Doodgegooid met ‘Canadese’ en ‘Turkse’ gokballetjes op Surinaamse televisie

'(...) nummers straight of in any order (...)’

30-06-2012 Column  Door: Paul Kraaijer


‘Heeft u deze nummers straight of in any order op uw formulier staan, dan bent u een gelukkige winnaar.’ De tekst kan ik ondertussen dromen. De tekst die iedere avond rond negen uur op de Surinaamse televisiezender ABC, ‘The love station’, te horen is, uitgesproken door veelal een lieftallige jongedame die keurig gekleed naast een rondtollende lottoballenmachine staat, de handen voor het lichaam in elkaar gevouwen.

Ik heb het over de lotterijen van de Canadian Bank Note Suriname (CBNS). Iedere avond worden de loterijen uitgezonden. In verschillende machines tollen de ballen in het rond om via plastic buisjes uiteindelijk in hun eindbestemming te vallen. Vervolgens worden de nummers netjes tweemaal voorgelezen door de dienstdoende presentatrice of presentator.

Het gaat om de spelen met door een genie verzonnen namen Lotto, Lotto Plus, PayDay, Tek 2, Match 3, Double Tek 2 en High 5. Voordat een ballenmachine de ballen door de lucht laat ‘springen’ en ‘rollen’ door met kracht in de machinebol geblazen lucht, word je als kijker ‘succes’ gewenst, alsof de kijker zelf gedurende een paar seconden een krachtsinspanning moet leveren. Op de achtergrond zitten of staan altijd twee veelal nors of chagerijnig kijkende stilzwijgende medewerk(st)ers van het Korps Politie Suriname en de Nationale Loterij Suriname. Formeel toezicht om te controleren of alles wel eerlijk verloopt in die machines. Ze worden altijd netjes door de presentatrice of presentator welkom geheten en voorgesteld aan de kijkers. Het oogt allemaal wat geprogrammeerd, ingestudeerd amateuristisch , maar ja, ‘who cares’, het gaat immers om de spanning en niet in de laatste plaats om nummers op de gevallen balletjes die mogelijk werkelijk een aantal bezoekers financieel gelukkig hebben kunnen maken.

Om ieder afzonderlijk ‘balspelletje’ nog wat ‘schwung’ te geven hebben ze allemaal een eigen soort slogan gekregen. Zo is ’Het beste jaar van je leven’ de PayDay-slogan, Match 3 heeft ‘Een gelukkige winnaar ieder dag’, High 5 wordt versierd met ‘Met 5 goed, komt het goed’ en Tek 2 mag het doen met ‘Makkelijk fu Wini!’. Tja, hoe verzin je het, daar moet een rijmbrein dagenlang peinzend achter hebben gezeten.

Even terug naar ‘Heeft u deze nummers straight of in any order op uw formulier staan, dan bent een gelukkige winnaar’. Een van de lottospelletjes is Tek 2. Bij dit spel zijn twee kleine ronde ‘ballen-bollenmachines’ te zien. Achter elkaar gaan die bollen draaien en tollen de balletjes in het rond door de lucht die in de bol wordt geblazen. Bij beide bollen valt uiteindelijk een bolletje in een tunneltje. Het spel levert dus twee getallen op. Deze week zag ik hoe geprogrammeerd de presentatie kijkers informeert over de beide gevallen nummers: de twee gevallen ballen hadden beiden het nummer vijf. Presentatrice: ‘Heeft u deze nummers straight of in any order op uw formulier staan, dan bent u een gelukkige winnaar.’Tja, in welke volgorde zouden de twee vijfjes nu kunnen staan.....?

Dan heb ik het niet eens over het storende gebruik van Engelse woorden. Waarom niet gewoon ‘Heeft u deze nummers in welke willekeurige volgorde dan ook op uw formulier staan, dan bent u een gelukkige winnaar.’ Misschien, om de Canadezen te plezieren.

Een balletje en een witte handschoen.....
Naast de lottoballen van de Canadian Bank Note Suriname word je als televisiekijker ook nog eens dagelijks drie keren gecontronteerd met het kansspelletje ‘Skin Firi’ dat deeluitmaakt van Suribet N.V. (Sportbetting).

Skin Firi is een kansspel waarbij de deelnemer een cijfer tussen een en tweeendertig mag kiezen en zijn inzet bepalen. Die inzet bepaalt hoeveel de speler zal winnen. De inzet moet wel tussen een en zesentwintighonderd Surinaamse dollars zijn. Een deelnemer kan achttien keer de inzet winnen.

Slechts een lottobal valt dus uit een ronddraaiende bol in een sleufje, waarna het vervolgens door de vaak in een witte handschoen gehulde hand van de presentator of presentatrice zodanig wordt gedraaid dat het nummer goed zichtbaar in beeld kan worden gebracht voor de kijkers. Ook hier zitten of staan op de achtergrond een medewerk(st)er van het Korps Politie Suriname en van de Nationale Loterij Suriname. Gelukkig, gaat het hier om dat ene balletje en verdwijnt ‘het kansspelprogramma’ weer snel uit beeld.

Bedrijven uit Canada en Turkije
Het is opvallend dat er in Suriname zoveel kansspelen op de televisie te zien zijn en dat er kennelijk zoveel gegokt wordt in het kleine Zuid-Amerikaanse land. Maar, hoeveel mensen winnen werkelijk iets?

Opvallender is het echter, dat achter de Canadian Bank Note Suriname en Suribet N.V. buitenlandse ondernemingen schuil gaan, te weten respectievelijk de in Ottawa, Canada, gevestigde Canadian Bank Note Company, en het in Mersin (een havenstad in het zuiden van Turkije) en Nicosia, Cyprus, gevestigde Turkse Pasha International/Pasha Gaming Group. Dit is een een hotel- en casinogroep met bedrijven op Noord-Cyprus, in Oeganda en Suriname. In Paramaribo is dit bedrijf ook eigenaar van het Tropicana Casino aan de Saramaccastraat, het aan de Domineestraat gevestigde Mirage Casino en het Savannah Casino aan de Anamoestraat.

De website van dit Turkse bedrijf heeft een ‘gelikt’ uiterlijk. In 2003 begonnen de Turken in Paramaribo met Suribet Sportbetting - dat rond de honderddertig retailers in Suriname heeft waar mensen voor een gokje terecht kunnen - en in december 2011 werd zelfs een speciaal Sportcafe geopend, dat zich bevindt bijna recht tegenover het bekende hotel Torarica. In het cafe kan gekeken worden naar allerlei sportwedstrijden, er kan gegeten en gedronken worden en natuurlijk gegokt in een gokkantoor op de uitkomsten en dergelijke van allerlei sportwedstrijden in de wereld. Drie maanden later, begin maart 2012, introduceerde Suribet N.V. – na Sportbetting, Skin Firi en kraskaarten – het nieuwe lottospel Suribet Lotto met een minimale jackpot van 25.000 Amerikaanse dollars..... Waarom een jackpot in buitenlandse valuta en niet gewoon in lokale Surinaamse dollars?

Het bedrijf stelt als een van haar doelen te hebben ‘om al haar klanten in alle lagen van de bevolking te voorzien van gevarieerde loterijen, met een dusdanige prijzenstructuur die winnen eenvoudig maakt’.

Winnen en verduisteren eenvoudig
Maar, het bedrijf maakte het ook enkele medewerkers heel eenvoudig om geld te verduisteren. Dat werd in april 2012 duidelijk toen zes personeelsleden werden gearresteerd, nadat was gebleken dat zestigduizend Surinaamse dollars waren verdwenen. Via de passwords van kassiers hadden de werknemers kans gezien in het systeem van het bedrijf te komen en op die manier geld achterover te drukken. Een paar weken later bekenden de medewerkers tegenover de politie inderdaad geld te hebben verduisterd.

De Canadian Bank Note Suriname (CBNS) begon haar activiteiten in 2000 en is een volledige dochteronderneming van de Canadian Bank Note Company. De CBNS is het grootste loterijbedrijf in Suriname en heeft inmiddels meer dan tweehonderd agentschappen in het land. De website van het moederbedrijf in het Canadese Ottawa vermeldt dat het bedrijf een missie heeft: 'Our vision is to make the world a safer and better place in which to live and work in by supplying technologically advanced solutions to the prevention of fraud in specific markets, particularly those associated with the issuance of secure documents.’

Waarom Suriname?
Maar, wat zoeken kansspelbedrijven uit Canada en Turkije in Suriname? Suriname is nu niet bepaald een logisch voor de hand liggend land, toch, om kansspelen op de markt te brengen en casino’s te openen. Paramaribo is nog steeds geen Parijs, New York, Rio de Janeiro, Sydney, Amsterdam of Kaapstad. Waarom hebben de Canadian Bank Note Company en het Turkse Pasha International toch voor Suriname gekozen en niet voor bijvoorbeeld Brazilie, Argentinie, Chili of welk ander land dan ook op het Latijns Amerikaanse continent? Pasha International doet zelfs zaken in Oeganda, ook een niet echt voor de hand liggend land in Afrika. Mogelijk heeft het te maken met de juridische vrijheid in Suriname, de soepele wet- en regelgeving, op het gebied van kansspelen en casino’s.

Beide bedrijven zijn om een reactie gevraagd, maar reacties bleven uit. Hebben zij iets te verbergen? Gaat het mogelijk om zogenoemde ‘witwaspraktijken’..... Je zou het welhaast denken. Gokken met een luchtje?

Suriname ‘gokland’.....
Op een bevolkingsaantal van ongeveer 500.000 heeft Suriname extreem veel casino’s. In augustus vorig jaar waren er ruim twintig in het land. In juni 2007 liet toenmalig minister Humphrey Hildenberg van Financien nog weten het aantal casino’s onverantwoord en onnodig te vinden en toen waren er ‘slechts’ zestien. Even een vergelijk met Nederland: veertien casino’s op een bevolkingsaantal van bijna 17.000.000! Het aantal casino’s in Suriname kan dan ook als bijzonder en opvallend worden gekwalificeerd.

Naast de casino’s zijn er dus ook nog de vele kansspelletjes die via de televisie worden vertoond.
Je vraagt je af hoeveel mensen door het zien van de beelden verleid worden om ook eens een gokje te wagen.

En kan dan vervolgens niet de vraag gesteld of de omroepen die zendtijd ter beschikking stellen aan Suribet N.V. en de Canadian Bank Note Suriname – maar ook de Surinaamse overheid - meewerken aan gokverslaving in het land.....

Noot:
Dit bericht stond vrijdag 24 augustus 2012 in het Dagblad Suriname:

Het dragen van handschoenen door degenen die ballen aanraken bij de vele loterijen op de Surinaamse televisie is een verplichting. De handschoenen moeten voorkomen dat er vingerafdrukken komen op de ballen die getrokken moeten worden.

M. Klimsop, betrokken bij een bekend loterijkantoor, zegt in het Dagblad Suriname van vrijdag 24 augustus 2012, dat alle ballen voor iedere trekking worden schoongeveegd en gewogen. Dit is een vaste regel die bij de trekkingsprocedure hoort. Alle ballen moeten immers dezelfde kans hebben om getrokken te worden.

Een vingerafdruk op een bal kan ervoor zorgen dat deze zwaarder gaat wegen. Dat komt vanwege de bacteriën die zitten aan een blote hand. Het gevolg is dat de zwaardere ballen minder snel naar boven komen, dan de lichtere zonder afdruk. Hierdoor krijgen dus niet alle ballen dezelfde kans gekozen te worden bij de trekking, die blind moet geschieden. Op deze wijze wordt getracht de beïnvloeding van de trekking tot het uiterste te minimaliseren.

Stormschade lijkt mee te vallen

Dakplaten van school in Paramaribo gewaaid

Vooral veel dakplaten van huizen geblazen, bomen omgewaaid en elektriciteitspalen gebroken

Geen mensen gewond geraakt

21-06-2012  Door: Paul Kraaijer 


Paramaribo - De dag na de storm die over de Surinaamse kuststrook en hoofdstad Paramaribo raasde wordt duidelijk dat de schade in het land erg blijkt mee te vallen. Vooral golfplaten dakplaten zijn van woningen geblazen, bomen omgewaaid en elektriciteitspalen in twee stukken gebroken. Er werd woensdagavond, toen de storm en rukwinden delen van het land teisterden, voor het ergste gevreesd. Persoonlijke ongelukken hebben zich niet voorgedaan. Tijdens de storm viel her en der korte en langere tijd de elektriciteit uit.

Marowijne
Een rondje langs de diverse media laat zien dat er feitelijk nauwelijks schade is aangericht. In het grensstadje Albina, aan de Marowijnerivier, werden enkele korjalen beschadigd die tegen de rivierdijk werden geblazen.

In het noordelijker gelegen Galibi – een toeristische trekpleister vanwege de legstranden van de beschermde lederschildpad en groene zeeschildpad - zijn tien gezinnen getroffen en raakten enkele boten beschadigd. De schoolboot raakte beschadigd, waadoor scholieren niet meer vervoerd kunnen worden, en de boot van een touroperator. Net als in andere delen van het land sneuvelden ook in Galibi bomen, daken en elektriciteitsmasten.

Saramacca
In het district Saramacca werd een tiental woningen prooi van rukwinden. Van vijf huizen in het dorp Calcutta verdwenen de daken en twee woningen in Dambongton liepen onbekende schade op. Verder werd het zogenoemde ‘wachthuis’ van de openbare school van Vrijburg beschadigd.

Nickerie en Coronie
Slechts twee woningen raakten beschadigd in het meest westelijke district Nickerie, een in Nieuw-Nickerie en een te Henarpolder.

Het district Coronie bleef gespaard en dat ontlokte bij het in het district wonende NDP (Nationale Democratische Partij) Assembleelid Remi Tarnadi de opmerking dat misschien ‘de kokospalmen de klappen opgevangen’ hebben.

Windkracht negen
De wind bereikte af en toe snelheden van rond de tachtig kilometer per uur, hetgeen een windkracht negen is en dan is er meteorologisch sprake van een storm.

Paramaribo
De schade in Paramaribo blijkt ook mee te vallen. Van een school werden dakplaten losgerukt. Bij twee radiozenders braken de zendmasten. Het Sint Vincentius Ziekenhuis verloor diverse dakplaten en net als in andere delen van het land sneuvelden stroompalen, bomen en diverse daken van woningen.

Gelet op het aantal weggewaaide daken, die vooral bestaan uit zinken golfplaten, zou geconcludeerd kunnen worden dat er iets mis is met de wijze waarop de platen aan woningen worden bevestigd. Ook tijdens minder zware buien met rukwinden waaien met regelmaat dakplaten in het rond. Bij een stevige wind kun je in de stad ook overal zinken dakplaten horen rammelen.

De Nationale Assemblee kwam vandaag, donderdag 21 juni, al in spoedoverleg, onvoorbereid, bijeen om te praten over de voor Suriname toch wel bijzondere weersomstandigheden en over klimaatverandering, dat hiermee in verband wordt gebracht. Enkele politici lieten vooraf al doorschemeren dat de Meteorologische Dienst Suriname zowel wat betreft personele bezetting als techniek versterkt moet worden. Deze dienst had woensdag geen stormwaarschuwing uit doen laten gaan waardoor de storm als een verrassing kwam. Diverse weersatellieten op internationale weerwebsites lieten echter de naderende storm vanuit het kustgebied van buurland Frans-Guyana zien.

Kritiek
Vanuit de samenleving is kritiek te horen over de informatievoorziening. De website van de meteodienst was gisteren uit de lucht. Voor informatievoorziening waren burgers vooral aangewezen op een enkele nieuwswebsite en op eigen netwerken en contacten. Overigens heeft de Meteodienst donderdagmiddag wel een waarschuwing uitgegeven voor rukwinden in de middag en avond.

Golfdakplaten niet stevig bevestigd
Uit deze recente storm kan de conclusie worden getrokken dat golfdakplaten van diverse woningen en gebouwen beter bevestigd moeten worden dan tot vandaag toe het geval is geweest. Te gemakkelijk laten dakplaten bij een stevige wind en bij rukwinden los en ontstaat – te voorkomen - schade aan woningen en gebouwen.

Storm richt veel schade aan in kuststrook Suriname en Paramaribo

Geen waarschuwing vooraf door Meteorologische Dienst

20-06-2012 Door: Paul Kraaijer


Paramaribo – De kuststrook van Suriname is woensdagavond getroffen door een zware storm die gepaard ging met stevige rukwinden. De dorpen Galibi en Albina in het oosten van het land zijn zwaar getroffen. Van veel woningen zijn daken afgewaaid. Die daken bestaan vooral uit zinken golfplaten. Een deel van oost-Suriname zat zonder elektriciteit.

Het inheemse dorp Galibi, een toeristische trekpleister vanwege de legstranden van de bedreigde lederschildpad, werd rond kwart voor acht in de avond getroffen door de storm. Rukwinden en metershoge golven teisterden het dorp. Volgens berichten uit het gebied zijn alle aangemeerde boten aan de oever van de Marowijnerivier bij Christaan- en Langamakonder (samen Galibi vormend) gezonken.

Er werden windsnelheden gemeten van ruim tachtig kilometer per uur. De storm bereikte ook Paramaribo. In de stad zijn daken van huizen gewaaid, bomen ontworteld en elektriciteitspalen in tweeën gebroken. Af en toe viel de elektriciteit korte tijd uit. Ook raakten de zendmasten van twee radiozenders beschadigd en belandden omgewaaide bomen op auto’s. Van een van de ziekenhuizen, het Sint Vincentius Ziekenhuis, waaiden dakplaten weg.

Het Nationaal Coördinatie Centrum Rampenbeheersing (NCCR) heeft een crisiscentrum ingericht. Mensen die schade hebben opgelopen door de storm kunnen die schade telefonisch melden bij het NCCR.

Vanuit de samenleving klinkt kritiek op de gebrekkige informatie. De Meteorologische Dienst Suriname had niet vantevoren een stormwaarschuwing afgegeven. Een van de meteorologen verklaarde tegenover lokale media dat niet werd verwacht dat de storm zich zo snel vanuit het oosten van het land naar het westen zou verplaatsen. De website van de Meteorologische Dienst was de hele avond niet bereikbaar. Voor informatie waren mensen vooral afhankelijk van sociale media als Facebook, een lokale nieuwswebsite en onderlinge persoonlijke contacten.

Het is niet bekend of door de storm en rukwinden slachtoffers zijn gevallen. Aan het einde van de avond was de wind in Paramaribo gaan liggen.

Noot:
Nederlandse media heb ik donderdag 21 juni in alle vroegte nog even kunnen voorzien van een eigen artikeltje over de storm en de gevolgen. Of ze er iets mee doen.....? Waarschijnlijk zal de Nederlandse pers het doen met een klein berichtje van iemand van het ANP en de NOS met info van sterreporter Harmen Boerboom, want dat zijn de nieuwsjagers, de 'Nederlandse djugu djugu journalisten'......

Obsession Magazine:
Vroeg in de Nederlandse donderdagochtend is ook daar media-aandacht voor de storm die woensdagavond over de kuststrook van Suriname raasde. Zo is op de website van de NOS het volgende berichtje geplaatst:

‘Delen van Suriname zijn getroffen door rukwinden, hevige regenval en, aan zee, metershoge golven. Een deel van het dak van het Sint Vincentius Ziekenhuis in Paramaribo is weggewaaid, evenals veel daken van woningen.
Een deel van het oosten van Suriname heeft geen elektriciteit. In diverse delen van het land is schade gemeld door weggewaaide daken, ontwortelde bomen en vernielde elektriciteitsmasten. Politie, brandweer en militairen bieden hulp.

Het Nationaal Coördinatie Centrum Rampenbeheersing heeft een crisiscentrum ingericht en een telefoonnummer vrijgemaakt. Het wordt nu nacht in Suriname. Hoeveel schade de storm precies heeft aangericht kan pas worden vastgesteld als het licht is.’

RTL Nieuws maakt gebruikt van een ANP-berichtje:

‘Een zware storm in Suriname heeft woensdagavond veel materiële schade veroorzaakt. Gedurende ongeveer 1,5 uur was er sprake van hevige rukwinden waardoor daken van huizen werden afgeblazen, bomen werden ontworteld en elektriciteitsmasten in tweeën braken, zo meldde nieuwssite Starnieuws.

Tegen 11 uur in de avond ging de wind liggen. Grote delen van het land zaten toen nog wel zonder stroom. Brandweer, politie militairen en het Nationaal Coördinatie Centrum Rampenbestrijding (NCCR) zijn volop bezig geweest om burgers die in de problemen zaten te helpen.
Het Surinaamse electriciteitsbedrijf was hard aan het werk om de stroomvoorziening weer op orde te brengen, aldus Starnieuws. Volgens meteoroloog Truus Warsodikromo moet Suriname er rekening mee houden dat er de komende maanden vaker van deze rukwinden kunnen voorkomen.’

* Mijn artikel leidt tot een explosieve stijging van het aantal bezoekers van dit blog. Veel mensen zijn kennelijk gisteren - en vandaag - naarstig op het internet zoekende geweest naar actuele informatie over de storm.                                                                     
Helaas is tot vandaag de dag alleen Starnieuws de enige nieuwsvoorziening die in staat is om burgers van actueel nieuws te voorzien.                                                                                 
Ook de website van Obsession Magazine http://obsession-magazine.nl/ brengt zeven dagen in de week snel en actueel Surinaams nieuws en maakt daarbij gebruik van haar eigen netwerk en webredactie en ook van andere media.
Surinamers en anderen moeten goed geinformeerd worden over actueel Surinaams nieuws en daarvoor kan men vooral terecht bij Obsession Magazine. De webredactie volgt dagelijks Surinaams nieuws uit Suriname, Nederland en de rest van de wereld en sinds kort ook belangrijk nieuws uit 'diaspora' landen als Ghana, Nigeria, Zuid-Afrika, Indonesie en India en filtert hieruit een selectie van het meest belangrijke nieuws!!

Jacht geopend op beschermde jaguar te Lelydorp (Update 20 juni 2012)

Jaguar zijn leven niet zeker

Maar, hoe gevaarlijk is een jaguar voor de mens....

16-06-2012  Door: Paul Kraaijer


Paramaribo - Het Korps Politie Suriname (KPS) heeft deze week veehouders te Lelydorp opgeroepen een klopjacht te openen op een jaguar om het dier af te schieten. Volgens enkele boeren zou een jaguar een paar van hun runderen en kalveren hebben gedood. De oproep van de politie is opmerkelijk, omdat het gaat om een internationaal beschermde diersoort. Het is verboden om een jaguar dood te schieten.

Runderen gedood door waarschijnlijk jaguar
Een paar veehouders aan de Curaçaoweg in Lelydorp ontdekten in het weekeinde van 9 en 10 juni dat een aantal koeien was gedood. Volgens de mannen zijn de runderen door een jaguar gedood. In de afgelopen drie maanden zou de ‘tigri’ – zo wordt lokaal een jaguar genoemd – meer dan zes koeien hebben gedood. Eén van de veehouders verklaarde tegenover media dat op zondag 10 juni een jaguar er vandoor was gegaan met de kop van een drie maanden oud kalfje. De man zou ‘duidelijke sporen’ van een jaguar hebben aangetroffen. Hij kreeg bijval van enkele buren. Via de populaire nieuwswebsite Starnieuws werd vrijdag 15 juni gemeld dat ‘een gevaarlijk roofdier’ ressort Lelydorp onveilig zou maken. De politie liet via de website weten dat het vermoedelijk om een jaguar gaat ‘die het gebied onveilig maakt’. ‘Aan de gemeenschap wordt een beroep gedaan om zichzelf in veiligheid te brengen bij het zien van het dier en meteen de politie in te schakelen’, aldus Starnieuws die met haar berichtgeving onnodig angst creëert onder inwoners van Lelydorp en omgeving.

De eerste aanval van een jaguar op vee bij Lelydorp was ongeveer drie maanden geleden, toen de bauxietmijn achter Lelydorp weer in gebruik werd genomen. Multinational BHP Billiton verliet Suriname in 2010 met achterlating van een uitgestrekt en uitgemijnd gebied.  Jaguars en andere grote kachtachtigen maakten het gebied tot hun leefgebied. Sinds er weer een toename van activiteiten met werkende machines en verkeer is in het mijnbouwgebied – Ballast Nedam is nu in het gebied gestart met het mijnen van bauxiet - trekken de dieren naar de boerderijen voor hun voedsel. Het zijn dus menselijke activiteiten die de dieren naar bewoond gebied drijven.

Mensen zelden aangevallen door jaguars
Een jaguar heeft voorzover gedocumenteerd bekend in het wild zelden een mens aangevallen en verwond of gedood. Dat zou kunnen gebeuren wanneer het dier in het nauw wordt gedreven en mensen te dichtbij of in het leefgebied van het dier komen, aldus deskundigen. – Een klopjacht, waartoe het KPS heeft opgeroepen, zou waarschijnlijk contraproductief werken: een kat in het nauw maakt werkelijk rare sprongen. -

Zo werd in de dierentuin van het Amerikaanse Denver in februari 2007 een dierenverzorgster door een zes jaar oude jaguar gegrepen . Om onduidelijke redenen ging de 27-jarige vrouw het verblijf van het dier in, waarop hij haar greep. Ze overleed in een ziekenhuis aan haar verwondingen. Tijdens pogingen van collega’s om de vrouw te redden werd de jaguar doodgeschoten. Jorge, de jaguar, was in maart 2005 overgekomen van een dierentuin in het Boliviaanse Santa Cruz.
Drie jaar later, 24 oktober 2010, werd een Amerikaan in het Midden-Amerikaanse Belize het dodelijke slachtoffer van een uit een dierenopvang ontsnapte jaguar. Tijdens de orkaan Richard die over Belize raasde wist de vier jaar oude Max te ontsnappen, toen een boom op zijn kooi viel. De Amerikaan woonde naast de dierenopvang van Richard and Carol Foster, filmmakers die onder andere documentaires produceerden voor National Geographic.

Het voedsel van een jaguar bestaat vooral uit grote prooien zoals kaaimannen, herten, capibara’s, tapirs, honden en soms zelfs anaconda’s, runderen en paarden. Maar, ook kleinere dieren zoals kikkers, muizen, vogels, vissen, apen, luiaards, gordeldieren en schildpadden kunnen de lunch van een jaguar vormen. De mens komt niet op zijn menukaart voor.

Paar incidenten in Argentinië en buurland Brazilië
Onder de grote katachtigen is de jaguar de soort die zelden mensen aanvalt. Toch is het een aantal malen gebeurd. Geregistreerde berichten maken melding van tien van dergelijke aanvallen tussen 1991 en 1995 in Argentinië, waarbij twee mensen om het leven kwamen. In 1995 werd iemand door een jaguar aangevallen in Chaco, in het noorden van Argentinië.

Ook zijn er drie aanvallen van jaguars in de vrije natuur op mensen gedocumenteerd in Brazilië. Een 40-jarige Aweti indiaan werd in mei 2007 door een jaguar belaagd toen hij in het tropisch regenwoud aan de oevers van het Ipawu meer in het Boven Xingu Indianenreservaat liep met zijn twee honden. De honden vielen een jaguar aan. De man probeerde tevergeefs zijn honden te redden door de jaguar met een machette (kapmes) en een stuk hout te slaan. Bij die poging werd hij zelf door de jaguar gebeten en raakte gewond aan zijn borst en linkerarm. De wonden werden verzorgd door de sjamaan van zijn dorp.
Een 21-jarige visser uit Cáceres, in de staat Mato Grosso, overleefde de aanval van een jaguar op 24 juni 2008 niet. Dit incident vond plaats in een afgelegen gebied van Cáceres in een plaats die bekend staat als ‘Pacu Gordo’ aan de oevers van de Paraguayrivier bij het Taiamã Natuurreservaat. De jaguar sloeg toe terwijl de jongen in een tent lag te slapen. De jongen werd ongeveer zestig meter het bos ingesleept door de jaguar.
Een derde incident speelde zich af op 14 juli 2010 eveneens te Cáceres. Een 17-jarige jongen uit Mateus Lemos (Minais Gerais) maakte een bootvistrip. Op een moment sprong een jaguar in de boot die de jongen in de rechterschouder beet waarna de jongen in het water viel. De schipper wist de, ook aan het hoofd gewonde, jongen weer aan boord te trekken. Pas acht uren later kon de gewonde jongen een ziekenhuis worden binnengebracht. Hij heeft de aanval van de jaguar overleefd.

Overigens werd op 20 juni bekend dat levende jaguars aanzienlijk meer waard kunnen zijn voor ecotoerisme, dan het vee dat deze beschermde katachtigen doden. Dat blijkt uit een recente studie die werd gepresenteerd tijdens de jaarlijkse bijeenkomst van de 'Association for Tropical Biology and Conservatio' in Bonito, Brazilië. Henrique Concone, een bioloog van de dierenbeschermingsorganisatie Pró-Carnívoros, en Fernando Azevedo, analyseerden de opbrengsten uit toeristische nachttours in het uitgestrekte gebied van de Fazenda Sao Francisco, een ‘ranch’ (boerderij) in het zuiden van de Pantanal in Brazilië, en vergeleken die met verlies van vee veroorzaakt door de jaguars. Ze ontdekten dat gedurende een periode van vijf jaar de opbrengsten uit het deelnemen van bijna 12.000 ecotoeristen aan nachtexcursies opliepen tot 497.000 Amerikaanse dollars, terwijl de kosten van het verlies van 44 stuks vee door aanvallen van jaguars, de ranch slechts 18.444 Amerikaanse dollars heeft gekost. Ondanks het feit dat er geen garanties zijn dat toeristen een levende jaguar zullen zien, is volgens Concone de relatief hoge kans om toch een jaguar te zien, rede genoeg voor toeristen om het 140 vierkante kilometer grote gebied van de ranch te blijven bezoeken. Volgens de studie kan toerisme een aanzienlijke bijdrage leveren aan het in stand houden van een gezonde jaguarpopulatie. De uitkomsten van het onderzoek zijn van belang, omdat boeren een belangrijke oorzaak zijn van de jaguar sterfte in de Pantanal en de Amazone. Een economisch argument kan het meest effectieve argument zijn om boeren ervan te overtuigen om geen grote katachtigen te doden.

Klopjacht…..op beschermde, zeldzame diersoort
Het bekend worden van de mogelijke aanwezigheid van een jaguar in Lelydorp was voor de politie aanleiding om de betrokken veehouders op te roepen een klopjacht te organiseren om de verdachte, een jaguar, dood te schieten. Dat, het doden van een beschermde jaguar, mag echter alleen met toestemming van ’s Lands Bosbeheer (LBB), een afdeling van het ministerie van Ruimtelijke Ordening, Grond- en Bosbeheer (ROGB). De oproep van het KPS is dan ook op z’n zachtst gezegd curieus te noemen. Immers, de Surinaamse overheid roept op om een internationaal beschermde diersoort af te schieten en dus de wet te overtreden.

