Kwie-kwie-seizoen gesloten - Boete Srd100 per gevangen vis

Surinaamse visgronden worden al jaren door voornamelijk illegale vissers leeggevist


Het Dagblad Suriname meldt vandaag, woensdag 4 aprill 2018, dat het kwie-kwie-seizoen (Hoplosternum littorale) gesloten is van 1 april tot en met 15 juli. Een ieder die aangetroffen wordt met deze vissoort in deze periode zal een fikse boete worden opgelegd. De vastgestelde boete bij wet is rd 100 per kwie-kwie. 

De Surinaamse visgronden worden al jaren door voornamelijk illegale vissers leeggevist, waarbij gebruik gemaakt wordt van vangstmethoden die schade aan de visgronden toebrengen en waarmee de kraamkamers voor vis en garnalen vernietigd kunnen worden. Verscherpte controlemaatregelen zijn noodzakelijk om een gezonde ontwikkeling van de zeevisserij veilig te stellen.

Er is in dit kader een samenwerkingsverband tussen de ministeries van Landbouw, Veeteelt en Visserij, Defensie en Justitie en Politie om illegale vissers of visserij aan te houden en te minimaliseren. Maatregelen in dit kader moeten erop toezien dat men niet aan overbevissing doet. Een manier om dit te doen, is zich te houden aan de seizoenvoorschriften.

Kwie-kwie valt onder zwampvisserij net als anjoemara. Deze wordt bedreven in de zoetwatermoerassen, die voorkomen in de jonge en in de oude kustvlakte op zogenaamde visconcessies, die men van de overheid huurt voor een periode van een jaar met mogelijkheid van verlenging. Deze vorm van visserij is seizoengebonden en kan alleen in de droge tijd met succes beoefend worden. De visserij kan worden aangewend als een bron van inkomsten.

Suriname beschikt over een vlak continentaal plateau, dat rijk is aan voedingsstoffen en dus ook aan omvangrijk visbestand. Een kenmerk van de visserijsector is dat er bij het gebruik van deze hulpbron, in tegenstelling tot de niet-regenereerbare hulpbronnen, op lange termijn veel meer mensen een belang hebben. Genoemd worden de vissers werkzaam in de verschillende soorten visserij, de verwerkers, de verkopers, de exporteurs alsmede de consumenten.

Hoewel de visserij een regenereerbare hulpbron is, is duurzame exploitatie nodig ten behoeve van het regenereren. Wereldwijd kampt de visserijsector met een toenemend tekort aan voornamelijk traditioneel geconsumeerde vissoorten, dat het gevolg is van onder andere overbevissing, milieuvervuiling en internationale visserijbeperkingen vanwege het wereldwijd proclameren van 200-mijlzones.