 |
| Cielo, met roze tas (Bron foto's: Steven Grattan/Al Jazeera) |
Cielo verlaat haar huis in Venezuela om half vijf 's ochtends elke dag om naar school te gaan in Colombia. De 11-jarige scholiere loopt nu al twee jaar dagelijks naar Colombia via de Simon Bolivar-voetgangersbrug voor toegang tot onderwijs, omdat veel leraren in haar thuisland zijn gemigreerd of weigeren te werken voor het weinige geld dat de Venezolaanse regering hen kan betalen sinds de de economische crisis van het land begon in 2015.
Maar deze brug, samen met anderen, werd vorige maand gedurende twee weken geblokkeerd door de Venezolaanse president Nicolas Maduro nadat Juan Guaido, de oppositieleider en zelfverklaarde interim-president, probeerde een door de VS gesteunde karavaan hulpgoederen te leiden over de grens.
Maduro, die routinematig heeft ontkend dat er een humanitaire crisis is in het land, houdt vol dat de hulp een list is om hem van de macht te ontdoen. Na dagen van protesten door ouders en kinderen aan de Venezolaanse kant van de grens, werd maandag 11 maarteen 'humanitaire doorgang' geopend, waardoor alleen schoolkinderen en ernstig zieken via de formele grensbruggen naar Colombia konden reizen.
Deze grensafsluiting leidde tot een opkomst van informele kruisingen, lokaal bekend als 'trochas', die gevaarlijk zijn en worden gecontroleerd door gewapende groepen uit beide landen die mensen geld vragen om er doorheen te gaan. Venezolanen moeten Colombia binnen komen om basisproducten te kopen die schaars zijn in Venezuela, zoals voedsel en medicijnen, of, in het geval van Cielo, om een opleiding te volgen.
Hoewel de brug nu open is voor bepaalde groepen, laat de Venezolaanse Nationale Garde ouders niet oversteken met hun kinderen, die alleen moeten gaan. Het is ook niet toegestaan om producten van Colombia naar Venezuela over de bruggen te vervoeren.
'Ik gebruik de trochas nog steeds, omdat mijn moeder een handicap heeft en ik voedsel moet krijgen in Colombia', zei Cielo woensdag 13 maart. 'De soldaten laten je nergens mee door, dus ik moet de trochas blijven gebruiken om het thuis te krijgen.' De jonge scholiere, wiens favoriete vak biologie is, en sportenthousiasteling zei dat ze het niet leuk vindt om de trochas te gebruiken, maar meer belangrijker voor haar, ze wil school niet missen. 'Soms moeten we rennen om de trochas te doorkruisen, omdat ze ze afsluiten,' zei Cielo en liep via de oversteek door het drukke grensplaatsje Cucuta naar school, gekleed in haar schooluniform.
'Het is heel gevaarlijk, mensen zeggen dat er paramilitairen en guerrilla's zijn en dat er soms confrontaties zijn.'
Bij aankomst in de smalle en overvolle trocha, werkt Cielo zich met haar kleine lichaam door de massa's mensen heen die wanhopig probeerden terug te keren naar Venezuela, tassen en zware koffers meesleepend met voorraden gekocht in Colombia. Mensen schreeuwen 'aan de kant', terwijl ze zich haasten met hele zakken aardappelen op hun hoofd, terwijl anderen op de grond worden geslagen.
Kinderen vanaf acht jaar staan bij de rivier en vragen om geld in ruil voor het helpen van mensen om ze met hun tassen over te steken. Aan de andere kant verzamelen gewapende Venezolaanse groepen geld om mensen in staat te stellen de trocha te blijven gebruiken.
(Suriname Mirror/Al Jazeera/YouTube)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten