Braziliaanse onderzoekers ontdekken 6 nieuwe soorten zijdeachtige (dwerg) miereneter

Cyclopen didactylus bestaat in feite uit ten minste zeven verschillende soorten

- 'Veel van de nieuwe soorten kunnen bedreigd worden door ontbossing, mijnbouw en landbouw, naast andere bedreigingen'
- 'We hebben vele maanden doorgebracht tijdens 19 expedities in Zuid-Amerika gedurende 10 jaar, op zoek naar de kleine miereneter'


Braziliaanse onderzoekers hebben zes nieuwe soorten zijdeachtige (dwerg) miereneter ontdekt. Uit een uitgebreid onderzoek, met behulp van genetica en anatomie, bleek dat wat ooit als een enkele soort werd beschouwd, een groep is van ten minste zeven verschillende soorten. 

In een recente studie gepubliceerd in het Zoological Journal van de Linnean Society, beschrijft een team van Braziliaanse onderzoekers de ontdekking van zes nieuwe soorten zijdeachtige miereneter, een zoogdier dat leeft in tropische regenwouden van het Amazonegebied en Midden-Amerika. De nieuwe studie combineert genetische en anatomische gegevens om de classificatie van zijdeachtige miereneters te herzien.

Geleid door dr. Flávia Miranda analyseerde het team van onderzoekers 33 DNA-monsters en onderzocht meer dan 280 exemplaren van dit zeldzame zoogdier in musea over de hele wereld. De onderzoekers ontdekten dat wat vroeger als één soort Cyclopes didactylus werd beschouwd, genetisch veel diverser is dan eerder werd gedacht. Cyclopen didactylus bestaat in feite uit ten minste zeven verschillende soorten.

Naast Cyclopes didactylus, de gemeenschappelijke zijdezachte miereneter, uit het noorden van Zuid-Amerika en het noordoosten van Brazilië, bevestigden onderzoekers drie soorten uit eerdere studies: Ida's zijdeachtige miereneter (Cyclopes ida), uit het noorden van de Amazone-rivier en linkerzijde marge van de Negro-rivier; 

Centraal-Amerikaanse zijdezachte miereneter (Cyclopes dorsalis), afkomstig uit de Midden-Amerikaanse en Pacifische kust van Noord-Zuid-Amerika; 

en de Yungus zijdeachtige miereneter (Cyclopes catellus), uit de Yungas van Bolivia. 

Bovendien werden drie andere soorten als nieuw beschreven, waaronder de zijdeachtige miereneter van Thomas (Cyclopes thomasi), ter ere van Oldfield Thomas, een Britse natuuronderzoeker die in het verleden heeft bijgedragen aan de kennis over zijdeachtige miereneters.

De twee andere nieuwe soorten zijn de Xingu-zijdezachte miereneter (Cyclopes xinguensis), van de Xingu-rivier in Brazilië, en de rode zijdezachte miereneter (Cyclopes rufus), uit Rondonia, ook in Brazilië, en met een vurige rode kleuring. 

Zijdeachtige miereneters zijn kleine nachtdieren die leven in het bladerdak van bomen in tropisch regenwoud. Ze zijn enkele van de minst bestudeerde miereneters. 'We hebben vele maanden doorgebracht tijdens negentien expedities in Zuid-Amerika gedurende tien jaar, op zoek naar de kleine miereneter', zei Miranda. 

Intensieve inspanningen van museum en laboratorium waren ook van fundamenteel belang voor de ontdekking. 'Vier jaar geleden beschreven we een nieuwe tapirsoort uit het Braziliaanse Amazonegebied, en nu hebben we zes nieuwe soorten zijdeachtige miereneter.'

'Waarschijnlijk wachten nog veel meer nieuwe soorten op beschrijving in musea en in het wild, en ze kunnen uitgestorven zijn voordat we de kans gekregen om ze te kennen', zegt Fabrício Santos, geneticus en een van de co-auteurs van het onderzoek. 
Deze nieuwe soorten zijn net ontdekt, maar hun staat van instandhouding is al onzeker. 'Hoewel zijdeachtige miereneters in het algemeen nog steeds wijdverspreid zijn in het Amazonegebied, kunnen veel van de nieuwe soorten onder zware druk staan ​​van ontbossing, mijnbouw en landbouw, naast andere bedreigingen', zei Miranda, die ook hoofd is van de natuurbeschermingsorganisatie Projeto Tamandua, gericht op de bescherming van miereneters, luiaards en gordeldieren.

### De studie 'Taxonomische beoordeling van het geslacht Cyclopen Grijs, 1821 (Xenarthra: Pilosa), met de verlenging en beschrijving van nieuwe soorten' zal beschikbaar zijn op: https://doi.org/10.1093/zoolinnean/zlx079.

Directe correspondentie naar:
Flávia Miranda
NGO Projeto Tamandua Laboratório de Biodiversidade e Evolução Molecular,
Departamento de Biologia Geral,
Universidade Federal de Minas Gerais
Av. Antônio Carlos, 6627,
31270-901 Belo Horizonte, MG,
BRAZILIË
flavia@tamandua.org

(Suriname Mirror/ EurekAlert!/Oxford University Press USA/Scribd Suriname Mirror/YouTube)