Ressort- en districtsraadsleden kosten de staat meer dan Srd 51 miljoen per zittingstermijn

Van docent en politiek-analist Hardeo Ramadhin mogen rr- en dr-leden verdwijnen

'Hun bijdrage aan de ontwikkeling van Suriname is 0,0’


De in totaal 765 ressortsraads(rr-)leden kosten de Staat op maandbasis Srd 688.500. Dit op basis van de Srd 900 bruto aan financiële vergoeding die zij maandelijks opstrijken. Voor een jaar slokken zij Srd 8.262.000 op. En voor een termijn van vijf jaren hebben zij de staat Srd 41.310.000 gekost. De districtsraadsleden daarentegen krijgen een maandelijkse vergoeding van Srd 1.400 per maand. Vergeleken met de rr-leden zijn zij relatief minder in aantal namelijk 118 personen. Zij kosten de Staat op maandbasis Srd 165.200. Voor een jaar komt het uit op Srd 1.982.400. En voor een periode van vijf jaren hebben zij de staat een bedrag van Srd 9.912.000 ‘lichter gemaakt’. In zijn totaliteit kosten zowel de rr- als de dr-leden de Staat voor een regeringstermijn Srd 51.222.00, ruim Srd 51 miljoen. Deze cijfers zijn vandaag, donderdag 2 november 2017, door het Dagblad Suriname gepubliceerd.

Als het van oud-districtscommissaris, docent en politiek-analist Hardeo Ramadhin afhangt, wordt het hele systeem van rr- en dr-leden weggeschrapt. Hij geeft hij dan ook vandaag zijn ongezouten mening over het functioneren van deze volksvertegenwoordigers uit de samenleving. ‘Hun bijdrage aan de ontwikkeling van Suriname is 0,0,’ aldus Ramadhin.

Het systeem van de rr- en dr-leden is in 1987 in het leven geroepen door oud-president Jules Wijdenbosch. Hij noemt hem de ‘creator’ van dit systeem.

Volgens Ramadhin is het hoog tijd dat het voortbestaan voor het kiezen van rr- en dr-leden onder een vergrootglas wordt geplaatst. ‘Laat meneer Wijdenbosch zich hierover buigen, in plaats van dat zij politieke partijen willen verbieden om in combinatieverband de verkiezingen in te gaan middels het wijzigen van de Kieswet.’

De geldbedragen in miljoenen zouden volgens Ramadhin gebruikt kunnen worden in het financieel aansterken van de verschillende districtscommissariaten. Ramadhin schroomt er ook niet voor om de rr- en dr-leden aan te duiden als ‘overbodige instituten’. Het is volgens hem heel zielig gesteld met de taken en de bevoegdheden die zij hebben. ‘Want dat bedraagt 0,0.’

Op jaarbasis wordt een ressortplan opgesteld. Dit wordt vervolgens vervat in een districtsplan. ‘Het is heel triest. Jaar in jaar uit hoor je dat goten opgehaald moeten worden en dat wegen gemaakt moeten worden maar dat er nooit geld beschikbaar is daarvoor.’

Volgens Ramadhin is het niets anders dan praten tegen dovemansoren. Hij vermeldt, dat deze gekozen volksvertegenwoordigers, maar één belangrijke taak kunnen hebben binnen een regeringstermijn. En dat is het kiezen van de president in een verenigde volksvergadering, de VVV. ‘Pas wanneer het kiezen van de president in het parlement tot tweemaal toe niet lukt, worden de rr- en dr-leden in stelling gebracht. Voor het kiezen van de president in een VVV.’