'De Wet Ondernemingsraadpleging is
een importproduct uit Nederland''De wet sluit niet aan bij de Surinaamse cultuur, maar is gebaseerd op Nederlandse omstandigheden'
De Wet Ondernemingsraadpleging, die nu als wetsvoorstel ligt in De Nationale Assemblee, ziet de voorzitter van C-47, Robby Berenstein, als een importproduct uit Nederland, zo schrijft het Dagblad Suriname vrijdag 21 september 2018.
'De wet sluit niet aan bij de Surinaamse cultuur. De wet is gebaseerd op de Nederlandse omstandigheden en in Nederland kent men de bedrijfstakgewijze organisatie. Hier in Suriname zijn wij per bedrijf georganiseerd, niet per bedrijfstak. We zijn per bedrijf, per instelling georganiseerd. In de cultuur sector gewijze organisatie heb je een duidelijk onderscheid in de taken van de ondernemingsraad en de vakbond. De vakbond in Nederland onderhandelt over de lonen en daaraan aanverwante zaken op sectorniveau, terwijl de ondernemingsraad de belangen behartigt van de individuele bedrijven. In Suriname komt de vakbond voor beide belangen op, omdat we niet sectorgewijs zijn georganiseerd.'
De voorzitter van de vakcentrale C-47 is wel voorstander van medezeggenschap. 'Want medezeggenschap is in de Grondwet vastgelegd', stelt Berenstein. De voorwaarde die Berenstein echter stelt, is dat de wet geënt moet zijn op Surinaamse gebruiken. Hij onderstreept dat wat de vakbond in Suriname doet, overeenkomt met wat de ondernemingsraad in Nederland verricht. Je hebt hier dus niet speciaal een ondernemingsraad nodig. De vakbonden moeten meer bevoegdheden krijgen.
Berenstein geeft als voorbeeld dat werkgevers in Suriname meer inzicht zouden moeten geven in de bedrijfsvoering. In Nederland is het verplicht om inzage in de bedrijfsvoering te geven aan de ondernemingsraad. 'Wij moeten bijna bedelen om inzage, omdat het in ons land niet verplicht is. Het geven van inzage heeft ook voordelen voor het bedrijfsleven. Hoe meer inzage je de vakbond geeft, hoe meer begrip de vakbond voor de situatie van het bedrijf kan opbrengen. Wanneer een bedrijf in een slechte situatie verkeert, dan kan de vakbond daar begrip voor hebben. Verkeert het bedrijf in een goede positie, dan kan de bond onderhandelen over een betere beloning voor haar leden.'
De structuren zijn op dit moment niet te vergelijken. Berenstein geeft de voorbeelden van HRM-beleid (Humanresourcesmanagement) en functiewaardering. Dit gebeurt in Nederland door de ondernemingsraad, terwijl het hier in Suriname door de vakbond wordt gedaan. De vakcentrale C-47 zegt, bij monde van Berenstein, de noodzaak van medezeggenschap in te zien, maar benadrukt dat in het huidige wetsvoorstel voorkomende problemen zullen moeten worden overwonnen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten