Op een binnenplaats, een paar blokken van het strand van Copacabana in Rio de Janeiro, gaan een dozijn mensen op gebroken banken zitten onder een spandoek met de tekst 'Cure Your Prejudice'. Ze staan voor het geïmproviseerde podium waarop een transgendervrouw verschijnt in een korte, strakke jurk en optreedt met een lied over de zichtbaarheid van transgenders. Het is een standaard zaterdagavond in coronavirus tijden in het kraakpand, dat bekend staat als Casa Nem.
Het gebouw met zes verdiepingen herbergt ongeveer 50 LGBTQ-mensen die de pandemie achter gesloten deuren vermijden. Ze ontvangen schenkingen van voedsel en mogen niet weggaan, tenzij ze in een medisch noodgeval of andere uitzonderlijke omstandigheden verkeren.
Zelfopgelegde lockdown is een van de weinige manieren waarop deze traditioneel gemarginaliseerde groep Covid-19-risico's heeft geminimaliseerd, terwijl anderen kwetsbaar blijven op straat. 'Op basis van de ervaring die we hadden tijdens de aids-epidemie, toen we ervan werden beschuldigd de vector van het virus te zijn en moesten sterven, beschermen we nu de gemeenschap', zegt Indianara Siqueira, 49, een transgender sekswerker en activiste die Casa Nem leidt.
In 2016 nam haar organisatie het gebouw over met kleine slaapkamers, gedeelde badkamers en een grote gemeenschappelijke keuken. De bewoners vonden het vies en verlaten, waaronder een kamer met kunstwerken, bronzen bustes en taxidermie.
Casa Nem werd een toevluchtsoord voor LGBTQ-slachtoffers van geweld en degenen die, afgewezen door hun familie, nergens kunnen wonen. Nieuwe bewoners tijdens de pandemie moeten zich 15 dagen lang isoleren op een van de verdiepingen van het gebouw om er zeker van te zijn dat ze geen symptomen ontwikkelen voordat ze volledig lid worden van de gemeenschap.
Terwijl sommigen hun toevlucht vonden in Casa Nem, zitten anderen zoals transgender-prostituee Alice Larubia, 25, vast op straat, druk bezig om genoeg te verdienen om rond te komen. Normaal gesproken lacht en grapte Larubia serieus als ze haar toekomst na de pandemie bespreekt. Ze wil uit de prostitutie en vindt het leuk om in een schoonheidssalon te werken.
Gegevens van de Braziliaanse Crossdresser en Transgender Association laten zien, dat ongeveer 90% van de mensen die het vertegenwoordigt sekswerkers zijn vanwege gebrek aan kansen en discriminatie op de arbeidsmarkt.CASANEM CASA VIVA!#casanemcasaviva #ajudeacasanem #preparanem #transpower #trans #LGBTQIA #LGBTQuarenteners #LGBTQemCasa #pride pic.twitter.com/qtlPfunGTE— CasaNem (@casanemcasaviva) July 7, 2020
Na een maand in quarantaine thuis met wat financiële steun van familie, hervatte Larubia het werk in Niteroi, een stad aan de overkant van de baai van Rio.
Ze houdt handdesinfecterend middel in haar tas en draagt een masker in het openbaar vervoer, maar zei dat ze dat niet kan tijdens het werk. Ze verdient ongeveer $ 15 per nacht, minder dan de helft van haar betaaldag voor het uitbreken van de uitbraak. 'Ik ben bang', zei ze. 'Ik weet dat ik risico loop.'
Terug in Casa Nem brengen de bewoners hun dagen door met koken en chatten, spelletjes spelen en workshops organiseren. Ze willen het gebouw graag verlaten als het eenmaal veilig is. 'We hebben onze activiteiten uitgebreid om onze psychologische toestand te verbeteren', zegt Micaelo Lopes, een 22-jarige transgender man. 'Het is een heel spannend moment waarop we wachten om te zien wat er daarna gaat gebeuren, zonder het echt te weten.'
(Suriname Mirror/Associated Press/YouTube/Twitter)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten