Witte en donkere auto's door de straat.....brrrrr

'Bedreiging' lijkt meer op intimidatie

Achterdocht en vooringenomenheid vieren hoogtij in Suriname

Radiopresentator en parlementslid voelen zich wit en donker bedreigd

31-05-2014 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – 'Als iets gebeurt met deze man die hier praat, moet je weten uit welke hoek het komt.' Dat zei afgelopen week presentator Cliffton Limburg ofwel 'Limbo' in zijn radioprogramma 'Bakana Tori' dat dagelijks 's middags te beluisteren is op de staatszender SRS. Limburg, die in het dagelijks leven perschef is van het Kabinet van de President, beweerde zich bedreigd te voelen. Volgens hem rijden er witte auto's langs zijn woning en er zou ook gefilmd en gefotografeerd worden.

Is Limburg een doorn in het oog van wie?

Bedreigd voelen, witte auto's langs de woning...... Klinkt niet echt bedreigend, maar meer als intimiderend. Limbo wil dan ook niets weten van het doen van aangifte van bedreiging. Hij weet waarschijnlijk als geen ander dat er niet echt sprake is van bedreiging, maar meer van pogingen hem, om welke redenen dan ook, te intimideren. 'Ik zeg het aan geen enkele procureur-generaal. Ik zegt het aan u zodat u het weet', zei hij. Hij zou de oppositie in het Surinaamse parlement, De Nationale Assemblee, een 'doorn in het oog' zijn en zou daarom opgeruimd moeten worden.

Een en ander was voor de voorzitter van de Verenigde Hervormingspartij (VHP), Chandrikapersad Santokhi, voldoende aanleiding om te verklaren, dat de perschef van het Kabinet van de President koste wat het kost beschermd moet worden. 'Als de man op de radio zegt, dat hij bedreigd wordt, moet dit serieus genomen', aldus Santokhi.

'Leugens fabriceren over bedreiging'

Een van zijn naaste medewerkers, Idris Naipal, blijkt er achter totaal anders over te denken. Naipal maakt deel uit van de mediacommissie binnen de VHP en publiceert met regelmaat ingezonden anti-NDP en anti-Bouterse getinte stukken in diverse kranten en nieuwswebsites. Hij doet dat overigens onder zijn eigen naam en niet namens de VHP.

'Door leugens te fabriceren over bedreiging en intimidatie zoekt Cliff Limburg, alias Limbo, aandacht voor zichzelf en zijn programma Bakana Tori. Hij heeft het niet door, dat hij daarmee zichzelf heeft verraden als een scenarioschrijver. Als hij zich bedreigd voelt moet hij sowieso aangifte doen tegen die ‘bedreiging’. Het is evident dat Cliff Limburg, alias Limbo, zijn eigen bedreiging heeft geënsceneerd.', 

aldus Naipal in een ingezonden stuk op vrijdag 30 mei.

Naipal is duidelijk geen fan van Limburg. In zijn ingezonden artikel fulmineert hij rustig verder:

'Hij durft geen aangifte te doen tegen die ‘bedreiging’, want hij weet dat hij binnen de kortste keren door de mand zal vallen. Dat Cliff Limburg zich bedreigd voelt en geen aangifte wil doen bij de politie of de Procureur Generaal is een indicatie dat hij leugens vertelt. Volgens Limbo is hij een ‘doorn in het oog’ van de oppositie en daarom opgeruimd moet worden. Hij zei voorts dat als iets gebeurt met Limbo, moet je weten uit welke hoek het komt.'

'Als Limbo bewijzen heeft dat hij bedreigd wordt, moet hij aangifte doen. Als hij niet van plan is aangifte te doen is hij zonder meer een angsthaas. De bewering van Cliff Limburg dat de oppositie hem wil opruimen is echt laag-bij-de-gronds. Het is meer dan duidelijk dat zijn verhaal over moordplannen verzonnen is, het is spijkers op laag water zoeken.'

'Limbo is geen belangrijke politieke figuur dat hij bedreigd wordt door de oppositie. Wellicht wordt hij bedreigd door zware criminelen die alle buurten verzieken en onveilig maken. Cliff Limburg krijgt op basis van een fictieve bedreiging beveiliging van de staat, dus op staatskosten.'

Achterdocht viert hoogtij en objectiviteit en realiteitszin worden uit het oog verloren

Naipal heeft wel eens betere onderbouwde stukken geschreven en gepubliceerd. Nu slaat hij de plank volkomen is. Hij insinueert en stelt het als zijn gelijk dat Limburg helemaal niet bedreigd wordt. Naipal beweert zelfs dat de radiopresentator op staatskosten zou worden beveiligd op basis van een verzonnen bedreiging.

De inhoud van Naipal's artikel maakt ook weer eens duidelijk hoe achterdochtig, vooringenomen, bevooroordeeld en argwanend, wantrouwend, maar ook ongenuanceerd en ondoordacht mensen in Suriname kunnen zijn en kunnen reageren op berichtgevingen. Mensen hebben in dit land veelal te snel hun oordeel klaar, zonder zich eerst eens goed te laten informeren over een issue. Men begint meteen te schreeuwen, als een lokale kip zonder kop.

Het is kwalijk, dat de ingezonden stukken schrijver op basis van persoonlijke gevoelens en een duidelijke aversie tegen Limburg en de NDP, zijn meest recente stuk heeft geschreven. Hij heeft daarbij alle objectiviteit en realiteitszin uit het door aversie verblinde oog verloren.

Natuurlijk, kun je vraagtekens plaatsen bij de door Limburg publiek gemaakte zogenoemde bedreiging aan zijn adres. Natuurlijk zijn witte auto's die langs zijn huis rijden – er rijden zeer vele witte auto's in Suriname – geen bedreiging en dat zijn ook niet mensen die foto's maken of filmen. Zoals hiervoor al aangegeven, kan er sprake zijn van intimidatie, maar bedreiging? Neen. Ja, hij kan zich bedreigd voelen en dat is iets anders dan werkelijk bedreigd worden. En daarom zal Limburg geen aangifte doen, omdat hij niet dom is en donders goed weet, dat er van echte bedreiging niet echt sprake zal zijn in de ogen van Justitie.

Donkere auto's en stemmingmakerij door oppositie

Overigens is hij niet de enige die zich bedreigd voelt door langs rijdende auto's en filmende en fotograferende mensen. Op 9 mei werd door het SPA-Assembleelid (Surinaamse Partij van de Arbeid) Guno Castelen in het parlement bekendgemaakt, dat zijn VHP-collega Mahinder Jogi en diens gezin zich bedreigd en geïntimideerd voelen. Er zouden 'donkere wagens’ langs zijn huis in Groningen rijden en foto’s van de woning zijn geschoten.

Jogi vermoedt, dat de intimidatiepraktijken het gevolg zijn van zaken die hij in het parlement heeft gepresenteerd met betrekking tot gronduitgiften.

Zijn NDP-collega Ricardo Panka reageerde laconiek door te zeggen, dat Jogi gewoon aangifte kan doen bij Justitie. Panka riep op dat, voorz over er daadwerkelijk sprake is van intimidatiepogingen, de oppositie de zaak niet moet dramatiseren. Buiten de microfoon riepen andere coalitieleden, aldus berichtte de Ware Tijd, dat de oppositie bezig was met ‘stemmingmakerij’.

Waar bleef een ingezonden stuk van Naipal over het door Jogi fabriceren van leugens over zich bedreigd voelen? Natuurlijk kwam dat stuk niet, Naipal gaat immers geen partijgenoot eens kritisch op de korrel nemen. Het vijandbeeld is het enige dat voor de ogen van Naipal verschijnt.

Slechts gissen......

Bij wie rijden geen donkere of witte auto's door de straat?
Bedreiging?
Foto's maken en filmen?
Intimidatie, dat zal het zijn. Maar, waarom?
Zo vaak zeggen politici in het parlement zaken die kwaad bloed kunnen zetten bij mensen buiten het parlement?
En, is Limburg die enige presentator in het mediaveld die zich wel eens scherp en kritisch uitlaat? Neen.
Hebben de beide zich bedreigd voelende heren spoken gezien?
Alleen Jogi en Limburg kennen het antwoord. Wij kunnen slechts gissen, maar doe dat dan wel op basis van feiten en niet op basis van gevoelens en emoties.

Suriname zwijgt over export jaguar in 2012 naar Turkse dierentuin

Zelden wordt jaguar geëxporteerd uit land waar dier zijn habitat heeft


30-05-2014  Door: © Paul Kraaijer (voor Obsession Magazine)


Paramaribo -Tussen 2010 en 2014 zijn wereldwijd jaarlijks enkele tientallen jaguars legaal verhandeld, vooral tussen dierentuinen onderling. Daarnaast blijken zelfs exemplaren te zijn geëxporteerd met als eindbestemming een circus…. Dat blijkt uit de handelsdatabase van CITES (Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora). Uit die database blijkt ook dat een Surinaamse jaguar in 2012 in een dierentuin in Turkije belandde. Een opmerkelijke export. Een export waarover betrokken instanties en de mogelijk ontvangende dierentuin in Turkije het zwijgen toe doen.

Zelden wordt een jaguar vanuit een land geëxporteerd waar het dier zijn habitat heeft. De afgelopen vier jaar zijn alleen jaguars geëxporteerd naar of geïmporteerd uit een land waar het dier in het wild leeft:
- Guatemala (dat in 2011 twee jaguars exporteerde naar Honduras),
- Colombia*,
- Mexico (in 2011 exporteerde dit land drie jaguars naar de Dominicaanse Republiek en in 2010 werden al twee jaguars naar de Dominicaanse       Republiek vervoerd, alleen voor een dierentuin, een exemplaar werd geëxporteerd naar Guatemala en een naar Panama, er werd zelfs een jaguar uit de VS geimporteerd in 2010),
- Panama en
- Suriname.

* Het is opmerkelijk, dat Colombia in 2011 een jaguar importeerde uit Frankrijk (met als bestemming een dierentuin) terwijl het Zuid-Amerikaanse land in 2010 een jaguar exporteerde naar Chili en in hetzelfde jaar twee exemplaren importeerde uit Frankrijk voor een dierentuin.
 

Suriname zwijgt over export
Suriname heeft tussen 1975 (het jaar dat CITES startte met haar handelsdatabase) en 2014 slechts eenmaal een jaguar geëxporteerd en dat was vrij recent, in 2012, naar een dierentuin in Turkije. Het blijkt echter bijzonder lastig om te achterhalen door wie of wat de jaguar in 2012 werd geëxporteerd uit Suriname en wat de eindbestemming was, welke Turkse dierentuin. Dat land heeft feitelijk twee grote dierentuinen waar ook jaguars worden gehouden, te weten de Ankara Zoo in Ankara en de Gaziantep Zoo in Gaziantep. De dierentuin in de stad Gaziantep zou de vierde grootste dierentuin ter wereld zijn met zo’n 4.000 dieren verdeeld over 270 soorten.
Beide dierentuinen reageerden niet op herhaalde verzoeken om te antwoorden op de vraag of zij wellicht een jaguar uit Suriname in 2012 hebben ontvangen.

Bij de export betrokken instanties in Suriname waren eveneens niet bereikbaar voor een reactie, ondanks herhaalde verzoeken, zoals de twee officiële contacten van CITES in Suriname te weten het hoofd van de dienst ‘s Lands Bosbeheer (‘Management Authority’) en de zogenoemde Natuurbeschermingscommissie binnen de dienst ‘s Lands Bosbeheer (‘Scientific Authority’).
Ook de Douane Suriname hult zich in stilzwijgen.
Kennelijk wil of kan geen van genoemde instanties de vragen beantwoorden wie of wat de jaguar in 2012 heeft geëxporteerd en naar welke dierentuin in Turkije.
De export is opmerkelijk, omdat Suriname hiermee een van de weinige landen is waar de jaguar in het wild leeft en dat een exemplaar de laatste jaren heeft geëxporteerd. De vraag kan gesteld worden, waarom die ene Surinaamse jaguar bijvoorbeeld niet terecht is gekomen in de lokale Paramaribo Zoo. Daar bevindt zich immers slechts een jaguar en die mist nota bene zijn staart….

Hieronder ter informatie een overzicht uit de jaren 2013, 2012, 2011 en 2010 van de wereldwijde handel, export, in jaguars.

2013
In dat jaar is er sprake van slechts vier verhandelde, geëxporteerde, jaguars. Belarus importeerde twee jaguars uit Georgië voor een dierentuin. Ook werd een exemplaar geïmporteerd uit Rusland en een uit de Ukraine, beide bestemd voor een circus…..! Volgens CITES kwamen de vier door Belarus geïmporteerde jaguars oorspronkelijk ook uit Belarus….. Dus via een omweg (Georgië, Rusland en Ukraine) keerden de vier jaguars weer terug in hun oorspronkelijke land van herkomst, Belarus.

2012
Eenentwintig jaguars werden in totaal in 2012 door diverse landen geëxporteerd. In geen van die landen komt het dier in het wild voor. Opvallend is, dat enkele landen een jaguar blijken te hebben geëxporteerd om vervolgens een exemplaar te importeren:

België importeerde drie jaguars uit Griekenland en de handelsdatabase van CITES vermeldt als doel van de export, commerciële doeleinden.
De Verenigde Arabische Emiraten importeerde drie jaguars uit België (!) met als bestemming ‘privé’ (zouden dat de door België uit Griekenland geïmporteerde dieren zijn geweest?), twee jaguars uit Spanje ook met als doel ‘privé’ en een ander exemplaar uit Spanje voor zogenoemde commerciële doeleinden.
Azerbeidzjan importeerde een jaguar uit Letland (oorspronkelijke herkomst Rusland) voor een circus. Het Baku Staats Circus van dat land blijkt inderdaad jaguars in haar show te hebben.
Belarus liet twee jaguars uit Rusland importeren voor een dierentuin.
Japan importeerde een jaguar uit Polen met als eindbestemming een dierentuin.
Letland importeerde een exemplaar uit Rusland voor een circus (let wel, Letland exporteerde in hetzelfde jaar een jaguar naar Azerbijan…..).
Saoedi Arabië importeerde in 2012 twee jaguars respectievelijk uit Frankrijk en Griekenland en beide hadden als bestemming een dierentuin.
Thailand importeerde een jaguar uit Zuid-Afrika, voor een dierentuin, terwijl laatst genoemd land een jaguar importeerde uit Zambia, terwijl dat dier oorspronkelijk afkomstig was uit Frankrijk, met als doel educatie.
Turkije importeerde een jaguar uit Suriname, ook voor een dierentuin. Suriname was het enige land in 2012, en sowieso de laatste jaren een van de weinige landen, waar de jaguar in het wild voorkomt dat een exemplaar exporteerde.

2011
Dit jaar werden in totaal drieëndertig jaguars wereldwijd verhandeld onder CITES-regelgeving:

China importeerde twee jaguars uit Spanje, bestemd voor een dierentuin.
Colombia, een land waar de jaguar zijn habitat heeft, importeerde een exemplaar uit Frankrijk, dat oorspronkelijk afkomstig was uit Spanje, voor een dierentuin.
De Dominicaanse Republiek importeerde drie jaguars uit Mexico voor een dierentuin.
Hongkong importeerde een jaguar uit Zuid-Afrika voor een fokprogramma.
Honduras importeerde in 2011 twee exemplaren uit Guatemala met als doel wetenschap. In beide landen leeft de jaguar in het wild.
Indonesië haalde drie jaguars uit het buitenland waarvan twee uit Duitsland en een uit de Tsjechische Republiek, allen met als bestemming een dierentuin. De jaguar uit de Tsjechische Republiek kwam overigens oorspronkelijk uit Hongarije.
Japan importeerde twee jaguars voor een dierentuin uit respectievelijk Canada en China.
Kazachstan importeerde twee exemplaren uit respectievelijk Kirgizië en Rusland voor een circus.
Thailand importeerde twee jaguars uit Zuid-Afrika voor een dierentuin, terwijl Zuid-Afrika in 2012 maar liefst vijftien exemplaren importeerde waarvan twee uit de Verenigde Arabische Emiraten voor een ‘fokprogramma’, twee uit België (met als oorspronkelijk land van herkomst Duitsland) voor commerciële doeleinden en twee uit België voor een dierentuin, een exemplaar uit Frankrijk voor educatie, acht dieren uit Mexico waarvan vier voor een fokprogramma en vier voor een dierentuin.

2010
Zesendertig jaguars verruilden de ene internationale bestemming voor de andere internationale bestemming in 2010:

De Verenigde Arabische Emiraten importeerde twee exemplaren waarvan een uit Duitsland (voor een fokprogramma) en een uit Marokko met als bestemming een dierentuin. Het importerende land, Verenigde Arabische Emiraten, exporteerde in hetzelfde jaar een jaguar voor een fokprogramma naar Armenië.
Colombia exporteerde een jaguar naar Chili voor een dierentuin en importeerde twee exemplaren, voor een dierentuin, uit Frankrijk, terwijl een van die twee dieren van oorsprong afkomstig was uit Spanje.
De Dominicaanse Republiek importeerde twee jaguars uit Mexico bestemd voor een dierentuin.
Guatemala importeerde eveneens uit Mexico een jaguar voor een fokprogramma’.
Honduras importeerde zeven jaguars uit El Salvador (de handelsdatabase van CITES vermeldt hierbij niet het doel van de export).
Twee jaguars werden door Indonesië geïmporteerd uit respectievelijk de Tsjechische Republiek (de jaguar kwam oorspronkelijk uit Hongarije) en Rusland, beide voor een dierentuin.
Japan importeerde een jaguar uit Canada, voor een dierentuin.
Mexico importeerde een jaguar voor een dierentuin uit de VS, terwijl het dier oorspronkelijk uit Mexico afkomstig was……
Panama liet een jaguar overkomen uit Mexico voor een dierentuin.
Thailand importeerde vier exemplaren voor een dierentuin, waarvan twee uit Canada en een uit Namibië, terwijl de jaguar uit Namibië oorspronkelijk uit Zuid-Afrika kwam.
Turkije importeerde twee jaguars uit Frankrijk waarvan een voor een dierentuin en een voor commerciële doeleinden.
Trinidad & Tobago importeerde uit de VS, voor een dierentuin, drie jaguars.
Zuid-Afrika importeerde in 2010 vier jaguars, waarvan twee uit Belgie (voor commerciële doeleinden – dit dier heeft als origine Frankrijk – en een dierentuin), een uit de Tsjechische Republiek (voor een fokprogramma) en een uit Frankrijk voor educatieve doeleinden.

Suriname uitzondering: export van in het wild gevangen jaguar
Uit het voren gaande moge blijken dat er toch een aanzienlijke internationale handel in de bedreigde jaguar is en dat veel van die handel plaatsvindt tussen dierentuinen onderling. Maar, opmerkelijk zijn ook de paar exporten van jaguars die als eindbestemming een circus hadden… Kennelijk valt er veel geld te verdienen aan deze handel. Dat blijkt ook uit het feit, dat er landen zijn die in een jaar tijd zowel een jaguar importeren als exporteren……

Uit de CITES handelsdatabase wordt ook duidelijk dat er nauwelijks wordt gehandeld in in het wild gevangen exemplaren en dat Suriname de afgelopen negenendertig jaren slechts eenmaal, legaal, een panthera onca ofwel een ‘tigri’, zoals de jaguar in Suriname veelal wordt genoemd, heeft geëxporteerd. De zwijgzaamheid van alle bij die export betrokken instanties is overigens opmerkelijk…… Wat mag de Surinaamse burger niet weten over deze export?

Open deur conclusie afstudeerproject: 'STVS Journaal is te statisch'

'Vertel het nieuws met beelden'

Conclusie afstudeerproject AHKCO-student en militair niet verrassend: iedereen kan, zonder daarvoor af te studeren, tot die conclusie komen

STVS Journaal is simpelweg nog te amateuristisch door uitblijven forse investeringen

27-05-2014 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – Half mei studeerde de officier in het Surinaamse Nationaal Leger Werner Kioe A Sen (1977) af aan de Academie voor Hoger Kunst en Cultuur Onderwijs, AHKCO, in Paramaribo met als afstudeeronderwerp 'Een evaluatieonderzoek naar gebruik van internationale televisiestandaarden bij binnenlandse nieuwsberichten'. De militair doet sinds 1997 aan videografie, eerst met simpele videoreportages en sinds 2006 samen met Kevin Danoe videoclips. Sinds 2007 was hij student Journalistiek aan de AHKCO en sinds datzelfde jaar is hij directeur van het mede door hem opgezette videoproduktiebedrijf Alpha Pictures aan de Drambrandersgracht in Paramaribo.

