Nurmohamed (VHP): 'De wereld wacht niet op Suriname, we gaan onze natuurveiligheid zelf in handen moeten nemen'

'Wij zijn verantwoordelijk voor wat wij doen in ons binnenland en niet de wereld'

(Bron screenshot: YouTube/DNA Suriname)

'De wereld wacht niet op Suriname, we gaan onze toekomst, onze natuurveiligheid zelf in handen moeten nemen. Wij zijn verantwoordelijk voor wat wij doen in ons binnenland en niet de wereld', aldus Assembleelid Riad Nurmohamed (VHP) tijdens de behandeling van het 'Parijs Akkoord' donderdag in De Nationale Assemblee, zo bericht Starnieuws zaterdag 9 juni 2018.

Nurmohamed is lid van de commissie van rapporteurs die de ratificatie van dit verdrag heeft voorbereid. Nurmohamed zegt ontevreden te zijn met de beantwoording van de vragen die zijn gesteld aan de minister van Buitenlandse Zaken, Yldiz Pollack-Beighle, eerder tijdens de openbare commissievergadering. Hij haalt als voorbeeld de vragen aan: Wat wil de regering bereiken met het Parijs Akkoord, wat gaat dit verdrag betekenen voor Suriname en wat gaat Suriname betekenen voor de wereld?

Het antwoord van de minister was: 'Suriname zal een betere basis hebben om van de internationale gemeenschap te eisen dat zij adequate financiële middelen ter beschikking stelt om onze bossen te behouden en duurzaam te kunnen benutten.'

Kijk vanaf 55:00

Nurmohamed is van mening dat dit niet gevraagd kan worden aan de wereld. 'We gaan toch niet aan de wereld zeggen we hebben zoveel bos en we willen daarvoor middelen hebben, het verhaal is niet compleet. De regering heeft onvoldoende inzicht of is zich niet bewust van de impact van klimaatsverandering. Als de zeespiegel stijgt, loopt Paramaribo als eerste onder water, hoe gaat u dan onderhandelen over onze bossen?', is de vraag die Nurmohamed verder stelt.

Een andere bedenking van het Assembleelid is het onvoorspelbaar beleid van de regeringen van de afgelopen jaren, hij noemt het ‘het zwak beleid’. 'Het is leuk om zaken te beloven of mooie woorden te gebruiken, maar de realiteit is het tegenovergestelde', benadrukt hij. Om deze opmerking te verduidelijken, vraagt Nurmohamed aan de regering hoeveel zij zelf gestopt heeft in de mangrove bescherming langs de kust en verwijst hij ook naar het recent onderzoek over kwikvoorkomens in het haar van vrouwen en kinderen. Dit onderzoek heeft uitgewezen dat de kwikconcentratie ernstig boven de internationale normen zit.

'Het leven van ongeveer 30.000 mensen in Zuidoost en Midden Suriname, is rechtstreeks in gevaar nu en binnen enkele jaren zullen we de gevolgen hiervan zien. Het gedrag van de regering in deze is naar mijn opvatting niet in lijn met zeker artikel 4, 6 en 36 van de Grondwet van Suriname. We zouden prioriteit moeten geven aan de veiligheid van ons volk.'

Nurmohamed wil van de regering weten of zij een plan voor Suriname heeft gemaakt waarin de effecten van klimaatsverandering terug te zien zijn, zoals de gevolgen van zeespiegelstijging, overstroming, 'waar is dat plan met kaarten en cijfers, en voor welke zaken gaan we geld zoeken en investeren?'.

Verder merkt de politicus op, dat Suriname sinds 2010 weinig heeft gedaan om op individueel, institutioneel en systematisch niveau, haar capaciteit te verhogen. 'Hoe gaat de regering proberen de inhaalslag te maken?'

Nurmohamed heeft tijdens zijn betoog ook gepleit voor een nieuw en eigen gebouw voor het Nationaal Instituut voor Milieu en Ontwikkeling in Suriname, NIMOS, 'zodat zij steviger kan staan op het gebied van milieu en natuurbescherming'.

https://nl.wikipedia.org/wiki/Akkoord_van_Parijs

Het akkoord van Parijs (ook Parijs-akkoord of klimaatakkoord), een onderdeel van het Klimaatverdrag, is een internationaal verdrag om de opwarming van de aarde te beteugelen. Het akkoord is op 12 december 2015 gepresenteerd op de klimaatconferentie van Parijs 2015.
In het akkoord wordt de bovengrens van 2 graden opwarming ten opzichte van het pre-industriële tijdperk voor het eerst in een juridisch instrument vastgelegd. Bovendien wordt het streven vastgelegd om de opwarming beperkt te houden tot 1,5 graad. Verder moet er nu snel een eind komen aan het gebruik van fossiele brandstoffen, aangezien dit een belangrijke oorzaak is van de overmatige CO₂-uitstoot. 

Het verdrag vereist lidstaten om nationale klimaatplannen (nationaal vastgestelde bijdragen, National Determined Contributions, NDC's, of Intended National Determined Contributions, INDC's, als het over intenties gaat) op te stellen die ambitieus zijn en waarvan het ambitieniveau bij ieder nieuw plan moet toenemen. Bovendien werd opgenomen dat van de rijke landen wordt verwacht dat zij ontwikkelingslanden financieel zullen steunen bij het terugbrengen van hun eigen uitstoot. De Amerikaanse president Barack Obama had deze twee laatste zaken als voorwaarde voor het akkoord gesteld. 

Het akkoord betreft de periode na 2020 en zou pas in werking treden na ratificatie door 55 landen, die gezamenlijk meer dan 55% van de broeikasgassen uitstoten. Het Akkoord werd ongewoon snel geratificeerd: reeds op 5 oktober 2016 werd de drempel bereikt, zodat het Akkoord op 4 november 2016 in werking kon treden, vlak voor de klimaatconferentie van Marrakesh 2016.