De doodgereden guavedief die toch geen guavedief was…. Suriname rijp voor School voor Journalistiek

Man (36) vermoord in zijn woning blijkt bejaarde man (75)

Zorgvuldigheid ontbreekt bij Surinaams journaille

Anonieme bronnen, getuigen en ‘zo hebben wij vernomen’ basis onbetrouwbare berichtgeving

26-02-2014 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – Een aantal Surinaamse nieuwswebsites is te onzorgvuldig in de berichtgeving. Bijna dagelijks blijken redacteuren en ‘journalisten’ van een aantal nieuwswebsites en websites van dagbladen grove fouten in hun artikelen te vermelden. Veelal door eigen ‘journalistieke’ slordigheid en onzorgvuldigheid, door te veel te vertrouwen op informatie van zogenoemde (anonieme) bronnen en getuigen en ook door simpelweg fouten in persberichten van de afdeling Voorlichting van het Korps Politie Suriname die klakkeloos door media worden overgenomen en veelal letterlijk, inclusief de fouten. Surinaamse media, het is een waar dagelijks foutencircus dat afbreuk doet aan de betrouwbaarheid ervan.

Afgelopen week spanden de nieuwswebsite Starnieuws en de online-editie van de Ware Tijd de kroon. De hele week wist een mishandelde en vervolgens doodgereden vermeende guavedief de media te beroeren. Vervolgens was een vermoorde man volgens Starnieuws 36 jaar oud terwijl de Ware Tijd bericht over een bejaarde man...

Vermeende guavedief de dood in gejaagd

Het is de Ware Tijd die zondag 16 februari bericht over een gebeurtenis in Paramaribo waarbij twee mensen de dood vonden, een persoon zwaargewond en een persoon lichtgewond raakte. Volgens het bericht in de krant zetten ’s morgensvroeg, rond half zes, vader Gopal (66) en zijn twee zoons de achtervolging in op een ‘vruchtendief’. ‘Dat meldt de voorlichtingsdienst van politie’, aldus de krant.

De Ware Tijd: ‘Nadat Gopal de verdachte bij zijn woning aan de Sewbarath Misserstraat aantrof, zette hij samen met zijn twee zonen de achtervolging in. Op de kruising van de David Simonstraat en de Wilhelminastraat werden de vier mannen aangereden door een auto.’De 66-jarige Gopal overleed ter plekke. Zijn 23-jarige zoon en de verdachte werden zwaar gewond afgevoerd naar de Spoed Eisende Hulp van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo, maar, zo schrijft de krant, ‘de vruchtendief gaf onderweg de geest’ (in Surinaamse media wordt het overlijden van iemand veelal omschreven als ‘de geest geven’). De bestuurder van de auto werd aangehouden. Hij zou te hard hebben gereden en dronken zijn geweest.

De Ware Tijd heeft vernomen dat....

De Ware Tijd schrijft verder ‘vernomen’ te hebben, dat de verdachte in een boom bij de woning guaves aan het stelen was. ‘De vader en zijn twee zonen kregen de man te pakken en mishandelden hem ter hoogte van Soeng Ngie aan de Wilhelminastraat. Tijdens het pak slaag dat de drie familieleden uitdeelden, heeft het voertuig het viertal aangereden’, aldus de krant.

Maar, van wie heeft de redactie vernomen dat de verdachte guaves aan het stelen was? De krant gaat gewoon af op - waarschijnlijk – verklaringen van zogenoemde ‘omstanders’. Door dat te doen ga je als redactie de fout in, immers kennelijk vertrouw je teveel op dergelijke veelal onbetrouwbare verklaringen. Daarnaast wordt iemand neergezet als ‘verdachte’, terwijl de man wellicht met heel andere intenties op het perceel van de familie Gopal was dan ook maar om iets te stelen. Daarenboven bericht de politie in een eigen uitgebracht persbericht met geen woord over een ‘vruchtendief’ laat staan over iemand die guaves wilde stelen:

‘Een inbreker en drie achtervolgers zijn vanochtend door en auto aangereden op de kruising van de Wilhelminastraat en de David Simonsstraat. De inbreker werd achterna gezeten door een vader en twee zonen. Toen alle vier personen de genoemde kruising oprenden werden zij geschept door een auto. De vader is terplaatse overleden en de inbreker is op weg naar het ziekenhuis dood gegaan. Een van de zonen ligt in kritieke toestand in het ziekenhuis. De andere zoon heeft slechts schaaf wonden opgelopen. Nadere informatie omtrend (noot: politieberichten van het Korps Politie Suriname wemelen veelal van taal- en andere fouten) dit geval volgt.’

Op heterdaad en niet opletten?

De nieuwswebsite Starnieuws bericht zondag 16 februari ‘Alwin Gopal is vanmorgen bij het verkeersongeval nabij de kruising van de Wilhelminastraat en de David Simonsstraat overleden. De 66-jarige man is samen met zijn twee zonen en een dief aangereden door een 23-jarige bestuurder.’Volgens Starnieuws zouden de vader en zijn zoons ‘de dief op heterdaad’ hebben betrapt. Uit geen enkele officiële informatie blijkt echter dat de verdachte op heterdaad zou zijn betrapt. Verder vermeldt het artikel dat tijdens de achtervolging op de dief ‘geen van de vier mannen op het verkeer’ hebben gelet. Ook dit is een eigen verzinsel van de nieuwswebsite. Wie heeft immers verklaard dat de mannen niet op het verkeer zouden hebben gelet? Wil het simpele feit dat ze zijn aangereden door een auto – waarvan de bestuurder dronken was - zeggen, dat zij niet zouden hebben opgelet?

Een dag later, maandag 17 februari, uit een dochter van het gezin Gopal haar ongenoegen over de volgens haar onjuiste berichtgeving over de dood van haar vader in de Ware Tijd. Ze begrijpt niet waar het verhaal vandaan komt, dat iemand op heterdaad zou zijn betrapt tijdens het stelen van guaves. ‘Wij hebben niet eens vruchtenbomen op het erf’, zegt ze. Volgens haar gaat het om een man die met regelmaat koplampen van auto’s (door Surinamers ‘autolenzen’ genoemd) steelt in de buurt. Een week eerder zou een broertje van haar daar nog het slachtoffer van zijn geweest.

Dat broertje zag zondagochtend rond vier uur een man bij zijn auto staan, waarop hij besloot de man te pakken, daarbij geholpen door zijn vader en een broer. Volgens de dochter stonden de vier mannen, toen ze werden aangereden, ook niet op de weg, maar er naast.

Maar, kloppen de verklaringen van dochter Gopal wel? Gaat de Ware Tijd niet al te gemakkelijk in op haar verhaal, zonder dat kennelijk - dat blijkt althans niet uit het artikel – de informatie is geverifieerd? Feit is, dat de berichtgeving over het incident aan alle kanten rammelt.

Toch geen guavedief

Door alle commotie rond deze zaak besluit de afdeling Voorlichting van het Korps Politie Suriname om op dinsdag 18 februari een persbericht uit te brengen waarin het korps bevestigt dat de man die door vader en zoons Gopal werd achtervolgd, ‘geen vruchtendief’ was. ‘De familie Gopal heeft slechts een vermoeden dat de man eerder op hun erf is geweest om autolenzen te stelen.’

Dezelfde dag maakt de politie ook de identiteit van de vermeende dief bekend, de 39-jarige Glenn Inge. De Ware Tijd vermeldt Glenn I., gebruikelijk in media om van een verdachte niet de volledige achternaam te vermelden, terwijl Starnieuws wel de volledige naam publiceert. Verder laat politiewoordvoerder Humphrey Naarden nog weten, dat vast staat dat er geen ‘lenzen of vruchten’ op de vermeende dief zijn gevonden.

De politie meldt verder, dat het viertal tijdens de achtervolging op de rijbaan van de Wilhelminastraat terechtkwam. Dit in tegenstelling tot de bewering van de dochter, dat het viertal op het trottoir was aangereden.

Is een onschuldige de dood ingejaagd?

De kwestie ‘guavedief’ lijkt dinsdag 18 februari tot een einde te zijn gekomen. Maar, het Dagblad Suriname komt donderdag 20 februari met een kritisch artikel met als kop ‘Is de vermoedelijke ‘dief’ niet de dood ingejaagd?’ Terecht stelt de redactie vraagtekens bij de wijze waarop de vermeende dief de dood heeft gevonden. Was hij wel een dief? Is niet een volledig onschuldige, opgejaagd door drie mannen, om het leven gekomen? De krant vermeldt van politiewoordvoerster Drophatie Ramkhelawan te hebben vernomen, dat uit het voorlopig onderzoek ‘nog niet is komen vast te staan of het in deze gaat om dezelfde man, die de autolenzen had gestolen en ook is uit het onderzoek niet komen vast te staan dat hij een dief is’. Hij werd ook niet op heterdaad betrapt bij het stelen van koplampen van een auto op het terrein van het gezin Gopal.

Dagblad Suriname: ‘De handeling van wijlen de heer Gopal en zijn zonen, door de man achterna te gaan met een vuistvuurwapen, kan gezien worden als een vorm van eigen richting. Mensen mogen volgens het Wetboek van Strafrecht alleen overgaan tot aanhouding van een verdachte als die op heterdaad wordt betrapt. In dit geval is er ook geen sprake van handelen uit noodweer, aangezien er nog geen reden was tot verdediging. Heeft het strafbare feit zich een paar dagen terug voorgedaan en men ziet de vermoedelijke dader, dan dient de politie ingeschakeld te worden. Dan mag men niet zelf overgaan tot aanhouding dan wel achtervolgen of afranselen van de man. In dit geval kan het evengoed een onschuldige burger zijn geweest die door te snel en ondoordacht handelen de dood is ingejaagd.’

Het enige dat de vermeende dief kan worden aangerekend, is dat hij zich zonder toestemming bevond op het perceel van de familie Gopal...

Na 20 februari bleef het stil in de media rond de opgejaagde en doodgereden guavedief die een guavedief bleek te zijn.

Man (36) vermoord – Bejaarde man vermoord

Maar, zoals gezegd, welhaast dagelijks gaan redacteuren en journalisten bij Surinaamse media de mist in met hun berichtgeving. Dat was bijvoorbeeld ook het geval op 23 februari. Starnieuws bericht dat ‘een 36-jarige man te Welgedacht A aan de Anakokostraat dood in zijn woning is aangetroffen. Het ontzielde lichaam heeft een barstwond. De politie vermoedt dat er sprake is van roofmoord’. De politie laat de redactie weten dat er sprake is van een misdrijf.

De Ware Tijd bericht echter over een bejaarde man in een andere straat en beide media beweren contact te hebben gehad met de politievoorlichtster……. Om 11.45 uur had de afdeling Voorlichting van het Korps Politie Suriname nog geen eigen persbericht uitgebracht….. Oh, hoe onhandig.

‘Aan de Hooglandweg, op de hoek met Welgedacht A, in Wanica is zondagochtend een bejaarde man dood aangetroffen in zijn woning. De politie heeft sporen van misdrijf aangetroffen en is nu ter plaatse met het onderzoek bezig. Dit wordt bevestigd door inspecteur Drohpatie Ramkhelawan van de afdeling Voorlichting’, aldus bericht de krant.

Ook in dit geval maakt voor het artikel de redactie van de krant gebruik van verklaringen ‘van buren en ooggetuigen die in het huis zijn geweest’. Die beweren onder andere ‘dat het slachtoffer gekneveld is aan de voeten, handen en het hoofd’.

Rond een uur ’s middags pas brengt de politie een persbericht uit over de moord: ‘De politie kreeg vanmorgen vroeg een melding binnen dat een man om het leven is gebracht in zijn woning op de hoek van de Anakokostraat en de Welgedacht-A weg. De melder was een zoon van het slachtoffer. In het huis trof de politie het ontzielde lichaam aan van de 75-jarige Hiladhenpersad Baboelal. Hij was vast gebonden en gekneveld en zijn lichaam vertoonde sporen van stomp geweld. De heer baboelal woonde alleen. Hij verkocht landbouw producten op de markt samen met zijn zonen. (…)’

Hiermee bevestigt de politie dat het slachtoffer een bejaarde man is. Maar, hoe is het mogelijk dat Starnieuws in haar berichtgeving spreekt over een 36-jarige man? Waar komt die informatie vandaan?

Overigens, naar aanleiding van het politiebericht heeft Starnieuws om haar berichtgeving nog niet te hebben aangepast/gewijzigd.

