Nederlandse onderneming beweert binnen zes maanden vuilverwerkingsbedrijf in Suriname te kunnen opzetten

De zoveelste opgeworpen luchtballon in de Ware Tijd....

Geen spoor van Ludwich Cleantech op internet

22-09-2014 Door: Paul Kraaijer

Paramaribo – Berichtte de Nederlandse correspondent Eric Mahabier van de Ware Tijd eerder (mei) over het plan van ene Raj Doerga voor een nieuwe luchtvaartmaatschappij Suriname Air Quo Vadis (waarvan hij zelfs de naam niet goed heeft vermeld) en een maand later over het windmolenplan voor de kust van Suriname van roti-bakker, ondernemer en industrieel Max Ghazi, wonend in het Nederlandse Aalsmeer, vandaag schrijft Mahabier over het plan van de Nederlandse onderneming Ludwig Cleantech om binnen zes maanden een vuilverwerkingsbedrijf in Suriname op te zetten. Van die plannen is nooit meer iets vernomen.... Is het de zoveelste luchtballon?

Volgens Mahabier kan het Nederlandse bedrijf Ludwig Cleantech binnen zes maanden een vuilverwerkingsbedrijf in Suriname opzetten dat vijftien megawatt extra stroom levert. 'Voor minimaal drieduizend huishoudens elektriciteit uit afval, waarmee direct een probleem voor de volksgezondheid en het milieu is opgelost', aldus de krant.

Naast de al genoemde voordelen, biedt een dergelijke onderneming ook werkgelegenheid aan negentig personen, die allemaal lokaal aangetrokken zullen worden. Een investering van enkele tientallen miljoen euro’s, zeggen Jack Beckers en Hans van der Plas van Ludwig Cleantech in gesprek met de correspondent van de krant in Nederland. Waarom de heren niet wat preciezer kunnen zijn voor wat betreft de kosten voor een dergelijk vuilverwerkingsbedrijf is vreemd, immers Mahabier schrijft toch ook, dat het bedrijf haar plannen 'uitvoerig gepresenteerd' heeft aan de Surinaamse regering, waaronder minister Rabin Parmessar van Openbare Werken (OW) en aan diens voorganger Ramon Abrahams. Indien dat werkelijk zou zijn gedaan, dan zou in die plannen toch ook een kostenraming moeten zijn opgenomen die wat preciezer is dan 'enkele tientallen miljoenen euro's?

'Alle afvalstoffen die dagelijks ontstaan in Paramaribo en omgeving en alle afvalstoffen die in het verleden zijn gestort op de vuilnisbelt in Ornamibo zullen verwerkt worden tot groene energie door de bouw van een milieuvriendelijke afvalverwerkingscentrale', schrijft de altijd zeer oppervlakkige Mahabier.

In april 2014 heeft OW voor de verwerking van het nieuwe afval een aanbesteding uitgeschreven, waarvoor elf bedrijven zijn genodigd. Ludwig Cleantech heeft, aldus de krant en dus aldus Mahabier, met vier partijen ingeschreven. Wie die partijen zijn vermeldt de correspondent niet. Ook is volstrekt onduidelijk wat bedoeld wordt met 'het nieuwe afval'......

Komt de besluitvorming voor 1 oktober, dan kan rond 1 april 2015 (een grap?) de centrale in gebruik worden genomen. Het wachten is nu op de uitkomsten van de door OW aangestelde externe deskundige die onderzoek doet naar de meest duurzame verwerkingstechniek van afvalstoffen voor Suriname. Hoe realistisch het is om binnen een periode van zes maanden in Suriname een compleet vuilverwerkingsbedrijf op te zetten zal de toekomst uitwijzen.

Maar, wie of wat is Ludwig Cleantech? Onderzoek naar dit bedrijf, een besloten vennootschap, levert bar weinig op en dat is veelzeggend.

Ludwig Cleantech BV is gevestigd in het Brabantse Budel aan de Meemortel 26 (een bedrijfspand met verschillende ondernemingen) en is een volle dochter van Ludwig Holding Company BV, ook gevestigd te Budel. Directeur van Ludwig Holding Company BV is Jan Beckers. Beide BV’s beschikken niet over een eigen website en zijn ook niet op zogenoemde social media te vinden, maar op diverse bedrijvenwebsites wordt als website bebra.com vermeld. Die website staat echter te koop: ‘The domain Bebra.com is for sale.' Ludwig Holding Company staat her en der vermeld als ‘financiële instelling‘ in de branche ‘vermogensbeheer’.

Dat een Nederlands bedrijf niet eens beschikt over een eigen website en dus kennelijk weinig moeite lijkt te doen om bereikbaar te zijn roept op z'n minst vraagtekens op en vooral enige terughoudendheid. Hoe serieus is zo'n bedrijf en wie zijn de mensen er achter?

Maar, dat heeft Mahabier er niet van weerhouden om het bedrijf en het plan wat ruimte te geven in de Ware Tijd met een wazig en typisch oppervlakkig Mahabier-artikeltje. Geen enkele kritische vraag, zoals waarom is jullie bedrijf nergens op het net te vinden, hoe denken jullie binnen zes maanden een vuilverwerkingsbedrijf in Suriname op te kunnen zetten, wat zijn de werkelijke kosten, heeft het ministerie van Openbare Werken gereageerd en zo ja, hoe, hebben jullie al ergens een dergelijk bedrijf uit de grond gestampt, enzovoorts, enzovoorts. Neen, zo denkt en werkt de correspondent van de Ware Tijd in Nederland niet. Hij brandt niet graag zijn vingers en blijft daarom het liefst zo oppervlakkig mogelijk en gaat kritische vragen uit de weg.
Maar, Nederlanders en Surinamers in Nederland met leuke in Suriname op te zetten luchtballonnetjes weten kennelijk de weg te vinden naar Eric Mahabier of andersom......