Volgens de Jachtwet van 1954 en het Jachtbesluit uit 2002 mogen jaguars alleen worden doodgeschoten als have en goed in gevaar komen. ’s Lands Bosbeheer moet in kennis worden gesteld wanneer een jaguar is afgeschoten, om te onderzoeken onder welke omstandigheden het dier is gedood. Natuurlijk is het niet eenvoudig om na het doden te kunnen constateren of dat is gebeurd ter bescherming van mens of dier. Voorzover bekend is er nooit strafrechtelijk opgetreden tegen iemand die een jaguar heeft doodgeschoten. Integendeel. Daders, schutters, worden pontificaal geportretteerd in de media, trots poserend met de buit.

Impulsief
De International Union for the Conservation of Nature (IUCN) kwalificeert het roofdier als ‘bijna bedreigd’. Het is niet bekend hoe groot de populatie jaguars in Suriname is. De afgelopen jaren zijn er nauwelijks incidenten met een jaguar geweest. Voorzover bekend was 2007 het laatste jaar waarin een paar keer jaguars zijn gedood. In die gevallen was het dier, op zoek naar voedsel, opgedoken in bewoond gebied in de omgeving van de internationale luchthaven Johan Adolf Pengel. De jaguar deed zich te goed aan vooral kleinvee, eenden en ganzen. Bij het zien van een jaguar werd het dier meteen afgeschoten.
Dat het gaat om een zeldzame en bedreigde diersoort interesseert mensen – van wie vee door een jaguar is gedood – niet. Zij reageren op zo’n moment impulsief, vanuit verontwaardiging en vooral boosheid.

Het Wereld Natuur Fonds Guianas (WWF Guianas) liet in maart 2010 nog weten dat er strengere maatregelen moeten komen om de jaguar te beschermen. Deze keer heeft het WWF Guianas, vooralsnog, niets van zich laten horen. De vraag – die echter door bijna niemand wordt gesteld – zou gesteld kunnen worden waarom een jaguar zo dicht bij bewoond gebied komt om zijn prooi te zoeken. Mogelijk is het dier uit zijn eigen habitat verdreven door menselijke activiteiten als houtkap, mijnbouw of uitbreiding van bewoonde gebieden.

Geen verdoving
Medewerkers van de afdeling Natuurbeheer van ’s Lands Bosbeheer blijken zich op dinsdag 12 juni te Lelydorp te hebben ‘georiënteerd’. Ashok Pherai, waarnemend sectiechef Educatie Natuurbeheer, bevestigde in het Dagblad Suriname van zaterdag 17 juni, dat jaguars behoren tot de beschermde diersoorten en dat zij niet mogen gevangen of gedood. De Paramaribo Zoo heeft aan Natuurbeheer een val ter beschikking gesteld om de jaguar te vangen. Getracht zal worden om samen met de veehouders de jaguar in de val te lokken, waarna het overgebracht zal worden naar een andere habitat. Natuurbeheer beschikt, aldus Pherai, niet over verdovende middelen om schade aanrichtende dieren te verdoven en af te voeren.

De gedane oproep van de politie aan de veehouders te Lelydorp om een klopjacht te openen op de jaguar en het dier te doden, blijkt net zo impulsief te zijn geweest als de impulsieve wijze waarop in het verleden jaguars zijn afgeschoten en lijkt ver verwijderd te zijn van strengere maatregelen om de bedreigde jaguar te beschermen.

Noot:
Het artikel is zaterdag 16 juni 2012 gepubliceerd door de Surinaamse nieuwswebsites Obsession Magazine en GFC Nieuws en 18 juni 2012 op NoSpang.
Op zaterdag 12 januari 2013 besteedde De West aandacht aan een uitzending van vrijdag 11 januari van het Sky Televisie-programma Waakhond waarin dr. Paul Ouboter werd geïnterviewd over zijn wetenschappelijk onderzoek naar de jaguar in Suriname. Ouboter benadrukte dat de beschermde jaguar niet mag worden afgeschoten. Het is voor het eerst dat publiekelijk aandacht is voor dat onderzoek, waarvan ik al langere tijd op de hoogte was en ik ook contact over gehad - en in algemene zin over de situatie van de jaguar in Suriname - met de nieuwsredactie van Sky Radio en Televisie in Paramaribo.

UPDATE: De Colombiaanse nieuwswebsite colombiareports.com bericht dinsdag 28 mei 2013 dat een visser in de noordelijke regio Uraba is gedood door een jaguar. Het artikel vermeldt onder andere dat de jaguar uit zijn eigen habitat is verdreven en zich nu ophouden in palmolie plantages die zijn opgezet in het oorspronkelijke leefgebied van het dier.

55-Jarige man krijgt slechts boete voor doden tenminste drie jaguars....
Het Korps Politie Suriname meldt op donderdag 13 juni 2013 dat een 55-jarige man is aangehouden voor het doden van tenminste drie jaguars. De man hoefde slechts een boete te betalen...... Waar de man werd opgepakt en hoe hoog de boete was heeft de afdeling Voorlichting van de politie niet vermeld.

UPDATE's:

3 augustus 2013: Ook in Colombia blijkt de jaguar door de mens, ontbossing en mijnbouw, uit het eigen leefgebied te worden gedreven en wordt het dier gedwongen om in meer bewoond gebied naar voedsel te zoeken:

Zou dit ook geen goed idee zijn voor Suriname? Om meer begrip te kweken voor de hier zo gevreesde jaguar, maar vooral en ook om nieuwe toeristen aan te trekken:

Toekomst op vuilstort Ornamibo begraven asbestafval onduidelijk....

Asbestdakplaten nog steeds op vuilstort Ornamibo gedumpt

Probleem naar toekomst verschoven

15-06-2012  Door: Paul Kraaijer

Paramaribo - De Surinaamse regering blijkt nog steeds geen definitieve oplossing te hebben gevonden voor de opslag en eventuele verwerking van asbestafval. Op dit moment worden alleen asbesthoudende dakplaten gedumpt op de vuilstortplaats Ornamibo in het district Wanica. Het wordt daar een paar meter onder de grond begraven. Al het overige asbestafval belandt waarschijnlijk tussen het reguliere huis- en grofvuil.

Ornamibo enige locatie voor 'opslag' asbestafval
Steven Codrington, waarnemend hoofd van de afdeling Vuilophaal en Verwerking binnen het ministerie van Openbare Werken (OW), bevestigt dat asbestafval te Ornamibo wordt gedumpt. Codrington: ‘Er is op de stortplaats te Ornamibo inderdaad een lokatie waar asbest wordt opgeslagen. Deze lokatie is in de tijd samen met het NIMOS (Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling in Suriname) aangewezen en is ook met GPS-coördinaten vastgelegd. Het is ook de enige plaats in Suriname waar asbestafval wordt begraven.’
Asbest is niet gevaarlijk voor de volksgezondheid, mits het maar niet uit elkaar wordt getrokken of gescheurd. Wanneer asbest kapot wordt getrokken komen kleine stofdeeltjes, vezels, vrij die kankerbevorderend zijn. Bij de verwijdering, opslag en verwerking van bijvoorbeeld oude asbestdakplaten dient voorkomen te worden dat de platen beschadigd raken. Het een paar meter onder de grond begraven van asbestafval lijkt risicovol. Bij branden op de vuilstort wordt onder andere gebruik gemaakt van ‘shovels’ die zand afgraven om daarmee een brand te bedwingen.

Begraven asbestdakplaten leveren op zich geen risico's op
Codrington verzekert dat er geen enkel risico bestaat dat in een dergelijke situatie een shovel begraven asbestafval kapot zou kunnen trekken. ‘De lokatie waar asbestdakplaten worden begraven is afzonderlijk van de lokatie waar het dagelijks huishoudelijkafval wordt verwerkt. Er rijdt dus geen machine over de lokatie waar de platen worden geplaatst.’

Volgens Codrington is op de vuilstort Ornamibo op dit moment 413 kubieke meter asbestafval (asbesthoudende dakplaten) begraven.

Volgens drs. Nicole Gevers van Search Ingenieursbureau B.V. in het Nederlandse Heeswijk is ‘het begraven van het asbesthoudende afval in de bodem op zich niet risicovol’. Het bureau beschikt over veel kennis inzake alle aspecten van asbest.
Gevers: ‘Zolang duidelijk is waar het asbestafval begraven is en men er zeker van is dat op deze locaties niet per ongeluk bijvoorbeeld graafwerkzaamheden kunnen worden uitgevoerd, is er geen risico. Er is ook geen risico voor verspreiding in de bodem en in het grondwater. Aangezien asbest alleen schade kan veroorzaken wanneer asbestdeeltjes, vezels, in de luchtwegen terechtkomen, is op dit moment het begraven van asbest een goede optie. Rendabele verwerkingstechnieken zijn er op dit moment nog niet. Het asbest dient wel onder strenge eisen te worden begraven. Zo moet het materiaal zijn verpakt, om emissie naar het milieu te voorkomen, en moet worden geregistreerd, waar en hoeveel men heeft begraven. Op deze wijze kan men in de toekomst verantwoord met het begraven asbest omgaan.’ Gevers geeft ook aan dat asbestafval luchtdicht en dubbel verpakt moet zijn.

Probleem verschoven naar toekomst....
Maar, wordt met het begraven van dit afval niet een probleem naar de toekomst verschoven? ‘Neen, het is geenzins de bedoeling dat het voor eeuwig zo blijft, maar dat na de herinrichting van de stortplaats er een permanente oplossing komt’, zo laat Codrington weten. Nicole Gevers denkt daar toch wel iets anders over: ‘Het is wèl het verplaatsen van het probleem naar de toekomst. Eens zal het asbest toch definitief uit de keten moeten worden gehaald.’
De asbestdeskundige vraagt zich af hoe het asbestafval naar de stortplaats wordt getransporteerd en om welke producten het gaat. ‘Dus vragen kunnen zijn, of men altijd persoonlijke beschermingsmiddelen draagt bij het verwijderen van dat asbest en of het afdoende wordt verpakt en geplaatst op de vuilstort. Overigens zijn er circa 3.500 verschillende producten bekend waarin asbest is verwerkt.’ Producten waarin asbest is verwerkt zijn onder andere isolatiemateriaal in oude elektrische apparaten zoals broodroosters, haardrogers en strijkijzers, golfplaten dakbedekking, riolering- en waterleidingbuizen en vinyl vloerbedekking.

Alleen asbestdakplaten op Ornamibo - ander asbestafval belandt tussen gewone vuil....
Komen naast oude asbestdakplaten ook overige producten op de vuilstort terecht en worden deze wel herkend’ ‘Neen’, aldus Steven Codrington. ‘Het gaat alleen om dakplaten.’
Op de vraag hoe het asbestafval wordt vervoerd, antwoordt Codrington kort: ‘Volgens de richtlijnen van het NIMOS.’
Het NIMOS bleek, ondanks herhaald verzoek, niet bereikbaar om een inhoudelijke reactie te geven op de gang van zaken rond de opslag van asbestafval en om inzage te verstrekken in onder de richtlijnen voor het transport van dat afval.

Plan herinrichting vuilstort Ornamibo dateert al uit 1994
Al vele jaren lag er al een compleet projectplan ‘Herinrichting vuilstortplaats Ornamibo’ gereed om uitgevoerd te worden. In 1994 werd het project al voorbereid door het IBT Engineering Consultants, gevestigd in Paramaribo. Op 29 december 2006 werd bij OW met aannemingsbedrijf AGWW (Aannemers-, Grondverzetbedrijf Water- en Wegenbouw) te Leidingen, Wanica, een samenwerkingscontract ondertekend voor de herinrichting van de vuilstort.

In de begroting voor het jaar 2011 van OW werd vermeld dat in 2007 een aanvang is gemaakt met de herinrichting en dat voor de eerste fase een bedrag werd uitgetrokken van bijna drie miljoen Surinaamse dollar. In vier fasen wordt in totaal zestig hectare heringericht.

Op de heringerichte vuilstort wordt het aangeleverde vuil in lagen gestort. Na een bepaalde hoeveelheid en het bereiken van een hoogte van vijftien meter, wordt het vuil afgedekt met zand. Bij de herinrichting wordt de stortplaats opgebouwd met hoogteverschillen van telkens twee meter. Nadat de eindhoogte is bereikt wordt alles afgedekt met klei. De nieuwe vuilstort is voorzien van leidingen, onder de grond, om het vervuilde water op te vangen. Vervolgens wordt het water in speciale vergaarbakken opgevangen en gezuiverd. Het gezuiverde water stroomt de Pararivier in.

In een reactie met betrekking tot het begraven van asbestafval laat Serge Tjin Wong Joe van IBT Engineering Consultants weten: ‘Het begraven van restmaterialen uit de sloop van asbesthoudende materialen was niet in de scope van het aan ons toevertrouwde project, het gecontroleerd storten van huisafval, opgenomen. Voor zover mij bekend is en was de verwerking van asbest een gelegenheid van de ministeries van ATM (Arbeid, Technologische Ontwikkeling en Milieu) en OW tesamen. Die asbestmaterialen zijn voor zover deze naar het Ornamibo terrein zijn afgevoerd, verwerkt buiten het gebied bedoeld voor gecontroleerde vuilstort en daarmee buiten ons gezichtveld van onze werkzaamheden gebleven.’

Herinrichting Ornamibo ligt al sinds 2009 stil
De herinrichtingswerkzaamheden liggen echter al een paar jaren stil. Steven Codrington:‘In 2009 zijn deze werkzaamheden door uiteenlopende oorzaken stopgezet. Het is de bedoeling dat, na een gedegen evaluatie, de voortgang van het project verder ter hand zal worden genomen, aangezien reeds zeventig procent van het project gerealiseerd is.’

Een permanente oplossing voor de hoeveelheid begraven asbestdakplaten laat dus, zoals het er nu naar uitziet, nog lange tijd op zich wachten.

Noot:
Het artikel is 15 juni 2012 volledig gepubliceerd op de Surinaamse nieuwswebsites Obsession Magazine, NoSpang en GFC Nieuws.

Inwoners Coronie willen betere verkeersveiligheid

Coronie moe van halfslachtige werkzaamheden in district

11-06-2012 Door: Paul Kraaijer


Paramaribo - Inwoners van Coronie willen dat de regering eindelijk werk gaat maken van de verkeersveiligheid in het district en onder andere overgaat tot het binnen afzienbare termijn installeren van een permanente post van de verkeerspolitie. De Coronianen zijn de huidige onveilige verkeerssituatie meer dan zat.

De onvrede concentreert zich rond drie zaken die dringend aandacht vragen. Dat zijn het rijgedrag van vooral automobilisten – de Oost-Westverbinding lijkt af en toe een racecircuit -, de wijze waarop in het district op dit moment enkele wegen worden geasfalteerd en de al jaren voortdurende schelpafgravingen langs vooral de Coppenameweg.

Asfalteerders maken wegen smaller.....
Eén van de inwoners van Coronie die zich zorgen maakt over de verkeersveiligheid in het district is Harold Edwig Wolf. Hij wijst onder andere op de gang van zaken rond asfalteringswerkzaamheden. Een aantal kilometers zandweg wordt sinds april 2012 van een laag asfalt voorzien door het aannemingsbedrijf Caremco in Paramaribo. Wolf: ‘Bij die werkzaamheden worden op bepaalde plekken duikers geplaatst. Het is ons als bewoners opgevallen, dat deze werken niet voldoen aan technische voorwaarden. Bij de asfaltering zijn bepaalde straten zelfs smaller geworden, waardoor nu twee voertuigen elkaar moeilijk kunnen passeren. Het is echt een onveilige verkeerssituatie geworden. De buitenspiegels van elkaar passerende voertuigen zouden elkaar zelfs kunnen raken, met alle gevolgen vandien.’ Daarenboven zijn volgens Wolf de duikers voorzien van zeer korte en lage wanden zonder verkeersbescherming, waardoor de veiligheid van het verkeer zeer ernstig in gevaar wordt gebracht. ‘Wij vragen ons af wie deze werken controleert en of deze functionarissen technische kennis hebben. Wanneer deze werken worden opgeleverd, zit Coronie weer met rommel opgescheept.’

De wegen die binnen zes maanden geasfalteerd moeten zijn, zijn de Cocoslaan, Commissarisstraat, Gouveneurstraat, Willem Janssenstraat, Jozef Schoenmanstraat, Koffiemakkastraat, Basja Taystraat, Richenel Slorystraat en Tata Colinstraat.

Overigens vernielen trucks van onder andere Caremco, die zand en schelpen vervoeren voor asfalteringswerkzaamheden, de Soembaredjoweg. Wolf: ‘De weg vertoont verzakkingen en scheuren die er nooit waren. De bewoners zijn zeer ontstemd over deze situatie. Eigenlijk zou deze weg geasfalteerd moeten worden. Het is wel wrang dat een bedrijf dat elders in de omgeving asfalteringswekzaamheden verricht, op hetzelfde moment met haar vrachtwagens vernielingen aanricht aan een andere weg.’

Roekeloos rijgedrag
Een al jaren aanwezige ergernis onder Coronianen is het rijgedrag van vooral automobilisten. De afgelopen jaren deden zich diverse ernstige, en dodelijke, ongelukken voor op met name de beruchte Oost-Westverbinding en op de Coppenameweg. Zeer recent, 26 mei, was er nog een eenzijdig ongeluk op de Oost-Westverbinding. Door onbekende oorzaak raakte een auto met vier inzittenden van de weg. De wagen knalde tegen een elektriciteitsmast en kwam in een trens tot stilstand. De chauffeur overleefde de klap niet. De bestuurder zou te hard hebben gereden.

Na een dodelijk ongeluk eind november 2009, waarbij drie inzittenden van een auto om het leven kwamen, sprak het Korps Politie Suriname zelf al haar zorg uit over het roekeloze rijgedrag van automobilisten. De chauffeur van de verongelukte wagen had volgens de politie met zeer hoge snelheid gereden en had vermoedelijk de controle over het stuur verloren. Hoge boetes en zelfs invordering van rijbewijzen bij harder rijden dan toegestane maximumsnelheden lijken niet te werken, aldus de politie in november 2009.

Coroniaan Wolf is van mening dat de politie in Coronie vanwege onderbezetting niet in staat is de verkeersveiligheid te garanderen. ‘Op de Oost-Westverbinding, maar ook op de Coppenameweg, wordt met hoge snelheden gereden. De automobilisten lijken zich niet te beseffen dat zij zichzelf en anderen in gevaar brengen en veel leed kunnen veroorzaken. Er worden incidentieel verkeerscontroles gehouden met ondersteuning van de politie van het distrikt Nickerie. Maar, dat is niet de oplossing.’

In deze auto verongelukte 26 mei de 27-jarige Steven Feller dodelijk op de Oost-Westverbinding (Bron)

Overigens zijn de lokale autoriteiten zich terdege bewust van de onveilige verkeerssituatie in het district. In oktober 2011 werden nog op de Oost-Westverbinding, ter hoogte van onder andere Ingikondre, zes verkeersdrempels aangelegd om de verkeersveiligheid in het district te vergroten. Het was echter een ad hoc beslissing van toenmalig districtscommissaris Harriët Ramdien, onder druk van bewoners na een zoveelste dodelijk ongeluk. Maar, een structurele oplossing is begin juni 2012 nog steeds niet in zicht.

Vaste post verkeerspolitie wenselijk
Bewoners van Coronie vragen al jaren om een vaste post van de verkeerspolitie in het district. Wolf: ‘Maar het schijnt dat we dat verzoek richten aan dovemansoren. Wanneer de verkeerspolitie structureel zichtbaar is op de weg, dan zal het rijgedrag absoluut positief beïnvloed worden. Wij realiseren ons, dat het huisvestingsprobleem mogelijk de komst van een permanente verkeerspost in de weg staat, maar elke dode is er een teveel. Ondertussen zijn wij moe van de tekie njang werkzaamheden in ons district.’

Illegale schelpafgravingen risico voor verkeer
Een derde aandachtspunt in het kader van de verkeersveiligheid in Coronie zijn de al jaren voortgaande schelpafgravingen langs onder andere de Coppenameweg. Het is een doorn in het oog voor Harold Wolf. ‘Onbekenden’ verwijderen het schelpzand dat de dam moet vormen tussen de berm en het asfalt. De weg kalft daardoor af en er kunnen verzakkingen ontstaan. Wolf: ‘De illegale schelpafgravingen aan de Coppenameweg gaan gewoon door, zonder dat er maatregelen worden getroffen. Coronie is te klein om niet te weten wie de illegale afgravers zijn. Dit gedrag zou ernstige schade kunnen veroorzaken bij maoeuvres van voertuigen en eventueel erger. Ik heb begrepen dat de Distriktsraad hiervan op de hoogte is, maar er zal een structurele oplossing moeten komen. Het is de hoogste tijd dat de overheid haar verantwoordelijkheid neemt en orde op zaken gaat stellen. Er zijn al te veel doden gevallen op wegen te Coronie.’

De inmiddels uit het district ‘verwijderde’ niet goed functionerende districtscommissaris Ramdien verklaarde op 16 januari van dit jaar nog, toen zij zelf een kijkje nam op de Coppenameweg, dat de schelpafgravingen ‘een van de grootste vormen van a-sociaal maatschappelijkgedrag binnen een samenleving’ zijn. Ze nam na haar bezoek meteen contact op met het Korps Politie Suriname in Paramaribo, maar voorzover bekend worden geen controles uitgevoerd en is nog geen enkele illegale afgraver gearresteerd.

Slechts ‘aandacht’ vanuit overheid
Het in Coronie woonachtige Assembleelid Remie Tarnadi (NDP) laat in een reactie weten zich ook zorgen te maken omtrent de verkeersveiligheid in zijn district. Tarnadi: ‘Al geruime tijd vraag ik de aandacht van de bevoegde instanties. Het voorstel is gedaan om de politiepatrouilles op te voeren, het nodige verkeersmeubilair te plaatsen en het plaatsen van drempels op de pas geasfalteerde binnenwegen. Ik zal zeker deze kwestie weer onder de aandacht van de bevoegde instanties brengen.’

Tijdelijk districtscommissaris Wedprekash Joeloemsing – die districtcommissaris is te Nickerie – was ondanks herhaald verzoek niet bereikbaar voor een reactie. Hij geeft sinds het vertrek van Ramdien, half mei, leiding aan het district tot Harald Sijlbing vanaf 2 juli het roer in Coronie definitief overneemt.

Ondertussen blijft, zolang er vanuit de overheid niet meer dan slechts aandacht voor is, de verkeersveiligheid in Coronie in het geding.

(Noot:
Het gehele artikel is maandag 11 juni 2012 gepubliceerd op de Surinaamse nieuwswebsites Obsession Magazine, NoSpang en GFC Nieuws.)

Klein ergernisje: Colombia is gèèn Columbia...... ai baja

Voor Surinaamse persmedewerkers ministeries en journalisten bestaat Colombia niet.........

