Suriname gaat na 25 jaar uitleveringsverdrag ratificeren

Openbaar Ministerie oordeelt dat verdrag geheel in lijn is met de nationale wetgeving


Nadat vrijwel alle lidstaten van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS) in 1993 hun goedkeuring hebben gegeven aan het uitleveringsverdrag ‘Serving Criminal Sentences abroad’ (zie hierna), maakt Suriname nu aanstalten om tot dit verdrag toe te treden. Het verdrag stelt veroordeelde gedetineerden in staat om in hun straf uit te zitten in hun land van herkomst. 

De oppositie heeft de behandeling van het verdrag gisteren in De Nationale Assemblee aangegrepen om forse kritiek te uiten op het regeringsbeleid. Dat Suriname nu pas aanstalten maakt tot het verdrag toe te treden, zou komen omdat er op het ministerie van Justitie en Politie geen consistent beleid is, zo schrijft de Ware Tijd vandaag, woensdag 11 juli 2018.

Ook ontbreekt een goed resocialisatieplan voor delinquenten. Diensten die onder dit ministerie vallen, kunnen volgens critici niet goed functioneren, omdat vanuit de centrale overheid geen prioriteit wordt gegeven aan dringende zaken. Verder vraagt men zich af of de regering wel invulling kan geven aan de voorwaarden die in het verdrag zijn opgenomen.

Rossellie Cotino (NDP) is voorzitter van de parlementaire commissie voor Justitie en Politie die de behandeling heeft voorbereid. Zij zei, dat door het Openbaar Ministerie is geconcludeerd, dat dit verdrag geheel in lijn is met de nationale wetgeving en dat er geen conflicterende bepalingen zijn geconstateerd. Dit is vergelijkbaar met de Europese versie, die in 2007 wel is aangenomen door Suriname. Maar, ook die is nog steeds niet geratificeerd.

De OAS hoopt met dit verdrag een succesvol resocialisatieproces op gang te brengen in de lidlanden. Veroordeelden maken een betere kans om op een goede en verantwoorde manier in de maatschappij terug te keren, wanneer zij in eigen land, dichtbij familie, de straf uitzitten.

Suriname is mogelijk nog geen partij bij het verdrag vanwege de strikte voorwaarden, zoals de financiële kosten en andere logistieke eisen. In een volgende vergadering zal de regering de vragen van het parlement moeten beantwoorden. Als het verdrag is goedgekeurd, moet het Openbaar Ministerie een autoriteit instellen die belast wordt met de uitvoering.