Betrouwbaarheid media in geding

Uit beide voorbeelden blijkt weer, dat redacteuren/’journalisten’ in Suriname zeer onzorgvuldig tewerk gaan.

Te vaak gaan ze bij het schrijven van artikelen af op verklaringen en dergelijke van getuigen en (anonieme) bronnen en/of berichten ze informatie ‘vernomen’ te hebben, zonder aan te geven van wie of wat ze die informatie hebben verkregen.

Te vaak wil een redactie een primeur hebben en/of zogenoemd ‘breaking news’ en daarbij, vanwege de snelheid waarmee een redacteur of ‘journalist’ zijn of haar nieuws wil brengen, wordt zorgvuldigheid (het checken van verkregen informatie) en hoor en wederhoor uit het oog verloren, neen, bewust terzijde geschoven, om het nieuws maar zo snel als mogelijk op het internet te krijgen.

Dat is een zeer kwalijke gemakzuchtige werkwijze en heeft weinig te maken met serieuze journalistiek, immers, hoe betrouwbaar is de verkregen informatie van een getuige, een omstander of van een al dan niet anonieme bron?

Hoe betrouwbaar is het artikel?

Hoe betrouwbaar en objectief is de berichtgeving van een nieuwswebsite of (online-editie van een) krant?

Passief aanmodderen

Het blijft aanmodderen bij het Surinaamse journaille. Dagelijks wemelt het van de taal- en journalistieke fouten op nieuwswebsites en in kranten. Eindredacteuren blijken er niet of nauwelijks te zijn of ze zijn kwalitatief incapabel om die functie uit te kunnen oefenen. Veel ‘journalisten’ en redacteuren hebben het metier niet onder de knie, zijn veel te oppervlakkig in hun berichtgeving, zijn te passief om een kwestie uit te willen diepen, nemen te gemakkelijk voor waar aan wat ze aan informatie van (anonieme) bronnen ontvangen, et cetera, et cetera. Het is tijd voor een serieuze, volwassen en kwalitatief goede opleiding journalistiek in Suriname.

Gewoon je werk goed doen

De Surinaamse ‘journalist’ voelt zich ondergewaardeerd, althans dat is met regelmaat beweerd door de nauwelijks actieve Surinaamse Vereniging van Journalisten, een vereniging die net zo passief is als de eigen kleine achterban (waarvan de leiding overigens in handen is van voorzitter Starnieuws webredacteur Wilfred Leeuwin en ondervoorzitter Starnieuws webredacteur en fotograaf Edward Troon...). Maar, laat die ‘journalist’ eerst eens journalist worden en zijn werk naar behoren doen, pas dan kan eventueel gesproken worden over ‘waardering’. Overigens, waarom zou je als journalist gewaardeerd moeten worden? Je moet gewoon je werk goed doen, zoals ook de bakker dat doet en de vuilnisman, de bankmedewerker, de leerkracht, de medewerker in de Paramaribo Zoo, de wachter, de verpleegkundige……..

Uit Nationaal Leger verdwenen AK-47′s duiken op in criminele circuit

Drie AK-47-machinegeweren verdwenen uit woning staatsadviseur

Verdwenen AK-47's nauwelijks issue voor Surinaams journaille

16-02-2014  Door: Paul Kraaijer


Paramaribo - De voorzitter van de Vooruitstrevende Hervormings Partij (VHP), Chandrikapersad Santokhi, vindt dat de Surinaamse justitiële autoriteiten een grondig onderzoek zouden moeten instellen naar de ontvreemde AK-47-machinegeweren van de ex-minister van Openbare Werken en huidig staatsadviseur Ramon Abrahams. Dat zei hij woensdag 12 februari in het Dagblad Suriname.

Het is ook die krant, die op 1 februari de verdwijning wereldkundig maakte. De krant berichtte, dat twee tot drie maanden eerder bij een inbraak in de woning van Abrahams die geweren buit zijn gemaakt. Volgens de krant heeft de oud-minister aangifte gedaan bij de militaire politie.

Veel vragen in eerste instantie onbeantwoord
Het bericht leidde tot vele vraagtekens onder de lokale bevolking. Wat deed Abrahams met dergelijke geweren in huis, die normaal gesproken alleen gebruikt worden in het Nationaal Leger? Waarom is aangifte gedaan bij de militaire politie en niet gewoon bij het Korps Politie Suriname? Het Surinaams journaille blijkt echter nauwelijks aandacht te besteden aan de verdwijning van de machinegeweren en aan de vraag wat die AK-47’s deden in de woning van een staatsadviseur. Die aandacht is er daarentegen wel op de zogenoemde social media zoals Facebook en op een paar bekende Surinaamse forum-websites.

AK-47’s niet van Abrahams, maar van leden militaire wacht
Inmiddels is duidelijk geworden, zo bericht het Dagblad Suriname zaterdag 15 februari  te hebben vernomen van een lid van de Militaire Politie, dat de verdwenen machinegeweren toebehoorden aan de militaire wacht en niet aan Abrahams. De vermissing zou volgens hem in behandeling zijn bij het Parket van het Openbaar Ministerie.

De afgelopen periode was in Suriname, volgens Santhoki, een criminele bende actief die heel wat leed heeft veroorzaakt in de samenleving. ‘Er is gewelddadig opgetreden’, aldus de oud-minister van Justitie en Politie. Eén van de bij Abrahams verdwenen wapens zou zijn aangetroffen bij één van de voortvluchtige criminelen. ‘Als de zaak zo gelaten wordt, dan kan wellicht de indruk gewekt worden, dat er vanuit de woning van de ex- minister geopereerd wordt’, aldus Santokhi.
Hij weet niet of de wapens aan de ex-minister toebehoorden of aan zijn bewaking, ‘maar een militair heeft een persoonlijke uitrusting en geen arsenaal’.

AK-47’s verdwijnen uit het leger naar de onderwereld
De ontvreemding van de AK-47-machinegeweren uit de woning van Ramon Abrahams maakt weer eens duidelijk, dat dergelijke in het leger thuis horende wapens kennelijk op een of andere manier terecht kunnen komen buiten de kazernes.

De afgelopen jaren zijn met regelmaat AK-47’s uit het leger verdwenen. De conclusie zou getrokken kunnen worden, dat het schort aan de beveiliging van de wapen- en munitievoorraden van het Surinaamse leger en/of dat er mogelijk binnen het leger lieden rondlopen – in de bovenwereld – die contacten onderhouden met de onderwereld.

Een overzichtje van verdwijningen van AK-47’s

De achttienjarige zoon van de toenmalig minister van Defensie, Ronald Assen, werd in oktober 2001 gearresteerd op verdenking van betrokkenheid bij wapendiefstal. De wapens van het type AK-47 werden die maand voor de woning van de bewindsman gestolen van een militair die de wacht hield. Volgens de militair was hij even naar het toilet gegaan, waarna bij terugkomst bleek dat de wapens waren gestolen. De militaire politie vertrouwde een en ander niet en nam de man in hechtenis. Nader onderzoek leidde na enkele dagen tot de vondst van de verdwenen wapens en de aanhouding van drie jongemannen, waaronder de zoon van de minister.
Wat de rol van de ministerszoon bij de diefstal is geweest, werd niet bekend gemaakt.

Het Openbaar Ministerie in Paramaribo gelastte in augustus 2002 de arrestatie van Dino Bouterse, de zoon van de Surinaamse oud-bevelhebber en toenmalig oppositieleider Desi Bouterse. Twee weken eerder hadden een aangehouden militair en burger belastende verklaringen over Dino afgelegd. Hij werd in verband gebracht met wapenhandel, met name voor de Colombiaanse guerrillabeweging FARC (in juni hield de politie in Paramaribo de hoge FARC-leider Carlos Bolas aan, die volgens de Amerikaanse drugsbestrijdingsdienst DEA een belangrijke rol speelde in de internationale smokkel van drugs) en met een inbraak in het depot van de Centrale Inlichtingen- en Veiligheidsdienst, CIVD. Bij die inbraak werden onder andere twintig AK-47-machinegeweren buitgemaakt. President Venetiaan noemde de situatie toen zeer ernstig. Hij wees erop, dat de diefstal kon plaatsvinden ondanks de zware beveiliging van het depot. Een deel van de gestolen wapens werd korte tijd na de diefstal bij een burger aangetroffen, maar de AK-47’s zijn nooit gevonden.
Dino’s naam dook in 1999 ook op toen in augustus van dat jaar een vliegtuigje volgeladen met wapens werd onderschept in het noorden van Brazilië. Het toestel was opgestegen in Suriname. Bij de aangehouden Colombianen werden destijds de naam en het telefoonnummer van Dino, toen secretaris op de Surinaamse ambassade in Brasilia, gevonden. De opgepakte Colombianen zeiden destijds bescherming te genieten in ‘hoge kringen’ in Suriname.
'Dit is het eerste materiële bewijs van de illegale wapenhandel tussen Suriname en Colombia’, sprak Geraldo Araújo, hoofd van de Federale Politie in de Amazone-staat Para, aldus was te lezen op 19 augustus 1999 in de Volkskrant.'
Het was volgens hem ‘een feit’ dat de marxistische guerrillero’s van de FARC hun wapens betrokken uit Suriname. ‘We horen dit al heel lang’, aldus de politiecommandant. De piloot die door een onbekende derde was gecontracteerd om de handel naar Colombia te vliegen legde meteen een bekennende verklaring af. De FARC zou betalen met cocaïne. In de Cessna trof de politie behalve veel munitie, raketten en de raketwerper ook twee pistolen, een AK-47 van Russische makelij, een Uzi-mitrailleur van Israëlische makelij, een karabijn, een geweer en moderne communicatieapparatuur.
De Volkskrant schreef verder onder andere: ‘Suriname is de afgelopen jaren vaker genoemd als doorvoerland voor wapens naar de Colombiaanse rebellen. In maart stonden drie mensen in Paramaribo terecht die driehonderd AK-47-machinegeweren wilden kopen voor driehonderd kilo cocaïne. De wapens moesten uit de voorraden van het Surinaamse leger worden gehaald.’

Bij een inbraak in de woning van een 49–jarige beveiligingsman van president Desi Bouterse aan de Uraniumstraat in Paramaribo op 11 februari 2012  werd onder andere een AK-47 met magazijn buitgemaakt. Het Dagblad Suriname schreef maandag 13 februari 2012 te hebben vernomen, dat de AK-47 patroonhouder 28 scherpe patronen bevatte.

De Ware Tijd publiceerde op 13 maart 2012 een foto waaruit zou blijken dat gevangenen in de Centrale Penitentiaire Inrichting tijdens een staking van personeel in 2011 de beschikking hadden over een AK-47. De vakbond van penitentiaire ambtenaren zocht contact met minister Lamuré Latour van het ministerie van Defensie, omdat de strafinrichting met name bewaakt werd door militairen en die beschikken over AK47 wapens. Ook de toenmalig minister van Justitie en Politie, Martin Misiedjan, was volgens de bond op de hoogte van de foto’s, maar van een onderzoek naar de herkomst van het wapen zou nimmer sprake zijn geweest. Enkele weken voor de publicatie van de foto in de krant, was de regering ook al in verlegenheid gebracht toen bekend werd dat een AK-47 uit de woning van een hoge militaire officier was gestolen. De man zou met toestemming van hogerhand het wapen thuis hebben gehad.

Begin november 2013 werd, bij de arrestatie van de voortvluchtige veroordeelde bankrover Ronny ‘Kleine’ Rattan, een AK-47 aangetroffen. Het wapen zou zijn gestolen uit het leger. Van die diefstal was aangifte gedaan bij de Militaire Politie. Volgens mediaberichten was het geweer onder beheer van een militair die deel uit maakte van de persoonsbeveiliging van toenmalig minister Abrahams. De militair werd korte tijd aangehouden en verhoord en vervolgens vrijgelaten. Hij werd later toegevoegd aan het team lijfwachten van de opvolger van Abrahams, Rabin Parmessar.
Rattan stond op de lijst van meest gezochte criminelen van het Korps Politie Suriname. Hij maakte deel uit van de beruchte Poeran Bende en werd veroordeeld tot 10 jaar celstraf voor een bankroof in 2011 en illegaal vuurwapenbezit.

De toekomst zal uitwijzen of er meer AK-47-machinegeweren uit kazernes verdwijnen en opduiken in de Surinaamse onderwereld.

Het Surinaamsch Rumhuis

(Bron foto: S.A.B.)

Proef en ruik de Surinaamse rum

02-02-2014 Door: Paul Kraaijer - Sabaku, Inflight Magazine SLM

Paramaribo - Suriname heeft niet alleen goud, bauxiet, rijst, bronwater, Parbobier en Fernandes frisdranken (in de Surinaamse volksmond ‘soft’ genoemd), maar ook rum, zoals de bekende merken Borgoe en Black Cat. Wie door Paramaribo loopt kan de grote reclameborden van Borgoe niet ontgaan. De stad heeft zelfs een rum museum. 

Rum heeft in Suriname een geschiedenis die teruggaat tot 17 november 1966. Die dag werd het bedrijf Suriname Alcoholic Beverages N.V.(voorheen Surinaams Alcohol Bedrijf en in de volksmond beter bekend als S.A.B.) opgericht. S.A.B. begon met het bottelen en distribueren van rum en suiker, producten waarvan de grondstoffen werden geleverd door de bekende ter ziele gegane suikeronderneming Mariënburg in het district Commewijne.

Suriname’s meest gevierde donkere rum, Borgoe ’82, werd in 1982 geïntroduceerd ter herdenking van het honderdjarig bestaan van de suikerplantage Mariënburg. Borgoe’82 wordt vandaag de dag nog steeds gelagerd in eikenhouten, traditionele vaten voordat het verder wordt gemengd tot zijn uiterste perfectie. Deze perfectie voorziet de bruine rum van zijn fluweelzachte samenstelling met een lichte hint van hout en karamel dat zelfs de meest kritische rum liefhebber laat bezwijken, aldus S.A.B. op haar website. Een lichte rum die ook zeer geschikt is voor het maken van mixdrankjes. Borgoe-cola is volgens het bedrijf de meest bekende mixdrank in het land.

Naast Borgoe wordt al sinds de jaren ’70 van de vorige eeuw door S.A.B. ook Black Cat rum gemaakt. Deze rum heeft een intrigerende en mysterieuze smaak en heeft volgens het bedrijf na ruim drie decennia nog steeds ‘een aura van ontastbaarheid en mystiek’ om zich heen. De naam van deze rum zou zijn ontleend aan een zwarte tijgerkat die tijdens het opruimen van een oude loods op het fabrieksterrein te Marienburg werd aangetroffen tussen oude eikenhouten vaten. De opslagplaats grensde aan het dichte tropisch regenwoud. Kennelijk gefascineerd door dit voorval werd door de ontdekkers de naam Black Cat gegeven aan de rum, die destijds in de eikenhouten vaten lag opgeslagen.

S.A.B. heeft vanaf haar oprichting verscheidene internationale onderscheidingen en awards voor haar rums in de wacht gesleept.
Rum heeft in Suriname dus een historie. Om die historie goed in een rum museum in beeld te brengen, is sinds december 2010 het Surinaamsch Rumhuis onderdeel van S.A.B. Het Surinaamsch Rumhuis is uniek voor Suriname, maar zeker ook divers vanwege haar multifunctionaliteit. Naast de geschiedenis van en het verhaal achter Surinaamse rum worden in het museum onder andere rumproeverijen, wijnfeesten en natuurlijk rondleidingen gehouden en dat alles in stijl. Een stijl die past bij de Surinaamse rum.

Bezoekt u Suriname, maak dan ook even wat tijd vrij voor een bezoekje aan dit Surinaamsch Rumhuis in Paramaribo, mooi gelegen aan de Surinamerivier, en laat u verrassen door de Surinaamse rumgeschiedenis en de smaak van lokaal gemaakte rum. Voor meer informatie en of reserveringen kunt u contact opnemen met:

Surinaamsch Rumhuis

Cornelis Jongbawstraat 18

Paramaribo

Tel. (597) 47 33 44 # 6

info@rumhuis.sr 

www.rumhuis.sr

 

Golfen, ook in Suriname

Onder tropische temperaturen op de green? Het kan!

02-02-2014 Door: Paul Kraaijer - Sabaku, Inflight Magazine SLM

Paramaribo - Een balletje slaan in de tropen? Dat kan in Suriname! Met 18 hectare, 9 holes en een par van 69 heeft Golfclub Paramaribo, de enige golfclub in het land, alles in huis voor een heerlijk dagje op de green. Op de club golfen zowel bezoekers als leden, wat voor een gezellige mix van uit en thuis zorgt. De persoonlijke service van een professionele caddy, een hapje en een drankje en de ontspannen sfeer maken een dagje golfen in Suriname tot een gezellige, sportieve en zeker een bijzondere niet te vergeten ervaring.

De Golfclub Paramaribo werd opgericht in 1954. Aan de basis stond ir. H. Meyer die naar Suriname kwam als nieuwe directeur-beheerder van bauxietmaatschappij Suralco. Maar, hij kwam ook met golfclubs in zijn koffers. In Indonesië had hij namelijk veel golf gespeeld en het duurde dan ook niet lang tot hij initiatief na invoering van golf in Suriname. Nu telt de club ruim 200 leden.

In november 2008 werd de aan de club gelieerde Golfschool opgericht, een stichting die samenwerkt met de Omyga Golfschool in Florida. Doel is om golf aan populariteit te laten winnen en jonge Surinaamse talenten op te leiden volgens het Seven Steps principe van onder andere Tiger Woods. Inmiddels zijn de eerste volwaardige Junior Golfers afgestudeerd.

Droge tijd

De beste periode om in Suriname te golfen is in de droge tijd, van augustus tot en met april. De baan ligt ongeveer vijf kilometer buiten de stad, aan de Indira Gandhiweg (de weg naar de luchthaven) verscholen achter een lange muur met uiteenlopende opvallend geschilderde reclames. Als toerist is het niet noodzakelijk een eigen club mee te nemen. De golfclub biedt namelijk de mogelijkheid om voor een hele dag clubs en ‘trolleys’ voor 15 Amerikaanse dollar te huren. Wie voor vier ’s middags een balletje wil slaan betaalt daarvoor 45 Amerikaanse dollar en na vier uur 25 Amerikaanse dollar.

Houdt wel rekening met de tropische temperatuur, die zelden beneden de 30 graden daalt, en met een hoge vochtigheidsgraad. Toch voelt het minder warm en benauwd aan dan in Nederland met dezelfde temperatuur. Een windje over de green kan echter voor de nodige verkoeling zorgen.

Nationale en internationale toernooien

De Golfclub Paramaribo is geen onbekende in het Caribisch gebied. Met regelmaat doen Surinaamse golfers mee aan internationale toernooien en niet onverdienstelijk. Zo nam een aantal golfers van 25 tot en met 28 april 2013 deel aan het ‘Sir Garry Sobers Golf Championships 2013’ op Barbados. Om te kunnen participeren aan dit populaire en hoog aangeschreven tournooi in het Caribisch gebied en daarbuiten dienen deelnemers onder andere te voldoen aan de maximaal vereiste handicap. Er namen 282 golfers uit het Caribisch gebied, Canada, de VS en Engeland deel. Lilian Hermelijn, de huidige kampioene van de Golfclub Paramaribo, eindigde als nummer één in de categorie First Flight Ladies waaraan 12 dames deelnamen.

De Golfclub Paramaribo organiseert ook zelf regelmatig toernooien. Zo werd in september 2013 voor de tiende keer op de green aan de Indira Gandhiweg ‘The RBC Royal Bank Invitational’ gehouden. Het is een toernooi voor amateur golfers uit eigen land en uit de regio. Jaarlijks reizen meer en meer golfers uit het Caribisch gebied naar Paramaribo om aan dit toernooi deel te nemen.

Tweede golfveld

Op dit moment heeft Suriname nog steeds dat ene frisse groene golfterrein gelegen aan de autoweg van Paramaribo naar de nationale luchthaven. Maar, al enige tijd bestaan plannen voor de aanleg van een tweede golfveld te Plantage Peperpot in het district Commewijne. Die toekomstige green moet vooral buitenlandse toeristen gaan aantrekken.

Wie meer wil weten over de Golfclub Paramaribo kan bellen met (+597) 482681 of een bezoekje brengen aan de website van de club.

Misplaatste ophef over een stukje stof

De sjerp op 25 november 2013

President Bouterse vervangt ‘burgemeesters’ ambtsketen door ambtssjerp

Bejaarde kritiek op ‘Latijns-Amerikaanse’ sjerp

01-02-2014 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – De bekendmaking, dat president Desi Bouterse in de laatste week van januari een ontwerpwet Ambtssymbool President voor goedkeuring naar het parlement, De Nationale Assemblee, heeft gestuurd, heeft de nodige stof doen opwaaien. Bouterse wil de zware ‘burgemeesters’ ambtsketen vervangen door een frivole ‘Latijns-Amerikaanse’ sjerp. Dat blijkt tegen het zere been te zijn van een aantal, vooral bejaarde, Surinamers. Natuurlijk kregen zij de nodige ruimte in diverse lokale media om hun kritieken en opmerkingen te spuien. Misplaatste kritieken en opmerkingen. Immers, wat is er mis met een sjerp en waarom zou de ambtsketen niet door zo’n lapje stof mogen worden vervangen? Staat toch òòk mooi en weegt ook nog eens minder...

Voorproefje

Overigens, Suriname werd in november 2013 al met de sjerp geconfronteerd. Ter gelegenheid van de viering van de nationale Onafhankelijkheidsdag op 25 november in het dorp Onverwacht in het district Para, verscheen president Bouterse plotseling met een sjerp om zijn nek gedrappeerd. Een voorproefje, een test. Er was toen geen enkel kritisch geluid te horen. De volgende dag maakte de directeur van het Kabinet van de President, Eugene van der San, bekend dat een wetsontwerp in de maak was voor het vaststellen van een officieel ambtssymbool voor de Surinaamse president, de sjerp. Tegenover het Nederlandse persbureau ANP zei Van der San op 27 januari : 'De keten komt nog uit het Nederlandse systeem. Daar dragen de burgemeesters immers een keten, terwijl de koning een sjerp draagt. Hier in de regio is de sjerp voor staatshoofden meer gebruikelijk, vandaar deze nieuwe wet.’
Het ANP-bericht, van de hand van haar correspondente in Paramaribo, die verder onder andere werkzaam is als journaliste bij de Surinaamse krant de Ware Tijd, werd uiteraard overgenomen door diverse landelijke- en regionale Nederlandse bladen. Natuurlijk, het gaat immers om Bouterse en de naam ‘Bouterse’ alleen al lijkt voldoende te zijn voor Nederlandse media-aandacht, of het nu gaat om een ordinaire sjerp of om zijn zoon Dino…. Bij de naam ‘Bouterse’ gaan op diverse Nederlandse krantenredacties bellen van plezier rinkelen. Het is veelal ook het enige dat daar bekend is op de redacties, de naam ‘Bouterse’, van en over Suriname.

Inmiddels is die ontwerpwet door Bouterse bij De Nationale Assemblee ingediend:

Maduro met sjerp

Latijns-Amerikaans imago

Bestuurskundige August Boldewijn zei in het Dagblad Suriname van 27 november, geen moeite te hebben met het vervangen van het waardigheidssymbool, maar het moet dan, zo vindt hij, wel op de correcte wijze gebeuren. Eerst dient de ontwerpwet door het parlement te worden goedgekeurd en daarna zou pas de sjerp officieel gedragen mogen worden. Ook heeft hij geen bezwaar dat die verandering gekoppeld wordt aan zaken van klimatologische aard. Het staatshoofd vindt de sjerp geschikter in het warme klimaat, dan het dragen van een jas en das met een zware ambtsketen. Of dat werkelijk een argument van de president of een verzinsel van Boldewijn is, valt te betwijfelen. Het ligt eerder voor de hand, dat Bouterse of op die wijze een meer Latijns-Amerikaans imago wil uitstralen, net als zijn Venezolaanse Nicolas Maduro die bij officiële gelegenheden een sjerp draagt, maar onder die sjerp ook een soort ambtsketen……of dat hij werkelijk af wil van de ‘koloniale’ burgemeesters ambtsketen. Bouterse en het koloniale Nederland zijn immers water en vuur.

Bejaarde kritiek: sjerp is belediging van Grondwet en van het volk

Nadat bekend werd dat Bouterse de ontwerpwet Ambtssymbool President bij het parlement had ingediend werd een handjevol oudere Surinamers wakker geschud. Kennelijk slapende op 25 november vorig jaar.

Zo was daar plotseling een oud-Officier van Justitie, Ramon de Freitas, die duidelijk maakte via de lokale krant de Ware Tijd niet blij te zijn met de vervanging van de ambtsketen door een sjerp. Hij is van oordeel, dat vanwege de volgens hem historische en emotionele waarde voor Surinamers de ambtsketen van de president niet vervangen mag worden. ‘De ambtsketen die nu gebruikt wordt is een onvervangbaar goed en het heeft een historische en emotionele waarde voor alle Surinamers’, aldus de nogal arrogante De Freitas, die kennelijk denkt een soort God te zijn en namens alle Surinamers te kunnen spreken.

De man beweert zelfs, dat vervanging van de keten staatsrechtelijk onjuist en ongegrond zou zijn. ‘Als je het vervangt of intrekt beledig je de Grondwet en je komt aan de onafhankelijkheid van 1975. Je vernedert zo ook de grondleggers van de onafhankelijkheid en je beledigt zo het hele volk’, stelt De Freitas. Voor de duidelijkheid: de ambtsketen werd samen met de Grondwet ingevoerd op de dag dat Suriname onafhankelijk werd, 25 november 1975. Zware en overtrokken woorden van de bejaarde man. Wie zou zich beledigt kunnen voelen?

Hij liet verder weten, dat Suriname de Latijns-Amerikaanse landen waar staatshoofden een sjerp gebruiken niet hoeft na te apen. ‘Wij zijn geen Latijns-Amerika, wij zijn Suriname en we hebben voor dit ambtsketen gekozen. Iets van zo’n emotionele waarde kun je niet vervangen’, aldus De Freitas. Natuurlijk kun je je afvragen of de ambtsketen werkelijk een emotionele waarde voor Surinamers heeft. Hoe vaak wordt die ketting feitelijk door Bouterse gedragen? Zelden.

Kritikaster ooit adviseur van NDP-leider Bouterse

Maar, waarom zou een De Freitas zich zo druk maken over een stukje stof? Wie is deze De Freitas? De man was jarenlang juridisch adviseur en aanhanger van NDP-leider Desi Bouterse en dus ook lid van de NDP, tot november 2009. De Freitas zegde in die maand per deurwaardersexploot zijn NDP-lidmaatschap op vanwege ‘persoonlijke redenen’, zo berichtten media destijds.

Hij verklaarde terug te willen naar de NPS vanwege het beleid dat jaren was gevoerd en welk beleid geleid heeft tot economische stabiliteit. ‘Ik wil continuïteit van de economische stabiliteit en groei die ik heb geconstateerd en wil mijn krachten geven aan de NPS waar ik als 18-jarige jongen al lid van was’, zei De Freitas.

‘Ik wil absoluut niets, ik heb alles al. Ik ben al gepensioneerd en voel me heel prettig bij de ontwikkelingen die ik de afgelopen jaren heb waargenomen. Ik ga terug naar de moederpartij vanwege de ontwikkelingen in het land waarbij groei en stabiliteit van enorm belang zijn en ik voel mij nu beter in de omgeving van het Nieuw Front’, verklaarde de oud-adviseur van Bouterse.

Belaagd of spoken

Een paar jaar later kwam de oud-Officier van Justitie weer even in het nieuws. Het Dagblad Suriname berichtte op 4 september 2012, dat De Freitas het gevoel had reeds geruime tijd belaagd te worden door politieke tegenstanders. Overdag en in de avonduren reden regelmatig volgens hem ‘bepaalde opmerkelijke auto’s’ langzaam door de straat waar hij woont, in de buurt Geyersvlijt. Ook zei hij aan te voelen geschaduwd te worden en dat zijn telefoongesprekken afgeluisterd werden. Over een en ander had hij contact opgenomen met het Korps Politie Suriname, zonder enige resultaat……uiteraard.

De krant schreef ook nog dat onbekenden de goed onderhouden berm voor zijn woning hadden omgespit en met het gras en het zand de rioolput hadden volgepropt met als gevolg dat het perceel van De Freitas onder water liep. Hij verklaarde dat ‘dit verschijnsel een nieuw model om mensen schrik aan te jagen’ was.

Maar, waarom zou iemand de relatief onbekende De Freitas op die manieren lastig willen vallen of intimideren? Was het werkelijk zo, of zag hij spoken?

Na dat ene artikel heeft in ieder geval nooit iemand nog iets van of over hem gehoord, totdat daar dan plotseling de sjerp van Bouterse uit de lucht kwam dwarrelen en hij met absurde argumenten kwam om maar vooral de ambtsketen niet door een sjerp te vervangen.

Alleen Wijntuin leeft in ‘papegaaienstaat’

Een andere bejaarde, die via het Dagblad Suriname van 27 november al in felle bewoordingen kritiek uitte op de sjerp van Bouterse, is oud-parlementsvoorzitter Emile Wijntuin. ‘We leven in een papegaaienstaat’, was de eerste en snelle reactie na het zien van Bouterse in Onverwacht met een sjerp van deze dit jaar 90 jaar oud wordende Wijntuin. ‘We nemen net als papegaaien zaken klakkeloos over. Wil men het vervangen, dan moet men met valide argumenten komen, gebaseerd op de wet’, aldus Wijntuin. De president handelt volgens hem ‘in strijd met het protocol’. En dat doet volgens hem het staatshoofd vaker. Wijntuin noemde als voorbeeld de officiële parade tijdens de viering van de onafhankelijkheid. Overal ter wereld gebeurt dit in de hoofdstad van een land, waar de regering zetelt. Het is een gebruik waar alle regeringen zich aan houden, aldus Wijntuin. ‘Kijk maar naar Nederland, daar wordt de parade elk jaar gehouden in Den Haag, in Venezuela gebeurt dat in Caracas.’

President Bouterse heeft sinds vorig jaar ervoor gekozen, de parade te verschuiven naar de districten. Vorig jaar werd de parade in Nickerie gelopen, dit jaar viel de eer te beurt aan Para.

Maar, de oud-voorzitter van het parlement verklaarde niet in de krant wat er op tegen is om de landelijke viering van onafhankelijkheidsdag jaarlijks in een ander district te houden. Immers, is Suriname niet meer dan alleen de hoofdstad Paramaribo? Hij zou de beslissing van Bouterse om jaarlijks van district te veranderen moeten toejuichen. Deze president komt naar zijn bevolking toe, wat men er ook van moge denken.

Wijntuin heeft echter geen goed woord over voor de handelingen van Bouterse. ‘Hij introduceert dingen zonder rekening te houden met de Grondwet.’ Die wet geeft duidelijk aan hoe gehandeld moet worden, maar de president wijkt volgens de Wijntuin daar vaak van af.

De handeling van Bouterse om na de invoering van de sjerp een grondwetswijziging in te dienen, noemt Wijntuin het spannen van het paard achter de wagen. ‘Zo handel je niet.’ Nee, zo handel je misschien niet. Maar, zo handelt de Surinaamse, door het volk gekozen, president wel. Maar, Bouterse had de sjerp niet officieel ingevoerd, hij heeft gewoon die dag in Para eenmalig de sjerp gedragen. Wat zou men daar op tegen kunnen hebben?



Tijdperk ambtsketen is voorbij

Een sjerp staat

Het zijn vooral senioren die overspannen en misplaatst reageren op een wijziging van traditie. Jongeren zijn niet te horen. Jongeren hebben kennelijk geen enkel probleem met een president die een moderne, mooie, sjerp draagt in plaats van een zware potsierlijke metalen ketting. Het zijn vooral senioren die blijven steken in oude tradities en zich krampachtig vastbijten in een Grondwet als argument, als houvast, als wapen tegen een ophanden zijnde verandering.

Niemand met een dosis gezond verstand kan tegen het dragen van een sjerp zijn als vervanging van de bejaarde ‘burgemeesters’ ambtsketen. Latijns-Amerikaans of niet, een sjerp staat en oogt mooi, een kille ambtsketen valt en hard.

Sheila Tjon Sie Kie maakt in Albina unieke sieraadjes voor unieke mensen

Overdag bij Shell-servicestation werken en ’s avonds sieraadjes maken 

Geïnspireerd door de natuur

01-02-2014 Door: Paul Kraaijer - Sabaku, Inflight Magazine SLM

Paramaribo - Suriname kent veel kleine en grote kunstenaars. Grote en kleine juwelen. Een van de kleine juwelen in de Surinaamse kunstwereld is ongetwijfeld Sheila Tjon Sie Kie uit het aan de oostelijke Corantijnrivier gelegen grensstadje Albina. Een bijzonder juweeltje, dat zich heeft gestort op het vervaardigen van vooral sieraden uit uiteenlopende natuurproducten.

(Bron foto's: Sheila Tjon Sie Kie)

Overdag is de 42-jarige Sheila aan het werk in het Shell-servicestation van Albina, waar een vitrinekast is ingericht met haar kleine oogstrelende sieraden, en ’s avonds thuis werkt ze aan haar sieraadjes. Albina is de geboorteplaats van haar vader. ‘Zelf heb ik hier gewoond vanaf mijn negende tot de binnenlandse oorlog begon. Jammer genoeg moesten we toen weg van hier. Albina is niet meer het mooie stadje waar ik hele fijne herinneringen aan heb, maar het is nog steeds mijn thuis. Ondanks de grote chaos die er heerst, ben ik blij dat ik weer hier woon.’

Tjon Sie Kie: ‘Het is allemaal begonnen op een verjaardagsfeestje van een van mijn nichtjes. Een van de activiteiten was het maken van een armbandje voor alle gasten. Ik had wat kokriki's (rode zaadpitjes) bij me en heb toen daarvan een armbandje voor mezelf gemaakt. Ik verzamelde altijd al alles wat ik mooi vond, zoals stukjes hout, zaden en stenen, maar deed er verder nooit wat mee.

Voor een zus van mij, die helemaal gek is op kokriki's, heb ik toen een ring en een bracelet gemaakt. Die ring en bracelet vielen zo in de smaak bij haar vriendinnen, dat ik ineens een aantal te maken had. Vanaf toen is het eigenlijk gewoon door gegaan. Zij is ook degene die de naam Mother Earth’s Presents, mijn handelsmerk, heeft bedacht.’

Een opleiding op het gebied van kunst heeft ze niet gevolgd. In Suriname heeft ze het VWO doorlopen en in Nederland heeft ze gestudeerd aan de Hogeschool Rotterdam, International Marketing.

‘Met het maken van de sieraadjes ben ik nu een jaartje bezig. Ik heb nog nooit een expositie gehad ofzo. In de toekomst hoop ik wel een shop te kunnen openen met de naam Mother Eearth’s Presents op het uithangbordje. Er gaat trouwens veel tijd zitten in het maken van die sieraadjes, omdat ik niet snel tevreden ben.’

Sheila werkt met werkelijk alles dat ze kan vinden. Van hout, bamboe, kokosnoot, palmzaden, fajaston tot kalebas. ‘Als ik op straat ben kijk ik altijd naar alles en loop ik weer te verzinnen waar ik het voor kan gebruiken. Hier in Albina ben ik ook vaak op het strand en dan loop ik ook weer naar alle stukjes hout te kijken en neem ik alles wat ik mooi vindt neem naar huis.’

Het zal duidelijk zijn: de sieradenmaakster houdt van de natuur en ze haalt daar dan ook vanzelfsprekend haar inspiratie uit. ‘Maar, reacties van mijn familie, vrienden en natuurlijk de klanten geven mij nog meer inspiratie. Vooral mijn neefje van zes jaar. Die vindt, dat ik echt van alles een mooie ketting of bracelet kan maken, zoals hij dat zegt. Zo zaten we een keer krabben te eten en toen vond hij dat ik ook daarvan sieraden kon maken.’ 

Mother Earth's Presents is nog klein. De meeste sieraden die Tjon Sie Kie maak zijn ‘one-of-a-kind’. ‘Ik houd niet van massaproductie en ik wil wel dat degenen die mijn sieraadjes dragen, zich speciaal voelen. Unieke sieraadjes voor unieke mensen.’

Unieke sieraadjes gemaakt door een unieke persoonlijkheid, Sheila Tjon Sie Kie.

Wilt u wat van haar werk zien bezoek dan in Albina het Shell-servicestation of breng eens een bezoekje aan de Facebookpagina van Mother Earth’s Presents. Daar vindt u vele mooie foto’s van door Sheila gemaakte kleine, unieke, kunstwerkjes.