Wat veroorzaakte de kikkertjes passie van deze Colombiaanse? Gifkikkers op een luchthaven!

Veel vraag naar gifkikkers in de dierenhandel, waar ze voor honderden dollars kunnen worden verkocht


De Colombiaanse onderzoekster Bibiana Rojas zegt dat haar leven voor altijd veranderde toen ze in het echt een gifkikker ontmoette - nu bestudeert ze een reeks felgekleurde kikkers en motten en hoe ze omgaan met roofdieren. Rojas, afkomstig uit Bogota, Colombia, en nu een Academy of Finland Research Fellow aan de Universiteit van Jyväskylä in het centrum van Finland, zegt dat ze geïnteresseerd raakte in kikkers op de universiteit. 

'Mijn leven veranderde op de dag dat ik in het echt een gifkikker zag', zegt ze, 'een partij van ongeveer 400 gifkikkers die illegaal zijn gevangen in de Pacific-regio van Colombia, is in beslag genomen door de milieu-autoriteiten op de luchthaven El Dorado in Bogota.'

Ze zegt dat pijlgifkikkers, de algemene naam van een groep kikkers in de familie Dendrobatidae die inheems zijn in het tropische Midden- en Zuid-Amerika, helaas veel vraag is in de dierenhandel, waar ze voor honderden dollars kunnen worden verkocht, vooral als ze komen in een kleurvariëteit die hobbyisten nog nooit hebben gezien of gefokt. 'Het laboratorium waar ik mijn bachelorscriptie deed, kreeg 80 van deze kikkers en ik deed een klein project over hoe ze hun gevechten regelen en hun conflicten oplossen,' zegt ze.

Rojas zegt, dat ze uiteindelijk veldwerk heeft gedaan in het natuurreservaat Les Nouragues in Frans-Guyana om een ​​van de meest charismatische gifkikkers op te nemen, de schilderskikker (Dendrobates tinctorius). 'Ik ging naar het regenwoud omhet geluid op te nemen en de kleuren van die kikkers te documenteren, alleen om te horen dat ze, in tegenstelling tot alle andere gifkikkers die ik ken, niet te horen zijn!' zei ze, eraan toevoegend dat ze dat soms doen, maar niet op de voorspelbare, regelmatige manier waarop andere gifkikkers dat doen. 'Als ze geluid maken, doen ze het zo zacht dat het heel moeilijk kan zijn om ze te horen!'

Ze zegt dat ze hun kleuren ging bestuderen in de context van verdediging tegen roofdieren. 'Sommige dieren gebruiken bijvoorbeeld camouflage om te voorkomen dat ze worden opgemerkt of herkend door hun roofdieren, maar sommige anderen gebruiken zeer levendige kleuren die roofdieren gemakkelijk kunnen vinden en herkennen', zei ze. 'Deze kleuren informeren de roofdieren dat deze prooien niet iets zijn dat ze zouden willen eten, omdat deze prooien gewoonlijk worden verdedigd door stekels, irriterende haren, een walgelijke smaak of zelfs krachtige gifstoffen.'

Rojas stelt, dat roofdieren de associatie tussen die kleuren en een slechte ervaring leren kennen en dus deze prooi vermijden in toekomstige ontmoetingen, maar gezien het aantal kleuren en patronen die er zijn, werd lang gedacht dat deze variatie roofdieren zou verwarren. 'Ik heb een combinatie van experimenten in het veld in het laboratorium en uitputtende veldobservaties gebruikt om te begrijpen hoe felgekleurde en onsmakelijke dieren ondanks de veronderstelde nadelen in veel kleuren kunnen voorkomen.'

De manier waarop de onderzoeksgroep Rojas dat doet, klinkt bedrieglijk eenvoudig: vraag het de roofdieren zelf. 'We gebruiken relevante roofdieren om ze te vragen wat ze denken over de chemische afweer van deze motten en kikkers. Om dat te doen, werkte ik aan een methode die het mogelijk maakte om in het wild gevangen vogels de chemische afweer te laten proeven. vloeistoffen van deze motten en kikkers, op een manier die we kunnen kwantificeren hoe onsmakelijk ze zijn.'

Rojas zegt, dat ze met deze methode bijvoorbeeld hebben ontdekt, dat iets dat echt slecht smaakt niet noodzakelijk giftig is, en omgekeerd! 'Naast het werk met de kikkers zelf, is het belangrijkste aspect van mijn connectie met het Zuiden de mogelijkheid om studenten uit de regio te helpen opleiden en begeleiden om excellente wetenschap te doen en hun horizon te verbreden in termen van wat ze kunnen bereiken.'

Rojas zegt dat ze gelooft dat ze bevoorrecht is geweest met de opleiding die ze heeft gekregen en de kansen die ze heeft gekregen, en nu is het haar tijd om het 'voor te betalen'. 'Ik vind het leuk om Zuid-Amerikaanse studenten te begeleiden, vooral als ze afkomstig zijn van kleine universiteiten of universiteiten in andere steden dan de hoofdsteden. Bijdragen aan hun opleiding en hen toegang geven tot mensen en kansen die hun carrière kunnen brengen verder is voor mij veel meer lonend dan enig specifiek stuk 'kikkerkennis' dat ik aan hen kan doorgeven.'

Andere docenten in Colombia zorgen ervoor, dat de volgende generatie wetenschappers in de voetsporen van Rojas zal treden. Edna Matta-Camacho, een biochemicus die nu aan de Carleton University in Canada werkt, heeft met haar broer en schoonzus samengewerkt om studenten, vooral meisjes, in het Tolima-departement (staat) in het hart van Colombia betere kansen te bieden. Slechts 6% van de Amerikaanse wetenschappers is Latina's - maar deze inspirerende Colombiaanse meisjes kunnen dat veranderen.

Lees ook 'Zeldzame Surinaamse blauwe pijlgifkikker niet zeldzaam buiten Suriname- Buitenlandse kweek niet om diertjeste herintroduceren in het wild.......In Nederland blijken duizenden nakweek blauwe pijlgifkikkers te zijn' van 1 januari 2011 van de hoofdredacteur van Suriname Mirror!

(Suriname Mirror/Forbes)