01-06-2012 Door: Paul Kraaijer


Paramaribo – Bij het lezen van persberichten van Surinaamse ministeries, het Surinaamse Kabinet van de President of van het Kabinet van de Vice-President, maar ook bij het lezen van Surinaamse kranten en Surinaamse nieuwswebsites, vraag ik me wel eens af of de schrijvers van die persberichten, de ‘journalisten’ van die kranten en de redacteuren van die websites wel over een dermate algemene basiskennis beschikken dat zij in staat kunnen worden geacht om inhoudelijk kwalitatief goede persberichten en artikelen te schrijven. Er zijn zò vele ergernisjes.....

Ik wil mij hier beperken tot een klein persoonlijk ergernisje, maar een ergernisje dat inmiddels al ruim veertien jaren met regelmaat boven komt drijven: het ‘Columbia’-ergernisje. Let wel, dit is slechts één klein voorbeeldje. Er zijn er zò vele.....

Voorlichtingmedewerkers bij de Surinaamse overheid en ‘journalisten’ en webredacteuren werkzaam in het Surinaamse mediaveld hebben mogelijk op school één of meer aardrijkskundelessen gemist of ze hebben in het naschoolse leven hun algemene kennis nooit wat bijgeschaafd.

Wie weet namelijk niet dat het land dat bekend is geworden door de cocaïnehandel, de Revolutionaire Strijdkrachten van Colombia, FARC-EP (Fuerzas Armadas Revolucionarias de Colombia–Ejército del Pueblo,) en door zangeres Shakira, Colombia is en niet Columbia? Antwoord: voorlichtingsmedewerkers bij de Surinaamse overheid en Surinaamse ‘journalisten’ en wedredacteuren.

Ministerie van Buitenlandse Zaken kent alleen Columbia
‘Columbia’. Deze week zag ik dit woord weer eens en wel in een persbericht van het Surinaamse ministerie van Buitenlandse Zaken. Het bericht, van 24 mei 2012, heeft als kop: ‘Besprekingen tussen Suriname en Columbia inzake bilaterale samenwerking (1)’ en als eerste zin: ‘Op uitnodiging van María Ángela Holguín, minister van Buitenlandse Zaken van Columbia zal minister Winston Lackin een officieel werkbezoek brengen aan Columbia van 24-26 mei 2012.’ Je verwacht niet dat een voorlichtingsmedewerker van het Surinaamse ministerie van Buitenlandse Zaken niet in staat is om de naam van een bevriende natie, Colombia, goed te schrijven. Consequent wordt Columbia geschreven, alsof dit op een of andere manier er bij de schrijver is ingestampt. Hij weet niet beter, kennelijk.

Maar, de Surinaamse ‘journalist’ en wedredacteur denken ook niet na. Neen, die ontvangen - of lezen elders - het persbericht van het ministerie van Buitenlandse Zaken en nemen domweg ‘Columbia’ over. Zoals een ‘journalist’ van De Ware Tijd in de editie van 24 mei: ‘Minister van Buitenlandse Zaken Winston Lackin vertoeft samen met een regeringsdelegatie vanaf vandaag voor bilaterale besprekingen met de Columbiaanse regering in Bogota, Columbia.’ Op dezelfde dag schrijft ook een webredacteur van GFC Nieuws Columbia in plaats van Colombia: ‘Minister Winston Lackin zegt vanuit Columbia, waar hij nu vertoeft, dat hij niet op de hoogte is van een besluit dat het Europees parlement niet naar Paramaribo zou willen komen voor de EU/ACP top in november 2012.’ Zij allen weten niet beter

Nu noem ik specifiek De Ware Tijd en GFC Nieuws, maar geen enkele ‘journalist’ van een krant en redacteur van een nieuwswebsite hebben kennelijk het verstandelijke vermogen om Colombia goed te schrijven. Zelfs op de oh zo geprezen, maar kwalitatief oh zo slechte nieuwswebsite Starnieuws, wordt met regelmaat Columbia geschreven. De 'journalist' en webredacteur denken niet na, neen, ze nemen zonder na te denken domweg over.

Lampje blijft uit.....
De ‘journalist’ en webredacteur zijn volgzaam, de ‘journalist’ en webredacteur nemen klakkeloos over, de ‘journalist’ en webredacteur denken niet zelf na. Er gaat geen lampje branden, het lampje blijft uit en Colombia blijft voor voorlichtingsmedewerkers bij Surinaamse ministeries, het Kabinet van de President en het Kabinet van de Vice-President en voor ‘journalisten’ bij kranten en redacteuren bij nieuwswebsites ‘gewoon’ Columbia, omdat zij allen niet beter – willen – weten.

En dit is Columbia
Voor al die voorlichtingsmedewerksters en zichzelf ‘journalisten’ noemende schrijvers, Columbia is: *) een rivier in Brits-Columbia in Canada en het noordwesten van de Verenigde Staten van Amerika. Ze heeft een lengte van 2.044 km en een stroomgebied van 668.000 km²;
*) de eerste spaceshuttle van NASA. De eerste vlucht werd gemaakt op 12 april 1981. De shuttle verongelukte tijdens de terugkeer van missie STS-107 op 1 februari 2003;
*) een stad in de Verenigde Staten met in 2010 34.681 inwoners en gelegen ten zuiden van Nashville in het hart van Maury County, Tennessee;
*) een stad in de Amerikaanse staat South Carolina met 116.278 inwoners in 2010;
*) een stad in de Amerikaanse staat Missouri met in 2000 bijna 85.000 inwoners.

Noot:
Ik kan het niet laten, maar vandaag, 5 juni, heb ik me weer 'opgewonden' over de onkunde van een Surinaamse 'journalist'. Deze keer was het de bekende 'ooglap' Ivan Cairo van De Ware Tijd die het presteerde om consequent ColUmbia te schrijven in plaats van ColOmbia. Valt me overigens mee dat niet Bogoota is geschreven:

'Columbia geïnteresseerd in aardolie Suriname

Paramaribo - Columbia is geïnteresseerd in de aardoliesector in Suriname. Dat is aan een regeringsdelegatie die eind mei in Bogota vertoefde voor bilaterale besprekingen met de Columbiaanse regering meegedeeld. Ook op het vlak van luchttransport en havenactiviteiten wil Bogota nauwer samenwerken met Paramaribo, zegt minister van Buitenlandse Zaken, Winston Lackin, aan de Ware Tijd.

De Columbiaanse regering bekijkt de mogelijkheden om gezamenlijke energieprojecten met Suriname uit te voeren en er wordt vooralsnog gekeken in de richting van de aardoliesector.Deze maand arriveert een grote delegatie van het Columbiaanse Ecopetrol om samen met Staatsolie na te gaan of er een samenwerking mogelijk is.'

Overigens schrijft de afdeling voorlichting van het ministerie van Buitenlandse Zaken vanaf 1 juni wel Colombia op de juiste wijze: een op 1 juni uitgebrachte persverklaring. Ik had het ministerie via een email geinformeerd over de consequente onjuiste spelling van de naam van het land Colombia. Mijn email heeft gelukkig tot een positief resultaat geleid.

Tot mijn verrassing zie ik vrijdag 8 juni ook in De Ware Tijd dat plotseling Colombia op een juiste wijze wordt geschreven en dus niet Columbia. Hopelijk is dit niet een incident:

'Het Colombiaanse energiebedrijf Ecopetrol heeft de afgelopen dagen gesprekken gevoerd met lokale autoriteiten en afgetast of samenwerking in de Surinaamse aardoliesector mogelijk is.

De oriëntatiemissie bracht ook een bezoek aan de minister van Natuurlijke Hulpbronnen (NH), Jim Hok. Die was zeer ingenomen met het bezoek en heeft aangegeven in overleg met Staatsolie te zullen treden over Ecopetrols interesse in de lokale olie- industrie. De bewindsman sprak tijdens het onderhoud met de Colombianen de hoop uit dat de gesprekken die ze hier voeren vruchtbaar en leerrijk zullen zijn voor Colombia en Suriname. (...)'
 
Noot:

Dit artikel verscheen op 22 februari 2013 in de Colombiaanse krant El Tiempo. Ik had dus duidelijk een vooruitziende blik: