'Na ruim 4 decennia van staatkundige zelfstandigheid zijn wij nog in grote mate
afhankelijk van het buitenland'Aan alle Srananuma’s en man’s,
42 Jaren geleden maakte ik de onafhankelijkheid van Suriname mee als een jongeman van 15 jaar via de radio. Woonachtig te Lelydorp aan de Sastrodisoemoweg, waar er geen elektra, waterleiding en asfaltwegen waren, hadden wij geen tv, en ik wilde graag naar het stadion gaan om de sfeer mee te maken, echter hadden wij geen transportmiddelen en 's avonds reden er ook geen bussen. Maar, de spanning en de emoties waren ook voelbaar via de radio.
Ik voelde mij trots! Ik zag velen uit mijn buurt, maar ook in mijn familie, in die periode vertrekken naar Nederland, als gevolg van de onzekerheid. Ik bleef! Pas in 1978 vertrok ik naar Nederland om te studeren aan de Nederlandse Politie Academie en keerde in september 1982, direct na de studie terug, om mijn land te dienen.Toen heerste er opnieuw een periode van onzekerheid en mensen namen weer hun toevlucht tot Nederland. Ik ben hier gebleven en ik zal hier ook blijven!
Als we de balans van 42 jaar onafhankelijkheid opmaken dan zien we, dat na ruim vier decennia van staatkundige zelfstandigheid wij technologisch, intellectueel en financieel-economisch nog in grote mate afhankelijk zijn van het buitenland.
Daartegenover ervaren we steeds, dat Suriname wordt aangeduid als een potentieel rijk land en nog niet zo lang geleden werd ons land zelfs het zeventiende rijkste land ter wereld genoemd. Vrijwel iedere Surinamer zal zich dan ook afvragen hoe het komt, dat wij als soevereine Staat, al meer dan veertig jaar, er maar niet in slagen de enorme rijkdommen aan natuurlijke en menselijke hulpbronnen te gebruiken om sociaal-maatschappelijk welzijn voor eenieder te realiseren en de levensstandaard van al onze Srananmans naar een hoger niveau te tillen. Zo moeilijk kan dat toch niet zijn? En wij Surinamers zijn toch geen domme mensen? Per slot van rekening bedraagt het aantal inwoners van ons land maar een half miljoen.
Op onze nationale dag, 25 november, acht ik het daarom een gepast moment waarop iedere landgenoot zich moet gaan bezinnen over het antwoord op de vraag: 'Waarom lukt het ons niet? of, Waarom kunnen we het niet?'
Voor mij staat het vast, dat na 42 jaar onafhankelijkheid het van wezenlijk belang is voor ons als natie, dat alle actoren, waaronder: de private en publieke sector, de burgersamenleving, Ngo's, sociaal-maatschappelijke organisaties en politieke partijen, maar ook de Surinamers in diaspora, hun verantwoordelijkheid nemen en gezamenlijk, door bundeling van kennis en krachten, geraken tot een lange termijn ontwikkelingsvisie. Deze ontwikkelingsvisie zal dan in nationaal beleid moeten worden omgezet en door middel van o.a. beleidsmaatregelen, relevante wet- en regelgeving tot uitvoering worden gebracht.
Misschien dat we, arbeidend op weg naar onze betere toekomst, af en toe, vallen. Maar, we zullen daar lessen uit leren en iedere keer weer opstaan en sterker daaruit komen.
Ik twijfel er niet aan, dat uiteindelijk wij Srananmans zelf de formule van het traject naar onze zonnige toekomst zullen ontwikkelen. Maar, dan is het nu wel de hoogste tijd dat wij met z’n allen een nationale daad stellen door resoluut het tij te keren en hand in hand uit het diepe dal klauteren.
De Surinaamse natie, ...dat zijn wij.
Ik wens jullie allemaal, in het bijzonder Srananuma’s en man’s, een bezinningsvolle Onafhankelijkheidsdag toe. God bless you all.
Lelydorp, 25 november 2017.
Chan Santokhi
Geen opmerkingen:
Een reactie posten