Naam Seti Sranan gekaapt door wèèr een nieuwe politieke splinterpartij - 'Het is immoreel'

Ideoloog Wim Bakker en zijn sympathisanten voelen zich de gebeten hond 

- 'Seti Sranan Politieke Partij is geen schone partij, zij is door het stelen van de naam al voor de geboorte besmet geworden'
- 'Juridisch kunnen wij niets doen, maar het is immoreel'


‘Enkele deelnemers aan het politiek platform Seti Sranan hebben in een onverklaarde oorlog de vereniging overvallen, de naam gekaapt en die gegeven aan de zoveelste nieuwe politieke partij in Suriname’, is de mening van het maatschappelijk platform. aldus het Dagblad Suriname maandag 10 december 2018. 

Bakker heeft ondervonden wat hij niet verwachtte of wenste. 'Enkele individuen hebben zich de naam van het maatschappelijk platform Seti Sranan eigen gemaakt. Het is weer gebleken, dat iedereen, al zijn zij niet geschikt voor de post en andere zaken waarnaar zij dingen, zijn zin wil doordrukken, een vooraanstaande positie wil bekleden, voorzitter wil zijn, het hoogste woord wil voeren. De oprichters van SSPP hebben Wim de loef niet afgestoken of van zijn troon gestoten. Zij hebben hun ware gezicht getoond.’

Het behendig wegnemen van de naamgeving is volgens buitenstaanders 'een schoolvoorbeeld van hoe vuil de politiek is. Seti Sranan Politieke Partij is geen schone partij. De SSPP is door het stelen van de naam al voor de geboorte besmet geworden.’

Er wordt gesproken van ‘handelen in strijd met de begrippen van eer en plicht, slechtheid, immoraliteit’.

Bakker geconfronteerd met de gestolen identiteit en uitspraken van zijn volgelingen: ‘Ik heb ondervonden wat ik niet verwachtte of wenste. Zij hebben een politieke partij opgericht die zij Seti Sranan hebben genoemd. Juridisch kunnen wij niets doen, maar het is immoreel.'

Reacties uit de samenleving luiden:
‘Wij kennen het goede werk dat politieke partijen verzetten, maar wij zijn niet blind voor de slechte zijde van de politiek. Sommige politici en partijen zouden het veel beter kunnen doen.’ 
‘Het politiek karakter van Suriname is historisch gegroeid. Er hapert nogal wat aan de politieke opvoeding en vorming van de bevolking. De wijze van werken van de leiders en de partijen geven het slechte voorbeeld waaraan de leden zich spiegelen. Het verziekte politieke klimaat kan niet alleen in de schoenen van de partijen en de leiders geschoven worden. Burgers, vaak gemotiveerd door opportunisme en eigen belang, vormen de achterban. Opstelling in algemeen belang is veelal ver te zoeken.’