Hij koos de staatsomroep STVS (Surinaamse Televisie Stichting) en het STVS Journaal als studieobjecten. Zijn eindconclusie was niet verrassend en feitelijk een open deur die iedereen had kunnen intrappen: het STVS Journaal is te statisch en zou meer gebruik moeten maken van beeldmateriaal.

Leuk decor is ook statisch en brengt geen verbetering in kwaliteit journaal

Dat je dan ook hiervoor moet afstuderen om tot een dergelijke conclusie te komen is onbegrijpelijk, te simpel voor woorden en wellicht typerend voor Suriname.... Iedereen weet en kan toch dagelijks met eigen ogen zien en horen, dat het STVS Journaal een amateuristische uitstraling heeft. Een iets leuker decor plaatsen, zoals enige tijd geleden is gedaan, brengt daar echt geen verandering in hoor. Ook dat decor is statisch.

Presentatrice Anne-Marie Sanches in oude decor Journaal.

De omroep heeft overigens op haar website de volgende zogenoemde 'Mission statement' gepubliceerd:

'De STVS, de nationale zender en autoriteit in objectieve nieuwsvoorziening, die middels de inzet van een professionele organisatie , staat voor kwalitatief hoogwaardige programma’s met een informatief-, educatief- en amusementskarakter met een, zoveel als mogelijk, bereik in het hele land.'

'Autoriteit in objectieve nieuwsvoorziening'?? Een staatszender die het nieuws objectief brengt?

'Kwalitatief hoogwaardige programma's'?? Waarschijnlijk gestoeld op Surinaamse maatstaven.

Het STVS Journaal van 26 mei 2014:

Volgens het onderzoek van Kioe A Sen maakt de nationale zender, zoals andere televisiestations wel doen, geen gebruik van beeldmateriaal in haar journaal. Uit het onderzoek blijkt, dat maar liefst zeventig procent van het nieuws niet geïllustreerd is.

Ook hier geldt weer de vraag, moest hiervoor nu onderzoek worden gedaan om tot een dergelijke conclusie te komen? Kun je in Suriname hierop werkelijk cum laude afstuderen en een niets zeggende, leuk, sjiek klinkende, 'bachelor' halen? Iedereen kan dagelijks zien hoe het journaal is samengesteld en vooral hoe het wordt gepresenteerd. Statisch is nog te mooi omschreven. Het is eerder amateuristisch, stijfjes, zoals in de jaren '50 en '60 van de vorige eeuw bijvoorbeeld in Nederland het journaal werd gepresenteerd. Het lijkt of de STVS in de tijd is stil blijven staan. Zwart-wit heeft alleen plaatsgemaakt voor kleur, dat is het verschil.

Presentator Edmund Blufpland in oude decor journaal.

STVS bij lange na niet in staat leidinggevend te zijn in Surinaamse televisiewereld

Een trainingsplan televisie maken voor de korte termijn, hechtere samenwerking met buitenlandse redacties en AHKCO zijn enkele adviezen van Kioe A Sen aan de STVS. Als oudste station ziet hij de STVS de leiding nemen op het gebied van televisie.
Een vreemde opmerking van de afgestudeerde militair. Er zijn immers een paar omroepen die absoluut betere nieuwsprogramma's maken en uitzenden dan de STVS. De staatszender mag dan misschien de oudste omroep zijn in Suriname, maar dat wil zeker niet zeggen dat die omroep ook daardoor kwalitatief inhoudelijk, ook wat nieuws betreft, de beste is, integendeel. Ook het feit dat je als zender een staatszender bent garandeert absoluut geen kwaliteit, op welk gebied dan ook.
Dat Kioe A Sen de STVS als leidend ziet is ook weer niet zo opmerkelijk. Immers, Werner Kioe A Sen is de zoon van gepensioneerde cameraman van de STVS), Henk Kioe A Sen. Hij heeft dus tot zekere hoogte een band met de zender.

Nieuwe STVS-directeur met verstand van nieuws en beeld en durft te investeren is gewenst

Laat directeur Shirley Lackin (inderdaad familie van, zus van, de minister van Buitenlandse Zaken Winston Lackin) van de STVS, die ook hoofdredacteur van het STVS Journaal is, de zender snel verlaten en plaats maken voor iemand met verstand van nieuws en hoe dat boeiend - in beeld – gebracht kan worden.... Een directeur die ook durft te investeren in nieuwe, moderne en geavanceerde apparatuur en in goed en professioneel, opgeleid, personeel.

Investeer in fulltime presentatoren/presentatrices

Het STVS Journaal van 25 mei 2014 (gepresenteerd door Edmund Blufpand, in het dagelijks leven woordvoerder van de Surinaamsche Waterleiding Maatschappij, SWM):

Geen presentatoren en presentatrices meer die overdag bijvoorbeeld werkzaam zijn als woordvoerder van een waterleidingmaatschappij of van een ziekenfonds en in het journaal de teksten op een saaie toon oplepelen en veelal buitenlandse namen van personen, steden, organisaties, enzovoorts niet eens op de juiste wijze kunnen uitspreken. Het komt over, alsof de redactie 'maar wat doet' en dat de presentatoren en presentatrices, alvorens de uitzending begint, de door hen voor te lezen teksten niet even hebben doorgenomen of een testuitzending hebben gedaan.

Neem fulltime medewerk(st)ers in dienst die overdag gewoon op de nieuwsredactie kunnen zijn om betrokken te zijn bij de keuze van de nieuwsonderwerpen 's avonds in het journaal en zelf bij te dragen aan de uit te spreken teksten.

Het STVS Journaal van 12 april 2014 (gepresenteerd door Anne-Marie Sanches, overdag voorlichtster bij het Staatsziekenfonds Suriname):

Surinam Air Quo Vadis lijkt een luchtballon....

Nieuwe maatschappij nog niet bekend bij Nederlandse en Braziliaanse luchtvaartautoriteiten

Directeur Raj Doerga vertelt mooi niet onderbouwd verhaal

Maar, wordt zijn natte droom werkelijkheid?

26-05-2014 Door: © Paul Kraaijer (Obsession Magazine)

Paramaribo – De Ware Tijd berichtte dinsdag 20 mei 2014, dat Suriname mogelijk tegen het eind van 2014 een luchtvaartmaatschappij rijker is, NV Surinam Air Cuo Vades. Directeur van deze nieuwe maatschappij zou zijn ene Raj Doerga die tegenover de krant verklaarde dat zijn Surinam Air Cuo Vades zal verschillen van de gevestigde collega's SLM en KLM door de te hanteren lage tarieven, een goede service en door vliegtuigen die in zeer goede staat verkeren. Overigens heeft de krant de naam verkeerd geschreven: het gaat om N.V. Surinam Air Quo Vadis..... (Quo Vadis is Latijn en betekent 'Waarheen gaat gij?')

‘We vliegen naar regiolanden en naar Amsterdam’, zei Doerga. Hij garandeert nu al, dat de tickets naar onder andere Zuid-Amerikaanse-, Caribische- en andere landen honderden Euro’s goedkoper zullen zijn. ‘Dat betekent zware concurrentie met de SLM en KLM, maar ik durf het wel aan.’ Hij denkt zelfs dat deze twee luchtvaartbedrijven hierdoor hun tarieven gaan verlagen.
Quo Vadis heeft geen eigen vliegtuigen. Vliegtuigen zullen worden gehuurd. ‘Ik ben bezig te onderhandelen met diverse maatschappijen in Brazilië. We willen samenwerken met de goedkoopste. Als ik het goedkoop krijg, is het ticket ook goedkoper’, aldus Doerga.

Hoe kan hij nu al zeggen, dat zijn vliegtuigen in zeer goede staat verkeren? Immers, hij heeft nog geen enkel toestel en feitelijk is zijn vermeende luchtvaartmaatschappij nog een grote zeepbel waar menigeen vrij eenvoudig doorheen weet te prikken. De voorspellingen en garanties die hij doet en geeft kunnen nimmer in dit stadium al door Doerga worden gedaan en gegeven.

Hoe kan hij nu al verklaren, dat hij eind dit jaar gaat vliegen naar regiolanden en naar 'Amsterdam'? Overigens, Schiphol bevindt zich in de gemeente Haarlemmermeer en niet in Amsterdam. Het aanvragen van landingsrechten is niet iets dat van de ene op de andere dag geformaliseerd kan worden. Daar gaat veel tijd in zitten.

Reactie Nederlandse luchtvaartautoriteit, het ministerie van Infrastructuur en Milieu
'Het Nederlandse ministerie van Infrastructuur en Milieu (IenM) is nog niet op de hoogte van de plannen van de heer Doerga en het bestaan van NV Surinam Air Quo Vadis.'
Dat laat persvoorlichter Carlijn van Donselaar van het ministerie maandag 26 mei 2014 weten.
'De heer Doerga heeft ook nog geen contact met ons gezocht over landingsrechten. Mocht het plan zijn om als airline een lijndienst te openen tussen Suriname en Nederland, dan is de procedure als volgt:

De Surinaamse autoriteiten zullen NV Surinam Air Quo Vadis eerst schriftelijk bij het ministerie van IenM moeten aanmelden als lijndienstmaatschappij (de zogenaamde ‘designation’) en deze zal door het ministerie aan hen bevestigd moeten worden. Vervolgens zal de airline haar routeschema aan het ministerie van IenM moeten voorleggen ter beoordeling. Hierbij wordt bekeken of de geplande routes en frequenties conform de luchtvaartafspraken met Suriname zijn', aldus het ministerie.

Van Donselaar laat ook weten dat sinds kort ook EU-regelgeving van kracht is 'ten aanzien van de toelating van airlines uit niet-EU landen: PART-TCO. Dit betekent, dat airlines van buiten de EU eerst een autorisatie van de EASA moeten hebben gekregen voordat zij naar EU-grondgebied mogen vliegen. Deze Surinaamse maatschappij zal hier dus ook een autorisatie moeten aanvragen. Tot slot zal NV Surinam Air Quo Vadis het ministerie van IenM nog een aantal documenten ten aanzien van verzekeringen, geluid en boordapparatuur moeten voorleggen ter beoordeling. Pas na een positief oordeel kan de vergunning worden afgegeven.'

Op de vraag hoelang de gehele procedure kan duren alvorens de vermeende nieuwe Surinaamse luchtvaartmaatschappij op Schiphol kan gaan vliegen wordt geantwoord, dat het 'lastig' is 'om precies aan te geven hoeveel tijd dit hele traject in beslag neemt. Het zou in een paar maanden geregeld kunnen zijn, maar omdat een deel van het contact ook via het diplomatieke verkeer verloopt, loopt dit proces nog wel eens wat vertraging op.'

En, met welke Braziliaanse luchtvaartmaatschappijen heeft Doerga contact? Een informatieronde langs een paar grote maatschappijen als TAM Airlines, Avianca Brazil, Gol Transportes Aereos en Azul Brazilian Airlines, levert niets op. In ieder geval zal Rai Doerga zeker niet eind dit jaar kunnen vliegen op welke bestemming in Brazilië dan ook.

Braziliaanse burgerluchtvaartautoriteit kent Doerga en Cuo Vades niet
De Braziliaanse burgerluchtvaartautoriteit, de Agência Nacional de Aviação Civil (ANAC), laat namelijk op 21 mei via haar woordvoerster Jéssica de Lima Fernandes weten dat de NV Surinam Air Quo Vadis niet bij haar staat geregistreerd en dat de luchtvaartmaatschappij, alvorens met vluchten te beginnen naar Brazilie, geregistreerd moet staan in het land van origine: 'ANAC does not have any registration from NV Surinam Air Quo Vadis. Before start having flights to Brazil, the company must be established and registered in the country of origin, to subsequently request routes to ANAC.'
Ook laat ANAC weten, dat vliegroutes en de frequentie van vluchten beschikbaar moeten zijn in de bilaterale overeenkomst tussen Brazilie en Suriname: 'An important thing to point is that routes and frequencies should be available in the bilateral agreement between Brazil and Suriname.' 

Op dezelfde dag, 21 mei, verscheen op Facebook van iemand een bericht dat NV Surinam Air Quo Vadis ook niet bekend is bij de dienst Burgerluchtvaart van het Surinaamse ministerie van Transport, Communicatie en Toerisme.
De dienst, de Civil Aviation Department of Suriname, gevestigd aan de Coesewijnestraat in Paramaribo, reageerde echter niet op vragen over Quo Vadis.

De luchtvaartmaatschappij staat inmiddels als N.V. Surinam Air Quo Vadis onder dossiernummer 40206 ingeschreven bij de Kamer van Koophandel en Fabrieken in Suriname met als directeur Doerga, Hansrajsingh Ranapertabsingh Ranjeetsingh en als adres de Watermolenstraat 36-38 boven in Paramaribo. De KvK laat in haar reactie ook weten: 'Er is geen opgave gedaan van activiteiten.'

Wie is Raj Doerga? Geen idee. Research levert niets op, maar dat wil natuurlijk niet zeggen dat die heer Doerga niet in staat zou kunnen zijn een luchtvaartmaatschappij uit de grond te trekken. Maar, hetgeen hij zoal verklaard heeft tegenover de Ware Tijd komt nu niet echt betrouwbaar en zeker niet geloofwaardig over.

Daar tegenover kan gesteld worden, dat de schrijver van het artikel in de Ware Tijd ook niet echt kritische vragen lijkt te hebben gesteld aan Doerga. Het artikel is zeer oppervlakkig en eenzijdig. Uit niets blijkt of de schrijver getracht heeft het verhaal van die Doerga bij deze en gene instantie te verifiëren. Enig onderzoek naar de achtergrond van Doerga en zijn vermeende luchtvaartmaatschappij lijkt niet te zijn verricht. Het artikel is een schoolvoorbeeld van hoe zogenoemde journalisten in Suriname te werk gaan: kritiekloos, weinig onderbouwend, nauwelijks tot geen research, zeer eenzijdig en oppervlakkig. De schrijver van het artikel laat de geïnterviewde zijn verhaal doen en stel geen enkele kritische vraag. Enige argwaan is bij de schrijver niet aanwezig. Hij absorbeert slechts hetgeen hij hoort en draait vervolgens een stukje tekst in elkaar. Daarbij ook nog eens consequent de naam van de luchtvaartmaatschappij verkeerd geschreven.......

De verre toekomst zal duidelijk moeten maken of NV Surinam Air Quo Vadis wel of geen luchtballon is.

UPDATE:
De Ware Tijd bericht dinsdag 19 augustus 2014, dat weer een luchtvaartmaatschappij zich aandient in het luchtruim van Suriname, Fly All Ways. Deze maatschappij wil binnen twee maanden operationeel zijn en zou twee Fokker-70 toestellen van de KLM hebben overgenomen. Een van de investeerders in Fly All Ways zou eigenaar zijn van Blue Wings.

In Surinaamse recreatieoorden aan rivieren en stuwmeer blijkt niemand veilig voor de piranha

Twee jonge kinderen in recreatieoord Overbridge door roofvis gebeten

Veiligheidsmaatregelen vakantieoorden blijken niet effectief: piranha bijt zich overal doorheen

Beschermende netten niet altijd beschermend....

20-05-2014 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – Twee kinderen van zes en acht jaar, zus en broer, zijn op 5 mei in het recreatieoord Overbridge in Suriname aangevallen en gebeten door piranha's. Zij waren aan het spelen in het door netten van de Surinamerivier afgesloten deel van het voor bezoekers toegankelijke water. De uit Nederland afkomstige kinderen bezochten met hun ouders het recreatieoord voor een gezellig dagje uit tijdens hun vakantie in Suriname. Het gezellige verdween echter snel als sneeuw achter de zon, toen de kinderen plotseling gillend het water uit renden. Uit een voet van het meisje was letterlijk een hap verdwenen door een beet van een piranha.

Netten Overbridge zo lek als een mandje?

De vader deed zijn verhaal over het gruwelijke incident pas op 18 mei tegenover de redactie van de nieuwswebsite Starnieuws. 'Het personeel van Overbridge was niet in staat eerste hulp te verlenen. Zij wisten niet wat zij moesten doen.’
Volgens hem vinden Overbridge-directrice Susan Wong en haar vader het erg wat er is gebeurd, 'maar wijzen alle verantwoordelijkheid af. Zij hebben een advocaat in de arm genomen om zich te beraden op hun verantwoordelijkheid.' Het gezin heeft de vakantie noodgedwongen vroegtijdig moeten afsluiten voor verdere medische behandeling in Nederland.

Het was overigens niet de eerste keer dat bezoekers van het recreatieoord Overbridge slachtoffers werden van piranha's die ook toen hun weg naar het 'veilige' water in het recreatieoord wisten te vinden. De oudste zoon van een, eveneens, Nederlands gezin op vakantie in Suriname, werd op zaterdag 17 december 2011 door een piranha in een voet gebeten. De jongen raakte een deel van zijn grote teen kwijt. Ook zijn vader werd door een piranha aangevallen: hij werd in een hiel gebeten. Twee uren eerder bleek nog een bezoeker te zijn gebeten en die was zelfs een deel van een hiel kwijtgeraakt. Ook in dit geval was er kritiek op de beheerder van het recreatieoord. Die had bijvoorbeeld het Nederlandse gezin niet op de hoogte gesteld van het eerdere bijtincident. Niemand werd gewaarschuwd, aldus de moeder van het gezin.

Niet alleen recreatieoord Overbridge....

De piranha weet niet alleen de mazen in het net van Overbridge te vinden. Een bezoekster van het Bakaaboto Nature Resort ten zuiden van het stuwmeer werd zondag 9 september 2012 in een van haar tenen gebeten door een piranha. Net als in de incidenten te Overbridge was ook hier kritiek te horen op de leiding van het resort. Een dochter van het slachtoffer liet tegenover Starnieuws weten dat er niet eens een EHBO-kist aanwezig was. Ook zouden er geen netten in het water zijn geplaatst. 'De manager wilde niet eens geloven, dat er piranha's in het water waren.'
Kort nadat haar moeder was gebeten, werd een jongetje gebeten die gewoon aan het water zat. Een verpleegster van een lokale poli zei dat bezoekers van het resort vaker gebeten worden door de roofvis.

In het weekeinde van 9 en 10 januari 2009 werden verschillende bezoekers van het bekende recreatieoord White Beach, aan de Surinamerivier, slachtoffer van piranha's. Een van de slachtoffers was een in Nederland woonachtige toeriste. Een van haar tenen moest geamputeerd worden. 

White Beach: netten, palen, om piranha tegen te houden (Eigen foto)

'Dit is blijvend letsel, dus White Beach krijgt vanuit Nederland nog een brief', zei ze in de Surinaamse krant De Ware Tijd van 18 januari.
Net als het geval is te Overbridge kunnen ook te White Beach bezoekers 'veilig' zwemmen in een van de Surinamerivier door netten afgescheiden stuk water. Doordat een van de netten die week gescheurd was, konden piranha's echter ongehinderd in het 'afgesloten' waterdeel komen.

Piranha's eten vooral vis en fruit en geen mensenvlees

Piranha's staan bekend om hun scherpe tanden en hun agressieve honger naar vlees. Dat is vooral een door de, met name, Amerikaanse filmindustrie gecreëerd beeld. In werkelijkheid voeden de carnivore piranha's zich echter voornamelijk met vis en met fruit, dat in het water terecht komt. Enkel in het droge seizoen, wanneer voedsel schaars, de waterstand hinderlijk laag en het water troebel wordt, kunnen piranha's bijzonder snel geagiteerd en agressief worden. In die periode eten ze wel degelijk alles wat hun voor de tanden komt, inclusief soortgenoten. Er wordt wel beweerd dat piranha's een mens of dier in enkele ogenblikken tot het bot kunnen wegvreten. Toch vormen ze voor de mens weinig bedreiging. In hun thuisgebied zwemmen mensen regelmatig in water waarin zich piranha's bevinden, zonder aangevallen te worden en zelfs zonder toevallige ongelukken.

Documentaire, 1997, Discovery Channel:

Grootste bijtkracht van de dierenwereld

In december 2012 werd bekend, dat de piranhasoort waar het in Suriname vooral om gaat, de zwarte piranha ofwel de 'Serrasalmus rhombeus' in het rijk der dieren de grootste bijtkracht, in verhouding, heeft. Dat bleek uit wetenschappelijk onderzoek van de George Washington University in Washington (VS), dat werd gepubliceerd in het wetenschappelijk tijdschrift Scientific Reports. De zwarte piranha heeft een bijtkracht die overeenkomt met maar liefst dertig keer zijn eigen gewicht. De piranha heeft zijn harde beet te danken aan buitengewoon grote kaakspieren en een bijzonder kaakmechanisme.

Het beestje oogt ondanks zijn nog geen veertig centimeter afschrikwekkend. De zwarte piranha heeft rode ogen en een angstaanjagend gebit. De wetenschappers riskeerden naar eigen zeggen hun vingers tijdens het onderzoek naar de piranha-kaken. Ze vingen 15 exemplaren van de 'Serrasalmus rhombeus' in Brazilië.

Bioloog Jan Mol en de 'Serrasalmus rhombeus'

De al vele jaren in Suriname werkzame Nederlandse bioloog en visdeskundige Jan Mol publiceerde eind 2006 de resultaten van zijn onderzoek naar aanvallen van piranha's op mensen, 'The truth about piranha attacks. Attacks on humans by the piranga 'Serrasalmus rhombeus' in Suriname'. Ook Mol kwam tot de conclusie, dat deze piranha niet de oh zo gevreesde menseneter is.

'Mensen worden veel eerder gebeten als piranha's uit het water worden gehaald tijdens een vispartijtje, dan wanneer ze aan het zwemmen zouden zijn of aan het baden', aldus de studie. 'In mijn vijftien jaren van veldonderzoek in Suriname, vaak urenlang wadend door wateren waarin piranha's zwemmen en piranha's vangend met een haak en een lijn tijdens het zwemmen in de rivier, ben ik nooit aangevallen of gebeten door piranha's', aldus Mol. Maar, in zijn onderzoeksrapport stelt de bioloog ook, dat er wel degelijk gevallen zijn waarin de piranha wel mensen kan aanvallen en bijten. 'In het laagwaterseizoen, als hongerige vissen samenscholen in plassen, kunnen sommige soorten gevaarlijk zijn voor zowel dieren als mensen die het water in gaan.' 
 Het onderzoek van Mol concentreerde zich vooral rond piranha-aanvallen op drie locaties in Suriname: de dorpen Donderskamp en Corneliskondre aan de Wayamborivier en in het recreatieoord Overbridge aan de Surinamerivier. Volgens het onderzoek zijn op iedere locatie tientallen mensen aangevallen door piranha's, waarbij de meeste bijtwonden te vinden waren in hielen, tenen en in de onderzijde van voeten, de zool.

Mol: 'In de meeste Surinaamse rivieren is de 'Serrasalmus rhombeus' het meest actief in de grote regentijd van april tot juli, terwijl de meeste piranha-aanvallen in Overbridge en Donderskamp plaatsvonden in het laagwaterseizoen van september tot november.'

Veilig zwemmen in recreatieoorden geen garantie

Eigenaren van aan rivieren en het stuwmeer gelegen recreatieoorden zouden er goed aan doen om waterplassen in hun oorden beter af te scheiden van aangrenzen natuurlijke wateren, zoals de Surinamerivier. Netten blijken, zo blijkt uit de vele incidenten (bovenstaande zijn slechts een paar incidenten die door media zijn geregistreerd), niet afdoende te zijn. Of de mazen erin zijn te groot of de kwaliteit is dusdanig slecht of verouderd, dat een roofvis zich er kennelijk eenvoudig een weg doorheen kan bijten. Bezoekers van recreatieoorden gaan ervan uit dat zij veilig kunnen zwemmen. Dat blijkt dus niet een garantie te zijn.

Tot slot:

De Amerikaanse filmindustrie heeft de afgelopen jaren zeker zeker vier speelfilms uitgebracht waarin piranha's werden neergezet als verschrikkelijk bloeddorstige roofvissen die zich maar graag tegoed doen aan de mens.

Piranha, 1978:

Killer Fish, 1979:

Piranha 3d, 2010: 

Piranha 3dd, 2012: 

Noot: 
In de Ware Tijd van zaterdag 31 mei verscheen een ingezonden stuk van de aquatisch ecologen drs. Frank van der Lugt en dr. Jan Mol, die liever geen natuurzwembaden zien in de Surinamerivier. In het stuk wordt ook gewezen op het risico dat roofvissen in recreatieoorden aan de rivier hun weg weten te vinden door de mazen van beschermende netten. Lees hier het ingezonden stuk van Jan Mol en Frank van der Lugt.

Het maart 2015-nummer van Parbode besteedt ook aandacht aan de piranha's in de Surinamerivier:

 

Surinaams politicus Brunswijk opgewonden standje op voetbalveld

Eigenaar Inter Moengotapoe voor twee jaar geschorst

Het wispelturige sorry-gedrag: spugen naar scheidsrechter, veroordeling, hoger beroep, publiekelijk sorry en aankondigiging anti-geweldcampagne op en rond voetbalveld.....

......geloofwaardigheid Bravo in het geding

20-05-2014 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – De bekende Surinaamse parlementariërs en voorzitter van de politieke partij ABOP (Algemene Bevrijdings- en Ontwikkelingspartij)en concertorganisator en goudzoeker en voorzitter en speler van de voetbalclub Inter Moengotapoe (IMT), Ronnie 'Bravo' Brunswijk' heeft zich zaterdag 3 mei weer eens misdragen op het voetbalveld. Het gedrag leidde tot de nodige beroering zowel in als buiten de Surinaamse voetbalwereld. Het incident was zelfs even kort gespreksonderwerp tijdens de behandeling van de begroting van 2014 in De Nationale Assemblee, het Surinaamse parlement. Het parlementslid Arthur Tjin A Tsoi van de Nationale Partij Suriname (NPS) wilde het incident ter sprake brengen, zonder de naam Brunswijk in de mond te nemen, maar dat werd hem onmogelijk gemaakt door de fungerend parlementsvoorzitter Ronny Brunswijk. Brunswijk liet het NPS-parlementslid door twee agenten uit de vergaderzaal verwijderen, omdat het door hem aangevoerde onderwerp niet aan de orde was.

Wispelturig gedrag

Brunswijk zou 3 mei tijdens de wedstrijd van Inter Moengotapoe in Meerzorg, district Commewijne, hebben gespuugd in de richting van de scheidsrechter. Het incident leverde hem een onvoorwaardelijke schorsing van twee jaar op. Brunswijk tekende hoger beroep aan tegen de uitspraak van de Surinaamse Voetbalbond, verontschuldigde zich pas op 11 mei publiekelijk voor zijn gedrag op het voetbalveld van Meerzorg en als klap op de vuurpijl maakte hij op maandag 19 mei ook nog eens bekend een campagne te willen beginnen tegen geweld op en rond het voetbalgeweld. Het is het summum van wispelturigheid en ongeloofwaardigheid van voetballer en clubeigenaar Ronnie Brunswijk.

Gespuugd of niet?

Wat gebeurde er die zaterdag de 3e mei op het voetbalveld in Meerzorg aan de overzijde van de Wijdenboschbrug in Commewijne? In de hoofdklasse van de Surinaamse Voetbalbond, de Surinaamse eredivisie, moet Inter Moengotapoe aantreden tegen Excelsior. Na een 1-0 ruststand werd het uiteindelijk een 4-1 overwinning voor de club uit Moengo van Brunswijk. Helaas vond hij het weer eens nodig om door het lint te gaan. Dat gebeurde nadat een van zijn verdedigers met een rode kaart (tweemaal geel) het veld werd afgestuurd door de scheidsrechter. De woede hierover van Brunswijk leidde tot het stilleggen van de wedstrijd en ook hij werd met rood van het veld gestuurd. Vervolgens zou hij een official, Winston Riedewald, bespuugd hebben.

Vier dagen, 7 mei, later werd Brunswijk voor zijn wangedrag in Meerzorg door de voetbalbond voor twee jaren onvoorwaardelijk geschorst en ook moet hij een boete van 1.000 Surinaamse dollar betalen, bij niet betaling te vervangen door twee maanden extra schorsing. Volgens Brunswijk tijdens zijn verweer, had hij wel gescholden op de scheidsrechter en zijn assistenten, maar niet hebben gespuugd in de richting van Riedewald. 'Dat is een leugen, men probeert mij in een kwaad daglicht te zetten', zo stelde Brunswijk. Hij verklaarde tegen de uitspraak in beroep te zullen gaan.

Is tranentrekkend 'sorry' gemeend of simpelweg manier om gezicht te redden

Gelet op het verleden van Brunswijk, hij heeft zich eerder schuldig gemaakt aan wangedrag op de voetbalgrasmat, was het opmerkelijk dat hij via de lokale media zich op 11 mei sorry zei voor zijn gedrag op het veld in Meerzorg. 'Aan het gehele Surinaamse volk bied ik mijn verontschuldigingen aan, waaronder ook de Surinaamse Voetbalbond, de fans en de gehele staf van Inter Moengotapoe', zo sprak Brunswijk. Ik betreur het gebeurde en het was niet mijn bedoeling om buiten mijn boekje te gaan. Wat kwaadbloed bij mij heeft gewekt, is het feit dat de vierde official racistische uitlatingen richting de spelers van IMT zou hebben gedaan.' Brunswijk verklaarde verder, dat zijn gedrag niet acceptabel en ontoelaatbaar is. 'Temeer omdat het slechts om sport gaat en dat wij in Suriname dit soort handelen niet accepteren.'

Zijn verontschuldigingen kwamen wel een beetje laat. Hij had ook de volgende dag al sorry kunnen zeggen. Maar, hij zal ongetwijfeld geschrokken zijn van de negatieve publiciteit rond zijn persoon na het vermeende spuugincident en een dergelijke publiciteit kan de voorman van de ABOP, die zich opmaakt voor de (presidents-)verkiezingen van 25 mei 2015, niet gebruiken. De vraag kan dan ook gesteld worden in hoeverre zijn verontschuldigingen gemeend zijn. Maar, daar bleef het niet bij. Brunswijk ging door om zijn gehavende blazoen te zuiveren.

Campagne tegen geweld bij voetbal.....

Tegenover de Ware Tijd van 19 mei liet het ABOP-Assembleelid, de partijvoorzitter, voetballer en eigenaar van Inter Moengotapoe Brunswijk weten tegen geweld te zijn op en rond het voetbalveld. De man pleitte als donderslag bij heldere hemel voor een campagne tegen geweld bij voetbal. 'Voetbal is emotie. Ik zeg je, dat op bepaalde momenten dingen zodanig kunnen ontaarden dat het uit de hand loopt', zei Brunswijk tegenover de krant. Hij ziet nu plotseling graag 'personen met gezag' op tribunes langs voetbalvelden plaatsnemen. 'Zij moeten de mensen tot rust manen wanneer ze merken dat het publiek verhit raakt.' Hij ging in zijn verklaring verklaring totaal voorbij aan het gedrag van voetballers, zoals vooral dat van ene Brunswijk die bij Inter Moengotapoe als 'bejaarde' tracht een balletje mee te trappen.

Hoe serieus is Brunswijk?

Heeft hij niet in 1993 tijdens een voetbalwedstrijd het publiek bedreigd met een pistool en een handgranaat?:

 

Werd hij al niet in november 2005 door de voetbalbond voor een periode van vijf jaren geschorst, omdat hij op 25 oktober dat jaar met een pistool zou hebben gezwaaid naar de voorzitter van tegenstander Boma Star van zijn Inter Moengotapoe? De straf werd in juli 2006 teruggedraaid wegens gebrek aan bewijs.....

Werd hij in februari 2008 niet voor onbepaalde tijd geschorst wegens wangedrag tijdens en na een wedstrijd tegen WBC (Walking Boyz Company)?:

Heeft hij zich op 6 juni 2012 niet misdragen tegenover leden van het Tuchtcollege van de Surinaamse Voetbalbond? Hij moest daar verschijnen, omdat hij tijdens een wedstrijd van zijn club in Moengo een rode kaart kreeg van de scheidsrechter voor het uiten van ontoelaatbare taal tegen een official langs de lijn. De zitting werd geschorst en vervolgens verdaagd.

Niet echt geloofwaardig

Het is een selectie van Brunswijk-incidenten. Hij heeft een mist van verbaal en lijfelijk geweld rond zijn persoon hangen, ook op het voetbalveld. Zijn verleden, zijn handelen en optreden, maken zijn verontschuldigingen voor zijn wangedrag op het voetbalveld van Meerzorg op 3 mei dit jaar en zijn pleidooi voor een campagne tegen geweld op en rond het voetbalveld niet echt geloofwaardig, maar die moeten meer gezien worden als een poging zijn blazoen te zuiveren vanwege politieke ontwikkelingen vandaag de dag richting de verkiezingen in mei 2015....

De literaire vocabulaire van politicus Rashied Doekhie

Doekhie windt er geen doekjes om

Een willekeurige literaire bloemlezing:

'Je lult', 'je hebt een verstand van nul', je hebt een geit gestolen en misbruikt' en 'je bent een hongerige anjoemara'

18-05-2014 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – Het Surinaamse parlement (De Nationale Assemblee) staat niet bepaald bekend als een doorsnee parlement waar politici op een fatsoenlijke wijze inhoudelijk met elkaar debatteren en politiek bedrijven. Geschreeuw en gescheld lijken welhaast aan de orde van de dag in het Surinaamse huis der democratie. Het NDP-Assembleelid Rashied Doekhie onderscheidt zich van collega's door zijn veelal scherpe, sarcastische, maar ook duidelijke toon waarin scheldwoorden en het zwart maken van collega's niet worden geschuwd. Zijn geblondeerde VHP-collega Radjkoemar Randjietsingh doet zijn uiterste best om de geschiedenis in te gaan als de grootste, luidste schreeuwer van het Surinaamse parlement. Met overslaande, emotionele stem schreeuwt hij alles en iedereen bij elkaar. Ongegeneerd. Het lijken kleuters die hun zin niet krijgen van de juffrouw.

Volgens Doekhie 'lult' Pertjajah Luhur-Assembleelid Paul Somohardjo, heeft rijstcoördinator Badrisein Sital een verstand van 'nul', heeft het VHP-parlementslid Mahinder Jogi een geit gestolen en misbruikt en is de oud-districtscommissaris van Coronie Harriette Ramdien een 'hongerige anjoemara'. Zomaar enkele voorbeelden van uitspraken van Doekhie, gedaan zowel binnen als buiten het parlement.

Dat is Doekhie nu eenmaal....en iedereen weet dat

Dergelijke uitspraken lijken voort te komen uit een gefrustreerde geest en niet uit de mond van een serieus te nemen politicus. Een politicus die overigens in het verleden ook een paar maal in opspraak is geraakt en mogelijk daarom met regelmaat fel van zich afbijt. Wie Doekhie in een kwaad daglicht plaatst, kan snel de bal hard terug verwachten. In De Nationale Assemblee krijgt hij overigens alle ruimte om te schelden en om mensen ongefundeerd te beschuldigen van van alles en nog wat. Die ruimte krijgt hij van de voorzitter van het parlement, zijn partijgenote Jennifer Geerlings-Simons, tot ongenoegen en ergernis van menig lid van de oppositie.
Maar, zijn zijn woorden over het algemeen aanstootgevend, beledigend of krenkend?
Kiest hij de woorden bewust of is het gewoon zijn manier om zich te uiten, hij weet niet beter.
Het is Doekhie ten voeten uit. Zo is hij, zo doet hij en wanneer men dat weet en inziet, kunnen zijn woorden ook beter en meer geaccepteerd met een korrel zout worden verzwolgen, ingeslikt en met eenzelfde snelheid weer worden vergeten.

Een Doekhie-bloemlezing

Het taalgebruik van Doekhie lijkt dagelijks doorspekt te zijn van grove en ongenuanceerde bewoordingen. Zo beweerde hij tijdens de begrotingsbehandeling in het parlement op 14 mei, dat de nieuwe minister van Landbouw, Veeteelt en Visserij, Soeresh Algoe, niet wordt omringd door haaien en haviken maar 'door ratten en awari's die het ministerie jarenlang tot hun huis hebben gemaakt'. Een dag eerder kwam hij in De Nationale Assemblee met de suggestieve opmerking: 'Er zijn mensen toegelaten tot de opleiding Rechterlijke Ambtenaren In Opleiding (RAIO) vanwege het feit, dat zij de vrouw zijn van iemand. De persoon is van Guyanese komaf.' Hierop volgende zei hij dat er misbruik gemaakt is door het Nieuw Front om deze persoon, die de levenspartner is van de toenmalige minister van Justitie en Politie, te accommoderen.

Een duidelijk voorbeeld van het in de ether gooien van ongenuanceerde uitspraken, zonder echt concreet te zijn.

'Lult is toch een gewoon alledaags woordje?'

'Je lult, je bent weggejaagd als een hond.' Woorden van Doekhie uitgesproken vrijdag 2 mei in het parlement in de richting van Paul Somohardjo, die door de voorzitter van het coalitieberaad, Desi Bouterse, uit de coalitie was gegooid. In een gesprek met de redactie van het Dagblad Suriname had hij er een paar dagen later geen moeite mee om die woorden te herhalen: ‘Hij lult ja, hij is weggejaagd als een hond uit de Megacombinatie.’

Volgens Doekhie is het woordje ‘lult’ een alledaags woord dat gebruikt wordt. Dat hij dit woord gebruikt in het hoogste college van Staat deert hem niet. ‘Of dan moest ik hebben gezegd, hij ‘ouwehoert’, beiden hebben toch dezelfde betekenis.’

Tijdens een debat in de Assemblee over het buitenlands beleid op 2 mei, waarin onder andere de relatie tussen Suriname en Equatoriaal Guinea ter sprake kwam, vuurde Doekhie zijn pijlen af op zijn VHP-collega Lekhram Soerdjan. Volgens Doekhie, in dat debat, kan men bij een vriendschapsrelatie tussen twee landen niet elke dag iets verwachten. ‘Je gaat niet elke dag roven, bedelen op de stoep van je vriend. Dan begrijp je het buitenlands beleid niet. Het is zo, dat wanneer je in problemen bent, je het bevriende land kan raadplegen, bijvoorbeeld bij calamiteiten. Je ziet toch Haïti niet elke dag op onze stoep bedelen? Bij bevriende naties kom je in waar het nodig is. Als Equatoriaal Guinea de intentie heeft om water te moeten hebben, dan gaan we geven ja. Als we gas nodig hebben, dan gaan we ook vragen. Maar niet dat er elke dag een grote jumbojet met gas hier landt.'Duidelijke taal van Doekhie. Simpel, helder.

'Hij wil de radja gaan uithangen'

In september 2013 moest de coördinator van het Rijstorgaan, Badrisein Sital, het ontgelden. ‘Het verstand van Sital is op nul sedert hij geld begon te zien. Hij wil de radja (koning) gaan uithangen, hij wil in mooie auto’s rijden en in een aircokantoor in Paramaribo zitten om te bepalen voor de rijstboeren.’ Woorden van Doekhie op 13 september in het Dagblad Suriname. Dat Sital ertoe over wil gaan om tractoren, die als een schenking door Iran zijn gegeven aan Suriname, ten verkoop aan te bieden, gaat zijn verstand te boven. ‘Het is als het verkopen van tien zakken rijst aan een weeshuis, terwijl de rijst als een geste was gegeven.’

'Een lellebel, een tjatjoender en een luis'

In oktober 2012 was VHP-voorzitter Chandrikapersad Santokhi het doelwit van Doekhie. 'Santokhi is een lellebel, een tjatjoender en een luis', zei de NDP'er. Het was een ongezouten reactie op door Santokhi gedane uitspraken in Nickerie over de 'onzuivere' gang van zaken rond de plaatsing en financiering van het borstbeeld van VHP-oprichter Jagernath Lachmon in Nieuw Nickerie:

Bron: SBS Nickerie (21/10/2012):

Doekie en zijn verzonnen geit van Jogi

Niet altijd komt Doekhie er ongeschonden vanaf als hij weer eens iemand heeft uitgescholden of beledigd. Dat was tegen het eind van juli 2012 het geval toen hij een rechtszaak verloor van VHP-Assembleelid Mahinder Jogi. Doekhie had Jogi beschuldigd van het stelen en misbruiken van een geit. Volgens Doekhie zou Jogi speeltuinen en schoolterreinen onder valse voorwendselen hebben gestolen. ‘Iemand die geiten steelt, is geen probleem. Het kan kleptomanie zijn. Wanneer je een geit steelt en eet, dan mag het. Maar wanneer je dat beest eerst hebt misbruikt, dan begin je het verstand van de geit ook te krijgen’, aldus sprak Doekhie.

(Bron foto: Starnieuws/NSS)

Jogi sleepte hierop de NDP'er voor de rechtbank en de rechter stelde Jogi in het gelijk. Doekhi moest een week na ontvangst van het vonnis twee keer op SBS televisie, waarbij hij zelf in beeld moest komen, een tekst oplezen die Irwin Kanhai, de advocaat van Jogi, had opgesteld. De tekst moest daarnaast op de voorpagina verschijnen van de dagbladen Times of Suriname en de Ware Tijd. Zou hij hier geen gehoor aan gegeven, dan moest hij een dwangsom betalen aan Jogi van 100.000 Srd. Doekhie bleef erbij dat de geit gestolen was. Jogi van diefstal beschuldigen zou hij verder nalaten.  
‘Ik heb een foto van die geit die ga ik op mijn trui laten afdrukken. De geit krijgt vanaf vandaag wel de naam Jogia’, aldus Doekhie op 7 juli 2012 tegenover Starnieuws. Volgens Jogi speelde deze kwestie al sinds eind 2002. De VHP'er beweerde dat, vanwege het succes van de VHP in Nickerie, waren NDP'ers begonnen met vuil te smijten.

De 'hongerige anjoemara'

In dezelfde maand deed Doekhie ongenuanceerde uitspraken over de oud-districtscommissaris van Coronie, Harriette Ramdien. Hij noemde haar een 'hongerige anjoemara'.  Aanleiding was een onderzoek naar mogelijke strafbare handelingen van Ramdien in de periode dat zij werkzaam was in Coronie. Doekhie zei 'Er wordt nagegaan waarom er voor een dienstauto 270 liter diesel werd getankt per week. Ook willen wij weten waar vele spullen naar toe zijn gegaan die met bestelbonnen zijn betaald, maar bij haar overdracht foetsie waren. Zelfs een nieuwe diensttelefoon van de overheid is meegenomen.'

'Zij is een hongerige anjoemara die overal waar zij komt nesten wil leegplunderen.' Doekhie noemde Ramdien een onbetrouwbare hypocriet die nu er niets meer te halen valt bij de NDP haar heil weer gaat zoeken bij de VHP. 'Toen de honingpot openstond, heeft zij uitgebreid genoten van de honing. Nu het deksel weer op de pot is geplaatst, rent ze weer verder.'

Gebeten in zijn geslachtsdeel door een bardame?

Doekhie is de afgelopen jaren zelf ook een paar malen onderwerp van discussie geweest inzake een aantal dubieuze kwesties die zijn naam hebben bezoedeld. Zo waren er in juni 2012 plotseling geruchten en verhalen dat hij in zijn geslachtsdeel zou zijn gebeten door een bardame. Hij verwees die geruchten en verhalen snel naar het rijk der fabelen. 'Ik ben niet in mijn geslachtsdeel gebeten door een bardame. Het gaat om iemand die in een bar aan de Doekhieweg in Nickerie onenigheid kreeg. Maar, het gaat niet om Doekhie', zo liet hij de wereld op 22 juni via Starnieuws weten. Het bericht haalde zelfs de Telegraaf in Nederland.

 'Mijn vrouw, kinderen en andere familieleden worden te kijk gezet met de praatjes. Mensen houden van sensatie en vertellen de wildste verhalen. Ik weet dat ik populair ben, maar ik wist niet dat mijn geslachtsorgaan ook zo populair is dat mensen, vooral mannen erover praten', zei Doekhie.

Je zou het haast zeggen 'de pot verwijt de ketel'. Immers, is het niet Doekhie die het tot een gewoonte lijkt te hebben gemaakt om collega's te beschimpen en te beledigen? En, als hij zelf een keer in het middelpunt van de belangstelling staat, begint hij publiekelijk te jammeren. Een minpuntje voor deze opmerkelijke politicus.

Relatiebemiddelaar?

Naast dit incident kwam hij in september 2011 in opspraak. Zijn naam werd genoemd in verband met de contacten tussen Desi Bouterse en de Guyanese drugshandelaar Roger Khan. Volgens gelekte Amerikaanse informatie, via WikiLeaks, was het Doekhie die Bouterse en Khan met elkaar in contact zou hebben gebracht op zijn terrein te Southdrain in Nickerie. Dat zou gebeurd zijn in 2005:

'(…) According to Minister Santokhi, Khan has traveled to

Suriname on a "regular basis" over the last year; police

know of two Khan visits to Paramaribo in the last year.

Police know that Khan has also visited Bouterse's property

located near Wasjabo, a village that sits on the Corantijn

River not far from the town of Apoera on the Guyanese-

Surinamese border, but do not know of dates or times. Out

of Washabo is likely where Bouterse crosses into Guyana, as

there are no border controls in the isolated location.

According to the Attorney General, Bouterse has also met

with Khan in the western town of Nickerie at a property

owned by NDP Parliamentarian Mohamed Rashied Doekhie.(...)'

De NDP'er erkende wel dat Bouterse met regelmaat bezoeken bracht aan zijn buitenverblijf te Southdrain, maar hij ontkende Khan te kennen. Nimmer is er verder ook maar enig bewijs geleverd van de mogelijke betrokkenheid van Doekhie bij de relatie tussen Khan en Bouterse.

Reactie Doekhie:

Is grondbezit altijd verdacht?
Begin 2009 kwamen er verhalen naar buiten over het grondbezit van Doekhie. Hij zou op verscheidene momenten lappen grond gekregen hebben van de overheid. Bij elkaar zou het zijn gegaan om ruim 1.000 hectare. De reactie van Doekhie luidde, dat wat hij had gekregen procedureel prima elkaar stak. Volgens de Ware Tijd van 23 maart dat jaar is Doekhie grootgrondbezitter in Nickerie. De krant kreeg inzage in stukken van het ministerie van Ruimtelijke ordening, Bos- en Grondbeheer (RGB).

De Ware Tijd: 'De door Doekhie opgerichte stichting Tahira kreeg in maart 2001 van toenmalig NH-minister Franco Demon 453 vierkante meter te Hanna's Lust voor bebouwing en bewoning. In april 1999 kreeg dezelfde stichting al 12 hectare domeingrond in het MCP-project bij de veerverbinding met Guyana te Southdrain van Demon's voorganger Errol Alibux. De organisatie zou op dat terrein onder meer een hotel en watersportfaciliteiten neerzetten alsook een brandstofdoorvoerstation. In juli 2000 kreeg Doekhie ook 4.738 vierkante meter grond in de Van Drimmelenpolder voor bebouwing en bewoning van minister Alibux, terwijl hij van dezelfde bewindsman in november 1998 ook al 5.883 vierkante meter van het Industrieterrein Nickerie kreeg voor bebouwing en bewoning. NV Wavebo, waarin Doekhie ook aandelen heeft, kreeg in september 1993 van toenmalig minister van Natuurlijke Hulpbronnen, Harold Pollack (NPS), 54 hectare van de voormalige plantage Nursery in Nickerie voor landbouw- en veeteeltactiviteiten.

De stichting Patarka van Doekhie kreeg in november 1998 ook al van Alibux maar liefst 1.000 hectare te Southdrain voor landbouwdoeleinden.'

Dit kunnen dan wel allemaal feiten zijn, maar heeft Doekhie enig strafbaar feit begaan? Is hij voor een of meerdere van die zaken ooit voor de rechter gedaagd? Neen. Het zijn slechts suggestieve verdachtmakingen gevoed door vermeend journalist Ivan Cairo van de Ware Tijd met zijn artikel van 23 maart 2009.

Volgens Doekhie was er met zijn grondbezit niets aan de hand. Hij zou de terreinen op een normale wijze hebben aangevraagd en na wachttijden van enkele jaren hebben gekregen. 'Zelfs van ministers die niet tot mijn politieke kring behoren, wat aangeeft dat er met deze gronduitgiftes niets dubieus aan de hand is', zei Doekhie.

Over de arealen te Southdrain zei hij dat daar zwamp- en bosterreinen zijn die hij met geleend kapitaal in ontwikkeling heeft gebracht. 'Ik heb met geld van de bank geïnvesteerd en wat neergezet. Ik heb wat ermee gedaan en ben niet gaan speculeren, zoals nu gebeurt. Laat men bijvoorbeeld bus' busi achter Zanderij of zo nemen en dat tot ontwikkeling brengen, dat is durf hebben. Maar deze mensen nemen sportvelden, schoolterreinen en begraafplaatsen, klaargemaakte terreinen. Daartegen vecht ik, niet tegen richtige gronduitgifte.'

Amusement

Doekhie mag dan wel zijn stem verheffen in het parlement, schreeuwen en schelden tegen en op collega's en anderen die hem niet welgezind zijn, rond hem heen hangt echter een waas van ironie.

Zijn bijdragen in De Nationale Assemblee zijn zeker helder, scherp, duidelijk en wat dat betreft een voorbeeld voor sommige collega's. De burger kan hem begrijpen, verstaan.
Maar, luisteren naar de toespraken en interrupties van Doekhie in het parlement is vooral een vorm van amusement en heeft weinig met serieuze politiek te maken. Doekhie is gewoon een leuke clown die altijd zorgt voor een glimlach en een laagje ergernis en mensen politiek inhoudelijk aan het denken kan zetten met zijn rake opmerkingen. Hij, de president van Nickerie, is daarenboven een koning in het bespelen van de lokale media, maar ja, daarvoor hoef je in Suriname geen koning te zijn. Het lokale journaille verslindt maar wat graag de woordenstroom van de NDP-politcius, die goed verkoopt.

Braziliaanse bij (killer bee) treft bijna jaarlijks doel in Suriname

Dodelijke bij vindt oorsprong in Afrika: geafrikaniseerde honingbij

16-05-2014 Door: © Paul Kraaijer (Obsession Magazine)

Paramaribo – Deze week was het weer eens raak. De Braziliaanse bij ofwel 'killer bee' (Apis mellifera scutellata) sloeg toe. Twee bejaarde broers werden woensdag 14 mei 2014 aan de Henarweg, verlengde van de Rahemalweg (Wanica), aangevallen door een zwerm Braziliaanse bijen. De mannen waren bezig op een perceel grenspalen te zoeken met behulp van een graafmachine. De graafmachine stootte op een moment tegen een boomstam waarin een bijennest bleek te zitten. Hierop werden de broers aangevallen door de bijen, terwijl zij probeerden weg te rennen. Een van hen (78) kwam te vallen, waarna hij massaal werd aangevallen door de bijen. Bij aankomst in een polikliniek bleek de man te zijn overleden.

Het is niet de eerste keer dat iemand in Suriname is doodgestoken door Braziliaanse bijen. Bijna jaarlijks worden wel een paar mensen en ook dieren aangevallen, waarbij soms iemand de steken niet overleeft.

De Braziliaanse bij uit Tanzania.....

We hebben hier te maken met een agressieve bijensoort die haar oorsprong vindt in het Afrikaanse land Tanzania. In de jaren '50 deed de bioloog Warwich E. Kerr onderzoek naar bijen in Zuid-Amerika en de VS. Hij wilde een nieuw bijenras creeren dat meer honing produceerde en Afrikaanse honingbijen bleken in een tropisch klimaat meer honing te produceren dan de inheemse soorten. Hij verkocht hiertoe Afrikaanse honingbijen aan Braziliaanse imkers. Kerr hield de bijen in speciale bijenkasten met gaten groot genoeg om de werksters door te laten, maar te klein voor de koninginnen. Deze kasten werden geleverd aan Braziliaanse imkers die koninginnen van de Afrikaanse honingbij kochten.

Maar, in 1957 ging het helemaal mis toen een imker per ongeluk 26 Tanzaniaanse door Kerr geleverde bijenkoninginnen liet ontsnappen. Zij paarden vervolgens met Europese darren en verspreidden zich over heel Zuid-Amerika waarbij ze de Europese soorten wegconcurreerden. Volgens schattingen breidde het gebied waarin geafrikaniseerde honingbijen voorkomen zich met gemiddeld twee kilometer per dag uit. De gevolgen voor de imkers in Midden- en Zuid-Amerika waren dramatisch. Zij waren niet aan de extreem agressieve bijen gewend en de honingproductie daalde sterk. Ook nam het aantal sterfgevallen door bijensteken toe. In de jaren '90 bereikten de bijen de zuidelijke Verenigde Staten en Noord Argentinië.

Vanwege het agressieve gedrag kreeg het beestje al snel de bijnaam 'killer bee'. Geafrikaniseerde honingbijen gaan sneller over tot de aanval en vallen dan ook meteen in grotere groepen aan. Hoewel het gif niet krachtiger is dan dat van andere bijensoorten, zal iemand die aangevallen wordt wel vaker gestoken worden. Een enkele steek kan fataal zijn in geval van allergie, maar dit geldt ook voor die van de Europese soorten. In de Verenigde Staten, en dus ook in Suriname waar de bij zijn intrede deed in 1976, zijn geafrikaniseerde honingbijen verantwoordelijk voor 1 à 2 doden per jaar.

Surinaamse media berichtten in januari 1977 al over de Braziliaanse bijen. De krant 'Vrije Stem' schreef op 4 januari 1977 onder de kop 'Meer plagen van Braziliaanse bijen':

De Nederlandse krant het Nieuwsblad van het Noorden schreef op 8 maart 1977: '(…) De ontsnapte koninginnen paarden er lustig op los en vormden eigen zwermen die met dodelijke zekerheid hun eenmaal gekozen slachtoffers achtervolgden. Tot dusver zijn zestig zwermen gezien, samen enkele miljoenen bijen. Ze zijn inmiddels opgerukt tot Venezuela, Suriname en Frans-Guyana. (…)':

Twee jaar later leidde de vertoning in diverse bioscopen in Paramaribo van twee films met als thema agressieve bijen tot actie vanuit het ministerie van Landbouw en Visserij. Dat waren de films 'The Swarm' uit 1978:

en 'The Savage Bees', 1976:

In de 'Vrije Stem' van 7 april 1979 waarschuwde het ministerie voor de agressieve Braziliaanse bijen:

De Braziliaanse bijen en hun slachtoffers

In de eerste week van november 2013 overleefde zelfs een koe in Nickerie een aanval van de agressieve bijen niet. Het dier stond vastgebonden te grazen toen het werd aangevallen. De boer en zijn broer werden ook gestoken, toen zij de koe weg haalden. De volgende ochtend overleed het dier aan de vele steken.

Vorig jaar werd op 4 september een bejaarde man door Braziliaanse bijen aangevallen. De man wandelde in de buurt Uitvlugt in Paramaribo langs een graafmachine die bezig was met ontbossingswerkzaamheden. De man moest met een ambulance naar een ziekenhuis worden vervoerd.

Twee vrouwen werden op maandag 29 april 2013, terwijl zij aan het vissen waren, aangevallen door een zwerm Braziliaanse bijen. De dames sprongen pardoes in het water. Een van de vrouwen moest vanwege de opgelopen steken worden opgenomen in het Academisch Ziekenhuis Paramaribo. De bijen zaten in een oude wasmachine. De brandweer werd gealarmeerd om de dieren te bestrijden.

Aan de Indira Gandhiweg in Paramaribo overleed woensdag 6 februari 2013 een 65-jarige man, nadat hij was aangevallen en gestoken door de 'killer bee'. De bijen hielden zich op in een verrotte boomstronk niet ver van de plaats waar de man was aangevallen. De insecten zijn door de brandweer gedood.

Drie personen werden rond 15 oktober 2012, terwijl zij op een stuk landbouwgrond aan het werk waren in het district Saramacca ter hoogte van km23.5 aan de Oost-Westverbinding, door een zwerm Braziliaanse bijen belaagd. De mannen waren met behulp van een graafmachine een dam aan te leggen toen ze werden aangevallen. De bestuurder van de machine kreeg, voordat hij de cabine kon sluiten, zes steken. Een andere arbeider sprong in een greppel waarin nog een laagje water stond en bedekte zijn lichaam met blubber, terwijl zijn vader zich in struikgewas verschool dat hij vervolgens in brand stak om de bijen te verdrijven. De zoon moest ruim driehonderd angels uit zijn lichaam laten verwijderen. Hij en zijn vader belandden in het Academisch Ziekenhuis Paramaribo. De bijendienst van de brandweer werd gealarmeerd om de insecten te doden.

De Ware Tijd berichtte op 16 augustus 2012 dat de bestrijding van de Braziliaanse bij het Korps Brandweer Suriname veel extra werk oplevert. ‘In die periode komen de bijen uit hun nest’, aldus Naraindhath Golzar, lid van de Bijendienst van de brandweer. Gedurende de rest van het jaar schommelt het aantal meldingen inzake bijenoverlast tussen de vijf en tien per dag. Bij ongeveer de helft gaat het om Braziliaanse bijen. Medewerkers van de dienst waren volgens Golzar dagelijks tot tien uur ‘s avonds bezig met het afhandelen van de meldingen.

Een bestuurder van een bulldozer te Stolkertsijver in Commewijne werd op 8 oktober 2011 tijdens zijn werkzaamheden indirect het dodelijke slachtoffer van de Braziliaanse bij. Hij was met collega's een terrein aan het ontbossen toen ze werden aangevallen. De bestuurder van de bulldozer viel uit de cabine toen hij aan de bijen trachtte te ontkomen. Een collega zag de machine zonder bestuurder rijden, sprong er op en het lukte hem om de motor uit te schakelen. De bestuurder bleek tussen de metalen rupsen te zijn beland en was aan de verwondingen overleden.

Werd in november 2013 een koe door Braziliaanse bijen doodgestoken, begin december 2009 hadden bijen het voorzien op de huisdieren van een familie aan de Bonaireweg bij Lelydorp. In een grote boom op het perceel bleken de insecten zich te bevinden. De bijen doken op drie mannen die gras aan het snijden waren. De mannen renden hard weg, waarop de bijen zich stortten op de huisdieren. Een hond, twee papegaaien en vier parkieten werden de slachtoffers en doodgestoken door de bijen.

Noot:

In navolging van mijn artikel publiceert het Dagblad Suriname donderdag 22 mei 2014 een artikel met als kop 'Killer bee doodt nog steeds mens en dier'. Toeval bestaat niet? En de Ware Tijd bericht zaterdag 24 mei dat de brandweer burgers oproept om zelf de overlast van de Braziliaanse bij te voorkomen:

Burgers moeten geen oude karkassen, oude zinkplaten en oude autobanden op hun percelen opslaan. Ook moeten zij het ontstaan van bosschages op hun terrein vermijden. ‘Dit zijn geliefde plekken voor Braziliaanse bijen, daarom moet de samenleving de omgeving blijven onderhouden’, zegt brandweervoorlichter Glenn Cooman vandaag, zaterdag 24 mei 2014, in de Ware Tijd.

Ook bij het ontdekken van de insecten is uiterste voorzichtigheid geboden, omdat zij behoorlijk agressief kunnen zijn. ‘Vooral bij extreme droogte. Handig is om een ‘Baygon’ stand-by te houden.’
Deze boodschap is belangrijk om burgers erop te attenderen voorzichtig te zijn bij het zien van bijen en hun leven bij overlast door deze diertjes niet in gevaar te brengen. Vanaf begin januari tot eind april dit jaar heeft de brandweer in totaal 1.328 keer bijen bestreden. Dat is volgens de brandweervoorlichter een afname in vergelijking met dezelfde periode van het vorig jaar. Exacte cijfers heeft hij echter niet bij de hand.

De oorzaak van de afname ligt volgens hem in de toename van het open kappen van gebieden waardoor de bijen dieper het bos intrekken. Cooman zegt verder, dat bij meldingen de Bijenbestrijdingsdienst, gehuisvest in de kazerne aan de Gemenelandseweg, zo snel mogelijk uitrukt. ‘Bij calamiteiten wordt er direct opgetreden. Wij van de brandweer beseffen het gevaar dat die bijen kunnen veroorzaken.’