De.gevaarlijke tocht van jonge zwangere Venezolaanse vrouw naar grensstad Cúcuta, Colombia, voor preenatale zorg

(Bron foto's: Andres Brenner-IRC)

Omdat de grens gesloten is werd Lorena (23) gedwongen door een rivier te waden

'Het was eng, ik dacht dat ik zou vallen en meegesleept zou worden, en ik weet niet hoe ik het heb gedaan'


Een recente massale stroomstoring in het hele land heeft de problemen van mensen, die proberen de economische instorting en politieke instabiliteit in Venezuela te overleven, alleen maar doen toenemen. Miljoenen Venezolanen zijn vertrokken, in de hoop een nieuwe start te maken, terwijl anderen uitstapjes maken langs de officieel gesloten grens met Colombia om naar school te gaan, eten te kopen of medische hulp in te roepen.

Directrice van het International Rescue Committee (IRC), Marianne Menjivar, is in Cúcuta, Colombia, waar ze onlangs sprak met Venezolaanse vrouwen die gezondheidszorg en andere steun van het IRC ontvingen: wat we horen van vrouwen die vanuit Venezuela oversteken, is van toenemende ontberingen en moeilijkheden.

Gisteren ontmoette ik een vrouw genaamd Lorena (23), die vijf maanden zwanger is en ons centrum in Cúcuta bezocht om gratis prenanatale zorg te ontvangen, inclusief labwerk, echografieën en medicijnen die niet beschikbaar waren in Venezuela vanwege de hoge kosten en tekorten.

Lorena woont bij haar moeder en heeft in een sinaasappelboomgaard gewerkt: ze zegt dat ze dankbaar wordt betaald in eten als er geen contant geld beschikbaar is. De vader van de baby is vertrokken en er is niemand anders om haar te steunen. Om van haar huis naar onze kliniek te komen, liep Lorena anderhalf uur in extreme hitte. Omdat de grens gesloten is, werd ze gedwongen door een rivier te waden, waardoor zowel zijzelf als haar baby in gevaar kwamen. Ze had niet het geld om de bendes die de illegale grensovergangen controleerden te betalen, dus stak ze alleen over, uit het zicht.

'Het was eng', vertelde ze me. 'Ik dacht dat ik zou vallen en meegesleept zou worden, en ik weet niet hoe ik het heb gedaan.' Lorena en de andere vrouwen die ik ontmoette, vertelden me hoe het leven in Venezuela nog steeds achteruitgaat. 'Er is niets meer in Venezuela - geen eten, medicijnen, water, elektriciteit', zei Lorena.

Hoewel ze nu enige elektriciteit hebben na de black-out van zes dagen, zeiden de vrouwen dat ze zich zorgen maken over het vinden van schoon drinkwater - Venezuela's watersysteem wordt aangedreven door elektriciteit. Het is slechts een kwestie van tijd voordat we repercussies zullen zien voor de gezondheid van mensen van deze laatste episode in de crisis.

Aanstaande moeders en hun baby's zijn bijzonder kwetsbaar. Zo'n 200 vrouwen zoals Lorena hebben de afgelopen weken afspraken gemist bij de IRC-klinieken, hoogstwaarschijnlijk vanwege de sluiting van de grens. Veel vrouwen zullen de kosten van de bendes bij de grensovergangen niet kunnen betalen en willen niet het risico nemen zoals Lorena die de grens alleen heeft overschreden.

'In Colombia richt het IRC zich op toegang tot gezondheidszorg, bescherming van kinderen, bescherming en empowerment van vrouwen en ondersteuning van het economisch welbevinden van mensen. Via onze partners in Venezuela helpen we Venezolanen vitale gezondheidszorg te leveren, inclusief telegeneeskundige diensten op afstand en toegang tot basisgeneesmiddelen.'

(Suriname Mirror/International Rescue Committee)