Ranch El Uno in Mexico helpt aan terugkeer Amerikaanse bizon in de VS

Bijna 200 bizons leven op de ranch El Uno, op ongeveer 230 kilometer van grensstad Juarez


Honderden jaren geleden zwierf de Amerikaanse bizon vrijelijk door het grootste natuurlijke verspreidingsgebied van alle herbivoren op het continent - een uitgestrekt leefgebied dat zich uitstrekte van het noorden van Mexico naar de Verenigde Staten tot Alaska en Canada. 

Tegenwoordig bestaan genetisch zuivere buffels - zoals de soort ook bekend is - in vier reservaten in de Verenigde Staten, maar ook op een ranch in de noordelijke Janos-woestijn in Mexico, waar de soort tien jaar geleden werd geïntroduceerd.

Met een gewicht tot een ton en zo hoog als 1,7 meter van de bulten op hun rug tot aan hun hoeven, leven bijna 200 bizons in een staat van semi-gevangenschap op de ranch van El Uno, op ongeveer 230 kilometer (150 mijl) van de noordelijke grensstad Juarez.

Gekenmerkt door hun bulten, hoorns en donkere koffie-gekleurde vacht, is de kudde, die de enige groep wilde bizons in het land is, gegroeid van 23 individuen die in 2009 vanuit de VS naar de regio zijn gebracht, naar 140 volwassenen en 44 geboren kalveren dit jaar.

Het doel, verklaarde Pedro Calderon Rodriguez van El Uno, is om de zuivere afstamming van de soort te behouden. Na een drastische achteruitgang in de 19e eeuw is de Amerikaanse bizon gedeeltelijk hersteld, volgens de International Union for Conservation of Nature (IUCN), die vandaag de soort als 'bijna bedreigd' kwalificeert vanwege de afhankelijkheid van natuurbehoudprojecten om te overleven in het wild.

Canada, de VS en Mexico zien bizons als dieren in het wild en als vee, volgens de IUCN, en hoewel de commerciële productie een aanzienlijk herstel in aantallen heeft betekend, draagt een dergelijke bevolkingsgroei niet bij aan het behoud van de soort in het wild.

Volgens Calderon Rodriguez kan het hek aan de Amerikaans-Mexicaanse grens het vermogen van de bizons en andere soorten om vrij rond te zwerven in hun historische habitat, een van de redenen waarom ze in Mexico als bedreigd worden beschouwd, belemmeren.

El Uno maakt deel uit van een netwerk voor de conservering van bizons, waaronder de vier soorten in de Verenigde Staten en maakt deel uit van de Biosfera de Janos, die de graslanden en andere soorten omvat, zoals prairiehonden en bepaalde soorten vogels die elk jaar op het continent migreren.

Grazend in de bruine woestijn onder de blauwe hemel, heeft de kudde ook bijgedragen aan de groei van weilanden in het gebied. Onder de meest diverse en belangrijke ecosystemen op de planeet, zijn de graslanden ook een van de meest getroffenen door menselijk handelen. 'De graslanden hebben dieren nodig zoals bizons om zn te vertrappen, ze hebben hun mest, hun urine, hun speeksel, hun activiteit nodig. De verstoringen gecreëerd door de bizonkuddes, de begrazing - het bewerkt en bevrucht het land', zei Calderon Rodriguez.

Bij de geboorte wegen bizonkalveren ongeveer 20 kilo. Volwassen vrouwtjes kunnen tussen de 400 en 600 kilo wegen en de mannetjes gemiddeld tussen 600 en 900 kilo, hoewel er voorbeelden zijn van individuen die een ton hebben overschreden, of meer dan 2.200 pond. Volgens het Mexicaanse ministerie van Milieu vereerden verschillende inheemse groepen de soort voor deze grootte en indrukwekkende aanwezigheid. Ze leven meestal 15 tot 20 jaar.

(Suriname Mirror/Phys.org/YouTube)