'Het 'verzoeningscomplot' onder leiding van Jeroe, Sandew Hira en Kabinet van de President' 28 Juni, de eenzijdig uitgeroepen nationale rouwdag door het Comité Slachtoffers en Nabestaanden van Politiek Geweld zal weer zout in de diepe open wond doen van slachtoffers en nabestaanden van mensenrechtenschendingen. De onophoudelijke venijnige aanval zonder enige vorm van mildheid, door middel van een 'verzoeningscomplot' onder leiding van Jeroe, Sandew Hira en het Kabinet van de President wordt voortgezet. Een aanval die slechts dient om het bittere verraad gepleegd op 8 december 1982 te verhullen door een schijnheilig aandienend verzoeningsverhaal aan het volk van Suriname te verkopen, is verwerpelijk.
De simplistische benadering van het comité van Jeroe, dat wordt aangestuurd door het Kabinet van de President, denkt een verzoening tot stand te brengen door daders, nabestaanden en slachtoffers te vragen de hand te schudden. Dit is niet alleen een grove bagatellisering van de ernst van de gepleegde misdaden en het ontzettend leed van de nabestaanden, maar tegelijkertijd is het misbruik van de daad en betekenis van verzoening.
De kortzichtigheid van het comité in collaboratie met het Kabinet van de President alsof het alleen om nabestaanden van personen gaat is duidelijk. Wanneer dit alles wordt gadegeslagen, is het goed voor een juiste beoordeling van het geheel, je af te vragen in wiens belang het ontlopen van de rechtspraak is en welk belang en voor welke prijs Jeroe en de zijnen de samenleving bewust willen misleiden.
In wiens belang is het, dat er geen schuldbekentenis wordt vastgelegd, dat er geen optekening en verslag van de feiten van plaatsvindt voor nu en toekomstige generaties, voor een juiste weergave van onze geschiedenis?
In wiens belang is het, dat er geen excuses aangeboden worden op basis van een dader vastgesteld als gevolg van feiten?
In wiens belang is het, dat er geen correctie van misdaden plaatsvindt door bevestiging van feiten en sancties opleggen aan de daders?
In wiens belang is de boodschap, dat straffeloosheid richtlijn moet zijn in onze samenleving.
De betekenis van dit alles kan vertaald worden dat het alleen en alleen in het belang van de daders is.
De politieke macht inzetten om straffeloosheid te vestigen, en slachtoffers van misdaden tegen de mensheid te willen forceren om door handje schudden jouw absolutie te verlenen. Dat is dubbele terreur. Deze strategie is op zichzelf is een nationale rouwdag waard.
Sunil Oemrawsingh
Voorzitter Stichting 8 december 1982
