Tijd voor zelfreflectie voor egotrippende jammerende journalisten

Correspondent de Ware Tijd in Nederland neemt persbericht ministerie letterlijk over zonder bronvermelding

Plagiaat ook bij krant waar grootste journalistieke huilebalk werkt

30-01-2013   Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – De door de Surinaamse Vereniging van Journalisten (SVJ) afgelopen week gehouden finaal mislukte Journalistenweek blijft doorzoemen. Het gejammer van een handjvol klagende journalisten klinkt nog steeds door in diverse artikelen her en der. Gejammer over vermeend plagiaat. Gejammer over diefstal van artikelen, om deze tot vervelends toe gehoorde kwalificatie van SVJ-voorzitter Wilfred Leeuwin nog maar weer eens te herhalen.

Huilebalk Ivan Cairo

Eén van de grootste journalistieke huilebalken is de Ware Tijd-journalist Ivan Cairo. Hij schreef vandaag onder andere in zijn krant :

‘(...) Het is schering en inslag dat bepaalde radiostations, lokale en buitenlandse nieuwswebsites berichten van vooral dagbladen overnemen zonder daarbij de bron te vermelden en zelfs doen voorkomen alsof het eigen artikelen zijn. Het is meer regel dan uitzondering dat radiostations gewoon een krant pakken en daar het nieuws uit lezen zonder bronvermelding. Journalisten ergeren zich er ook aan dat websites als GFC Nieuws en Nospang.com delen van hun werk - met name exclusieve artikelen waar soms weken aan voorbereiding vooraf is gegaan - overnemen zonder de desbetreffende media de credits te geven. Nospang.com neemt elke dag gewoon complete nieuwsartikelen van de Surinaamse kranten en websites over volgens het 'copy-paste'-principe. Dat kwam ook naar voren tijdens de mediatraining. (...)’

Eerder had hij in een artikelen duidelijk laten blijken zich mateloos te ergeren aan plagiaat. Maar, Cairo – de journalist met het zwarte ooglapje – heeft nooit actie ondernomen tegen plagiaat, hij heeft zelfs nooit aangifte gedaan van plagiaat, maar wel jammeren op het moment, dat de SVJ een zogenaamde Journalistenweek houdt. Overigens vermeldt zijn eigen krant op de website dat het is toegestaan om artikelen over te nemen, mits dat geschiedt met bronvermelding.
Jammer dat toch een van de betere Surinaamse journalisten zich gedraagt als een klein vervelend kind dat zijn zin niet krijgt en roept om een pak rammel voor zijn buurjongetje dat hem pest......

Iwan Brave op z’n best: scherp en snedig

In zijn krant verscheen tot mijn aangename verrassing een ijzersterke column van Iwan Brave, tevens hoofdredacteur van het maandelijkse blad Parbode. Brave uit zich in zijn stuk zeer scherp en kritisch over zijn jammerende collega’s en dus ook over bijvoorbeeld zijn collega Ivan Cairo. Enkele delen uit zijn snedige column:

‘(...) En nodigt zij (Kraaijer: SVJ) ook nog korpschef Tjin Liep Shie uit om een lezing te houden over de strafbaarheid van plagiaat. Het moet niet gekker worden. (...)

Tjin Liep Shie had toch op zijn minst die journalisten een flinke veeg uit de pan moeten geven. Immers, zij zijn in vereniging met hun mediahuizen de meest notoire dieven van het intellectueel eigendom. Ook deze editie die u nu in handen heeft, bevat 'copy-paste'-werk. In alle dagbladen is de voor- en tegenspoed van celebrity's en wereldsterren, 'belangrijk nieuws' om vooral de lichtzinnige lezers te blijven trekken. Niet te vergeten al die muziek, films en series op radio en televisie.

Bovendien zou ik de journalisten die zich zo beklagen over plagiaat willen oproepen dan al hun illegale cd's en dvd's in de prullenbak te kieperen en vandaag nog te stoppen met deze flagrante vorm van heling. Nee, dat wolvengehuil met krokodillentranen op de journalistentraining was typisch een gevalletje van die splinter in de ander zijn ogen zien, maar niet die illegale houthandel in je eigen ogen.

"Indien plagiaat niet wordt afgestraft, dan dreigt dit zich tot een cultuur te ontwikkelen", oreerde onze korpschef. 'Dreigt'?! Plagiaat als onderdeel van wijdverbreide piraterij is in Suriname zelfs gecultiveerd en van vitaal belang. We zijn zeker het gekerm vergeten van radiostations en organisatoren, toen Sasur ineens opdook als in een gruwelscène van The Texas Chainsaw Massacre. Ik heb meestal een hoge politiepet op van Tjin Liep Shie, maar met zijn loze oratie over 'plagiaat' zakte wel een beetje mijn holster af.

(...)

De trainingsweek van de SVJ heeft vooral aangetoond dat ons journaille, net als grote delen van de samenleving, gebukt gaat onder een chronisch gebrek aan zelfreflectie. Wel klagen over plagiaat, onderbetaald worden en over 'weinig tools' krijgen. Maar hoe zit het met geëngageerd zijn? Zeker een goed schrijvende journalist heeft voldoende aan zijn oren, ogen en pen. Hoeveel onthullend nieuws lezen we nu van wat daadwerkelijk in de samenleving speelt? Surinaamse journalisten beschrijven vooral de symptomen vanachter hun bureau, maar de wijken induiken, ho maar.

Journalisten zouden zich vooral gepassioneerd moeten bekommeren om de vertrapte rechten van anderen. Hun enige eigen recht waarover ze moeten waken, is dat van vrije meningsuiting. Meer dan 'de tools' van de baas zal die aanpak zorgen voor doorbraak en 'waardering'. Daarover wil ik met alle plezier een bevlogen lezing verzorgen. Uiteraard mag je ook deze column verspreiden. Wel met bronvermelding, anders stuur ik TLS op je af.’

Chapeau voor Iwan Brave en door hem voel ik mij geen roepende meer in de Surinaamse mediawoestenij. Een mediawereld waarin egotripperij, arrogantie en hypocrisie hoogtij vieren, maar waar niet met enige zelfkritiek gesproken durft te worden over de erbarmelijk journalistieke kwaliteit. Over de oppervlakkige artikelen die weinig tot niets met journalistiek te maken hebben. Over de knullig overgenomen politieberichten, inclusief onvolledigheden en fouten. Over de dagelijkse ontelbare diarreestroom van taal- en andere fouten in artikelen.

Plagiaat, òòk bij de krant van Cairo

Even terug naar Ivan Cairo en zijn de Ware Tijd. Ook bij deze krant maakt men zich met regelmaat schuldig aan plagiaat, aan het niet vermelden van de bron van een artikel. Neem onderstaand artikel dat woensdagavond 30 januari 2013 verscheen op de Ware Tijd Online, geschreven door de Nederlandse correspondent van de krant:

 

Wat deze correspondent, Eric Mahabier, niet vermeldt en het daardoor willens en wetens doet lijken alsof zijn artikel werkelijk door hem is geschreven, is dat de tekst bijna geheel en letterlijk is – om maar weer in de bewoordingen van de Godfather van de SVJ te blijven – gestolen van het Nederlandse ministerie van Sociale Zaken en Werkgelegenheid:

 

Kortom, laten al die journalisten en SVJ-bestuursleden die met de mond overlopen van ergernissen en frustraties over plagiaat, omdat hun namen niet worden vermeld bij van hun ‘gestolen’ artikelen, waardoor hun ego’s zijn gekwetst, eerst eens goed in de spiegel kijken. Ze zullen wellicht een dief zien, maar in ieder geval iemand die deel uitmaakt van een criminele organisatie. Immers, in georganiseerd verband wordt bij en door hun werkgever een strafbaar feit gepleegd: plagiaat, het jatten van stukjes tekst zonder te vermelden welke zeer belangrijke en hautaine journalist het heeft geschreven. Jeetje, wat erg. Dit soort journalisten moet echt eens bij zichzelf te rade gaan.

Naam in neon

En de SVJ, dat overigens tijdens de Journalistenweek de nieuwswebsite Starnieuws gebruikte als haar eigen persbureau - niet vreemd, gelet op het feit dat zowel de SVJ-voorzitter (Leeuwin) als de vicevoorzitter, Edward Troon, werkzaam zijn voor Starnieuws (Network Star Suriname), dat zich ook regelmaat schuldig maakt aan diefstal, onder andere van foto’s en vertaalde buitenlandse artikelen -, zou er beter aan doen om zich te richten op de erbarmelijke kwaliteit van de journalistieke producten en niet op plagiaat, omdat een handjevol treurige journalisten dat graag hun naam in neon boven een artikel wil zien, dat oh zo erg vindt.