrijpen. De auteursrechtenorganisatie overtreedt geen enkele wet. De werkzaamheden van SASur staan en vallen niet met een beschikking van de minister.

SASur wordt door overheid en registeraccountant gecontroleerd: volop transparantie

'SASur is onder toezicht van Justitie en Politie. De overheidswerkarm die toezicht houdt op de werkzaamheden zoals inningen, uitkeringen, tarieven, goedkeuring van licenties ofwel gebruikersovereenkomsten, enzovoorts, is de Commissie Toezicht Muziekauteursrechten (CTM, door de minister van Justitie en Politie op 1 februari 2009 ingesteld om onder andere toezicht uit te oefenen op de inning en de verdeling van de vergoeding van het bemiddelingsbureau muziekauteursrechten SASur). Hierin zitten acht deskundigen, zoals economen en juristen uit verschillende ministeries, waaronder mr. Henry Seedorf, nu onderdirecteur bij het ministerie van Justitie en Politie, drs. Fabien Noordwijk van het ministerie van Financiën, mr. Merrelin Gout van het ministerie van Handel en Industrie en mr. Merlin Dubois van het Bureau Intellectuele Eigendom. Inmiddels zou de zittingstermijn van deze leden per februari 2014 zijn verstreken. Wettelijk moet de minister zorg dragen, dat er verlengd wordt of andere leden worden aangewezen.'

Niemand van de commissie alsook van het ministerie van Justitie en Politie was bereikbaar voor een reactie.....

Deze commissie is geen verlengstuk van SASur, zoals de toenmalig voorzitter van de Vereniging van Radio en Televisiebedrijven in Suriname (VRTS) op 11 januari 2012 in een verklaring beweerde. Ook toen werden al ongenuanceerde en onjuiste uitspraken over SASur gedaan door personen in het veld van muziekgebruikers om de organisatie te schaden. Met de CTM heeft SASur werkafspraken gemaakt over het inningstraject bij alle gebruikersgroepen, het inhoudingspercentage ten behoeve van de operationele kosten (30 procent van de totale inningen van alle gebruikersgroepen) van SASur en het uitkeringspercentage.

'SASur is in opdracht van de CTM doorgelicht door een registeraccountant, dat was registeraccountant Lutchman en daarna is gewerkt met registeraccountant Tjong A Hung, en er is een zogenoemde AO geproduceerd, een Administratieve Organisatie waarin alles van de stichting is doorgelicht door de registeraccountant. Bestuur, directie, procedures en processen, financiële zaken, kostenpercentages. Kortom alles waarmee SASur te maken heeft. Er worden hier ook aanbevelingen gedaan over welk proces in welke fase van operations moeten worden bijgesteld, et cetera. En alle jaarrekeningen vanaf de oprichting van SASur zijn gecontroleerd door de registeraccountant. De meest recente jaarrekening was van het jaar 2011 welke ook gepubliceerd is op de website van SASur.'

Volgens de organisatie heeft de overheid altijd haar medewerking verleend om een dialoog te kunnen voeren met muziekgebruikersgroepen. SASur heeft haar inningsactiviteiten echter steeds moeten uitstellen, totdat zij in augustus 2010 formeel goedkeuring kreeg van de CTM om te mogen innen bij evenementenorgansatoren. Ten aanzien van de kosten, die sinds de oprichting van SASur tot de eerste goedkeuring zijn gemaakt, zou de commissie een modus moeten uitwerken, zodat de uitbetaling optimaal zou kunnen zijn volgens de afspraken, aldus SASur. 'Helaas heeft de CTM nagelaten om tarieven voor andere gebruikersgroepen goed te keuren en moest SASur zelf maar haar bedrijfsvoering inrichten. De commissie wist, dat met het innen alleen bij evenementenorganisatoren, SASur haar bedrijfsvoering nooit zou kunnen bekostigen, maar heeft verder geen enkele concrete actie meer ondernomen.'

SASur kon toch, door tussenkomst van de CISAC, (International Confederation of Societies of Authors and Composers), gevestigd in Frankrijk, – waar SASur lid van is Izie ledenlijst onderaan) – de eerste uitkering in oktober 2013 verkrijgen. Maar, door het intrekken dat jaar van de beschikking kon SASur verder niets meer innen en ging het, aldus de organisatie, 'financieel bergafwaarts met de planning.' 'Reden dus voor SASur om haar uitkering uit te stellen tot de beschikking weer terug is en de inningen weer tot stand komen, ongeacht of die inningen gebaseerd zullen zijn op dwangsommen.'

De leugen van Doerga: 'Totale Surinaamse showbizz stort in dankzij SASur'

Een van de felste tegenstanders van SASur is rotibakker en door zichzelf uitgeroepen televisiepresentator Sammy Doerga, voorzitter van de Vereniging van Surinaamse Organisatoren (VSO). Deze man beweerde eind juni 2013, 'dat de totale Surinaamse showbizz dankzij SASur instort.' 'In feite moeten de belanghebbenden nu alvast de koppen bij mekaar steken om een nieuw Auteursrechtenbureau op te zetten waarin alle groepen van rechthebbenden participeren. Het nieuwe bureau moet vooral voor de belangen van de Surinaamse artiesten opkomen, want het is duidelijk ,dat auteursrechten nageleefd moeten worden, dus er moet betaald worden voor liederen van artiesten. Die betalingen moeten dan wel bij de rechthebbenden terecht komen en niet in de zakken van een paar gelukszoekers die erop uit zijn om zichzelf te verrijken ten koste van de artiesten.' Dergelijke ongefundeerde en uit de lucht gegrepen uitlatingen zijn zich blijven herhalen tot vandaag de dag.

'Zoals uit de jaarrekening van 2011 van SASur blijkt, is tot eind 2011 bijna Srd 200.000 opgehaald, maar SASur komt met allerlei nonsens om het bedrag niet uit te keren, waarschijnlijk heeft men het geld gebruikt voor de bouw van hun privéwoning', zei Doerga. Zoals zo vele van de tegenstanders van SASur, wist ook Doerga niet meer dan alleen geruchten, insinuaties en verdachtmakingen de wereld in te gooien en zijn pijlen vooral persoonlijk te richten op de voorzitter van SASur en zijn echtgenote. Inmiddels is het eind februari 2015 en de showbizz in Suriname lijkt verre van ingestort te zijn, zoals de rotibakker in juni 2013 zei.

De voorzitter van SASur kon ook steeds dergelijke verdachtmakingen en geruchten weerleggen en naar het rijk der fabelen verwijzen, maar daar hadden de tegenstanders en ook de media nauwelijks tot geen oor en oog voor. Alsof er een opgezet plan was om SASur willens en wetens het werken onmogelijk te maken, simpelweg omdat bijna niemand in de muziekgebruikerswereld diep genoeg in de geldbuidel wil tasten en om datgene te voldoen, auteursrechten, waartoe zij wettelijk zijn verplicht.

Opponenten zelfs geïnteresseerd in kantoor van SASur en woning van haar voorzitter

Zelfs het bureau, het kantoor, van SASur kwam op een moment onder vuur te liggen. Het zou niet 'ogen' als een heus kantoor en er werd zelfs getwijfeld of daar wel kantoor werd gehouden. Kennelijk kijken enkele zenders en omroepen niet goed naar hun eigen onderkomens....

Volgens SASur werd voor dat gebouw geen huur betaald. Dat was bekend bij de CTM. 'Voor een beginnende organisatie natuurlijk heel ideaal. Toevallig is het gebouw van de moeder van de voorzitter van SASur geweest dat leeg stond en hij daarvoor toestemming gegeven, omdat overige bestuursleden die mogelijkheid niet konden geven. Begrijpelijk was, dat indien de inningen al vlot zouden verlopen, er zeker voor een andere locatie gekozen zou worden. Vertegenwoordigers van de WIPO (World Intellectual Property Organization, vallend onder de Verenigde Naties) in Genève, Zwitserland, Buma/Stemra in Nederland, CISAC en andere zusterorganisaties waren hiervan op de hoogte, hebben zelfs bezoekjes gebracht op het adres en vonden de huisvesting geen probleem. Voor hun is de uitrusting belangrijker dan het gebouw, maar ja, natuurlijk wil iedereen in een torengebouw zitten, maar dan moet het budget daarvoor ook toereikend zijn.'

'De laatste geruchten zijn, dat de SASur-voorzitter een woning met de inningen zou hebben gebouwd. Let wel, SASur wordt nog altijd gecontroleerd door de registeraccountant. De jaarrekening voor 2012/13 en 2014 gaan ook door de registeraccountant geproduceerd worden, maar pas wanneer wij, SASur, een betaling van Srd 40.000 kunnen garanderen. De organisatie kan dat bedrag nu nog niet op tafel leggen. Er zijn zelfs kleine leningen aangegaan om de organisatie nog draaiende te houden. Uit die rapporten zal overigens ook blijken, dat uit alle inningen geen privé-uitgaven zijn gedaan, anders wordt de verklaring ook niet uitgegeven door de registeraccountant. Internationaal staat SASur ook optimaal onder toezicht. De financiële situatie van SASur wordt ook jaarlijks gepubliceerd op de website van CISAC ten behoeve van alle zusterorganisaties in de wereld en zusters mogen, indien gewenst, ook direct met elkaar in contact treden. En als bijvoorbeeld de gebruikers hier toch denken bewijs te hebben van verduistering of anders, dan moeten ze vooral niet nalaten om maatregelen te laten doen nemen door bijvoorbeeld de politie.'

Opmerkelijk is echter, dat tot de dag van vandaag nimmer door wie of wat dan ook aangifte tegen SASur of tegen haar individuele bestuursleden is gedaan ter zake van verduistering of anderszins. Niemand heeft daar dan ook concrete bewijzen van. Het zijn slechts geruchten en verdachtmakingen.

Over de actuele rechtszaak van SASur tegen de staatszender SRS laat SASur nog weten, dat indien de SRS de dwangsom volledig betaalt, daaruit een behoorlijk deel besteed zal worden voor de uitkering, ongeacht wat de opgelopen kosten zijn, aldus de auteursrechtenorganisatie. SASur: 'De SRS als overheidsomroep weet dat, omdat SASur dat tijdens gesprekken aan haar had voorgehouden. En juist dat wil de overheid kennelijk niet, want dan verliezen ze grond om leugens de wereld in te helpen. De overheid werkt de chaos zelf in de hand. Zij weet vanwege de maandelijkse financiële rapportages aan de CTM wat de gang van zaken bij SASur was, maar zijn zelf nooit ingekomen met de juiste informatie, anders zou zij op haar verantwoordelijkheden gewezen worden door dezelfde weldenkende gemeenschap en dat is niet wat zij wil.'

'Geen stof op SASur gevonden'

De organisaties die bij SASur zijn aangesloten hebben altijd toegang tot vertegenwoordigers ervan. 'Die groep is dus goed geïnformeerd over de gang van zaken binnen SASur en die zien wij dan ook niet tijdens protesten. Ze hebben op een andere manier voorlopig wat winst, omdat ze een forum hebben waar ze voor advies aankloppen voor begeleiding als het de verkoop van illegale muziekdragers betreft. Verder is er geen enkele organisatie die in staat is om zelfs dat voor die groep auteurs te doen.'

Tot slot laat SASur weten, dat wat een auteur of artiest ontvangt geheim is voor elke organisatie. Ook wat dit betreft kan de auteursrechtenorganisatie kritieken van tafel vegen als zou SASur niet bekend willen maken hoeveel is afgedragen.

'Alleen zij, de auteur of artiest, zouden over hun inkomsten via de media naar buiten kunnen treden. Dit is gehouden aan de geheimhoudingsplicht. Maar, de boeken gaan wel open voor de registeraccountant en de Belastingdienst, die ook gehouden zijn aan dezelfde geheimhoudingsplicht. Trouwens SASur is laatst ook onderworpen geweest aan controle van de Fiscale Inlichtingen Controle en Opsporingsdienst van de belastingen (FICOD). Zij hebben geen stof op SASur gevonden.'

(Red. De Surinaamse Krant)

De ledenlijst van CISAC:

Den Blauwvinger: Onschuldige ocelot in woonwijk Paramaribo door agent uit manjaboom geschoten en vervolgens geëxecuteerd

COLUMN:  Leeuwen in aantocht, maar geen verdovingsgeweer in Paramaribo Zoo

Bedreigde en beschermde diersoorten zijn in Suriname vogelvrij

25-02-2015  Den Blauwvinger/De Surinaamse Krant


Een agent van het Korps Politie Suriname heeft maandag 23 februari 2015 bij een woning aan de Marthastraat in de wijk Uitvlugt van Paramaribo een onschuldige, ongewapende, ocelot (Leopardus pardalis) uit een manjaboom (mangoboom) geschoten, waarin het dier al enige tijd heerlijk van een zonnetje zat te genieten, geen vlieg, laat staan een mens, kwaad doende. Medewerkers van de Paramaribo Zoo, een persoon die beschikte over een verdovingsgeweer, kinderen en andere geïnteresseerden keken machteloos en verontwaardigd toe.  

De kleine katachtige viel met een klap op moeder aarde, waarna de agent het dier van dichtbij nog twee kogels in zijn kop schoot, aldus een getuige voor de camera en microfoon van het televisieprogramma 'In de Branding' van Apintie TV. Het was een standrechtelijke executie van een onschuldig levend wezen. Agenten van het Korps Politie Suriname lieten zich weer eens van hun beste kant zien: schietgrage cowboys.

De moord op de onschuldige ocelot, waarop in Suriname niet mag worden gejaagd, laat staan dat het mag worden afgeknald, roept de nodige vragen op.

Waarom lukte het de persoon met een verdovingsgeweer kennelijk niet om het dier met een verdovingspijl te raken, terwijl een agent met een pistool de ocelot zonder pardon wel uit de boom wist te schieten?

Maar, was het echt nodig om de ocelot uit de boom te schieten?

Waarom moest de Mobiele Eenheid in kogelvrije vesten ten tonele verschijnen?

Hadden we in die mooie manjaboom te maken met een verre afstammeling van King Kong?

Waren de agenten bang, dat de ocelot ook gewapend was en zou gaan terugvuren?

Vragen, vragen en nog eens vragen.Velen uitten gisteravond hun woede en ongeloof over het doodschieten van de ocelot op de Facebookpagina van de Paramaribo Zo.

Volgens de politie zou het vrij rondlopen van de kleine katachtige gevaar opleveren voor het leven van burgers en de openbare orde zou verstoord kunnen worden. Tja...... Je krijgt de indruk, dat agenten zich gewoon geen raad wisten met het dier en er op een snelle manier van af wilden. Een omstander had zelfs aangeboden het dier te benaderen via een dak van een andere woning waardoor hij op nog geen drie meter afstand van de ocelot had kunnen komen en het dier met een verdovingspijl had kunnen raken. Een agent had daar echter geen oren naar en schoot de ocelot pardoes met zijn pistool uit de boom. Een verbouwereerde burger achterlatend.

Een van de aanwezigen maandag was de beheerder van de dierentuin van Paramaribo, Rakesh Debisarun. Met gekromde tenen zal hij het drama dat zich voor zijn ogen afspeelde moeten hebben aanschouwd. Jaren geleden had de dierentuin al een vergunning voor het houden van een verdovingsgeweer aangevraagd, maar dat verzoek zou ongemotiveerd zijn afgewezen.

Hoe is het mogelijk dat een dierentuin niet de beschikking heeft over een of meerdere verdovingsgeweren?

Wat doet het zoo-personeel als de staartloze jaguar weet te ontsnappen of de ocelot of de wilde kat?

Worden uit hun verblijf ontsnapte dieren doodgeschoten, zonder pardon, simpelweg omdat er geen verdovingsgeweer en bijbehorende 'munitie 'aanwezig is? 

Let wel, de dierentuin is in afwachting van drie heuse leeuwen, een mannetje en twee vrouwtjes, via Diergaarde Blijdorp in Rotterdam. Geen verdovingsgeweer?

Hopelijk is de moord op de 'manja-ocelot' voor de directeur van de Paramaribo Zoo voldoende aanleiding zich in te gaan spannen om een vergunning te verkrijgen voor het houden van verdovingsgeweren en bijbehorende 'munitie'.

Debisarun liet verder weten ervan overtuigd te zijn, dat de ocelot in de manjaboom in gevangenschap is opgegroeid en mogelijk is geboren. Het dier was dan ook duidelijk gewend aan menselijke aanwezigheid. De beheerder van de dierentuin kon wel eens gelijk hebben, immers, hoe is het anders mogelijk dat een ocelot terecht komt in een woonwijk van Paramaribo, ver van de vrije natuur, ver van zijn natuurlijke habitat....:

De ocelot heeft internationaal geen bedreigde status. Het dier komt behalve in Suriname, ook voor in Argentinië, Belize, Bolivia, Brazilië, Colombia, Costa Rica, Ecuador, El Salvador, Frans Guyana, Guatemala, Guyana, Honduras, Mexico, Nicaragua, Panama, Paraguay, Peru, Trinidad & Tobago, de VS en Venezuela.

Lees ook dit artikel over een jonge Surinaamse jager die zonder enige reden een ocelot doodschoot en sprak over een 'tigri', een jaguar, en dit artikel over een Surinaamse jager die foto's van een door hem doodgeschoten beschermde en bedreigde jaguar, gevild en klaar voor menselijke consumptie, op zijn Facebookpagina plaatste.

Let wel: nog nooit is iemand in Suriname die een ocelot of jaguar doodschoot strafrechtelijk vervolgd. Neen, in Suriname kan iedereen ongemoeid en ongestraft beschermde en bedreigde diersoorten afknallen: politie en Justitie treden niet op, ondanks dat alle persoonsgegevens van de daders voorhanden zijn......

Bedreigde en beschermde diersoorten zijn vogelvrij in Suriname.

Hoogachtend,

Den Blauwvinger

25-02-2015

Amsterdam-Paramaribo