Schenking mogelijk Japans douceurtje als dank voor steun Suriname binnen IWC voor Japanse walvisjachtBuZa en LVV: 'Schenking is geen betaling voor onze afwijzing van een internationaal verbod op walvisvangst'
'De Japanse schenking van 400 miljoen yen, omgerekend 3.5 miljoen Amerikaanse dollar, aan Suriname is geen betaling voor onze afwijzing van een internationaal verbod op walvisvangst', dat beweren de ministers van Buitenlandse Zaken (BuZa), Landbouw, Veeteelt en Visserij (LVV) en de ambassadeur van Japan in Suriname vandaag, woensdag 24 oktober 2018, in de Ware Tijd.
De stukken om deze donatie voor te bereiden zijn maandag getekend op het ministerie van Buitenlandse Zaken.
Japan is fel tegenstander van een verbod op walvisvangst, omdat walvisvangst deel zou zijn van de Jappanse cultuur. Er geldt sinds 1986 een moratorium, een tijdelijk verbod, op commerciële walvisvangst, maar het doden van enkele walvissen voor wetenschappelijke doeleinden is wel toegestaan. Volgens voorstanders van het verbod maken Japan en enkele andere landen misbruik van deze voorziening. Onder het mom van wetenschappelijke doeleinden worden dieren gedood en opgegeten.
In de Internationale Walviscommissie (IWC) stemt Suriname al jaren tegen een algeheel internationaal verbod of onthoudt zich van stemming. 'We zijn geen tegenstander van een verbod op commerciële walvisvangst. We ondersteunen het idee dat de hulpbronnen van de zee op een duurzame wijze benut en in stand gehouden moeten worden ten behoeve van de mens. Om dat te kunnen doen is wetenschappelijk onderzoek nodig voor het verzamelen van gegevens', zegt ambassadeur Mitsuhiko Okada. Aan de hand van onderzoek kan volgens hem vastgesteld worden hoe groot de populaties zijn, van welke soorten er een overvloed is of bedreigd worden met uitsterven. Het is overigens onduidelijk hoe de grootte van populaties kan worden vastgesteld als exemplaren worden gedood.
'Wat we doen is research whaling om meer te weten te komen over de situatie van walvissen, de hulpbronnen, teneinde vast te stellen of ze in overvloed zijn en op een verantwoorde wijze benut kunnen worden', beweert de ambassadeur glashard, De schenking moet geenszins gezien worden als betaling voor Surinames stemgedrag in de walviscommissie, zeggen de ambassadeur en de ministers Yldiz Pollack-Beighle (BuZa) en Lekhram Soerdjan (LVV).
'We zijn voorstander van duurzame ontplooiing van de sectoren en we zullen nooit wild-west walvisgebruik- en vangst toestaan. We moeten wel gaan naar een duurzame vorm van gebruik. Er moet daarom meer research en development worden gedaan om vast te kunnen stellen wat die sector precies inhoudt', zegt Beighle. 'Suriname loopt niet blindelings achter de internationale populariteit. We kijken altijd eerst naar ons eigen concept van duurzaamheid.'
Japan geeft volgens haar niet alleen steun op visserijgebied, maar ook bij rampenbeheersing en klimaatverandering. Ambassadeur Okada stelt dat het om normale wederzijdse ontwikkelingshulp gaat. Met de steun die Japan al decennialang geeft, wordt de visserijsector versterkt. Dit komt niet alleen Suriname ten goede, maar ook Japan, zegt de diplomaat. Hij voert aan dat Surinaamse garnalen zeer gewild zijn in zijn land en door de visserijsector te helpen versterken, draagt het land bij dat Suriname goede kwaliteit garnalen naar Japan blijft exporteren. 'Ondersteuning van de visserijsector in Suriname komt dus ook ten goede aan de consument in Japan.'
Opvallend is het aantal kleine lidstaten sinds 2000 in de IWC. In 1999 verklaarde Japan dat het zou gaan werken aan een toename van zijn aantal vrienden in de IWC. Dat is gelukt gelet op het lidmaatschap sinds 2000 van Nicaragua, Ivoorkust, Mongolië, Tuvalu, Mali, Kiribati, Gambia, Nauru, Kameroen, Togo, Cambodja, Mauritanië, Marokko, Gabon, Benin, Palau, de Marshall Islands en Suriname.
In juli 2001 erkende Maseyuku Komatsu van het Japanse Visserij Agentschap tegenover ABC TV in Australië, dat Japan landen hulp biedt en dat die hulp een ‘belangrijk stuk gereedschap is’ om steun te verkrijgen voor het hervatten van de commerciële walvisjacht. ‘Japan has to use tools op diplomatic communications and promises of overseas development aid to infuence members of the International Whaling Commission’, aldus Komatsu in de Britse krant The Guardian op 19 juli 2001.
In dat zelfde jaar verklaarde de toenmalige minister-president van Antigua en Barbuda, Lester Bird, in een interview met de Caribbean News Agency, dat zolang de walvis nog geen bedreigde diersoort is er geen enkele reden is om Japan in de IWC niet te steunen en dan ook nog eens daarvoor enige hulp te ontvangen. ‘I am not going to be a hypocrite; that is part of why we do so’, aldus Bird.
Op 18 juli 2005 deed ook de toenmalige IWC-vertegenwoordiger voor de Solomon Islands, Albert Wata, een uitlating over Japanse steun in ruil voor een stem. Wata verklaarde op ABC TV (Australië): ‘The Japanese pay the government’s subscriptions. They support the delegations to the meetings in terms of meeting airfaires and per diem.’
In april 2002 werd duidelijk dat Japan geld had geschonken aan de regering van Grenada voor de International Whaling Commission. Het voormalige lid van de IWC voor Grenada, Michael Baptiste, verklaarde met dat geld betaald te zijn.
Atherton Martin nam in juli 2005 ontslag als minister van Visserij op Dominica, omdat zijn land in de IWC tegen een voorstel had gestemd voor een beschermd walvisgebied. Het Kabinet was daar echter voorstander van. Later bleek dat er onduidelijkheden waren rond de financiering van deelname aan de IWC door de Dominica-vertegenwoordiger. Volgens Martin kon niemand in de regering aangeven hoe de deelname aan de IWC werd bekostigd. ‘I don’t think the international legal community has come up with a term yet to describe this blatant, purchasing of small country governments by Japan.’
Suriname Tribune bericht al jaren over het stemgedrag van Suriname en het ontvangen van gelden uit Japan!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten