COLUMN: Regering bedelt internationaal voor financiële compensatie 'duurzaam' bosbeheer, terwijl zij het bos laat vernietigenSuriname ontbeert deskundig onderbouwd milieu- en toerismebeleid
Suriname, het groenste land in de wereld wat betreft bosbedekking. Het klinkt mooi en uitnodigend en de regering pronkt daar graag mee op diverse internationale podia. Maar, onder het imposante bladerdek van dat mooie groene sprookjeslandschap schuilt destructie en anarchistische wetteloosheid... de unieke biodiversiteit wordt geweld aangedaan.
Parallel aan het mooie groene sprookje loopt namelijk onder meer de door de regering harde, voor de internationale wereld weggemoffelde, realiteit van
- ongecontroleerde kaalkap van het regenwoud (hout verdwijnt in grote hoeveelheden naar vooral China),
- vernietiging van het groen en de biodiversiteit door kleine- en grootschalige goudwinning (illegale en legale goudzoekers en de goudmijn multinationals IAmGold (Canada) met haar Rosebel-goudmijn, en het Amerikaanse Newmont met de Merian-goudmijn), - vergiftiging van de bewoners in het binnenland, inheemsen en marrons, en van de biodiversiteit, door het illegaal gebruik van kwik door kleinschalige goudzoekers (lokale porknokkers en Braziliaanse garimpeiros),
- legale export van jaarlijks duizenden wildvang dieren, waaronder bedreigde soorten,
- vernietiging van het 'beschermde' Brownsberg Natuurpark door illegale kleinschalige goudwinning en houtkap.
De regering van Suriname mag dan zelf nog steeds geloven, dat Suriname het groenste land ter wereld is, de stil gehouden realiteit moet ook vermeld worden.
De potentiële belangrijke inkomstenbron (eco-)toerisme komt niet voor niets niet van de grond. De regering weigert om actief haar eigen sprookje uit te buiten. Het enige dat de regering al jarenlang wèl tevergeefs tracht te bewerkstelligen via internationale podia, is het verkrijgen van financiële compensatie van rijke geïndustrialiseerde westerse landen voor slechts het hebben van de 'groene longen der aarde'. Maar, door het ontbreken van deskundigheid en 'groen beleid' vindt de regering maar geen gehoor voor haar compensatie gebedel in het buitenland.
Daarenboven weigert de regering te investeren in toerismebeleid. Slechts door particulier initiatief bevindt zich in het groene binnenland een paar zogenoemde eco-ressorts, veelal in handen van buitenlanders. Een handjevol buitenlandse toeristen weet Suriname te vinden, een land waar velen wereldwijd nog nooit van hebben gehoord. De regering en de Stichting Toerisme Suriname (STS) investeren niet in advertentiecampagnes om het land en haar natuur internationaal te promoten.
Suriname, het groenste land in de wereld wat betreft bosbedekking. Het klinkt mooi en uitnodigend en de regering pronkt daar graag mee op diverse internationale podia. Maar, onder het imposante bladerdek van dat mooie groene sprookjeslandschap schuilt destructie en anarchistische wetteloosheid... de unieke biodiversiteit wordt geweld aangedaan.
Parallel aan het mooie groene sprookje loopt namelijk onder meer de door de regering harde, voor de internationale wereld weggemoffelde, realiteit van- ongecontroleerde kaalkap van het regenwoud (hout verdwijnt in grote hoeveelheden naar vooral China),
- vernietiging van het groen en de biodiversiteit door kleine- en grootschalige goudwinning (illegale en legale goudzoekers en de goudmijn multinationals IAmGold (Canada) met haar Rosebel-goudmijn, en het Amerikaanse Newmont met de Merian-goudmijn), - vergiftiging van de bewoners in het binnenland, inheemsen en marrons, en van de biodiversiteit, door het illegaal gebruik van kwik door kleinschalige goudzoekers (lokale porknokkers en Braziliaanse garimpeiros),
- legale export van jaarlijks duizenden wildvang dieren, waaronder bedreigde soorten,
- vernietiging van het 'beschermde' Brownsberg Natuurpark door illegale kleinschalige goudwinning en houtkap.
De regering van Suriname mag dan zelf nog steeds geloven, dat Suriname het groenste land ter wereld is, de stil gehouden realiteit moet ook vermeld worden.
De potentiële belangrijke inkomstenbron (eco-)toerisme komt niet voor niets niet van de grond. De regering weigert om actief haar eigen sprookje uit te buiten. Het enige dat de regering al jarenlang wèl tevergeefs tracht te bewerkstelligen via internationale podia, is het verkrijgen van financiële compensatie van rijke geïndustrialiseerde westerse landen voor slechts het hebben van de 'groene longen der aarde'. Maar, door het ontbreken van deskundigheid en 'groen beleid' vindt de regering maar geen gehoor voor haar compensatie gebedel in het buitenland.
Daarenboven weigert de regering te investeren in toerismebeleid. Slechts door particulier initiatief bevindt zich in het groene binnenland een paar zogenoemde eco-ressorts, veelal in handen van buitenlanders. Een handjevol buitenlandse toeristen weet Suriname te vinden, een land waar velen wereldwijd nog nooit van hebben gehoord. De regering en de Stichting Toerisme Suriname (STS) investeren niet in advertentiecampagnes om het land en haar natuur internationaal te promoten.
Overigens stortte de STS zich begin 2013 op 'een schoon milieu'. ‘Alleen dan blijft het land aantrekkelijk voor toeristen’, stelde de stichting op 21 februari 2013 in een artikel in de Ware Tijd. De STS stelde vuilnistonnen beschikbaar voor scholen. ‘Er zijn scholen meegenomen die niks te maken hebben met toerisme’, zei James Akewaje, hoofd van de afdeling Educatie en Informatie en Productontwikkeling en Kwaliteitsbewaking van de STS. ‘Alle scholen moeten helpen de jeugd op een dusdanige manier op te voeden, dat ze het toeristisch inzicht dat wij indertijd hebben gemist wel meekrijgt.’
Een schoon milieu en toeristen lokken..... Is dat het Surinaamse toerismebeleid?
Wil Suriname dat haar sprookje realiteit wordt, dan zal een gedegen onderbouwd beleid, met visie, moeten worden gerealiseerd op het terrein van milieu en toerisme.
De regering moet wegen vinden om het binnenland stevig internationaal te promoten als een unieke vakantiebestemming. Maar, eerst en bovenal zullen de ongebreidelde goudwinning en houtkap moeten worden aangepakt, alsook de infrastructuur, de afvalverwerking in en rond dorpen en gemeenschappen en zal geïnvesteerd moeten worden in het opknappen van diverse dorpen en het opzetten van 'guesthouses' en andere voorzieningen in dorpen.
** Het dorp Kwakoegron bijvoorbeeld – met niet meer dan zo'n 100 inwoners –, aan de Saramaccarivier, zou een ideale bestemming voor toeristen kunnen zijn, maar het oogt vervallen, verwaarloosd. Het enige guesthouse is niet aantrekkelijk voor toeristen. Er is geen afvalverwerking, vuil wordt of verbrand – vooral op de ruimte voor de aanmeerplaats van korjalen aan de rivier en schuin tegenover de politiepost.... – of in de natuur gedumpt, er is geen stromend drinkwater, geen 24 uur per dag elektriciteit. De weg naar het dorp eindigt aan de rivier, de enige plek in het dorp met wat bedrijvigheid, waar ook twee 'snesi's' (supermarkten) zijn: korjalen varen af en aan met passagiers, brandstof, materieel van en voor goudzoekers naar verderop aan de rivier gelegen dorpen. De omgeving van het dorp is mooi, groen, het is rustig en het dorp is eenvoudig over de weg vanuit Paramaribo te bereiken, eventueel met een staatsbus. Vroeger zelfs met een treintje te bereiken... (zie foto). Maar, er wordt niet in Kwakoegron geïnvesteerd. Kwakoegron nodigt niet uit, terwijl het zò veel te bieden heeft.
De regering werkt deze dagen aan de realisatie van 'inkomsten verhogende maatregelen' voor de staat om feitelijk een faillissement van het land te voorkomen. Maatregelen die vooral opgehoest moeten gaan worden door de burger. Het is vooral de burger die het zinkende schip drijvende moet houden. Het is de burger die gestraft wordt door de regering voor een door die regering gevoerd desastreus wanbeleid. Een regering die drijft op ad hoc beleid, een regering die drijft op de wil van 'despoot' Desi Bouterse, die het land en 'zijn' volk internationaal te schande zet, en zijn trouwe 'Ja & Amen'-knikkende gedweeë coalitie in De Nationale Assemblee.
Toerisme? Neen, beleid rond toerisme wordt niet gevoerd door de regering. Daartoe zijn dan ook geen inkomsten verhogende maatregelen in beeld.
Wil Suriname dat haar sprookje realiteit wordt, dan zal een gedegen onderbouwd beleid, met visie, moeten worden gerealiseerd op het terrein van milieu en toerisme.
De regering moet wegen vinden om het binnenland stevig internationaal te promoten als een unieke vakantiebestemming. Maar, eerst en bovenal zullen de ongebreidelde goudwinning en houtkap moeten worden aangepakt, alsook de infrastructuur, de afvalverwerking in en rond dorpen en gemeenschappen en zal geïnvesteerd moeten worden in het opknappen van diverse dorpen en het opzetten van 'guesthouses' en andere voorzieningen in dorpen.
 |
| Saramaccarivier bij Kwakoegron (Bron foto: eigen foto Suriname Mirror) |
 |
| (Ooktober 1955, fotograaf Willem vd Poll) |
De regering werkt deze dagen aan de realisatie van 'inkomsten verhogende maatregelen' voor de staat om feitelijk een faillissement van het land te voorkomen. Maatregelen die vooral opgehoest moeten gaan worden door de burger. Het is vooral de burger die het zinkende schip drijvende moet houden. Het is de burger die gestraft wordt door de regering voor een door die regering gevoerd desastreus wanbeleid. Een regering die drijft op ad hoc beleid, een regering die drijft op de wil van 'despoot' Desi Bouterse, die het land en 'zijn' volk internationaal te schande zet, en zijn trouwe 'Ja & Amen'-knikkende gedweeë coalitie in De Nationale Assemblee.
Toerisme? Neen, beleid rond toerisme wordt niet gevoerd door de regering. Daartoe zijn dan ook geen inkomsten verhogende maatregelen in beeld.
Milieu? Het regenwoud? Neen, beleid rond milieu en het regenwoud wordt niet gevoerd door de regering. Daartoe zijn geen inkomsten verhogende maatregelen in beeld...
Het schip drijft nog in door kwik en ander afval vervuilde wateren, maar helt sterk naar één zijde......en geen zwemvest in de buurt, simpelweg omdat beleid ontbreekt.
Hoogachtend,
Het schip drijft nog in door kwik en ander afval vervuilde wateren, maar helt sterk naar één zijde......en geen zwemvest in de buurt, simpelweg omdat beleid ontbreekt.Hoogachtend,
Den Blauwvinger
27 februari 2018
Paramaribo – Suriname
Geen opmerkingen:
Een reactie posten